Merhaba arkadaşlar.. Bu benim ilk senaryom. Daha doğrusu ben normalde öyle kendi kendime hikayeler yazarım. Burdaki ilk senaryom. Bu kezde ekrem ve sevili ele aldım. Ama isimlerini değiştirdim. Çünkü kendi hayal ürünü lakaplarını takamıyordum. Yazıp yazmamakta çok düşündüm ama bir cesaret koyim dedim. Beyenilmezsede sağlık olsun, ne diyim İnşallah beyenilir.. Bu arada adım Merve Gülşen. 2 ismim var. İstediğiniz şekilde hitap edebilirsiniz..
MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U
GİRİŞ
O zamanlar daha ana okuluna gidiyordum ve henüz 6 yaşındaydım.
Kendimi bildim bileli kıreşlerde anaokullarında yada bakıcıların elinde büyümüştüm. Ailem her zaman
çok çalışan insanlar olmuşlardır. Annem diplomattı ve çeşitli seferleri vardı. Babamsa annemin
bahsettiklerine göre bir sürü turizim şirketinin müdürüymüş. Müş diyorum ,çünkü onu hiç bir zaman
tanıyamadım. Küçük yaşta bizi terk etmiş ve başka birisiyle evlenmiş. Fotoğraflarından tanıdığım
hayırsız babamın uzaktan yakından benimle alakası olmamış. Tipim bile onun aksiymiş zaten. Annemin onun hakkında konuştuğunu hiç bir zaman duymadım. Çokta ısrar etmedim. Babası olanlarıda diyer
çocuklar gibi hiç kıskanmadım. Ben hep annemi tanıdım ve hayatımı onun üzerine yoğunlaştırdım.
Annemin ne kadar dobra bir kadın olduğunu hatırlıyorum. Zaten ne zaman unutturuyordu ki? Yaptığım
her haylazlığın azarını o işitiyordu ve gözümün önünde öğretmenlerimi kışkırtıyor sözünü hiçbir zaman kaçınmıyordu. Oldum olası ona karşı bir hayranlığım olmuştu. Bir ara annemle 'evlenmek istediğimi'
söylediğimi hatırlıyorum. =) Tüm bu olayların yanında bende az değildim tabi. Tüm uyarılarına rağmen beni kollaması işime geliyordu. Bu yüzden bende herkeze sözümü esirgemez olmuştum.
Şımarık,çenebaz,afacan,kendini beyenmiş ve çok bilmiş bir kişiliğe sahiptim artık. O yaşlardayken bu
olumsuzluklar çok bi sorun olmuyordu tabi. Aksine herkezin beyenisi daha bi üzerime yoğunlaşıyordu.
Ailenin tek çocuğu olmamın yanında e tabi buda beni şımartıyordu. Hatırladığım şeylerden biride
beyenmenize çok sevindim kızlar daha başlangıçta bu kadar az kişinin olması normaldir heralde 1. bölümü koyuyorum
1.bölüm Onu ilk gördüğümde yüzünde ki koca gülümsemesi ve pembe pileli elbisesi bana şekeri anımsatıyordu. Şeker..! Annemden sonra hayran olduğum ikinci şey. Dişlerimi fırçalama alışkanlığımıda sırf bu yüzden kazanmıştım. Gerçek beyeniyi ise ilk defa onun uyku odasına girişiyle yaşamıştım. Hiç bir zaman uyuyamadığım uyku saatleri artık tamamıyla bana haram kılınmıştı. Gözlerimi alamıyordum. Çelimsiz zayıf bir beden, zeytini anımsatan bir çift göz ve beyaz teninde haykırırcasına parlayan pembe dudaklar. Siyah uzun dalgalarının arasından ince örgüler sarkıtmıştı. Herkez uyuyordu ve onu ilk gören bendim. Semra öğretmen ona sus işareti yaparak kapıya doğru itikledi. Bana ayriyetten bir göz gezdirmeyi unutmamıştı tabi ki. Yine oskar ödüllük numaramı yapmış onu kuşkulandırmamıştım. Uyku saatinin bitmesi uzun sürmemişti ve her zaman ki gibi yine ilk kalkan bendim. Oyun odamıza geçtiğimizde yine o kız takılmıştı gözüme. Gülmekten parlayan gözleri beni inceliyordu. Nasıl bakmış olmalıyimki, bana daha çok gülümsemişti. Sesimi ilk defa çıkartmadan Semra öğretmenin ağzına baktım. Nasılsa kim olduğunu bize söyleyecek tek insan oydu. Semra öğretmen her zaman ki neşesinden taviz vermeden 'onu' bize doğru itikledi ve "Çocuklar bakın size kimi tanıştıracağım. Hadi hep beraber Cansu'ya merhaba diyelim." Herkez bağırmaya başlamıştı. Kimi 'Hoş geldin' diyor kimi 'Merhaba' diyordu. Öğretmen yine konuştu "Cansu artık sizlerle birlikte oynayacak. Hadi Cansu'cum arkadaşlarının arasına karış. Onları çok seviceğine eminim." Sonra arkasını dönerek genç kadınla konuşmaya daldılar. Cansu ona atılan hayran bakışların bilincindeymişcesine daha fazla gülümsüyordu. Bu beni kızdırıyordu çünkü herkezin ilgi odağı olması an meselesiydi. O gün onunla hiç konuşmamıştım..! Ertesi sabah yine en güzel resim onun ki seçiliyor, oyunların en başarılısı o seçiliyor, en uslu ve en akıllı ufaklık ve tabi yine o. Bu durum gittikçe sinirimi zıplatıyordu. Bunun yanı sıra bu kızda ilgimi çeken bir şeylerde vardı. Öğretmenle diyologlarını hatırlıyorumda oda benim kadar bilmiş biriydi. Hatırladığım bir resim dersinde yine hiç bir zaman yeteneğim olmayacağını bildiğim sallamasyon bir fare çiziyordum. Yok..! Yok..! Sadece fare değildi o. Balinayı yutan fındık faresiydi kendisi. Resimlerim kötü olabilirdi ama her zaman ilginç fikirlere sahip olmuştum. Resimden çok Cansu'yla ilgileniyordum. Onunla bakışmaktan başka hiç bir şey yapmamıştım. Nereden geldiğini,kaç yaşında olduğunu,en sevdiği dondurma çeşidini bile diğer arkadaşlarımdan öğrenmiştim. İstanbul'un başka bir semtinden gelen ,5 yaşında sevimli bir kızdı işte. En sevdiği dondurma çeşidi ise çikolatalıydı. Aynı zevki paylaşmak hoşuma gitmişti. Şanslı yönü onunda diğerleri gibi babasını tanıyor olmasıydı. Sessizce resmine yumulmuşken kara gözlerini kırpıştırmasını izliyordum. Pamuk gibi elleriyle ustaca boya kalemlerini tutuyor ısrarla silip tekrar tekrar çiziyordu. Semra öğretmen sırıtarak elini omuzuma koydu. "Yine hangi şah eserini bize sunacaksın bakalım özgür'cüğüm." Bana bulaşmıştı yine. Sonra neden bu kadar konuşuyor bu Özgür Efe diyorlar. "Çok önemli bir iş üzerindeyim öğretmenim." "öğle mi? nedir bu çizdiğin? Bizimle paylaşmak istermisin?" Kafamı iki yöne sallayarak konuştum "Sanki istemem desem başımdan gideceksin." Küçük çaplı bir kahkaha attı. Yine ona kötü olduğunu düşündüğüm bir şey söylemiştim ve hoşuna gitmişti. Yetişkinleri anlamak güçtü. Ellerini saçlarımda kıpraştırdı ve "Peki o zaman seni zorlamıyacağım." diyerek denetlemesine devam etti. Önüme döndüğümde Cansu'nun ilk defa kafasını kaldırdığını fark ettim. Bana tarifi olmayan gülücüklerinden birini atıyordu. Sonra yine önüne dönüp resimine aynı dikkatte yumuldu. Anca o önüne döndüğünde gülümseye bilmiştim ama tabiki geç kalmıştım. Semra öğretmen Cansu'nun olduğu yere geldi ve "Cansu'cum sen ne çiziyorsun bakalım?" Öğretmenin yüzü ifadesizdi ve ne çizdiğini anlamadığı açıktı. Cansu sesindeki kararlılıkla cevap verdi. "Tanrıyı çiziyorum." Semra öğretmen duraksadı ve sordu. "Ama hiç kimse tanrının neye benzediğini bilmiyor?" Cansu kafasını kaldırmadan yanıtladı. "Birazdan öğrenecekler." Semra öğretmen yine bir kahkaha attı. Tekrar yürüyordu. Artık tamamıyla resimi bırakıp onu izlemeye başlamıştım. Dobra bir kızdı. Bu huyunu anneme çok benzetmiştim. Yine haftalarca onunla konuşmamıştım. Hem gerek görmüyordum hemde herkezden fazla yakın olmak istiyordum. Bu fırsatıda zaten okulun bitmesine 1 ay kala yakalamıştım. Doğan sayesinde.. O her zaman çok saçma bir çocuk oldu. Sınıfta bir tek karışamadığı kişi bendim. Bana hiç birşey yapamazdı. Benim bulunduğum ortamdada kimseye birşey yapamazdı. Ya korkardı benden yada severdi. Bunuda hiç bir zaman bilemedim. Ama ben sevmezdim onu. Herkeze karışan kendinden ufakları ağlatan zorla şekerlerini ellerinden alan bücür bir eşkiyanın tekiydi o. Yanında dolandırdığı mert ve berke'de onun şeytanları. Çıkardıkları sömürgelere hiç bir zaman ses etmemiştim. Taki "ona" da bulaşana kadar. Cansu Semra öğretmenin dağıttığı şekerleri benim gibi saklayıp sonradan tadına vararak yemeyi tercih etmişti. Oyun bahçesindeydik ve uyku saati yine gelmişti. Herkez içeriye doluşuyordu. İçeri girecekken ani bir dönüşle holden uzaklaştım. Oyun bahçesine çıktığımda bahçenin bir köşesinde Doğan'ın Cansu'nun üzerine yürüdüğü gözüme ilişi verdi. İşte o manzara karşısında sinir katsayılarım yükselmişti. Neler olduğunu anlamaya çalışıyordum. Cansu küçük avuçlarını sertçe sıkarak kollarını arkasına saklıyordu. Doğan ona daha fazla yaklaşarak kaşlarını çatarcasına bir şeyler mırıldanıyordu. Sertçe elini Cansu'ya uzattı. Cansu pembe ayakkabılarıyla bir adım geriye attı ve kafasını olumsuzca salladı. Doğan ona yine yaklaştı. Kız gittikçe o aradaki mesafeyi kapatıyordu. Doğan arkadan onun bileğini yakaladı ve çekmeye çalıştı. Cansu ağlamaklı yüzündeki masumiyetle kaşlarını çatıyor avucunu dahada fazla sıkıyordu. Vermeye niyeti yoktu. Zaten Doğan'ınında o şekeri almaya hakkı yoktu. Hatta dünyadaki bütün şekerler ona küsmeliydi. En son Cansu'nun sertçe duvara itildiğini gördüm ve koşmaya başladım. Bunu ona yapamazdı. Bunu ona kimse yapamazdı. Oraya vardığımda nefes nefeseydim ve hızımı hiç kesmeden Doğan'ı bileğinden yakaladım. Güçlükle yaşından iri bedenini itikleyerek Cansu'dan uzaklaştırdım. Cansu artık kara kirpiklerinin altından endişeli bakışlar atıyordu. Onu kolumun diyer tarafına alarak iyice arkama sakladım. Bu koruma güdüsünün nerden geldiğini anlayamıyordum ama buna dayanamazdım. Doğan sert bakışlarını yumuşatarak beni süzdü. Hafifçe yapmacık bir gülümseme fırlattı. "Özgür!?Onunla arkadaş olduğunu bilmiyorduk." Ne kadar saklamaya çalışsadayaptığım şeyebenim kadar oda şaşkındı. Yüzümü dondurarak konuştum "Bilmeniz gerekmiyordu. Bir daha kimseye böyle birşey yaptığınızı görmeyeceğim." Çarpık bir gülümseme attı. Arkamda Cansu'nun hızlı nefeslerini duyabiliyordum. Korktuğuna emindim. Bunu ona yapmalarına daha fazla izin veremezdim. "Doğan! Bu gününe kadar yaptıklarını anlattırma bana! Hiç acımam anlatırım öğretmene ,aldırırım seni bu okuldan. Biliyorsun beni yaparım." Bu kararlı konuşmama yüzü donmuştu. Belli ki aklına bu güne kadar ağlattığı küçük yüzler gelmişti. Tabi birde babası. Kesinlikle babasının öğrendikten sonra ona verdiği cezaları hayal ediyordu. Yavaşca yutkundu ve ciddi bir ses tonuyla "Tamam yapmayacağım bir daha." Kumanda benim elime geçmişti. Artık onu robot gibi oynata bilirdim. Ciddiyetimi hiç bozmadan konuştum tekrar. "Özür dile ondan!" Kaşlarını çatarak bir bakış attı ve ellerini suçluymuşcasına havaya kaldırdı. "Tamam. Özür dileriz." Hepsinin yüzünde pis bakışlarımı gezdirdim ve Cansu'ya dönmeden kolunu kavrayarak çekiştirmeye başladım. Yumuşak ve güvenli tutuyordum bileğini. Ona tehlikenin geçmiş olduğunu hissettirmek istiyordum. İçeri girdiğimizde herkes pijamalarını giymiş bir kaç kişi uykuya dalmıştı bile. Semra öğretmen kapı sesine karşılık dönüvermişti tatlı yüzünü bize. Elimi Cansu'nun bileğinden yavaşca eline kaydırdım. Semra öğretmen tahmin ettiğim gibi anlamamıştı neler olup bittiğini. Ellerimize tatlı bakışlar fırlatarak saçlarımızı ovdu. "Nerde kaldınız böyle. Hadi pijamalarınızı dolaplarınızdan alın ve giyinin bakalım." Sahte gülücükler atarak kafamızı salladık. Tam o sırada kapı tekrar açıldı. Yorumlarınızı bekliyorum
En son GAMS tarafından Ptsi Kas. 29, 2010 5:34 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
GAMS
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 622
Rep gücü : 634
Kayıt tarihi : 24/08/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : Maviş'imm =))
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 28, 2010 3:55 am
etkidendim çok hoşuma gitti bi bölüm daha koyyyyyy ben cansuyu sevil özgürüde ekrem olarak düşünüyom
beyenmene çok sevindim canım zaten en başta söyledim onlar aslında sevil ve ekrem ama kendi hayal gücümden onlara lakap bulamadım ve isimlerini değiştirdim. ilerleyen bölümlerde birbirlerine hitaplarını görüceksiniz zaten
GAMS
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 622
Rep gücü : 634
Kayıt tarihi : 24/08/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : Maviş'imm =))
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 28, 2010 4:27 am
bu kadar beyendiniz mi yaa açıkcası şaşırdım bu kadarını beklemiyodum.. çok tereddüt etmiştim koyarken ama şuan cidden çok sevindim beyendinize bi kaç yorum sonra 2. bölümü koyarım
tuba9191
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1342
Rep gücü : 1277
Kayıt tarihi : 06/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 28, 2010 4:30 am
gerçekten anlatım şeklin çok hoşuma gitti küçük pembe pileli kıyafetli pembe ayakkabılı mümkünse ayakkabılar parlak gözümün önünde cannlanda valla yeni bölümü koy lütfen
esmaaa93
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 366
Rep gücü : 352
Kayıt tarihi : 08/08/10
Nerden : antalya
Kişisel İleti : ümit'mm
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 28, 2010 4:33 am
Tam o sırada kapı tekrar açıldı. Bu sefer girenler Doğan,Mert ve Berke'ydi. Elimde bir titreme hissettim. Bu bana ait değildi. Cansu Doğan'ı görünce ürpermişti. Elini daha fazla sıkarak onu çektim. Odanın ortasına geldiğimizde yavaşca bıraktım elini. Ona dokunuşlarımı çok dikkatli yapıyordum çünkü her an cılız bedeni kırıla bilirmiş gibi geliyordu. Şimdi karşı karşıyaydık. Ondan büyüktüm ama benimle ya aynı boydaydı ya da biraz uzun. Gözleri gözlerimdeydi. Uzun kirpiklerini güneşe bakarmışcasına kırpıştırıyordu. En tatlı gülücüklerinden birini attı yine. Gözlerimde ne görüyo olabilirdiki onu bu kadar mutlu edicek? Yüzümdeki ifadenin hayranlıktan başka bir şey olmadığını biliyordum. Ona kim bakarsa baksın hayranlıktan başka bir ifadeyle bakamazdı zaten. Yavaşça pembe dudaklarından cılız bir ses yükseldi. "Gözlerin deniz gibi" Olduğum gibi kalmıştım. Böyle bir şey beklemiyordum. Daha öncede yetişkinlerden gözlerime iltifat almıştım ama onun kusursuz dudaklarından çıkması beni sabitlemişti. Beynim durmuştu. Ne çıkıcağını bilmeden araladım dişlerimi. "Senin gözlerinde çikolata gibi" Gülmeye başladı. Bu sefer bende gülüyordum. Yavaşça eyildi ve yanağıma tatlı bir öpücük kondurdu. Suratımdaki ifadeye bakmadan arkasını döndü ve dolabına ulaştı. Bir müddet olduğum yerde kaldım ve bende aynı şeyi yaptım. Pijamalarımı aldım ve küçük kabinlerden birinde giyindim. Arkadaşlarımın arasından atlayarak minderime ulaştım ve her zaman ki uyku numarama başladım. Minderim pencereye en yakın olandı ve güneşin gözüme çarpması çok hoşuma giderdi. Yine aynı huzurla kapatmıştım gözlerimi. Işık bir anda kararı vermişti. Gözlerimi açtım heyecanla. Cansu tatlı gülüşüyle yine karşımdaydı. Kara gözlerini kırpıştırıyor,yavaşça bir oyana bir bu yana sallanıyordu. Pembe pijamaları onu yine şekere benzetmemi sağlamıştı. Bu kızın pembeden başka bir kıyafeti yokmuydu? Yattığım yerden doğruldum ve ona diktim gözlerimi. O sallandıkça uzun bukleleride onunla birlikte dans ediyordu. Bakışlarımı omuzumun üzerinden Cansu'nun minderine kaydırdım. Yan minderde yatan Berke'ydi. Yanındaki Doğan onun yanındakide Mert'ti. Şimdi anlamıştım pembe minderinden kalkıp benim çöplüğüme gelişini. Tekrar yüzünde gezdirdim gözlerimi. O kadar masum duruyordu ki onu geri çevirmek imkansızdı. Gülümsedim sessizce. Minderimin en dibine kayarak elimi bıraktığım boşluğa vurdum. Rahatlıkla çömeldi ve hızlı bir biçimde kendini mindere bıraktı. Yüzümüz karşı karşıyaydı. Siyah saçları mindere dağılmıştı. Minik ellerini yüzünün altında birleştirdi ve uzun kirpiklerini son kez kırptı. Gözleri yavaşça kapanmıştı. Bir süre sonra pembe dudaklarında ki gülücükte yok oldu. Eskiden uyuyamadığım uyku saatleri işte böle haram kılınmıştı bana. O uyurken bir an olsun gözlerimi ayırmadan izlerdim onu. Her geçen gün daha masum gelirdi gözüme,daha güzel.. Yada daha şeker..! O günden sonra hep beraber uyuduk onunla. 1 senemizi doldurmuştuk yine. Ana okulundan ayrılmadan önce Doğan için şikayette bulundum ve annemin yardımıyla sürdüm onu buradan. Nede olsa benden sonra 1 sene daha kalacaktı o burada. Ben yanında olmazsam çok korkucaktı eminim. Onun annesiylede bu sayede tanışmış olduk. Ben artık bir ilk okul öğrencisi adayıydım. Okuldan nefret ettim. Hiç bir zaman sevemedim. Tek bir şey dışında..! Başarı ve başarının getirdiği övgüler. Bir şeyi iyi yapamadığında sen bir hiçtin ama eğer başarmışsan en iyisiydin. Böylelikle o alkışları alabilmek için rekabeti öğrenmiştim. En sevdiğim ders dramaydı. Oyunlardan her zaman zevk aldım. Taklitler yaptım,replikler ezberledim,tiyatrolara gittim. Sahneyi seviyordum yada gerilerde görünmez olmak yerine ilgi odağı olmayı tercih ediyordum. Tüm bunların dışında geriye sadece tek neden kalıyordu. Işığı seçmemin nedeni yine "o"ydu. Cansu benden 1 sene sonra ilk okula başladı ve hep karşı sınıfımda okudu. Seneler geçtikçe saçlarındaki dalgalar daha bir genişliyordu. Bunun dışında hiç değişmemişti. Annesi onu sınıfına ilk bıraktığında yüzünde hüzünden başka bir şey yoktu. Ben onu hep gülerken hatırlıyordum ve garipsemiştim. Kafasını çevirip yine kara gözleriyle beni buldu. Bir anda yüzünde koca bir gülücük oluştu ve gülerek annesini öptü. Ebru hanımda bu ani değişimi
anlayamamıştı. Cansu arkasını dönerek neşeyle sınıfına girdi. Günler geçiyordu. Onunla yine konuşmayı gerek görmemiştim. O her zaman görünüş olarak mükemmeldi ama onda beni çekenin başka bir şey olduğunu biliyordum. Okul tiyatrolarında sahnedekileri hayranlıkla izliyordu. Tiyatrolar konferans salonunda oynanıyordu. Küçük sınıflar olduğumuzdan bizi bir arada alıyorlardı. O hep ön sıralarda otururdu ve gözleri sahne dışında hiç bir yeri görmezdi. Ben mi? Benimse onun dışında hiç bir yeri.. Bir kaç sıra arkalarında oturuyordum ve o hep çaprazıma denk düşüyordu. Bu yüzden onu gözlemek kolay oluyordu. Onun sahnedekilere hayran bakışları beni umarsızca huzursuz ediyordu.
Sebebini hiç bir zaman bilmediğim çekememezlik duygusu.. yada daha kötüsü. Kıskançlık.! İşte o andan sonra sahneye büyük ilgi duymaya başladım. Işıkta ben olmalıydım Cansu'ysa ilk sıralardaki seyircim. Bunu gerçekleştirmem tam 3 yılımı aldı. Öğretmenlerime kafa tuttum,aylarca bir rol kapabilmek için uğraştım,kurslara gittim. En sonunda başarmıştım. Artık gerçekten iyiydim ve beni geri çevirecek tek öğretmen yoktu bu okulda. 6. sınıfa geçmiştim. O ise 5. sınıftı. Yine karşı sınıfımda okuyordu ve her tenefüs sınıfının kapısında benim çıkmamı bekliyordu. Ben çıktığımda solgun yüzünü anlamsız bir ışık kaplıyordu. Bu şey her neyse hoşuma gitmiyorda değildi. İlk tiyatromu sergilemem uzun sürmemişti. Yaşımız gereyi masum bir oyunu sergiliyorduk. Ve tabiki başrol benimdi. Oyun sırasında seyircilere çaktırmadan attığım bakışlar sayesinde Cansu'nun nerede oturduğunu görebilmiştim. Yüzü yine gülüyor gözleri yine parlıyordu. En ön sıralarda yer almış hayran bakışlarını bu kez benim üzerimde gezdirmişti. İşte amacıma ulaşmıştım. Geri kalan bu başarıyı sürdürebilmekti. Bir nevze onun sayesinde yeteneğimi keşvedebilmiştim. O okuldan mezun olana kadar saltanatımı sürdürdüm ve hep başrolü ben oynadım. Ama artık değişiyorduk. Her geçen sene gözüme daha farklı ilişmeye başlamıştı. 8. sınıfa geçmiştim ve karşı sınıfımda yine o vardı. Eski alışkanlıklarını sürdürüyor zil sesinden hemen sonra kapının önünde birini bekliyordu. Beklediği kişinin ben olduğumu düşünmek beni yantuyordu ancak artık orada tek olmuyordu. Yanında zırt bırt biten oğlanlar ona saçma espiriler yapıyorlardı ve onun güzelim kahkalarını yok yere heç ediyorlardı. Bu oğlanlar geniş anlına siyap kakküller düşürmesiyle dahada bir artmıştı. Yanında gördüğüm hep iki kız arkadaşı vardı. Başkalarıyla takılmazdı. Oysa onunla arkadaş olmak için can atan bir sürü kız vardı. Sınıfımda ki kızlarsa bana daha bir sıcak davranmaya başlamıştı. Bunlar egoma geçici tatminler veriyordu ama hiç bir zaman tamamlayamadı. Salakça onun bana bakmasını bekliyordum hep. Bir kaç kızdan çıkma teklifi aldım ve bazılarınınsa beni sevdiği dedikodusuna şahit oldum. Ama hiç biri umurumda değildi. Artık emindim. Yanımdaki kız o olmalıydı. Onunla konuşma cesaretini ise 12. sınıftayken yakaladım. O arada çıktığım bir çok güzel kızla tanıştım ama onun asık yüzüne dayanamıyarak hepsini terk ettim. Artık sınıf kapılarında beklemeyi kesmiş kendini bahçeye terfi etmişti. Yüzüne masumiyet katan kakkülleri hala vardı. Saçları dahada uzamıştı ve bukleleri iyice genişlemişti. Hafif dalgalar buğday tenine renk katıyordu. Birde artık pembeyi eskisi kadar sevmiyordu. Ama yinede arada taktığı pembe bandajları gözümüde almıyor değildi. O günde hiç anlatılamayacak kadar güzeldi. Arkadaşlarımın gözdesi bir kız olmuştu hep. Onların hayran bakışlarıysa beni çileden çıkartıyordu. Bir çok hayran kazanmıştım kendime ama benim için önemli olan oydu. İlk önce onu kestirdim gözüme. Bahçede hızla yürüyerek onlara yaklaştım. Yanındaki kızlardan birisi bana bakarak kulağına birşeyler fısıldadı ve sırıttı. Cansu ona destek verircesine omuzuna dokundu. Yanlarına vardığımda üçüde gözlerime bakıyordu. Gülümseyerek iki kişiyi diskalifiye ettim ve Cansu'nun gözlerine bakarak "Selam" dedim.
En son GAMS tarafından Ptsi Kas. 29, 2010 5:50 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
tuba9191
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1342
Rep gücü : 1277
Kayıt tarihi : 06/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 28, 2010 4:59 am
Çarş. Nis. 26, 2023 1:22 am
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: 
Yazıp yazmamakta çok düşündüm ama bir cesaret koyim dedim. Beyenilmezsede sağlık olsun, ne diyim 
1. bölümü koyuyorum 
