k. bakmayın arkadaşlar dedem vefat ettim benim 1 haftadan fazla amcamlarda kalıyordum. çok rahatsızdı dedem. ): yine boşlamış gibi oldum sizleri. eve yeni döndük. Bölümü yazar yazmaz koyucam.. )):
Dilαrα~
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 4609
Rep gücü : 4069
Kayıt tarihi : 30/09/10
Nerden : ηoмα∂.
Kişisel İleti : мιℓкуcσυρℓє'м♔
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Salı Ekim 25, 2011 2:36 am
Merhabalar çok bekletiyorum sizleri farkındayım ama kusuruma bakmayın elimden geldiğince yazmaya çalıştım.. canım pek istemiyordu o yüzden bu bölüm daha gelişi güzel olmuş olabilir kötü olduysa kusuruma bakmayın.. Ve arkadaşlar ben düşündüm sizi böyle bekletmek yerine hepsini bitirim ve ara vermeden her gün bir bölüm koyim sizde bir kez beklemiş olun hem bu şekilde olunca bölümü bile unutuyorsunuz en son ne olmuştu die.. neyse ben yine çok konuştum 1 ayımı alır belki ama hepsini yazıcam ve öle koyucam (: sizi seviyorum hoşçakalın (: iyi okumalar (:
24. bölüm Anlamsızca bana bakarken cevap olarak acı bir firenle durdurdum arabayı yolun ortasında. Cansu'nun gözleri fal taşı gibi açılmış aynı zamanda ani firenlede öne doğru kaymıştı. "Ne yapıyorsun sen!!?" diye bağırdı. Sert bakışlarımı yumuşatarak arkamı döndüm. "Bir şeyin var mı?" Cansu'nun canının acımış olması hepsinden önemliydi benim için. Cansu öfkeyle sesini yükseltti. "Arabayı bunun için mi durdurdun ahmak! Kız burda canıyla uraşıyor sen ne diyorsun." Bakışlarım yine sertleşmişti. Bu kadınları anlamak cidden zor işti. İyi olup olmadığını sorsan suç sormasan suç oluyor. "Firene basınca biyere çarptın mı diyorum?" İlgili, sert ve kesin bir ses tonuyla sormuştum. Bakışlarını yumuşatmadan konuştu. "Özgür tamam acımadı canım devam edermisin lütfen." dedi kibar olmaya çalışarak. 1 dk. arkamda korna çalan arabayı yeni fark edebilmiştim. "Hastaneye gitmiyoruz." dedim. "Ne diyorsun sen yaa! Ya şunu kullanırsın yada iner taksiye bineriz anladın mı!?" dedi öfkeyle. Haklıydı. Bende olsam kızardım sanırım. "Numara yapıyor." dedim imayla Yağmur'a bakarak. Cansu şaşkınlıkla sesini kesmişti. Zar zor ne diyeceği aklına geldi. "Ne malum?" Sesi oldukça sakindi. Hafifçe gülümsedim haline. " Ben anlarım. Oyun yapıyor bu şeytan!" Cansu daha büyük bi şok geçirmiş gibi "Nasıl olur? Hala yatıyor ama. Olsun Özgür gidelim hastaneye baksana şuna hiç kıpırdamıyor. "Yağmur! Ya şimdi uyanırsın bu olay aramızda kalır ve kapanır. Yada oraya gelip seni ben ayıltırım herkesede söylerim bu salaklığını!" dedim. Cansu " Özgürr.." dedi şaşkınca. Yağmurda tepki yoktu. "Bak tamam bir şey demicem söz veriyorum. Kimse bir şey demiyecek." dedim. Cansu bu kez Yağmur'un tepkisizlğinden şüphelenmişti. "Demekki yalan değil işte hadi gidelim. Yolun ortasında duruyoruz." Sinirlenmeye başlamıştım. "Yağmur! Şimdi kalktın kalktın kalkmadın geliyorum arkaya!" Yine tepki vermedi. Kapıyı tam açtığım sırada "Özgür.." diye bir ses geldi. Gülümseyerek kapıyı geri kapattım. Yağmur gözlerini yavaşça açmaya çalışıyordu. Sesini kısıp bitkin bir hale soktu. Bir kere daha "Özgür.." dedi. Cansu şaşkınlıktan ve sinirden kızarmıştı sanki. "Doğrul Yağmur ve hiç ses çıkarma. Yoksa şansını kaybedersin." dedim kendimle grur duyarcasına. Yağmur gözlerini açarak yavaşça doğruldu. Utanç, mahçupluk birbirine karışmıştı. Cansu hala hayretler içindeydi. "Se-sen nasıl bir şeysin böyle yaa..!" dedi sinirle. "Şiiit.. Boşver o şuan çekiyor cezasını zaten. Anladı ne demek istediğimi. Sakın muhattab bile olma." dedim hemen. Yağmur'un yüzü kızarmıştı. Cansu hırsla camdan dışarıya baktı. Bende önüme dönüp arabayı sürdüm. Adam kornaya basmaktan vaz geçmiş yandaki şeridden geçip sollamıştı beni. Eve gelene kadar kimsenin sesi soluğu çıkmadı. Cansu yol boyu ters ters bi Yağmur'a bi camdan dışarıya baktı. Yağmur kimseye bakamadı, yol boyu parmaklarıyla oynadı. Bense sıkıntı yapmadan onları inceliye inceliye gelmiştim evime. Herkes sessizce eve girdi. Kızların surat beş karıştı. Yeşim abla merakla hepimizin yüzüne baktı. Yok bir şey anlamında kafamı salladım. Anlamış olmalıki az çok bir şeyleri daha fazla ses etmedi. Kahvaltıysa hazırdı. Yağmur hemen odasına çıktı. Yeşim abla sesleniceği sırada durdurdum onu. Cansu salona geçerek koltuğa sindi. Bende odama çıkıp üzerime bir şeyler giydim ve yüzümü yıkadım. Aşşağıya indiğimde Cansu hala koltukta oturuyordu. Gidip yanına oturdum. "Kahvaltı yapmıcak mısın?" Yok anlamında kafasını salladı. "Hadi ama üzme kendini bu kadar bita.. Cansu.." Az kalsın birtanem diyecektim kızın yüzüne. Sustuğum an bir gerginlik sezdim. Benimde iştahım kapanmıştı zaten. Yeşim ablaya yemiyeceğimizi işaret ettim. O masayı kaldırırken sessizce oturduk yanyana. Bu kızdan uzak kalmayı nasıl öğretecekti zaman bilmiyorum. Zamanın herşeye ilaç olması sözünün palavra olmasınıda anlamış oldum. Şuan solgun ve üzgün gözleri dalmıştı bir boşluğa. O adamı düşünüyordu kesin. Haklıydı babasıydı bunca sene nede olsa. İster istemez aklına düşüyordu. İstemesede seviyordu o adamı. Ona baba olmayı başarmıştı çünkü. Onu teselli edecek bir şey söyliyim derken telefon çaldı. Yeşim abla gelmeyince kalktım yerimden. Telefonları açmayı oldum olası sevmezdim. Çünkü arayan ya annemin dostları yada iş arkadaşları olurdu. Annemi telefona isteyene kadarsa yıllık sorgu suallerini yaparlardı. Telefonu açtığımda bu kez karşı tarafta annemin sesi vardı. Heycanını profesyonelce bastırmaya calışırken yarım ağız ağzımı aradı. "Alo" "Heh Özgür. Cansu etrafta mı oğlum? Ordaysa sakın belli etme." Yavaşça kafamı Cansu'ya çevirdim. Yere odaklanmış dünya umrunda değildi. Bu küçük sessizliğimi fark edince bana ilişti gözleri. Bu kez merak vardı. Gözlerimi kaçırarak "Hı hı iyiyim ben." dedim. Annem anlamıştı hemen. "Anladım yanında. Ona belli etme bir şey. Az önce doktorla konuştum. Orhan.. Durumu pek iyi değilmiş." Bir anda dehşete düştüm. O adama bir şey olursa Cansu ne hallere düşerdi. Panik olduğumu belli etmemeye çalışarak "Nasıl?" dedim. Cansu kafasını dahada dikleştirmişti. Bir şeyler sezmeye başlaöıştı belliki. Annem konuştu. "Dünden beri ameyliyattaydı zaten.. Yoğun bakıma çıkardılar 4 saat önce. 2 saat sonrada uyanmamış olursa beyin ölümü dediler. Ebru konuşamıyor bile. Hali kötü. Ben şimdi onun yanına geri gidiyorum." Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Yanmaya başladığını hissediyordum. Yüzümü Cansu'ya dönemedim. Ne diyecektim. Boğazımda bir düğüm kaldı sanki. Yutkunamadım. Yıllar sonra sevgilimle aynı babaya sahip olduğumu öğreniyorum ve babam ölüyor mu? Babam mı? Hayır.. Niye inkar ediyorum ki bunu? Evet babam ama bana hiç baba olmamış ve.. olamıcak babam.. Yutkundum. Düğüm yine inmedi boğazımdan. Annem seslendi. "Özgür ordamısın oğlum? Sen iyi misin?" Kekelememeye çalışarak konuştum. "E-evet iyiyim ben. Ne yapim şimdi?" Cansu'ya söylemelimiyim onu soruyordum. Bende bu duyguyu uyandırıyorsa bu adam Cansu'ya neler olur tahmin edemiyorum. Onun duygusallığı zaten kendisine yeter. Ölümlere nasıl dayansın? Babasına nasıl dayansın Cankuş'um. Annem daha endişeli bi sesle devam etti. "Bak oğlum sen sakin ol en başta. Cansu'ya şuanda bir şey söyleme oldu mu? Ebru'ya sorucam sanada heber vericem. Sen kızı endişelendirme." dedi. "Tamam. Oldu görüşürüz.." dedim ve telefonu kapattım. Bir müddet telefonun başında duraksadım ve arkamı döndüğümde bir çift siyah gözle karşılaştım. O parlaklığın içinde hem merak, hem korku, hem endişe vardı.. Bir yandanda o gözler dua ediyorlardı sanki kötü şeylere karşı. Gözlerimi kaçırdım ve salondan çıkmaya yeltendim. Onun bakışlarına, sorularına dayanamıya bilirdim. Ben döndüğümde içten bir çığlık gibi çıktı ağzından ismim. "Özgür!" Mecburen ona döndüm. Gülümsedim hafifçe. "Efendim?" Anlamsızca baktı. Kafası karışmıştı belliki. Bir gülüp bir somurtmamı garipsemişti. "Kim aradı?" dedi sakince. "Annemin bir arkadaşı." dedim hemen. Beklemem onu kuşkulandırırdı. "Emin misin?" dedi ürkekçe. Baban öldü dememi bekliyordu sanki. Kendini hazırlamış gibi dik tutuyordu. Ne kadar hazır olduğunu düşünürse düşünsün mahfolurdu eminim. Bakışlarımı kaçırarak konuştum. "Tabiki eminim. Neden yalan söyliyim ki sana? Neyse ben odamdayım. Görüşürüz." dedim hızlıca. Tam odadan çıkacakken yine seslendi. Yine döndüm ona. Zar zor gülümsedim tekrar. Bu kez başka bir şey soracaktı. Bana ihtiyacı vardı. Biliyorum bu bakış o bakıştı. Ne zaman canı sıkkın olsa bana öyle bakardı ve sorular sorardı. Tek farkı isteyinide dile getirirdi. Yanıma otur derdi. Şimdi söyleyemiyor bile. "Peki babamla ilgili bi haber aldın mı? Annen felan aradı mı?" Kafamı salladım yok anlamında. Yalvarıyordu bakışları ama karçırdım gözlerimi ondan. "Ararlarsa haber veririm sana." dedim. "Biz arasak ya?" dedi heycanla ve umutla. "Önemli bir şey yoktur olsa ararlardı kesin. Hadi biraz dinlen sen Cansu. Kafanı yorma. Gözlerin kızarık hala. İstersen uyu biraz. İstediğin yerde uyuyabilirsin." dedim ve başka bir soruya maruz kalmadan kendimi odama attım. Derin bir nefes aldım. Ben ne yapıcaktım şimdi? Bu kızı neyle teselli edersin ki sanki.. Aradan bir saat geçmişti. Annemin telefonu gelene kadar odamda deliye dönmüştüm. Hala uyanmamıştı ve Cansu'yuda alıp gelmemi bekliyordu. Koşar adım aşağıya indim. "Hazırlan hastaneye gidiyoruz." dedim gülümsemeye çalışarak. Yorumlarınız eksik olmasın ilginiz için çook teşekkür ederim (:
off off ölsün o herif hiç sevmedim zaten hıh. canım muhteşem olmuş. ne zman görücez Özgür ve Cansu'nun birleştiğini ya çok özledim onları. Ha birde ulaş ve serkan'mıydı Özgür'ün arkadaşları o iki fırlamayıda çok özlediim. Ellerine sağlık (:
07kubra
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 785
Rep gücü : 544
Kayıt tarihi : 21/01/11
Nerden : ORDAN
Kişisel İleti : ümit kantarcilar<
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: C.tesi Kas. 12, 2011 2:37 am
off off ölsün o herif hiç sevmedim zaten hıh. canım muhteşem olmuş. ne zman görücez Özgür ve Cansu'nun birleştiğini ya çok özledim onları. Ha birde ulaş ve serkan'mıydı Özgür'ün arkadaşları o iki fırlamayıda çok özlediim. Ellerine sağlık (:
GAMS
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 622
Rep gücü : 634
Kayıt tarihi : 24/08/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : Maviş'imm =))
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 13, 2011 4:51 am
Bu bölüm diğerlerinden daha uzun oldu diğer bölüme sıkıntı bırakmak istemedim çünkü (: iyi okumalar.. 25. bölüm
"Hazırlan hastaneye gidiyoruz." dedim gülümsemeye çalışarak. Cansu yattığı yerden ayağa fırladı bir anda. "Haber mi geldi? Nasılmış? Kim aradı?" dedi soru
yağmuruna tutarcasına. "Annem aradı. Yoğun bakıma almışlar. Ameyliyattan
çıkmış. Durumunu söylemediler. Ama ameyliyat iyiymiş." dedim bir çırpıda. O güzel yüzüne koca bir gülümseme yayıldı. Koşarak boynuma sarıldı. Daha sonra
fark etmişcesine geri çekildi ve "Hadi gidelim!" dedi..
5 ay sonra..
Ogünden sonra onu ara ara gördüm, nadiren konuştum. Artık 12. sınıflar için okul yoktu zaten. Onunla olmak için bahanem dahi yoktu. Gerçi kendimi alıştırmayada çalışıyodum kız kardeşim olmasına. Babasının- babamızın vefatından sonra iyice kabuğuna çekti kendisini. Hiçbir faaliyete katılmıyor, zaten iyi olan derslerine ağırlık veriyordu aklı sıra. Bana sorarsanız o dalgınlıkla ne ders çalışabilir bu kız nede her hangi bir şeye kafayı verebilir. Onun kadar canım yanmadı. Hatta hiç canım yanmadı benim. Sadece öfkem dinivermişti. Ebru ablaylaysa o günden sonra 1 haftacık iletişime geçtik. Kendisini soyutladı etrafındakilerden. Annemse her zaman ki gibi acısını içinde yaşamış kimseye bir şey hissettirmemişti. Oysa onun içini ben iyi biliyordum. Ansızın onu terk eden adama yıllardır bir aşk beslemişti ama gururu ve kırgınlığı ona engel olmuştu. Belkide beni bu şekilde dolduranda oydu. Belkide ben annem için nefret etmiştim o adamdan. Günlerce bütün olup bitenleri, geçmişimi, yaşayıp çektiklerimi düşündüm durdum. Öss sınavındaysa 254,567 puan yaptım. Aslında çoğunu sallamıştım. Bir çoğunuysa sıkıntıdan çözmüştüm tabi. Belliki çok yanlışım çok doğrumu götürmüştü. Yinede o kafayla iyi çözdüğüme inandım. Şimdi konservatuar sınavı için Murat hocam belgeleri hazırlıyor benim adıma. Benim için umutlu ama kafamın dağınık olduğununda farkında. Pieslerimi satırı satırına ezberlemiştim şimdiden. Sıkıldıkça beni başka bir dünyaya taşıyan kapı gibiydi sanki sahne. O yüzden bende bu süreçlerde ona bağlanmayı tercih ettim. Serkan 387 gibi bir puan yaptı. Utku 289 küsürlü bir puan.. Özel ünüversiteye yollayacaklarmış. Yaptığı puana kimse kızmamış. Serkan’ın öyle bir şansı yoktu o başarmalıydı ve gerçektende yapmıştı. Babasıysa bu kez kızacak bir şey bulamamıştı. Yağmur’sa artık benimle uğraşmıyor hatta Cansu’yla bile uğraşmıyordu. Zaten onun dışındada ne yaptığı umrumda değildi. Dalgın kafamla girdim salona. Annem her zamanki gülümsemesiyle baktı yüzüme. Benim için canı sıkılıyordu ama görünmez olarak konulmuş kurallar gereği eski konular açılmıyordu evde. Unutulması için. Her geçen gün yıprandığımı mutsuz olduğumu bir kez daha anladım. Etrafımdakilerinde benim için çabaladıklarının farkındaydım. Masaya otururken annem kahvesinde bir yudum daha aldı. “Al bakalım bu günün gazetesi belki hoşuna gider.” Gazeteyi alırken gülümsedim. Sayfaları çevirirken gözünün bende olduğunu farkettim ama bakmadım. Nasılsa ağzında bir bakla varsa çıkaracaktı. “Konservatuar sınavın ne zaman?
Hazırlanıyor musun oğlum?” Kafamı kaldırmadan cevapladım. “Evet.” Lafı uzatmak için tekrar konuştu. Belliki kısa ve öz cevabım onu tatmin etmemişti. “Nasıl gidiyor çalışmaların? Ne zaman olduğunada cevap vermedin?” Kafamı kaldırdım. Evet cevap vermemiştim. Kafam dağılmıştı. Yüzünde ilgilenmediğim için bir kırgınlık sezdim ve gazeteyi katlayarak masaya bıraktım. Gülümseyerek elini tuttum masanın üzerinden. “Merak etme Neslihan sultan. Herşey yolunda.
Çalışmalar çok iyi gidiyor ve sınavımda temmuzda.” Dedim ilgiyle ve elini bırakıp çayımdan bir yudum aldım. Annem mennun olmuşcasına gülümsedi. “İyi
çalışıyorsun değil mi? Bak aman diyim kurslarınıda atlatma oğluşum bir yılını
kaybedersen üzülürsün bende çok üzülürüm sen üzülürsen.” Çatalıma taktığım
almıcak okul mu var dünyada” güldü oda. Sorgu sualin bittiğini anlayınca
gazetemi tekrar açtım ve okumaya başladım. Annemin yine beni süzdüğüne emindim. Bir şey yumurtlıcaktı ama hadi hayırlısı. Gazetenin köşesini dayanamıyarak kıvırdım aşağıya doğru. Annemle göz göze gelince sırıttım. Afalladı hareketime. Zoraki bir gülücük attı. Canı bir şeye sıkılıyordu ama ne? Daha beni üzecek ne olabilirdi ki? Sıcak bir gülümsemeyle gazetemi katladım ve anneme diktim gözlerimi. “Anlat bakalım sultanım niye kıvranıyosun? Yine ne oldu?” Annem kaşlarını çattı. “Görende sürekli kötü haber veriyorum zanneder.” Kıkırdadım. “Pekala pardon annecim. Bana söylemek istediğin bir şey var mı acaba?” Bir an sıcak bir gülücük attı ve sonrasında gözlerini hüzün kapladı. İşte bu beni korkutmalıydı. Bende ciddileştim. “Evet” dedi biraz kırık bir sesle. “Dinliyorum” dedim sabırsız bir o kadarda ciddi. “Seninle konuşmak istediğim bir şey var oğlum ama nasıl başlıcağımı bilemiyorum. Seni artık bu şekilde görmek beni deli ediyor.” Gözleri dolu vermişti. Telaşlanarak ayağı kalktım. “Gel koltuğa oturalım annecim. Anlatta kurtul şu yükünden. Korkma sende taş değilsin ya ağır gelicek tabi herşeyi içine ata ata.” Annem gözünden yeni yeni akan yaşları silerek masanın üzerindeki dosyayla koltuğa geçti. Yanına ona bakar vaziyette oturdum. Arada gözüm elinde beyaz ama içindeki kara haberli dosyaya bakıyodu. Annemin kolunu sıvazladım. “İşler mi?” dedim. Aklıma gelen tek şey oydu. İflas etmiş olabilir miydik. Hemde annem şirketin başındayken. Kafa salladı hayır anlamıda. “Hayır hayır işle ilgili değil” dedi kesik kesik. Tek eliyle burnu ve ağzını kapatmıştı hıçkırmamak için. Sarıldım ona. “Şimdi söylemek zorunda değilsin annecim ama bi daha ki anlatmaya kalktığın zamanda böyle olucaksın. Anlatta kurtul şu yükten.” Dedim. Kafa sallayarak uzaklaştı benden. Elini yüzünden çekti gözyaşlarını silerek ve ellerimi tuttu. Gözlerime baktı. Canı öylesine yanıyordu ki. Yaklaşık beş saniye sonra girdi lafa. “Beni ne olusa olsun sevicek misin oğlum?” Gülümseyerek kafamı salladım. Boynuma sarıldı ve hemen eski pozisyonunu geri aldı. “Korkutuyosun annecim beni artık ama hadi.” Dedim sabırsızca. Elindeki dosyayı bana uzattı. Tam açıcakken kapağına bastırdı. “Önce beni dinle oğlum.” Gözlerine baktım sabırla. Devam etti. “Yaklaşık 23 yıl önce yani ben Orhanla evliyken bazı sorunlarımız vardı. Evet aşk evliliği yapmıştım ama onun için aşk yeterli olmadı.” Sinirlenmiştim. Yine o adam için mi ağlıyordu yani. “Benim yumurtalıklarımda sorun vardı. Çocuğumuz olsun çok istiyorduk ama olmadı. Olması için gezmediğimiz doktor uygulamadığımız yöntem kalmadı. Maalesef bir türlü bebek sahibi olamıyordum. Anne olamıyordum.” Göz yaşı akıp gitmeden bir
diğerini düşürüyordu. Anlamamıştım bana anlattığı şeylerin alakasını. Eski
acılarını tekrar yaşar gibi duraksadı bi an. Devam etti. “Orhan artık beni
şuçlamaya başlamıştı. Çok istiyordu baba olmayı ama ona bir evlat veremiyordum. Kavgalarımız çoğalmıştı. Evden ceketini alıp çıkmaya başlamıştı artık sen gelmeden önce son zamanlarında. 5 sene kadar bu işlerle uğraştık debelendik durduk. Bir gün aile psikiyatristimizin önerisi mantıklı geldi bize ve onu uyguladık. O bize.. Şey o bize işte bunu dedi.” Eliyle dosyaya vurarak. Dosyaya baktım. Annem elini çekince kapağını açtım. Annemin ağlaması hızlanmıştı. Kendi kendine mırıltılar şeklinde özür diliyordu. Dosyayı okuduğumda bunun ailesi olmayan bir çocuğu aile olarak uygun gördüğü insanlara verilmesinin belgelenişi gördüm. Ne yani evlatlıkmıydım ben şimdi?! Gözlerim buğulanmıştı. Ama tek bir damla bile akıtmadım. Sinirim öne geçmişti çünkü. Kafamı kaldırdığımda çağresizce başını tutmuş hıçkırıklarla ağlayan anneme baktım. Evet annem. Benim annem. Sinirlerim hemen yumuşamıştı çünkü onun olmamasına rağmen beni kendi canının bir parçası gibi koruyup kollamış, şımarıklıklarımı çekmiş, hastalandığımda telaşlanıp ağladığımda üzülmüş, hep arkamda bir duvar ve el olmuş bir kadındı o. Hala özür diliyordu. Buğulu görüyordum onu ama umrumda değildi. Omuzuna elimi koydu. Yavaşça kafasını kaldırdı ve baktı. Ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Ona bir teşekkür borçluydum ve bu teşekkürü vermenin tam sırasıydı. Bir şey dememe fırsat vermeden konuştu hızlıca. “Özür dilerim oğlum. Saklamamalıydım ama küçükken söyleyemezdim. Sen hep benim canımın bir parçası oldun. Ben doğurmuşum gibi hissettim hep.” Sözünü kestim. “Teşekkür ederim.” Dedim
kesik ve kısık bir sesle. Anlamamıştı. Farklı bir tepki vericeğimi düşündüğü
kesindi. Sarıldım ona. Bu hareketten sonra sımsıkı doladı kollarını boynuma. Bir yandan saçlarıma öpücük konduruyor diğer yandan uçup gidicekmişim gibi
sarıyordu beni. Kendimi kurtardığımda sinirle sordum. “Seni benim yüzümden mi terk etti.!” Kafasını salladı. “Senin aramızdakilerle hiçbir ilgin yok. Sakın
böyle düşünme.” Dedi. Yanağına öpücük kondurdum. “Devam et anne. Sonra neler oldu?” “Sen daha yeni doğmuştun. Babanı doğmadan önce annenide do ğum sırasında kaybetmiştin. Akrabaların senin sorumluluğunu üstlenmeyince yetimhaneye getirmişler seni. Hemen haber verdiler bizede. Öyle güzeldin ki. Miniciktin. İhtiyacın vardı senin bir anneye. Belki baban olamadı ama annen oldum ben sana. Orhan yinede kabullenemedi seni. Gerçekten benim doğuduğum birini istiyordu ve beni terkk etti. Bir sene sonrada evlenmiş ve çocuğu olduğunu duydum ve gerisini bilmiyorum. Ama ben seni hep benimmişsin gibi gördüm. Sen benimdin. Başkasının olamazdın. Seni görür görmez anladım bana ait olduğunu.” Dedi kırık bir gülümsemeyle. Bende gülümsedim. Toparlamaya çalışarak kendimi konuştum. “Teşekkür ederim.” Sesim kısık çıkmıştı. Sarıldı bana. Daha fazla bu ortamda dursam bende
ağlardım ama uzaklaştım annemden. Gülerek ayağı kalktım. “Benim dışarda ufak bir işim var sultanım.” Dedim. Güldü. “Özgür!” dedi bir şey unutmuşcasına. “Efendim anneciğim.” Gülümsedi. Hoşuna gitmişti anne demem. Diyordum evet çünkü annemdi o benim. Bunu kimse değiştiremezdi. “Artık sevdiğin herkesle olabilirsin oğlum.” Dedi. Yüzümde ki koca gülümsemeyle sehpadan şu beyaz dosyayı aldım. (: inş. beyenirsiniz ilginize çook teşekkür ediyorum ve yorumlarınızı bekliyorum. sizi seviyorummm ((:
Dilαrα~
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 4609
Rep gücü : 4069
Kayıt tarihi : 30/09/10
Nerden : ηoмα∂.
Kişisel İleti : мιℓкуcσυρℓє'м♔
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 13, 2011 9:08 am
Olleyy kavuşucaklarrrrr Ama bence Cankuş biraz direttiricek gibime geliyor. Bu arada Özgür'ün konservatuvara başlamasıyla yeni karakterler girebilir diye düşünüyorum tabi tahmin sadece. Yağmur cadolozunun mümkünse yüzünü görmeyelim. Ve o Özgür'ün arkadaşları olan iki fırlama ne zaman geliceeek ya? Bu arada Gülşen'cim başlığı değiştirde bölüm geldiği anlaşılsın bol yorum yapılsın (:
GAMS
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 622
Rep gücü : 634
Kayıt tarihi : 24/08/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : Maviş'imm =))
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Paz Kas. 13, 2011 10:13 am
başlığı değiştirdim zaten 24 tü 25. bölüm yaptım tatlım. beyenmene çok sevindim. diğer bölümde herkes giriyor artık mutlu olucaklar (: gitgide finala yaklaşıyorum. 26. bölümde ulaşla serkanda girce ve hepsinde olucaklar ((:
~Ness~
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5001
Rep gücü : 3934
Kayıt tarihi : 14/10/10
Nerden : İzmir.
Kişisel İleti : Malik.
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Salı Kas. 15, 2011 7:54 am
Oh be sonunda :D Bölüm çok güzel ama bir şey rica edicem. Yazını çok küçültmüşsün, okumakta cidden zorlandım hatta bilgisayara giriyordum az kalsın. Bir dahaki sefere bu kadar küçültmezsen sevinirim (: Emeğine sağlık (:
Fan-Duygu
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 35
Rep gücü : 39
Kayıt tarihi : 02/11/11
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: Cuma Kas. 18, 2011 5:24 am
YA TATLIM SENARYON ÇOOK GÜZEL BAYA GEÇ OKUDUM AMA ÇOOK BEĞENDİM LÜTFEN DEVAM ET BEN ÜMİT_TÜRKÜ(EKREM SEVİL) OLMAYAN SENARYOLARA KARŞI ÖNYARGILIYDIM AMA BUNU OKUDUKTAN SONRA DÜŞÜNCEM DEĞİŞTİ İNANIYORUM SEN TATLI BİR KIZSIN VE BU SENARYOYA DEVAM EDERSİN VE ÇOOK YETENEKLİSİN
MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (:
Çarş. Nis. 26, 2023 1:22 am
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: MAVİŞ GÖZLERİN CANKUŞ'U =) 2.SEZON 25. bölüm geldii (: 
