Sevil'den... Sabah zır – zır çalan zilin sesiyle uyandım.
-Kim bu sabahın bu saatinde? Uykumu mahvetti yani.
Ayçin nasıl duymuyordu acaba bu sesi? Üzerime hırkamı giyip salona gittiğimde kanepede uyuyan Zeynep'i gördüm. Önce şaşırdım, sonra Ayçin'le barıştıkları hatta beraber film izlediğimiz geldi aklıma. Kapıyı açtığımda çok daha büyük bir şaşkınlık bekliyordu beni.
Cenker-Ekrem-Cihan: Günaydın! -Ne işiniz var sizin burda? Eğer boş bir şey için uyandırdıysanız beni..
Ben daha sözümü bitiremeden Cenker konuşmaya başladı.
Cenker: Oğlum ben dedim size erken gitmeyelim diye. Ekrem: Ana! Yalancı, nerede dedin ya? Cihan: Bu kadar olur yani Cenker! Sen değil miydin Ayçin Ayçin diye feryad eden (:
Ayçin'de gelmişti içeriden.
Ayçin: Ayy öyle mi dedi Cihan? Cihan: Dedi Ayçin dedi, bizimde başımızı etini yedi. Ekrem: Kafiyeli. Ayçin: Desin Cihan işte, kötü mü demiş? Özledin mi beni Cenker? Cenker: Özledim Ayçin tabi, sen? Ayçin: Ben de. -Evet beyler, nedir sabah sabah kapımıza dikilmenizi sağlayan şey? Ayçin: Ay Sevil dur bir içeri girsinler. Gelmişler işte ne güzel. -Tamam, geçin bari.
Ekrem içeri girerken sordu bana.
Ekrem: Sevinmedin mi kız yoksa geldiğimize? -Sevindim de...
Bu kez de Zeynep çıkmıştı ortaya ben sözümü tamamlayamadan.
Zeynep: Oo kurmuşsunuz kadroyu. Ayçin: Evet, ben şimdi kahvaltı hazırlayacağım ve sen de bana yardım edeceksin küçük hanım! Cihan: Günaydın Zeynep, iyi misin? -Allah Allah yemedik heralde Zeynep'ini Cihan (: Biz gayet iyi baktık ona değil mi Zeynep? Zeynep: Evet, ablam da sağolsun çok iyi baktılar (: Ayçin: Vayy canına Zeynep benden 'ablam' diye bahsediyor, bunu kutlamalıyız. Biz kahvaltı hazırlıyoruz. -Bizi zehirlemek gibi bir niyetiniz yok değil mi? Mağlum beraber hazırladığınız ilk kahvaltı. Ayçin: Sen her sabah ters tarafından kalmak zorunda mısın?
Ayçin ve Zeynep mutfağa girdiler. Ben Zeynep'in yatağını toplarken Ekrem yanıma geldi.
-Bir şey mi oldu? Ekrem: Ne işi var onun burda? -Ne demek şimdi o Ekrem? Ayçin'le barıştılar sonuçta. Ben de affettim onu, burada kalmasında ne sakınca olabilir ki? Ekrem: Kalamaz Sevil. Zeynep burada kalamaz!
Bunu öyle söylemişti ki, Cenker ve Cihan dönüp bize baktılar.
-Yok bir şey. Cenker: Emin misiniz? Ekrem: Yok dedik Cenker!
Çok fazla ileri gitmeye başlamıştı ve onun bu gerginliği beynimde o soruyu canlandırıyordu?
-Ekrem yoksa sen Zeynep'i....Sonuçta aranızda bir şeyler oldu, belki onu seviyorsundur ha? Olamaz mı? Ekrem: Sevil bir daha aklına bile getirme bunu. Ben seni seviyorum!
Son Defa~ yüzünden değil. Hem yorumlar azalmaya başladı, hem de hep o tesadüfler yumağının içinde dönüyor ya. Sıkıldım ben o yumaktan (: 4-5 bölüme final olabilir yani. Ama olmayabilir de (:
13.Bölüm-Final Çok kızdım kendime, nasıl düşünebildim ki bunu?
-Ekrem ben, ben özür dilerim. Ekrem: Özür dileme. Sadece bana böyle düşünmediğini söyle yeter. -Ben bir daha aklımdan bile geçirmeyeceğim. Çok üzgünüm Ekrem, çok... Ekrem: Tamam yeter, bak ben üzgün değilim yanımda sen varsın ya yeter bana!
Ayçin ve Zeynep salona geldiler.
Ayçin: Biz kahvaltıyı hazırladık da, sofrayı kim kuracak? Zeynep: Her şeyi biz yapamayız yani, tamam süper kardeşleriz ama bizde yardım istiyoruz. Cihan: Tamam biz yardım ederiz tabi, yani niye etmeyelim ki? Ekrem: Heyecanlandı ablası, heyecanlandı. Cihan: Yok ya.. -Hadi ama Cihan neyi inkar ediyorsun. Kızı görünce heyecanlanıyorsun işte. Ayçin: Tabii canım, Cenker'in yanında dura dura kan çekti. Cihan: Bak işte buna katılıyorum, bu seni görünce ne yapacağını şaşırıyor be! Cenker: Sen çok mu farklısın sanki? Sen görmeden heyecanlısın. Zeynep'i anlatırken ki halin gelince aklıma çok gülüyorum yani. Cihan: Açmasak o konuyu Cenker. Zeynep: Öyle mi, yani sen beni mi anlattın ona. -Bana da anlattı, sırf ona değil ki. Hem de bu ilk sen kafeyi sorduğun gün. Cihan: Ya tamam, ben o gün sevim işte seni. Zeynep: Şey, ben de. Sevil-Cenker-Ayçin: Biz biliyorduk. Cihan: O nasıl ya? Ben size sadece Zeynep'i anlattım. Seviyorum demedim ki. Sevil: Ama seviyordun ve bu gözlerinden belliydi. Ayçin: Sonra sözlerinden... Cenker: Yazdıklarından. Cihan: Günlüğümü okudun! Cenker: Şeey. Ekrem: Ama olmuyor böyle ya. Ben çok konu dışı kaldım. -Tabi sen gereksiz kıskançlığın yüzünden baya bir dıştaydın zaten. Ekrem: Sevil hatırlatma şunları ya. Zeynep: Ya hadi ama kahvaltı yapamadık bir türlü.
Pek bir afiyetle kahvaltımızı yaptık. 6ımız birlikte o kadar mutluyduk ki. Ne zamandır neredeydi bu mutluluk? Neden hiç gelip tutmadı elimizden, yeterince istemedik mi yoksa?
Ekrem: Var mısınız bu akşam şöyle güzel bir içelim? Cihan-Cenker: Ben varım.
Bakışıp gülüştüler.
-Ee kalp kalbe karşı. (: Ben de varım. Ekrem: Kızlar siz? Ayçin: Yok yok ben yokum. Bence Sevil'de olmamalı. Sen gitmeden 1 ay önce falan içmiştik ya. -Hatırlamak bile istemiyorum. Ama o zaman lise 3teydik. Şimdi üniversite 2deyiz. Ayçin: Tabi fark var ama. Gene de tehlikeli tabii. Zeynep: Ablam yoksa ben de yokum. Ekrem: Oo sizi amma sardı ama bu abla-bacı muhabbeti. Ayçin: Biz yokuz. -Ben şimdi size göstereceğim yoku.
Gittim ve fotoğraf albümünü aldım. Zeynep ve Ayçin'in dişçideyken çektirdiği bir fooğraf vardı. Ayçin çok korkardı. -Ayçin, sanırım Cenker'in görmesini istemediğin bir fotoğraf var. Cenker: Ne fotoğrafı? -Dişçi, çürük dişler, Zeynep ve Ayçin. Zeynep-Ayçin: Hayır!! -O zaman akşam.. Ayçin: Tamam ben varım. Zeynep: Bende. Cihan-Cenker: Biz de. -Sizin kalplerde gene bir şey var ha? Yoksaa. Cihan-Cenker: Sevil! Cihan: Bir sus Cenker ya. Cenker: Asıl sen sus ya. Ben tam lafa giricem atlıyorsun. Cihan: Hadi be!
Akşam toplandık, rakılar konuldu bardaklara. Başladı bizim rakı-balık ziyafeti.
Cihan: Sevil siz nasıl başladınız Ekrem'le çıkmaya? -Oo derin mevzu o ya. Ekrem: Ya kızım bozma olayı, anlat işte. Cihan-Cenker-Ayçin-Zeynep-Ekrem: Anlat, anlat!
Öyle bağırıyorlardı ki. Eğer susturmazsam ev sahibi bizi evden atardı. -Tamam tamam susun anlatıyorum. Cenker: Başla. -Biz Ekrem'le orta sona giderken tanıştık. Bizim mahalleye taşındı o, biz Ayçin'le görsen ne mutluyuz. Böyle mavi mavi bir çocuk geldi diye. Ekrem: Benim o mavi. -Sonra işte biz böyle bir 3lü olduk. Ekrem okula yeni geldiği için sürekli kavgalar falan ediyor. Biz de sürekli, bunun paçasını kurtarıyoruz. Ayçin: Bizz! Cihan: Oo Ayçin uçmuş ya. Ayçin bu kaç? Ayçin: 3! Zeynep: Abla 4 o 4! Cihan: Hadi oradan. Bitanem, Zeynep sende çok içmişsin. 6 bu ya.
Oysa ki gerçekten 4 yapıyordu.
Ekrem: Cihan abiciğim asıl sen uçmuşsun. Cenker: Bence de. Cihan: Tabii oğlum, tek rakibim THY. -Neyse ya anlatıyorum, devam ediyorum. Ekrem: Sardı tabi bizim hikaye. -Ya neyse işte lise 1 olduk. Ben bunu nasıl seviyorum, bilseniz. Sürekli peşinde falan bu bana bakmıyor tabi. Ekrem: Bakmam. -Sonra ben kaza geçirdin, Ekrem hastaneye geldiğinde bana beni sevdiğini söyledi. Ben böyle dondum kaldım tabi. Sonra beni... Ekrem: Sonra onu öptüm. Bak böyle aynen böyle.
Herkesin içinde beni dudaklarımdan öptü. Öyle mutluydum ki. Yıllar sonra, ~KALBİMDEKİ SANCI~ o gece bitti işte.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~KALBİMDEKİ SANCI~ *Final Sayfa 42* 
olmuş
