rica ederimm

çakıltaşlarıkolik:
aaaaaaa çok güzel bir bölüm olmuş yaa nie byle diyosunn
dewam çok güzell(benimkinede bakarmı )

Tunc:
gerçekten mi?beğenmenize sevindim o zaman
okudum seninkini:)
Biliyosunuz ben de dün yazamadığım için kendime ceza verdim bugün iki bölüm yazıcaktım şimdide diğerini yazmaya başlıyacağım ama onu şimdi koymıyacağım akşama:)

tmm cnm ben belki akşama açamıya bilirim
yarın okurumm.

tamm:)

:D

yorumlarrr başka yorum yokmu:((

:D

Çok Güzel olmuş

saol:)

İYİ OKUMALAR

İstanbul’a ulaşmak için önlerinde uzun bir yol vardı.İlk birkaç saat önce Türkü önde oturup dışarıyı seyretti.Nihayet,“Sence acı çekmiş midir?” diye sordu.
Türkü’nün ani sorusu Ümit’i hazırlıksız yakalamıştı.Yine de kendisini toparlayıp,“Sanmıyorum,”demeyi başarabildi.“Arabadan çıkarıldığında bilincini yitirmiş olduğunu söylediklerine göre…”
Ümit dikkatini yola vermek için zorladı.Türkü’nün duyduğu acıyı düşünmemeye çalışmalıydı.Üzülmesi normaldi.Yıllardır göremediği kız kardeşini kaybetmişti.İnsanın böyle bir acıyı hissetmemesi mümkün müydü?Üstelik yaşadığı sürece unutamayacağı bir acıydı bu.
“Ondan nefret ederdim…”dedi Türkü kederli bir sesle.“Beni bırakıp gittiği için ona öylesine öfkeliydim ki.Bir kez bile benim nasıl başaracağımı…babamın nasıl hissedeceğini düşünmedi…”
Ü=“Kız kardeşini tanımadım Türkü…Ama belki de nedenleri vardı diye de düşünmeden edemiyorum.”
“Elbette ki vardı babamdan ve çiftlikten nefret ediyordu.”
“Bir çok evladın anne ya da babasıyla anlaşmazlıkları vardır,”dedi Ümit,aslında daha fazlasının olduğunu bildiği halde.
“Melike her zaman asi bir kız oldu.babamın istemediği şeyleri yapmak konusunda oldukça kararlıydı.Bir gün çekip gideceğini ve kendi hayatını kuracağını söylerdi.”Türkü bunları söyledikten sonra gözlerine uzaklarda olduğunu anımsatan bir bakış yerleştirdi.“Babamın çalışma odasından para almış,”diye mırıldandı.

biraz kısa oldu ama idare edin:)

Kısa olmuş ama idare eder =) Güze olmuş yinede yrn daha uzun bir bölüm koyarsın inş. =)

saol:)

çok güzel olmuş cnm yarın daha uzun bi bölüm beklliyorumm

çok güzel olmuş devamını bekliyorum

BENDEE

hepinizeçok teşekkür ederim:)))söz bugün yazabilirsem uzun bir bölüm yazıcağım

TMM

bekliyorum cnm yb'yii

tamm cnm

ben şimdi kapıyorum cnm ii akşamlarr

iyi akşamlarr cnm

“Melike her zaman asi bir kız oldu.babamın istemediği şeyleri yapmak konusunda oldukça kararlıydı.Bir gün çekip gideceğini ve kendi hayatını kuracağını söylerdi.”Türkü bunları söyledikten sonra gözlerine uzaklarda olduğunu anımsatan bir bakış yerleştirdi.“Babamın çalışma odasından para almış,”diye mırıldandı.
Burada kalmıştık

İYİ OKUMALAR


Ümit bakışlarını Türkü’ye çevirdi.“Baban ne yaptı?”
“Sadece onun annemden farksız olduğunu söyledi.Onun kötü bir kız olduğunu ve o andan itibaren Melike adında bir kızı olmadığını…”
Ü=“Baban zor biriymiş Türkü,”dedi.“Ama Melike senin onu sevdiğini biliyor olmalıydı.”
T=“Bütün istediğim onun eve dönmesini sağlamaktı ama şimdi…her şey için çok geç…”
Ü=“Bebeği için geç değil ama…Onun kızını çiftliğe geri getirebilirsin.”
Ümit bunları söyledikten sonra önlerinde uzanan yola dikkatini vermeye çalıştı.Herkesin ikinci bir şansı sahip olmayacağını bilecek kadar deneyimliydi.

HASTANE

Ümit neredeyse iki yıldır bir hastaneye adımını atmamıştı.Aniden başının döndüğünü ve bütün vücudunun tir tir titrediğini hissetti.Ne kadar uğraşsa da,anılarını beyninden uzaklaştırmayı başaramıyordu.Asla da başaramayacaktı.Benliğini dolduran suçluluk duygusundan asla kurtulamayacaktı.
Ümit başını şiddetle salladı.Hayır,Türkü’nün iyiliği için kendisini toparlaması gerekiyordu.Uzun bir gün olmuştu ve hala bitmemişti.
Türkü’nün sosyal kurum görevlisi ile konuşması gerekiyordu.
Ümit asansörün düğmesine basarken,bakışları Türkü’nün solgun yüzüne kaydı.Uzanıp onun buz gibi elini tuttu ve onu dördüncü kata çıkarıncaya kadar da bırakmadı.Asansörden indiklerinde,doğruca bebek odasına yöneldiler.
“Ben Türkü,Lale hanım ile görüşebilir miyim?”
Orta yaşlı güler yüzlü bir kadın,“Benim,”diye yanıt verdi yumuşacık bir ses tonuyla.“Söylemesiniz de sizin Türkü hanım olduğunuzu anlardım.”
T=“Na…nasıl?”
L=“Kız kardeşinizin eşyaları arasında resminizi görmüştüm.”
T=“Melike’de bir…resmim mi vardı?”
Sosyal kurum görevlisi başını salladı.“Küçüklük resminiz ama siz olduğunuza hiç şüphem yok.”
Lale hanım ardından Ümit’e döndü.“Eminim polis kendisinin eşyalarını size teslim edecektir.”
Türkü yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye çalıştıysa da başaramadı.“Kız kardeşim ve ben nerede ise 8 yıldır görüşmüyorduk,”dedi.
Ümit her ne kadar bu konudan uzak durmak istese de sormadan edemedi.“Melike bütün bu süre boyunca İstanbul’da mı yaşamış?”
Lale hanım başını yandan yana salladı.“Polisin belirttiğine göre sadece son birkaç aydır buradaymış.Mobilyalı bir daire tutmuş ve kirayı haftalık ödemiş.Bir restoranda garson olarak çalışıyormuş.Kullandığı araba Ayşe diye bir arkadaşının üzerine kayıtlıymış.Arkadaşı kazanın olduğu zaman yurtdışındaymış.Ayşe hanım bu hafta şehre dönünce Melike’nin ailesi hakkında bilgi alabildik.”

“Peki bebeğin babası…”dedi Türkü.“Melike evli miymiş?”
“Evli olduğuna dair bir kayda rastlamadık.Melike’nin arkadaşının söylediklerine bakılırsa,baba bebeği kabullenmek istememiş.Bu durumda bebeğin tek akrabası sizsiniz.”


Uzun bir aradan sonra uzun bir bölüm olduğunu düşümüyorumm
BOL BOL YORUMLARINIZI BEKLİYORUM

amahiç yorum gelmiyoo

çok güzel olmuşş tatlım devam =) =)