Ertesi sabah ya da öğlen mi demeliyim saat biri gösterirken uyandık.Cenker temiz kıyafetler almak için kendi evine gitti.Ayçin ve ben ise önce biraz alışveriş yapmak için alışveriş merkezine ardından akşam için hazırlanmak için yine buraya gelecektik.
Ayçin’in bana çok yakıştığına dair ısrar ettiği gece mavisi,straplez,dizlerime kadar elbiseyi;onun altındaysa elbiseme uygun ince bantlı ve ince topuklu bir ayakkabı giydim.Gözlerime mavi far yanaklarıma allık dudaklarımaysa pembe renk parlatıcımı sürdüm.
Etrafımda şöyle bir dönerek aynada kendime baktım.Dağınık bir topuz olarak tepemde topladığım saçlarımı açmaya karar verdim.Belime kadar gelen siyah saçlarım elbisenin havasına uymuştu.Gözümün önüne düşen perçemlerimi düzeltip çantamı aldıktan sonra gitmeye hazırdım.
‘’Ayçin’’Banyonun kapısını tıklattım.’’Ben hazırım sende hazırsan geç kalmayalım çabuk ol.’’ ‘’Geldim!’’Banyodan çıkarken bir yandan da ayakkabısını geçiriyordu ayağına.’’Nasıl olmuşum?’’
Ayçin tam anlamıyla harika görünüyordu.Onda benim asla sahip olamayacağım bir güzellik vardı bariz göz alıcı bir güzellik.Giydiği yeşilli beyazlı elbise ona çok yakışmıştı.
‘’İnanılmaz olmuşsun.’’
Güldü.’’Diyene bak.’’
Portmantodan montlarımızı alırken başımı onaylamazca iki yana salladım.Benim güzelliğim konusundaki olumsuz düşüncelerim Ayçin’i deli ediyordu.
Gözlerini devirdi.’’Ne kadar güzel olduğunu ne zaman anlayacaksın?İlla bir yarışmada derece falan mı alman gerek?’’Sonra bir anda dikkati dağıldı,askıda asılı olan ceketi işaret etti.’’Dün akşam dikkat etmemişim kimin bu?’’
Yabancıyı hatırlayınca kızaran yanaklarımı saklamak için başımı çevirdim.Ayçin aynı ceketten abisinde de olduğuna dair bir şeyler söyledi bu beni şaşırtmamıştı çünkü pahalı şeyler Terzioğlu ailesi için alışılagelmiş bir şeydi.
Ardından benim sabırsız bakışlarıma dayanamayıp kapıdan çıktı.
Cenker arabayı yemek yiyeceğimiz restoranın önüne park etti.Burası New York’un tartışmasız en lüks, en zengin yemek çeşidine, en lezzetli yemeklere, en harika servise sahip restoranlarından biriydi.
Derin bir nefes alıp kapıdan içeri girdiğimde gösterilen aşırı ilgiyi görmezden gelmeye çalıştım.
Onun yerine kendimi Cenker’i uyuz etmeye verdim.
‘’Ee Cenker heyecanlı mısın bakalım?’’Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Ayçin koluma bir cimcik atınca yüzümdeki ifadeyi ciddileştirmeyi başardım.
‘’Doğruyu söylemek gerekirse senin komedi malzemen olmaktan pek hoşnut değilim Sevil ama yine de itiraf ediyorum ki çok ama çok heyecanlıyım.’’
Ben gülümsememi saklamak için elimle ağzımı kapatırken Ayçin Cenker’in dudaklarına bir öpücük kondurdu ve gözlerine baktı.’’O alt tarafı Ekrem!Ayrıca biz abi kardeşten çok arkadaş gibiyizdir.Eminim çok iyi anlaşacaksınız.’’
‘’Umarım öyle olur yoksa..’’Cenker başını iki yana salladı.
‘’Yoksa diye bir secenek yok öyle bir şey olmayacak.Eğer seni sevmeyecekse o zaman şuç Erkemdedir.’’
Cenkeri nihayet sakinleştirdikten sonra şık masaların olduğu yemek bölümüne geçtik.Salonun öteki ucunda Ayçin’in annesini gördük oturdukları masa altı kişilikti.Annesinin yanında iki kişi daha vardı.Biri onun yanında oturuyordu.Yakınlaştıkça fark ettiğim üzere yakışıklı bir adamdı bu.Diğer kişininse arkası bize dönüktü.Bana garip bir şekilde tanıdık gelen kahverengi saçları vardı.
Masaya ulaştığımızda Ayçin’in annesine koşup ona sıkı sıkı sarıldım.Annemin ölümünden sonra kendimi yakın hissettiğim belki de annem kadar çok sevdiğim nadir yetişkinlerden biriydi.Bana acımak yerine beni dinlemişti.Bana öğüt vermek yerine Ayçin’le de benimle de deneyimlerini paylaşmıştı.Bu kadını sevmemek elde değildi.
‘’Seni çok özledim!’’
‘’Sanki aynı şehirde yaşamıyoruz Ayçin ile sen bana daha sık gelmelisiniz.’’
Gülerek ondan ayrıldım.Cenkere yol verirken doğruldum.
Ve o anda karşıda oturan kişiyle göz göze geldim.Onun yüzünde de benim yüzümde olduğum gibi şaşkın ifade vardı.Çünkü biz zaten tanışıyorduk.
Ayçin benim yüzümde ki ifadeyi fark etmeden onu işaret etti.’’İşte bu Ekrem’’Ve sonra elini bana doğrulttu.’’Ekrem bu Sevil’’
Başımı salladım ama ne yaptığımın tam olarak farkında değildim çünkü Ayçin’in abisi Ekrem mavi gözleri, mükemmel yüzü dağınık saçları ve şimdi dudaklarını yavaş yavaş ele geçirmekte olan muhteşem gülümsemesiyle dün arabasına bindiğim yabancıdan başkası değildi.
En son live741 tarafından Salı Ocak 25, 2011 10:42 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
Düşler Diyarı
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1422
Rep gücü : 1323
Kayıt tarihi : 16/10/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : BestEkrem
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] Salı Ocak 25, 2011 8:37 am
Artık adını bildiğim güzel yabancının ona Sevil demeye başlamalıydım. Eğilip anneme sarılışını izlerken şaşkınlığımı gizleyemiyordum.
Ama düne kadar inanmadığım kader onu yeniden karşıma çıkarmıştı. Karşımda sanki tüm çabalarımı boşa çıkarmak istercesine tüm güzelliğiyle duruyor beni izliyordu.Şaşırmıştı. Benim gibi. Ayçin bizi tanıştırırken yüzünde ki ifade karşısında gülümsememi bastıramadım.
‘’Ve bu da Cihan’’Ayçin Sevili tutup Cihan’a döndürdü. Sevil de elini uzatıp Cihanla tokalaştı.
‘’Ekrem bu da Cenker’’
Cenker temkinli bir şekilde elini uzattığında dostça olması gereken bir biçimde elini sıktım. Gerçekten iyi birine benziyordu.Eğer kız kardeşim onu bu kadar çok seviyorsa ben de onunla arkadaş olabilirdim,yani sanırım.Ayçin’i üzmediği sürece.
Ayçin herkesi birbiriyle tanıştırdıktan sonra Cihan’ın yanına oturdu.Ve doğal olarak Cenker de onun karşısına geçti.Tek boş yer benim yanımdı bu yüzden Sevil de biraz çekinerek de olsa yanımdaki sandalyeye oturdu.
Kimsenin bizi dinlemediğine emin olduktan sonra yavaşça Sevil’e doğru eğildim.
‘’Nasıl hissediyorsun kendini.’’
‘’Şaşkın,şaşkın ve daha da şaşkın desem?’’Elimde olmadan güldüm.
Aslında dün geceden sonra nasıl olduğunu sormuştum. ’’Onu kast etmemiştim.’’
Yüzünden bir gölgenin geçip gittiğini görür gibi oldum.Bu yüzden hemen sorumu geri aldım.
‘’Tamam,eğer bu konunun açılmasını istemiyorsan açılmayacak.’’
Dudaklarımdaki hayali bir fermuarı çeker gibi yaptım.Ve hayali anahtarımı omzumun üstünden attım.
Minnetle başını salladı.’’Teşekkürler.’’
‘’Ayçin ve Cenker biliyor mu?’’
‘’Evet’’
Başını hafifçe yukarı kaldırıp gözlerini gözlerime dikti. ’’Ama beni kurtaranın sen olduğunu ve şu an burada olmamı sana borçlu olduğumu göz önüne alırsak belki bir gün sana da anlatırım.’’
Güldü gülmek ona çok yakışıyordu.
‘’Ve ayrıca şu an arkadaş sayılırız değil mi?Sana anlatmamam için herhangi bir sebep yok.’’
Sözleri yüreğimi ferahlatmıştı.Beni arkadaşı olarak görüyordu bu demekti ki onunla vakit geçirebilirdim.Beraber yapabileceğimiz şeyleri düşünüyordum da.. Hey!Daha yeni tanıştınız.Biraz sabırlı ol. İçimdeki ses haklıydı.
Ama Sevil benim aniden değişen ifademi yanlış yorumlamış olmalıydı ki yüzü düştü.
‘’Tabi eğer arkadaş olmak..Yada olanları duymak istiyorsan..’’
‘’Evet elbette tabi ki neler olduğunu duymak isterim.Ve..Ve biz arkadaşız.’’
Neşelendi.’’Sanırım Ayçin’e dünkü yabancının sen olduğunu söyleyeceğim yoksa dayanamam. Ve tabi bir de Cenker’e.’’
Ciddi olmaya çalışarak sordum.’’Gazeteye de ilan vermelisin bence.’’
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Nerden
Kişisel İleti
