Hayatım hiçbir zaman kolay olmamıştı; varlıklı bir ailem olmamıştı ve her zaman başa çıkmam gereken şeylerle karşılaşmıştım hep zorluklarla savaşmıştım.Annemi tam 15 yaşımda kaybedişim büyük bir yıkım olmuştu ama birkaç yıl içinde babam ve yeni taşındığım New York’ta edindiğim dostlarım sayesinde anlamıştım ki hayat devam ediyordu.Ve bazen yaşamaya devam etmek için alınyazımıza güvenmemiz gerekiyordu.
Ve şimdi alınyazımın beni götürdüğü yer o kadar da kötü görünmüyordu. Bugün hayatımdan biri çıkıp gitmişti ama hissettiğim tek şey ufak bir sızıydı.Çünkü beni kurtaran yabancıyı her hatırlayışımda bugün hayatımın değiştiğini hissedebiliyordum.
Aslında Ozan’la ilişkimin bitmesine değil bana verdiği sözler ve zorla yaptırmaya çalıştığı şeylere üzüldüğümü fark ettim. Ama o ilk andaki savunmasız ve güçsüz hissedişimi,kollarımı sıkan ellerini,deli gibi bakan gözlerini düşündükçe ürperiyordum.
Kollarımı kendime sardım ve keşke dedim Ayçin burada olsaydı.
Daha dondurmamdan ilk kaşığı almıştım ki kapının çalındığını duydum.Eğer Ozan’sa ne yapacağımı düşünmeye başlamıştım ki Ayçin’in sesi kapının öteki ucunda çınladı.
‘’Sevil içerde olduğunu biliyoruz.’’
Tabi ya!En iyi arkadaşımın beni arıyor olacağı nasıl olmuştu da uçup gitmişti aklımdan.Dondurmayı masanın üzerine aceleyle koyup kapıyı açmaya koştum ama ben daha kapıya ulaşamadan Ayçin kendi anahtarıyla açıvermişti.
En yakın iki arkadaşım ve hayatımda gördüğüm en harika çiftlerden biri rahatlamayla kızgınlık karışımı bir ifadeyle dikiliyorlardı. En tatlı sesimi kullanmaya çalıştım.
‘’Ayçin,Cenker’’
Ayçin ile lisenin ikinci senesinde buraya taşındığımda tanışmıştım. Hayatımda tanıdığım en pozitif, en tatlı, en anlayışlı insanlardan biriydi. Ona güvenim sonsuzdu.Ailesi zengindi.Hayal edemeyeceğim kadar büyük bir servetleri vardı ama Ayçin hiçbir zaman burnu havada kendini beğenmiş biri olmamıştı.Belki de bunun sebebi bizler gibi devlet okuluna gitmesi ve annesinden aldığı asilliğiydi.
Ve tabi birde Cenker vardı. Onu nasıl unutabilirim?Hayatımıza biz lise son sınıfa başladığımda girmişti ve o zamandan beri ayrılmaz üçlü haline gelmiştik.Daha okul yemekhanesinde yer kalmamasından dolayı Ayçin ile benim masama oturduğu gün Ayçin onun kendisi için doğru kişi olduğunu hissettiğini söylemişti.
Cenker tam bir müzik tutkunuydu babasından aldığı müthiş sesiyle barlarda sahneye çıkıyordu. Asıl mesleği mimarlık olmasına ve bu sayede paraya ihtiyacı olmamasına rağmen yapıyordu bunu. Hem de o dünya üzerinde bulabileceğiniz en iyi insanlardan biriydi.
‘’Meraktan öldük’’
Ayçin tekli koltuğa bağdaş kurmuş otururken Cenker ve ben karşısındaki koltuktaydık.Ayçin de Cenker de benim için çok endişelenmiş saat başı apartman görevlisini arayıp apartmana gelip gelmediğimi kontrol etmişlerdi.
Onların ikisine de olanları en ufak ayrıntıyı bile atlamadan anlattım.Onlar benim en çok güvendiğim insanların başında geliyorlardı ve onlardan bir şey saklamayı aklımın ucundan bile geçirmezdim.
Ve anlatmamı bitirir bitirmez Ayçin ‘in kollarındaydım.Ayçin’e sıkıca sarılırken ihtiyacım olan şeyin içimden geçenleri ve hissettiğim o savunmasızlık duygusunu biriyle paylaşmak olduğunu fark ettim.Birileriyle.Dostlarımla.
Cenkerin yumuklarını sıktığını ve gözlerinin öfke ve hiddetle dolu olduğunu gördüğümde elimi uzatıp onu sakinleştirmek istercesine omzuna dokundum.
‘’Yemin ederim şimdi gidip o..O..’’Ağzından okkalı bir küfür çıkacağını biliyordum.Sinirlendiği zamanlarda böyle olurdu ama kendini tuttu.
‘’Onun kafasını koparıp eline vermeyi ve sana yaptığı için bir güzel-’’
Ayçin başını hararetle salladı.’’Her ne yapacaksan bende memnuniyetle sana yardıma gelirim.’’
‘’Cenker,Ayçin lütfen’’Şimdi yanımdaydılar ve gözlerinden bana verdikleri değeri okuyabiliyordum bu benim için yeterliydi.
‘’Bu gecelik bu konuyu kapatabilir miyiz?Önemli olan tek şey burada beraber olmamız.’’
Tamam anlamında başını salladılar.O gece bir daha Ozan ve iğrenç davranışlarının konusu açılmadı.
‘’İyi ki varsınız’’diye mırıldandım.
‘’Sende iyi ki varsın bitanem’’Ayçin uzanıp elimi sıktı.
‘’Bu arada Sevil,yarın akşam annem ben ve Cenker’le birlikte yemeğe geliyorsun Ekrem ile tanışacaksın.’’
‘’Mmmmh’’Düzgün bir kelime söyleyebilmek için yorgunluğumla savaştım.’’Ekrem kim?’’
‘’Abim’’Sesinde büyük bir heyecan vardı.
‘’Tamam’’Kocaman esneyip üstümdeki örtüyü başıma kadar çektim.Ayçin yemeği nerede ve ne zaman yiyeceğimizle ilgili bir şeyler mırıldandı,birkaç dakika sonra odaya sessizlik hakim oldu.O sırada uykuya dalmıştım.
En son live741 tarafından Salı Ocak 25, 2011 10:38 am tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi
mavi*
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1462
Rep gücü : 1468
Kayıt tarihi : 19/11/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] Ptsi Ocak 24, 2011 10:34 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Nerden
Kişisel İleti
