Darbelerimin gücüyle bir ileri bir geri sallanan kırmızı kum torbasına yine vurdum, bu sefer öncekilerden daha hızlıca. Bir saniye kadar bekledim, derin bir soluk aldım. Ardından yeni bir hırs, kırgınlık ve kızgınlık dalgasının beni ele geçirdiğini hissettiğimde yeniden kaldırdım yumruklarımı.
Amacım zihnimi boşaltmaktı ama bu kez kum torbası hiçbir işe yaramıyor gibiydi.Başım zonkluyordu, kalbimde değişik bir ağrı vardı, her an ağlayacakmışım gibi hissediyordum.
Tam on gündür Ekrem beni görmezden geliyordu.Telefonlarıma cevap vermiyordu, mesajları yanıtlamıyordu, doğal olarak bir kez bile aramamıştı da.Başlarda paranoyak olduğuma büyük ihtimalle çok meşgul olduğuna kendimi inandırmaya çalıştırmıştım ama kendimi kandırmanın bir anlamı yoktu.
Beni görmezden geliyordu.
Kum torbasına doğru sert bir tekme savurdum.
Bir şey mi yapmıştım? Fazlamı yakındım? Fazlamı meraklıydım?
Öfkenin, kırılmışlığın yanında bir de onu özlediğim gerçeği vardı ki kalbimdeki ağrının en önemli sebebi buydu.Bir şekilde ona bağlanmıştım.Sesine, kokusuna, gülüşüne hatta yüzünde ara ara gördüğüm acılı, umutsuz ifadeye bile..Tanıdıkça daha da yakın hissetmiştim kendime.
Telefonumun çaldığını duyunca hemen kenarda duran çantamın yanına koştum, aceleyle açarak içinde telefonu aramaya başladım.Arayan Ekrem’se bu şansı kaçırmak istemiyordum.
Ama arayan Cenker’di.
‘’Sevil ne yapıyorsun?’’
‘’Spor salonundayım.’’ Konuşurken ellerime bakınca kaşlarımı çattım.Parmak boğumlarım kıpkırmızıydı,bazı yerler hafifçe kanıyordu ve şimdi fark ediyordum ki elimi oynatırken canım yanıyordu. ‘’Ah!’’
‘’Ne oldu?’’ Cenker’in sesindeki merakı duymamak elde değildi.
‘’Sanırım kum torbasıyla olan savaşı fazla ciddiye aldım.’’ Telefonumu omzumla yanağım arasına sıkıştırıp iki elimi de öne doğru uzatıp oynatmaya çalıştım. Canım çok acıyordu. Sargı bezlerine ihtiyacım olacaktı. Ve bir de kreme.
‘’Sevil..’’
Gözlerimi devirdim.
‘’Neyse bunu daha sonra konuşacağız. Ben seni yarın akşam Cihan’ın evine akşam yemeğine davetli olduğumuzu söylemek için aradım.’’
Yavaş yavaş heyecanlanmaya başlamıştım. ‘’Ya öylemi? Kimler geliyor?’’
‘’Ben,Ayçin,sen,doğal olarak Cihan.’’ Devam ederken sesindeki gülümsemeyi duyabiliyordum. ‘’Ve tabi elbette. Ekrem.’’
Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum. Demek ki onu görebilecektim.Ve yüz yüzeyken beni görmezden gelmeye çalışmazdı heralde. ‘’Tamam geliyorum.’’
‘’Çok şaşırdım.’’ Güldü. ‘’Bence kendini boşuna üzüyorsun, biraz iyimser ol.Belki de çok yoğun bir hafta geçiriyordur.’’
Hafifçe tebessüm ettim.Cenker ben itiraf etmesem de aklımdan geçenleri okuyabilecek kadar iyi tanıyordu beni.
‘’Umarım öyledir Cenker.Teşekkürler.’’
‘’Sorun değil Sevil.’’ Duraksadı. ‘’Elindeki yaralar için Ernica kullan.’’
Gerçekten de Cenker olduğu sürece bir abiye ihtiyacım yoktu. ‘’Görüşürüz.’’
‘’Hoşçakal..’’
Kapat tuşuna bastım. ‘’Aferin bana.’’ Başımı salladım. ‘’Ya aklımı kaçıracağım ya da sakat kalacağım.’’ Hırpalanmış ellerime bakıp iç geçirdim eve gidene kadar üzerine buz koysam iyi olacaktı.
‘’Ellerine ne yaptın? Nasıl oldu bu yaralar Sevil.’’
Şansıma -ya da şansızlığıma mı demeliydim.?- kapıyı zar zor açarak eve girdiğimde Ayçin’de evdeydi.Ellerimi ne kadar saklamaya çalışsam da nasıl kötü durumda olduklarını görmüştü, bu yüzden hemen panik olup beni soru yağmuruna tutmaya başlamıştı.
‘’Önemli bir şey değil.’’ İçeri doğru seslendim. Beni salondaki koltuğa oturttuktan sonra krem ve sargı bezini almak için içeri gitmişti. ‘’Yalnızca birkaç sıyrık. Spor salonunda kum torbasıyla çalışma yaparken oldu!’’
Kapıdan elinde gerekli malzemelerle girerken hızla mırıldandı. ‘’Çalışma mı çatışma mı emin değilim açıkçası.’’ Yanıma oturdu. ‘’Elini göster.’’ Sanki eli, yasak olan bir kurabiye kavanozunun içindeyken yakalanmış bir çocuk gibi utanarak ellerimi öne uzattım.
Dikkatle önce kremi sürdü; krem acımı hafifletmiş beni rahatlatmıştı. Ardından yine bütün dikkatine vererek ellerimi beyaz sargılarla sardı.
Şimdi çok daha iyi hissediyordum.Açıkta kalan parmaklarımı oynatarak gülümsemeye çalıştım. ‘’Teşekkürler hemşire Ayçin.’’
Ayçin kollarını göğsünde kavuşturmuştu. ‘’Şirinliklerin bugün işe yaramaz Sevil.Sen kum torbasına karşı savaş açıyorsan büyük ihtimal seni üzen veya sinirlendiren bir şeyler olmuştur.’’
‘’Don Kişot’luğum tutmuş olamaz mı?’’
‘’Sorun Ekrem değil mi?’’ Başımı isteksizce evet anlamında sallayınca derin bir nefes aldı. ‘’Siz ikiniz kavga falan mı ettiniz? Son bir haftadır hiç konuşmadınız ya da görüşmediniz!’’
‘’On gündür.’’ Kendimi tutamadan sözcükler ağzımdan çıkmıştı. Kızararak mırıldandım. ‘’Yani günleri saydığımdan değil ama..’’ Merakla sordum. ‘’Seninle en son ne zaman konuştu.’’
Ayçin rahatsız olmuş gibi omuzlarını silkti. ‘’Bu sabah.’’
Gözlerimi kapatıp beynimin içinde duyduğum uğultuları yoksaymaya çalıştım.Demek ki o kadar da yoğun değildi, daha bu sabah Ayçini ile konuştuğuna göre..Öyleyse benden neden kaçıyordu?
Yarını düşünüyordum, onu görünce ne demem, nasıl davranmam gerektiğini..Daha da önemlisi onu on gün sonra gördüğümde kalbimin göğüs kafesimi delip geçmesini nasıl engelleyebileceğimi.
O anda telefonum çaldı arayan Ozan’dı.Sessize alıp masanın üzerine bıraktım,ardından Ayçin ile hangi pizzayı seçeceğimize karar vermek için bilgisayarın başına gittik.
Bir gün sonra aynı saatlerde Cihan’ın evine gidiyordum. Beni çok sıcak bir biçimde karşıladı,ona sarılırken onunla gerçekten iyi arkadaş olabileceğim düşüncesi daha da güçlenmişti.
‘’Gelmene çok sevindim, benim yemeklerimi yemekten korkup gelmeyeceğini düşünmüştüm.’’
‘’Korkma Sevil yemekleri ben yaptım.’’ Ayçin yanımıza geldi, yemek konusunda Cihan’a yardım etmek için Cenker ile beraber önceden gitmişti.Yüzündeki ifadeye baktığımda Ekrem’le ilgisi olmaması için dua ettim.
Salona doğru ilerlerken Ayçin benden olabildiğince uzak durmuştu ve bakışlarını kaçırıyordu. Sonunda oraya ulaştığımızda, gözlerim birini aradı, tek bir kişiyi.Burada olmasını yürekten dilediğim birini.
‘’Gelmedi.’’ Diye mırıldandı Ayçin yavaşça. Yüzünde ve sesinde, benimkiyle boy ölçüşemeyecek bir hayalkırıklığı vardı..
Ahh çok üzüldüm benim minik kebelenk'im tabiri caizse mal gibi kaldı ortada...Lütfen bu daha uzun sürmesin..Bana göre çok güzel günler onları bekliyor..Bu arada YB ne zaman?
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Nerden
