Tam kapıdan çıkacaktım ki Ekrem içeri girdi, ellerinde sargı bezleri vardı. ‘’Yenilememi ister misin?’’
Bazen gerçekten böylesine düşünceli olabilmesi karşısında ne diyeceğimi bilemiyordum. Başımı salladım, beraber yatağın ucuna oturduk. Dikkatle ve özenle ellerimdeki sargıları çıkardı, yenilerini sarmadan önce kabuk yapmaya başlamış, bazı yerleri kabarmış olan yaralara baktı.
‘’Bunların nasıl olduğunu söyler misin lütfen?’’
‘’Bilmek istemezsin.’’ Gerçeği söylersem üzüleceğini biliyordum ve ben bunu istemiyordum.
‘’Ben sana kaşıma ne olduğunu söyledim.’’ Yeniden ellerime baktı. ‘’Lütfen.’’
Gözlerimi kucağıma diktim ve yavaşça mırıldandım. ‘’Kum torbası. Birkaç gün önce.. Bir şeye çok sinirlenmiştim ve hıncımı kum torbasından çıkarmıştım.’’
‘’Neye?’’
Bakışlarımı yüzüne çevirdim ve anlamasını bekledim.
Anladı.
Dudakları ince bir çizgi halini aldı, çenesi kasıldı, gözlerine dolan acı ve pişmanlığı görebiliyordum. Bezleri yenilerken yüzündeki ifade değişmedi. Ama son kısmı sardıktan sonra mırıldandı. ‘’Bu kadar mı yaktım canını?’’
‘’Senden haber almamak çok kötüydü.’’
‘’Üzgünüm.’’
‘’Olma.’’ Gülümsedim. ‘’Hepsi geçti, bitti.’’
Aşağı indiğimizde Emir ve Cihan televizyonu açmış, eski bir NBA maçını izliyorlardı. ‘’Basketbolu sever misiniz?’’ Tekli koltuğa onların çaprazına otururken sordum.
‘’Evet, elbette.’’ Emir heyecanla gülümsedi. ‘’Tabi ki beyzbolun yeri apayrıdır, ama basketbol da vazgeçilmezdir.’’ Hayal dünyasına dalmışçasına bir ifade büründü yüzü ve hepimiz güldük. Erkekler.
‘’Bu arada basketbol demişken.’’ Cihan cebine uzandı ve bilete benzeyen uzun kağıtlar çıkardı. ‘’Buraya gelişimizin ilk sebebi size takdim etmek isterim.’’ Cihan elindeki biletleri yüzümüzün önünde salladı. ‘’Basketbol maçına biletimiz var.’’
Ekrem’in odadan beri yüzünde olan dalgın bakışlar geçmedi, sadece gülümseyip başını sallamakla yetindi. ‘’Ne zaman kaç tane?’’
‘’Bu Salı beş buçukta. Altı biletimiz var bu demektir ki Sevil, sen, ben, Emir, Ayçin ve Cenker gidebiliriz.’’ Beklentiyle bana baktı. ‘’Sevil gelebilirsin değil mi?’’
‘’Elbette gelirim.’’
Emir de Cihan da kendilerini maç hayallerine öyle kaptırmışlardı ki Ekrem’in yüzündeki ifadeyi fark etmiyorlardı.
Cihan konuşmaya başladı. ‘’ Ve buraya gelişimizin ikinci sebebi; sinema. Ayçin ve Cenkerin de haberi var. Ardından bir şeyler içmeye gideriz.’’ Ekrem’in saçlarını karıştırıp kıkırdadı. ‘’Tüm pazarı evde geçirmeyeceksiniz değil mi?’’
Ekrem’den;
Sabah uyandığımda öylesine mutlu ve huzurluydum ki, Sevil’in kollarımın arasında olması öylesine muhteşem bir duyguydu ki kalkmak istemedim.
Ama elbette hiçbir şey insanın istediği gibi gitmiyordu.
Daha gözlerimi yeni açmıştım ki Ayçin kapıyı savurarak açtı ve mutlu bir biçimde bize baktı.
‘’Günaydın.’’
‘’Ssssh!’’ Sevil’in sarılışından kendimi istemeyerekte olsa kurtarıp yorganı düzgünce üzerine örttüm. Ayçin’in yanına koridora çıkıp kapıyı arkamdan kapattım ve tıslarcasına konuştum. ‘’Onu uyandıracaksın!’’
‘’Siz neden beraber uyudunuz?’’ Merdivenlerden inerken dirseğiyle hafifçe kaburgalarımı dürttü. ‘’Yoksa ona olan duygularını itiraf mı ettin?’’
Dediklerinden etkilenmemiş gibi yapmaya çalışarak gözlerimi devirdim. ‘’Ayçin, bazen gerçekten de ne dediğini bilmediğini düşünmeye başlıyorum.’’ Mutfağa girdik ve ben dolapta kahvaltıda yiyebileceğimiz neler olduğuna bakmaya başladım.
Doğru tahmin. Hiçbir şey.
‘’Ben hala sorumun cevabını bekliyorum.’’
Yalnızca dün yaşadıklarından sonra yalnız uyumak istemedi ve bende onunla yattım o kadar.’’ Ayçin gözlerini kocaman açıp gülme krizine girince dediğim şeyin ne anlamlara gelebileceğini fark ettim. ‘’Yani sadece yan yana uyuduk o kadar.’’
‘’Tamam.Tamam.’’ Gülmesi geçince acınacak haldeki buzdolabına bakıp gözlerini devirdi. ‘’Biliyor musun? Sizin ilişkinizi anlamakta güçlük çekiyorum. Birbirlerini mıknatıs gibi çeken iki insan nasıl olurda bu kadar uzun süre bu çekime karşı koyabilir?’’ Başını iki yana salladı.
‘’Bu da demek ki, anlayamadığın şeylerin üzerine gitmemelisin.’’ Yanağını sıktım ve sonra mırıldandım. ‘’Alışverişe çıkıyorum evde yenilebilecek bir şeyler olması lazım.’’ Fırının üzerinde duran cüzdanımı aldım.
‘’Bende şimdi çıkıyorum dün yarım kalan işlerimi tamamlamam gerek. Bir defilenin nerede yapılacağına karar vermem lazım, gezilecek yığınla otel var.’’
Kapıdan çıktık, arabalarımıza binmeden önce Ayçin yanıma geldi ve yüzünde bir gülümsemeyle bana baktı.
‘’Ekrem, onu üzme, incitme tamam mı? Ve bana söz ver bir gün olurda aranızda arkadaşlık dışında bir şey başlatmaya karar verirseniz ilk benim haberim olacak.’’
Başımı evet anlamında salladım. Ayçin’in bu tüm düşündüklerini anında söyleme alışkanlığına nasıl olup da hala alışamadığımı hala anlayamıyordum.
Ne olduğunu anlamadım ama bir anda kollarını boynuma doladı ve sımsıkı sarıldı bana.Bir anlık şaşkınlıktan sonra ben de kollarımı onun beline sardım. Kulağıma fısıldadı. ‘’İyi ki geri geldin. İyi ki geri geldin Ekrem.’’
Sonra aynı hızla geri çekildi ve arabasına bindi. Uzaklaşmadan önce gözlerinde yaşlar gördüğüme emindim.. Duyamayacağını bilsem de, kendi kendime mırıldandım. ‘’İyi ki Ayçin..’’
SüMüŞ
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 723
Rep gücü : 723
Kayıt tarihi : 25/10/10
Nerden : Bursa
Kişisel İleti : Her gün herkese hep aynı yalan....BEN İYİYİM...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Kişisel İleti
Nerden
