peki birazcık bklyn ne olur..

Tamam bekliyoruz ama lütfen yaz.

Yeni okuyucun geldi Ben Zehra.
Senaryonu beğendim;ikisininde birbirini sevmesine rağmen açılamamaları ve acı çekmeleri hoş olmuş.
Yeni bölümü merakla bekliyorum...

....BENİ BIRAKMA!....

Kaza yapmıştı!

Sevil'in telefonu çaldı.Arayan Ekrem'di.Telefonu açtı.

"Ekrem."

"Sevil ben Selin.."

"Selin ,sen ..Hiçbir şey anlamadım sen neden beni Ekrem'in telefonundan arıyorsun?"

"Sevil.."

"Efendim?"

"Sana birşey söyleyeceğim.."

"Ama iyice kafam karıştı meraktan öleceğim ne oluyor?"

"Sakin ol tamam mı?"

"Ne oluyor ya..?!"

"Sevil Ekrem bir kaza geçirdi.."

Sevil mahvolmuştu o an.Kendisin bile duyamayacağı bir sesle adeta fısıldar gibi:

"Ne!"

"Şimdi hastanedeyiz .....................Hastanesinde."

Sevil telefonu elinden düşürdü birden ,ağlıyordu.Ama kendinde olmadğından ne birşey işitebiliyor nede konuşabiliyordu...

"Sevil...Sevil!"

Selin onun için endişelenmişti.Telefonu kapattı birkaç kez aradı.Ama açan olmadı.Sevil'e gelince..Yatağının üzerine oturmuş ağlıyor bağırıyordu..Sonunda kendini az bile olsa topladı.Telefonunu yerden aldı.Selin söylediği hastanenin adını hatırlamaya çalıştı.Evet sonuda hatırlamıştı.Hemen bir taksiye binip hastaneye gitti.Yüzü hala ıslak gözleri kıpkırmızıydı.Hastanenin önüne geldiğinde içeriye girmeye cesaret edemedi.Ya kötü birşey olduysa..? Ya o,ya o.... Düşündükçe hıçkırıklara boğuluyordu bir hışımla içeriye girdi.Görevliden kaçıncı katta olduğunu öğrendikten sonra hemen yukarı çıktı.Selin bir yere oturmuş başını ellerini arasın almış ağlıyordu.

"Selin! Ne oldu ona söyle ne oldu?!"

"Sakin ol."

"Lütfen birşey olmadığını iyi olduğunu söyle bana ne olur kötü birşey söyleme .."

Bunları söylerken Selin'i sarsıyordu.Hıçkırarak ağlıyordu.

"Sevil dur!!"

Sevil durdu.Dikkatle onu vereceği cevabı bekliyordu..

"Ekrem'i ameliyata aldılar doktor hala çıkmadı..Birşey söylemedi."

"Allah'ım ne olur ona birşey olmasın ne yaparım ben..."

Uzun süre beklediler hala birşey söyleyen yoktu.Sevil başını Selin'in omzuna dayamış içini çekerek ağlıyordu.Gözleri bir noktaya kilitlenmiş.Bir şeyler söylüyordu.

"Benim yüzümden oldu.."

"Sevil ne diyorsun?"

"Benim yüzümden oldu.."

"Nasıl yani?"

"Gitmek istediğimi söyledim engel olmak istedi gitme dedi ama ben ..."

"Tamam tamam canım suçlama kendini senin bir suçun yok.."

"Var eğer 'Sana söz veriyorum gitmeyeceğim .'Deyip sımsıkı sarılsaydım gitmesine izin vermeseydim olmazdı belkide.."

"Bunu bilemeyiz Sevilcim yapma böyle .."

"Ya kötü birşey olursa.."

"Sakın söyleme böyle.."

Bu sırada Sevil'in telefonu çaldı.Bitkin bir halde telefonuna baktı.Burak tam sırasıydı!

"Efendim."

"Sevil nerelerdesin sen ya?"

"Ne var dı?"

"Sen ağlıyor musun sesin çok kötü geliyor.."

"Evet ağlıyorum rahat bıraksana beni ya!"

"Ne oldu?"

"Ekrem..."

"Ne oldu Ekrem'e?"

"Kaza kaza yapmış.."

"Tamam ağlama neredesin?"

"Hastanede.."

"Hangi hastane?"

".............................Hastanesi."

"Hemen geliyorum .."

"Kimdi?"

"Okuldan bir arkadaşım."


bir üre sonra Burak geldi.

"Sevil."

"Burak ".dedi.Sımsıkı sarıldı ne yaptığını bilmiyordu tabi..

"Tamam ama yapma böyle iyi olacak inşallah.."

Burak bile anlaşamamalarına rağmen üzülmüştü.

Uzun bir bekleyişin ardından hemşire çıktı:

"Hemşire hanım ne olur birşey söyleyin.."

"Sakin olun lütfen ameliyat devam ediyor ancak A Rh- kana ihtiyacımız var sizde aramaya başlayın bizde anons ettireceğiz."

Sevil çok çaresiz görünüyordu fakat şaşkın ve ne yapacağını bilemeyen başka biri vardı.Burak..

"A Rh- mi dedi?"

"Evet.."

"Bu benim kan grubum.."

....

süper olmuş

Ay çok güzel olmuş devam et.

Hadi be burak ver hmn kanınıı :D :D
Çoook Güzel Olmuşş :D

çooooooooook spr

teşekkür ederim ..

süper olmuş yb ne zaman??

bilmem yani size(yorumlara )bağlı .)

dewam çk gzl

saol tatlım..

rica ederim...herkese ii akşamlarr

çok güzel olmuş.

saol canım yeni bölüm fragmanı yada kısada olsa y.b istermisiniz?

ewt ewt ewt ewt ewt ewt ewt

evt evt evt evt evt isterimmm

İsterizz

hadi ayzz lütfenn

ee yb istiyorz bizz

hadi yaz artık yb yb yb

~^~SEN AĞLAMA~^~

"A Rh- mi dedi?"

"Evet."

"Bu benim kan grubum."

Sevil hem şaşkın hemde yalvaran gözlerle Burak'a bakıyordu.Bu sırada hemşire takrar ameliyathanenin önüne geldi tam içeri girecekti ki:

"Hemşire hanım!"

"Buyrun"

"Benim kan grubum hastaninkiyle uyuşuyor kan vermek istiyorum."

"Herhangi bir hastalığınız var mı?"

"Hayır."

"Peki öyleyse hemen benimle gelin."

Sevil birden Selin'in boynuna atladı.

"Ona kan verecek inanamıyorum!"

"Evet tatlım ama neden bu kadar şaşırdın anlamadım."

"Şey onlar ...Aman boşver artık umrumda bile değil .."

"Tamam çok şükür son birkaç saattir yüzzünün azda olsa güldüğünü gördüm.."

"O iyi olcak değil mi?"

"İnşallah iyi olacak canım."

"İnşallah ."dedi ve gözleri tekrar daldı..

"Çok seviyorsun değil mi?"

Birden şaşırdı.Selin ona bunu nasıl soruyordu Ekrem onun sevgilisi değilmiydi ...Ama cevap vermedi gözlerini kaçırdı.Selin çenesinden tutup Sevil'i kendine döndürdü.

"İtiraf etmeyecek misin artık?"

"Şey ben..."

"Biliyorum ona deli gibi aşıksın.."

"Ama sen bunları ..Selin sen ya sen onu sevmiyor musun?"

"Seviyorum ama sandığın gibi değil onu senin kadar sevemem ki.."

"Çok mu belli oluyor ?..."

"Evet hemde çok.."

"O anlamıyor ama bunu.."

"Aşkın gözü kördür Sevil .."

"Ne demek yani şimdi bu ..?"

Selin cevap verecektiki Burak geldi.

"Daha iyisin değil mi Sevil?"

"Evet çok saol ona kan vermeseydin.."

"Tamam bunları konuşmanın ne sırası ne yeri..."

"Tamam.."

Biraz daha beklediler sonunda doktor çıkmıştı ..

"Hastanın yakınları sizler misiniz?"

"Evet durumu nasıl iyi değil mi?"

"Elimizden geleni yaptık bundan sonrasında bekleyeceğiz."

"Ne yani onun iyi olması için bir şeyler yapmak yerine bekleyecek misiniz öylece?!!"

"Sakin olun ancak beklemek ve dua etmekten başka çaremiz yok..."

"Kusura bakmayın sinirleri bozuk .."dedi Selin.Sevil koltuklardan birine oturmuş ağlıyordu.Selin yanına gitti.

"Sevil lütfen bak en azından ameliyatı iyi geçmiş .Belki bir kaç saat sonra gözlerini açacak..."

"Belkide hiç açmayacak değil mi!"

"Yapma böyle O seni bırakmaz.."

"Bırakmaz ,ben Onu bırakmayı düşündüm ama onu haketmiyorum!"

"AAA! Kızıyorum ama artık!"

Bu sırada Ekrem'i ameliyathaneden çıkarıyorlardı.Sevil görünce hemen yerinden fırladı.

"Ekrem!"

Onu o halde görünce hıçkırarak ağlamaya başladı.Selin'in omzuna koydu başını.Daha sonra Ekrem'i yoğun bakıma aldılar.Sevil yoğun bakım odasının camına doğru ilerledi.Bakmaya korkuyordu adeta...

"O iyi olsun yanından ayrılmayacağım,kovsa bile gitmeyeceğim!"

"O seni kovmaktansa ölmeyi tercih eder Sevil.."

Bu sıralarda Burak bir köşeye sinmiş oturuyordu.Evet Ekrem'den haz etmiyordu ama artık hata aptığını anlamıştı.Ekrem'in hırslanmasının sebebi tek sebebi Sevil'e olan aşkıydı.Artık daha fazla onların arasına girmeye cesareti yoktu...Diğer taraftan Sevil ve Selin:

"Acaba onu görebilir miyim?"

"Şuan buna izin vereceklerini sanmıyorum.."

"Offf! Ona sımsıkı sarılmayı öyle özledim ki..."

"Seni anlayabiliyorum.."

"Ne garip sen onun sevgilisisin ama ben şuan sana Ona olan aşkımı ,sevgimi anlatıyorum.."

"Sevil aslında ben onun sevgilisi falan değilim."

"Nasıl yani?"

"Hepsi yalandı daha doğrusu bir oyun.."

"Neden ,yani nasıl hiçbir şey anlamıyorum .."

"Bu kadarını bil yeter aslında sana bunu bile söylememeliydim ama daha fazla acı çekmene dayanamıyorum.."

"Peki neden yaptınız bunu!?"

"Bunu ben söyleyemem.."

"Off O kadr soru işareti o kadar karmaşık şeyler var ki içimde..."

"Neyse boşver bunları şimdi bol bol dua edelim onun için sende uyu birazcık dermen kalmadı gözlerinde ağlamaktan,uykusuzluktan.."

"Peki ama nasıl uyurum o bu haldeyken.."

"Uyumaya çalış..."

Yine Selin'e dayandı...

"Biliyor musun ..Gök gürültüsünden korktuğum zaman onun yanına giderdim yatağının kenarına otururdum ..O hiçbir şey söylemeden 'Gel buraya küçük cadı'der ve yorganı üstüme örtüp sımsıkı sarılırdı bana ne korkar ne üşürdüm..Şimdi ise ..Ben bunu yapmak istiyorum.Gözlerine bakarak:'Gel bakalım mavişim.'deyip ona sımsıkı sarılmak istiyorum..."

"Canım ..."

"O şimdi üşüyor mudur?"

"Sevil.."

"Acaba benim gibi korkuyor mudur ?"

"Sevil!"

"Onu çok özledim çok!"

"Sevil!!"

Sevil ürperdi birden..

"Sevil lütfen kendini bu kadar üzme hastalanacaksın.. Deminden beri sana sesleniyorum beni duymuyorsun bile.."

"Aklım .ruhum.kalbim..Burada değil.."

birden daldı gitti..

Birden makineler ötmeye başladı.Hemşireler koşuşturuyordu.

"Ekrem!"

İçeriden doktor çıktı..

"Söyleyin birşey söyleyin.."

"Elimizden geleni yaptık ama malesef hastayı kurtaramadık.."

"Hayır!"