~~KAL YANIMDA BÖYLE!~~
Hayır!
"Hayır!!"
Büyük bir çığlıkla uyandı.Donup kalmıştı.Hemen kalkıp yoğun bakım odasının camından baktı O hala öylece yatıyordu..Gördüğü çok kötü bir kabustu!..Ancak içinde bir korku vardı.Ya gerçek olursa!!...
"Beni bırakma ne olur yalvarırım bırakma.."
Ağlayarak söylüyordu bütün bunları..
Birden vücudunun hafiflediğini gözlerinin karardığını hissetti.Bayılmıştı...
Uyandığında bir odadaydı.Selin yanındaydı..
"Ne oldu bana?"
"Bayıldın sana söylemiştim değilmi çok harap ettin kendini.."
Sevil doğrulmaya çalıştı ama ..
"Ne yapıyorsun hemşire birkaç saat dinlenmeni söyledi."
"Şimdi sırasımı ya Ekrem nasıl onu merak ediyorum.."
"Aynı malesef değişen birşey yok.."
"Onun yanında olsaydım belkide böyle olmazdı .."
"Çocuk gibi davranma Sevil hem merak etme iyi olacak.."
"Ne kadar rahatsın , O orada öylece yatıyor gözlerini acıp açmayacağı belli bile değil ama sen ne kadar rahat bunları söyleyebiliyorsun bana!"
"Kendine gel..Saçmalama artık!"
Kendimdeyim ve saçmalamıyorum.."
"Sevil kalbini kırmak istemiyorum...Lütfen yeter artık.."
"Onu görmeliyim yoksa ..."
"Olmaz diyorum neden anlamak istemiyorsun."
"Yoksa birşey mi oldu ona ?!"
"Hayır.."
Tekrar yattı.
"Çantamı verir misin?"
"Tabi canım.."
Çantasından bir resim çırarttı.
"Ne kadar tatlı gülümsüyor masmavi gözleriyle..."
Sevil bir süre sonra uyuya kaldı.
Bu sırada yoğun bakımda bir hareketlilik vardı...Ekrem yavaş yavaş kendine geliyordu..Ve sayıklıyordu.
"S-se-vil.."
Bunu birkaç kez tekrarladı.Hemşire duymuştu.Doktora haber verdi..
"Doktor bey hasta kendine gelmeye başladı."
Doktor Ekrem'i kontrol etti..
"Evet yakınlarına haber verebilirsiniz.."
Hemşire Sevil'in odasına girdi.
"Nasılsınız Sevil hanım..?"
"Nasıl olabilirim ki..."
"İyi olmalısınz Ekrem bey kendine gelmeye başladı.."
Sevil inanamamış gibi bir süre öylece kaldı sonra bir çığlık attı.
"Ne!"
Koşarak odanın önüne geldi camdan ona bakıyordu..
"Onu görebilir miyim lütfen .."
"Bunu doktor beye sormalıyım.."
Bu sırada doktor da içeriden çıkmıştı.
"Görelirmiyim doktor bey?"diye heyecanla sordu.
"Elbette ancak hastayı fazla yormayın sadece 5dk."
"Tamam onu bir kere görsem sesini duysam yeter.."
"Oda sizi görmek istiyor zaten ilk sizin adınızı söyledi.."
Sevil mutluydu.Sanki ..Uçacaktı sevincinden..
Odaya girdi.Yavaş adımlarla ona doğru ilerliyordu.Az önce onu görmek için can atarken şimdi neden yavaştı..?Korkuyordu..Evet sanki çinde bir korku vardı..Yanına geldi titreyerek elini tuttu.Bu sırada gözlerinden inci gibi yaş damlaları süzülüyordu.titreyen ve yavaş bir sesle :
"Ekrem.."
Ekrem hafif hafif gmzlerini araladı.Onu gördüğüne inanamayarak şunu söylemeye çalıştı:
"Gitme!"
Sevil sapsarı kesilmişti.Gözlerini kapatmak istedi..Elleri daha da soğudu.Onun elini tutmasa düşüp bayılacaktı.Hıçkırıklarını engellemeye çalışarak:
"Gitmiyorum..Hiçbir yere ,bırakmıyorum seni..."
Ekrem'in üzünde bir tebessüm oluştu.Zorla konuşmaya devam ediyordu.
"Ağlama,Bende seni bırakmıyorum..Sen yeter ki ağlama.."
"Ağlamıyorum ki..Mutluluktan bunlar..Yorma kendini artık .."
"Umrumda değil yanımda kal!"
"Olmaz şimdi çıkmalıyım ama hiçbir yere gitmeyeceğim ..Artık hep yanındayım.."
Ekrem'in gözleri yavaş yavaş kapandı..Uyumuştu.
"Sevil hanım hastayı daha fazla yormayalım.."
"Tamam."
Dışarı çıktı ağlmaya devam ediyordu fakat farkında değildi.Aklında o kelime kalmıştı.'Gitme'demişti.İlk bunu söylemişti...
"Bilseydim yaparmıydım..Gitmek istermiydim çok kötü birşey yaptım ben çok..."
"Ama artık iyi gördün mü sana söylemiştim..."
"İyi ki yanımdaydın Selin yoksa kendi başıma zor dayanırdım.."
"AAA..Olur mu hiç..Sen güçlü kızsın Sevil.Ama ne zaman istersen yanındayım.."
"Çok teşekkür ederim."
Bir süre sonra Ekrem'i odasına aldılar.Sevil hemen yanına gitti.Yatağının kenarına oturdu.Elini tuttu.Ekrem hala uyuyordu.
"Nasıl korktum sana birşey olcak diye nasıl..Ama çok şükür artık iyisin.."
Ekrem uyandı.Sevil'i yanında görünce gülümsedi.Ama Sevil'in hala titrediğini hissetti.
"Neden hala mutsuzsun?"
"Mutsuz mu?Sen delirdin mi şuan mutluluktan uçacak gibiyim!"
"Öylese neden yüzün soluk hala?"
"Çünkü...."
"Evet?"
"Çünkü çok büyük bir hata yaptım belkide sen benim yüzümden.."
Ekrem sözünü kesti.
"Sakın!..Böyle şeyler söylersen seni asla affetmem.."
"Tamam peki susuyorum."
Ekrem Sevil'in saçlarına çenesine hafifçe dokunyordu.Ellerini avuçlarının arasına alıp öpüyordu.
"Eğil.."
"Hı?"
"Gel buraya.."
Sevil başını eğdi.Ekrem onu yanağından öptü.Sonra saçlarına gömdü başını..İçinden:'Allah'ım nasılda özlemişim kokusunu..'diyordu.
"Bakıyorumda özlenmişim.."
"Evet hemde çok.."
"Beni çok korkuttun.."
"Ölyemi?"
"Öyle.."
"..........."
"Ne oldu?"
"Sevil..."
Söylemek istiyordu.'SENİ SEVİYORUM!'demek istiyordu .Ama ne yazıkki zamanı gelmemişti daha..
"Efendim?"
"Hiç ,yok birşey.."
"Var bir şey.."
"Yok."
"Var ."
"Yok."
"Hadi ama benden daha inatçı olamazsın Ekrem.."
"O konuda haklısın ama yok birşey.."
"Offf dua et iyileşmedin!"
Ekrem gülümsedi.Sevil'de onunla birlilkte gülümsedi.
Ekrem'in dinlenmesi gerektiğinden uyumuştu.Sevil başucunda onun saçlarını karıştırarak onu seyrediyordu..Dayanamayıp yanağından masumca öptü.
"İyiki varsın.."deyip başını yavaşça Ekrem'in göğsüne koydu.
........
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Sadece Seni Seviyorum(E&S)yeni bölüm geldi 'SENİ SEVİYORUM' Sf:64 Yorumlarınızı bekliyorum. 
