Yeni Okuyucuuu
Spr bi seneryoo ben dedim acaba hamilemii xD xD

çok güzl olmş

Kesinlikle hamile değil...Yani Sevil babası olmadan çocuk yapabilicek kadar becerikliyse olabilir de aslında bilemiyorum ama süper olmuş tahmin edemiyorum ileriki bölümleri zaten tahmin etmeyelim...Okuyalım görelim..Öyle değil mi senaristim..xD

çok teşekkür ederim beğenmenize sevindim .Bu arada hamile değil Sevil raat olun

Sabah ilk Sevil uyandı.Ekrem'i koltukta uyurken gördü.Onu uyandırmadan sessizce su içmek için mutfağa gitti.Ekrem'de uyanmıştı.Sevil'i göremeyince odadan çıktı.

"Sevil."

"Mutfaktayım."

"Neden kalktın sen?"

"İyiyim de ondan."

Bu sırada öksürüyordu.

"İyisin öylemi?"

"Evet."

"Hayır değilsin."

"İyiyim diyorum ya."

"Bende değilsin diyorum."

"İyiyim dedim!!"

"Sevil dinlenmen lazım ."

"Yatmak istemiyorum ."

Ekrem Sevil'in ne kadar inatçı olduğunu bildiğinden başka birşey söylemeden Sevil'i kucağına aldı.

"Ayy ne yapıyorsun!"

"Sende laftan anlasaydın ."

Ekrem Sevil' odasına götürdü yatağının üzerine bıraktı.

"Of Ekrem."

"Oflama oflama şimdi ben sana sıcacık bir çorba yapacağım."

"Beni yalnız bırakta ne yaparsan yap!"

Ekrem mutfağa gitti.Sevil ise boş boş düşünüyordu.Bir süre sonra Ekrem geldi.

"Evet buyur bakalım afiyet olsun."

"Ekrem"

"Efendim"

"Ne bu?"

"E çorba.."

"Çorbamı yoksa suda kaynatılmış domatescikler mi?"

"Kızım hasta umduğunu değil bulduğunu yermiş."

"O hasta değil misafir."

"Her neyse işte ."

"Ben aç değilim Ekrem."

"Günah ama bak arkandan ağlar sonra ."

"Ağlayacağını hiç sanmıyorum asıl ben bu çorbayı yani çorbaya benzeyen bu yemeği yersem ağlarım."

"İyi ver ben yerim ."

Ekrem tabağı eline aldı.

"Şey aslında düşündümde bende pek aç sayılmam."

"Ama olur mu hiç arkandan ağlar sonra.."

"Ağlamaz ağlamaz."

"Ağlar."

"Ağlamaz ya hem aç değilim ben."

"İyi madem kendin bilirsin yazık olmuş domateslere.."

"Hasta insanlar normalde çok konuşmaz ama maşallah sende bir çene bir çene..."

"Ben kendimi hasta hissetmiyorum ki.."

"Dün akşam ki halin neydi o zaman?"

"Bilmem.."

Sevil uyumuştu.Ekrem'de onu izliyordu.

Bu sırada Ekrem'in telefonu çaldı.

"Alo?"

Arayan Ayçin di.

"Naber Ekrem."

"İyiyim Ayçin sen nasılsın?"

"İyiyim Sevil yanında mı telefonu kapalı ulaşamadım."

"Ha o yüzden beni aradın başka türlü aramazsın zaten sen."

"Evet canım o yüzden aradım Sevil yokmu?!"

"Burada ama uyuyor."

"Uyuyor mu bu saatte?"

"Kız hasta neden uyumasın.."

"Hastamı ay ne oldu Sevil'e bana bak yoksa ona kötü mü davranıyorsun?"

"Evet her öğün dayak atıyorum ."

"Ne! Ayy kıyamam ya.."

"Ayçin sen süzme misin?"

"O nereden çıktı şimdi ."

"Her şeye inanıyorsunda ondan!"

"Aman iyi kapatıyorum,Sevil uyanınca beni arasın bir daha seninle muhatap olmaya hiç niyetim yok."

Telefonu kapatır.

"Çatlak bu kız!"

Ekrem'in sesiyle Sevil uyanır.

"Ekrem"

"Efendim"

"Niye bağırıyorsun?"

"Bizim deli Ayçin aradı az önce sinirimi bozdu."

"Ayçin mi neden aramış?"

"Bilmiyorum telefonun kapalıymış senin o yüzden beni aramış."

"Tamam ben ararım onu ."

Bir günü daha atışmalar ve tartışmalarla geçirmişlerdi.Akşam..

"Ben yiyecek birşeyler hazırlayayım yoksa açlıktan öleceğiz.."

"Ben hazırlardım."

"Aman sakın Ekrem sakın!"

"İyi bende yardım edeyim o zaman."

"Bu olabilir."

Birlikte yemek hazırladılar.

"Az önce açlıktan öleceğini söylüyordun şimdi niye yemiyorsun ?"

"Canım istemiyor."

"Sevil olmuyor ama böyle hiçbirşey yemezsen daha kötü olacak."

"Tamam susacaksan yiyorum."

"Dilde pabuç kadar."

Yemeklerini yedikten sonra Ekrem televizyon izliyordu.Sevil'de gelip yanına oturdu.

"Şu kumandayı veririmisin?"

"Veremem."

"Allah Allah neden?"

"Dün izletmediğin maçın özetlerine bakıyorum."

"Delireceğim ya bu kadar olmaz!"

"Ya bir rahat vermedin ha."

"İyi ne halin varsa gör Allah'ın kırosu!!"

"Hehe.."

Sevil odasına gitti.Kitap okuyordu.Birden elektriklerin kesilmesiyle yerinden fırladı.

"Ayy! Ne oluyor? Kesin Ekrem'in işidir.

Sevil karanlıkta güç bela dışarı çıktı.Birden Ekrem'e çarptı.

"Hiihhh!"

"Ne bağırıyorsun ya?"

"Niye salonun ortasında dikiliyorsun sende!"

"Karanlıkta nerede olduğumu mu biliyorum ben."

"Sen yapıyorsun değil mi kes artık şunu !"

"Ya vallahi ben yapmıyorum."

"Of ne oldu durup dururken o zaman?"

"Bilmiyorum buralarda bir yerde mum olması lazım."

Ekrem mum ararken Sevil'de onun elini tutuyordu , korkmuştu .Üstelik üşüyordu.Sonunda mumu bulmuştu.Ekrem.

"Sonunda buldun."

"Kızım o kadar kolay sanki hiçbirşey gözükmüyor."

"Her neyse ya ben çok üşüyorum.."

Ekrem odadan bir battaniye aldı ve Sevil'in yanına döndü.

"Gel oturalım şuraya ."

Koltuğa oturdular.Ekrem Sevil'e sarıldı.

"Tüh ya maçın özetinide izleyemedim."

"Ekrem! Ya hala maç diyorsun."

"İyi tamam sustum."

"Biraz daha konuşursan fena olacaktı zaten."

"Bak bakalım sen bana bende senden korkacak göz varmı?"

Bu sırada gözlerini şaşı yapmıştı .Sevil gülümsedi.

"Yapma şunu ."dedi.Gülerek.

"Kusura bakma seni gülümsetebiliyorsa yapmak zorundayım."

Sevil'de Ekreme sarıldı.İkiside koltukta uyuya kaldılar..

süperr

çok güzel yazıyorsun cnm yeni bölümü en kısa zamanda bekliyorum...

süper olmuş devam =)

Güzel olmuşşşş

teşekkür ederim =)

(yeni okuyucu)süper!..devammm...

super devam

yeni bölüm isteyen var mı?

bennnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn istiyorum

beeeeeeeeeeeeeeeennnnn nolurr koy y.b.

beeenn

Sabah Ekrem erkenden uyanmış mükemmel bir kahvaltı hazırlamıştı..Sevil'in yanına giderek hafifçe yanağını okşadı.Bu sırada Sevil gözlerini araladı.

"Ekrem."

"Günaydın."

"Sanada,hayırdır erken kalkmışsın."

"Evet öyle oldu."

"Neyse ,bende kalkayımda kahvaltı hazırlayalım."dedi.İsteksizce.

Ekrem Sevil'e birşey söylemedi.Sürpriz olsun istiyordu.Sevil uykulu uykulu mutfağa girdi.Birden kahvaltı masasını hazırlanmış ,hemde harika bir şekilde hazırlanmış görünce çok şaşırdı.Bunu Ekrem yapmış olamazdı.

"Ekrem."

"Efendim."

"Bu harika!"

"Beğenmene sevindim.."

"Ama daha çok bunların tadını merak ediyorum."

"İnşallah beğenirsin.."

Sevil gülümseyerek masaya oturdu.Ekrem'de karşısına.

"Immmmm..Harika!"

"Afiyet olsun."

"Bu arada bugün okula gidiyoruz iki günden beri benim yüzümden sende gidemedin .."

"Kendini iyi hissediyormusun?"

"Evet bomba gibiyim.."

"Belli zaten.."

Bu arada kapı çaldı.

"Bu kim şimdi bu saatte..?"

"Açmadan bilemeyiz.."

Ekrem kapıyı açmaya gitti .Kapıyı açtı.

"Buyrun."

"Günaydın yavrum."

"Günaydın teyzecim kime bakmıştın?"

"Hiç kimseye evladım ben bu mahalleye yeni taşındım .Kontrol kaleminiz varmı diyecektim."

"Sevil."

"Efendim."

"Kontrol kalemimiz var mı?"

"Olması lazım bu teyze kim?"

"Ben yeni komşunuzum evladım."

"Teyzecim kapıda kaldınız içeriye buyrun."

"Peki."

Sevil kontrol kalemini getirdi.

"Buyrun."

"Sağol kızım."

"Ne demek .."

"Siz evlimisiniz yavrum?"

"Yok teyzecim nereden çıkardın.."

"Sevgilimisiniz?"

"Hayır..Sadece arkadaşız ."

"Evladım siz bu evde birlikte mi kalıyorsunuz?"

"Evet."

Kadın Sevil'e yaklaşıp.

"Kızım,sen bence buna çok güvenme ,dikkat et kendine erkek milletine güven olmaz.."

Sevil kadının söylediklerine şaşırmıştı..Ekrem ise gülmemek için kendini zor tutuyordu.

"Tabi teyzecim ."dedi Sevil.

"Neyse size iyi günler ."

"Sizede."

Sevil kapıyı kapattı.

"Bu kadın nereden çıktı şimdi ya.."

"Hakikaten sorgu meleği çıktı."

"Melek mi? Ekrem kadıdın aklından neler geçiyordu.."

"Doğru vallahi,onun aklından geçenler benim bile aklımdan geçmemişti.."

"Ekrem!!"

"Tamam tamam.

Çok güzel olmuş devam =)

Çok Güzel olmuşş hahah

süper olmuş

harika olmuş cnm devam

Huuhhuuu muhteşem YB merakla endişe sabır mutluluk tüm duygularla bekliyorum :D

super olmus cnm

teşkkür ederim ee yeni bölüm istiyormusunuz?