Meleklerin Sözü Var./ (1. Bölüm)

Derin…
Zil sesini duyar duymaz herkes sıralardan hızla kalktı ve kitaplarını çantasına koymaya başladı. Biyoloji öğretmeni izin vermediğinden birden atar yaptı.
“Size izin verdiğimi hatırlamıyorum gençler.”
Bu sözü duyar duymaz herkes çantaları olduğu yere bırakıp sıralarına oturmuştu. Biyoloji hocamız yoklama defterini imzalarken gözlüklerinin üstünden bize doğru dikkatlice baktı, defteri imzalaması bitince ise defteri kapattığı gibi gözlüklerini gözünden çıkartıp çantasına koydu. Sonra ayağı kalkıp ortadaki en ön sıraya gelip bize doğru konuşmaya başladı.
“Evet gençler, yarın bir deney yapacağız, bu deney için 2’şerli gruplar oluşturmanızı istiyorum.”
Biyolojicinin bu laflarından sonra sınıfta uğultu oluşmaya başlamıştı. Biyolojici Samet hoca uğultuyu aldırış etmeden masasının yanına gidip çantasını alıp bize döndü.
“Çıkabilirsiniz.”
Der demez sınıftan büyük adımlarla çıktı. Bu hocanın huyu böyleydi maalesef. Bir şeyden ufak bir bilgi verip gerisini bizim bulmamızı isterdi. Bu mesele ise şu demek oluyor ‘konuyu araştırın şuan ki konumuz ile ilgili ilk deneyi yapacağız’ demek oluyordu. Sınıftan Begüm ile çıkmaya başlamıştık. Samet hoca çıkar çıkmaz herkes çıkmış sınıfta sadece Begüm ben ve o çocuk kalmıştı. Biz önden gidiyorduk o ise hala daha çantası ile uğraşıyordu. Okuldan çıktığımız gibi Begüm ile geyik yapa yapa arabama doğru yürüyorduk.
“Eee bugün ne yapıyorsun?” dedi Begüm omzuma yumruk atarken.
“Konuları tekrarlamam lazım bugün derslere kendimi veremedim.”
“Hayırdır kızım ne oldu ya? Sen hep kendini derslere verirdin. Bir sorun filan mı var ailede filan?”
Dedi meraklı ses tonu ve bakışlarıyla Begüm. Bu kızın şu hallerine bayılıyorum ya. Sır verecek gibi kulağına doğru yaklaştım.
“Evet bizim aile delirdi.”
Begüm şaşkınca bana bakıyordu. Birden kahkaha patlatıverdim.
“Senin şu haline bitiyorum.”
Begüm sinirle bana bakıyordu. Gülerek yanaklarını sıktım.
“Derse kendimi veremedim çünkü aklım yeni gelen çocuktaydı.”
Der demez çocuk yanımda bitmişti. Elinde benim kalemim vardı. Benim kalemimin onda ne işi vardı? Kalemimi bana doğru uzattı.
“Pardon, sıranın altında unutmuşsun galiba.”
Şaşkınca kalemi elinden alırken.
“Ha, teşekkür ederim.”
Deyip çantamın fermuarının küçük bir kısmını açıp kalemi çantanın derinliklerine yolladım. Begüm ise çocuğu süzüyordu.
“Ay gözleriniz çok güzel.”
Dedi Begüm ağzının suları akarken. Ne kadar yüzsüz bir kız bu ya.
“I-ıh. Begümcüm.”
Derken Begüm’e kaş göz işareti yapıyordum. Sonra bizi izleyen çocuğa dönüp elimi uzattım.
“Merhaba, adın ne?”
“Ira.”
Iramı? Ne kadar değişik bir isimdi daha önce kimsede duymamıştım. Kendi gibi ismi de çok farklı idi.
“Ne kadar değişik. Bende Derin.”
Dediğim anda birden Begüm lafa atladı.
“Bende Begüm çok memnun oldum görüşürüz.
Dediği gibi beni kolumdan arabaya doğru çekiştirmeye başladı.
“Ay, dur ne oluyor Begüm?”
“Yürü yürü yürü, çok konuşma.”
Getireceği yere kadar konuşmamıştım. Arabama biner binmez Begüm’e bakmaya başladım. Bir cevap bekliyordum.
“Ya kızım bakma öyle bana. Çocuk bir garip geldi.”
Ne demekti bu? Yani bana da geliyordu biraz, diğerlerinden farklı gibiydi ama o da bizim gibi biriydi, bir insandı yani.
“Aman Begüm, abartıyorsun.”
Dedim arabanın anahtarını çevirirken. Birazdan eve doğru sürmeye başlamıştım.
“Ya ne abartmasından bahsediyorsun sen? Kızım görmedin mi çok değişik bakıyordu. Ve gözleri çok farklıydı.”
“Yani biraz fazla mavi olabilir ne var bunda?”
“Garipleri farklıydı, sanki bizi 40 yıldır tanıyor gibiydi.”
“Paranoya ya bağladın Begüüm.”
Gülerek arabayı bizim evin önüne getirdim. Begüm şaşkınca arabadan inip bana baktı ‘Ne oluyoruz?’ dercesine.
“Canım benim, yarın biyolojiden deney yapacağız, Samet hoca 2 kişilikli grup olun dedi. Daha ne deneyi yapacağımızı bilmiyoruz e bir kitaba göz gezdirelim değil mi? Hem geç olur bizde kalırsın.”
“Eh iyi o zaman. Fakat ilk önce annemi aramam gerek ciciş.”
Der demez telefonunu çantasından hızlıca çıkartıp Meltem abla’yı aramaya başlamıştı. Bir müddet onların dramlı konuşmasını dinledikten sonra sonunda bizim eve girebilmiştik.
“Bir an konuşmanız hiç bitmeyecek sandım he.”
“Ne yapacaksın anne işte kimseyi rahatsız etme yarın eve gel falanda filan.”
Gülerek içeriye girdik. Babam televizyonun karşısındaki koltuğa yayılmış ayaklarını sehpaya uzatarak televizyon izliyordu.
“Anneee! Babam ayaklarını sehpaya uzatmıııı.!”
Mutfağa doğru bağırarak bunları söylemiştim. Annem elinde mutfak bezi üzerinde mutfak önlüğü ile mutfaktan çıkıp babama doğru.
“Mehmet.! Hemen ayaklarını indir oradan.!”
Babam hızla ayaklarını indirir indirmez ayağı kalkıp.
“Sehpa sizin olsun hanfendiler. Ben de bizim kafeye gidiyorum.”
Der demez yanağımdan makas alıp evden çıktı. Annem Begüm ve bana gülüp.
“Hoş geldiniz kızlar.”
“Hoş bulduk annecim de biz ders çalışacağız sana kolay gelsin.”
Der demez koşarak benim odama çıktık. Odaya dalar dalma Begümle birlikte yatağın üzerine atlamamız bir oldu.
“Atladık ama ilk önce üstümüzü değiştirmemiz lazım ardından biyoloji kitaplarına bakmamız sonra ise feyse bakmamız gerek cicim.”
Der demez ayağı fırladım. Begüm yatakta bana bakıyordu.
“İlk önce bana kıyafetlerinden vermen lazım.”
Hızlıca dolabımın önüne fırlayıp dolaptan birkaç parça bir şeyi Begüm’e fırlattım. Suratına gelmişti.
“Hahaha. Yedin suratına kıyafetleri.”
Begüm kıyafetleri eline alıp ayağı yavaşça kalktı bense şaşkınca ona bakıyordum. Tam bir şey diyeceğini sanmıştım ki birden banyoya doğru koşmaya başladı.
“Ha-ha-ha.! Banyo ilk benimdir.”
Dedi ve banyoya daldı. İnanmıyorum bu kıza.! Nasılda oyuna getirmişti beni. Birazdan banyodan çıktı bende hemencecik banyoya girip üstümü giyindiğim gibi banyodan çıktım. Begüm kitaplara göz gezdiriyordu.
“Eee konu neymiş?”
“Kan grubu tespiti deneyiymiş.”
“Ne?”
“Evet ya, o değil parmaklarımı delecek bu Samet hoca.”
“E kızım Samet hocanın sağı solu belli olmuyor biliyorsun.”
“Neyse biraz göz gezdirelim nasıl tespit ediyormuşuz.”
Deneye bir müddet daha göz gezdirip kavradıktan sonra yataklarımıza yattık ve uyumaya başladık. Bakalım yarın bizi neler bekliyordu…

O cırtlak çalar saatin sesiyle Begümle birlikte yataklarımızdan fırladığımız gibi formalarımızı giyinip koşar adımlarla dışarıya çıktık. Hava süperdi. Bu yüzden okula yürüyerek gitmeye karar verdik. Konuşa konuşa yolda yürüyorduk ki karşıdan 1 erkek 1 kızın bize doğru geldiğini gördük. Erkek olan yanımıza gelince bana doğru bakarak.
“Pardon, sizde ______ lisesine mi gidiyorsunuz?”
Dedi formamı süzerken.
“Evet.”
Yanında ki kız ise bana düşmanımmış gibi bakıyordu. Göz rengi çok farklıydı kahverengiden çıkmış sanki kırmızıya doğru gidiyordu. Yanındaki erkeğin ise, kahverengi gözleri vardı. Kardeş miydi bunlar? O sırada erkeğin sözleriyle kendime geldim.
“Biz o okula gideceğiz fakat daha yeniyiz yolu biraz karıştırdık, acaba birlikte gidebilir miyiz?”
Diye meraklı gözlerle bize baktı. Begüm ise her zamanki gibi hızlıca lafa atlayıp.
“Oluuur.”
Dedi ve güldü. Erkek olanda bize gülerek.
“Peki o zaman tanışalım, bu dostum Ilım.”
“Memnun oldum bende Derin.”
“Bende Begüm.”
Kız kafasını anladım anlamında sallamakla yetindi. Ne kadar gıcık bir kızdı bu böyle. Daha ilk görmeme rağmen direk sinir olmuştum ona. Ama yanındaki erkek arkadaşı ise çok cana yakın ama bir o kadar da uyanık birine benziyordu. Fakat ona kanım ısınmıştı. Gülerek bize baktı ve elini bana uzatıp.
“Ben Akta.”

Meleklerin Sözü Var./ (1. Bölüm Sonu)