Çatalları bulmak için çekmeceleri açıp kaparken Ayçin’e bakıp dışarıyı işaret ettim. ‘’Hava soğuk değil mi? Neden dışarıda oturuyorlar?’’
Doğru çekmeceyi açıp bana çatalları uzattı Ayçin. ‘’Ever, hava soğuk ama Greenport’un oksijen zengini havasını solumak için birazcık soğuğa katlanmalı insan.’’
Cihan omuzlarını silkti. ‘’Hem sıcak çikolatanın tadı asıl soğukta çıkmaz mı?’’
‘’Tabi bu da bir erkeğin bakış açısı.’’ Ayçin gülerek içecekleri kupalara doldurmaya başladı.
‘’Ekrem’in yanındaki minik kız kim?’’
Kupaları mavi, işlemeli bir tepsiye dizerken hafifçe gülümsedi. ‘’O Ecrin. Kuzenimiz. Ekrem’in gözdesi de diyebiliriz aslında. Teyzemin kızı.’’
‘’Onlar burada mı yaşıyorlar?’’
Ayçin başını onaylarcasına salladıktan sonra Cihan ile bana tepsileri almamızı işaret etti. Tam, bu işi neden bizim yaptığımızı, evde böyle şeylerden sorumlu kişilerin olup olmadığını soracaktım ki Cihan sorumu yanıtladı. ‘’Hizmetçilere Şükran Günü için izin verilmesi kötü olmuş. Yaşlı Sabiha’nın yemeklerine bayılıyordum ben.’’
Ayçin ile birbirimize bakıp başımızı iki yana salladık.
Dışarı çıktığımızda Ayçin’in ne demek istediğini anladım. Buradaki havayı solumak New York’takiyle aynı değildi. Ciğerlerimize giren tertemiz, oksijeni bol havayı şehrinkiyle karşılaştırınca soğuğa katlanmak adil bir bedel gibi geliyordu.
Başımı hayır anlamında sallayıp minik kıza döndüm. Küçük, şirin bir yüzü; yumuşak hatları vardı. ‘’Merhaba, ben Sevil.’’ Elimi uzattım.
‘’Ben de Ecrin.’’ Büyük bir birey edasıyla elini uzatıp benimkini sıkarken, Ekrem’le ikimiz güldük. ‘’Ellerin buz gibi donuyor olmalısın.’’
Etrafıma baktığımda tek battaniyesi olmayanın ben olduğunu fark etmiştim. Sweatimin kollarını ellerimi kapatacak bir şekilde çekiştirdim. ‘’Hayır, ben iyiyim.’’
Ekrem’in yüzünde onaylamaz bir ifade vardı. ‘’Saçmalama, gel buraya.’’ Sağ kolunu Ecrin’e doladığı için sağ kolunu uzatıp beni kendine doğru çekti, battaniyeyi omuzlarıma sardı. İkimizin de turtasını ellerine alıp birini bana uzattı. ‘’Bu arada turtalar enfes olmuş.’’
Bacaklarımızın dış kısımları ve dizlerimiz birbirine yaslıydı; vücut ısısını hissedebiliyor, kokusunu alabiliyordum. Ona bu kadar yakın olmak her zaman başımı döndürüyordu. Yalnızca ona bakıp gülümsemekle yetindim.
Ecrin, Ekrem’in kucağına tırmandı ve heyecanla başını salladı. ‘’Bence de harikalar. Ekrem ile biz turtaya bayılırız, değil mi Ekrem?’’ Ekrem başını evet anlamında salladı, küçük kıza bakarken gözlerinde anlayış ve ilgiyi okuyabiliyordum. Aralarındaki ilişki gerçekten çok güzeldi; Ayçin ile Ekrem’in ilişkisine benziyordu ama biraz daha farklı gibiydi.
Ve o andan sonra üçümüz rahat ve eğlenceli bir konuşmanın içinde bulduk kendimizi; Ecrin sevdiği çizgifilmleri anlatırken biz de Ekrem’le hatırlayabildiklerimiz hakkında yorum yapıyorduk. Gülerken ve ara sıra Ekrem’e bakıp gülümserken çevremizde oturanların varlığını unuttuğumu bir süre sonra fark ettim.
Transtan çıkmışçasına onlara baktığımda yüzlerinde merak, hoşgörü ve şaşkınlık karışımı ifade karşısında kızardım.
Bir insanın varlığı sana zamanı ve mekanı unutturuyorsa eğer, bu sağlıksız bir şeydi.
Ve evet, aşk da sağlıksızdı.
Bir saat kadar sonra mutfakta bulaşıkları makineye diziyordum. Tam kupalara uzanıyordum ki çardağa bakmak için başımı kaldırdım, Ekrem ile göz göze gelmiştim.
Kucağında heyecanla Greenport’u bizimle gezmek için bekleyen Ecrin’i işaret edip göz kırptım. O da başını salladı ve çarpık bir gülümsemeyle omuzlarını silkti. O sırada Cihan Ekrem’e bir şey söyledi ve Ekrem ona döndü.
Yeniden işime dönüyordum ki arkamda bir ses duydum. ‘’Daha önce ailesi dışında kimseye böyle ilgili olduğunu görmemiştim. ‘’ Arkamı döndüğümde Ekrem’in anneannesiyle göz gözde geldim., ne kadar zamandır orada durduğunu merak ettim.
‘’Ekrem mi?’’
‘’Elbette o.’’ Benim yanıma geldi, şimdi ikimizde pencerenin yanında duruyorduk. ‘’Sana bakışları.. Ecrin’e bakışı gibi ama daha farklı. Daha değişik. Daha güçlü.’’ Ekrem’in anneannesi sargılı elimi ellerinin arasına aldı ve bana içten bir gülümsemeyle baktı. ‘’Sen ona iyi geliyorsun, Sevil.Onun için değerlisin. Hem de çok.’’
İçimin garip bir gurur ve sevinçle dolduğunu hissettim. Bu sözleri duymak benim için çok önemliydi. Doğru olup olmadığından emin olmasam da mutluluğumun önüne geçemiyordum.
‘’O da benim için çok değerli.. Tahmin edemeyeceğiniz kadar.’’ Sözcükler dudaklarımdan kontrolüm dışı döküldü ve yanaklarımın yandığını hissettim.
Müthiş olmuş canım! Ahh ben öbür bölüme kadar nasıl beklicem?! Bu gün yazma olanağın varmı? Eğer vaktin varsa yazarmısın?! Bizi çok sevindirisin Tahmin edemiyeceğin kadar çok ;)
vanessa
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 127
Rep gücü : 125
Kayıt tarihi : 20/11/10
Kişisel İleti : uyan artık uyan bitti rüya!!!!!!!!!!
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Nerden
