Greenport’u şöylece bir dolaştığımızda bile anlamıştım ki bu kasaba insanı kendine aşık edebilirdi. Yeşilliklerle dolu olması bir yana, kasabanın okyanusun kenarında olmasından kaynaklanan havası; müzeler, galeriler, restoranlar, kafeler ve mağazalarla dolu sokakları insanı kendine hayran bırakıyordu. Atmosferi inanılmaz canlı ve güzeldi.
Sokakları dolaştıktan ve Şükran Günü için gerekli alışverişi yaptıktan sonra Ekrem ve Ayçin Cuma, Cumartesi ve Pazar günlerini tamamen burayı gezmeye ayırırsak daha iyi olacağını söylediler.
Son durağımız olan restaurant’ta yemeğimizi beklerken Ecrin Ekrem ile benim aramda oturmakta ısrar etmişti.
‘’Eğer mevsim uygun olsaydı yukarı katta otururduk; oradaki manzara inanılmazdır.’’ Ekrem menüsünü gözden geçirirken Ayçin’i başıyla onayladı.
‘’Hani birazcık soğuğa dayanmak yapılabilecek bir şeydi?’’ Şakacı bir tavırla Ayçin’e göz kırptım.
‘’Eğer çok istiyorsan sen yukarı çıkabilirsin.’’ Ayçin sırıttı.
‘’Yo. Hayır. Teşekkürler.’’ Çok iyi anlaştığım Ecrin’e göz kırptım.
Ecrin kıkırdadı. ‘’Umarım bir gün yazın da gelirsiniz Sevil’’ Kahverengi gözlerini Ekrem’e dikti. ‘’Ekrem’in de seni çok sevdiğinden eminim.’’
Ekrem’in gözleri kocaman açılırken ben de yanaklarımın kızardığını hissettim. Ayçin gülüşünü öksürüğe çevirmeye çalıştı ama başarısız oldu.
Bizi bu garip andan masamıza gelen garson kurtardı. ‘’Siparişlerinizi alabilir miyim?’’
Siparişlerimiz geldiğinde yemeklerin gerçekten de çok güzel olduğuna kanaat getirdim. Birkaç dakika boyunca sessizlik oldu, herkes yemeğine odaklanmıştı. Ardından bir kadın sesi hemen yanımızda çınladı. ‘’Ekrem? Ayçin?’’
Başımı lezzetli yemeğimden kaldırdım, bir çift büyük, lacivert gözle karşı karşıya geldim. Bana merakla bakıyordu, hemen sonra Ekrem’e döndü.
‘’Nisa’’ Ekrem ve Ayçin yerlerinden kalkıp kızıl saçlı, lacivert gözlü yüzünde yer yer çiller olan kıza sarıldılar. Ekrem kollarını kızın etrafına dolarken elimdeki çatalı gereğinden fazla bir güçle tuttuğumu fark ettim öyle ki eklemlerim beyaza dönmüştü. Kız çok güzel ve göz alıcıydı, Ekrem’e sarılırken yüzünde ışıl ışıl bir ifade vardı.
Ayrıldıklarında kız bana baktı, gülümsüyordu. ‘’Bizi tanıştırmayacak mısın, Ekrem?’’
Ekrem beni işaret etti ‘’Sevil.’’ Ve ardından Nisa’yı. ‘’Nisa, çocukluk arkadaşımız.’’
Nisa ile el sıkışırken göz ucuyla Ayçin’e baktım; gülümsüyordu ama zorlamaydı, dudakları kapalı gülümsemesi. En azından kızdan hoşlanmayan tek kişi ben değildim.
‘’Cihan’ı hatırlıyorsundur. İki yıl önce tanışmıştınız?’’ Ekrem’in kıza bakışlarında değişik hiçbirşey olmaması içimi rahatlattı.
Kız başını salladı, ardından hepimize tek tek baktı. ‘’Şimdi gitmem gerek, ama pazara kadar bir gün kesinlikle sizi ziyaret edeceğim.’’ El sallayarak arkadaşlarının yanına döndü, ben de çatalımı yeniden düzgün bir biçimde tutmaya başladım.
‘’Ben bu kızı bir türlü sevemedim.’’ Ayçin yeniden sandalyesine otururken somurttu. ‘’Umarım ziyaretini kısa tutar.’’
Tabağımdaki sebzelerle oynarken içimden ‘umarım’ diye geçirdim. Kızın Ekrem’e olan bakışlarından hiç hoşlanmamıştım.
Çok güzel olmuş şimdi bu kız nerden çıktı xd Neyse bizimkinin gözü kimde belli bu yeter bize kızda avcunu yalar üstüne bir bardak soğuk suyu lıkır lıkır içer xD (osman'a bağladım xD) Neyse fazla uzatmadan tekrar söyliyim bayıldım-bittim )
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Nerden
Kişisel İleti
)
