Yağmur delicesine yağmaya başlamıştı, sağanağa dönüşmüştü ve artık ikimizde iliklerimize kadar ıslanmıştık. Ama bunların hiçbiri umurumda değildi, ben başımı hızla yukarı kaldırdığımda geriye düşen kapüşonuma, ıslanan saçlarıma aldırmıyordum.
Gözleri tutkuyla parladı, şefkatle doluydu. Gittikçe eriyor gibiydiler. Yüzümü ellerinin arasına aldı, sımsıkı tutuyordu, sanki her an ellerinden kayıp gidecekmişim gibi.
Nefesim kesildi.
Zaman durdu.
Ve sonra beni öptü.
Eğildi, dudaklarını benimkilere bastırdı; ve ben ilk temasla beraber kalbimin daha önce atmadığı kadar hızlı attığını hissettim. Daha önce hiçbir şeyin bu kadar özel hissettirdiğini hatırlamıyordum.
Yağmur tüm şiddetiyle devam ediyordu ama ben kendimde duracak gücü bulamıyordum. Burada, sağanak yağmur Ekrem’in varlığı dışında her şeyi silip atmış gibi görünürken, dünyadan soyutlanmış bir biçimde onu öperken daha bir dakika önce beynimi kemiren tüm sorunlar anlamsız, saçma geliyordu. Dudakları, bana her şeyi unutturmuştu.
Elini omzumdan elime doğru kaydırdı, parmaklarını benimkilere geçirdi. ‘’Çok üşüyorsun.’’ Diğer elini yanağıma yaslayıp parmağını elmacık kemiğimin üzerinde dolaştırdı. ‘’Gidelim.’’
Birleşen ellerimize baktım, içimde inanılmaz bir mutluluk, tarif edilemez bir mutlulukla fısıldadım. ‘’Gidelim.’’
ღ ღ ღ
Dışarıdayken bu denli üşüdüğümü hiç fark etmemiştim; ilk şoku taksiye bindiğimde, sıcak havayla karşılaştığımda yaşadım; ikincisiniyse misafir odasında duşa girdiğimde.
Sıcak su adeta derimi yakıyordu; soğuğun ve yağmurun işlediği tenime değdikçe ürperiyordum. Ama bir yandan da rahatlıyor, su saçlarımın arasından süzülürken derin nefesler veriyordum.
Biraz daha eve gelmesek, donabilirdim.
İç çamaşırlarımı ve üzerlerine Ekrem’in ödünç verdiği uzun, siyah, dizlerime kadar gelen t-shirtü giydim ve banyonun kapısını açarak kendimi yatağın üzerine attım.
Hani bazı anlar vardır ya, yeryüzündeki hiçbir şey değişmiyordur, dünya sessiz ve huzurlu bir yer haline gelmiştir, en ufak bir hareket yoktur etrafta. Ama içten içe bilirsin ki en büyük değişim işte öyle zamanlarda çıkagelir, bir bebeğin dünyayı ilk kez görüşü gibi, saniyelik ve büyüktür.
Başka kimse fark etmez ama sen bilirsin. İçten içe, hiçbir şeyin bir daha aynı olmayacağının ayrımındasındır.
Ben de aynen öyle bir anın içindeydim. Şu andan itibaren, geri dönüşü olmayan bir yola girdiğimi biliyordum. Ekrem’in bana güvenmesi için, daima yanında olmak için ne yapmam gerekirse yapacağımı biliyordum.
Aramızdaki her şeyin değiştiğini de biliyordum. Çok daha güçlü, çok daha sağlam bir bağ haline geliyordu aramızdaki.
Dışarıda yavaş yavaş dinmeye başlayan yağmurun sesi, çıtırdayan ateş ve nefes alıp verişim dışında hiçbir gürültü yoktu etrafta..
Gözkapaklarıma bir ağırlık çöktü ve yavaş yavaş kapanmaya başladılar. Günler sonra ilk kez huzurlu ve rahat bir biçimde kendimi uykunun kollarına bıraktım.
perikız
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 733
Rep gücü : 730
Kayıt tarihi : 11/10/10
Nerden : bulamayacağın bir yerden
Kişisel İleti : ÖlÜm ÖnCeSi BiR yOrGuNlUk VaR gÖzLeRiMdE...GöLgEm BiLe BoĞmAk İçİn FıRsAt KoLlUyOr....
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [46.Bölüm Sayfa 76] 
