5.bölüm SEVİL
daha birkaçgün önce içinde yürüdüğüm sonbaharın bütün tonlarını resmettiğim orman değildi bu.alacakaranlıkta siyaha dönmüş yüzlerce karanlık ağaç gövdesinden oluşan sık bir ormandı beni yönlendirdiğini hayal ettiğim altıncı hissim yok olmuştu.bildik tüm patikalar turuncu kepli avcılar tarafından bozulmuş,darmadağın edilmişti.kaybolmuştum durup silah seslerini ve kuru yapraklar üzerinde uzaklaşan ayak seslerini dinlemek zorunda kaldım.
alacakaranlıkta uzakta parlayan ilk turuncu kepi gördüğümde nefesim boğazımı yakmaya başlamıştı.bağırdım ama kepli adam dönmedi bile beni duyamayacak kadar uzaktaydı.diğerlerinide gördüm turuncu noktalar ormanın her yerine yayılmıştı,hepsi de aynı yöne doğru ağır ağır ama hiç durmaksızın hareket ediyordu.bir sürü ses çıkarıyor kurtları önlerinde sürüklüyorlardı.
'DURUN'diye bağırdım elinde tüfeğiyle en yakın avcıyı seçebilecek kadar yaklaşmıştım.yorgunluktan titreyen bacaklarımın itirazına rağmen aramızdaki uzaklığı kapattım.yürümeyi kesip döndü,şaşkın bir halde yaklaşmamı bekledi.yüzünü görecek denli yaklaşmak zorundaydım.ağaçların yarattığı karanlığı içinde çok yaklaşmak demekti bu.çizgilerle kaplı yüzünü br yerden tanıyordum ama onu daha önce hiç kasabada görmemiştim.avcı tuhaf bir şekilde kaşlarını çattı sanki suçlu suçlu bakıyordu yada bana öyle geliyordu.''ne arıyorsun sen burda''
tam konuşmaya başlayacaktım ki konuşamayacak kadar nefes nefes olduğumu fark ettim.sesimi çıkmasını beklerken saniyeler akıyordu.''siz durmak zorundasınız ormanda bir arkadaşım var''
gözlerini kısarak önce bana,sonra giderek kararan ormana baktı.''bu vakitte mi''
''ewet bu vakitte!'' dedim sesimin sert çıkmamasını gayret ederek.belinde siyah bir kutu gördüm,bir telsizdi.'onları arayımp durmalarını söylemek zorundasınzıhava neredeyse karardı onu göremezler.'
avcı başını öne arkaya sallamadan önce acı veren derecede uzun bir süre yüzüme baktı.belinden telsizi çıkarıp ağzına götürdü.sanki herşeyi ğır çekimde yaparmış gibi geldi gözüme.
'acele edin!'endişe ve fiziksel bir acı tüm vücudumu sarmıştı.
avcı konuşmak için telsizin düğmesine bastı.ardından yakınlarda birbiri ardına silahlar patladı.yol tarafından gelir gibiydi,silah sesi olduklarına şüphe yoktu.kulaklarım çınlıyordu.
tuhaf bir şekilde kendimi tamamen nesnel zannediyordum,sanki bedenimin dışına çıkmış gibiydim.niye olduğunu bilmiyordum ama dizlerim titriyordu ve kalbimin atışlarını duyabiliyordum,gözlerimden akan kızıl sızıntıyı görebiliyordum.sanki kızıl bir düş gibiydi.korkunç derecede canlı bir kabus gibiydi,ölüm kabusu.
ağzımda metalik bir tat vardı,kan bulmayı umarak dudaklarıma dokundum.hiç birşey yoktu.acı yoktu.sadece hissizlik.
'ormanda biri var'dedi avcı telsize ,bir parçamın ölmekte olduğunu görmüyor gibiydi.
kurdum.benim kurdum.onun gözlerinden başka birşey düşünemiyordum.
''hey bayan''bu ses avcıdan daha genç birine aitti ve bir el omuzumu sertçe tuttu.''böyle koşarak ne yaptığınız sanıyorsunuz? bu adamların elinde silah var''
ben daha bir yanıt vermeden Umut avcıya döndü.''şu silah seslerini duydum eminimki iğne kasabasındaki herkesde duymuştur.bunu yapmak tam da,''-avcının elindeki tüfeği indirdi-''bununla övünmek ayrı birşey.''memur umutun parmaklarından kurtulmaya çalışıyordum,önce tepkisel olarak parmaklarını dahada sıktı sonra ne yaptığını far ettiğinde beni bıraktı.''seni okulda görmüştüm.adın ne?''
''sevil turan''
avcının yüzünden ismi tanıdığını belirten bir ifade geçti.
''ibrahim turanın kızımısın?''
umut ona baktı.
''turanların evi hemen yakınlarda.ormanın kenarında''avcı eliyle ormanın çıkışını işaret etti.ev ağaçların oluşturduğu karmaşık yığının arkasında görünmüyordu.
umut ne yapacağını anlamıştı.''sana ewe kadar eşlik edeceğim.sonra gelip arkadaşını ararız.hey sen!!telsize şu şeyleri vurmayı kesmelerini söyle''
''bana eşlik etmenize ihtiyacım yok''dedim ama umut telsizle konuşan avcıyı geride bırakmış,benimle birlikte yürümeye başlamıştı bile soğuk hava ısırıyor,yanaklarımı acıtıyordu,güneş battıktan sonra hava hızla soğuyordu.aynen vücudumun dışı gibi içiminde donduğunun farkettim.gözlerimin üzerine düşen o kızıl perdei hala görebiliyordum.silah sesleri devam ediyordu.kurdumun orada olduğundan emindim.ormanın kenarına gelince durdum,verendaya açılan camlı kapı simsiyah görünüyordu.ev bomboştu ve gölgeler içindeydi.umut şüpheli bir tavırla konuştu:''bana ihtiyacın olmadığına....''
''bundan sonrasını kendim gidebilirim.teşekkürler.''
ben bahçeye girene dek tedirgin bir şekilde bekledi,sonra geldiğimiz yoldan geri döndüğünü belirten ayak seslerini duydum.uzunca bir gümüşi alacakaranlık içinde durup ormandan gelen sesleri ve rüzgarın tepemdeki ağaçların yapraklarında çıkardığı hışırtıları dinledim.
orada sessizlik içinde durduğumu sanırken yavaş yavaş daha önce fark etmediğim sesleri işitmeye başladım.hayvanların ormanda çıkardığı hışırtılar,pencerenin kuru yaprakları ezişi.otoyoldaki pikapların uzaktan gelen görüntüleri.
kesik kesik ve hızlı hızlı allınan nefesler.
donup kaldım.nefesimi tuttum.
ama bu düzensiz nefesler bana ait değildi.
sesi takip ederek dikkatle verandanın basamaklarını tırmanmaya koyuldum,tek tek her basamağın ,ağırlığım altında çıkardığı sesleri acı verici bir şekilde hissediyordum.
5.bölüm sonu yorum olmadığı için hemen karşılaştırmadım 6.bölümde karşılacaklar ama eğer yorum yapılmazsa 6.bölümde karşılacakalr ve final olacak
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ÜRPERTİ(6.bölüm yeni geldi...) 
