{ Giderken Arkaya Bakmakta Bir Cesarettir ! Aptallığının sonucunda ne kaybettiğini görürsün ! }
Bir buz dağının tam köşesindeki tek damlaydı. Eğer düşerse buzulları eritecek, Düşmesse ise kendi donacaktı. Kendi menfaatini mi düşünmeliydi, Yoksa buza ihtiyacı olanları mı ? Evet ölmeyi istiyordu, Belki ölürse her şeyin biteceğinden emindi. Fakat yalınıyordu. O ölünce arkasında bir sürü gözü yaşlı insan bırakacaktı. Onlarıda mı düşünmüyordu hiç ? Belki de düşünmek istemiyordu ! Çünkü her duygu onun acı çekmesine yol açıyordu . İnsanları düşündüde ne oldu ? Karşılığını kötülükle aldı. Aşık oldu, Sonucunu hatırlamak bile istemiyordu ! Deliler gibi sevdiği insan hep ona ; ^^Seninle birlikte ‘’mutlu bir sonumuz olucak’’ Diyordu. Ne kadar inanmaya gayret etsede, inanamıyordu Çünkü ; Bir sonda asla mutluluk olamazdı ! İlk başlarda çokda mutlulardı , Fakat bir süre sonra ; Sevdiğinin gözlerine baktığın da sahtelik, Elini tuttuğunda ve ona sarıldığında güvensizlik, ‘’Seni Seviyorum’’ Dediğinde ise sadece ; Kuru bir gülümseme görüyordu. Bunlar yeterliydi içine bir his düşürmesine ! Sevdiği insanın artık ; Onun gözlerine bakmak istemediğini, ‘’Seni seviyorum’’ Demiceğini, Elini tuttuğunda, her an bırakmaya hazırlandığını, Anlayabiliyordu ! Deliler gibi sevdiği insan artık ondan uzaktaki bir yabancı olmuştu. Peki ya neydi onu bu kadar soğutan ?
Onun sevgisi her gün artarken, Sevdiği insanın ki azalıyormuydu ? Bunlar sadece içindeki bir kuşkuydu ! Asıl gerçeği işte o gün anladı ;
05.01.2011 Çarşamba, Saat – 12:05 Hava birden bire çok soğuklaşmıştı ! Yağmur şiddetle yağıyor, Bulutlar sanki kötü bir şey olucakmış gibi kükrüyordu . Rüzgar ise savurmakta yetinmiyor, yıkıp döküyordu ! Her zaman gittiğimiz sessiz sakin bir orman yolu ! Gündüz olmasına rağmen hava karanlık ve ben kalbimin her onu gördüğünde küt küt atan kişiyi bekliyorum ! İşte göründü, yavaş yavaş geliyor !’ Buradan içime bir soğukluk ilişiyor bile, Yüzü ilk defa bu kadar solgun ve asık ! Yanıma yaklaşıyor ! Tam ona sarılacakken gözleri kararlı bakıp, Ağzında gevelenmeye başlıyor ! Sonra ise işte o an ;
-Üzgünüm canım ama Her şey BİTTİ !
Bunun bir rüya olması için ne kadar çok yalvardığımı hatırlamıyorum bile ! Şaşkın şaşkın, sanki duymamış gibi bir daha bakıyorum gözlerinin içine ;
-A-Anla-yamadım canım ?
Sessimdeki korkuyu, çaresizliği ve yalnızlığı çözmemek elde değildi ! Tam ağzını açıp bir kez daha BİTTİ diyecekken durduruyorum onu ! Çünkü ikinci defa kaldıramam bunu , İkinci defa onun ağzından bitti lafını duyamam ! Sanki sadece ilişkimiz değil Benim hayatımda bitmiş gibiydi ! Serseme dönmüştüm, Gözlerimdeki kıvılcımları hesaba katamıyordum bile ! Kulaklarım duydukları karşısında, sağır olmuştu… Ellerim ve ayaklarım tutmaz oldu ! Kaçıp gitmeyi veya bu kabus denilen o şeyden uyanmayı o kadar çok isterdim ki ama her şey gerçekti ! İnsan, biraz önce deliler gibi sevdiği kişiden 1 dakika sonra nasıl nefret edebilirdi ? Ediyordum işte ! Bana sebepsiz yere BİTTİ dediği için ediyordum ! Sırf ondan değil, Tüm dünyadan, hayatımdan, insanlardan, her şeyden ! Sonra arkasını döndü ve gitti ! Ama ama bir şey vardı;
O şoktan sonra Saat: 22:10’da eve gelebilmişti ! İçeriye girdiğinde ise sıcacık gülümsemeler ve kocaman bir pastayla karşılaştı ! Ah nasıl da unutmuştu bugün onun doğum günüydü ! Ve sevgilisi de ona çok güsel bir doğum günü hediyesi vermişti bile ! İçinden lanet okuyordu ! Ama karşısında onun tepki vermesini beklediği o kadar çok insan vardı ki ;
SEVİL: Her şey için çok Tşk Edrm, Çok uğraşmışsınız ama… HAZAL : Aa ben ama falan anlamam Biricik kuzimizin doğum günü ve ilk defa annemler bizi Serbest bıraktılar, her şeyde özgürüz sonsuz eğlence ! SEVİL:Lütfen, Yorgunum ! YONCA :Aa birtanem noldu sana ? SEVİL:Sadece yalnız kalmak istiyorum ! HAZAL : Ama doğrum günü--- YONCA: Hazal ! RÜZGAR : Hadi canım gel odana götürim seni !
Rüzgar’ında yardımıyla yukarıya çıkmıştı Sevil. Rüzgar onun kuzeniydi aynı zamandada biricik dostu ! Yonca yiğeniydi ! Hazal, Rüzgar’ın kardeşi ! Selim’de diğer halasının oğluydu ! yani oda kuzeni !
Odasına çıktığında yanında duran Rüzgar’a doğru baktı ! İlk defa onun yanında olmamasını istiyordu. Rüzgar odadan çıktıktan sonra hiç düşünmeden direk kendini yatağına attı !
---- tam 3 saat sonra !---- Yonca, Hazal, Rüzgar ve Selim artık dayanamamışlardı ! O kadar saat odasında nasılda durabiliyordu ? En sonunda hepsi birden odasına çıktılar Fakat kapı kilitliydi ! Ve içerden son ses müzik geliyordu !
YONCA : Sizce iyi mi ? RÜZGAR : En azından deniyor, Galiba ! HAZAL : Hıh, en sonunda delirdi ! SELİM : Ya noldu acaba ? YONCA : Kesin bir şey var ama ne ? RÜZGAR : Durun belki açar kapıyı !
TIK TIK ! … TIK TIK ! … TIK TIK ! … TIK TIK ! …
HAZAL : Kır kapıyı ! YONCA: Yuh, sonra babamlara ne dicez ? SELİM : Balkondan girsek ? RÜZGAR : Tamam gelin !
-----------///--------
Her şey boştu ! Gözleri kör, Kulakları sağır olmuştu. Hiçbir şeyi duymuyor ve görmüyordu ! Son ses müziğin içinden kendi sesini bulmuş ona kapılmıştı ! Uyanması gerekliydi, Yoksa daha da kötüleşecekti ! Bilmeden kendini derin bir kuyuya itecekti ! Saat umrunda bile değildi, veya bugün hangi günmüş, kim onu bekliyormuş, kim ne diyecekmiş! Hiçbir şey umrunda değildi . Bataklığa saplanmış bir beden gibiydi ! Hareketsizdi ama nefes alıyordu ! Karanlığa gömülmek ve bir daha asla çıkmak istemiyordu ! Sadece bu acıdan kurtulmak istiyordu ! Oysaki çareleri hiç düşünmüyordu ! Kalbini bir kenara bırakıp hayata inat ayakta kalmayı düşünmüyordu ! Savaşmak için çaba sarfetmiyordu ! Ne yaptığını oda bilmiyordu ama Lanet olsunki yaşıyordu !
---------//------
SELİM :Olum yavaş çık şimdi düşcen üzerime ! YONCA: Şişt sessiz olun ! HAZAL:Aa annemler gelmişşşşş ! YONCA:Hiiii ! SELİM :İn lan çabuk inn ! RÜZGAR: Tamam tamam ! İPEK: Aa çocuklar napıyorsunuz burada ? MİNE: Hem Sevil nerde ? CEM: Çocuklar cevap versenize ! Rüzgar: Şey Sevil odasında ! MİNE: Siz niye dışarıdasınız ? HAZAL: Eve geldiğinden beri böyle odasından çıkmıyor çok sakin ! Noldu bilmiyoruz ! konuşmaya çalıştık ama YONCA: Kapısı kilitli ! CEM : Kızım !
Cem korkuyla yukarıya çıktı ! Gözü dönmüştü ! Söz konusu kızı olunca !: Suna’da arkasından geldi ! Hiçbir şeyden haberi yoktu Ama anlamamak elde değildi !
SUNA : Kızım, hadi lütfen aç kapıyı ! SEVİL: Sadece seni istiyorum anne !
Geldiğinden beri ilk defa konuşmuştu ! Sesi çok solgun ve bitkindi ! Sadece annesi girdi odasına ! Yatağına oturdu ve Sevil’de dizlerine yattı ! Suna şaşkındı, Sevil ise konuşmaya başlamıştı ;
-Neden söylemedin anne, Büyüyünce kalbini yakıcaklar diye ! Neden uyarmadın beni, Dikkatli ol kızım diye, Kalbimi durdurmayı niye öğretmedin bana Şimdi içim alev yangın yeri ! O’ndan başka kimse söndüremez bu yangını diye NEDEN demedin ! Niye beni uyarmadınnn niye Neden kalbim durması gerektiği yerde durdurmadın Sevmek acı verir !! Diye neden demedin
SUNA : Her şey BİTTİkten sonra ne anlamı vardı ki kzıım ! Ben dur desemde durmicaktın ki İçindeki kıvılcımlar seni körüklüyordu Alev olmadan durmazdı !
Özür dilerim kızım ; Annen ilk defa hata yaptı, Sevginin, acısı daha büyüktür ! Bunu sana öğretemedi.. Çünkü kendide aynı hatayı yaptı ! Sevdi, Masumca sevdi Annen sevgisinin karşılığını aldı, Ama sen ! Üzülme dicem sana ama olmicak kızım ! Onun için AĞLA, bu güne kadar içine attığın her şey için AĞLA ! Eğer içindeki alev sönüceksede GÖZYAŞINDAN SÖNSÜN ! AĞLA !
İki göz yaşı bir olmuştu ! Biri kalbi için ağlarken, diğeri ; Kapanmamış yaralarını temizliyordu ağlayarak ! İkiside sevgi ne demek biliyordu artık ! Biri sevgiden mutlu olmuşken, diğeri; Kalbiyle boğuşuyordu ! Sevgi ilk başta ilaç gibi gelir ! Ama daha sonra yaralarını daha da derinleştirir, buda yetmezmiş gibi yeni yaralar açar ! Size tavsiyem ; Çok gerekmedikçe AŞKa kapılmayın ! Bir zaman iyii yüzünü gösterir ama Daha sonra bir bakmışsınız AĞLIYORUSUNUZ !
Mine : Rüzgar’ın ve Hazal ‘ın anneleri çocuklarına düşkün ve işkolik bir kadın !
İpek: Selim’in annesi !Çocuklarına düşkün biri ve çokda düşünceli.
Cem : Suna’ın kocası ve Sevil’in babası ! kızına oldukça düşkün !
Suna : Sevil’in annesi, kızını ve kocasını çok seviyor.
Ömer : Yonca’nın babası kızını annesiz büyütmüş ama baba kız çokda mutlular !
Şimdi sorucaksınız ; Ekrem, Cenker, Ayçin, Cihan yok mu diye Tabikide var ben onlarsız bir senaryo yapmam Ama onlar biraz daha sonra girecekler 1 veya 2 bölüm sonra onlar girecek
Buarada nsıl olmuş yorumlarınızı aliimm
perikız
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 733
Rep gücü : 730
Kayıt tarihi : 11/10/10
Nerden : bulamayacağın bir yerden
Kişisel İleti : ÖlÜm ÖnCeSi BiR yOrGuNlUk VaR gÖzLeRiMdE...GöLgEm BiLe BoĞmAk İçİn FıRsAt KoLlUyOr....
O gün bir film şeridi gibi geçti gitti gözünün önünden ! Geçmişte kalmıştı. Geri dönmek bile istemiyordu. Şimdi çok güsel bir yaşantısı ve harika arkadaşları vardı. Çok da mutluydu. Tek sıkıntısı Biricik kuzenleri/yiğenleri yanında değildiler ! Onları İstanbul’da bırakmış, Amerika’ya gelmişti . Fakat bir tek onları değil; Geçmişinide orada bırakmıştı. Ailesini her şeyini. Hani hep kullandığın defterin sonu gelir ya bittiğini anlarsın ! Ama dönem bitmemiştir, Sen de yeni bir defter alıp devam edersin ! Oda öyle yapmıştı; Hayat devam ediyordu ama onun defteri çoktan kapanıp gitmişti. Şimdi ise yepyeni bir defterle yola devam ediyordu. Eskisinden daha çok gülüyordu. Ve şimdi kahvaltı yapmak için aşağıda onu bekleyen ; 1:saf ama temiz kalpli biricik dostu 2:İnatçı ama sevecen bir kanka Bekliyordu ! Kahvaltıdan sonra da okul tabi !
SEVİL: Günaydın ! AYÇİN: Günaydın canım gel ! Sağolsun Cihanımız her şeyi silip süpürdü. Sana yeniden hazırliyim ! SEVİL: Ahah ! Yok canım hiç zahmet etme, aç değilim ! CİHAN: (Ağzı dolu şekilde) Bunlar hiç yenmez mi Sevil ya ! SEVİL: Sen benim yerimi tutuyorsun zaten kanka ! CİHAN: Aşk olsun yani sende uy buna ! AYÇİN: Bunaymış ! Hıh, bir dahakine sen hazırlarsın kahvaltını ! CİHAN: Ya ama hemende alınıyorsun, kankacım ! SEVİL: Hadi hadi çok konuşmayın da çıkalım bir an önce ! AYÇİN: Benim bu gün az dersim var ben daha sonra gidicem canım siz çıkın ! SEVİL: Tamam ! Hadi cihan ! CİHAN: Dur bir tane daha alim. SEVİL: Yürü ya yedin zaten yediğin kadar ! CİHAN: Üf tamam hadi !
Birlikte Üniversite yolunu tutmuştular ! Üniversite başlayalı 1 ay olmuştu ! Onlar ise kendilerinden başka hiç arkadaş bulamamıştılar ! Aynı okulda farklı bölümdeydiler. CİHAN: İnşaat mühendisliği okuyordu. SEVİL: Dış Mimar’lık okuyordu.
AYÇİN: Stilist’lik okuyordu.
Okuldan içeriye girer girmez, herkesin gözünün odak noktası olmuş kargaşaya bakmışlardı.
SEVİL: Noluyor şurda ? CİHAN: Anlamadım ki ! SEVİL: Kavga mı ediyorlar hem de bu yaşta ? CİHAN: Gel bir bakalım ! SEVİL: Ya aslında--- Neyse hadi bakalım !
CİHAN: Aa bu çocuk, tanıyorum ben bunu ya tıp bölümünde okuyor yanındaki de arkadaşı ! SEVİL: Aa dur nereye gidiyorsun ? CİHAN: Ayırmaya ! SEVİL: Cihan saçmalama ! Görmüyor musun nasıl da vuruyorlar ayıramasın bırak ! CİHAN: Olsun ! SEVİL: Ya cihan ! Of dur bi ya !
Cihan, Sevil’i dinlemeden kavgaya girmişti bile. Ayırmaya mı çalışıyordu yoksa oda birlik olup dövüyormuydu anlayamadı Sevil. En sonunda birkaç öğrencininde yardımında ayrıldılar ! Maviş gözlü bir çocuk ve onun yanında tıpda okuyan diğeri yüksek bir tümseğe oturdular Cihan’da yanlarındaydı. Sevil hemen Cihan’ın yanına koştu.
SEVİL: Ya insan bir kankasını dinler dimi, bak noldu gözün ! CİHAN: Bir şey olmaz ! SEVİL: Of Cihan of ! CİHAN: Bu arada arkadaşlar tanışalım ben Cihan ! EKREM: Ben de Ekrem CENKER: Ben de Cenker. CİHAN: Bu da Sevil ! EKREM: Memnun olduk ! CİHAN: Bizde. EKREM: Sen de bizim yüzümüzden ne hale geldin. CİHAN: Önemli değil be kardeşim !
Hep kavgalardan kötülük mü doğacak ? Bu kavgadan da yepyeni bir kardeşlik, arkadaşlık, dostluk ve beklide Aşk doğacak ! Ama bu her kavgada olmaz. O güzelliği siz çıkaracaksınız ! İyi günde yanınızda olan Aşk Kötü günde Dostluk, kardeşliktir. Bunu Sakın unutmayın !
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: нєяşєу ^^вιттι^^ ∂ιуσяѕυη ! ρєкι уα ηιує gι∂єякєη αякαηα вαкιуσяѕυη ؟ 
Kişisel İleti
