Sabah olmuştu. Biraz yatakta bekledikten sonra kalktım her zaman ki rutin işleri yapıp çıktım evden. Özgün benden önce gelip açmıştı Dükkanı.
T: Günaydın Özgün. Ö: Günaydın.
Sağolsun Özgün ben gelmeden. Her yeri süpürmüş ve rafları da düzeltmiş Ee bana bir iş kalmamış.
T: Hamarat günündesin bugün. Ö: Evet. Erkenden işleri bitirmem lazım. T: Ne bu acele ? Ö: Melike’yle buluşucaz. T: Hmm… Ee o zaman çık sen nasıl olsa ben buradayım git hazırlan. Ö: Valla süpersin be Türkü. T: Hadi hadi. Hee. Kıza çiçek almayı unutma. Ö: Tamam.
Deli çocuk… Çıktı gitti. Evet Türkü yalnız kaldın… Ee napalım biz de bir kitap alıp okuyalım…
***
Şirkete geldim. Annem yoktu bugün. Dosyaları incelerken içeriye Nil girdi.
N: Merhaba Ümit. Ü: Aa, merhaba Nil. Otursana.
Yavaşça geçip oturdu karşıma. Yüzünden de anlaşılıyordu. Düğün mevzusunu açacaktı.
N: Ümit. Aslında ben buraya seninle konuşmaya geldim. Ü: Seni dinliyorum. N: O gece. Düğün gecesi. Neden Ümit, neden beni bırakıp gittin ? Ü: Bak Nil. Ben, ben hayatımı karartamazdım. N: Benimle evlenince hayatını karartmış mı oluyorsun! Ü: Ha-hayır. Yanlış anlama seninle bir ilgisi yok. Yani ben evlenemezdim Nil. Hazır değildim. N: Farkındaysan formalitedendi. Gerçek değildi. Ü: Nil. Ne olursa olsun. Sonuçta bir sorumluluk alacaktım. Ve ben bunu yapamazdım. N: Ümit beni çok kırdın. Ü: Üzgünüm… N: Üzgün olman neyi ifade ediyor heh ? Senin yüzünden onca insanın önünde rezil oldum. Aptal durumuna düştüm! Ü: Nil sakin ol. Şirketteyiz bunu unutma! N: Nerde olursak olalım. Beni ilgilendirmiyor! Ü: Nil sesini yükseltmeyi kesicek misin artık! N: Ya sen hala daha nasıl böyle rahat olabiliyorsun! Ü: Nil yeter artık bir sakin olucak mısın! N: Hayır Ümit olmicam!Bu işi çözüp, benimle evlenene kadar sakin olmicam. Ü: O zaman hep böyle sinirli kalıcaksın!
Diyerek çıktım şirketten… Annem yetmiyormuş gibi bir de Nil çıktı başıma. En iyisi meleğimin yanına gitmek, tek huzuru o veriyor bana.
***
Kitapçıda oturmuş sessizce kitap okuyordum ki. İçeriye biri girdi. Müşteri sanmıştım. Kafa mı kaldırıp baktığım da dün ki Adamdı. Ümit’ten dayak yedi hala daha akıllanmadı mı bu!
T: Neden geldiniz ? -Aa, İnsan müşterisini böylemi karşılar! T: Lütfen çıkar mısınız ? -Neden ? Yoksa korktun mu heh ? Seni kurtarıcak biri yok diye mi korktun ? T: Size Çıkın Dedim! -Bakıyorum da çok sinirlisin. Ama merak etme ben seni sakinleştiririm. T: Eğer şimdi çıkıp gitmezseniz Bağırıcam! -(Gülmeye başlar) Beni bunlarla mı korkutuyorsun!
Tam ağzımı açtım bağıracaktım ki. Elleriyle ağzımı kapattı. Kulağıma eğilerek;
-Eğer bağırırsan, senin için hiç iyi olmaz. Özellikle de o sevgilin için!
Yavaşça açtı ağzımı;
T: Ona bir şey yapiyim Deme! -Nasıl engelliyeceksin bunu heh ?
Sinirle ittim onu. Daha da çok sinirlendi. Kollarımdan tutarak duvara yasladı.
-Bana bak! Sinirime dokunuyorsun. Ama dua et ki güzelsin. İstediğimi alana kadar sana zarar vermicem. Ama yakınındakiler için söz veremem. He eğer korkaklık yapıp da bu görüşmemizi sevgiline söylersen. Daha da kötü olur!
Diyerek çıktı gitti. Allahım yeni bir bela daha mı geliyor. Korkuyla oturdum. Kendime gelemiyordum ne yapacaktım şimdi. Ümit’e söylemelimiydim… O sıra içeriye mutlu bir şekilde Ümit girdi.
Ü: Hanimiş Benim Sevgiliiiim.
Zor da olsa biraz gülümsedim.
T: bu-burdayım canım. Yanıma geldi ve yanağımdan öptü.
Ü: Ee ne yapıyorsun canım ? T: Hiiç. Kitap okuyordum. Ü: Özgün nerede ? T: Melike’yle buluşacaklardı da gitti. Ü:Ee yalnız olduğunu söyleseydin. Gelirdim yanına. T: Gerek yoktu canım. Ü: İyi peki. Eee müşteri falan geldimi yoksa böyle sessiz miydi ? T: … Bö-böyle sessizdi.
Allahım ilk yalanım. Ama onun için …
Ü: Canım sen iyi misin ya ? T: İ-iyiyim canım. Ü: Bana neden öyle gelmiyor, rengin atmış sanki. T: sabah kahvaltı yapmadan çıktım evden ondandır. Ü: Hmm. Ee o zaman ben sana hemen en güzel kahvaltıyı alıp gelim. T: Hayır! Ü: Neden ? T: Yanımda kal. Ü: Hii. Benim meleğim sevgilisini mi özlemiş. Tamam o zaman arayalım getirsinler. T: Tamam.
***
Akşam oldu. Ümit beni evime bıraktı. Yanağımdan öptü ve;
Ü: Görüşürüz. T: Görüşürüz.
İçeriye girdim. Eve girmektense bahçe de oturmak en iyisiydi. Çantamı çıkartım ve oturdum. Ne yapacaktım ben. Ümit’e söylesem başı belaya girecekti. Söylemesem benim sonum kötü olacaktı. Ondan sakladığım ilk yalandı bu. Ama ona söyleyemezdim …
***
Evime geldim. Yatağıma uzandım ve düşünmeye başladım. Evet kararlıydım evlenmeyecektim Nil’le. Ama annem. Mutlaka bir şey yapacaktı. Nil’le evlendirmek için elinden geleni yapacaktı. Peki ya Meleğim öğrenirse bunu. Çok üzülürdü. Onu tamamen kaybederdim. Ondan sakladığım ilk yalandı bu. Ama ona söyleyemezdim…
cnm iki bölümde mükemmel olmuş bayıldım resmen ama yakınlarda bir ayrılık olacak gibi geliyor bana ama ikiside yalan söyledi birbirlerini affederler herhalde devam
yb bekliyorum süper olmuş bölüm şimdi okudum intihar gibi bir işim vardıda geç okudum oyzden bende intihardan vazgeçtim ama kararımı değiştirebilirim sen yb eklemezsen:)
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: MÜSAİTSENİZ SİZE AŞIK OLABİLİR MİYİM ?-Sezon Finali. 
Kişisel İleti
devam...
devam
