İlk göz ağrımın ilk bölümü. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar...
KARDAN ADAM GÜNEŞE AŞIK - 1. BÖLÜM
Güneşe yaklaşan kardan adam, aşk dolu da olsa, erimeye mahkumdur. Çünkü güneş kendinden asla ödün vermez. Yaklaştıkça sıcaklaşır,sıcaklaştıkça eritir..
"Peki ya evlenmezsem?" Babasının kendisini ne ile tehdit edeceğini gerçekten merak ediyordu! "Eğer kabul etmezsen kapının önündeki arabanla, kredi kartlarınla, bankadaki hesaplarınla ha birde şirketteki hisselerinle vedalaşman gerekiyor." Şimdi gerçekten köşeye sıkımıştı. Babasının bu söyledikleri Ekrem'in var oluşunun tek nedeniydi. Eğer onlar olmazsa -ki babasının blöf yapmadığı aşikardı- Ekrem bir hiçti. Ya da o öyle düşünüyordu. "Kiminle evleniyorum peki?" Bunu söylediğine inanamıyordu. Bir dizi servet için parmağına altın halkayı geçirecek adam değildi o. Eğer onu aptal bir alyansla dizginleyeceklerini düşünüyorlarsa gerçekten yanılıyorlardı çünkü Ekrem hiçbir şekilde kendinden ödün vermezdi. Yapısı öyleydi. "Rakibimiz olan Çetin Holding'in sahibi Hüseyin Bey'in kızı Sevil ile. Bu evlilik şirketimiz için büyük bir adım olacak. Senin sayende en güçlü rakibimizle ortak olup büyük işlere imza atacağız." Duydukları karşısında içinde oluşan öfkeyi dindiremiyordu. Ailesi onu daha fazla para için zorla evlendiriyordu. Böyle şeylerin genellikle Türk filmlerinde olduğunu düşünürdü. Nerden bilebilirdi ki birgün böyle bir şeyin kendi başına geleceğini? *** "Baba ne dediğinin farkında mısın sen?" "Tabiki de farkındayım. Bu bizim geleceğimiz için çok önemli." Kendi gelecekleri için kızının hayatını karartan bir babaya sahip olduğunu şu ana kadar fark edememin üzüntüsünü yaşayan genç kız bu işten nasıl sıyrılacağı hakkında en ufak bir fikri bile yoktu. "İtiraz etme gibi bir şansım var mı?" Bu yaşına kadar babasına hiçbir şekilde karşı gelmemişti. Her söylediğine boyun eğmiş, kendi hakkında verilen kararları şikayet etmeden yerine getirmişti. Sonuçta o onun babasıydı. Kötülüğünü istemezdi değil mi? Hüseyin Bey'in kızının gözlerinde gördüğü üzüntü kırıntılarıyla kalbi bin parçaya bölünmüştü. Böyle bir şeyi kızına yaşattığı için kendinden nefret ediyordu. Ama bu evlilik olmazsa şirketleri bir dahaki kriz dalgasını atlatamaz büyük bir çöküşe geçerlerdi. Kızının evliliği ile hem işini sağlama alacaktı hemde ölmeden torununu görebilecekti. Usulca güzel kızına yaklaştı ve kollarını ona zarar vermekten sakınırcası kızının narin bedenine sardı. Bu onun 'ben herzaman senin için en iyisini düşünüyorum' deme şekliydi. "Dinle güzel kızım. Bugüne kadar her şeyi senin iyiliğin için yaptım. Çünkü sen bana annenin emanetiydin. Ondan kalan güzel bir hatıraydın benim için. O bizi sen küçücük bebekken bırakıp gittiğinden beri gözüm başka kimseyi görmedi. Bir o vardı birde sen... Eğer sende olmasaydım ben bu kadar güçlü olamazdım. O yüzden senin rahat etmen için elimden geleni yaptım. Yanlış anlama hiçbir zaman şikayetçi olmadım bu durumdan. Senin başardığın her başarı ile gurur duydum. Seni üzmek bu hayatta en son isteyeceğim şeylerden biri. Ama ne olur anla beni. Zaten iyice yaşlandım. Torunlarımı görmeden gönderme beni annenin yanına. Görüpte gideyim ki annene senden ve torunumuzdan çokca bahsedebileyim." Genç kız babasından duydukları karşısında gözyaşlarını daha fazla tutamadı. Babasının da kendinden bir farkı yoktu. Baba-kız oturmuş hıçkırarak ağlıyorlardı. Hüseyin Bey hem eski günleri hatırladığı için hem de kızına böyle bir şeyi yaşatmanın verdiği utançla ağlarken Sevil sadece annesi ve babası için ağlıyordu. Annesini çok özlediğini bir kez daha anlamıştı. Bu zor günlerinde yanında olması için nelerini vermezdi ki... *** 1 HAFTA SONRA "Oğluşuuum pek yakışıklı olmuşsun!" Yaşlı kadının mutlu olduğu her halinden belli oluyordu. Ekrem bu duruma sevinse mi üzülse mi karar veremiyordu. "Annee! Kızın yanında da böyle şeyler sakın söyleme! Daha beni tanımıyor bile ana kuzusu, süt çocuğu olduğumu falan düşünür." Ne düşündüğü gerçekten önemli miydi? Tabiki de önemliydi. Evleneceklerdi. Aynı yastığa baş koyacaklardı. Beraber yaşlanacaklardı. "Abi heyecan var mı heyecan?" Kardeşinin alayla çıkan sesini duyunca bulunduğu hale sövmeye başladı. Küçücük çocuğun ağzına maskara konusu olmuştu. "Kapa lan çeneni! Ne heyecanı? Parmağıma aptal bir halka geçirmeye, kendimi kazığa bağlamaya gidiyorum. Bunun için heyecanlanılmaz aksine ağlanır." Ağzı böyle diyordu ama kalbi için aynı şey söz konusu değildi. Heyecandan ölmek üzereydi. Sabahtan beri rotasını kaybetmiş gemiler gibi bir oraya bir buraya dolanıp duruyordu. Gece heyecandan gözlerini kırpmadığını da unutmamak lazım. "Yalana bak! Heyecandan ellerin titriyor. Sanki görmüyorum ben." Kerem abisiyle dalga geçmeye bayılırdı. Onu böyle durumlarda sinir etmek gibi değişik fantezileri olduğu bile söylenebilirdi. "Dua et bugün nişanlanıyorum-" 'nişanlanıyorum' kısmını iğrenerek söylemişti."Dua et 3. sayfa haberlerine çıkmak istemiyorum. Yoksa seni elimden kimse alamazdı." "Hadi ama çocuklar bugün bari yapmayın. En azında 2 saat -biz iki kardeş çok iyi anlaşırız- imajı çizin. Annesinin araya girmesiyle tartışma başlamadan bitmişti ama bu Ekrem'in daha sonradan Kerem'in burnundan getirmeyeceği anlamına gelmiyordu. "Seni seviyorum abicim. Bırak o kızı benimle evlen. Seni evimin kadını, çocuklarımın anası yapayım." Ne olursa olsun kardeşini seviyordu Ekrem. Şeytan tüyü vardı kardeşinde. Herkesin gergin olduğu zamanlarda herkesi güldürmeyi başarabiliyordu kardeşi. "Biraz geç kaldın küçük kardeşim. Ben senin evinin kadını, çocuklarının anası olamam. Ama bir numaralı düşmanın olabilirim ne dersin?" "Of abi şaka yapmayı bile beceremiyorsun. O kıza şimdiden üzülmeye başladım. Senin gibi bir odunla nasıl baş edecek çok merak ediyorum." "Kereeeeem!" *** Çokçetinlerin evinde hazırlıklar tamamlanalı çok uzun zaman olmuştu. Tüm ev ahalisi 1 haftadır bugünü bekliyorlardı. Şimdi sadece nefesler tutulmuş bir şekilde, merakla damat adayını bekliyorlardı. "Kuzeeeen! Bu ne hal böyle?" "Kötü mü olmuşum? Ben hemen gidip değiş-" Sevil'in sözlerini zorlukla kesebilmişti Meriç. Onu bu halini görünce kendini gülmemek için zor tutuyodu. Çünkü kuzenini çok iyi tanıyordu. Heyecanladığı zamanlarda kimseyi tam olarak dinlemez tüm endişelerini bir solukta dile getirirdi. "Sakin ol kuzen. Mükemmel olmuşsun. Enişte bey senin gibi bir melekle evleneceği için çok şanslı. Benden yakışıklı mı? Gerçi benden yakışıklı olması imkansız ama merak ettim. Konuşsana kızım!" Sevil'in dudaklarını kemirmeye başlamasıyla aklına gelenlerle daha fazla kahkahasını tutamadı. "Bitti mi gülmen?" Kendi heyecandan ölüyordu kuzeni geçmiş karşısına Saba Tümer gibi gülüyordu. Ne acınası bir halde olduğunu bir kez daha anladı. "Tamam bitti. Ne yani hiç görmedin mi?" Olamaz mıydı? Görmüş olması neyi değiştirirdi ki? İlk görüşte aşık olacak değildi ya. Çirkin veya yakışıklı olmasıda bir şeyi değiştirmezdi. Ama kendine bakan biri olması her şeyi değiştirirdi. Sonuçta kimse burnundan yeşil yeşil sümükler akan, kokarca gibi kokan, sapsarı dişleri olan biriyle evlenmezdi değil mi? "Bunda bu kadar gülecek ne var Meriç? Adamla evlenmeye can atıyormuşum gibi -ki öyle olmadığı bariz belli- gidip adamın kapısının önünde mi yatıp kalksaydım. Zaten bir ömür göreceğim. En azından hemen bıkmam." Kuzeninin bu rahat tavırlarına hep hayran kalmıştı Meriç. Nasıl oluyorda evleneceği adamı merak etmiyordu şaşırıyordu... Kapı zilinin sesini duymasıyla heyecanı yine tavan yapmıştı. Sahi ne zaman taban yapmıştı ki? Son kez aynada kendine bakıp aşağıya indi. Müstakbel koca adayını çok merak ediyordu... *** Acaba güzel miydi? Şişman mıydı zayıf mı balık etli mi? En önemlisi yanına yakışacak mıydı? Onu taşıyabilecek miydi? Şımarık mıydı hanım hanımcık mıydı? Aklı saçma sapan sorularla meşgulken titrek ellerle zile bastı. Kapının arkasında onu kimin beklediğini deli gibi merak ediyordu. Kapının açılmasıyla gözleri ilk O'nu buldu. Müstakbel karısını... Ama bu O'ydu. Barda gördüğü ama yanına gitmeye bir türlü cesaret edemeyip, gidişini büyük bir hüzünle izlediği gizemli bahçesi. Ne yani bu kızla mı evleniyordu? Bir anda kendini dünyanın en şanslı adamı ilan etti. Ayrıca babasına da bu mükemmel kararı için ayrı minnet duyuyordu...
---1. Bölüm Sonu--- Yeterince uzun olmadı gibi. Bir daha ki bölümü daha uzun yazacağım ama Sizden gelen her bir yorum benim için çok değerli. Umarım esirgemezsiniz eleştirilerinizi, önerilerinizi, beğenmediklerinizi... [/size]
sevil:D
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 2230
Rep gücü : 2282
Kayıt tarihi : 22/08/10
Nerden : BURSA
Kişisel İleti : "TÜRKÜ TURAN-MELİKE EMİROĞLU"
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: Kardan Adam Güneşe Aşık (12. Bölüm - Sayfa 61) Cuma Tem. 08, 2011 2:48 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Kardan Adam Güneşe Aşık (12. Bölüm - Sayfa 61) 
Cinsiyet
Kişisel İleti
