»¦« ιкι кız кαя∂єş »¦« (αιℓєѕιη∂єη υтαηαη νє αιℓєѕιηє вαğℓı σℓαη ιкι кız кαя∂єşιη ∂яαмı) “2. вöℓüм”
Ekrem, Alara ve Yüksel havuz kenarında akşam yemeklerini yiyorlardır. :
Alara : Eee abi işler nasıl geçti ilk günden?
Ekrem : İyidi. Gerçi biraz toparlamam gerekicek. Bazı yanlışlıklar, değişiklikler olması gerek.
Alara babasına doğru yaklaşır ve. :
Alara : Valla baba abim bu çalışmayla 1 yıla kendi parasıyla altına son model çeker bir 4x4’ü.
Yüksel : O bir işleri güzel yönetemesin o zaman görür o 4’mü çarpıyorum 5’mi.
Alara sırıtmaya başlar. :
Ekrem : Ama baba…
Yüksel : Sus hayta herif.! Üniversite’yi nasıl bitirdin hala aklım ermiyor zaten nasıl bitirdiğin.
Ekrem : Baba dersle ne alakası var bunun şimdi?
Yüksel : Derslerinden çok araba dergilerine çalışıyordun, hala çalışıyorsun hayta.! Matematik’ten Fizik’ten çakmıyorsun ama. Arabalardaki bütün beygirleri biliyorsun. He bu arada da baş beygir sen oluyorsun he haberin yok.
Ekrem : Baba beygir falan şimdi…
Yüksel : Hadi ordan.
Ekrem : Ama, şimdi okul bitti artık bunları bi kenara bıraksak.
Yüksel : Sen dua et üniversiteyi bir sorunun olmadan bitirdin. Bitirmeseydin o zaman görürdün.
Der ve önündeki yemeye devam eder. Ekrem ise babasına bakıyordur. :
Ekrem : Ama baba şimdi benim arabalara şarkı has bir duygum varsa bunda benim suçum ne?
Alara : Şişt. Abi, kızdırma babamı.
Der ve Alara bıyık altından gülmeye başlar. Ekrem masanın altından Alara’nın ayağına sırıtma dercesine vurur. Alara hala gülüyordur. Sonra Yüksel masadan kalkar. :
Yüksel : Neyse çocuklar size afiyet olsun. Ben gidiyorum.
Ekrem : Bu saatte nereye baba?
Yüksel : İşim var.
Der ve eve doğru gitmeye başlar. Ekrem ise arkasından. :
Ekrem : Ne işi?
Der ama babası arkasını döner ve Ekrem’e ters ters bakıp. Tekrar yoluna devam eder ve bahçenin kapısından evin içine girer. Ekrem ise Alara’ya döner. Alara hala gülüyordur hatta babası gittikten sonra kahkaha atmaya başlar. :
Ekrem : Kızım sussana ya.
Alara : Ama nabıyım çok komiksiniz.
Ekrem : He senin elinede oyuncak olduk şimdi.
Alara : Ama çok özlemişim seni canım abim benim.
Ekrem : Hemen yalakalık yap kurtul zaten.
Alara : Aaa. Sen babamdan izin aldın mı?
Ekrem : Anam.! Ben izin almayı unuttum. Ama zaten gerek yok. Baksana gitti.
Alara : İyi o zaman bende arkadaşımı arıyım birlikte gideriz.
Ekrem : Tamam da. Babam nereye gitti acaba?
Alara : Aman bu aralar hep böyle. Hemen hemen her gece bir yere gidiyor.
Ekrem : Nereye gittiğini de söylemiyor mu?
Alara : Yooo. İşim var diye gidiyor ya gece ya da sabaha doğru geliyor.
Ekrem : Allah Allah.
Alara : Tamam takma ya. Hadi git giyin bende giyinip geliyorum.
Der ve Alara koşarak odasına gider. Ekrem’in aklını karıştırmıştır babasının her gece gitmesinin sebebi. Gerçi eskiden de arada bir gidiyordur babası ama bu aralar neden bu kadar sık gittiğini merak etmiştir. Ama sonra boşver diyerek geçiştirip odasına çıkar ve spor tarzı giyinmeyi tercih eder…
Seviller bahçeye masa kurmuş yemek yiyorlardır. Sevil doyar ve sandalyenin arkasına yaslanıp. Ellerini karnına koyar ve. :
Sevil : Ohh.! Ellerine sağlık annem.
Nilüfer : Afiyet olsun.
Sevil : Abla sen iyimisin ya?
Alev : İyiyim noldu ki?
Sevil : Ne biliyim çok sessizsin. Yoksa spor arabalı çocuğumu düşünüyorsun?
Alev : Seviiiil.!
Nilüfer : A-a-aa. Spor arabalı çocukta kim?
Sevil : Ablamın ki.
Alev : Sevil sussana sen.
Sevil : Bak bugün benzinlikte ablam çocuğu görmüş hatta yolda da görmüştü. Ve de aşık oldu.
Nilüfer : Eee nasıl çocuk yakışıklı mı?
Sevil : Valla ben görmedim. Ama ablam gördü. Ona sorabilirsin.
Nilüfer Aleve döner ve. :
Nilüfer : Kızım hiç anlatmıyorsun.
Alev : Ya anne çocuk beni tanımıyor hem koskoca İstanbul’da nerede karşılaşıcaz bir daha.
Sevil : Kader de varsa, herşey olur be abla.
Alev : Ne güzeeel. Sevil ile gece sohbeti. Edebiyata mı bağladın kızım?
Sevil : Ama aklın onda dimi?
Alev : Öf Sevil. Ya yoruldum tüm evi temizlemekten o yüzden bu kadar sessizim.
Sevil : E bizde temizledik.
Alev : Ben yoruldum ama.
Sevil : İyi be.
Nilüfer : Hadi doyduysanız şu masayı toplayalım.
Alev : Anne ben çok yorgunum lütfen.
Nilüfer : Kızım 2 tabak eline mi yapışıcak?
Alev : Ayağa kalkacak halim yook.
Sevil : Aman anne boşver. Gel biz toplayalım.
Nilüfer : Tamam gel kızım.
Sevil ve Nilüfer masayı toplamaya başlarlar. Alev’de masadan kalkıp bahçeye kurdukları hamağa yatar ve gözlerini kapatır…
Alara odasında hazırlanıyordur. Rahat bir üst giymiştir. :
Alara : Aa Alev bugün İstanbul’a gelicekti. Arayayım en iyi.
Der ve telefonunu eline alıp Alev’i aramaya başlar. :
Alev : Alo?
Alara : Alev?
Alev : Benim Alara noldu?
Alara : Hah. İstanbul’da mısın?
Alev : Evet bugün geldi…m.
Alara : Tamam. Hadi gel buluşalım.
Alev : Bu saat temi?
Alara : Eveeet. Ne var ki.
Alev : Biraz hatta baya bir geç değil mi?
Alara : Ne? Bu sen misin? Kızın noldu sana? Muğla’dayken seninle her gece dışarı çıkardık.
Alev : Ya biraz yol yorgunuyum galiba da.
Alara : Öf Alev. İyi o zaman adresşnş ver. Ben geleyim konuşuruz.
Alev bu sözden sonra paniklemiştir. Çünkü Alara’ya kendisinin zengin olduğunu söylemiştir. Eğer şimdi Alara gelirse tüm yalanları ortaya çıkacaktır. :
Alev : He dur şimdi düşündüm de. Ben gelsem daha iyi olacak sanki. Hem biraz açılırım da.
Alara : Ha şöyle ya. Bak şimdi sana mesaj atıcam gideceğimiz yeri oraya gel.
Alev : Tamam hadi bekliyorum.
Der ve telefonu kapatırlar. Alev hamaktan kalkar ve evin içine girer. Sevil o sırada mutfaktan çıkıyordur. Ve ablasını görür. :
Sevil : Abla?
Alev birden arkasını döner. :
Alev : Ay Sevil.! Ödümü koparttın ya.!
Sevil : Nereye?
Alev : Gel.
Der ve kolundan tutup yavaşça Sevil’i kenarı çeker. :
Alev : Sevil, yardımına ihtiyacım var.
Sevil : Ne yardımı?
Alev : Benim dışarıya çıkmam lazım.
Sevil : Ne?! Bu saatte mii?!
Alev : Sus kızım bağırma. Evet bu saatte.
Sevil : Niye nabıcaksın bu saatte dışarıda?
Alev : Hıh.! Anneme verilecek cevapları buna vermem gerek gidebilmem için. Arkadaşımla buluşucam canım kardeşim.
Sevil : Abla İstanbul’a bugün geldik ne ara arkadaşın oldu?
Alev : Ya Muğla’dan tanışıyoruz. O da bizim Üniversite’deydi. Ama asıl evi İstanbul’da. Çok yakın arkadaşım.
Sevil : Hııı. İyi’de bizim Üniversite’de genellik zengin’di. Hepsinin burnu bir karış havadaydı. Nasıl arkadaşın oldu?
Alev : Hay Allahım. Kızım bursluda mı yoktu sanıyorsun ya? Bursluydu o da.
Sevil : İyi. Kız değil mi?
Alev : Ay evet Sevil.! Annem bu kadar soru sormazdı yemin ediyorum.
Sevil : Öf. E git annemden izin al o zaman ben nabıyım?
Alev : Ya annem sence izin verir mi gitmeme?
Sevil : Cık. Vermez.
Alev : Eee.
Sevil : Yani diyorsun ki, ben sana yardım edeyim annemden izin alayım.
Alev : Hayır.! Annem sen izin alsan dahi izin vermez.!
Sevil : O zaman annemden gizli kaçıcaksın.
Alev : Aynen öyle.
Sevil : Bir şartla sana yardım ederim.
Alev : Neymiş o şart?
Sevil : Odanı bana vericeksin.
Alev : Hayda. Kızım ablaya şike olmaz ya.!
Sevil : O zaman kendi başının çaresine bak.
Dedi ve Sevil tam gidiyordu ki. Ablası durdurup. :
Alev : Tamam ama 1 gecelik.
Sevil : Tamam tamam.
Alev : Ben şimdi yukarı çıkıcam, hazırlanıcam. Sende annemi oyala.
Sevil : İyi. Eve kaçta geleceksin?
Alev : Ne bileyim. Gelirim işte. hadi sen git sofrayı topla, annemi oyala, bir şeyler yap işte.
Sevil : Tamaaam. Gittim bile.
Der ve Alev’in yanından gidip sofrayı toplamaya devam eder. Alev’de hemen yukarıya çıkar ve bir elbise giyer. Ve saçını toplayıp çantasını alır. Sonra odadan çıkar.
Sevil ve annesi masayı toplamış bahçede oturuyolardır. Sevil arada kapıyı kontrol ediyordur. Tekrar kapıya baktığı bir sırada Alev’i görür ve. :
Sevil : Iııı. Anne, şurada kedi mi var?
Annesi kafasını Sevil’in işaret ettiği yani Alev’i göremeyeceği bir yere doğru bakar. :
Nilüfer : Hani kızım nerede?
Sevil : Bak şurda şurda.
Der ve tekrar o tarafı gösteriri. Annesi tekrar oraya bakarken Alev koşarak bahçeden çıkar. Sevil bir oh çeker içinden. :
Nilüfer : Kızım göremiyorum?
Sevil : Ay yok ben yanlış gördüm karanlıkta galiba.
Nilüfer : Neyse, Alev nerede?
Sevil : Alev?
Nilüfer : Evet kızım Alev.
Sevil : Bi-bildiğimiz Alev?
Nilüfer : Bilmediğimiz Alev mi var kızım? Ablan Alev işte.
Sevil : Şeyde o.
Nilüfer : Neyde?
Sevil : O-oda da. Uyuyor. Çok yorulmuşta.
Nilüfer : İyiki bir temizlik yaptı.
Der ve güler Nilüfer. :
Sevil : Yaaa.
Der ve önüne döner. Ablasının ne yaptığını merak ediyordur. Ve de annesine yalan söylediği için çok üzgündür. Ama ablasını çok sevdiği ve onun üzülmesini istemediğinden bir şey söyleyemiyor, açık veremiyordur…
Alara, Alev’i aradıktan sonra odadan çıkar ve salona iner. Ekrem salonda oturmuş Alara’yı bekliyordur. Alara gelir ve Ekrem’in saçlarını karıştırır. :
Ekrem : Ah.! Kızım ellemesene saçımı.
Alara : Ama çok güzel yani böyle lepiska gibi Alain Delon gibi rapunzel…
Ekrem : Alaraaa.!
Alara : Tamam tamam sustum. Hadi gidelim.
Ekrem : Benim ilkokuldan bi arkadaş gelicek. Berkent.
Alara : Hı iyiç benimde Muğla’da üniversite’de tanıştığım bir arkadaşım var o gelicek.
Ekrem : İyi iyi hadi gidelim o zaman.
Alara : Hadi.
Der ve evden çıkıp ikiside kendi arabasına biner ve gidecekleri yere doğru yola çıkarlar…
Alev metro ile Alaranın tarif ettiği yere doğru gidiyordur…
Birazdan Ekrem ve Alara oraya gelmişlerdir. Ve içeri girerler. Berkent çoktan oraya gitmiş oturuyordur. Ekremlerde Berkent’in yanına giderler. :
Berkent : Vay Eko. Özledik oğlum.
Ekrem : Bende abicim bende.
Der ve dostça sarılırlar. Alara ise Alev’i beklediğinden gözü yollardadır. :
Berkent : Hayırdır Alara? Bi arkadaşımı bekliyorsun? Gözün yollarda.
Alara : Hııı. Evet. Bir arkadaşım gelicekte.
Berkent : Adı ne?
Alara : Sana ne.!
Berkent : Adımı sana ne? Vay canına.! O nasıl bir ad öyle ya.!
Alara : Öfff.
Dedi ve Alara tekrar kapıya bakmaya başladı. Berkent ve Ekrem’de oturup sohbet etmeye başladılar.
Aradan biraz zaman geçti. Ve Alev içeriye girdi. Alara Alev’i görür görmez ayağı kalktı ve hemen yanına gidip iki yanağından da öptü. :
Alara : Kızım nerde kaldın ya?! Kaç saattir bekliyoruz.!
Alev : Geldim işte. Biraz uzun sürdü anneme filan laf anlatmak.
Alara : Neyse neyse, hadi gel seni abimlerle tanıştırıyım.
Alev : Tamam geliyorum.
Dediler ve Ekremlerin oturduğu tarafa doğru gitmeye başladılar. Ekrem ve Berkent konuşuyorlardı. Ekrem’in arkası dönüktü. Alev ve Alara birazdan onların yanına geldiler. :
Alara : Otursana.
Alev : Oturıyım.
Dedi ve Alev koltuğa oturdu. Ekremler koyu bir muhabbetin içindeydiler ve kimin geldiğini filan görmemişlerdi. Alara ve Alev karşılıklı oturdular. :
Alev : Hangisi senin abin ki?
Alara : Şu arkası dönük olan da. Bir konuşması bitse tanıştırıcam sizi.
Alev : Sorun değil.
Alara : Yok bunların sohbeti bitmez.! Zaten özlemişler birbirlerini ben böleyim en iyisi.
Dedi ve Alara abisine doğru dönüp. :
Alara : Abi arkadaşım geldi bi dönünde tanışın.!
Ekrem : Tamam tamam.
Dediler ve döndüler. Ekrem döner dönmez Alev şok geçirdi resmen.! Ve ağzından tek şu kelime çıktı. :
Alev : Se…n…
“2. вöℓüм ѕσηυ"
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: İki Kız Kardeş (Ailesinden Utanan Ve Ailesine Bağlı Olan İki Kız Kardeşin Dramı) "2.Bölüm Sayfa:9" 
Nerden
süper olmuş 
