Yaşam büyük bir tiyatro sahnesi gibidir... Her oyunun sonunda beğeni ve alkış bekleriz. Ama bazen işler umduğumuz gibi gitmez ve salonda tek bir seyirci bile bulamayız...
Beklenmeyen
İki yıldan beri Mimar Sinan üniversitesine girmek için uğraşıyordu Ekrem. Puanları kötü sayılmazdı ama illaki orasını istediği için diğer üniversitelere tercih yapmıyordu ve boşta kalmıştı. Arkadaş çevresinden, ailesinden de en büyük desteği görmüştü.
‘’Sen doğuştan yeteneklisin Ekrem’’ Derlerdi.
Ve sonunda başarmıştı işte Mimar Sinan Üniversitesinin tiyatro bölümüne gidecekti bundan sonra. İşin en güzel yanı çocukluk arkadaşı, can dostu, Cenker’le aynı yıl aynı üniversiteyi kazanmışlardı.
Benden mutlusu yok diye düşünüyordu, bunun şerefine Cenker’le akşam 10’da Rose Bar’da buluşmak üzere sözleşti. Bir aksilik olmazsa bu günün doyasıya keyfini çıkarmayı planlıyordular.
O akşam evden biraz erken çıktı, bara gitmeden önce kısa bir yürüyüş yapmak istiyordu. Sokağın sessizliğine alışmıştı oturduğu yer hiçbir zaman kalabalık ve gürültücü bir yer olmamıştı, bundan memnundu.
Yolda yürürken nedense içine birden sıkıntı çöküvermişti genç adamın, o anda bu sakinliğin fırtına öncesi sessizlik olabileceğini düşündü ama bunun için bir neden göremiyordu, ne olabilirdi ki.
Beş dakikaya yakın bir süre boyunca aynı ritimle yürüdü. Daha sonra iki sarhoş koşar adımlarla yürüyerek hızla yanından geçtiler, aralarında fısıltı seslerini duyabiliyordu ama ne konuştuklarını tam olarak seçemiyordu.
Yoluna düz devam etmesi gerekirken merakına yenik düşüp onları takip etmeye karar verdi Genç adam. Çok geçmeden sokağın ucunda tiz bir hıçkırık sesi duydu, kız sesiydi, bu saatte burada ne arıyor olabilirdi ki.
Belli ki bu iki serseri kızı takip ediyorlardı ve kız da korkudan ağlıyordu.
Genç kızı tam olarak seçemiyordu, başını öne eğmiş kısık sesle ağlıyordu. Sonra cılız ve titrek bir sesle konuştu. ‘’Lütfen, yalvarırım gitmeme izin verin.’’ Sesini duyduğunda içi parçalanmıştı, bu olanlara bir an önce müdahale etmeliydi, genç kızı bu iki sokak serserisinden kurtarmalıydı.
‘’Hey rahat bırakın onu ve defolup gidin buradan’’ dedi sinirli bir biçimde..
Kalın gök gürültüsünü andıran bir ses tonuyla kulakları tırmalayan kahkaha sesi duyuldu, bu çok sinir bozucuydu.
İçlerinden iri yarı kısa boylu ve kel olanı ona dönüp ellerini ceketinin cebine atıp karıştırmaya başladı, kısa arayıştan sonra bulduğu çakıyı çıkarıp gözlerinin içine bakarak salladı.
‘’Bana bak eğer şimdi gitmezsen bu çakıyı sana saplamakta bir an bile tereddüt etmem.’’ Dedi otuz iki diş sırıtarak.
Pes etmeye veya gitmeye hiç niyeti yoktu, üstüne doğru yürüdü. Bu hareketi beklemiyormuş gibi kaşlarını yukarıya kaldırdı ayyaş adam. ‘’Senin yerinde olsam daha fazla burada durmazdım cesur çocuk.’’ Dedi yan yan bakarak.
O an kızla göz göze geldi Ekrem şimdi onu daha yakından ve daha ayrıntılı görebiliyordu. Siyah çekik gözlü düzgün burnu olan çekici ve çok güzel bir kızdı. Düz siyah saçları beline kadar geliyordu, kusursuz bir cildi vardı.
Gözlerinde derin anlamlar taşıyordu, şu an gözlerine korkuyla bakıyordu ama kısa süre sonra biraz rahatlamış olduğunu hissetti Ekrem. Yüzünde endişeli bir ifade vardı, gözyaşları yanaklarını ıslatmıyordu artık. Bakışlarından ‘’kurtar beni’’ dediğini okuyabiliyordu.
Bu dakikadan sonra olaylar çok çabuk gelişti, ona yakın kısa olan serserinin üstüne atlayıp bıçağı elinden çekip almıştı, hemen diğeri üstüne atlayıp bıçağını boğazına dayamıştı, etkisiz hale getirdiği adam üstünde yırtık ve kırışmış kazağını düzelterek ayağa kalktı işte şimdi şansı kalmamıştı.
O bunları düşünürken birden bıçağı boğazına dayayan adam yere yığıldı onun neyin böyle yere düşürdüğünü anlamaya çalışırken genç kızın elindeki taşı gördü Ekrem. Yüzü korkuyla dolmuştu Genç kızın.
Diğerini yere serdikten sonra yanına yaklaşıp ‘’Korkma her şey geçti sana zarar veremezler artık’’ Dedi.
Minnet dolu bir ifadeyle yüzüne bakıyordu. ‘’B-ben sana nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum s-sen olmasan.’’ Devamını getiremeyip yeniden gözyaşlarına boğulmuştu.
‘’Şşşş düşünme artık bunları’’ Deyip onu göğsüne bastırdı.
Genç kız ona adresini verdi ve evine kadar eşlik etti Ekrem. Yol boyunca ikisi de hiç konuşmadı, evinin önüne geldiklerin de ‘’Adın ne? ‘’ Diye sordu aniden Genç kız.
‘’ Ekrem. Senin?’’ Telaştan adını sormayı bile unutmuştu o sormasa aklına bile gelmeyecekti.
‘’Çok teşekkür ederim Ekrem gerçekten sana minnettarım.’’
O saatte orada ne aradığını delice merak ediyordu, daha orada onu ilk gördüğünden beri sormak için yanıp tutuştuğu soru dudaklarından döküldü. ‘’Önemli değil Sevil. Bende şans eseri oradaydım. Şey eğer yanlış anlamazsan o saatte orada ne arıyordun merak ediyorum?’’ diye sordu çekinerek.
Sorusu onu hazırlıksız yakalamış olmalıydı ki bir an gözlerinin içine donmuş bir ifadeyle baktı, bu uzun sürmedi hemen ardından bu gece ne için dışarıda olduğunu, onlarla nasıl karşılaştığını, çıkmaz yola nasıl geldiğini her şeyi anlatmıştı.
Biraz olsun rahatladığını hissedebiliyordu. Şimdi sorma sırası Sevildeydi, beklediği soru geldi.‘’ Peki sen nasıl oradaydın?’’
Ona arkadaşlarıyla buluşmak için dışarı çıktığını, orada nasıl bulunduğunu özetleyerek anlattı.
‘’Annem çok merak etmiştir beni . ‘’Dedi kömür karası gözlerinden geçen endişeyi okumuştu Ekrem.
Onunla konuşurken saatin ne kadar çabuk geçtiğinin farkına yeni yeni varıyordu. İstemeyerek de olsa ‘’Daha fazla meraklandırma o zaman anneni.’’ Dedi Genç adam.
‘’Senin gibi birisini tanıdığım için çok şanslıyım. Hoş çakal’’ dedi saçlarını kulaklarının arkasına iterek.
Kapıdan içeriye girene kadar ardından baktı, sonra yavaş adımlarla karşı kaldırıma doğru bir adım attı, nereye gittiğini bilmeden.
Telaştan ve endişeden Cenker’i arayıp gelemeyeceğini söylemeyi nasıl oldu da unutmuştu. Telefonuna baktığında yedi cevapsız arama olduğunu gördü çok endişelenmiştir diye düşünüp içinden kendine saydı.
Hızla rehberden numarayı bulup arama butonuna bastı ve daha ilk çalışta telefon açıldı.
‘’Nerdesin oğlum sen. Niye açmıyorsun telefonlarımı meraktan öldüm burada.’’ Dedi endişeli ve yarı kızgın ses tonuyla Cenker.
‘’Kusura bakma Cenko. Daha sonra sana her şeyi anlatırım, telefonda konuşulacak konu değil, yoldayım. ’’
‘’Dur ben de arabadayım gelip seni alayım konuşuruz.’’
‘’Tamam, her zamanki buluştuğumuz yere gel o zaman. Görüşürüz orada.’’
***
Dalgaların hoyratça kıyıya vuran ve duymaktan her zaman huzur bulduğu sesi ve yosunların insanın içine işleyen o kokusunu seviyordu Genç adam. Ne zaman canı sıkılsa, kendini kötü hissetse ya da huzur bulmak istese buraya gelirdi. Burası onun ikinci bir yuvası gibiydi adeta.
Cenkerle buluşmak için sık sık burayı tercih ederlerdi, gürültülü ve insanın başını şişiren o mekanlar yerine burada buluşmayı severdi.
Düşüncelerinden sıyrılıp ona doğru hızla yaklaşan arabaya dikti gözlerini, bu Cenker’in arabasıydı.
Arabanın farları gözlerini alıyordu, neyse ki çok geçmeden dibine kadar sokulup ona çarpmadan durdurmayı başardı. Her zaman böyle delice kullanmak zorunda mıydı? Bir gün bu hız tutkunluğu başına bela olacağına benziyordu.
Onunla bu konuyu defalarca konuşmuş olmasına rağmen hep başladıkları noktadaydılar. Oda daha fazla üstüne gitmiyordu, ne demişler bir musibet bin nasihattan iyidir.
Kapıyı çarparak indi arabadan, iki adımda yanıma yaklaştı ve tamda tahmin ettiği soruyu sordu. ‘’Nedir bizi ekecek kadar önemli olan konu?’’
Tam ona cevap verecekti ki yanlarında olduğunu fark etmediği Zeynep boynuna atladı.
Zeynep’le liseden beri arkadaşlardı, onu oldukça önemserdi, çok kısa sürede yakın bir arkadaşlık kurmuşlardı. Uzun boylu, ela gözlü, omuzlarının az aşağısında olan açık kahverengi dalgalı saçları olan biçimli vücudu ile istediği her erkeği elde edebilecek kadar güzel ve çekiciydi.
Yüzünden endişelenmiş olduğunu fark ettiği bir sesle fısıldadı. ‘’Ekrem çok merak ettim seni.’’ dedi daha da sokularak.
Cenker ise suratını buruşturup Zeynep’e seslendi onunla uğraşmayı çok severdi. ‘’Öhö öhö .. Aile var burada, küçük hanım Ekrem’e sarılmayı bırak ta Rose Bar’a neden gelmediğini anlatsın.’’ Sonra ona eğer önemli bir şey olmadıysa öldün sen oğlum bakışı atarak devam etti.‘’Umarım önemli bir nedeni vardır.’’ Dedi tek kaşını kaldırarak.
Onlara aslında onları ekmek istemediğini, Sevil’i kısacağı tüm olanları en ince ayrıntısına kadar anlattı Ekrem. Onu şaşkınlık içinde dinlediler, bu olanlara inanamadıklarını ve çok üzgün olduklarını belirtiler.
Cenker yine her zamanki gibi onun komik bulmadığı ama bazı zamanlarda ayıp olmasın diye zoraki güldüğü esprilerinden yaptı. Bu çocuk nasıl oluyor da her konuda alay edilebilecek bir şeyler buluyordu, doğrusu anlayamıyordu.
‘’Desene Romeocuk kurtardın Julietini ‘’ kıs kıs gülerek ekledi. ‘’Yoksa mariomu demeliyim. Her neyse işte sonuçta sen bir halk kahramanısın dostum.’’
‘’Bu konuda bile espri yapabiliyorsun ya Cenker.Pes’’ dedi sinirli bir ifadeyle bu konuda şaka yapmasını istemiyordu.
‘’Ekrem haklı Cenker’’ dedi Zeynep onu onaylarcasına.
‘’Ekrem senin gözünde her zaman haklı zaten, senden başka bir söz beklemiyordum Zeynep.’’
Genç kızın hıçkırıklarını, sokak serserilerinin ona yapacakları iğrenç şeyleri düşünürken miğdesine kramplar giriyordu Genç adamın. Neyse ki o oradaydı ve bu iğrenç olayın yaşanmasına bir şekilde son vermişti. Ve bu olayla dalga geçilmesine izin veremezdi.
Tam Zeynep konuşmaya başlıyordu ki ondan önce atıldı Ekrem.‘’Kes artık Cenker, bu konu benim için dalga bile söz konusu olamayacak kadar önemli. Orada sen yoktun neler hissettiğimi bilemezsin.’’
Ne kadar kızdığını anlamış olacak ki üzgün bir sesle ‘’Dalga geçmek istemedim dostum, kusura bakma her zamanki patavatsızlığım işte.’’ Dedi.
Muzur gülümsemesini takınmıştı yine, Ekrem’in bu ifadesine dayanamayacağını biliyordu, hemen pes edecek niyeti yoktu bir daha önemli konularda şaka yapmaması gerektiğini anlamalıydı.
Bakışları etrafında gezindi, karşısında üç kişilik oturma yeri olan on adım ilerideki eski, yazıları silinmiş olan bir bank duruyordu, adımlarını oraya yönlendirdi; onlarında peşimden geldiklerini ayak seslerinden anlayabiliyordu.
Banka oturduğunda hemen arkasında olan Cenker de karşısında yerini aldı ve önünde diz çökerek elini kavradı Ekrem’in.
Her ne kadar kızgın görünse de o can dostuydu ve ona bir türlü kızmayı başaramıyordu işte.
‘’Affet beni sevgilim ne olur sensiz yaşayamam ki ben.’’ Diye fısıldadı kulağına doğru.
Zeynep dudağını dişliyordu kendini daha fazla tutamayacağını anladığında bana ‘üzgünüm’ bakışı atarak kahkahalarla gülmeye başladı.
Bunu o kadar komik söylemişti ki oda kendini tutamadan, bir kahkaha koyuverdi.
Bunun üzerine keyifle güldüğünü gören Cenker de amacına ulaşmış bir biçimde gülerek onlara katıldı.
Üçünün de kahkahaları gökyüzüne ulaşmıştı, sanki yıldızlar onlara gülümsüyordu.
Bir süre sonra Zeynep konuştu. ‘’Kıskanıyorum ama Cenker Bey.’’ Yüzünden gayet eğlendiği anlaşılıyordu.
‘’Aa kıskanma Zeynep çalış belki seninde olur. Gerçi o biraz zor.’’ Dedi alayla
Duydukları karşısında şaşırmışa benziyordu Genç kız. ‘’Nedenmiş o?’’
‘’Senin gibi cadıyı kim alır be.’’ Zeynep’i sinir etmenin verdiği mutlulukla tane tane konuştu.
Zeynep kaşlarını çatarak ellerini belinde kavuşturmuştu, bu haliyle aynı istediği oyuncağı alamayan küçük bir kız çocuğuna benziyordu. Ne kadar şirin göründüğünün farkında bile değildi
Ve ardından hırsla söylendi Cenker’e. ‘’Uyuz.’’
Bu lafın ardından arkadaşı hızla kucağına almıştı genç kızı. ‘’Bunu söylediğine pişman edicem seni küçük hanım.’’
Ekrem ise arkadaşlarının bu komik ve eğlenceli hallerini neşeyle izliyordu.
Sonra beklenmedik bir şey oldu, Ekrem boş gözlerle Cenker’in Zeynep’i karanlık sulara atışını izledi.
‘’Cenker ne yaptın sen?’’ diye kükredi arkadaşına Ekrem.
Zeynep’in yüzme bilmediğini, sudan ne kadar korktuğunu bir tek o biliyordu. Geçmişinde yaşadığı boğulma tehlikesini anlatmıştı ona, o günden sonra denize girmez olmuştu Zeynep. Suyun ne kadar soğuk olduğunu da düşünürsek bu Zeynep için çok daha korkunç bir şeydi, ona bir şey olursa dayanamazdı Ekrem.
Cenker’in sonuçlarını düşünmeden yaptığı bu hareket her ikisinin de aralarında soğuk rüzgarlar esmesine neden olacaktı.
En son ekrem_şanti tarafından Çarş. Tem. 13, 2011 1:27 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
çok güzel olmuş canım çok beğendim sevil'i -mavi gözlü- biri kurtarmış oldu. anlaşılan bir sonraki bölümde de zeynep'i kurtaracak =) gerçekten halk kahramanı yani... ama zeynep için daha fazlası sanırsam...
Bölüm yorumuma geleyim ; Mavi gözlü Mario prensesi kurtardı mı desem kurtulmasına yardımcı mı olsam bilemedim şimdi Sevil adamı nasıl yere serdi şaşırdım valla Bölüm çok hoşuma gitti ortak (;
Zeynep'i Cenker kurtarsın. Ekrem sadece Sevil'in kahramanı olsun
Bölüm çok güzeldi. Bir dahaki bana ait. Nihahah çok güzel planlarım var
Neyse fazla uzatmayayım . Öpüyorum kocamaaan Bunlarda ilham perileri (olmazsa olmaz :D)
Bölüm yorumuma geleyim ; Mavi gözlü Mario prensesi kurtardı mı desem kurtulmasına yardımcı mı olsam bilemedim şimdi Sevil adamı nasıl yere serdi şaşırdım valla Bölüm çok hoşuma gitti ortak (;
Zeynep'i Cenker kurtarsın. Ekrem sadece Sevil'in kahramanı olsun
Bölüm çok güzeldi. Bir dahaki bana ait. Nihahah çok güzel planlarım var
Neyse fazla uzatmayayım . Öpüyorum kocamaaan Bunlarda ilham perileri (olmazsa olmaz :D)
Evet kankeytom ilk bölüme göre baya yardırdım valla bi başladımmı tutamadım kendime wordde 5 sayfayı buldu Kendimi fazlamı kaptırıyorum ne Yorumun için teşekkürler ortak (: Bence mariomuz yardımcı oldu yani sevilie o serseriyi nasıl yere serdirdim haha Bu kız soyadının hakkını veriyo valla sevil çokçetin Bende senin gibi Cenker'in kurtarmasını düşünüyordum Aynı şeyi düşündüğümüze şaşmamalı ne de olsa bu ilk değil (: Bende seni koskocaman öpüyorum balım
çok güzel olmuş çok beğendim ekrem sewili kurtardı çok sewindim ama zeynebi cenker kurtarsın ama bilemedim ekremde kurtarsın neyse yeni bölümü bekliyoruz
cnm muhteşem senaryo yani bu arada son bölümde zeynep boğuluyo ya cenker kurtarsın ekrem le araları bozulmasın yaptığı hatayı düzeltsin eşşek devam cnm
Yorum yapma fırsatını henüz bulabiliyorum. Kusuruma bakmazsın artık Gözde'm.
Genel olarak bölüm çok güzeldi. Hele ki halk kahramanı Ekrem Bey'in Sevil'i kurtarışı. Ancak Zeynep'i o kurtarmasın.
Yeni bölümü merakla bekliyor olacağım. Ellerine sağlık tekrardan.
Özge'm hiç önemli değil balım Bu güzel yorumun için çok teşekkür ederim ayrıca 3.bölümü mary-jane3 yani berramla yazıcaz O nedenle kurtarma hakkında daha fazla konuşmadık (: Öptüm seni çokça
Uykunun içinde bir rüya, rüyamda bir gece, gecede ben... Bir yere gidiyorum, delicesine... Aklımda sen...
ENDİŞE
Arkadaşını defalarca aramış, her seferinde çıkan telesekreter sesiyle hayal kırıklığına uğramıştı Ayçin. Merakı gittikçe artıyordu evi araması gerektiğini düşünüp numarayı tuşladı, telefon iki çalışta Sevil’in annesi tarafında açılmıştı.
Semra teyzeyi fazla meraklandırmadan yanıtladı. ‘’Benim Semra teyze Ayçin. Sevil’e telefonundan ulaşamayınca evi arayım dedim. O nasıl?’’Telefonun ucundan gelecek olan cevabı merakla bekledi Ayçin.
Duymayı istemediği sözcükleri söylemişti. ‘’Ah.. Ayçin kızım. Sevil’i bakkala yollamıştım hala gelmedi. Ya başına bir şey geldiyse, benim hatam onu bu saatte yollamamalıydım.’’ Bu sözlerden sonra arkadaşı için daha çok endişelenmişti. Başına bir şey geldiği fikri bile midesinin bulanmasına yetiyordu.
‘’İnanmıyorum Sevil. Yoksa..Hayır..’’ Kelimeler boğazında düğümlenmişti, cümlenin devamını getiremiyordu genç kız, ardından hemen ekledi. ‘’Eğer bir haber alırsan Semra teyze, mutlaka beni ara olur mu? ‘’
‘’İnşallah başına bir şey gelmemiştir kızım yoksa ben kendimi asla affetmem’’ sesinden ağladığını anladı, kızın cevap beklediğini fark ettiğinde ise hemen ilave etti. ‘’Tabiki ararım kızım. Seni ararsa –‘’
Cümlesini yarıda kesip ‘’Kesinlikle ararım Hoşça kal Semra Teyze ‘’ dedi Ayçin. Daha fazla konuşabileceğini hiç sanmıyordu, telefonu hızla kapatıp banyoya doğru yavaş adımlarla yürüdü.
Alnından sıcak terler akıyordu, aynadaki aksine baktığında yüzünün kızarmış olduğunu gördü. Hem serinlemek hem de biraz olsun rahatlamak için duşun altına girip, önce soğuk ardından biraz sıcak suyu açarak fıskiyeyi yukarıya astı.
Yüzünü ıslatan damlacıklarla biraz olsun rahatladığını hissetti Genç kız, birde arkadaşından bir haber alsaydı daha iyi olacaktı.
Sevil onun ortaokuldan beri arkadaşıydı beraber çok şey paylaşmışlar ve kısa süre sonra arkadaşlıkları dostluğa dönüşmüştü. Onun çok seviyor ve önemsiyordu, başına bir şey gelmesi fikri onu deli ediyordu.
Yeterince suyun altında kaldığını düşünüp kabinin üstüne astığı bornozu giyerek banyodan çıkmıştı. Odasına geldiğinde telefonu bir kez daha eline alıp ezberlediği numarayı tuşlayıp bir kez daha şansını denemişti Ayçin. İşte yine aynı ses ‘’Aradığınız numaraya şuanda’’ Daha fazla dinlemeden kapattı hemen telefonu.
5 dakika yatağında uzandıktan sonra ev telefonu çalmaya başlamıştı, koşarak bakmaya gittiğinde annesinin açmak üzere olduğunu gördü. ‘’Ben açarım anneciğim.’’ Der demez ahizeyi annesinin elinden kaptığı gibi kulağına dayadı ve soluğunu tutarak beklemeye başladı.
‘’Sevil iyi şimdi geldi kızım korkulacak bir şey yok.’’ tuttuğu soluğu hızla verdi.
‘’Onunla görüşebilir miyim Semra teyze?’’
İstediği cevap değildi bu. ‘’Odasına yatmaya gitti tatlım.’’ Yüzü asılmıştı bir anda.
Daha sonra her şeyi öğrenmesi uzun sürmemişti, şok olmuştu meleğinin başına neler gelmişti öyle kim bilir ne durumdaydı nasıl insanlar vardı böyle inanamıyordu.
Onun yanında olmak, ona sıkıca sarılmak her şeyin geçtiğini söylemek istiyordu ama saatin çok geç olduğunun farkındaydı. Sabah ilk işi meleğinin yanına gitmek olacaktı.
***
Kapıdan içeri girdiğinde annesinin soru sorarcasına bakan merak dolu, kızgın gözleriyle karşılaştı Sevil, bu akşam olanları değil anlatmak konuşmak dahi istemiyordu.
‘’Anlat bakalım Sevil Hanım nerede kaldın? Saat kaç oldu haberin var mı senin?Alt tarafı bir bakkala gitmiştin ve bakıyorum hiçbir şey almadan dönmüşsün.Ne diyece-‘’
Daha fazla konuşmasını ve haksız yere ona bağırmasını istemediği için sözünü yarıda keserek konuşmaya başladı.
Konuşması bittiğinde annesinin gözlerinden şok dolu bir ifade geçti, bu sefer kendine kızıyordu kızını bu saatte bakkala gönderdiği için.
Çok üzüldüğünü ve tüm suçu kendine attığını gözlerinden anlayabiliyordu Sevil daha fazla üzülmemesi için ‘’Her şey geçti anne ve bana bir şey olmadı.’’dedi.
‘’Keşke seni kurtaran delikanlıyı eve davet etseydin kızım ona çok şey borçluyum.’’
Annesinin genç adama duyduğu sevgiyi ve minneti anlıyordu Sevil. Nasıl oldu da bunu düşünememişti ki onu bir daha göreceğini hiç sanmıyordu.
Daha fazla bu konuyu konuşamayacağını anladığında annesinden izin isteyip odasının yolunu tuttu.
Odasına geldiğinde yorgun olduğunu daha yeni fark ettiğini anladı ve hızla üstünü değiştirip dişlerini fırçalayarak sıcacık yatağına girdi.
Uykuya dalmadan önce hayatını kurtaran genç adamı düşündü, birdenbire onu ilk gördüğü o anı canlandı gözünde Sevil’in.
İki sokak serserisi kolundan tuttuğunda tam da her şeyin bittiğini düşündüğü anda onu gördü, önce başka bir serseri geldiğini sandı ama masmavi gözleriyle ilk temas kurduğunda onlardan biri olmadığını anladı.
Bakışları sıcacıktı ve o gözlerde ona yardım etmek istediğini görmüştü genç kız.
İçini birdenbire bir huzur kaplamıştı.
Sonradan adının Ekrem olduğunu öğrendiği genç adam 20 li yaşlarda uzun boylu atletik yapılı, oldukça sağlıklı görünüyordu genç kızın gözünde, kumral saçları, beyaz bir yüzü vardı ve oldukça yakışıklıydı. Her genç kızın rüyalarına giren beyaz atlı bir prens gibiydi.
Genç kızın dudakları mutlulukla kıvrılmıştı, tanımadığı genç adama karşı bir şeyler hissetmişti. Bunun mümkün olmayacağına defalarca hatırlattı kendine.
Son kez gözlerinin önünde canlandırdığı mavi gözleri düşünerek derin bir uykuya bıraktı kendini.
***
"Zeynep yüzme bilmiyor!" Ekrem adeta kükrüyordu. Arkadaşının böyle düşüncesiz hareket etmesinden nefret ediyordu.
"Nee? Nasıl ya !" Cenker duyduklarıyla yüreğine oturan demir külçeyi hissedebiliyordu. Böyle bir şey yaptığı için kendine söverken birden kendini denize attı. Eğer Zeynep'i kurtarmazsa vicdan azabından ölürdü.
Ekrem yukarda Cenker'in Zeynep'i kurtarmasını beklerken saniyeler geçmek bilmiyordu. Zeynep'e bir şey olursa yaşayamazdı. Onun varlığına, onun o içini titreten gülümseyişine öyle çok alışmıştı ki o olmadan nefes alamayacağına inanıyordu.
Deniz'e gözlerini dikmiş arkadaşlarının çıkmasını beklerken onun burada öylece durup yardım edememesi içini parçalıyordu. Keşke elinden bir şey gelseydi...
***
"Sence hastaneye götürmeli miyiz?" Cenker endişeden ne dediğini bilmiyor, sağlıklı düşünemiyordu. Zeynep'i denizden çıkardığından beri vicdanı onu rahatsız etmek için elinden geleni yapıyordu.
"Bilmiyorum." Gerçekten bir şey bilmiyordu Ekrem. Zeynep karşısında öyle sırılsıklam baygın bir şekilde yatarken aklına en ufak bir şey gelmiyordu.
Cenker aklına gelenlerle birazda olsa rahatlamıştı. İyi ki lisedeki şu ilkyardım derslerini dikkatle dinlemişti. "Suni tenefüs."
"Ne?"
"Hiç mi duymadın Ekrem? Büyük ihtimal fazlasıyla su yuttu ve o yüzden baygın. O suyu bi şekilde çıkarmalıyız. Elektrikli süpürge ile çekemeyeceğimize göre o şeyi yapmalıyız!"
"Tabi ki duydum sersem. Sadece ben o şeyin nasıl yapıldığını bilmiyorum. Sen biliyor musun?"
"Bilmiyorum. Hatırladığım kadarıyla bir şeyler yapmaya çalışacağım. Umarım işe yarar!" Cenker Zeynep'in burnunu sıkmış tam dudaklarını Zeynep'in dudaklarına yapıştıracakken Ekrem daha fazla dayanamayıp endişeyle konuşmaya başladı.
"Cenker. Onu öpmeyeceksin değil mi?" Arkadaşının Zeynep'e olan ilgisinin farkındaydı. Ama bu biraz fazlaydı. Herhalde onu öpmeyecekti. Kızın yaşaması için bunu yapmak zorundaydı.
"Zırvalamayı kes Ekrem! Onu öpmek -üstelik dudaklarından- bu dünyada istediğim en son şey. Sadece kendi vicdanım için bunu yapmalıyım. Yoksa ölene kadar bunu bana hatırlatıp üzülmemi sağlayacaktır."
Ekrem şaşkınlıkla arkadaşını dinliyordu. Vicdanıyla konuşup, onun suyuna giden bir arkadaşı olduğunu nasıl daha önce fark edememişti ki? "Ne yani vicdanınla konuşabiliyor musun?"
"Kapa o lanet çeneni Ekrem!" Bu defa ileri gittiğini fark etmişti Ekrem. Ellerini ağzına götürüp fermuar kapatıyor gibi yaparak Cenker'i işine döndürmeyi başardı. Biraz daha öyle kalırlarsa Zeynep ölecekti...
Cenker'in dudakları Zeynep'in dudaklarıyla buluştuğunda Ekrem'in içi tarif edilemez bir duygu ile dolmuştu. O dudakların yıllardır hayalini kurarken arkadaşının o dudaklara dokunması istemese de kıskanmasına yol açıyordu. Tamam şimdi durum gerçekten farklıydı ama Ekrem bunu kendine yediremiyordu işte...
Cenker'in yaptığı şey işe yaramış olmalı ki Zeynep bir anda öksürmeye, içindeki suyu dışarı çıkarmaya başladı. Ekrem o an ne kadar sevindi bilmiyordu. Onun yaşadığını bilmek, yanında olduğunu bilmek içini ısıtmayı başarmıştı.
Her ne kadar Ekrem içini ısıtmayı başarsa da Zeynep ısınamıyordu. Donuyordu resmen. Gerçi bu halde kim olsa donardı. Sudan çıkmış balığa dönmüştü. Aa pardon sudan çıkmış Zeynep'e dönmüştü.
"Ekrem!"
"Efendim canım." Zeynep, Ekrem'in gözlerinde gördüğü telaşla olanları bir daha hatırladı. Kazma arkadaşı Cenker onu soğuk sulara yollamıştı. En son hatırladığı ise suyun derinliklerinde çaresizce çırpınışlarıydı. Buraya nasıl geldi, kim getirdi bilmiyordu.
"Cenker nerde?"
"Üstünü değiştirmeye ve kalın bir battaniye almaya gitti. Üşürsün diye düşündük."
Zeynep duyduklarıyla deliye dönmüştü. Ne yani onu Cenker mi kurtarmıştı? Kahramanı Ekrem değil miydi?
"Beni...O mu kurtardı?"
"Evet." Zaten anlamıştı ama birde Ekrem'in ağzından duymak istemişti. Kahramanının Ekrem olmasını ne çok isterdi.
Tam ağzını açıp Ekrem'e bağıracakken Cenker'i görmesi onu iyice deliye döndürmüştü. Hem onu denize atmış Ekrem yerine o kahramanı olmuştu hem de tam Ekrem'le konuşmalarının ortasında gelip her şeyi berbat etmişti. Bunun acısını çekmeliydi...
"Sen ne kadar aptal bir insansın Cenker!" İşte tam Zeynep'ten beklenen hareketlerdi. Acaba Cenker onu kurtarmayıp denizde bırakıp eve mi gitselerdi. Ama Ekrem buna kesinlikle karşı çıkardı.
"Aptal değilim Zeynep. Sadece ben bilmiyordum yüzme bilmediğini. Bilsem böyle bir şeyi hayatta yapmazdım. Hem burada sende suçlusun. Neden söylemedin? Seninle dalga geçecek değildim heralde! Aa Zeynep yüzme bilmiyormuş ne kadar ezik falan diyeceğimi mi düşündün Zeynep!"
Zeynep daha fazla dayanamayıp Cenker'in son derece kusursuz yüzüne oldukça kuvvetli bir tokat yapıştırmıştı. Çünkü haklıydı. Cenker harfi harfine doğruyu söylüyordu. Bugün bunları yaşıyorsa bir numaralı suçlusu Zeynep'ti...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ~ *Aşk Gözlerde Saklı*~ { 4.Bölüm Sayfa 16 } 
Kişisel İleti
Nerden
ellerinize sağlık çok güzel olmuş 
