Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "
“ Ne o sevinmedin mi ? “ Ümit’in suratı değişmişti. Yüz ifademi toparlamaya çalıştım. Elindeki bardağı uzatmış bakıyordu. Yatakta doğruldum ve arkama yaslandım. Elindeki bardağı alıp bir yudum su içtikten sonra konuştum.
“ Ha-hayır. Sevinmemek değil. Yani… “
“ Yani ne Türkü ? “
“ Bilmiyorum sevgilim. Korktum sanırım. Ya benden hoşlanmazlarsa ? “
“ Ah hadi ama. Gerçekten ne zamandan beridir bu kadar utangaç oldun ? Ayrıca senden hoşlanmayacak bir varlık yoktur eminim. “
“ Teşekkür ederim ama konu benim utangaçlığım değil. Yani bana güvenmeleri zor olacaktır. Sen de güvenemedin Ümit. En başta yaşadıklarımızı hatırla…”
“ Bak bu aynı şey değil tamam mı ? Ailem benim seçimlerime saygı duyacaktır emin ol. Zaten seni sevecekler, biliyorum. “
“ Hemen yarın mı ? “
“ Evet bebeğim. “
“ Bu halde mi gideceğim ? “ Hastalık bahanesiyle yırtabilirdim.
“ Halinde ne varmış ? Sen her şekilde kusursuzsun. Hem erteleyemem üzgünüm. “
“ Peki. “ Teslim olmuştum. Ah, çok endişeleniyordum. Beni sevmemeleri gibi bir durumla baş edemezdim. Ümit’e şimdiden çok fazla seçim yaptırmıştım zaten. Dua etmekten başka çarem yoktu.
“ Özgür nerede ?
“ Ah o gitti. İşe dönmesi gerekiyordu. “
“ İş demişken Kerim fena sinirlenecek. “
“ Onun için endişe etme. Haberdar durumdan. Hatta ziyaret etmek istiyordu ama önemli bir toplantısı varmış. “
“ Vaay. Kerim ne ara bu kadar anlayışlı oldu ? “ Gülerek yanıma oturdu.
“ Benimle olmanın avantajları bebeğim.”
“ Ahh bak sen ! Ya da benim cazibem. Zaten işe de bu sayede girebilmiştim. “
“ Artık ona ihtiyacın yok biliyorsun değil mi ? “ Yavaşça yaklaşarak dudaklarımdan öpmeye başlamıştı. Konuşmak için dudaklarının boynuma indiği anı değerlendirebilmiştim.
“ O kadar emin olma bence “ Tam kendimden geçiyordum ki kıkırdayarak geri çekildi.
“ Kendini bu kadar çabuk kaptırma bebeğim. “ Haince sırıtıyordu. Yine somurtmuş çocuk gibi bakıyordum.
“ Ahh işte bu bakışına hastayım. Öyle şirin oluyorsun ki.” Dayanamayıp gülmüştüm yine. O da gülmüştü.
“ Ne zaman çıkıyorum buradan ? “
“ Aslında yarına kadar kalman iyi olur sevgilim. “
“ Yo hayır. Kendimi iyi hissediyorum çıkamaz mıyım ? “
“ Akşama taburcu olabileceğini ancak yarına kadar kalmanın daha iyi olacağını söylemişti doktor. “
“ Sen bana doktorlardan daha iyi bakarsın eminim. “ Yüzünü buruşturarak güldü.
“ Ne hayır mı ? “
“ Hayır. Yani hayır, hayır değil. Off. Tabii ki bakarım ama eve gittiğimizde buradaki gibi uslu durabilecek miyiz sence ? “
“ Ah ne önemi var ki ? Yalnız olmayacak mıyız ? “
“ Öyle ama doktorun uyarısı oldu. Sen uyurken durumunu kontrol ediyordu. O zaman söyledi. “
“ Neymiş o ? “
“ Birkaç gün seks yok.” İstemsizce söylemişti. Ve ben duyunca hem şaşırmış hem de üzülmüştüm. Aslında sinirlenmiştim de.
“ Ah tanrım ! Sen para veriyorsun adam gelip seks hayatına ambargo koyuyor. Nasıl bir doktor bu ? Bunların yeminlerine ne oldu tanrı aşkına ? Nerde meslek etiği ? “ Ümit kahkahalara boğulmuştu.
“ Bebeğim doktorlar hastalarının seks hayatını korumak, kollamak için yemin etmiyorlar. “
“ Demek öyle. Yani bu durumdan tek şikayetçi olan be miyim ? “ Kahkahasını zor tutuyordu. Sinirlendiğimi görmüştü. Gülmesini tutmak için sıkı sıkı bastırdığı dudaklarını zorla aralayıp cevap verdi.
“ Muhtemelen. “ Sözü biter bitmez tuttuğu kahkahası patlamıştı. Arkasını dönüp gülmeye başladı. Ah harika (!)
“ Peki. Madem öyle, doktoru dinleriz. Ah aslında söz konusu sağlığım olduğuna göre bir hafta seks yapmadan yaşayabilirim değil mi ? Evet evet bu iyi fikir. “ Yüz ifadesi korkuyla kaplanmıştı.
“ Hayır bana bunu yapma. “
“ Yaptım bile. “ Artık gülme sırası bendeydi. O benim kadar sinirlenmemişti. Hatta benimle birlikte gülüyordu. Dayanamayacağımı bildiği içindi.
“ Hadi eşyalarımı toplasan iyi edersin. Akşam olmak üzere. “
“ Ah peki kraliçem. “ Gülmüştüm sözleri üzerine.


Nihayet hastaneden çıkıp özlediğim o eve gelmiştim. Bu evdeki son anım çok iyi değildi. Ama o yaşananları unutmaya karar vereli çok olmuştu. Hatırlamamaya çalıştım.
Eve girdiğimizde yorgun olduğum için Ümit’in ısrarları üzerine direk yatak odasına geçmiştik. Oda benimle birlikte uzanmıştı. Televizyon izleyip sohbet etmiştik. Özlediğim mutluluk….

Sabah gözlerimi onsuz bir odada açmak uzun vadede istediğim bir şey değildi. Hatta hiçbir zaman istemeyeceğimden emindim. Sadece bu özlemediğim şeylerden biriydi. İşe gitmeyip evde dinlenecektim ben. Ümit’in gitmesi gerekiyordu ne yazık ki. Yatakta gerinirken sağ kolumun bir şeye değdiğini hissettim. Kumaştan farklı bir şey. Bir kağıt. Elime aldığımda onun bana yazdığı bir not olduğunu anladım.

“ Günaydın kurabiyem.
Seni seviyorum. Sakın kendini yorma.
Kahvaltı etmeden sigara içme ! Ve aç kalma. Akşama hazır ol. Seni seviyorum. “

Ah böyle harika sözlerin üzerine onu dinlememek mümkün değildi. Kalkıp bir şeyler yemeye karar verdim. Mutfağa inip biraz göz gezdirdim. Ama pek iştahım yoktu. Bir bardağa biraz süt koyup salona ilerledim. Kendimi koltuğa atmadan önce bir film izlemeye karar vermiştim. Remember Me. Evet. Zaten yeterince üzgün değil miydim ? O film beni ağlatabilen nadir şeylerdendi. Belki de yalnızca ağlamaya ihtiyacım vardı. Bilmiyorum ama izlemek konusunda kararlıydım. Filmi takıp koltuğa geçtim.

Henüz filmin sonuna gelmiş olmasam da uyku bastırmıştı. Neden bu kadar çok uyuyordum ki ? Ama engel olmam için bir neden yoktu. Zaten akşama kadar boş olacaktım. Göz kapaklarımı hiç yormadan gözlerimi kapattım ve uykunun derinliğine indim.
“ Sevgilim…” Duyduğum ses iyice netleşmişti. Demek rüyada değildim. Hafifçe gözlerimi araladım. Ümit gelmişti. Hızla doğruldum.
“ Ah tanrım ! Gelmişsin. Geç kaldık deme lütfen. Daha hazır bile değilim. Lanet olasıca uyku neden peşimi bırakmıyor ki !? “ Sözlerimi tamamlamadan koltuktan kalkıp koşuşturmaya başlamıştım.
“ Sakin ol bebeğim hala vaktimiz var. Ben biraz erken geldim sadece. “
“ Oh. Ciddi misin ? Ah neden baştan söylemiyorsun ? Neyse nerde buluşacağız ona göre hazırlanayım. “
“Bir restorana gideceğiz. Leyla’nın burada konseri varmış. Babam ve Aslı da hem benimle görüşmek için hem de konser için onunla beraber gelmişler. “
“ Hala korkuyorum. Umarım benden hoşlanırlar. Neyse ben çıkıyorum. “ Koltuktan fırlayıp merdivenlere çıkıyordum ki birden bir eksiklik fark edip geri döndüm.
“ Lanet olsun, lanet olsun ! “ Ümit gülüyordu.
“ Ah gülme lütfen. Giyecek hiçbir şeyim yok ! Nasıl düşünemedim ben. “ Hala gülüyordu. Olduğu yerden yani koltuktan kalkıp yanıma geldi ve ellerine belime dolayarak beni kendine çekti.
“ Çok heyecanlısın. Neyse ki benim gibi düşünceli bir sevgilin var. Çok şanslısın. “
“ Ah sadece sana sahip olduğum için bile çok şanslıyım. Ama anlamadım ? “ Önümden çekilerek koltuğun önünü eliyle işaret etti. Büyük bir paket duruyordu. Şaşırmıştım. İlerleyip paketi elime aldım.
“ Ne bu ? “
“ Aç ve gör.” Paketi açtığımda kurtarıcımın yine iyi iş çıkardığını gördüm. Beyaz bir elbise vardı pakette ve bir çift beyaz topuklu ayakkabı. Elbise straplezdi. Üzerinde parlak griden oluşan çizgiler vardı. Hayran kalmıştım. Hemen paketi koltuğa bırakıp Ümit’in boynuna atladım.
“ Kurtarıcım yine iş başında demek. Bunlar harika sevgilim teşekkür ederim. “
“ Rica ederim. “
“ Almak senin için kolay olmamıştır. Malum basın her dakika peşinde. “
“ Ah evet kolay olmadı. Yani bizzat gidip almadım ama ben seçtim. “
“ Bu nasıl mümkün olabiliyor ? “
“ Teknoloji. Boşver, hadi hazırlanalım artık. “
“ Ah bu çok abartılı değil, değil mi ? “
“ Tabii ki değil. “
“ Peki o zaman hadi hazırlanıp çıkalım bir an önce.”
Birlikte yatak odasına çıkıp hazırlanmıştık nihayet. Ellerim, dizlerim çoktan titremeye başlamıştı. Hatta bu yüzden rimelin fırçasını birkaç defa gözüme sokmayı becerebilmiştim.
Heyecanım yenilemezdi.

Arabaya bindiğimizde daha beter olmuştum. İndiğimizde de daha beter olacağımdan emindim. Ah hadi ama neden bu kadar heyecan yapıyorum ki ? Alt tarafı bir yemek. Ben Ümit’le ne titreme nöbetleri atlatmıştım oysaki. Onunla ilgili heyecanımı bile alt edebilmişken bu kadarıyla başa çıkamayacak mıydım ? Hadi Türkü göster kendini ! Beynime ve duygularıma verdiğim emirlerin geçerliliği araba durduğunda sona ermişti. Ümit gülerek yüzüme bakıyordu. Böyle alaycı olmasını severdim. Ama bugün değil. Öfkeli bir bakış attım. Kafasını salladı ve arabadan indi. Daha sonra gelip kapımı açtı. Elini bana uzattı ve başıyla onaylayarak bana cesaret vermeye çalıştı. Elini tutup arabadan indim. Sonra el ele ilerleyerek restorana girdik. Çok sakin olmamakla birlikte fazla kalabalıkta değildi. Biraz ilerledikten sonra bir masanın önünde durduk. Ümit’in babası ve kız kardeşleri masadaydı.
“ Hey, iyi akşamlar. “ Ümit’in babası ayağa kalkıp oğluna sarıldı. Sonra Leyla ve sonra Aslı. Sıra bana gelmişti derin bir iç çektim.
“ Türkü. Babam Mehmet, Leyla ve Aslı.” Bu komik olmuştu. Bir zamanlar soy ağacını ezberlemeye kalkmıştım ne de olsa. Gülümsedim sakince.
“ Merhaba” Önce babası elini uzatmıştı. Elini tuttum.
“ Ah sen onun anlattığı kadar güzelmişsin. Tanıştığıma memnum oldum Türkü. “ Benden babasına mı bahsetmişti ?
“ Teşekkür ederim bende çok memnun oldum. “ Ve sonraAslı. Çok sıcak bakıyordu. Elini uzatmak yerine bana sarılmayı tercih etmişti. Bu hoşuma gitmişti.
“ Sonunda seninle tanışabildik. “ Gülümsemişti.
“ Sana bahsettiğimi hatırlamıyorum Aslı.” Ümit şaşırmış görünüyordu.
“ Ah babam sağ olsun. “ Gülmüşlerdi. Sıra Leyla ‘ daydı. Gözlerim yüzüne kaydığında şaşırmıştım. Yüz ifadesi garipti. Öfkeli. Ya da hoşnutsuz. Anlam verememiştim. İstemsiz ve kibirli bir tavırla elini uzattı.
“ Demek sen o haberlerdeki kızsın. “ Tek kaşını kaldırarak söylemişti bu sözü. Tavrından hoşlanmamıştım. Neden bu şekilde davrandığını anlayamamıştım. Elini tuttum.
“ Evet ben o oluyorum. Türkü. Memnun oldum. “ bu kadına cevap vermemek benim için zor olmuştu. Yani bunu cevaptan sayamazdım ama henüz net değildi hiçbir şey. Belki de ben yanlış algılıyordum. Ne olduğunu bilmesem de çözebildiğim tek bir şey vardı. Belki en garip gecem olmayacaktı ama garip gecelerimin içinde ilk 5’te olacağı kesindi. Bu gecenin devamında olacakları gerçekten merak ediyordum.