İşte ilk bölüm....Yorum ve tahminlerinizi esirgemeyiniz.
BİR DAMLA GÖZLERİMDE
1.BÖLÜM
‘’Evdeki Yabancı’’
Sevil gözlerinin altındaki şişlikleri gidermek için Ayçin’in dışarı çıkma teklifini kabul etti.Aslında biraz da mecburiyetten…Ayçin’i baş belası bir kuzen olarak görse de,anne ve babasını o korkunç kaza da kaybettikten sonra Ayçin onu hiç yalnız bırakmamıştı.Ne kadar damarına bassa da Ayçin Sevil’e iyi geliyordu.
Yavaş adımlarla odasına gitti.Aynada yüzüne baktı.Gözlerindeki morlukları ve şişliği inceledi bir süre…Kaç yıl olmuştu kendine aynada bakmayalı kimbilir…Kendi kendine söylendi :
‘’Neydin,ne oldun Sevil…’’
Derin bir nefes aldıktan sonra dolabına yöneldi ve her zaman ki gibi sade giyinmeyi tercih etti.Kotunu ve mavi kazağını giyip saçını taradı.Tekrar baktı aynaya.Başka bir şey yapmak istemedi.Ne makyajı ne de saçı umrunda bile değildi.O artık bir ölüydü.Yaşayan bir ölü…Çantasını alıp evden çıktı.
Ayçin aşağıda bekliyordu Sevil’i.Görünce ela gözleriyle o tatlı gülümsemesini kondurdu yüzüne.
‘’Sevil!’’ diyerek el salladı.Sevil de zoraki gülümsedi kuzenine.Ayçin’in yanında hep mutluluk oyunu oynamak zorunda kalıyordu ve bundan hiç memnun değildi.
Ayçin : Sevil…Hani bugün güzellik merkezine gidecektik? Sevil Ayçin’e bakıyordu ama duymamıştı onu.Birden nasıl olduysa o kaza gününe gitmişti aklı.
10 yıl önceydi…İlk defa kuzeni İzmir’e gitmek istemişti ve Sevil’le birlikte Sevil’in annesini ve üvey babasını zorla ikna etmişlerdi bu yolculuğa.Canından çok sevdiği kuzeniyle arabanın arka koltuğuna oturduğunda içinde kötü bir his vardı.Kendisine ön koltukta sevgiyle bakan annesine zoraki gülümsedi ve yolculuk başladı.Yoğun bir sis vardı dışarıda ve babası birden bire arabanın kontrolünü kaybetmişti.Tek hatırladığı annesinin ve üvey babasının,bir de kuzeninin çığlıklarıydı…
Sanki o ses yine kulağındaydı.Doktorların ihmali yüzünden ölen annesi için doktor olmaya karar vermişti.Birden yüzünü buruşturarak irkildi.
Ayçin : Sevil!Sana diyorum…Dinlemiyor musun sen beni? Sevil : Hı?Ne var? Ayçin : Beni dinlemiyorsun. Sevil : Kafam dolu Ayçin.Kusura bakma. Ayçin kaşlarını çattı ve sitemkar bir ses tonuyla konuşmaya başladı : ‘’Ne zaman boşaldı ki zaten?10 yıl oldu Sevil!Yeter artık!Kendine gel.Toparlan biraz!Çaba sarfet!Bak ben seni böyle görmeye dayanamıyorum anladın mı?Nolursun biraz toparla kendini.Sen böyle yaptıkça çok üzülüyorum Sevil.Yapma nolursun… Sevil Ayçin’e sinirle bakar ve bağırarak konuşmaya başlar : ‘’Yeter!Sen benim neler yaşadığımı bilemezsin tamam mı?Her gece o bomboş evde duvarlarla konuştuğumu anlayamazsın!Annemin resmini her göüşümde kalbimin ne kadar acıdığını anlayamazsın.Yağmur yağdığı geceler annem üşüyor mu acaba,ıslanıyor mu acaba diye düşünüyorum.Bunları da anlayamazsın.Ben yaşamıyorum Ayçin.Ben 10 yıl önce o kazada öldüm.Yokum.Unut beni.Bırak…Rahat bırak!Bıktım seni her gördüğümde mutluluk oyunu oynamaktan.’’
Sevil bunları söylerken gözyaşları elinde olmadan yanaklarından süzülmeye başlamıştı.Ayçin olduğu yerde kalmış Sevil’e bakıyordu.Gözleri dolmuştu.Ağlamamak için tuttu kendini.Sevil gözyaşlarıyla bir an Ayçin’e bakar.Ne kadar üzülmüştür kimbilir bu sözler karşısında.Neden Ayçin’e kızmıştır?Onun ne suçu vardır ki?Birden sessiz ve boğuk bir sesle Ayçin’e : ‘’Özür dilerim.’’ Der.Ayçin gözyaşlarını tutmaya çalışır ve Sevil’e bakmaz.
Sevil : Çok özür dilerim.Ben…Öyle demek istemedim aslında.Ben…Ben çok kötüyüm Ayçin.Bazen nefes alamıyorum.Boğulacakmışım gibi…Annemin resmine her bakışımda kalbimin bir parçası kopup gidiyor sanki.10 yıl oldu.Koskoca 10 yıl…Ama dinmedi acılarım.Ayçin nolur affet beni.Sen olmasan…Sen olmasan kaldırmazdım bu acıyı.Nolur affet beni.
Ayçin Sevil’e baktığı an tutmaya çalıştığı gözyaşlarını akıtır.Sıkıca sarılırlar birbirlerine.
Ayçin : Seni hiç bırakmayacağım Sevil.Hiçbir zaman bırakmayacağım.Seni çok seviyorum kardeşim.Söz ver bana,bundan sonra değişeceksin.Kimsenin seni üzmesine izin vermeyeceğim canım kuzenim benim. Sevil : Söz!Söz değişeceğim Ayçin.Sakın bırakma beni olur mu? Ayçin geri çekilir.Sevil’e bakar ve ıslak gözlerle gülümseyerek konuşur : ‘’Aahh işte buna söz veremem kuzen.Evlenince mecburen seni bırakacağım.’’ Sevil de Ayçin’in bu sözü üzerine gülmeye başlar ve : ‘’Yaa…Bak senin peşinden gelip evlendiğinde aranızda yatarım vallahi.’’ Ayçin : Şakacı çocuk… Ayçin birden parmağını dudağına koyup Sevil’i süzmeye başladı :
‘’Hmmm…Bir yerden başlamak lazım o zaman.’’
Sevil : Nerden? Ayçin : Önce güzellik salonuna gideceğiz,sonra mağazalarda kıyafet bırakmayacağız,sonra sinemaya gideriz.Final olarak da lüks bir lokantada yemek yeriz.
Ayçin bunları söyledikten sonra kahkaha attı.Sevil Ayçin’in bu haline gülmeden duramadı : ‘’Peki sorarım sana sevgili kuzenim,nerden geliyor bu paranın kaynağı?’’ Ayçin : Sen üzümünü ye,bağını sorma.
Gülerek yürümeye başladılar birlikte.
…
Ekrem karşısında durmakta olan annesine öfkeyle baktı.İşi gücü bu kızdı.Ne vardı bu kızda bir türlü anlayamıyordu.Sırf biraz eğlenmek için kabul etmişti annesinin teklifini.
Ekrem : Anne!Tamam…O kızı kendime aşık edip çektirebildiğim kadar acı çektireceğim.Ama yeter ki artık şu kızdan da plandan da bahsetme.İçim dışım plan oldu ya!
Ekrem elindeki kahve bardağını sehbanın üzerine bıraktı ve annesine baktı tek kaşını kaldırarak.
Firdevs sinirle oğluna baktı : ‘’Oğlum sen kimin tarafındasın?O kızın annesi babanı elimden aldı anladın mı?’’
Ekrem oflayarak çıktı evden.Hızlı hızlı yürümeye başladı.Ceketinin iç cebinden annesinin verdiği fotoğrafı çıkardı ve resimdeki siyah saçlı,kara gözlü kıza baktı.Gülümsedi ve resmi ters çevirip arkasındaki adrese baktı.
‘’Bu her kimse çok şanslı bir kız.Benim gibi yakışıklı,sempatik,karizmatik,zeki bir adamı 3 ay kolunda sevgilisi olarak taşıyacak.’’
…
Sevil ve Ayçin önce güzellik salonuna ordan da teke tek bütün mağazalara girip gezmişlerdi.Son olarak da sinemaya gidip güzel bir aşk filmi izlemişlerdi.Küçüklükten beri en çok birlikte sinemaya gitmekten hoşlanırlardı.
Sinemadan çıktıklarında Ayçin Sevil’e baktı ve gülümseyerek konuştu :
‘’Ay Sevil…O kadar güzel oldun ki erkek olsam sana aşık olurdum.’’
Sevil utangaç bir şekilde gülümsedi.Gerçekten çok güzel olmuştu ve yüzüne renk gelmişti.Yürümeye başladılar karanlıkta eve doğru.
Sevil : Bak ne diyeceğim…Bugün biz de kalsana.Biraz şarap,biraz müzik…Eski günlerdeki gibi…Hem Cenker’i de çağırırız ne dersin?(Ayçin’e imalı bir bakış atarak göz kırptı.)
Ayçin birden yanaklarının kızardığını hissetti.Utangaç bir şekilde gülümsedi.Cenker Sevil’in üniversiteden çok yakın bir arkadaşıydı.Ayçin Cenker’i ilk gördüğü an aşık olmuştu.Bir süre Sevil’e bile itiraf edememişti durumu ama Sevil anlamıştı kuzeninin Cenkere deli gibi aşık olduğunu…Sevil Ayçin’e güldü.
Sevil Ayçin’i kolundan tutarak çeker.Sessizce kıkırdamaya da devam eder.
…
Ekrem Sevil’in kapısının önünde durur :
‘’Burası galiba.’’
Yavaşça zile basar.Bir süre bekler.Kapıyı açan olmayınca sırıtır.
…
Ayçin ve Sevil eve yaklaşmışlardır.Bu sırada Ayçin’in telefonu çalar.Arayan annesidir.Telefonu kapattıktan sonra suratını asarak Sevil’e döner :
‘’Off ya…Sevil ben gelemiyorum.Misafir geliyrmuş bize.Annem yardım et dedi.Şimdi gitmezsem 40 gün susmaz.Başıma kakar biliyorsun.Hadi bize gidelim.’’
Sevil : Neyse…Başka zaman o zaman…Ben gelmeyeyim.Eve gitsem iyi olur Ayçin.Uzun zamandır bu kadar eğlenmemiştim.Bünyem daha fazla yorgunluğu kaldırmaz.Gidip yatarım.Sen de teyzeme selam söyle.
Ayçin Sevil’e sarılıp öper :
‘’O zaman yarın sabah erkenden gelirim.Kahvaltı yaparız.’’
Sevil sırıtarak bakar Ayçin’e : ‘’Cenker’i de çağırayım mı?’’ Ayçin gözlerini kısıp kaşlarını çatarak bakar Svil’e : ‘’Sevil!’’ Sevil : Tamam…Sustum.
‘’Çağır tabii Cenker’i de.Yazık zaten ailesinden uzakta.Aç kalmasın çocuk.’’
Sevil Ayçin’in arkasından güler ve söylenir :
‘’İstemem ama yan cebime koy diyorsun demek Ayçin hanım.’’
Ve eve doğru yürümeye başlar.
…
Sevil kapıya anahtarı takıp çevirdiğinde kapıda bir tuhaflık olduğunu fark eder : ‘’İyi de ben bu kapıyı hep 2 kere kilitlerim.Bugün neden kilitlemedim ki?’’ Kapıyı açtıktan sonra karanlık eve bakar ve eliyle ışığı arar.Tek ayağıyla kapıyı örtüp,poşetleri yere atar.Yorgunluktan yemek yemeye bile hali kalmamıştır.Sadece duş alıp yatmak ister.Işığı açmak için düğmeye basar ama elektirikler yoktur.Mutfağa gitmek için adım atacakken içerden bir tıkırtı duyar.Korkuyla kalır olduğu yerde.Gözleri kocaman olmuştur.Sessizce eline en yakındaki vazoyu alıp yürümeye başlar :
‘’Kim var orda?’’
2-3 adım daha atar ve elektirikler gelir bir anda.Karşısında gördüğü manzaraya titremeye başlar Sevil.Gözleri kocaman olmuştur.Karşısında hiç tanımadığı masmavi gözlerini kocaman açmış bir adam vardır ve Sevil’e bakmaktadır. Ekrem annesinin planı yüzünden eve girmek zorunda kalmıştır.Sevil’i görünce ne yapacağını bilemez ve ellerini kaldırır.Gülümsemeye çalışır.
‘’Şşşeyy…Selam…’’
1. BÖLÜMÜN SONU
Bihter
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 2265
Rep gücü : 1356
Kayıt tarihi : 27/07/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : .........
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ekrem*sevil*a*g VE b.c SENARYO BÖLÜMÜ :)) C.tesi Ara. 18, 2010 11:44 am
Sevil gözlerini kocaman açmış,yüzü bembeyaz bir halde Ekrem’e bakmaktadır.Sesini çıkartamaz,ama bir süre sonra hızla telefonu alır eline polisi aramak için.Ekrem panikle gözlerini açarak koşar Sevil’e doğru.Sevil ürker ve çığlık atarak kaçmaya başlar en yakınındaki odaya doğru.Ekrem de panikle peşinden koşmaktadır :
‘’Dur…Dur arama kimseyi.Bak ben hırsız değilim.Kötü bir niyetim yok yemin ederim.Ya bir dursana…’’
Ekrem sırıtır,ellerini tekrar polise teslim oluyormuşcasına kaldırır : ‘’Ekrem!’’ der sadece.
Sevil : Memnun oldum bende Shakira!
Ekrem’in heyecandan kulakları uğuldadağı için ne söylediğini bile duymuyordu Sevil’in.Sora gülerek : ‘’Memnun oldum.’’ Dedi ve elini uzattı Sevil’e.
Sevil kaşlarını çatarak bakar Ekrem’e : ‘’Sen nesin?’’
Ekrem : İnsan.
Sevil gülmeye başlamıştı bir anda.Ekrem ne olduğunu anlamıyordu.Bir süre sonra Ekrem’de gülmeye başladı.
Sevil : İnsan…(Hala gülüyordu.) Ekrem : Evet…İnsan.(Ekrem’de hala gülüyordu.)
Sevil bir anda ciddileşerek,kaşlarını çattı ve öfkeyle baktı Ekrem’e : ‘’Manyak mısın sen kadeşim!Hiç tanımadığım bir kişiyi ilk defa evimde görüyorum ve benimle tanışıyor.’’
Ekrem de gülmeyi keser : ‘’Ben…Ya ben sana platonik aşığım tamam mı?Oh be!’’
Ekrem : Çok güzel bir şey gerçekten.Sana da tavsiye ederim.Ama öyle hemen evlenmek olmaz.Biraz flört etmek gerek.(Glümsemesi yüzüne yayılmıştı Ekrem’in.)
Sevil : Hemen mantıklı bir açıklama bekliyorum senden...
Ekrem kendinden emin bir şekilde cebine attı elini. ‘’Polis!’’ dedi zaferin verdiği bir mutlulukla.
Sevil birden durdu olduğu yerde.Mırıldandı : ‘’Polis mi?’’
Ekrem sırıttı : ‘’Polis…Hani şu suçluları yakalayanlardan…’’(Göz kırpar Sevil’e.)
Sevil Ekrem’in cebinden çıkardığı kimliğe bakar.Sonra da Ekrem’in yüzüne bakar. ‘’Neden evimdesin o zaman?Hem de benim iznim olmadan?Polissin diye seni anlayışla mı karşılayacağım?’’
Ekrem : Dedim ya sana platonik aşığım.
Sevil Ekrem’e bakar : ‘’Git evimden!Git yoksa polis olup olmadığına bakmadan polis çağrırım.’’
Ekrem Sevil’e bakar ve çaresiz evden çıkar.Kapının önünde durup bir süre boş gözlerle kalır öylece.Sevil ise evde elinde olmadan gülme krizine yakalanmıştır.
...
Sabah Sevil’in telefonuyla uyanmak Cenker’in başka birine aşık olması kadar canını yakıyordu Ayçin’in.Çünkü uyanmak istemiyordu.En azından telefon sesiyle...Yorganın altından kafasını çıkarıp telefona baktı.Dağılan saçlarını geriye attı. ‘’Efendim Sevil?Ne oldu sabah sabah?’’
Sevil : Seni bekliyoruz. Ayçin: Ne diyorsun kızım sen? Sevil : Cenker’le kahvaltıyı hazırladık,hatta çayı 5 kere ısıttık,ama hala gelmedin diyorum. Ayçin : Ayyy şimdi mi söylenir bu ya?Ben daha makyaj yapmadım,üstümü giyinmedim, duş almadım!Allah bildiği gibi yapsın seni Sevil! deyip telefonu yüzüne kapattı Sevil’in.
...
Cenker büyük bir iştahla masadan peynir,zeytin yemektedir.Sevil bir süre en duygusuz yüz ifadesiyle Cenker’i izledikten sonra eline vurur Cenker’in : ‘’Ay yeter Cenker!Biraz bekle…Ayçin gelecek,o zaman devam edersin.’’
Cenker : Allah Allah ya!Açım ben aç!Saatlerdir Ayçin’i bekliyoruz.O gelene kadar akşam olur.Akşam yemeğini birlikte yeriz ama kahvaltıma karışma.’’
Sevil sinirli bir ifadeyle bakar Cenker’e ve gözlerini devirir.
…
Ayçin hızlı hızlı yürümektedir yolda.Onu takip etmekte olan Ekrem ise hızla önüne atlar ve çarpışırlar.Ekrem kendini yere atıp : ‘’Ah!Bacağım!’’
Ayçin : Önüne baksana be! Ekrem : Bacağım gitti…Gitti…Offf!
Ayçin korkuyla gözlerini açar : ‘’Tamam…İyi misin.Ver elini.Hadi kalk.’’
Ekrem : Nasıl kalkıyım bacağım gitti diyorum sana! Ayçin : Of ya!Sabah sabah bela mısın başıma!İşim var benim kalk hadi.
Ekrem zorla kalkmaya çalışır,ama başaramaz.Ayçin çantasından telefonunu çıkarır ve Sevil’i arar : ‘’Sevil…Az önce küçük bir kaza oldu.’’
Sevil kaza lafını duyduğu an 10 yıl öncesine gider.Kanı çekilir adeta dengesini yitirir ve masaya tutunur.Cenker hızla ayağa kalkar ve Sevil’i tutar.
Sevil : Ne…Ne kazası? Ayçin : Dur dur heyecanlanma hemen.Ben…Bir adamla çarpıştım yürürken.Adam düştü yere.Bacağına bir şey oldu bunun.Sen anlarsın diye aradım.Napıyım?Kalkamıyor yerinden Sevil ya of!’’
Sevil derin bir nefes alır : ‘’Nerdesin sen?’’
Ayçin yolu tarfi eder.
Sevil : Geliyoruz.
…
Sevil Ayçin’nin tarif ettiği yere gelmiştir.Ayaklarını yere vurarak öfkeli bir halde konuşmaya başlar : ‘’Hıh gene mi sen?’’
Sinirle çantasını yere attı ve dudaklarını büzerek kaşlarını çattı.
Ekrem : Aaa platonik aşkım gelmiş.Kabul et sen de bana aşıksın.Bak her yerde karşıma çıkıyorsun. Sevil : Ya kardeşim bela mısın nesin sen ya? Ekrem : Evet tatlı belanım senin.
Cenker elindeki simiti yerken Ekrem’e baktı. ‘’Ben bu çocuğu bir yerden tanıyorum,ama nereden?’’
Ayçin : Eee hadi buraya muhabbet etmeye mi geldik?Bir el atın da kaldıralim şunu yolun ortasından.
Ekrem : El mi?Ayıp oluyor ama…
Hep birlikte Ekrem’i kaldırırlar.Sevil birden dengesini kaybederek Ekrem’in üzerine doğru sendeler.O sırada göz göze gelirler ve Sevil o mavi gözlere baktığı an sanki kalbinin daha fazla çarptığını hisseder.Sonra kalbindeki titreşimi fark eden Sevil hissettiklerini kendine inkar etmek istercesine kaşlarını çatar : ‘’Sabah sabah şu yaşadıklarımıza bak.’’
Ayçin : Ben napıyım birden karşıma çıktı. Ekrem : He hatalı olan benim yani öyle mi? Ayçin : Sensin tabi!Karşıma çıktın bir anda. Ekrem : Yolda yürüyodum doğru düzgün. Ayçin : Aman çok doğru çok düzgündün emin ol!O yüzden şimdi yerdesin baksana.
Sevil sinirle bağırır : ‘’Yeteeer!’’
Cenker son lokmasını korkuyla yutup,elindeki simidi saklamak istercesine Sevil’e bakar.Ayçin ve Ekrem de susup Sevil’e bakarlar.
Ekrem’i kaldırmak isterken tuttuğu eli bırakır.Ekrem kendini yeniden yerde bulur.Sevil hızla uzaklaşır ordan.Ayçin ve Cenker Sevil’in arkasından bakarlar bir süre.Sonra Ayçin sinirle Ekrem’e bakar : ‘’Salak!’’ der ve hızla uzaklaşmaya başlar.Cenker önce Ekrem’e sonra uzaklaşan Ayçin’e bakıp simidinden bir parça ıssırır : ‘’Kendi düşen ağlamaz.’’ Diyerek hızla uzaklaşır ordan.
Ekrem yerde arkalarından bakar : ‘’Yuh!Bunların hepsi antika…Başka plan bul Ekrem şokele…Çalıştır kafayı…’’
…
Sevil sinirle kendini sahile atmıştır.Sahil kenarında yürüyordur.Canı sıkkındır.Hava da iyice bunaltmıştır onu.Tam bir banka oturacakken Ekrem’in yanında olduğunu ve ona baktığını fark eder : ‘’Offf!Yine mi ya?’’
Ekrem : Senin derdin ne? dedi merakla.Gerçekten içinden gelerek sormuştu bu soruyu.Plan falan yoktu ortada.
Sevil oflayarak oturdu banka.Ekrem’e baktı umursamazca : ‘’Seni ne kadar ilgilendiriyor?’’
Ekrem : Dedim ya…Aşığım sana. Sevil : Buna inanmamı beklemiyorsun heralde? Ekrem : Yooo…Aksine bekliyorum.Hemde büyük bir sabırla ve hevesle. Sevil : Boşuna bekliyorsun o zaman.Çünkü asla inanmayacağım. Ekrem : Onu zaman gösterecek.
Bir kaç saniye sustuktan sonra Ekrem : ‘’Her neyse…Neden herkese böyle davranıyorsun?Neden kaçıyorsun?’’
Sevil Ekrem’in hözlerine bakar.10 ıl önceki kazaya gider birden.Yüzünden kanı çekilmiş,durgunlaşmıştır.Ekrem durumu fark eder : ‘’İyi misin sen?’’
Sevil kendine gelir.Ekrem’e bakar : ‘’Hiç kimseye bağlanmak istemiyorum.’’
Ekrem : Neden ama? dedi gözlerini kısarken.
Sevil’in gözleri dolmuştu.Ağlamamak için sıktı kendini : ‘’Çünkü…Annem ve babamı kötü bir kazada kaybettim.’’
Ekrem : Ne? Dedi.Kalbi acımıştı.Yani babası ölmüş müydü?İyi de annesi neden bundan bahsetmemişti ki?
Ekrem : Nasıl yani?İkisi de mi? Sevil : Evet.10 yıl önce…O günden sonra söz verdim kendime hayatıma hiç kimseyi sokmamaya söz verdim.Çünkü ben bir daha sevdiklerimi kaybetmeyi kaldıramam.kalbim de ben de o kadar güçsüsüz ki sanırım bir daha aynı şey tekrarlanırsa ölürüm.
Ekrem Sevil’e bakar.Solgun yüzüne,gözyaşı dolu gözlerine…Bir süre sadece bakar.
Sevil : Şimdi anladın mı neden kaçtığımı?Neden kimseye yaklaşmadığımı?Neden kimseyi sevmek istemediğimi anladın mı?Sen bana aşktan bahsediyorsun.Yol yakınken vazgeç bu sevdadan.Benden sana yar olmaz.Ben seni mutlu edemem.Kendime hayrım yok benim.
Birden kalkar oturduğu yerden ve yürümeye başlar.Ekrem bir süre tutulmuşcasına kıpırdamadan bakar.
…
Ekrem annesiyle karşı karşıyadır.Gözlerini dikmiş annesine bakmaktadır.Gözlerinde büyük bir öfke vardır : ‘’Neden bana babamın öldüğünü söylemedin?’’
Firdevs soğukkanlı bir halde bakar oğluna : ‘’Ne fark eder?Sonuçta ölmüş bile olsa babanı elimizden almadı mı o kadın?’’
Ekrem : Anne!Babam ölmüş,o kadın da ölmüş.Tam 10 yıl olmuş!Kızın bir şeyden haberi yok! Firdevs : Bana baksana sen…Şimdi o kızı mı savunacaksın öz annene karşı? Ekrem : Savunmuyorum! Firdevs : O zaman git oyuna devam et.O kız mahvolacak.Benim kocamı elimden almak neymiş,öğrenecek! Ekrem : Babamı o kız almadı elinden.Annesi aldı. Firdevs : Ne fark eder?Ekrem!Bu oyuna sonuna kadar devam edeceğiz işte o kadar.
Ekrem odasına gidip kendini yatağa atar.Yaşadıklarını düşünür.Kızın yüzündeki o solgun ifadeyi,gözyaşları biriken yorgun gözleri…
…
Sevil gözlerini masumca kapatıp bu gün yaşadıklarını hatırlar yüzünde hafif bir gülümseme oluşur. ‘’Ne oluyor bana ya!’’ deyip kalkar yatağından ve ayaklarını yere sürterek camın önüne gelir.Camı açtığında derin bir nefes alır.Bir kaç saniye sonra kapının çaldığını fark eder.Koşa koşa gider kapının yanına.Aynı zamanda;“Geldim!” der cılız sesiyle.Kapıyı açtığında ayağına bir şey batar.Ayağını tutarak döner kendi etrafında.Sonra yere bakar ve yerde bir tane gül görür.Gülümser acıyla birlikte.Gülü eline alır.Notu görür :
“Karşı dairenin kapısına bak.”
Kapının üzerindeki anahtarı eline alır üzerine bir hırka giyip çıkar evden karşı dairenin kapısına baktığında bir not daha görür.
“Kusura bakma canım ama biraz daha yürümen gerekiyor aşağı kattaki komşunun paspasının altına bak.”
Hayretle gülümser Sevil.Yürür yürür ve sonunda paspasın altından bir anahtar çıkar.
Üzerinde bir not: “Bir şansım bile yok mu?”
Sevil nota bakar.Sonra da anahtara.Kalbini 10 yıl önce kilitleyip anahtarını hiç bilemediği bir yere atan Sevil’in elindeki kalbinin anahtarı mıdır?
2.BÖLÜMÜN SONU
Düşler Diyarı
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1422
Rep gücü : 1323
Kayıt tarihi : 16/10/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : BestEkrem
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ekrem*sevil*a*g VE b.c SENARYO BÖLÜMÜ :)) Ptsi Ara. 27, 2010 3:25 am
ayyy bayıldım yhaa süper olmuş Ekrem çok romantik çocuk ama bu romantikliğini doğru şeyler için kullansa süper olucak neyse devam canım bölüm ne zaman gelir??
b.c
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 391
Rep gücü : 379
Kayıt tarihi : 21/10/10
Nerden : İzmir
Kişisel İleti : ''Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.''
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ekrem*sevil*a*g VE b.c SENARYO BÖLÜMÜ :)) Ptsi Ara. 27, 2010 4:03 am
kız bunun devamını yaz çabuk merak ettim:)ama sevil ekreme aşık olcak ekremde sevile sevil her şeyin oyun olduğunu öğrencek ekrem önceden her şey bir oyundu şimdi değil ben ben sana aşık oldum diyecek ama bunlar uzun bölümler halinde gerçekleşcek öyle hissdiyorum olaylar ve trajedilerde cabası acaba öylemi?
~Ness~
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5001
Rep gücü : 3934
Kayıt tarihi : 14/10/10
Nerden : İzmir.
Kişisel İleti : Malik.
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ekrem*sevil*a*g VE b.c SENARYO BÖLÜMÜ :)) Ptsi Ara. 27, 2010 5:48 am
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: ekrem*sevil*a*g VE b.c SENARYO BÖLÜMÜ :)) 
![[...C€R€N...]](https://2img.net/u/3015/11/97/00/avatars/3338-94.jpg)
