[b]Sevil: Sen niye gündüz gündüz benim evime geliyorsun? Ya babam evde olsaydı?
Ekrem: Allah Allah. Sana da iyilik yaramıyor be kızım. Ya merak ettik telefonlarını açmayınca.
Sevil: Açarım açmam sanane.
Ekrem: Sen niye durduk yere gizemli kız havalarına girdin?
Sevil: Durduk yere falan değil. Ben sana hesap vermek zorunda mıyım?
(Ekrem sinirlenir. )
Ekrem: Zorundasın tabii!
Sevil: Allah Allah, niyeymiş? Sen benim neyim oluyorsun?
Ekrem: Ben senin.. Şimdi. Ben senin.. Yani sen benim.. Arkadaş..ımsın.
Sevil: Arkadaşınım?
(Başını sallar.)
Ekrem: Arkadaş.ım.sın.
(Bir süre duraksarlar. Sevil Ekrem'e bakar, sonra başını omzuna yaslar.
Ekrem birden afallar. Elini omzuna koyup koymayacağına karar veremez. Bir kalkar bir iner eli. )
Ekrem: Tamam ya.. Bu kadar üzüleceğini bilseydim söylemezdim. (titrek bir sesle)
Sevil: Annem evi terketti. Benim masraflarım yüzünden.
Ekrem: Terk mi etti? Baban?
(Bu arada o 'el' hala sabit bi yerde değil, nereye koyacağını bilemez halde Ekrem.
Bir süre sonra omuzda sabit kalır. )
Sevil: Babam öylece durdu. Hiç birşey yapmadı. Kavga etmişlerdi zaten. İkisi de o kadar inatçı o kadar gururlu ki.
Ekrem: (gülümser) İnatçıdır yani. Ona inanırım ve şaşırmam.
Sevil: Üç senedir dershane, ders paraları. Mahvettim onları. Bir de bu kayıt parası, Ilim İrfan Üniversitesi falan işte.
Ekrem: Hah. İşte benim de illa her çorbada bir tuzum olacak arkadaş ya. Kavgada benim de payım var yani öyle mi? (suçlu hisseder. )
Sevil: Babam kayıt parası için arabasını sattı. Hem de çok sevdiği arabasını. Benim için.
Ekrem: Bunu söylediğin iyi oldu. Şimdi nasıl rahatladım bir bilsen var ya.
Sevil: Zamanında başarsam böyle olmayacaktı. Ablam bile o zübbeyle evlendi, artık yük olmuyor babama.
(Ekrem doğrulur, Sevil'i iki yanından tutar. )
Ekrem: Sevil.. Sen yük değilsin. Ya farkında değil misin ailen seni ne kadar çok seviyor hı? Senin için neler yapıyorlar.. Sevil sen çok değerlisin. Sen.. Sen çok özelsin.
( O meşhur bakışlara geçmiyorum, arkadan da ''Seni ilk gördüğümde yok oldum..'' Bir süre bakışırlar. )
Ekrem: Şey. Ailen için. (buruk bir ses tonuyla)
Ekrem: Üzülme. Paraysa mevzu herşey hallolur. Para aileden sevgiden daha önemli değil ya.
Sevil: Ya. Konu sadece para değil ki. Birbirlerine daha önce hiç böyle şeyler söylememişlerdi. Hiç böyle kavga etmediler. Hiç böyle görmedim onları.
Ekrem: Üzülmeeee. Aile arasında olur böyle şeyler. (Göz kırpar) Krizdir, geçer.
Sevil: Ya geçmezse? Ya annem eve bir daha dönmezse?
Ekrem: Merak etme. Geçer. Ya yuva kolay kolay yıkılmaz ki. Ne kadar şanslısın. (yutkunarak) Hayatta kavga edebilecek bir annen bir baban var. Bak bana, bak Cihan'a. Amaaan.
(Tatlı tatlı gülüşüp bakışırlar. )
Sevil: Sen hiç böyle değildin..
Ekrem:(gülerek) İltifatın da böylesi yani.
Sevil: Ya.. kusura bakma. Ben nasıl böyle oldum anlamadım.
(Ekrem hala derin derin bakmakta. )
Sevil: Kusura bakma Behlül. (Saçını karıştırarak)
(Gülümserler yine, hatırlatmama gerek var mı Ekrem hala bakışlar atıyor. Ekrem kafasını indirince Sevil de ona bakmaya başlar ve bir an göz göze gelirler. Ekrem'in lanet olası telefonu çalar. )
Ekrem: Pardon. (açar) Söyle bakalım dere otu, ne oldu?
- Kardeş iyi günler. Burada bir genç var yerde yatıyor, fena dövmüşler. Sizi aramamızı söyledi.
Ekrem: Ne? Cenker? İyi mi o nerede?
- Pek kendinde değil. Buraya gelseniz iyi olur. Kim dövdüyse fena dövmüş belli.
Ekrem: Tamam tamam. Ne olur başından ayrılmayın, nerdesiniz? Ta-tamam.
Sevil: Ne olmuş?!
Ekrem: Cenker'i dövmüşler.
Sevil: Nasıl ya? Kim niye dövsün Cenker'i?
Ekrem: Bilmiyorum. Ama şimdi gitmek zorundayım tamam mı?
Sevil: Tamam, git. Ama sonra haber ver bir şey olursa.
Ekrem: Tamam.
(Ekrem koşarak gider.)
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Çakıl Taşları 6. Bolum Replikleri 
Kişisel İleti
)
