siz heyecan var diyosanız tamam... :D

hadı hadı

arkadaşlar aslında size (kötü-iyi siz karar verirsiniz) bir haberim var... c.tesi günü şehirdışına çıkıyorum, akrabaların yanına... Gidiceğim hiçbi yerde internete gireceğimi sanmıyorum, benimkiler de hayatta beni intrnet cafeye yollamazlar... Üzülerek söylüyorum, bi hafta boyunca yokum... Ama beni yorumlarnzdan mahrum etmeyin lütfen...

off ya o zaman uzun uzun bölüm yaz bizde oku oku yetinelim

tamam canım, yarın 6.bölümü tamamlayıp koyarım... Sonra sizin bi hafta heyecan içinde kalmanızı sağlamış olurum... (: ama eğer bi hafta olmadığım için yorum da gelmezse devamını yazmam (:

tuh yhaaa cok uzuldumm yarın 6 yı koyar msn ??

aa olur mu öyle şey biz seni yorumsuz bırakırmıyız

5.bölümü bitirdiğimde duramadım, 6.bölümün birazını da yazdım :D bugün tamamlarım onu... Yarın dershaneden geldiğimde daha fazla yorum görürsem koyarım ((:

sağol "sevcan" (:

pelin_johnny demiş ki:

sağol "sevcan" (:

ne demek cnm

üzüldüm gitmene naslsa çakıl taşlarını bir hafta beklioz senide bekleriz 6.bölüm ltfennn çk uzn olsn cnm ltfnnn :D

tamam canım, denerim ama bnm istdiğim fazla uzun olmadan, sıkmadan, heyecanlı, maceralı, okurken sizin de eğlenebileceğiniz şeyler yazmak (:

ay çok güzel yazmışsın hemen yazar mısın

k.bakma canım hemen yazamam... ama dün başlamıştım, gece bitiririm. yarın da koyarım, bi nevi sezon finali gibi olucak ama :D

Tamam bekliorum

bekliyoruz

çakıl taşları çakıl taşları hayranı çakıl tAŞLARI KOLqİ DIN DIN DINTTT

Arkadaşlar, koyuyorum ve yorumlarınızı da bekliyorum. (Bu arada malesef 2 haftaymış... Ama mutlaka bi yerlerdn internet bulucam, buldurucam :D) İstediğiniz gibi uzun yazmaya çalıştım... Umarım beğenirsiniz...

6.Bölüm

Arayan Cihan’dır… Ayçin’in korku dolu hali, yerini rahatlamaya bırakır… Cenker de hemen yanına gelir ve Ayçin telefonu açar:
A: Efendim Cihan?
Ci: Ne bi haber veriyosunuz, ne de ne olduğunu soruyosunuz ya? Ne oldu Ayçin?
A: Ya şimdi anlatamam, ellerim acıyor, biz iyiyiz ama… Endişelenecek bi durum yok… Aaaa siz Sevil’i buldunuz dimi?
Ci: Bulduk, bulduk… Eline ne oldu Ayçin?
A: Ya önemli bişey değil, anlatırım Cihann… Kapatmam lazım, sonra görüşürüz…
Ci: Tamam, peki… By
(Ayçin, telefonu kapatır kapatmaz, Cenker hemen sorar, Sevil’i merak etmiştir.)
C: Bulmuşlar mı Sevil’i, Ayçin?
A: Evet, bulmuşlar, bulmuşlar… Ama şimdi daha kötü bi sorun var Cenker, nasıl kurtulucam ben bundan ya, der ve ağlamaya başlar… Cenker bi anda panik olur, sonra Ayçin’e sarılır… Bi süre Ayçin, Cenker’e sarılıp ağlar…
…
Evlerine dönen Cihan, Ekrem ve Sevil’se günün şokunu atlatmaya çalışıyolardır…
Sevil eve döndüğünde babasının endişeli yüzüyle karşılaşmıştır. Babası hemen onu soru yağmuruna tutar. Annesi gittiğinden beri sinirlidir zaten…
S.B: Nerdesin Sevil sen?
S: Baba geldim işte ya, dolaşmıştım arkadaşlarımla…
S.B: Yaa demek dolaştın…
S: Evet baba dolaşamaz mıyım arkadaşlarımla?
S.B: Peki ya okul?!
S: Baba bi dur, bi nefes alıyım ya, der ve odasına doğru döner.
S.B: Sevil! Hemen buraya gel. Soruma cevap ver dedim sana!
S: Okul çıkışında gittim baba. Son iki ders boştu…
S.B: Nereye gittiniz peki?
S: Şey… Aslında bizi bi arkadaşımız götürdü, ismini unuttum ama, küçük bi yerdi…
S.B: Hımm, iyi, der tatmin olmamış bi halde.
S: Soruların bittiyse ben artık odama gidiyorum.
S.B: Hayır!
S: Peki, baba… Dinliyorum…
S.B: Telefonun nerdeydi? Gezip tozarken telefonu kapatmak da ne oluyo Sevil, kaç kere aradım seni!
S: Ha.. Demek o yüzden bu kadar sinirlisin…
S.B: Evet! Ve o telefonun neden açılmadığını bilmek istiyorum!
S: Baba… Şey…
S.B: Lafı geveleyip durma! Anlat Sevil, ne oldu?
S: Telefonumu çaldılar…
S.B: Bunun için mi mırın kırın edip duruyosun yani! Sen böyle değildin Sevil, dediklerimi dinlerdin, değiştin, annen gibi kendi başına bişeyler yapıyosun… ne oluyo sana…
S: Annemi gönderdiğin gibi beni de mi göndericektin yoksa? Der ve hemen odasına kapanır… Daha sonra kapının hızla çarpıldığını duyar… Ağlamaya başlar…
…
Ekrem eve doğru gider; fakat sonra kararını değiştirir… Banklardan birine oturur ve o dolandırma olayından sonra hayatında nelerin değiştiğini düşünür uzunca bi süre… Sonra uyku bastırır ve eve gider. Gittiğinde herkesin odalarına çekilmiş olduklarını fark eder. Fazla ses etmeden usulca merdivenleri çıkar… Odasına geçer, uzanır; çok geçmeden kapısı tıklanır, Nisanur gelmiştir…
Ni: Nasıldı anlat bakalım Ekrem paşa… Neler yaptınız bugün?
E: Neler yapmadık ki abla, der gülümseyerek. Sonra anlatmaya başlar, Sevil için ne kadar endişelendiğini ve ona sarıldığı bölümü atlayarak…
(Anlattıkları bitince)
Ni: Vay be… Sevil o kadar pısırık görünmüyodu ama… Nasıl bulamamış şaşırdım valla…
E: Ya kız yolunu bulamamış işte abla, bi de o kadar bela atlatmış…
Ni: Tamam ya, bişey demedik. Sen de iyice korumaya başladın şu kızı, bişey mi var yok…
(Sözünü keser ve hemen yatakta doğrulur)
E: Ne alakası var ya? Kızın başına gelenleri aksiyon filmi izlermiş gibi izleyelim mi abla ya…
Ni: (gülerek) İyi, tamam. Sen izleme zaten, kurtar hep… Biliyo musun Hollywood’a dolandırıcı rolü yapıcak bi oyuncu arıyolarmış, valla senin rol yapmana gerek de yok ama…
E: (gülerek) Oraya da gideriz be abla, ayıp ettin…
Ni: Geri çevirirlerse?
E: Aaa, öyle bi şansları var mı ki… Ki olursa, o zaman yakışıklı, karizmatik, sempatik birini kaçırmış olurlar… Onların sorunu… der gülerek.
Ni: Aaaa Ekrem’cim, o özelliklerini anlattığın kişi kim, yazık olur çocukcağıza cidden, üzülürüm bak. Sende de olsa keşke bunlardan dimi canım, der ve gider…
(Ekrem, tekrar uzanır ve birini :D düşünmeye başlar…)
…
Cihan, bütün bu yaptıklarından sonra (Sevil’in başına gelenlerin hala kendisi yüzünden olduğunu düşünmektedir.) ne Ekrem’e ne de Cenker’e abisinin durumunu söylememeyi tercih etmiştir. Parka gider ve geçen yaptıkları gibi yine bankta uyur…
…
Ertesi gün…

Ayçin’in annesin başı çok ağrıyodur. O yüzden dükkana gidemez. Dükkan işi Ayçin’e kalmıştır… Bi umut Cenker’i arar:
A: Günaydın, uyandırdım mı yoksa?
C: Yoo… Hayır… Uyanmıştım zaten… Günaydın
A: E, iyi o zaman… Cenker, ben bugün derse gelemiycem.
C: Neden Ayçin?
A: Annemin başı çok ağrıyo, evde kalıcak. Dükkana gidemiycek, onun için ben gidicem.
C: Yalnız olmaz ama. Ya o pislik bi daha gelirse… Ben de geliyorum, der.
…
Onlar buluşup, dükkana giderlerken; Cihan, Sevil ve Ekrem de Neşet’in evine giderlerken karşılaşırlar. (Nisanur, annesine yardım edeceği için gelemez.) Beraber yürürlerken, Cihanın ayağına çivi batar; onu çıkarmak için bi banka otururlar… (Bu arada, biraz ilerilerinden bi adam geçer, sonra başını çevirir ve Sevil’i Ekrem ve Cihan’ın yanında görünce, en yakındaki ağacın arkasına geçer ve onları izlemeye başlar.)
…
Ayçin, içeri girdiklerinden kapıyı kilitler. (Nergis’in bi emridir bu, mahalleye rezil olmak istemediği için) İkisi de hemen etrafı toplamaya başlarlar. İşleri bittikten sonra otururlar. İkisinin de elleri çok yorulmuştur. Temizlik malzemeleri yüzünden de başları ağrıyordur. Cenker, başını ellerinin arasına almış, dirseklerini de dizine koyup yere bakıyordur. Ayçin’se ellerini ovuşturup duruyordur. Bir süre yorgunluktan ikisi de kımıldayamaz… Sonra Ayçin toparlanıp başını kaldırır… Ve…
A: Cen… Cenker… Kapı… Kapıya… Bak… Kapıya bak… der kekeleyerek ve korku dolu bi sesle. Aynı zamanda Cenker’i dürter. Cenker başını hızla kaldırır ve kapıya bakar…

Lütfen yorum yapın... İyi, kötü herşeyi eleştirebilirsiniz... Eksiklerimi söyleyebilirsiniz; ama lütfen yorum yapın... Çünkü yorumlara göre yeni bölümü koyucam... Herşey sizin elinizde ve klavyenizde yani :D

Çok güzel meraklandırma yaz

Yazdım canım, orada girebilirsem internete koyucam... Ama bi de yorum kısmı var :D sadece senin yorumun olursa koymam sanırım :D