10.BölümHepsi o kıza aval aval bakmayı sürdürürken, kız onlara gülümser.
N: Bizim beşi bir yerdemiz işte… der onları göstererek.
(henüz isimsiz kişi): Demek meşhur beşli bu… Anlattığın kadar varmış, der ve ikisi de gülmeye başlar.
Diğerlerinin anlamsız ve soru soran bakışları gördüklerinde gülmeyi keserler.
N: Gözlerinizden merak fışkırıyor genç beyinler… Bekleyin azıcık… Gel Pınar’cım isimlerini biliyorsun ama yine de tanıştırayım.
P(artık ismi biliniyor ): Dur ben tahmin edeyim, nasıl olsa baya iyi öğrendim onları…
N: Peki…
P: (Sırayla başlar. Ekrem’i gösterir.) Mavi gözler, jöleli saçlar, karizma (bunu gülerek söyler), artistlik… Ekrem bu değil mi?
E: Vay be… Her yerde tanınıyorum… (Sevil imalı imalı bakar) Tanıştığıma memnun oldum, der ve ayağa kalkar.
N: Otur yerine, sonra iyice tanışacaksınız zaten. Şimdi yağcılığı bir kenara bırak ve otur… Devam et Pınar…
P: (Sevil’i gösterir) Bu kesin Sevil…
S: Evet ama nasıl bu kadar emin olabildin?
P: Çünkü sen Ayçin kadar saf bakmıyorsun, der ve gülerler. (Ayçin dışında) Ya… Saf derken, o kadar güzel bakmıyorsun anlamında… Gözlerin çok güzel yani onu demeye çalışıyorum, der Ayçin’e dönerek.
A: Hıı… Teşekkür ederim, der yumuşayarak. O da gülümser. Pınar bu arada Sevil’e göz kırpmıştır. Sevil de anladığını belli ederek gülümsemiştir.
E: Senin de gözlerin çok güzelmiş.
P: Teşekkür ederim.
C: Yeşil, değil mi? Gözlerinin rengi yeşil? Çok güzelmiş cidden…
P: Evet, teşekkür ederim, der yine gülümseyerek.
N: tamam bırakın artık şu yağcılığı… Kızı da gelir gelmez benzettiniz kendinize…
Ci: Doğruları söylemek suç mu ama hocam?
P: Suç falan dediğine göre, sen de Cihan olmalısın.
Ci: Evet… Her şeyi anlattınız galiba hocam.
S: Peki seni tanıyabilir miyiz artık?
P: Tabii ki… (Neşet’e döner) Sen anlat amca…
N: Tamam… Pınar, lise 3’e geçti. Yeğenim. Tatilde görüşmek istedik… O da geldi. Hem gezip dolaşmak için hem de bana yardım etmek için… Sorusu olan?
E: Ne kadar kalacak?
N: Bilmiyorum, ne zaman sıkılırsa o za…
P: Amca ya… Sıkılır mıyım hiç senin yanında…
N: İşim olmadığı zaman hep geziceğiz, dolaşacağız ama… Haaa unutmadan çocuklar! Çocuklar!
(Hepsi Pınar’a bakmış duruyorlardır. Ekrem yemyeşil gözlerine, Sevil kıvır kıvır kahverengi saçlarına, Cenker yüzünden hiç eksik etmediği o tatlı gülümsemesine, Ayçin üstüne giydiği çok şık, aynı gözleri gibi yeşil renkli elbisesine, Cihan’sa tüm bu doğallığına bakıyordur. Dışarıdan bakıldığında çok tatlı, sevecen, doğal bir kız olarak görünüyor Pınar…)
N: Hey!!! Size diyorum!!! Gözlerinizi kızın üstünden çekin hemen!
P: (tatlı tatlı gülümser yeniden) Amcacım, gerçekten alemler bunlar ya… O sırada diğerleri de kendilerine gelirler.
E: Alem derken? Hocam iyi şeyler anlatmadınız galiba Pınar’a.
S: İyi bi şeyimiz mi var anlatılacak?
E: Senin olmayabilir ama benim var canım.
S: Neymiş o?
E: Çekicilik, cazibe, yakışıklılık, boy pos… Neşet hoca anlatırken atlamış olabilir ama Pınar görür görmez anladı.
(Pınar gülmeye başlar)
P: Amca ya… Dediğin kadar var…
N: ooo Pınar’cım bunlar ne ki? Daha neler göreceksin…
P: Desene doğru yere geldim o zaman…
N: Ne doğru yer ama…
Pınar’ın telefonu çalar.
N: Kim? Baban mı?
P: (o tatlı gülümsemesi hemen silinir ve ekrana bakar, tekrar gülümser) hayır değil, arkadaşım amca…
N: Tamam, sen git konuş, der ve Pınar gider…
N: size gelince kuzucuklarım… Size söyleyeceğim bişey var.
A: Ne oldu hocam? Kötü bişey mi oldu yoksa?
E: Ya ortalığı niye velveleye veriyorsun şimdi!
Ci: Bi durun da öğrenelim.
N: hele şükür sustunuz. Seçme hakkınız yok ne yazık ki… Şu birkaç gün çok işim olacak. Siz Pınar’ı gezdireceksiniz, dolaştıracaksınız. En iyi şekilde! Pınar seçici bir kızdır ona gö…
E: Tamam hocam ya, istediğiniz bu olsun. Arkadaşlar istemezse tek de gezdiririm ben.
C: Niye tek gezdireceksin ki. Ben de varım, tamam hocam…
A: İstediğiniz bu olsun hocam, mağaza mağaza dolaştırırım ben onu.
N: Biriniz değil hepiniz! Ayrıca emanet olacak! İyi bakacaksınız ona. Ve bir de onun tek başına bir yere gitmesine asla izin vermeyeceksiniz, siz de gideceksiniz peşinden. Eğer teyzesine gidecek olursa götürmeyeceksiniz, görüştürmeyeceksiniz! Teyzesine asla götürmeyeceksiniz! Bu dediklerimi de ona söylemek yok! Yoksa derslerinizi unutursunuz! Evet! Eğer sizinle eğlenememiş olursa bi daha ders olmaz!
S&C&A&E&Ci: ????
Beşlinin şaşkınlık içindeki suratlarına bakınca,
N: Şöyle saf saf bakmayı kesin! Anlaşıldı mı?
E: Anlaşıldı ama ho…
N: Anlaşıldıysa sorun yok evladım.
S: Ama neden oldu…
N: Neden olduğunu söylemeyeceğim Sefil’cim, anladın mı?
S: …
Ci: Teyzesini görmesinde ne sakın… (Ekrem ve Sevil gibi Cihan’ın da sözünü keserek)
N: Var işte bi sakınca! Ne çok soru soruyorsunuz be! Dediğimi yapın yeter! Hem siz neden ona takıldınız da dersler konusuna takılmadınız?
A: Sonuçta o… (Kapıda Pınar’ı görünce susar)
Pınar içeri sevinle girer ve hemen amcasının yanına gelir. Kollarını onun boynuna dolar, yanağına bir öpücük kondurur ve bir sandalye çekerek kenara oturur… Diğerleri hala şaşkındır. Pınar onları öyle görünce yüzündeki tebessüm siliniverir.
P: Ne oldu size?
E: Şey… Biz…
S: Bişey konuşuyorduk da…
P: Hım… Peki. Ama bu suratlarınız böyle durmaya devam edecek mi? Der gülümseyerek, diğerleri de gülümserler.
A: En iyisi… Hadi derse başlayalım.
N: Aslında… Bugün ders yok çocuklar.
Ci: Neden hocam?
N: Bi susarsan söyleyeceğim. Bugün benim çok önemli işlerim var. (Pınar’ın soru soran bakışlarını görmezden gelerek devam eder.) Pınar’ı bugün sizle gezecek.
P: Amca… Hayır. Ol…
C: Ne demek hocam. Tabii ki gezeriz.
E: Evet Pınar. İtiraz yok. Hem tanışmış da oluruz.
P: Ama ben size yük ol..
S: Ne yükü canım… Aşk olsun. Ekrem’in de dediği gibi (Burayı hiç söylemek istemiyormuş gibi söyler) tanışmış oluruz.
E: Hem bu günü de kutlarız. Tarihte bir ilk!
A: Neden kutluyoruz ki? Ne oldu?
C: Pınar’ın gelişini mi?
E: Yaa… Onu da kutlarız ama Sevil ilk defa benim dediğim bir şeyi onayladı. Onu kutlarız diyorum.
Ci: (Bilgi verircesine, Pınar’a dönerek) Bu iki arkadaşımız çok eğlencelidirler ve sürekli birbirleriyle didişip dururlar.
P: Sadece ikisi mi?
C: Evet
A: Sürekli ikisi
P: Peki neden acaba SADECE ikisi? Der imalı bir şekilde
Ci: Henüz onu çözemedik Pınar’cım. Garip bir şekilde ikisi…
E: Neresi garipmiş ya? Lütfen ama. Bana o kadar laf desin de ben sesimi çıkarmadan durayım mı öyle?
A: Valla orasını bilmem ama didişmeyi çok seviyorsunuz gibi görünüyor… Ekrem ve Sevil dışında herkes güler.
S: Hayır canım, ne sevmesi…
E: Iyyy hayatta!...
N: Neyse hadi kalkın bakalım, üzmeyin Pınar’ımı sakın…
S: Siz hiç merak etmeyin hocam, der ve Neşet’le ikisi bakışırlar…
Dışarı çıktıklarında Pınar’ı mağaza mağaza dolaştırırlar önce. Çeşit çeşit kıyafet denerler Ayçin, Sevil ve Pınar. Erkeklerse puan verirler, yorum yaparlar. Herkes mağazada çok eğlendir. Pınar’ın dışında. Genellikle konuşmadan duruyordur hep, gülümser sadece. Cihan sıkıldığını fark eder ve dışarı çıkarlar. Daha sonra bir şeyler yerler. Arada hep espriler vardır; ama Pınar’ın hiç onlarla ilgilenmediğini ve bir yere dalıp kaldığını görür hepsi. Sadece herkes gülünce o da gülümser o kadar… İyice dolaştıktan sonra sahile götürürler Pınar’ı… Artık yerinde duramıyordur Pınar. Bir an önce bitsin şu gezinti de kurtulayım der gibi…
E: Oh be… Mis gibi hava, dimi Pınar?
P: Hı hı…
C: Ne oldu sana böyle, eğlenmedin mi hiç, der endişeli bir şekilde.
P: Hiç… Hiçbir şey olmadı… Yalnız benim…
S: Yalnız senin???
P: Benim bir yere gitmem gerekiyor. Çok teşekkür ederim her şey için, şimdi gitmem gerek… der ve yürümeye başlar, Cihan kolunu tutar hemen. Pınar durmak zorunda kalır.
Ci: Nereye gidiyorsun, bak akşam da olmak üzere.
C: Nereye gideceğini söylemezsen gitmene izin vermeyiz.
P: (birden o tatlı, sempatik kız, sertleşir) Size nereye gideceğimi söylemek zorunda değilim ben!
E: Al işte, bir Sevil 2!
S: Çok komiksin Ekrem!
E: Öy…
A: Susun be! Der ikisine dönerek. Sonra Pınar’a döner. Akşam vakti nereye gideceksin, seni yalnız bırakamayız.
P: Nedenmiş o?
A: Çünkü… Çünkü…
Ci: Çünkü buralar çok tinerci, sarhoş falan kaynıyordur. Kız başına gidemezsin.
P: Amcamın neler söylediğini bilmiyorum mu sanıyorsunuz siz? Der ve hepsi afallar.
A: Ama… Şey…
P: Bakın! Size neden öyle dediğini falan anlatarak zaman kaybedemem. Şimdi teyzemi görmem gerek. Siz ya da amcam ne derseniz diyin. Umurumda değil! Bi antlaşma yapalım… Ben çok eğlendiğimi söyleyeyim, siz de teyzeme gittiğimi bilmiyormuş gibi yapın. Böylece derslerinizden olmazsınız! Tamammm. Şimdi hoşçakalın ver ve yine yürümeye başlar. Bu sefer Ekrem tutar kolundan, Sevil’in bakışlarını yok sayarak…
P: Ya ne var yine! Anlaşmadık mı ya! Bırakın işte!
S: Şey… Bence gitmesinde bi sakınca yok… Gitmelisin…
E&A&Ci&C: ??????
Evettt... Acaba neden Neşet, Pınar'ın teyzesine gitmesine izin vermiyor ve Sevil nasıl oluyor da Pınar'ın gitmesinde bir sakınca görmüyor??? Yorumları ve tahminleri bekliyorum... 
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) 
Nerden
Kişisel İleti
yaz hızlıca 
