Zaman su gibi akar geçer… Üç ayın nasıl geçtiğinin farkına varamamışlardır… Fakat bu üç ay, birkaç özel durum dışında hepsi için çok sakin, olaysız geçmiştir… Pınar değiştirmiştir her şeyi. Birçok gerçeği anlamalarına yol açarak hayatlarından ışık hızıyla çıkmıştır… Dersler ağırlaşmış ama eski neşeli haline de dönmüştür… Ancak bu sabah garip şeyler olmaya başlamıştır…
Üç Ay Sonra… (10 Aralık)
Sevil, saatini kurmuş olmasına rağmen kalkamamıştır. Yarım saat geçtikten sonra gözlerini açtığında geç kalacağını fark eder ve apar topar giyinmeye çalışır. Giyindikten sonra yine aceleyle saçlarını toplamaya başlar; ama tokanın kancası eline batar ve kanatır. Dolayısıyla bu daha da zaman kaybettirir ona…
Ekrem de uyanamamıştır. Nisanur’un zoruyla yatakta debelenir ve en sonunda uyanır. Ancak sersem gibi hissediyordur. Bu sabah üzerinde garip bir his vardır. Canı kahvaltı etmek istemez, zaten geç kalmıştır. Nedense annesine de bişey olmuştur. Yanına gittiğinde her zamanki övgülerine boğmaz Ekrem’i… Dalgın bi halde giyinir ve evden çıkar. Beş dakika sonra kapı çalar: Ekrem mosmor dudaklarla kapının önündedir ve elleriyle kollarını ovuşturuyordur: Montunu giymeyi unutmuştur…
Ayçin, annesinin feci derecede yakıcı cimciklemeleriyle uyanabilmiştir. Geç kaldığının farkında değildir. Ve tuhaf bir şekilde bu sabah hiç de makyaj yapmak istememiştir. Annesinin “Çarşamba pazarı” ifadesiyle rimel ve kalem sürer çabucak ve bir ruh gibi atar kendini yollara…
Cenker gözünü açtığında hemen saate bakar. Geç kaldığını görünce sinirden saati duvara atıp kırar. Neden bu kadar hırçınlaştığını o da anlamaz. Küçük atıştırmalardan sonra yola koyulur…
Cihan da geç kalkmıştır. Bugün kendini bambaşka hissediyordur. Tarih edilemez biçimde sevgi doludur. Kendini saçma bir şekilde kelebek gibi hisseder. Sanki bugün hayatının son günüymüş; ama aynı zamanda en güzel günüymüş gibi… …
Hepsi kendilerini sokağa attıklarında bütün o geç kalma, hırçınlaşma, sevgi dolu hissetme, gereksiz telaş faslını atlatırlar… Kendilerini bembeyaz sokakların kollarına bıraktıklarında her şey çok başka görünür onlara… … Sevil, hızla köşeyi dönerken duraklar ve adımlarını yavaşlatır. Çünkü karşısında onu bekleyen, üşüyen ellerini ovuşturan sevgilisini, Ekrem’ini görür… Beyaz pamuklar üzerine usulca indiğinde bile çok tatlı göründüğünü fark eder. Biraz bekler… Doya doya bakar Ekrem’ine… Birbirlerine açıldıkları o güzel günde, Ekrem, Sevil’in kollarında çekip konuşmak için götürdüğü ağacın altında bekliyordur yine… Sevil’in aklına bazı diyaloglar gelir. “S: Ya ne tutup götürüyorsun beni? Bıraksana kolumu! E: Kaçırıyorum canım, sonra annenlerden fidye alacağım, nasıl? S: Uff! Dalga geçmeyi bırak! Ne-” ve ardından uzun uzun bakmışlardır birbirlerine. Konuşma ihtiyacı hissetmemişlerdir… Sevil’in dudaklarında küçük bir gülümseme belirir… Ekrem’inin yanına gider.
E: (sabahki sersemliğini üzerinden atmıştır, dışarı çıkınca) Ooo, geldi benim kelebeğim, der ve Sevil’i öper. Kız çok mu üşüdün? S: (Gülümser) Hayır canım, şimdi ısınırım, der Ekrem’e sarılarak. E: Biliyor musun, bugün acayip bir duygu var bende. S: Bende de. Ama tanımlayamayacağım bir duygu… E: Aynen…
(Bu sırada kapının önüne gelmişlerdir. Diğerlerini beklemeye başlarlar.)
E: Üşüdüysen içeri geçelim hayatım… S: Yo, hayır. Üşümedim, bu beyazlık beni ısıtıyor. E: Eee minik fare, ne yaptın dün? S: Gece boyunca seninle mesajlaştıktan, daha doğrusu rapor verdikten sonra mı? E: (gülümserler) Evet. S: Birini düşünüp uyudum… E: Aaa, kimi? Tanışıyor muyuz? S: Bilmem, aslında seninle uzaktan yakından bir ilgisi yok. E: (şaşırır) neyyy? Kimmiş o? S: Hani karayip korsanlarında jack diye biri vardı ya, onu düşünüyor- E: Ya, kızım bırak onu ya. Adamın saçı sakalı birbirine girmiş, tipten tipe girmiş ya… S:(Ekrem’in üzüldüğünü görünce) Sen gerçekten inandın mı onu düşündüğüme? Senin dışında kimseyi düşünemem ki ben… E: Bitanem ya… … Cenker de Ayçin’le yolda karşılaşır. Artık açılmanın vakti geldi diye düşünür. C: Günaydın Ayçin, nasılsın? A: Günaydın Cenker, iyiyi- C: (sözünü keser) Ayçin, ben seni çok seviyorum der ve Ayçin’in bir şey demesine fırsat bırakmadan onu öper. A: (Bir an şaşırır ama çok sevinir) Cenker… Fark ettin mi, kusmadın… C: (Midesini tutmadığını fark edince) Evet… A: Ben de seni seviyorum, der ve sarılarak Ekrem ve Sevil’in yanına giderler. … E: Ooo, ne ara oğlum? S: Tebrik ederim… A: Teşekkürler, Sevilcim. C: Biraz önce Ekrem… E: Neeee? Kusmadı mı? A: Hayır, ben de çok şaşırdım. Bugün çok garip bir gün… Ci: Bence de… (Yeni gelmiştir) E: Naber Cihan? Ci: Diyorum ya, bugün bir garip hissediyorum… Sanki bir daha böyle güzel zamanlar yaşayamayacağım. C: Oğlum ağzını hayrı aç ya. E: Saçmalama Cihan… Daha ne güzel zamanlarımız olacak önümüzde, der Sevil’e bakar. S: Evet, kesinlikle. A: Ee, hadi içeri girelim… … (içeri girdiklerinde)
N: Merhaba beş kafadar. Hepsi: Merhaba hocam. N: Bugün bir tuhaflık var üstümde, baştan söyleyeyim. O yüzden bugün ders yapmayacağız, konuşacağız. E: Ama hocam sınava baya yaklaştık sayılır. N: Öyle Behlül’cüğüm ama yapmayacağız işte. Sevil, bişey isteyebilirim değil mi? S: Tabi… Tabii ki hocam. (Neşet’in bu kadar nazik olmasına şaşırır) N: Bize bir çay suyu koyar mısın? Ve Ayçin, sen de- A: Tamam hocam. Der ve Ayçin sehpa koymak, Sevil de çayı hazırlamak için mutfağa gider. C: Hocam, ben bir lovaboya gideceğim. N: Tabii.. Git hadi… Bekliyoruz…
Cenker’in kalkar ve tam salonun ortasına geldiği anda bir sarsıntı hisseder. Dönüp diğerlerine bakar. Onlar da hissetmişlerdir. Kimse konuşamaz. Adım atmaya hazırlanıyorken yer daha feci sarsılır. Cihan camın kenarında oturuyordur ve yanlarına gelecekken camlar patlar ve Cihan yere düşer… Ayçin’in çığlıkları üzerine, mutfakta korkudan hareket edemeyen Sevil, onların yanına gelir. Cihan’ı yerde görünce kütüphanenin yanında kalakalır. O sırada raflardan kitaplar üstüne düşer ve Ekrem’in çığlık atmasına fırsat kalmadan Cenker’in bulunduğu yerde üstüne avize düşer. Ekrem, Ayçin ve Neşet ayaktalarken ve tam hamle edeceklerken… Enkazın altında kalırlar… Ekrem’in son duyduğu şey, Ayçin’in inildemeleri dışında Sevil’in “Ekrem… Ekrem… Ek-“ demesidir. Sonra o da Sevil ve odadaki herkes gibi… Cihan’ın son kez camdan dışarı bakarken, diğer evdeki enkazlar dışında bir şey daha görmüştür: camın önünde bir kelebek…
Evet... Vedamız böyle oldu (: Fazla acıklı oldu, biliyorum... Ayrıca destekleriniz, yorumlarınız için çok teşekkür ederim.Final için -son- yorumlarınızı bekliyorum... (:
35736
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 516
Rep gücü : 526
Kayıt tarihi : 10/08/10
Nerden : ZONGULDAK
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) Cuma Eyl. 17, 2010 3:22 am
Cenker’in kalkar ve tam salonun ortasına geldiği anda bir sarsıntı hisseder. Dönüp diğerlerine bakar. Onlar da hissetmişlerdir. Kimse konuşamaz. Adım atmaya hazırlanıyorken yer daha feci sarsılır. Cihan camın kenarında oturuyordur ve yanlarına gelecekken camlar patlar ve Cihan yere düşer… Ayçin’in çığlıkları üzerine, mutfakta korkudan hareket edemeyen Sevil, onların yanına gelir. Cihan’ı yerde görünce kütüphanenin yanında kalakalır. O sırada raflardan kitaplar üstüne düşer ve Ekrem’in çığlık atmasına fırsat kalmadan Cenker’in bulunduğu yerde üstüne avize düşer. Ekrem, Ayçin ve Neşet ayaktalarken ve tam hamle edeceklerken… Enkazın altında kalırlar… Ekrem’in son duyduğu şey, Ayçin’in inildemeleri dışında Sevil’in “Ekrem… Ekrem… Ek-“ demesidir. Sonra o da Sevil ve odadaki herkes gibi… Cihan’ın son kez camdan dışarı bakarken, diğer evdeki enkazlar dışında bir şey daha görmüştür: camın önünde bir kelebek…
ay burası beni bitirdi ya pelin özellikle şurası
Ekrem’in son duyduğu şey, Ayçin’in inildemeleri dışında Sevil’in “Ekrem… Ekrem… Ek-“ demesidir. Sonra o da Sevil ve odadaki herkes gibi… Cihan’ın son kez camdan dışarı bakarken, diğer evdeki enkazlar dışında bir şey daha görmüştür: camın önünde bir kelebek…
üf bu çocuklar daha sınava girecekti
pelin_johnny
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 363
Rep gücü : 358
Kayıt tarihi : 21/08/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) Cuma Eyl. 17, 2010 3:29 am
Cenker’in kalkar ve tam salonun ortasına geldiği anda bir sarsıntı hisseder. Dönüp diğerlerine bakar. Onlar da hissetmişlerdir. Kimse konuşamaz. Adım atmaya hazırlanıyorken yer daha feci sarsılır. Cihan camın kenarında oturuyordur ve yanlarına gelecekken camlar patlar ve Cihan yere düşer… Ayçin’in çığlıkları üzerine, mutfakta korkudan hareket edemeyen Sevil, onların yanına gelir. Cihan’ı yerde görünce kütüphanenin yanında kalakalır. O sırada raflardan kitaplar üstüne düşer ve Ekrem’in çığlık atmasına fırsat kalmadan Cenker’in bulunduğu yerde üstüne avize düşer. Ekrem, Ayçin ve Neşet ayaktalarken ve tam hamle edeceklerken… Enkazın altında kalırlar… Ekrem’in son duyduğu şey, Ayçin’in inildemeleri dışında Sevil’in “Ekrem… Ekrem… Ek-“ demesidir. Sonra o da Sevil ve odadaki herkes gibi… Cihan’ın son kez camdan dışarı bakarken, diğer evdeki enkazlar dışında bir şey daha görmüştür: camın önünde bir kelebek…
ay burası beni bitirdi ya pelin özellikle şurası
Ekrem’in son duyduğu şey, Ayçin’in inildemeleri dışında Sevil’in “Ekrem… Ekrem… Ek-“ demesidir. Sonra o da Sevil ve odadaki herkes gibi… Cihan’ın son kez camdan dışarı bakarken, diğer evdeki enkazlar dışında bir şey daha görmüştür: camın önünde bir kelebek…
üf bu çocuklar daha sınava girecekti
:D evet, aslında üzülmedim değil :D ama sınavı girip de bir daha üzülmelerindense mutlu ölsünler daha iyi :D iç beklenmeyen bir olay olduğu için yazmak istedim daha çok :D
pelin_johnny
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 363
Rep gücü : 358
Kayıt tarihi : 21/08/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) Cuma Eyl. 17, 2010 3:33 am
"Candy" ben farklı olsun istedim (: mutlu sonla biten hikayeleri pek sevmem, o yüzden de böyle bitsin dedim :D
"10_hatice_30" evet ben de böyle bir son yapacağımı beklemiyordum :D çok teşekkür ederim
"(cansu)" çok teşekkür ederim (:
aslında kelebek görmesi de aklıma şöyle geldi: annesi veya babası cihanı almaya gelen kelebek diye düşündüm saçma ama yine de dokunaklı ve anlamlı oldu bence :D
nslnr61
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1117
Rep gücü : 1126
Kayıt tarihi : 15/08/10
Nerden : Bize Her Yer Trabzon
Kişisel İleti : Bu kız seçici biri y
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) Cuma Eyl. 17, 2010 3:39 am
ay hala tüylerim diken diken ha tırstım birazda :D
korkuttum mu ya :D bu kadar etkileyebileceğimi tahmin etmedim :D yanlış tanımayın beniiii :D öyle psikopat değilim :D ama kalemi elime aldığımda herşey değişir (:
LxL
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 534
Rep gücü : 524
Kayıt tarihi : 21/08/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) Cuma Eyl. 17, 2010 3:42 am
yoo, hayır niyetim sizi üzmek değil, ama eğer yazdıklarım sizleri etkileyebilmişse ne mutlu bana farklı bitirmek istedim... ama ne seni ne de başkalarını kasten üzmeyi düşünmedim berrakcım (: benim de yazarken tüylerim diken diken oldu, ama önemli olan sizin ne hissettiğinizdi ve anladığım kadarıyla hepiniz çok üzüldünüz, şok oldunuz, benim bir manyak ve psikopat olduğumu düşünüyosunuz ve bu bölümü beğenmediniz... (:
BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final)
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: BEŞİ BİR YERDENİN AMANSIZ MÜCADELESİ--Acımasız Veda- (Final) 
acımasızım, çünkü aklıma gelen en güzel final bölümü buydu :D evet, hissederlerse daha güzel olur diye düşündüm :D
:D yok ya... ama bitirirken güzel olsun dedim :D ayy, yaşasın... demek ki sana hissettirebilmişim (: çok teşekkür ederim canım (:
istanbulda, en yakın arkadaşımın doğum günüydü benim 10 aralık
saçma ama yine de dokunaklı ve anlamlı oldu bence :D
