14.Bölüm

E: De-de…
S.E: Ne oldu oğlum? Bir anda şeytan çarpmışa döndünüz. Aaa, durun. Tanışmadınız mı yoksa Pınar kızımla? (Pınar arkasına döner, onların yalvaran gözleri, ona her şeyi unutturur. Dayanamaz. Bir Süleyman dedeye, bir de kaygıyla bekleyen ikiliye bakar…)
P: Benim gitmem gerek Süleyman dede… Hoşçakalın… der ve yıldırım hızıyla çıkar. Yanlarından geçerken Ekrem de Sevil de Pınar’ın gözlerinden yaşlar akmakta olduğunu fark ederler. Daha çok kızarlar kendilerine… Yaptıklarından daha bi pişman olurlar. Ama ne yazık ki çok geçtir…

Pınar koşa koşa, ağlayarak teyzesine gider. O sırada da evde yaşıtı olan kuzeni Buket vardır. Anlatır ona her şeyi, ağlar, konuşurlar. Bir işi çıkar Buket’in ve yarım saatliğine tek başına kalır Pınar. Geldiğinde Buket şok olur… Sinirleri iyice gerilen Pınar’ı sakinleştirmek için Buket, meyve suyuna uyku ilacı koyar ve Pınar, teyzesi gelmeden mışıl mışıl uyur…

O gece herkes düşünür, kimseyi uyku tutmaz… Ekrem, sakladığı babasının resmine bakar, gözleri dolar, eve giden ve sorun olmadığını gören Cihan, annesiyle babasının asılı duran resimlerine bakıp ağlar. Sevil, “innocence” şarkısını dinlerken sabah Pınar’ın anlattıklarını düşünür, gözlerinden yaşlar akar elinde olmadan. Cenker, neden söylediklerini düşünür, içi daha da kötü olur, Pınar gelir gözünün önüne, onun da gözleri dolar. Ayçin’se eve geldiği anda annesine sımsıkı sarılır. Ve ağlamaya başlar. Yaptıklarını, söylediklerini düşünür Neşet. Vicdan azabıyla yanıp tutuşur. Kimsenin gözüne uyku girmez, tüm gece ayakta kalırlar… Sabaha karşı uykuya dalar hepsi… Çok geçmeden uyanırlar zaten. Zoraki bir şekilde Neşet’in evine doğru yol alırlar…

Uyku hapının etkisiyle Pınar hala kalkamamıştır. Buket, bir şekilde paçayı kurtarır annesinden. Çok yorgun olduğunu söyler… Uzun bir süre izler Pınar’ın uyuyuşunu. Bütün dünyanın acısı bu kıza yüklenmiştir sanki… Buket de karar verir. Görülecek bir hesap vardır ve bunu onların yanına bırakmayacaktır…

Herkes büyük sıkıntı ve üzüntüyle Neşet’in kapısının önündedir.

E: (kapıyı çalar ama kapıyı açmaya kimse gelmez) Ne oldu ya bu adama?
S: Dünkü olayları bilmiyormuş gibi konuşma Ekrem!
E: Ay, harbiden ya… Korkudan bayılacaktım dedemin yanında.
A: Ayyyy! Ne oldu? Çabuk söyleyin!
C: Sakin ol Ayçin, anlatsanıza!
S: Dün biz dükkana gidiyorduk –
Ci: Siz? İkiniz? Der. Göz kırpar ikisine de gülümser…
E: Ya oğlum üf! Gittik işte beraber…
Ci: Tamam canım, kendinizi stres altında hissetmeyin, doya doya yaşayın aşkınızı, der ve bu sefer Erkem ve Sevil dışında üçü gülerler.
A: Aaa, ne zaman ol-
S: Üf Ayçin, saçmalama ya. Olmadı bişey. Sadece beraber dükkana gittik. O kadar. Abartmayın…
E: Arkadaşın heyheyleri üstünde her zamanki gibi… O yüzden bulaşmayın derim ben.
S: Ekreeeem!
E: Tamam ya… (Nisanur, ona kızdığı zaman yaptığı yüz ifadesini yapar, Sevil bir anda değişir)
S: Ya yapma böyle!
E: haha, kıyamıyorsun değil mi bana? Der imalı imalı
C: Ya, iyi güzel hoş da… Sizin aşk dolu sözlerinizi dinleyecek zamanı sonra buluruz. Anla-
A: Neden kesiyorsun Cenker ya? Kötü mü böyle davranmaları birbirlerine? Bak ne güzel itiraf etmeye çalışıyorlar aşklarını…
E&S: Neee? Hayır ya…
A: (onları duymazlıktan gelir) Cenker, sen olsan nasıl söylerdin sevdiğini? Der imalı bi şekilde.
C: şey… benim… şey… gitmem… lazım… der ve koşa koşa bir ağacın altına gider. Ayçin üzülür… 5-10 dk.sonra Cenker gelir. Ayçin’in yüzüne bakamaz…
C: Eee… Hadi… Anlatın, der usulca.
E&S: (Aynı anda) Biz…
E&S: Sen anlat.
S: Sen anlat
E: Peki, der ve anlatmaya başlar. (Sevil çok bozulur. Ekrem’in centilmen olmasını bekliyordur.)

Anlattıktan hemen sonra kapı açılır. Belli ki Neşet onları dinlemiştir. Hiçbir şey söylemeden başıyla “içeri” anlamında işaret eder. Herkes yerine oturduğunda tam söze başlayacakken, kapı yumruklanır… Ayçin soluğunu tutar… Anıl’ın geldiğini sanır, ama bu imkânsızdır. Cenker, Ayçin’in elini tutar. Sözsüz bir şekilde kapı yumruklanmaya devam ediyordur. Neşet tam kalkarken
Ci: Ben açayım, hocam, der ve kapıyı açar. Cihan’ın bişey demesine fırsat bırakmadan Buket girer içeri hışımla…

Neşet öylece kalır, herkes Buket’e bakar. Buket son derece sinirlidir… Bağıra bağıra konuşmaya başlar.

B: Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz! Pınar söylemedi diye intikamınızı böyle mi alacaktınız!
(Herkesin şaşkın bakışlarına aldırmadan devam eder.) Ağlaya ağlaya geldi eve! Sizin yüzünüzden! Kız doğru dürüst yaşayamadı ki! Sizin bu bencilliğinize rağmen sizi değil kendini suçladı! Sizi korudu! Sevmişti sizi! Ama hiçbiriniz layık değilmişsiniz onun sevgisine! Yazıklar olsun sana Neşet amca! Ama doğru! Amca demek bile yakışmaz sana! Ne hale getirdiniz kızı ya!
E: Ne oldu ya? Söylesene!
B: Sen hiç konuşma! Büyük ihtimalle Ekrem ukalasısın sen!
E: Hey, hop! Öyle ukala falan olmuyor ama!
C: Edebini takın bence de!
B: Siz? Siz takındınız mı peki! (şimdi sesi daha bi yüksek çıkıyordur) Sizi gerçekten sevmişti! Ama siz “sevgi” kavramı nedir bilmezsiniz ki! (der sesine alaycı bi ton katarak) Dün onu yarım saat yalnız bıraktım! Yarım saat! Geldiğimde odası kilitliydi! Ve odasının kapısının önünde birkaç damla kan vardı! (Hepsi gözlerini faltaşı gibi açar) Zorla açtım kapıyı! Bileklerini kesmeye çalışmış! Bütün bu kötülükten kurtulmak, annesine biran önce kavuşmak için kesmeye çalışmış bileklerini! Ama olmamış! Yapamamış! Rahatladınız mı şimdi! İstediğiniz oldu!

Hepsi çok şaşırmıştır… Neşet ağlamaya başlamıştır sessizce… Hepsi şok olmuştur adeta…


Sıradan ve gereksiz bir bölüm oldu, farkındayım... Ama final için böyle olması gerekiyordu... Final için küçük bi bilgi: üç ay sonrasından devam edecek... (: yorumlarınızı bekliyorum (: