Sevil
Ben: Ben de anlamadım Güney!
Güney: Hıhı, kesin anlamamışsındır! Bak gör şimdi!
Telefonu açtı. Ve Ekremle konuşmaya başladı. Yine bin türlü saçmalayacaktı.

Ekrem
Hah, açtı! Ama Sevil değil bu.
X: Ooo, sevgilimin sevgilisiyle konuşmak da varmış kısmette!
Sevgilimin sevgilisi? Anlamadım ama neyse.
Ben: Seville konuşmak istiyorum.
X: Üzgünüm bayım, sevgiliniz şu anda öbür sevgilisiyle konuşmakta!
Bu ne ya? Amanın, bu Güney olmasın!
Ben: Güney?
Güney: Ooo, demek Sevil benden de bahsetmiş sana!
Ben: Bak o haber...
Güney: (Lafımı kesti.) Kes lan, kes! Şerefsiz!

Sevil
Güney: Kes lan, kes! Şerefsiz!
Ben: Ya Güney kes şunu! Anlatıcam her şeyi!
Güney: Bana bak, adam diye geziniyorsun oğlum, var mı milletin sevgilisine göz koymak?!
Ben: Güney yeter, çıldırdın iyice!
Güney: Ne o? Sevgiline kıyamadın herhalde Sevil hanım!

Ekrem
Şimdi de Sevile bağırıyor. Bu psikopat Sevile bir şey yapabilir.
Ben: Bana bak, Sevile zarar vermeyeceksin!
Güney: Hadi ya, pek bir düşünürmüşsün sevgilini!
Ben: Bak, saçmalamayı kes de dinle, Seville aramda arkadaşlıktan öte bir şey yok.
Buna ben de inanmıyordum ya, neyse.
Güney: Anladım! Başka neler sallayacaksın?
Ben: Dinlemiyorsun!
Güney: Dinlemiyorum ulan!
Yüzüme kapattı. Çok kabaydı, sesi öfke doluydu. Sevili o adamla aynı çatı altında bırakmak pek mantıklı değildi. Yeniden aradım. Ama yüzüme kapandı.

Sevil
Ekrem yeniden aradı, ama Güney yüzüne kapadı. Ekreme karşı çok mahcuptum. Aynı zamanda da korkuyordum. Güney yanıma yaklaştı, saçımdan tutup beni kaldırdı.
Güney: Sen kiminle dans ettiğini bilmiyorsun kızım!
Ben: Güney, ben sana yalan söylemem biliyorsun. Öyle bir şey olsa neden senden saklayayım?
Güney: Benden korkmuş olduğun için olabilir mi?!
İşte son damlaydı, ben de taşmıştım artık!
Ben: Senden korktuğum için, öyle mi? Senden neden korktuğumu da bir düşün bakalım!
Saçımı daha sıkı kavrayıp daha aşağı çekti. Canım yanıyordu ama umurumda değildi.
Ben: Beni korkutuyorsun Güney! Sen bir manyaksın! Anlıyorum, beni seviyorsun, ama sen bir manyaksın!
Konuşmalıydım. Susmak da bir yere kadardı. Korkumu yendiğimi sandığım sırada yüzüme bir tokat indi. Yere düştüm.
Güney: Ne diyorsun sen be, ne diyorsun?! Manyak öyle mi? Sana manyak ne demekmiş göstereyim mi?
Beni sert bir hamleyle tutup ayağa kaldırdı. Bir de öbür yanağıma bir tane indirdi. Yine düştüm. Ağlıyordum artık, çıldırmış gibiydi. Ağır sözü sindiremezdi. Bir tane, bir tane daha...
Ben: Güney! Yeter artık, sen napıyorsun?! Beni bu şekilde mi bastıracaksın?! Daha ne yapabilirsin, ha?! En fazla öldürebilirsin! Öldür de kurtulayım be! Öldür! Öldürsene!
Ağlıyordum, ben de delirmiştim neredeyse.
Son sözümden sonra durdu. Baktı. Elleri omuzlarımda kalakaldı. Sonra sertçe kendine çekip sarıldı. Sımsıkı sarıldı. Tepki vermedim, veremedim.
Beni bıraktı. Olduğum yere çöktüm.
Güney: Ben...
Ben: Gitt!!!
Güney: Bak ben...
Ben: Defol! Cehenneme kadar yolun var tamam mı? Defolll!!!
Süt dökmüş kedi gibi çıkıp gitti. Banyoya gittim, elimi yüzümü yıkadım. Titriyordum. Aynaya baktım. Kaşımın kenarı şişmişti, muhtemelen yere düştüğüm sırada bir yere çarpmıştım. Yüzüm kıpkırmızıydı, ellerinin izi yanaklarımdaydı. Suyla yanaklarımı acıtırcasına ovdum, izler çıkana kadar. Güneyden ölesiye nefret ediyordum. Ölesiye...

Ekrem
İçime sinmedi, yine aradım. Sevil açtı.
Ben: Sevil!
Sevil: Ne?
Ben: İyi misin?
Sevil: İyi olmam mümkün mü sence?
Ben: Sana bişey yaptı...
Sevil: Hayır.
Ben: Evet Sevil, inkar etme.
Sevil: Yapmadı!
Ben: Yapmış işte bak, sesin titriyor.
Sevil: Şu anda tüm Türkiye bizim aşk dedikodularımızla kaynıyor Ekrem! Ondan olabilir mi?
Ben: O Güney denen herife güvenmiyorum tamam mı? O bir psikopat! Sana zarar verdi dimi?
Sevil: Offh! Diyelim ki evet, sana ne bundan?! Hayatıma karışma tamam mı? Bu Güneyle benim aramda.
Ben: Nerdesin? Evinde misin? Evin nerde?
Sevil: Sen ne yapmaya çalışıyorsun?
Ben: İçimi rahatlatmaya çalışıyorum.
Sevil: Kendi içini rahatlatmak için, sırf kendi rahatın için beni rahatsız edemezsin tamam mı?
Yüzüme kapattı.
Ama ben yetersiz kalamazdım tabi, hemen Sibeli aradım.
Ben: Bugün set yok.
Sibel: Yine mi? Ama bakın Ekrem bey, Tarık bey gelemez bu kadarına.
Tarık bey yönetmen bu arada.
Ben: Özel bir mesele...
Sibel: Özelleriniz işinizi mi engelliyor?
Ben: Evet! Çenen çalışmasın Sibel, dediğimi ilet! Ha, bir de... Sevilin ev adresini alabilir miyim?
Sibel: Neden?
Ben: Seni ilgilendirir mi? Varsa ver işte.
Adresi aldıktan sonra kapattım.
Aslında Sibel bir yerde haklıydı, bu gidişle bu filmi elli yıla kadar anca çekerdik.

Sevil
Kapı çaldı. Kim şimdi bu? Delikten baktım. Güney olabilir diye korkuyordum ki, Ekremi gördüm. Offh! Ne işi var burda? Evimi nerden biliyor? Bana neden rahat vermiyor?
Ben: Ekrem! Ne arıyorsun burda?
Ekrem: Açar mısın?
Ben: Açamam! Git lütfen!
Ekrem: Sevil..
Ben: Bak işi yokuşa sürme tamam mı? Beni de konuşturma, senden rica ediyorum, beni yalnız bırak!
Ekrem: Neden yalnız kalmak istiyorsun?
Ben: Dinlenmek istiyorum.
Ekrem: Kafanı ütülemem!
Ben: Ekrem! Kes gevezeliği! Ve git!
Ekrem: Tamam giderim, ama kapıyı aç, bir kez göreyim, rahat edeyim.
Ben: Ofh! Sen laftan anlamaz mısın?
Ekrem: Sana bir şey yaptı demek ki...
Ben: Yapmadı diyorum.
Ekrem: O zaman aç!
Ben: Ya git!
Ekrem: Kırıcı olmaya başladın. Senden sadece kapıyı açmanı istiyorum.
Çaresizce açtım kapıyı...

Ekrem
Ben: Sevill!!!
Sevil: Tamam, abartılacak bir şey yok.
Ben: Yaptı dimi? O vurdu dimi sana?! O vurdu!
Sevil: Gördün işte, artık git!
Ben: Seni böyle bırakıp nasıl giderim?
Sevil: Abartma, kolum falan kırılmadı yani!
Ben: Nerde oturuyor bu herif? Nerde şimdi?
Sevil: Delirme! Bırak bu sorunu ben çözeyim.
Ben: Onunla tek başına mücadele edebileceğine emin misin?
Sevil: Ekrem, lütfen özel hayatıma karışma.
Ben: Özeli mi kalmış ya, şu hale baksana! Vurmuş ya, resmen vurmuş! Buna ne hakkı var? Sana babanın bile vurmaya hakkı yok, o kimmiş de sana vurabilirmiş?!

Sevil
Delirmiş bu!
Ekrem: Nerde oturuyor bu, ha? Nerde, söyle!
Ben: Napıcaksın? Dövücek misin?
Ekrem: Yoo, sadece ona birilerini dövmek nasıl bir şeymiş göstermek istiyorum! Yani dayak yemek!
Ben: Saçmalama!
Durdu, sakinleşmeye çalıştı. Bir ara bakıştık.
Ekrem: Gireyim mi?
Bunu söylerken öyle masum, öyle sevimli, öyle sempatikti ki; onu eve almamak elde değildi.
Ben: Geç hadi, geç!
Mutlu bir çocuk edasıyla içeri geçti.
Ekrem: Ne yapacaksın şimdi?
Ben: Kahve yapabilirim, çay da olabilir.
Ekrem: Öyle değil. Yani Güneyle napıcaksın?
Sustum.
Ekrem: Ayrıl ondan!
Bu sefer şaşırdım.
Ekrem: Şey... Yani, değmez. Onunla kendini harcama.

Ekrem
Ne diyorum lan ben?! İyice kafayı yedim ha... Bana ne! İster ayrılır, ister ayrılmaz!

Sevil
Anlamadım niye böyle saçma sapan konuşup sonra da telaşla toparlamaya çalışmasını...
Ben: Ondan ayrılmamı mı istiyorsun?
Ekrem: Evet! Yani... Ayrılsan iyi edersin.
Ben: Neden istiyorsun?
Ekrem: Çünkü... Şey... Çünkü...

Ekrem
Köşeye sıkıştım. Kendini harcarsın dedim, üsteledi. Ayrılsan iyi edersin dedim, yine üsteledi. Ne yapmaya çalışıyor bu kız?
Ben: Bak ben sadece seni düşünüyorum. Bu yüzden...
Sevil: Bu yüzden?
Bu yüzden dedik işte, Türkçeden mi anlamıyor nedir?! Beni sıkıştırıyor.
Ben: Bu yüzden işte. Başka ne yüzden olabilir?
Sevil: Hayır benden önce atılıyorsun ayrılmak deyince...
Ben: ...
Sevil: Hem sen niye geldin buralara kadar?
Haydaaa!!! Sorguya çekiliyorum anlaşılan.
Ama ben senin derdini anladım kızım, sen benim ağzımdan laf almaya çalışıyorsun! Niyetin illa bir şeyler söyletmek.
Neler söyletmek? Dilim varmıyor ki söyleyeyim...

Sevil
Ben: Anlaşıldı, sen cevap vermeyeceksin.
Ekrem: Yani aslında...
Ben: Ne içersin?
Ekrem: Ben?
Ben: Senden başka biri var mı burda?
Ekrem: Haa...
Ben: Ee?
Ekrem: Ne eee???
Ben: Ne içersin?
Ekrem: Haa, ne varsa içerim.
Ben: İyi, kahve getireyim o zaman.
Ekrem: Hıhı...

Ekrem
Afalladım bir an resmen! Kız çakacaktı neredeyse.
Bekle bekle sıkıldım, kalktım, uzun bir koridordan geçtim. Ev ev değil, saray! Uzun bir yürümenin sonra hele şükür mutfağı bulabildim.
Sevil: Aa, ben getiriyordum kahveleri.
Ben: Sıkıldım da, ondan geldim. Yardım ediyim?
Sevil: Bir şey yok yardım edicek.
Kahveleri doldurdu, mis gibi koktu.
Sevil: Bardağını alabilirsin.
Aldım, ama salak gibi tutamayıp yere düşürdüm.
Ben: Anam!
Sevil: Tamam ya, ben şimdi temizlerim.
Ben: Yok yok, ben temizlerim.
Sevil: Aman aman, sen elini sürme yeter.
Off, kızın başına bin türlü iş açtık!
Yeri silmeye çalışırken kırılan bardağın camı eline battı.
Sevil: Ahh!
Ben: Noldu?
Sevil: Bir şey yok ya, cam battı.
Ben: Nasıl bir şey yok? Kanıyor!
Sevil: Ameliyata mı alalım Ekrem?! Nolmuş?
Ben: Bakayım bari.
Elini elimin içine aldım, sıcacıktı. Parmağı kanıyordu.
Ben: Acıyor mu?
Sevil: Biraz...
Başımı kaldırdım, göz göze geldik.

Sevil
Elimi tuttu, sonra gözlerime bakınca falan içim ürperdi. Bir anda kapının çalmasıyla irkildik.
Ekrem: Birini mi bekliyordun?
Ben: Yoo...
Kapıyı açmaya gittim, Ekrem de peşimden geldi.
Kapıyı açtım, Güney gelmiş! Ellerinde çiçekler... Mahcup bir ifadeyle baktı yüzüme. Ekrem de kapıdan görününce bir anda benim de tüylerim ürperdi. Güney kötü kötü baktı. Yine olay olacaktı anlaşılan...

süperrrrrrrrrrrrrrr

çook güzel eline sağlıkk

wayyy süper olmuş yaa harika ötesi:)
anamm güney tam bi psikoymuş yaa manyak harbiden... ayyy ekremide gördüüü walla bu sefer ikisinide yaşatmaz heralde... yeni bölümü çabuk yaz yaa tamda yerinde bırakmışsın...
merakla beklyorum cnmm :D

off yhaa en heyecanlı yerde kalmış....!!! :D

yb

spr olmuş cnm dewam

harika!
devam etmelisin tatlım

harika hemen yaz lütfen yeni bölümü

çok güzel yaaaaaaa çok hoşuma gitti yeni böl. ne zaman??? :?:

yeni bölüm ne zman ?????

en heyecanlı yerinde kalmış yine.biliorum bi sonraki bölümü dha merakla bekleyelim die yaptığını ama müsait olduğun en kısa zamanda yazmanı beklioruzz

yeni bölümü artık koymucakmsn

yb nerde canım???

yazıcam evet yarıda bırakmayacağım ama ne zaman yazarım bilmiyorum, bayramdan sonraya kalabilir.

bayramdan sonra birz uzun bi süre değil mi??

öyle evet, ama bayramda 1000 soru çözmem gerek, giremeyeceğim.
yarın ablam geliyor üniversiteden, bilgisayara harcayacak zamanım olmayacak. yine yazamayacağım.
olsa olsa bugün olur, o da meçhul belkiii ???

Ayy ne oLurr yaz cnmmmmm 10 gn bekleyemm ne olur yaz cnm :D

YazDınmı Cnm