Kevser'e İthafen Yazılmıştır ~

-9. BÖLÜM- *Fiyaskolar Geçidi*
OKULUN İLK GÜNÜ#
Okulun sokağında beklemeye başladım.Nerede kalmıştı bu?
Hıh,en sonunda gelebildi!
İrem'le birbirimize gülümseyerek okula doğru gitmeye başladık.
Evet başlıyoruz.huh!3 ay'ın ardından.
Okulun yanından geçerken bahçede arkadaşlarıyla dolaştığını gördüm.
Hep böyle oluyordu zaten.Alışkanlık gibi birşey olmuştu.
Seneye ne durumda olacaktım acaba?O kadar alıştım ki etrafımda olmasına...
Okula girdik.
Ah,evet evet.tam yanımdan geçti,her neyse,dediğim gibi çok fazlasıyla buna alıştım.Her zaman dibimden ama asla değmeden geçmesine...
O sırada Dilara'yı gördük.Hemen yanımıza geldi.Biraz muhabbet ettikten sonra duvara doğru gittik.Bu duvar bile o kadar fazla anımı yansıtıyordu ki.O gün bu duvardaydık.O dedikodu günü bu duvarda oturuyorduk.
Yavaş yavaş toplanıyorduk tüm sınıf.
Ne kadar uzamışlar.Özellikle erkekler.
Sesler geçen yılkinden de beter olmuş.
Onun ki de düzelmiştir biraz.Geçen yıl çatallaşmıştı.
of bana ne ondan!
Muhabbet her zamanki gibiydi,aynı.
Bir an önce zilin çalmasını bekliyorduk,beklemekten fazlaca sıkılmıştık.
En sonunda zil çaldı.Sıraya geçtik,istiklal marşı falan.
Yanımızdakilerin sesleriyle bu daha çok işkence gibi.Böğürüyorlar resmen.Ama kulak bu da!E o da istiklal marşı,içine ettiler resmen.Biraz saygıdan şunlara istiklal marşını söyletmesinler bari :D
Hemen yeni sınıfa çıktık.Konumu felaketti.Öğretmenler odasının tam karşısı.
Bütün koridor öğretmenler,müdür yardımcısı ve müdürle dolu.
Kitapları alıp bahçeye indik.
Melike Zeynep'i bekleyecekti.
İrem se eve gidecekti yürüyerek.
Büşra'nın zaten servisi buradaydı.
Ben de elimde bu 5 kg'lik kitaplarla garaja kadar gidecektim.
İrem-Büşra-ben okul kapısının önünde durmuş konuşuyorduk.
'bizim servisle bırakalım seni oraya kadar.' dedi Büşra.
'Olur mu ki?Ama Murat amcadan izin alalım o zaman' dedim,Murat amca onların servisçileriydi.Kesinlikle çok iyi biriydi.Büyük ihtimalle kabul ederdi zaten.
O sırada hafifçe sağa,aşağı doğru baktım.
Neeeee!
O-nasıl?
Bu o,eminim.Onun kolu %100 eminim.Hem tişörtten de belli oluyor.ımm fazla yakınımda değil mi?Biz bu pozisyona nasıl geldik ayıptır sorması?
Filmden bir sahne gibi.Hem de aşk filminden bir sahne gibi.
Neyse ki arkamı dönmeden önce fark ettim.
Yoksa burun buruna kalırdık.Gerçi o biraz,nasıl derler çok uzun.
Onun arkamda olduğunu her hücremde hissediyordum.
Anlaşılan şansım yine iş başında.

ERTESİ GÜN~
aa,serviste niye yok bu?
ha,doğru.dün ulaşamamıştı servisçi.bu yüzden de bende numarası var mı diye sormuşlardı.ne harika (!)
Okula girdiğimde Melike,İrem ve Büşra bir köşede oturmuş konuşuyordu.
Galiba bu yıl biraz daha geç gidiyoruz.Neyse,böyle daha iyi.5 dk. 5 dk.'dır.
Derste ders işlemediğimizden midir,nedir ders çabuk geçmişti.
Şimdi gidip Büşra'nın bana dün aldığı colanın hesabını kapatmaktı.
Ama kantinde cola yok.Ice tea alırım ben de.
İrem'le beraber kantine gittik.Melike'yle Büşra arkadan gelecekti.
O da buradaymış,o boyla fark etmemek ne mümkün!
Kantim doluydu zaten.O çıkana kadar alamam ben.
Ümit alacağını aldı,benim önümden geçecekken yine aynı şey oldu.
Dünkü gibi.Ama bu sefer benim arkam dönük değildi,yan duruyordum.
Hergün böyle dönerek gideceksek birkaç güne burun buruna kalırız da biz.
Gözlerim yine yerdeydi.Yüzüm sabitti ama gözlerim kesinlikle yerde saplanıp kalmışlardı.
Sonra kantinden çıktı.İrem bana dönüp 'Sana baktı ondan sonra çıktı' dedi.
Off,bazı arkadaşları hala burada ama.Lütfen duymamış olsunlar!
Neyse ki umurlarında değilim,kimden bahsettiğimizi anladıklarından bile şüpheliyim.
Büşra'ya ice tea alıp çıktım.
-------
Serviste yalnızca Ece'yle ben kalmıştık.
'Türküüüü!Türküüüü!' Burak abinin seslenişiyle dalgın dalgın bakan gözlerim Burak abiye döndü.
'Efendim!?'
'Sen Ümit'le aynı sınıfta mısın?'
'Hayır,o yan sınıfta.' dedim.Yine bir şeyler dönüyor ama hadi hayırlısı.
'Onu gördüğün zaman sorar mısın,servise neden gelmiyormuş?'
'Tamam Burak abi.' dedim ve yarın ne halt edeceğimi düşünmeye başladım.

OKULUN 3. GÜNÜ-

Off!Şu an stresten karnıma ağrılar girdi.
Ben gidip nasıl soracağım ya?
Melike'yle bakışlarımız kesişti.Hafifçe gülümsedi.
'Of ya.bugün soracağım ama şimdi değil.' dedim mırıldanarak.
'Sen bugün soramayacaksın onu.iddiaya bile girerim.'
'Ya soracağım.Yalnızca şimdi değil,bir dahaki teneffüs.'
'Bu teneffüs de soramayacaksın,bir diğerinde de,diğerinde de, diğerinde de..'
Bu konuşma devam ederken zil çaldı.Bir dahaki teneffüse artık.
Teneffüs zili çaldığında Melike yanımda onların sınıfına doğru ilerlemiştim ki,içeride kimseler yok!
Beden dersi için giyinecekler sanırım.Bahçeye indik,evet soyunma odasının önündeler.
Tam gidecektim ki içeri girdi.
‘Kapıyı çal sor işte’ dedi Melis.
‘Deli misin?Giyiniyor,öyle gidilir mi ya!?’ dedim Melis’e inanamayarak.
Gerçekten karnıma ağrılar girdi.Of,çektiğim şeylere bak!
‘Ya burada böyle beklemeyelim,yürüyelim tekrar bakarız’ dedim durumdan son derece rahatsız olarak.
Tam yürümeye başlamıştık ki karşıdan odanın kapısı açıldı ve çıktılar.
‘Hıh,tamam çıktı git sor.’ Dedi Melike neredeyse beni iterek götürecekti.
Basket potasının oraya kadar gittik.
‘Geliyor,geliyor.GELDİ!’ dedi Melike.Bu sefer hafif iteklemesiyle ayağa kalktım.
Bir yandan potaya gömülmüş ‘Allah’ım neden ben?neden?nedennnnn?’ diye söyleniyordum.
Hızla toparlandım.
Arkadaşlarıyla grup halindeydi,şimdi gazabımız mübarek olsun ne diyeyim.
Tam o sırada en arkada o kaldı.Yanında kimse de yoktu.
Onu hiç en arkadan tek başına giderken görmemiştim.
Şükürler olsun,Allah’tan tek başına kaldı.
Ona doğru yürüyordum.Ama yürüyen sanki ben değildim.Bunu yapan Türkü olamazdı.
Yanında durdum.Yanında durduğumu görünce fazlasıyla şaşırmış olduğu anlaşılıyordu.
‘Servise neden gelmiyorsun?’ dedim sesim ne titremiş,ne bir şey olmuştu.Yalnızca boynum isyandaydı,uzun olduğu için yukarıya bakıyordum,dolayısıyla boynum hiç de rahat değildi.
‘ıı çünkü beni babam bırakıyor.’ Dedi onun da sesi normal çıkmıştı.Ama hareketlerinde bir gariplik vardı.
‘Tamam.’ Dedim ve arkamı dönüp Melike’lerin yanına doğru yürümeye başladım.
O sırada Ufuk gelip ‘Türkü Ümit’le çıkıyor.’ Dedi.
Bana bakıp sırıtıyor, önüne gelene söylemeye başlıyordu.
Peşinden yürümeye başladım.
‘Ya mal ne çıkması!’
‘Türkü var ya Türküü Ümit’le çıkıyor.’
Al işte!Bir gruba daha söylemişti.
‘Salak ya!Mal gel açıklayayım!’ dedim peşinden gitmeye devam ederken.
‘Çıkmıyoruz ya ne çıkması!’
‘Çıkmıyorsanız napıyordunuz?’ demesiyle gözlerim fal taşı gibi açıldı.
Ordan napıyoz gibi gözüküyoz biz öküz?hıı?hıı?
‘Ya mal,servisçi bir şey sordurttu.o yani.’
‘Tamam,şaka şaka ya :D ‘
Bu çocuk mal.Harbi mal!
Melike’lere dönüp ‘of ya!’ dedim feryat edercesine.
Bu da ikinci dedikodu oldu.
Sınıfa çıktık.
Sinirli sinirli sırama oturdum.Bu sefer daha ufak çaplı bir şeydi.Üstelik benim sevdiğim değil,çıktığımız gibi bir söylentiydi ki bu durumda tek mağdur ben olmuyorum :D
Umut gelip elini uzattı.
‘Hayırlı olsun.’
Ellerimi sıranın arkasına koyarak ‘Ay!saçmalama lütfen.Ufuk,geberteceğim seni!’
Geri zekalı daha da yaymış ya.Umut’a söylenir mi ya!
Son derece sakindim aslında.
O an aklımdan geçen bir düşünceyle gelişecek olayların neler getireceği o kadar karışıp,garipleşti ki.
Ben Ümit’e servisçinin sorduğu gibi ufak bir ayrıntı söylememiştim.
Yani şu an ben merak ettim,gelip bahçede onu buldum,sordum sanıyor~