harika olmuş cnm

-10. BÖLÜM-*BİR KAÇ YENİLİK*

Yok,artık o serviste yok...
Bu yıl zaten son yıl.Yavaş yavaş gidiyor işte.
Yakında tamamen hayatımdan çıkıp gidecek.
"Hahahaha!Salak,saati düşürdü.." sesiyle buram buram melankoli kokan bakışlarım arkama döndü.Ah,evet Kayra.Bunu Nursena'ya söylemişti.Ani bir hareket yapınca Nursena korkup elinde tuttuğu saati yere düşürmüştü anlaşılan.
Baktığımı görünce "Salağa bak ya saati düşürdü" dedi ve güldü.
Yerden saati almaya çalışan Nursena'ya bakarak güldüm.
Bir kaç dakika sonra Nursena indi ve Kayra "Sen Mert'le aynı sınıfta mısın?" dedi.
"Evet" dedim.
Gelip yanıma oturdu.
Çok tuhaf ama konuşulacak konu bile aramama gerek kalmadı.
Hatta konuşmak için okul-ev arası yeterli bile gelmedi.
Hele evimin okula en az 9 km mesafede olduğunu düşünürsek...

Ertesi gün her gün duvara oturduğumuz için bu sefer de potaya oturalım dedik.
Tabii onların futbol oynadıklarını ve potayı "kale" olarak kullandıklarını hesaba katmamıştık.
Gele gele top benim ayağımın dibine geldi.
Ve topu almak için de o geldi...
Sırıtarak geliyordu ama yaklaştıkça sırıtması kayboluyordu.
Elini uzattı,ama topu almak için yeterli değildi.
Elini uzattı,yine alamadı.
Elini uzattı ve yine alamadı.
En sonunda parmak ucuyla zorla topu biraz daha kendine yaklaştırdı ve topu alıp gitti.
Biz de daimi yerimize yani duvarın oraya gittik.
Zil çaldığı için inek arkadaşım İrem anında yerinden fırladı tabi.
Tam duvardan inmişken top yine bizim tarafa doğru geldi.
Yine topu almaya Ümit geldi ve bu sefer resmen İrem'e yapışarak topu aldı ve gitti.
Bu çocuğun derdi ne ya?Bana değmemek adına her şeyi yapar,benim dışımdaki herkese gider yapışır!
Üstelik çok garip bir şey fark ettim.
20 Aralık 1. dedikoduydu.
2. dedikodu da 21 Eylül.
Doğum günü 21 Aralık.
Aralık 12. ay
Eylül de 9. ay.
12'yle 9'u toplayınca da 21 yapıyor!
Üstelik sınıftaki 21. kişiyim.
Boy sırasında da 21.'yim.
Servisin üstünde 21 yazıyor.
saat 21 genelde akşam 9 olarak geçer.
21 onun doğum günü ve 9 da benim doğum günüm.
Bu sadece tesadüf mü yani?
-----
Serviste yine fazla melankoliktim.
Kayra ise her zamanki muhabbetlerimizden birine hazırlanırken asık suratımı görünce olayı eşelemeye başladı.
"Biri mi üzdü?"
sessizlik,sadece sessizlik.
"Ben mi?"
"Hayır?"
"Kim?"
"Burada söyleyemem,yani 2 yıllık bir şey..."
"Başka nerde söyleyeceksin?"
Bana iyice yaklaştı.
"Onlar arkada zaten.Kulağıma söyle,hadi!Tabii bana güvenmiyorsan o başka."
"Saçmalama tabii ki sana güveniyorum.Ama.."
"Hadi!Kimse duymaz zaten."
"Tamam,ama kimseye söylemek yok.Bir şey yapmak yok."
"Tamam."
"Kayraaaaa" diye arkadan seslendiler.
"Susun bir.Gelmiyorum.Daha önemli işlerim var.Yani en azından benim için önemli.."
"Söyle sen,kim?" dedi bana dönüp.
Kulağına "Ümit" diye fısıldadım.
"Ne!Ümit mii?"
"Bağırmasana!!"
tabi ki,ne bekliyordum...Onlar geçen yıl bu serviste kavga etmiyorlar mıydı?Birbirlerinin boğazlarına yapışmıyorlar mıydı?
"Ne yaptı?Gidip döveyim."
"Hayır,sakın!"
"Ne yaptı,Türkü?"
"Biraz bahsetmiştim ya dedikodu çıktı diye.."
"Ee?"
"İşte 1. geçen yıl çıkmıştı,2.'si de bir kaç gün önce çıktı.."
"Hangi aralıklarla çıkıyor?" dedi ve gülümsedi.
hafifçe gülümsedim.
"O mu çıkartıyor?" dedi bu sefer gayet ciddiydi.
"Hayır.Ne diye kendiyle ilgili dedikodu çıkarsın ki?"
"Tam olarak neyle ilgili?"
"İlki işte neymiş ben onu seviyormuşum,ikincisi de biz çıkıyormuşuz da falanmışta filan.."
"Kim çıkarıyor peki?"
"Ne yapıcaksın?"
"Bir daha çıkmamasını sağlıycam."
"Gerek yok.Alıştım zaten..."
"Alıştın da,sana bunu neden yapıyorlar?"
"Aman boş ver.."
"Tamam.ben de Ümit'i döverim."
"Ya hayır!!"
"Tamam sadece biraz okşayacağım."
"Sakın yapma öyle bir şey!"
"Yarın sağlam gelicek,merak etme."
"Bir şey yapma!!"
"Yapmayacağım.Sadece konuşacağım."
"Konuşma da,Okşama da."
"Bak bir telefonumla herkesi toplarım."
"ve onu mu yani?İstemiyorum öyle bir şey."
"benim onunla kendi meselem var onun için okşayacağım zaten ben onu."
"ya offf"
"çok çabuk tepki veriyorsun biliyor musun?"
Söz konusu o ve ona verilecek bir zarar olunca ne bekliyorsun ki? diye geçirdim içimden.
Hiç fark etmemiştim ama ona bir zarar gelir diye ne kadar korkuyormuşum meğer...

Yeni Okuyucuuu !
Tüm bölümler süper. Ellerine sağlık.

Teşekkürler kızlar (:

Yeni okuyucu çok güzel yazıyorsun bayıldım...Helede bu olaylardan bazıları başıma gelmişti tabi daha az olayla bunun birtek benim başıma gelmemiş olmasına nerdeyse seviniyorum...Yeni bölümü hemen eklersen sevinirim...

gzl

Teşekkürler
yeni bölüm ne zaman gelir bilemiyorum.Ama yazın yazarım büyük ihtimalle.

spr olmus

Teşekkürler =)
Aslında olayları bir an önce yazmak istiyorum ama sbs de çok yaklaştı,bilemiyorum.
iyi ki final vermemişim kendi kafamdan bir şeyler uydurup da.
İyi ki olacak olayları beklemişim,yoksa hayatta aklıma gelmezdi bu yaşadıklarım.

yb?

Ümit_İdiil demiş ki:

yb?

okullar kapansında bi...
ağlaya ağlaya bol bol yazarım artık.

Neden ağlaya ağlaya? Ağlama canım sen

bir daha aynı okulda olamıycaz çünkü.

-BÖLÜM 11-

YAKINIMDAKİ VAR YA,O SEN OLMALIYDIN.

Beden derslerinden nefret ediyorum.Çünkü o sırada bir sınıfın dersi boşsa bahçede oluyorlar ve tüm rezilliklerinizi izliyorlar.
Lanet olsun ki,onların dersleri boş.
Isınma egzersizleri...Daha rezil ne olabilirdi?
Bir kaç dakika sonra belamı buldum tabi;
Koşu yarışı!
Onlar da kantinin oradaki masadan kalkıp potanın oraya geldiler.
Ver ellerine birer paket patlamış mısır,ortam tamamlansın.
Sinemada film mi izliyorlar,sirkte gösteri mi izliyorlar yoksa normal bir sınıfın beden dersini mi?Tamam belki bizim sınıf için normal demek pek de uygun değildir.
Normalde zaten yeterince rezil olurum ben,onun önünde olmak zorunda mı peki bu?
Ah,bir de şu tişörtüm var.Bol takıntıma lanet olsun.Bir de önlerinde eğileceğim ha,hem de bu tişörtle!
Tamam,başlıyoruz.
1-2-3!!
O kadar da kötü değildi.En sona kalmadım en azından.
Ortalamaydım.Ne çok hızlı,ne çok yavaş.
Hatta kendimi aşmış bile sayılırım.Aynı ortamda olduğumuz düşüncesiyle bir hızlanma oldu sanırım...
Ne,dahası da mı var?
Yok,yok,yoook!
Hadi ama!Tüm dünya bana karşı mı?
Ben bunlardan nasıl kurtulacağımı düşünürken yanımda duran Melis "Bir önceki turda az kalsın sana çelme takıyordum,ikimiz de düşecektik" demesiyle yüzümde hafif bir gülümseme beliriverdi.Tabii ya!
Gülümsemem giderek genişlerken Melis'e "bu turda bana çelme takar mısın?N'oluuur??" diye yalvarmaya başladım.
"Tamam ama o zaman ikimiz de düşeriz"
"Olsun"
Bu tur da başlamıştı işte.
Onların önüne gelmiştik yine.
Melis'e "hadiii" diye seslendim.Tık yoktu.Aslında bilinçli olarak yapmamıza gerek yoktu.Bende bu sakarlık olduktan sonra.
Tur bitip,yerlerimize döndüğümüzde kendi başımın çaresine bakmaya karar verdim.
Hocanın yanına gittim ve "hocam sanırım hastalandım,tuvalete gidebilir miyim?"
Hocanın kafasını aşağı-yukarı hareket ettirmesiyle arkadaşımı da alıp hızla tuvalete gittim.
Oh be.Daha fazla rezil olamazdım değil mi?
BİR KAÇ GÜN SONRA~
Iyy,yine Türkçe dersi.Türkçe dersiyle bir alıp veremediğim yok.Hatta ortalamamın en yüksek olduğu ana ders Türkçe.Sorun hocada.Kadın laf sokmadan duramıyor.
"Dün noktalama işaretlerinin tanımlarını getirip burada yazmanızı söylemiştim.Hadi şimdi yazmaya başlayın." dedi ve sınıf gruplara ayrılarak noktalama işaretlerini deftere not etmeye başladık.
Ne yazık ki ortadaki grup-İrem ve Büşra da vardı bu grupta- hocanın dikkatini fazlaca çekmişti.
"Kahve de ister misiniz?" dedi hoca sinirli bakışlar altında.
Bir süre sessizlik olsa da konuşmaları tekrar başladı.
"Ümiiiiit"
Evet,evet onun adı geçmişti.
"Türkü......"
Hatta benim de adım geçmişti.
Bir şeyler dönüyordu.
Kafamı kaldırdığımda Büşra yanımdaydı.
“Türkü’yle Ümit’in arasında bir şey var mı dedi.” Diye olanları anlatmaya başlamıştı ki Umut hemen “Bir şey dedik iyi ki hemen yetiştirmek zorunda mısın!?” diye söylendi.
Büşra anında yerine döndü.
Tüm ders boyunca aklıma oradaydı,çünkü hala adımız geçiyordu.
Okul çıkışı servise giderken Büşra’dan olanları anlatmasını istedim.
“Biz noktalama işaretlerini kitaptan yazıyorduk ya kitapta Ümit yazıyordu.Umut da Ümit’le Türkü’nün arasında bir şey mi var dedi.Yağmur ve Melisa da evet dedi.Sonra ben sana söylemeye geldim biliyorsun zaten.Sonra bir 15 dakika sonra falan aralarında gerçekten bir şey varsa Ümit’le bir konuşayım dedi.”
“Offff!Neyse,hadi görüşürüz.”
“Görüşürüz”
BİRKAÇ GÜN SONRA~
Büşra’nın gözü düzelse bari.İrem de vicdan azabı çekmeyi bırakır hem.
Üstelik beni gerçekten endişelendiriyor.Şu anda şaşı gibi.Nasıl böyle oldu bir türlü anlayamadım.
Merdivenlerden inerken Büşra’ya “bence doktora git” derken Ümit de arkadaşlarıyla beraber yukarıya çıkıyordu.
Omuzlarımız birbirine çarptığında omzumdaki sızıyı hissetmiyordum bile.
Kalbim yerinden çıkacaktı sanki.O kadar hızlı atıyordu ki ben kocaman bir kalbe dönüşmüştüm sanki de gümbür gümbür atıyordum.
En ufak hücrelerim bile ayrı ayrı kalplere ayrılmış senkronize bir şekilde deli gibi çarpıyorlardı sanki.
O an donsaydık öylece,sonsuza dek…
Okul çıkışı Melike’yle beraber dershaneye gidecektik.
Servisçiye gelmeyeceğimi söylemek için servislerin oraya gittik.
O sırada Ümit oradan geçiyordu ve Melike gözlerini ayırmadan onun arkasından baktı.
“Bakmasana lan” dedim.Geçen yıldan sonra ona güvenmemi beklemiyordu herhalde.
Ne bakabilirdi,ne de adını ağzına alabilirdi bu saatten sonra.
“Bugün gözüme bir farklı gözüktü.Daha yakışıklı geldi sanki” dedi.
Gel beni yol diyor bildiğin.
Ama hadi bakalım,artık aynı serviste de değiliz.Yani artık eşitiz,hangimizi seçerse…
*****
Sevgi gösterilerini sevmem.
Biri bana değer verdiğini söylediğinde ancak hafifçe gülümsemeyi becerebiliyorum.
Bu konuda fazla yeteneksizim.Ama onun için kendimi bile aştım.yok yok yok,gözleri konuşuyor sadece.Geriye kalan büyük bir sessizlik.
Sarılmayı da sevmem dolayısıyla.
Ama şu an sarılmaya ihtiyacım var.
Hiç olmadığı kadar hem de.Kimseye olmadığı kadar.
Ama şu an ihtiyacım var işte.yalnız hissediyorum.
Ve onu çok fazla benimsemiş.
Bıktım artık.
Hep onlar yüzünden.
Kaç kez o yanımdayken böyle bir şey yok dedim.
Hep bana bu aptal soruları sorup sıkıştırdıkları için.
Onu gidip kankama ayarlamaya çalıştığımı sanıyor.İddia olduğunu söyledim ama-
bana böyle bir şey olsaydı,hoşlansaydım bile söyleyemezdim.Evet kabul ediyorum.
Belki benim aptallığım ama benim suçum değil.O an panikliyorsun,yerin dibine giriyorsun ve onun seni duyduğunu biliyorsun karşındakine cevap veriyorsun bunu bile bile.
Yok öyle bir şey diyorsun.
O da orda kıpırdanıp duruyor,kulaklarını dikmiş dinliyor işte.
İğrenç bir duygu.
Vardı tamam mı öyle bir şey vardı!
*****
CUMHURİYET BAYRAMI PROVASI
Okula gittiğimde herkes gruplaşmış konuşuyordu.
Bizimkilerin yanına gittim.
“Aa Türkü!Günaydın.”
“Günaydın.”
O sırada Kayra bana seslendi.
Elinde majör sopası ve davulun bageti vardı.
“Hangisi?”
“Nasıl hangisi?”
“Hangisiyle dalayım ona?”
“Ona bir şey yaparsan seninle tek kelime bile konuşmam,bunu bil.”
“Tamam ya,şaka!” dedi ve elini omzuma attı.
Arkadaşlarımın gözleri kocaman açılırken ben de elini omzumdan ittim.
Fiziksel temastan gerçekten hoşlanmıyordum.
Sadece gerçekten kalbimdekinden rahatsız olmazdım,yalnızca ona açıktı bu.
Ama Kayra inatla elini omzuma atmaya çalışıyordu hep.
Ve ben her seferinde elini itiyordum.
Üstelik bugün yaptığında o da arkamızdaydı ve gerçekten yanlış anlamasını istemiyordum.
Ona karşı ne kadar derin şeyler beslediğimi yeni yeni kabulleniyordum zaten.
En sonunda stada gidebilmiştik.
Aslında bu yıl stada gitmemiştik.Stadın yanındaki koyun pazarındaydık.
Stad tadilattaydı.Evet,koyun pazarı!!İlkelliğin de ötesinde bir şeyiz.
Tüm tören boyunca,önümdeki –onların sınıftaki- kızın yanına gelip su içmiş,bir şeyler söylemişti.
Dibime kadar girmek zorunda değildi ki!Canımı acıtmak zorunda değildi!Dibime kadar gelip,yokmuşum gibi hissettirmek zorunda da değildi…
Lanet olasıca işkence bittiğinde okulda son derece mayışmış bir halde oturuyordum.
Garaja Büşra’nın servisiyle gidecektim.
Büyük ihtimalle aynı dolmuşta olacaktık.
Murat Amca’ya teşekkür edip garajda indim ve dolmuşa bindim.
Yanında diğer okullardan 2 arkadaşı vardı.
Biri kız biri erkek.
Ve lanet olsun ki Ümit’le formalarımız aynıydı.
Offf!Hayır,hayır,eğer burada ağlarsam asla kendimi affetmem.
Sık dişini Türkü,evde ağlarsın.Burada,o arkadaşlarıylayken olmaz,şimdi değil.

-----------------------
Uzuuuunn bir aradan sonra tekrardan sizinleyim ♥
İyi ki hemen final vermemişim.Açıkçası senaryodaki "şu an" o kadar sıkıcı geliyor ki çabucak gerçekteki "şu an"a gelmek istiyorum.
Sevgiler,muck :*

Çook uzun ve çook güzel bir bölüm Yb bekliyoruuum

harika olmuş eline sağlık merakla yeni bölümü bekliyorum

teşekkürler =)
en kısa zamanda yeni bölümü yazmaya çalışacağım.

--flood için özür dilerim--

Şu an bölüm yazmaya,yaşanan şeyleri yazmaya gücüm var mı yok mu emin değilim.
Ama ne zaman hazır hissedersem kendimi ya da yazmam gerektiğini hissedersem o zaman yazacağım.Yazacağım ki hayatımın dersini unutmayayım.Biri kalkıp hesap sormaya kalktığında ona en ince ayrıntılara kadar anlatıp susturayım.Benim için zor olsa da yazmaya devam edeceğim ama burda yayınlar mıyım bilemiyorum.
Şimdiye kadar yazdıklarımı okuyup destek olduğunuz için hepinize teşekkürler...

ne zamandır internete girmiyordum süper olmuş devam tatlım :D

Teşekkürler =)
bunu sırf inadına devam ettireceğim ama çok sık yazamayacağım için beni mazur görün :D

yeni okuyucu çok güzel yazıyosun tebrikler devamını bekliyorumm