Sabah olmuştu.İçerisi perde kapalı olduğundan aydınlık değildi.Annem içeriye girip perdeleri açtı ve odanın içi gün ışığı ile aydınlandı.Yaklaşık iki saat uyuduğum için uyanmakta zorluk çektim.Kalkar kalkmaz kafamı Ümit'in odasına çevirdim.Oda boştu,sandalye olduğu yerde duruyordu.Melike uyanmadan üzerimi değiştirdim.Yeşil dar pantalon ve kahverengi deri ceketimi giyindim.Saçlarımı tararke Melike uyandı.''Günaydın terbiye abidesi'' dedi.Seslice gülüp tarağı üzerine fırlatım.Melike birden ciddileşip ''Dün neden eve gelmediğini hala söylemedin' dedi.Aklıma gelen ilk açıklamayı yaptım.''Aslında tam size gelicektim ama kütüphande Lana'yla karşılaştım.Israr edince onlarda kaldım.Her neyse şimdi okula gidelim orda kahvaltı yaparız.'' Okula gitmek için yola çıkmıştık.Bir yandan Melike'nin akşam gördüğü rüyayı dinliyordum bir yandanda yeni komşularımızın evini gözlüyordum.Perdeler gene kapalıydı.Okul kapısından geçerken Özgün,Baran ve Ümit'i görmekten korkuyordum.Dolaptan kitaplarımı almaya gittim ve Melike hala rüyasını anlatıyordu.Karşıda Lana'nın gediğini gördüm.Hemen Melikeyi uzaklaştırmalıydım.Dün akşam Lana'da kaldığımı sanıyordu çünkü.Ona yemekanede masa bulmasını söyledim.Lana'da onun için hazırladığım ödevi alıp gitti.Kahvaltı yapmak için yemekane katına çıktım.Melike ile Lana'nın yan yana oturmaması için çok uğraştım.Yemeğimi yerken gözlerim onları arıyordu.Bitirdiğim kola kutusunu çöpe atmak için ayağa kalktım.Şiddetli bir şekilde birisine çarpıp yere düştüm.Kafamı kime çarptığıma bakmak için kaldırdım.Bu Baran'dı.Elini bana uzattı.Bense gözlerine öfkeyle bakıp elini ittim.Kendi başıma ayağa kalktım.Arkasından Özgün geldi.Ama Ümit görünürlerde yoktu.Özgün koluma hipnotize olmuşçasına bakıyordu.Koluma bakınca yaramın tekrar kanadığını fark ettim.Özgün yumruğunu sıkıp ''Hdi gidelim.'' dedi.İkiside hızla yemekaneyi terk ettiler.Belkide yaptıklarından dolayı pişman olmuşlardı.Ümit'in yanlarında olmamasıda garipti.Buna üzüleceğimi hiç düşünmemiştim.Çantamdan peçete çıkararak yarayı temizledim.Yara çok kanıyordu.Yere bir kaç damla kan damladı.Birden her şey etrafımda dönmeye başladı.Kendimi yerde buldum.Gözüm kapanıncaya kadar herkesin etrafıma toplandığını hissedebiliyordum.
Yeni okuyucuyum. Çok güzel olmuş. =D Ben işin içinde daha tuhaf şeyler olduğunu düşünüyordum, taciz gibi değil de fantastik bir şeyler. =D Ama yine de emin değildim. =D Bunlar kesin vampir. =D Yeni bölümü bekliyorum. Umarım çabucak gelir.
.Öykü.
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 263
Rep gücü : 274
Kayıt tarihi : 26/04/12
Kişisel İleti : maNga
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Perş. Şub. 28, 2013 12:10 am
Komplo teorilerimize bir yenisi daha eklendi , vampir! =D
Ah senarist ah. =) Yeni bölümü bekliyorum.
Ama mümkün değil mi? =D Özgün kanı görünce bir tuhaf oldu. xD Vampir olsalar bence çok güzel olu. Böyle üçü de bir cool takılır falan. Ay... İnşallah vampirlerdir.
Bu arada yeni bölüm ne zaman? =)
.Öykü.
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 263
Rep gücü : 274
Kayıt tarihi : 26/04/12
Kişisel İleti : maNga
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Cuma Mart 01, 2013 2:03 am
Gözlerimi açtığımda ilk yardım odasındaydım.Başım çatlayacak gibi ağrıyordu.İçeriye ebebiyat öğretmeni Bahar hoca girdi.''Geçmiş olsun Türkü.Ailenle görüştüm.Birazdan annen seni almaya gelecek, hazırlana bilirsin.'' dedi.Teşekkür etmek istedim ama konuşucak halim yoktu.Kibarca gülümseyim ayağa kalktım.Çantamı almak için elimi uzattım.Yaramın üstündeki sargı yoktu ve yara temizlenmiş olduğu için çok belirgindi.Bu..bu diş iziydi.Çantamı aldığım gibi odadan çıktım.Kolidor boştu.Heralde herkes dersteydi.Yanlış görmüş olabilirim diye daha yakından baktım az önce diş izine benziyordu ama şimdi saçmalıyor olduğumu düşündüm.Sadece benziyordu. Otoparka indim.Annem arabanın önünde beni bekliyordu.Yol boyunca anneme açıklama yaptım.Eve gidince yapamadığım kahvaltımı yaptıktan sonra sonra odama girdim.Pijamamı giyinip sandalyeye oturdum.Benim perdem açıktı ama Ümit'in odasının siyah perdesi kapalıydı.Oraya gitmek, odaya girmek Ümit' görmek istiyordum.Orada olup olmadığını anlamak için müziği son ses açtım ama bi değişiklik olmadı.Bu odada daha fazla kalırsam kafayı yiyeceğimi anladıp üst kattaki misafir odasında uyumaya gittim. Uyandığımda hava kararmıştı.Çok fazla uyuduğum için başım ağrıyordu.Odama girdim ve ilk olarak perdeyi açtım.Karşımda Ümit,Baran ve Özgün'ü görünce perdeyi hızla kapattım.Seslerini duyabilmek için pencereyi hafifçe açtım.Bağırdıkları için seslerini rahatlıkla duyabiliyordum.Perdeyi aralıyarak kafamı çıkardım.Kavga ettikleri surat ifadelerinden belli oluyordu.Ümit ellerini yumruk yapmış bağırarak konuşuyordu.''Bayıldığına göre zehir vücuduna yayılmış.Ölmesine göz mü yumacağız?''Kimden bahsettikleri belliydi.Zehir ve ölüm kelimelerini anlamaya çalışıyordum.Baran'nın söylediklerinden sonra her şeyi anlamaya başlıyordum.''Öldürmemize izin verseydin şu an acı çekmeyecekti.Her ne olursa olsun o ölecek!Sen acı çekmesini göze aldın!''Cümlesini bitirdiğinde Ümit burnundan soluyordu.Baran'nın boğazını sıkarak duvara itti.Baran'nın ayakları yere değmiyordu.Özgün onları ayırmaya çalışıyordu.Ümit tek bir cümle söyleyip odadan çıktı.''O ölmeyecek''Düşündüklerimin gerçek olmadığı için onları affedebilirdim.Ama öldürmekten bahsediyorlardı.Perdeyi çekip sandalyeye oturdum.Saat 7'ye geiyordu.Akşam yemeği için üzerimi değiştirdim.Aslında sabaha göre iyiydim ama zehirlendiğimi öğrenmek psikolojimi bozmuştu.
5.BÖLÜMÜN SONU
tuba9191
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1342
Rep gücü : 1277
Kayıt tarihi : 06/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Cuma Mart 01, 2013 8:08 am
Süpersin ya! Çok güzel olmuş olmasına da ne zehri? Ne ölmesi ya? Ama Türkü ölmesin... Ümit onu kurtarsın... Yeni bölümü ACAYİP BÜYÜK bir merakla bekliyorummmm.... =D
müge
Mesaj Sayısı : 1700
Rep gücü : 1671
Kayıt tarihi : 09/09/10
Nerden : İSTANBUL
Kişisel İleti : sevmek kolay aşk zor
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Salı Mart 05, 2013 2:40 am
Yemek masasında ben hariç herkes konuşuyordu.Yemeğimi bitirip tam kalkacakken annemin sorusuyla tekrar yerime oturdum.''Türkü, yeni komşularımızı tanımak için eve çağırmak istiyorum.Bu akşam olmaz mı?''Aslında çekiniyordum ama bugün olanları sormak için iyi bir fırsattı.''Olabilir.Ben hemen haber vereyim.Yoksa geç olacak.'' diyerek annemden onay aldım.Babam zaten tanışmış olduğu için yorumda bulunmadı.Heyecanla masadan kalktım.Hırkamı giyinip dışarıya çıktım.Onlardan ne kadar korksamda gerçeği öğrenmek istiyordum.Zili çaldım.Kapıyı Özgün açtı.Beni görünce çok şaşırmıştı.''Senin ne işin var burda.'' diyince çok garip hissettim.Gerçekten benim burda ne işim vardı?Burada yani beni öldürmek isteyen insanların arasında.''Ümit'i görmeye gelmiştim.'' dedim tatlı bir ses tonuyla.Az önceki kavgadan olsa gerek Ümit'in ismini duyunca suratı buruşmuştu.Odayı işaret ederek ''Odasında'' dedi.İçeriye girmek için bir adım attım.Evin iç mimarisi bizimkiyle aynı olduğu için Ümit'in odasını biliyordum.Salonda bir çok koliler vardı.Mobilyalar tam yerleşmiş değildi.Uzun kolidora girdim.Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım.Kapıyı tıklayıp içeriye girdim.Oda çok tanıdık geldi.Dışarıdan göründüğünden çok farklı bir atmosferi vardı.Öncelikle girdiğimde oda mis gibi kokuyordu.Kokuyu içime çektim ve öksürürmüş gibi yaptım.Ümit yatağına uzanmış kulaklıkla müzik dinliyordu.Beni görünce hızlıca ayağa kalktı.Büyük bir şok geçirmişe benziyordu.O an geldiğime pişman olmuştum.Birbirimizi ilk kez görmüş gibi inceliyorduk.Bana doğru yaklaşıyordu.Bir an hiç konuşmayacağımızı zanlettim.''Kendine güvenine çok şaşırdım.Yoksa beni affetmeye mi geldin?'' dedi.Sesini çok özlediğimi farkettim.Onun odasındaydım, onun yanında onunla konuşuyordum tıpkı sabah hayal ettiğim gibi.''Seni affetmedim.Hani seni affetmezem yaşayamazdın?'' dedim.Bu soruyu bana olan duygularını anlamak için sormuştum.''Zaten yaşıyamıyorum.Anlaman için kendimi öldürebilirim.Her şeyi unutup beni affetmen için ne yapabilirim?''Resmen ağlıyacak gibiydi.Ayıp olmasa gülücektim ama gerçekten üzgün götünüyordu.Onun bu hali beni çok sevindirmişti çünkü bu hali bana karşı boş olmadığını gösteriyordu.Hafifçe gülümseyip yatağa oturdum.''Sonucu ne olursa olsun gerçekleri söylersen seni affedebilirim.''O da gülümsedi ve yanıma oturdu.Bana bakarak ''İnanmazsın'' dedi.Gözlerinin içine baktım ve ''Sana güveniyorum..'' dedim.Ne yapıyordum?Tehlikeliydi, tekrar kandırabilirdi gene saf durumuna düşebilirdim.Ama beynimi değil kalbimi kullanıyordum.''Sana ipucu vereceğim ve kendin bulacaksın.'' dedi.Bende evet anlamında kafamı salladım.''Ben..ben insan değilim.''Böyle bir şey beklemiyordum.Biraz ürpermiştim.Ama mantıklı olabilirdi.Bir insan bu kadar etkileyici, büyüleyici olamazdı.''İnanmıyacağını söylemiştim.'' dedi.Ama ben inanıyordum.''Sana güveniyorum.''Göz kırptım ve ''Bunu çözeceğim.'' dedim.Gülümseyerek ''Bende sana güveniyorum çözeceksin.Yarın çözdüğünde ciddi olacağına ve korkmıyacağına söz ver.'' dedi.. Onu yarında görebileceğim için mutlu olmuştum.''Söz'' dedim.''Dün gece pencerenin önünde ne yapıyordun?'' diyerek konuyu değiştirdi.Yüzüm kızarmıştı ve ne diyeceğimi bilmiyordum.''Sen ne yapıyorsan bende onu yapıyordum.'' dedim.Saçmaydı ama onu izlediğimi söyliyemezdim.Hafifçe gülümseyerek ''Ben seni seyrettiğime göre sende beni izliyor olamalıydın.Bu arada perdelerini oldukça ince.Bunu annene söylemelisin.'' dedi.Kalbim atışı hızlanmıştı çünkü aramızdaki mesafe azalıyordu.Dudaklarımızın değmesine çok az kalmıştı.Telefon çaldı ve hızla ayağa kalktım.''Olamaz annem!'' diye bağırdım.
6. BÖLÜMÜN SONU
.Öykü.
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 263
Rep gücü : 274
Kayıt tarihi : 26/04/12
Kişisel İleti : maNga
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Çarş. Mart 06, 2013 1:55 am
''Olamaz annem!'' diye bağırdım.''Harika zamanlama'' dedi ve güldü.Saat 11 buçuktu.Bu saatten sonra bize gelemezlerdi.''Gitmem lazım.'' dedim.Üzgün görünüyordu.Sonra göz kırptım ve ''Perdeni kapatma.'' dedim.Beni kapıya kadar geçirdi.Eve geldiğimde annem ve babam çok sinirli görünüyorlardı.''Türkü, onlar buraya gelecekti sen oraya değil!'' diye bağırdı annem.Şu sıralar yalanlara alışmıştım.Bu sefer kolay gelmişti.''Sordum gelemeyeceklerini söylediler.Çünkü yeni taşındıkları için kolileri boşaltıyorlardı.Bende insanlık namına yardım ettim.'' dedim ve tatlı bir şekilde gülümsedim.Yumuşamış gibiydiler.''İyi geceler annecim, babacım.Sizi seviyorum.'' dedim ve kenardan kenardan odama doğru yürüdüm.Heyecanla ve umutla kapıyı açtım. Odaya girdim.Kafamı pencereye çevirmeden tuvalete girdim.Elimi yüzümü yıkadım.Fazla bekletmeden perdeyi açtım.Yatağımda bağdaş yapıp oturdum.O ayaktaydı ve bana bakıyordu.Elimle telefon işareti yaparak telefon numarasını istedim.Bir kağıt çıkardı , siyah kalemle numarasını yazıp bana gösterdi.Numarayı telefonuma kaydettim.Birbirimizi görebiliyorduk ama iletişim kuramıyorduk.Bu yüzden onu aradım.Durumun anormalliğinden ikimizde gülüyorduk.O anda farkettimki hayatımda onun kadar etkileyici gülen bir insan görmemiştim.Kafasını hafif öne eğip sanki utanıyormuş gibi gülüyodu.''Neye gülüyosun.'' dedi ve gülmeye devam etti.''Sence?'' dedim.sonunda ciddileşmeyi başarmıştık.''Heyy, beni oyalıyorsun.Çözmem gereken bir mesele var.'' dedim.''Peki şimdi telefonu kapatıyorum ama perdeyi kapatma.'' dedi ve telefonu kapattı.Çok heyecanlıydım.Onu istediğim kadar seyrede bilirdim.Beni izlediğinin farkındaydım ama ona bakmıyordum.Bakarsam heyecandan ölebilirdim.Yatağa uzandım.O bana bakarken düşünemiyordum.Ona baktım ve birbirimize gülümsedik.Tam o sırada annem içereye girdi.Ümit'inde söylediği gibi zamanlaması harikaydı.Telaşla ayağa kalktım.Elimi arkaya belime koyarak arkadan işaretlerle Ümit'e perdeyi kapatmasını söyledim.Ümit perdeyi kapatmak yerine perdenin arkasına geçti.Annem suratımdaki telaşlı ifadeyi farkedince ''Bir problem mi var?'' diye sordu.''Yok.Bende tam uyuyacaktım.Çıkarken ışığı kapatabilirsin.'' dedim.Yanıma gelip yanağımdan öptü.Pencereye baktı ve perdeyi kapattı.''İyi geceler.'' deyip odadan çıktı.Düşünmek için tekrar yattım.Telefonuma Ümit'ten mesaj gelmişti.''Tatlı rüyalar'' Kütüphaneye gittiğim günü düşünmeye başladım.İnsan dışı bir varlık.Anahtar kelimeler; zehir, ölüm,kan ve ısırık.Aslında çok zor değildi.6 harfli bir yaratık.Kan emici vampirler.Bu durumun tek açıklaması buydu.Ya bir vampir ya da ona benzer bir yaratık.Korkmamıştım.Çünkü daha önce bununla ilgili aşk romanları okumuştum.İnsanla vampirin aşkı hiçte imkansız değildi bana göre.
Çarş. Nis. 26, 2023 1:22 am
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) 
Kişisel İleti
Nerden
Ama mümkün değil mi? =D Özgün kanı görünce bir tuhaf oldu. xD 
Bu arada yeni bölüm ne zaman? =)
