Cidden ha... =D Ama Melike illaki bir gün öğrenecek. Ay, öğrensin de.. Ümit'le Türkü çok tatlı... cümlesini kurmadan geçemeyeceğim. =D Sanırım Zehir, Türkü'nün vücuduna iyice yayılıyor. =S Ümit, Türkü'yü bu Zehirden nasıl kurtaracak çok merak ediyorum... Çok güzel olmuş, canım. Yeni bölümü büyük bir merakla bekliyorum. =D
çılgınzeyno
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 595
Rep gücü : 602
Kayıt tarihi : 09/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Cuma Mart 22, 2013 3:43 am
''Ukala şey '' dedim gülerek ve kapıyı açtım.Geometri dersini seviyordum.Bu yüzden derse odaklanmam zor olmamıştı.Ders akıcı ve hızlıydı.Zil çalınca bahçede annemi bekledim.Eve yürüyerek gidicek halim yoktu.Annem çalışmadığı için hayatını bana ve Elife adamıştı.Bu yüzden ne zaman çağırsam gelir bir dediğimi iki etmezdi.Arabaya bindiğimde annem alnıma dokunup ateşimi ölçtü.Telefonda kendimi iyi hissetmiyorum dediğim için telaşlanmış olmalıydı.''Sen yanıyorsun.Şimdi hasteneye götüreyim seni.'' dedi.Onu durdurmalıydım.Çünkü hastanede bulaşan virüsün vampirlere ait olduğu anlaşılabilirdi.''Yarın gitsek.Belki uyursam iyileşirim.Yarına kadar iyi olmazsam gideriz.Olmaz mı?'' diyerek hastane işini ertelemeye çalıştım.Ev alışverişini yapıp eve geldik.Akşam yemeği sonrasında misafir odasına geçtim.Hastalığın bu kadar çabuk yayılmasını beklemiyordum.Ümit bir çözüm bulmazsa ölüme yaklaşıyordum.Sonunda uyumaya karar verdim.Uyumak için çok erkendi ama ağrılarımı bir tek uyku dindirebilirdi.Uykum olmamasına rağmen bir uyku hapı içip zorla uyudum.'
Uyandığımda saat 11'e geliyordu.Sabah 11...Yataktan zıpladım.Merdivenlerden hızla indim.Annem kahvaltı hazırlıyordu.Elif'de çizgi film izliyordu.''Neden uyandırmadın.'' diye bağırdım.Annem her zamanki sakinliğiyle cevap verdi.''iyileşmen için dinlenmen lazım.Birkaç gün okula gitmesende olur.''Suratımı astım ve anneme yardım ettim.Zaten okul dışında göremiyordum şimdi hiç göremiyecektim Ümit'i.Masaya oturduk.Düne göre kendimi iyi hissediyordum.İştahım yoktu.Bir kaç dilim ekmeğe çikolata sürdüm.Annem bana baktı ve ''Tatlım odanda daha rahat dinlenirsin.Cezanı ertelemek mantıklı olacak.'' dedi.Çok sevinmiştim ama annem şüphelenmesin diye belli etmedim.''Doğru bi karar vermişsin.'' dedim ve yukarıdan eşyalarımı aldım.Kendi odama girdim.Odamı ve karşı odayı özlemiştim ama perdeyi açmayı düşünmüyordum.Saat iki olmuştu bile.Okul bitmiş olmalıydı.Masanın üstünde telefonumu görünce heyecanlandım.39 cevapsız arama vardı.Yarısı Lana yarısı Melike ve sadece bir kez Ümit.Melike'yi aradım ilk olarak.Neden okula gelmediğimi sordu.Hasta olduğumu ve alışverişe gelemiyeceğimi söyledim.Üzülmüştü ama yapabileceğim bir şey yoktu.Babam bir giyim markasının sahibi olduğu için bir çok kıyafetim vardı.Yarınki partide sorun çekeceğimi zanletmiyordum.Sonra Ümit'i aradım.Telefonu kapalıydı.Telefonu elime almaktaki asıl amacım suya düşmüştü.Hemen yarın olması için uyku hapı içmek istiyordum ama daha saat ikiydi ve hapın kötü etkileri vardı.Bu sıkıcı günün ardından gelecek olan kabus günü bu kadar istediğim için pişman olacağımı bilmiyordum.Ama pişmanlık yarını yok etmeye yaramıyordu.
14.BÖLÜM SONU
buketsevil
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1374
Rep gücü : 1387
Kayıt tarihi : 25/11/10
Kişisel İleti : 'ES' A$K 'AC'
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Cuma Mart 22, 2013 7:33 am
Beklediğim gün sonunda gelmişti.Tanrıya şükür kendimi iyi hisssediyordum.Hızla yataktan kalktım.Hareketlerim hızlı ve sportifti.Dolabımı açıp tüm kıyafetlerimi çıkardım.Hepsini gözden geçirerek kırmızı elbisede karar kıldım.Ne kadar sade olsada gündüz olacak bir partide uzun bir abiye giyinemezdim.Hemen elbiseyi üzerime giyindim.Etrafı toparladıktan sonra aynada kendime baktım.Güzel görünüyordum.En sevdiğim Siyah topuklu ayakkabılarımı giyindindikten sonra odadan çıktım.Salona girince babam ''Voov.Bu güzel bayanda kim?'' diyerek beni şaşırttı.Sanki tarzımın dışına çıkmışım gibi konuşuyordu.Gülümseyerek kahvaltı masasına oturdum.Herkes pijamaylayken benim bu kıyafetlerim göze batıyordu.Sıkı bi kahvaltı ardından evden çıktım.Ben çıktığımda Ümit ve Baran'da evden çıkıyordu.Ümit yine modern kıyafetleriyle muhteşem görünüyordu.Ona layık olmak zordu.Koşarak arkasından gözlerini kapattım.''Türkü?'' dedi ve bana sarıldı.''Harika görünüyorsun.'' dedi.Baran tepki vermeden bize bakıyordu.Tüm yol boyunca ben ve Ümit konuştık ve Baran susarak bizi seyretti.Aynı evde kalmalarına rağmen aralarındaki mesafe beni şaşırtıyordu.Lana'nın evine gelmiştik.İçerisi çok kalabalıktı.Lana tanıdık tanımadık bütün okulu çağırmıştı.Zili çaldık ve kapıyı Melike açtı.''Nerde kaldınız?'' dedi.Melike aynen tahmin ettiğim gibi çok şirin görünüyordu.Elimden hızla çekerek mutfağa götürdü beni.Ev boştu, herkes bahçedeydi.Dev mutfak pasta ve keklerle dolup taşmıştı.Sonra Lana içeriye girdi.Üzerindeki elbise o kadar abartılıydıki heralde ben düğünümde bile bu kadar abartılı giyinmeyi düşünmüyordum.Ama bu muhteşem görünmüyor dememe engel değildi.Daha selam vermeden Baran'ı sordu.Bahçede olduğunu söyleyince koşarak gitti.Bizde Melike ile bahçeye çıktık.''Umarım Ümit sevgilisinide getirmiştir.Onunla tanışmak istiyorum.'' dedi.Sadece gülümsedim.Herkes farklı gruplara dağılmış,kimisi dans ediyor kimisi sohbet ediyordu.Ümit'te o gruplardan birindeydi.Beni görünce yanıma geldi.''Galiba eğlenmiyorsunuz.İsterseniz içeriye geçelim.'' dedi.Melike ''olur.'' dede ve içeceklerimizi alıp içeri girdik.Üçümüzde gülerek muhabbet ediyorduk.Melike''Ben bi Lana'ya bakayım.Ortalarada görünmüyor.'' dedi ve yukarıya çıktı.Ümit ile sessizce birbirimize baktık.Gözümün önüne düşen saç parçasını geriye itti yavaşça.Eliyle çenemi hafifçe tuttu.Sanırım beni öpecekti.Kalbim yerinden çıkmak üzereydi. Ne ileri ne geri hiç kıpırdıyamadım.Melike yanımıza geldi ve ayrılmak zorunda kaldık.''Türkü, Lana seni çağırıyor.KOnuşsan iyi olur.Üzgün görünüyordu.'' dedi.Üzülmesi gerekn bir şey yoktu.''Nerede?'' diye sordum.''Odasında''dedi.Merdicenleri hızla çıkıp odasının önüne geldim.Derin bir nefes alıp içeriye girdim.Baran çıktı karşıma.Köşede Lana vardı.Bana bakarak ''Üzgünüm türkü.'' dedi.Baran omuzlarımdan tuttu ve hızla duvara yapıştırdı beni.O sırada Lana ağlamaya başladı.''Ne oluyor?'' dedim.Omzum acıyordu.''Sohbet edelim istedim.'' dedi dalga geçer gibi.''Bırakırsan daha rahat sohbet edebilir.''dedim.Omzuma daha sıkı bir baskı yaptı.''O zaman gözlerime bakamazsın.'' dedi.Gözü ve gözlerim...Korkmuştum.Ağlamaya başladım.''Lütfen bırak beni!''diye yalvardım.Sakince beni bıraktı ve yere düştüm.Göz yaşlarımı sildim.Çenemi narince tutarak kafamı kendisine çevirdi.İstemesemde gözlerine bakıyordum ve birbirimize çok yakındık.''Aslında sen Ümit'i sevmiyorsun, beni seviyosun.Ümit seni öldürmek istiyor.Söyle bana Ümit'i seviyormusun?'' dedi.Beynim dondu.Artık çok geçti.''Sevmiyorum.'' dedim.Hipnotize olmuştum gözlerine.Lana ağlıyarak seyrediyordu.Engel olmadığına göre Baran'nın vampir olduğunu biliyordum.Bilinç altındaki Ümit silinmiş yerine Baran yazılmıştı.Artık karşımdaki Ümitmiş gibi heyecanlıydım.''Öp beni o zaman.'' dedi.Lana ''Hayır Türkü kendine gel!'' diye bağırdı ama onu duymuyordum.Onu öptüm.Beynime dur komutu veremiyordum.Neyseki iş daha çok çirkinleşmeden Ümit kapıyı kırarcasına içeriye girdi.Lana hala ağlıyordu.Ümit Lana'yı ve beni görünce Baran'ı yakasından tuttu ve duvara fırlattı.Bende istemsizce ayağa kalktım.''Dur bir şey yapmadı o.Bırak onu.''diye bağırdım.Ümit çok sinirli görünüyordu.''Bundan emin olamam''dedi ve tekrar vurdu.Baran'a ''Umarım bir şey yapmamışsındır.Yoksa seni yaşatmam.''dedi.Baran hayır anlamında kafasını salladı.Ümitte Baran'ı bıraktı ve odadan çıktı.Lana
'ya ve''Lana sen Baranla ilgilen ben Ümit'le konuşurum.'' dedim.Merdivenleri hızla indim.Ümit koltukta tek başına oturuyordu.Yanına oturdum.İkimizde yere bakıyorduk.''İyi misin?'' dedi.''Ümit yeter artık.Baran'ı suçlamaktan vazgeç.Obir şey yapmadı!'' diyerek sesimi yükselttim..''Baran'ı bana savunma.Onu tanımıyorsun.Madem bir şey yapmadı neden onu öptün.''dedi.Ortalık karışacaktı ve istemeden ben karıştıracaktım.''O bir şey yapmadı.Ben bu zamana kadar zaman kendimi kandırmışım.Senin yakışıklılığından etkilenip aşık oldum sanmışım.Ama gerçek bu değil.Yapamam, olmaz.Daha fazla kendimi kandıramam.'' dedim.Bu sefer o bana bakıyordu ama ben ona bakıyordum.''Sen beni kandırmışsın.Sana güvenmiştim.'' dedi.Ona acımıyor değildim.Sonuçta içimden sadece aşk duygusu alınmıştı ama elimden bir şey gelmiyordu.''Üzgünüm.'' dedim ve yerimden kalkıp dışarıya çıktım.Bu saatten sonra burada kalmak mantıklı gelmiyordu.Eve gitmek için yol aldım.Kıyafetimle ilgi çekmemek için taksiye bindim.Ağlamaya başladım çünkü kendimi suçlı hissediyordum.Ümit bunu hakedecek hiçbir şey yapmamıştı.
MELİKENİN KIYAFETİ
[img][/img]
LANANIN KIYAFETİ
[img][/img]
TÜRKÜNÜN KIYAFETİ
[img][/img]
Mavi Kelebek
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 114
Rep gücü : 113
Kayıt tarihi : 08/08/12
Nerden : Geldiğini bileceksin.
Kişisel İleti : Maviş <3
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Salı Mart 26, 2013 6:40 am
İşler çok karıştı. Bu Baran'ın amacı ne ya??? Gerçekten Türkü'yü sevdiğini düşünmüyorum. Yeni bölümü merak ediyorum. Ellerine sağlık. Çok güzel bir bölümdü.
tuba9191
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1342
Rep gücü : 1277
Kayıt tarihi : 06/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Çarş. Mart 27, 2013 3:23 am
Çok çok güzel olmuş. Baran'ın amacı ne? Ümit'le Türkü'yü de ayırdı zaten. =( Nasıl barışacaklar ki tekrardan? =( Yeni bölümü büyük bir merakla bekliyorum.. =)
|Mina
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 25
Rep gücü : 25
Kayıt tarihi : 24/11/12
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Çarş. Mart 27, 2013 9:23 am
Eve gidince direk odama girdim.Ağlamayı kesip sakinleşmeye çalıştım.Üzerimi değiştip olanları düşünmeye başladım.Ümit ve Baran...Kafam karışıktı.Yatağa uzandım.O sırada telefonum çaldı.Arayan Lanaydı.Telefonu açtım.Lana hiçbir şey olmamış gibi sakindi.''Merhaba Türkü.İyi misin diye soracaktım.Sen ve Ümit erken gittiniz.'' dedi.''Bir saat sonra okulun karşısındaki kafeye gel.Konuşmamız lazım.'' dedim.Onunla konuşmalıydım.Donuk beynimle ne kadar Barandan başka bir şey düşünemesemde bunu düşünebilmiştim. Kafeye geldiğimde Lana çoktan gelmişti.Karşısına oturdum.Garsondan soğuk bir su istedikten sonra konuşmaya başladık.''türkü,neler oluyo size?'' diye sordu.''Ümitle ayrıldık.Ona onu sevmediğimi söyledim.'' dedim.Daha önce hiç bu kadar açık sözlü olmamıştım.''A-ama'' diyerek kekeledi.''Ama neden?'' diye devam etti.''Bugün kalbimi hissetmiyorum.İyi değilim.Böle olması gerekiyordu.Elbet bi gün bu olucaktı.Onu üzmek istemedim.''Oda ağlamaklıydı.''Bizde Baranla ayrıldık.Hemde doğum günümde.Bana aşık olmadığnı sadece arkadaş olarak gördüğünü söyledi.İnanabiliyor musun?'' diyerek her şeyi itiraf etti.Suratımda istemsizce bir gülümseme oluştu.Hemen kendimi toparlayıp moral vermeye çalıştım.''Boşver Lana,elini sallasan ellisi.'' dedim gülümseyerek.O hala somurtuyordu.''Anladım ben.Baranla aynı hastalığa kapılmışsınız.İkinizde kalbinizi kaybetmişsiniz ki bu kadar çabuk vazgeçebiliyorsunuz.Bir doktora danışsanız iyi olur.'' dedi ve masadan kalktı.''Ben gidiyorum.'' dedi ve çantasını alıp çıktı.Suratıma tokat gibi gelen bu laflardan sonra kendimi toparlıyamadım.Etrafımdaki kim kalmıştıki.Ümit,Lana ve en önemlisi kendimi kaybetmiştim.Bardağımdaki suyu bitirip kafeden çıktım.Doktor konusunu ciddiye almıştım.Bir psikologa gitmem gerekiyordu çünkü duygularım çözülmez bir düğüm gibiydi.Eve gidince kimseyle konuşmadan odama girdim.Hiçbir yere bakmadan perdeleri kapattım.Çalışma masasının yanındaki sandalyeye oturdum.Karma karışık olan duygularımı çözmeye çalıştım.Ama sonuca ulaşamadım.Ümit'i sevmiyormuydum gerçekten?Baran'ı neden bu kadar fazla düşünüyordum?Lana neden hiçbir şey görmemiş gibi davrandı?Tüm bunları düşünürken sandalyemde uyuya kalmışım.İyikide uyuya kalmışım.Karışıklığı düzelteyim derken neredeyse aklımı kaybedecektim.İşte sonunda bu kabus gün sona ermişti.
16.BÖLÜMÜN SONU
buketsevil
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1374
Rep gücü : 1387
Kayıt tarihi : 25/11/10
Kişisel İleti : 'ES' A$K 'AC'
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Paz Mart 31, 2013 2:52 am
O Baran'ı gebertmek istiyorum! Türkü ile Ümit'in arasına girdi yaa! Ümit nasıl anlayacak ki, Baran'ın Türkü'yü etkisi altına aldığını? Ya da daha önemli soru anlayacak mı? Ah, umarım yakın zamanda anlar.
Çok güzel olmuş, canım. Acil devam. =D
müge
Mesaj Sayısı : 1700
Rep gücü : 1671
Kayıt tarihi : 09/09/10
Nerden : İSTANBUL
Kişisel İleti : sevmek kolay aşk zor
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Paz Mart 31, 2013 7:28 am
O Baran'ı gebertmek istiyorum! Türkü ile Ümit'in arasına girdi yaa! Ümit nasıl anlayacak ki, Baran'ın Türkü'yü etkisi altına aldığını? Ya da daha önemli soru anlayacak mı? Ah, umarım yakın zamanda anlar.
Çok güzel olmuş, canım. Acil devam. =D
kesinlikle katılıyorum
çılgınzeyno
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 595
Rep gücü : 602
Kayıt tarihi : 09/09/10
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Salı Nis. 02, 2013 5:02 am
Sabah olmuştu.Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım.Sandalyede uyuya kaldığımı hatırlıyordum.Çok üşüyordum ve hala uyanamamıştım.Kafamı yorganın altına soktum ve beş dakika daha gözlerimi dinlendirdim.Kafamı yorgandan çıkarınca pencerenin açık olduğunu farkettim.Ayağa kalkıp pencereyi kapattım.Karşı evin perdeleri kapalıydı.Üzerime kalın bir şeyler giyindim.Ben giyinene kadar oda ısınmıştı.Güneş daha tepeye ulaşmamıştı.Çok salaş giyinmiştim.Saçımada dağınık topuz yaptım ve evden çıktım.Nerdeyse kar yağacaktı.Kapıyı kapatır kaatmaz karşıma Baran çıktı.''Günaydın.'' dedim gülümseyerek.''Baksana daha gün aydınlanmadı bile.'' dedi ve yürümeye başladık.O sırada Ümit evden çıktı.Sanki arkamızda olduğumuzu biliyormuş gibi hızlıca arkasına bakmadan yan sokağa saptı.Gözden kayboluncaya kadar seyretti sonra ''Özgün sen ve Ümit'le aynı çatı altında konuşmuyor musunuz?'' diye sordum.Sıkıntılı görünüyordu.''Artık aynı evde yaşamıyoruz.Özgün iki gün önce gitti.Bende dün akşamdan itibaren eski evimde kalmaya başladım.Ama galiba sen Ümit'e üzülüyorsun.''dedi.Ağzımdan laf almaya çalışıyordu.''Neden üzülecekmişim ki?Biz zaten ayrıldık.Gerçi üzülecek bir durumda da değil.Gördüğüm kadarıyla hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ediyor.''dedim.Bu konu hakkında bir daha konuşmadık.Okula geldiğimizde Özgür bizi karşıladı.Baran ''Görüşürüz.'' dedi ve Özgün ile birlikte okula girdi.Özgünle daha önce hiç konuşmamıştım.Çok gizemli ve asosyal birisi.Partiye katılmamıştı.Çok nadiren ve sadece okulda görüyordum onu.Sınıfa girmek zor geliyordu.Ben ve Lana,Lana ve Baran,Ümit,Baran ve Özgün,Ben ve Ümit konuşmuyorduk.Bu yüzden sınıfa girdiğimde kimseye selam vermedim.Bu sefer Ümit Melikeyle değildi.En köşede tek başına oturuyordu.Melike ile Lana birlikte oturuyorlardı.Bende Baran'nın yanına oturdum.Ders boyunca tahtaya bakarak öğretmeni dinledim.Zil çaldığında ilk Ümit olmak üzere herkes çıkmıştı.Bense hala tahtaya bakıyordum.Bomboş sınıfta düşüncelere daldım.Sonunda yavaşça ayağa kalkıp yemekhaneye çıkmaya karar verdim.Yemekhane çok kalabalıktı.Boş bir masa olmadığı için Özgün'nün yanına oturdum.Çok derinden düşünüyor gibiydi.Sandalyeyi çektiğimde geldiğimi farketti.''Merhaba'' dedim gülümseyerek.O da konuşmakla konuşmamak arasında kalmış bir şekilde ''meraba.'' dedi.Önümdeki yemekten bir lokma aldım.Konuşacak gibi görünmüyordu.O da Ümit gibi pencereden dışarıya, uzaklara bakıyordu.Her zamanki samimiyetimle ''Ne düşünüyorsun?'' diye sordum.Sonunda kafasını bana çevirmişti.Korkunç bir şekilde bana bakıyordu.Bu bakışlara yabancı değildim ama garipsedim.''Damarlarından resmen zehirli kan akıyor.'' dedi ve yaralı kolumu tuttu.''Sen kendini nasıl hissediyorsun?'' diye sordu.''Bugün iyiyim.Sabah ilaç ağrı kesici falan içtim.O yüzden birkaç gündür iyiyim.'' dedim.''Bunlar seni geçici olarak dinç tutar.'' dedi.Tam yaramın üzerine elini koydu.Yaraya büyük bir baskı yaptı ve acıyla bağırdım.Herkes bana bakıyordu.Herkes önüne dönünce ''ne yapıyosun!'' diye bağırdım.Yaram tekrar kanıyordu.Özgün kanı peçeteyle temizled.Sonra etrafına baktı ve parmağındaki son damlayı ağzına koydu.''Zehir kanla karışmış.Kurtulman için bir tek yol var ama buna kendin karar vermelisin.''dedi ve sonra devam etti.''Senin için üzgünüm.Ümit senin için en doğru kararı verir.Onunla konuşmalısın.Bir fikri vardı ama sana söylemekte karasız.'' dedi.Son olarakta ''Karar senin.görüşürüz.'' dedi ve gitti.Arkamı dönüp Ümit'e baktım.Hala pencereden dışarıya bakıyordu.Eğer konuşmazsam birkaç güne kadar hayatım sonlanabilirdi.Ama konuşamazdım.Gururumu unutup bencilce ondan yardım istiyemezdim.Gururumla ölmeyi seçiyorum.
17.bölümün sonu
müge
Mesaj Sayısı : 1700
Rep gücü : 1671
Kayıt tarihi : 09/09/10
Nerden : İSTANBUL
Kişisel İleti : sevmek kolay aşk zor
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Salı Nis. 02, 2013 6:13 am
Zil çaldı ve yemekhanede kimse kalmadı.Ben ve Ümit hala oturuyorduk.Arkamı dönüp bakmaya cesaret edemedim.Ders çoktan başlamış olmalıydı.Ama içimden gitmek gelmiyordu.Sonunda Ümit benden önce davranıp ayağa kalktı.Yemekhaneden dışarıya çıktı.Başımı ellerimin arasına koyup düşünmeye devam ettim.Ümitle konuşamıyacağıma göre Baran'la konuşmaya karar verdim.O da bana yardım edebilirdi.Zilin çalmasına 5 dakika kala sınıfın önünde öğretmenin çıkmasını bekledim.Sonunda zil çalmıştı.Öğretmen çıktıktan sonra sınıfa girdim.Baran'nın yanına oturdum.Sınıf boşalıncaya kadar konuşmadık.''Senden çok özür diliyorum.Beni affedebilicek misin?'' dedi başı eğik bir şekilde.''Niçin?'' diye sordum.''Ümit'in özür dilemesi gerekmez mi?Her şeyi o yapmadı mı?Beni öldürmek istiyen oydu.'' diye devam ettim.''Hayır.Ümit son ana kadar seni öldürmek istiyodu ama sonra işler değişti.Senin kanını içen zehri bulaştıran benim.hatta bi tek bu değil Lana'nın partisinde...''sözünü bitiremeden bomboş olan sınıf zilin çalmasıyla hızlıca doldu.Ve hemen ardından öğretmen içeriye girdi.Ümit sınıfta iki derstir yokmuş.Ders geçmek bilmedi.Öğretmenin anlattıklarından tek bir kelime bile anlamadım.Sonunda zil çaldı.Kimseyle konuşmadan okuldan çıktım.Bugün kendimi iyi hissediyordum.Bu yüzden yürüyerek gittim.Tek başıma kütüphaneye çıkan ıssız sokaktan tekrar geçtim.Kütüphaneye girdim ve rastgele bir kitap seçtim okumak için.Kitaba yoğunlaşmak istiyordum ama aklım Baran ve Özgün'nün karma karışık ve kapalı sözlerindeydi.İkiside Ümit'i savunuyordu.Kurtulmamın tek yolu Ümitse belkide bunu yapmalıydım.''Oturabilir miyim?'' diye bir ses duydum.Kafamı kitaptan kaldırdım,önüme baktım.Karşımdaki Ümitti.''Sen beni mi takip ediyorsun?'' dedim.Belki konuşmak için bi fırsattı bu.''Evet takip ettim çünkü konuşmamız lazım.'' dedi ve oturdu.''Bir daha konuşmayız sanıyordum.'' dedim.O benim gözlerime bakıyordu ama ben ona bir saniye bile bakmadım.Bakmaya yüzüm yoktu.''Haklısın ama bu son olacak.sen istemezsen bir daha asla konuşmayız.Ama şimdi dinle.'' dedi.Sanki o suçluymuş gibiydi.Onun başı eğikti konuşmak için benden izin istiyordu.''Peki.'' dedim sadece.''Türkü ben senin iyiliğini istiyorum.Aklı olan Baran'dan uzak durur.Sen zeki bir kızsın.Mantıklı düşün.Ben seni uyarıyorum.Baran tehlikeli.''dedi.Çok sinirlenmiştim.Hala Baran'ı suçluyordu.''Dünden bir şüphen varsa ben sana söyliyeyim.Baran bana gerçeği gösterdi.Zaten ben tehlikeli insanları hayatımdan çıkardım.'' dedim.'Hangi gerçekler?Ne tehlikesinden bahsediyorsun?Ben sana zarar veremem ki.Sen zehirlendiğinden beri ben her gün ölüyorum.Birde bana bunu yapma.''dedi.Hangi gerçekler?Ne tehlikesi?Ümit ve Baran'nın gerçekleri farklı ama ikiside gerçek.Hangisi doğruydu hangisi yalan?''Sen yalan söylüyorsun!'' dedim.Cevap vermeden şaşkınca bana baktı.Görevli yanımıza geldi ve ''Sessiz olabilir misiniz?'' dedi.Ümit''İstediğine inan.Ben sadece uyarmak istedim.'' dedi ve gitti.Artık tokat şiddetindeki bu laflara alışmıştım.Çabuk kendimi toparlayıp bende çıktım.Eve doğru yürüdüm.Şu kütüphane ne kadar uğursuzdu.Kötü hatıralar bıraktı bana.Bir daha bu kütüphaneye adımımı atmayı düşünmüyordum.
18.BÖLÜMÜN SONU
buketsevil
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 1374
Rep gücü : 1387
Kayıt tarihi : 25/11/10
Kişisel İleti : 'ES' A$K 'AC'
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) Perş. Nis. 11, 2013 5:06 am
Yeni Okuyucu!.. Canım yazdığın tüm bölümleri soluksuz okudum.Harika yazıyorsun.Ama Ümit'le Türkü barışsın onlara ayrı kalmak yakışmıyor.Baran ne yapmaya çalışıyor birtürlü anlamadım.Bir öyle bir böyle davranıyor.Yeni bölümü büyük bir merak ve sabırsızlıkla bekliyorum..
Çarş. Nis. 26, 2023 1:22 am
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ZEHİR(18.BÖLÜM) 
