2.bölüm: Tesadüfün Bu Kadarı! Düğün devam ediyordu. Herkes kendi halindeydi. Nihayet gelin ve damat gelebildiler, alkışlar arasında. Sıra ilk dansa gelmişti.
Gelin ve damat dans ederken, Kaan Türkü'ye yaklaştı.
Kaan: Dans edelim mi?
Türkü: Olur.
Kalkıp dans etmeye başladılar.
Özgün: Şansını kaybettin Bay Çapkın!
Ümit: Henüz değil!
Özgün şaşırmıştı. Ümit'in bu kadar inatçı olduğunu bilmiyordu. Bir süre dans edildi, sonra Ümit çifte yaklaştı.
Ümit: Bey efendi, güzel bayanla dans etmeme müsaade eder misiniz?
Türkü öylece baktı.
Kaan: Bunu kendisine sorun isterseniz.
Ümit: Bu dansı bana lütfedin, kırmayın beni.
Türkü: Peki.
Kaan çekildi. Özgün uzaktan onları seyrediyordu. Türkü ve Ümit dans etmeye başladılar.
Türkü: Hangi firma?
Ümit: Kaleyapı... Sen?
Türkü önce duraksadı. Sen mi? Biraz fazla samimi biriydi bu adam anladığı kadarıyla.
Türkü: Ben de Işıkevler Holding.
Ümit: Çalıştığın holdinge çok uymuşsun, ışık saçıyorsun etrafa.
Türkü ister istemez gülümsedi.
Ümit: Özellikle de gülünce...
Bir süre konuşmadan dans ettiler.
Ümit: Erkek arkadaşın rahatsız olmamıştır umarım bu durumdan.
Türkü: Hayır hayır, o benim sadece arkadaşım.
Ümit: Öyle mi?
Türkü: Öyle.
Ümit: Sevindim.
Türkü: Sevindiniz mi?
Ümit: Sevindim çünkü dans ettiğim güzel bir kadının sevgilisinin olması beni de huzursuz eder.
Türkü: Çok açık sözlüsünüz.
Ümit: Bana siz deme, sen de.
Türkü: Çok da hızlısın.
Ümit: Resmiyetten hoşlanmıyorum.
Bir süre daha dans ettiler.
Türkü: Adın neydi?
Ümit: Ümit, senin?
Türkü: Türkü...
Ümit: Türkü mü?
Türkü: Duyan herkes de aynı tepkiyi vermese olmaz!
Ümit: Yok, hayır, güzel bir isim. Sadece biraz ilginç...
Türkü: Bence de öyle.
Ümit: Annene babana sormadın mı niye bu ismi vermişler diye?
Türkü: Sormadım çünkü benim annem babam yok.
Ümit: Öyle mi? Çok üzüldüm.
Türkü: Üzülme. Babam öldükten sonra annem beni halamlara bırakıp gitmiş. Öyle bir annem olsaydı daha mutlu olmayacaktım.
Ümit: İyimsersin bu konuda.
Türkü: Her konuda öyleyim.
Ümit: Güzel bir şey olsa gerek...
Türkü: Güzel tabi. İnsanın hayattan tat alması açısından çok önemli...
Ümit sohbeti uzatmaya çalışıyordu, her halinden belliydi. Müzik durduğunda Türkü hafifçe gülümsedi.
Türkü: Teşekkür ederim.
Ümit: Ben teşekkür ederim.
Türkü: İyi eğlenceler.
Ümit: Bir dakika!
Türkü: ????
Ümit: Beraber bir şeyler içseydik?
Türkü bir an durdu, düşündü. Kendisiyle bu kadar ilgilenen, yakışıklı bir genci reddetmek kabalık olurdu.
Türkü: Olabilir.
Beraber geçip oturdular. Sonra yanlarına Kaan geldi.
Kaan: Türkü?
Türkü: Kaancım bak bu Ümit, Kaleyapı Holding'in...
Ümit: (Tamamladı.) Sahibiyim.
Türkü bir an duraksadı.
Türkü: Sahibi mi? Bilmiyordum.
Kaan: Daha yeni tanıştınız da ondandır!
Bu lafın altında inceden bir sitem vardı.
Türkü: Sen de oturmak ister misin Kaan?
Ümit'in yüzü düştü.
Kaan: Yok,sağ ol. Gerçi beraber geldik buraya, ama bakıyorum senin aldırış ettiğin yok.
Türkü: Ay Kaan yapma nolur!
Kaan: Sözleşmiştik dimi?
Türkü: Haklısın, kalın kafam! (Ümit'e) Beni affeder misin?
Kaan: Gerek yok, sen eğlenmene bak. Ben affederim seni.
Kaan gitti.
Ümit: Senden hoşlanıyormuş gibi bir havası var.
Türkü: Yok canım, ben de olsam kızardım. Babası evlenmesini istiyor, o da hala birini bulamadı. Ben gelirken ona eşlik ettim ama sonra seninle böyle oturduğumuzu görünce haliyle bozuldu.
Ümit: Güzel o zaman, ne içiyoruz?
*************************
Özgün'e tak etmişti. Herkesin yanında biri vardı, o yalnızdı. Gerçi biri olsa da fark etmezdi, o kişinin Melike olması önemliydi. Melike'nin yanına gitti.
Özgün: Melike, dans edelim mi?
Melike: Tabi Özgün bey...
Dansa kalktılar.
Özgün: Bari bu gece için bana Özgün de.
Melike: Nasıl isterseniz... Pardon, nasıl istersen...
Özgün: Alp ile aranda bir şey mi var?
Melike: ?????
Özgün: Yanlış anlama, merakımdan soruyorum.
Melike: Aramızda bir şey yok tabi ki, sadece arkadaşlık...
Özgün: Oh, güzel!
Melike: Güzel mi?
Özgün: Yani... Alp pek sağlam ayakkabı değil gibime geliyor.
Melike: Neden?
Özgün: Çünkü çok şey... Biraz sorumsuz, biraz serseri ruhlu... Neyse işte, pek çok huyu var hoş olmayan...
Melike: Ben hiç göremedim.
Özgün: Gece boyu Alp'ten bahsetmeyeceğiz dimi?
Melike: Yoo...
Biraz dans ettiler. Özgün konuşmak istiyordu ama ne söyleyeceğini bilemiyordu.
Sustular.
*******************************
Türkü ve Ümit içmeye başladılar. Bir süre sonra herkes evine dağılmaya başladı.
Türkü: Ben gidiyorum. Güzel bir geceydi, iyi geceler...
Ümit: Dur seni ben bırakayım.
Türkü: Gerek yok, arabamla geldim.
Ümit: Alkollüsün.
Türkü: Sen değil misin sanki?!
Ümit: Ben hafif bir şeyler içtim, benden bir şey olmaz. Seni ben bırakacağım, itiraz istemiyorum!
Beraber çıktılar.
*********************************
Melike: İyi geceler Özgün bey...
Özgün: Bana Özgün diyeceğine dair anlaşmıştık.
Melike: Hep diyemem ama, bu geceye mahsustu, gece de bitti zaten.
Özgün: Hep diyebilirsin, neden diyemeyesin?
Melike: Çünkü yanlış anlaşılabilir.
Özgün: Nasıl yanlış?
Melike: Anlarsınız ya... Dışarıdan farklı algılanır. Hem siz neden size sen dememi istiyorsunuz?
Özgün: Hiiiç, sen de üst düzey sayılırsın diye düşünmüştüm.
Melike: Ne alakası var Özgün bey? Ben ve üst düzey?!
Özgün: Neyse işte, seni evine bırakmamı ister misin?
Melike: Sağ olun, Alp'in arabasıyla gelmiştik, beraber gideceğiz. İyi geceler.
Özgün başıyla, "Hıhı" anlamında işaret yaptı. Melike gitti.
Özgün: Alp aşağı, Alp yukarı! Başlarım ben bu işe ya!
**********************************
ÜMİT VE TÜRKÜ ARABADA...
Türkü: Şurda ineyim.
Ümit arabayı durdurdu.
Türkü: Çok sağ ol, her şey için... İyi geceler.
Ümit: İyi geceler. (İçinden) Hayır, bu gece böyle bitemez!
Türkü tam inecekken, Ümit bileğinden tuttu. Türkü dönüp baktı.
Ümit: Sence bu doğal bir şey mi?
Türkü: Ne?
Ümit: Seni sadece bir gecedir tanıyor olmama rağmen senden bu kadar etkilenmem, gözlerinde çok tanıdık bir ifade yakalamam... Sence doğal mı?
Türkü öylece dinliyordu.
Ümit: Sen de böyle düşünüyorsun?
Türkü: Bilmiyorum. Henüz seni tanımıyorum. Güzel bir akşamdı, eğlendik. Her şey güzel, ama başka bir şey düşünüyor olman...
Ümit, Türkü'nün lafını bitirmesini beklemeden dudaklarını kızın dudaklarına dayadı. Türkü önce hiçbir tepki vermedi, sonra yavaşça kendini geri çekti. Ümit'in gözlerine baktı.
Türkü: Çok hızlı gidiyorsun!
Ümit: Seni kendime çok yakın hissediyorum!
Türkü: Bak, beni beğenmiş olabilirsin. Ama bunun aşka dönüşmesi bu kadar çabuk olamaz. Ki ben ilk görüşte aşka da inanmam. Sen bana aşık değilsin, sadece beğendin beni. Ve belki bu gece için kafanda başka tasarılar var. Üzgünüm, seni karşılıksız bırakacağım. Zaten şöyle bir kural vardır, bir erkek bir kızı tanıştığı ilk gün öpüyorsa onun kafasında başka şeyler var demektir. İstediğin şey aşk olsa bunu yapmazdın, yavaş başlardın. Ama sen beni öptün, nasıl bir beklentin var, söylesene?! Ben söyleyeyim, bu gece seni evime alacağımı falan düşündün.
Türkü arabadan indi. Başını eğip camdan baktı, Ümit hiç konuşmadı.
Türkü: Umarım bir daha hiç karşılaşmayız, iyi geceler!
Evine girdi, Türkü arkasından baktı.
**********************************
Özgün: Demek ki neymiş abicim, sarışından şaşmayacakmışsın! Esmerler zor lokma oluyormuş! Kolayca tav olmuyorlarmış! Dimi?!
Ümit: Özgün hiç seni çekecek halim yok. Zaten işe de zorla geldim! Valla söyleyeceğim babama, çalışmayacağım ben. Para falan da istemiyorum.
Özgün: Para istemiyorsun öyle mi? No para, no kadın! Bunu unutma canım!
Ümit: Uff!!! (Telefonu çaldı.) Anam yaa, babam arıyor, şimdi bir sürü şey söyleyecek! (Açtı.) Alo, buyur babacım?
Yıldırım: Özgün söyledi mi sana?
Ümit: Valla bana bir şey söylemedi, unutmuştur o salak!
Yıldırım: Sus da dinle serseri, bugün bir ortaklık anlaşması imzalıyoruz, toplantıya gideceksin!
Ümit: Vallaha mı? Of yaa!
Yıldırım: Of mu?
Ümit: Tamam baba, ben giderim, gözün arkada kalmasın.
Yıldırım: Asıl sen gittiğin için gözüm arkada kalıyor ya, neyse...
Ümit: Hadi görüşürüz.
Kapattı.
Özgün: Ne diyor?
Ümit: Ortaklık anlaşması imzalanacakmış da, ben gidecekmişim de, falandı da filandı da! Bir sürü zırvalık!
Özgün: Senin zırvalık dediğin şey şirketin geleceği!
Ümit: Benim de çok umurumdaydı şirketin geleceği! Neyse, toplantı kaçta?
Özgün: İkide.
Ümit: Off, bir saat var! Şu halime baksana abicim yaa, benden iş adamı olur mu hiç?
Özgün: Bırak iş adamını, senden adam olmaz!
Ümit: Kes lan kes! Ben kaçıyorum, ikide burda olurum.
Özgün: Bir de olmasaydın! Valla sana sormuyor Yıldırım Bey, burda olacaksın tabi!
Ümit: Sus oğlum, sen bana emir veremezsin! Bugüne bugün ben bu şirketin varisiyim!
Özgün: Gören de şirketi çok umursuyor sanıcak!
Ümit: Haha, kıskan oğlum beni! Hadi Ümit kaçar, bay!
Özgün: Bay!
**********************************
SAAT 13.30
Kaan: Türkü, hadi toplantıya geç kalacağız!
Türkü: Benim gelmeme gerek var mı?
Kaan: E var tabi, bu şirkette senden ala ekonomiden anlayan yok. Sana ihtiyacımız var.
Türkü: E iyi bari. Ne toplantısıydı bu?
Kaan: Ortaklık!
Türkü: Ortaklık mı? Hadi canım!
Kaan: Evet, bilmiyor muydun?
Türkü: İhale sanıyordum.
Kaan: Kaleyapı A.Ş. ile yapıyoruz anlaşmayı!
Kaan, Kaleyapı'nın Ümitlerin firması olduğunu unutmuştu, o gece Türkü'nün söylemesine rağmen. Çünkü dosyada Yıldırım Kalecigil yazılıydı şirketin sahibi olarak.
Türkü Kaan'a baktı.
Türkü: Ne dedin sen?
Kaan: Kaleyapı ile anlaşma yapıyoruz!
Türkü: Ne, Kaleyapı mı?!
Bölüm SonuYorumlar?
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ...aLDaNıRıM... "14.BÖLÜM-SAYFA 50" SEZON FİNALİ 
