Ben,kuzenim Ayçin ve Ekrem ,iki yıldır aynı evde kalıyoruz.Bazen Ayçin ve Ekrem'e katlanmak zorunda olmak zor gerçekten.Ama yinede çoğu zaman eğleniyorum.Ayçin birkaç aylığına yurt dışına gittiiğinden beri ,yani yaklaşıkık 1 aydır.Ekrem ile birlikte kalıyoruz.Bu karmakarışık bir duygu gerçekten .

~~~~

Ben,bizim süslü Ayçin ve Sevil birlikte kalıyoruz,her ne kadar Sevil'le anlaşamasakta.Tam iki yıl oldu ,zaman su gibi akıp geçti gerçekten dolu dolu geçirdim bu iki yılı .Ayçin yurt dışına gittiğinden beri Sevil'le birlikte kalıyoruz,bazen sinirlerimi bozsada ona kızmak mümkün değil..
~~~~

Ben ,kuzenim Sevil ve Ekrem aynı evdde kalıyorduk,ben bir süredir yurt dışında kalıyorum,ve birkaç ay daha kalmayı düşünüyorum,bizim ikili ne yapıyorlar acaba.







1.bölüm

Sabah sabah bu ne gürültü böyle,Ekrem yine kargalardan önce uyanmış olmalıydı .Çünkü bu gürültüyü ancak o yapabilirdi.Hemen üstüne bir şeyler giyip odasından çıktı.

Seslerin Ekrem'in odasından geliyordu.gidip kapıyı çldı ama nafile duyulmuyordu bile.Odaya girdi.

"Ekrem"
Ekrem hala duymuyordu müziğin sesi sonuna kadar açıktı.

"Ekrem!"

Delirmek üzereydi artık gidip sesi tamamen kapattı.

"Ne oluyor?"

"Sonunda hayata döndünüz bayım"

"Ne yaptığını sanıyorsun?"

"Bunu sana sormak lazım asıl sen ne yaptığını sanyorsun sabah sabah saygı denen bir şey var ,uyuyordum ne güzel "

"Bizimde bir müzik zevkimiz var "

"Ya oğlum deli misin sen?,git başka yerde dinle o zaman diskoya çevirdin evi"

"Kusura bakma ama gidemem senin evin olduğu kadar benimde evim istediğim gibi yaşarım"

"Hayır efendim yaşayamazsın ,yaşayacaksanda beni rahatsız etmeyeceksin"

"Seni rahatsız etmiyorum zaten"

"Öylemi ,sana artık hiçbir şey söylemiyorum Ekrem hiçbir şey!"

Arkasını dönüp sinirle ve hızla mutfağa doğru ilerliyordu.Ekrem'de arkasından söyleniyordu.

"Bir keyif bile yapamıyoruz "


Ekrem'de Sevil'in arkasından mutfağa gitmişti . Sevil hala kızgındı besbelli ateş püskürüyordu..


Bölüm sonu

Sevil'in kızgınlığının geçmesini bekledi ,hiç konuşmadı Ekrem.Ama Sevil pek sakinleşecek gibi değildi sonunda sessizliği bozdu.

"Sevil"

Sevil cevap vermedi.

"Ya tamam bak uzatmayalım,özür dilerim hatalıydım birde haklıymış gibi kendimi savundum bak ne dersen de biliyorum salağın tekiyim ben."

Yine cevap vermemişti,Ekrem'in yüzüne baktı,onun masum bakışlarına dayanamamıştı.

"Bir şartla affedebilirim."

"Şart mı?"

"Evet"

"Peki nedir?"

"Kahvaltıyı sen hazırlayacaksın."

"Ha bumuydu bende zor bir şey sanmıştım."

"Omlet isitiyorum ama ona göre,bu arada mutfak savaş alanına dönmeyecek geçen sefer ki gibi yapacaksan hiç yapma."


"Sen hiç merak etme ,harika bir kahvaltı hazırlayacağım"

"Peki bakalım ben yukardayım rahatsız etmezsen sevinirim."

"Tamam"

Sevil çıktıktan sonra kendi kendine konuşmaya başlamıştı.

"Ne yapacağım ben şimdi ya ,daha yumurta kırmayı bile bilmiyorum ki."

Sevil'de yukarıda kıyafet seçiyordu.

"Ne giyeceğim ben şimdi,bunu mu giysem.Yok bu olmaz ,daha geçen gün giymiştim,off ne yapacağım ben ."

Sevil kıyafetlerin arasında boğulmuşken Ekrem seslendi.

"Sevil hadi kahvaltı hazır."

"Geliyorum."

Doğrusu Ekrem'in hazırladığı kahvaltıyı merak ediyordu.Hemen kahvaltıya indi.

"Immm..Harika kokular geliyor."

"Herhalde kızım kim yaptı.."

"Şımarma Ekrem."

"İyi,hadi otursana."

"Peki"

"Dur!"

"Ne oldu?"

"Sevil okula bu kıyafetle gitmeyi düşünmüyorsun değilmi?"

"Yoo,düşünüyorum"

"Saçmalama hem bunun yarısı nerede?"

"Ekrem ! Ne giyeceğimi sana soracak değilim ."

"Hayır efendim sorucaksın,şimdi gelecek biri laf atacak benim başım belaya girecek."

"Girmez ,ben kendimi koruyabilecek,savunabilecek yaştayım."

"Bak eğer biri bir şey söylesin ağız burun dalarım ona göre uyarmadı deme sonra."

"Yeter Ekrem ,bırakta kahvaltımı yapayım."

"İyi peki ,nasıl olmuş omlet?"

"Harika!"

"Beğenmene sevindim."

Sevil saatine baktı.

"Eyvah! Geç kaldık."

"Tamam bir sakin ol ,masayı toplayıp çıkalım."


Birlikte masayı toplayıp çıkarlar.Giderken Ekrem ,Sevil'i sinirlendirmeyi yine başarır.

"Ya Sevil"

"Ne var Ekrem"

"Giymesemiydin şu kıyafeti"

"Ekrem!"

"Tamam sustum."

Burak Ekrem ve Sevil'gelirken görmüştü,içtem içe Sevil'e aşık olduğu için Ekrem'i hep kıskanmıştı.Yanlarına doğru ilerledi.

"Selam"

"Selam"dedi Sevil.Ama Ekrem hiç oralı olmamıştı.

"Sanada Selam Ekrem"

"Kusura bakma ben haz etmediğim insanlarla muhatap olmuyorum."

"Ekrem"

"Sevil hiç bana bunu savunma yürü hadi zaten geç kaldık."

"Ekrem bir sakin olur musun?"

"Olamam hadi dedim!"

Burak hemen ortaya atılmıştı.

"Kızı çekiştirip durmasana senin emrinde olmaya mucbur mu?"

"Sana ne oluyor be!"

"Ya tamam yapmayın sakin olun"

"Sen bu defa karışma Sevil"

"Ekrem lütfen"

Bu defa Ekrem'de ,Burak'ta çok sinirlenmişti ,hele ki Ekrem çığrından çıkmıştı.

Teşekkür ederim canım

ee bu kadar mı yorum

Harika olmuşşş...

teşekkür

spr cnm dvm

hmm meraklandırıcı :D bayldm ttlm spr olms :D

teşekkürler yeni bölüm yazıyım mı?

süper.........
yeni bölüm isteriz..............

saol canım y.b birazdan ekleyeceğim

süper olmuş ekremle sevil aynı evde süper olurdu valla

Bekliyoruzzz

süper balım dwmm

teşekkür ederim yeni bölüm istiyor musunuz?

yeni okuyucu.!!
eed istiyoruz..:D

tamam tatlım eğer biterse eklerim..

cok gzle bir senaryo



"bir goz atin cilgin cakilllar

teşekkür tatlım

çok gzl cnm devam

"Durun lütfen ."

"Sevil bırak bu Ekrem iyice kaşındı."

"Lan bana bak!"

"Yeter ya."

"Tamam güzelim sakin ol ya."

"Bana bak hala .."

"Ekrem tamam ."

"Gidiyoruz ."

"Derse falan girmeyeceğim ben gidiyorum."

"Saçmalama Sevil."

"Saçmalamıyorum ,gidiyorum."

"Beni bekle."

Sevil eve gitti.Ekremde arkasından eve girdi.

"Sevil."

"Sevil!!!"

Cevap alamayınca,sinirlendi.

"Sana söylüyorum!"

"Ne var?"

"Bilmiyorum ne var bende senden bunu öğrenmeye çalışıyorum."

"Yok bir şey."

"Sevil Burak yüzünden mi böyle davranıyorsun bana?"

"Evet ,çünkü bıktım ikinizin didişmelerinden bıktım!"

"Peki ne yapayım ha ne?"

"Kendine hakim olmayı deneyebilirsin mesela."

"Olmaz yapamam ,seni o Burak denen çocuğa bırakamam ."

"Ya sanki karşımızdaki kişi cani ne oluyormuş onunla görüşürsem."

"Öyleyse bana sakin ol falan deme."

"Yeter ya yaptıklarım hakkında sana hesap vermek zorunda değilim."

"Hayır efendim zorundasın!"

"Öylemi kim olarak?"

Ekrem bir süre sessiz kaldı çünkü verecek cevabı yoktu.

"Kim olarak görüyorsan artık,ama sanırım 'hiçbir şey' değilim senin gözünde."

Bunu söyledikten sonra odasına gitti.

"Ne yaptım ben ya of çok kırdım galiba."

Sevil pişmandı.Ekrem ise üzgün.Odasında yatağına uzanmış kara kara düşünüyordu.

"Haklı kim oluyorum ki,neyi oluyorum onun ne hakkım var karışmaya."

Sevil Ekrem'den nasıl özür dileyeceğini düşünüyordu.Malesef bir yol bulamamıştı.Aslında Ekrem ona kırılmazdı kolay kolay bir gülümsemesiyle herşeyi unuturdu.Ama bu farklıydı.Tabi Sevil öyle sanıyordu.Ekrem
Ona yine kızamamıştı..Birtanecik meleğine nasıl kızabilirdi ki.

Ekrem odasından çıktı.Sevil koltukta kıvrılıp uyuya kalmıştı.Onu görünce yanına gitti.Saçlarını okşuyordu.
Sevil bir süre sonra uyandı.

"Ekrem."

Ekrem cevap vermedi,söyleyeceklerini merak ediyordu.

"Çok kızdın mı?"dedi.Masumca..

Ekrem gözlerinin içine baktı.Gözleri çok pişman bakıyordu.Sevil'e sıcacık bir gülüş attı.

"Ben sana ne zaman çok kızdım?"

"Hiç."

"Öyleyse neden şimdi kızayım?"

"Bilmem yani çok sinirliydin."

"Her insan zaman zaman sinirlenir bende sinirlendim işte ama geçti ve sana kızmadım."

"Çocuk kandırırmış gibi konuştun."

"Sen öyle masum masum bakınca .."

"İyi o zaman hallettiğimize göre sanırım yemek yemeliyiz."

"Bencede ben çok acıktım seni bile yiyebilirim yani.."

"Oburmusun sen?"

"Şaka yaptık ya hem seni yesem dişimin koğuğuna gitmezsin sen .."

"Çok konuşmada gel bana yardım et."

"Emredersiniz."

Birlikte mutfağa gittiler.

"Ne yapacağız şimdi."

"Sadece makarna var."

"Sanırım seni yeme fikrini tekrar gözden geçirmeliyim."

"Zevzek."

"Buldum!"

"Ne buldun?"

"Dışardan söyleyelim.."

"Bende önemli birşey sandım ."

"Çok bilmiş."

"Maviş."

"Çok bilmiş."

"Maviş."

"Çok bil.."

Diyemeden bir bardak suyu kafasınan aşağı boşaltır.Sevil.

"Kızım sen bittin bunu yapmayacaktın."

"Hadi ya ne yapayım kendin kaşındın."

"Öylemi ben gösteririm şimdi sana kaşınmayı."

Evin içinde çocuklar gibi birbirlerini kovalıyorlardı.Yastıkları birbirlerine fırlatıyorlardı.

"Bu savaş demek oluyor Sevil hanım."

"Öyleyse ben galip geliyorum .."

"Şimdi görürsün ."

Sevil 'i yakalayıp gıdıklamaya başladı.

"Ekrem ne yapıyorsun ya bırak."

"Sen kaşındın güzelim gör bakalım kim galip geliyormuş."

"Tamam bırak sen kazandın."

"Haha yaşasın kötülük seviyorum kendimi ya."

"Uyuz."

Çok güzel olmuş =)

müthiş olmuşş ellerine sağlık