‘’Bunu yapabilirsin sorun ne?’’ Zıplayıp ayağa kalktı. ‘’Elimizde kavalyeye ihtiyacı olan bir adam, ondan çok hoşlandığı gözümden kaçmayan çok güzel bir kadın-‘’
‘’Bunu da nereden çıkardın.’’ Yüzümün kıpkırmızı olduğuna dair bahse girebilirim.
‘’Gidilmesi gereken bir gala ve giyilmemesi yasal bir şuç sayılabilecek siyah bir elbise var.Daha ne bekliyoruz ki?’’
‘’Benim siyah bir elbisem yok’’
‘’Hayır var.’’
‘’Yok’’
‘’Var.’’ Masumca gözlerini kırpıştırıp yukarı katı işaret etti. ‘’Normalde sana doğum gününde verecektim ama şimdi almanın zararı olmaz.’’
Söyledikleri karşısında verebileceğim mantıklı, ukala ya da alaycı bir cevap düşünemedim. Yalnızca boş gözlerle ona bakıyordum. ‘’Ayçin sen cidden..’’
Başımı iki yana salladım. ‘’Bak eğer ona eşlik edersem kesin seni rezil edecek ya da uygunsuz olacak davranışlarda bulunurum. Her şeyi elime yüzüme bulaştırırım!’’
‘’Yapmazsın.’’ Dedi kendinden emin bir biçimde. Ciddileşmişti. ‘’Sevil sana yalvarırım onunla galaya git. Eminim ki ikinizde iyi zaman geçirirsiniz, zaten çok iyi anlaşmıyor musunuz siz?’’
Dizlerimi karnıma çekip kollarımı bacaklarımın etrafına doladım. ‘’ Hem sen Ekrem’in beni partneri olarak isteyeceğini nereden çıkardın ki?’’
Yüzü birden aydınlandı. ‘’Bu bir kabullenmemi yoksa?’’
Başımı evet anlamında salladım. ‘’Eğer işleri berbat edersem bu kesinlikle senin suçun.’’ Daha sözler ağzımdan çıkar çıkmaz beni elimden tutmuş yukarı kata doğru çekiştiriyordu.
Ayçin saçlarımı maşayla sarar ve makyajımı yaparken bu akşamı düşünüyordum.Ekrem’in yanında fazla basit ve sıradan kalır mıydım? Daha önce davet türü bir şeye hiç gitmemiştim gelen diğer kişilerin yanında sönük durur muydum? Heyecanlandığımı ellerimin terlediğini hissettim.
‘’İşte bu kadar.’’
Ayçin beni odamdaki aynanın önüne götürüp yansımamı işaret etti.
‘’Bu gece abim de dahil tüm erkeklere şans diliyorum.’’
Nasıl göründüğüme bakarken nerdeyse kendimi tanıyamayacaktım. Karşımda duran kişi siyah elbiseyi hakkıyla taşıyan,saçları dalgalar halinde omuzlarına dökülen, dudaklarındaki parlak ruju ve gözlerinin rengini belirginleştiren rimeli ile çok güzel bir kadındı.
Ellerimi saçlarıma götürüp buklelerimden birine dokundum. ‘’Vay canına.’’
O anda kapı çaldı ve Ayçin bana güven verici bir biçimde gülümseyip sıkı sıkı sarıldı.
‘’Bana bu iyiliği yaptığın için çok teşekkür ederim canım benim.’’ Geri çekilirken gözlerindeki hayali bir yaşı siler gibi yaptı. ‘’İyi ki varsın.’’
‘’Sende iyiki varsın canım.’’
Kapı bir kez daha çaldı.Ayçin ile merdivenlerden inerken ayağımdaki ince bantlı topuklu ayakkabıların çıkardığı sese ve adımlarıma odaklanıp kapıda beni beklediğini bildiğim kişiyi düşünmemeye çalıştım.Daha fazla heyecanlanmamaya.
Ama elbette bu boşa bir çabaydı.
Ayçin kapıyı açarken ben de dışarı da duran kişiye baktım.Saçları her zamanki gibi jöleliydi. Üzerinde siyah bir takım elbise ile beyaz bir gömlek vardı.Ve şunu söylemek zorundayım ki bir insana takım elbise bundan daha fazla yakışamazdı.
Yüzüne baktığımda onu her görüşümde olduğu gibi nefesimin kesildiğini hissettim.Öyle ki o anda neden böyle giyindiğini,neden kapımızda durduğunu ya da neden bize şaşkın bir gülümseyişle baktığını unuttum.
Mavi gözleri üzerimde dolaştı. Ve yüzündeki değişimi izlerken gülümsemekten kendimi alamadım.Şaşkın gülümsemesi yerini hayranlığa ardından değdiği yerleri alev gibi yakan bakışlarına bırakmıştı.
Ayçin’in sesini hayal meyal duydum. ‘’Ekrem Sevil sana durumu açıklar.Size iyi eğlenceler.’’ Hemen ardından bizi kapıda baş başa bırakarak merdivenlere doğru hızlıca yürüdü.
‘’Şey Ayçin bu akşam Cenker’in ailesiyle yemeğe gitmek zorunda çünkü onlar yarın dönecekler.Bu yüzden bu akşam kavalyen ben olacağım.’’ Birden böyle söyleyince kulağa nasıl geldiğini fark ettim ve aceleyle ekledim. ‘’Yani eğer istersen.İstemezsen benimle gitmek zorunda değilsin zaten Ayçin’in fikriydi bu ve-‘’
‘’Sssh! Saçmala lütfen Sevil.’’Başını önüne eğip fısıldadı. ‘’Seninle gideceğime çok sevindim,hatta bunun için Cenker’in ailesine teşekkür bile edebilirim.’’
Yanaklarımın yandığının farkındaydım ama gözlerimi ondan alamadım. ‘’Öyleyse gidelim mi?’’
Elini sırtıma koyarak beni arabaya doğru yönlendirdi.Onunla böyle yakın yan yana yürümek bile iyi hissettiriyordu bana kendimi daha da heyecanlandırıyor ama aynı zamanda endişemi alıyordu.
Başımı kaldırdığımda beni izlediğini gördüm,hafifçe gülümseyip açtığı kapıdan ön koltuğa bindim. ‘’Kameralar olacak değil mi galada?’’
‘’Evet elbette.’’ Arabayı çalıştırırken kaşlarını çattı. ‘’Girişte ve bazen de yemek yenirken kameralar hep oradadır.’’
On dakika kadar sonra şık görünümlü bir otelin önünde park etmiştik.Ekrem bana döndü.Gözlerinde daha önce barda gördüğüm o yoğun ifadeyle bana bakıyordu.
‘’Bu arada çok ama çok güzelsin.’’ Sesi öylesine derin ve içtendi ki şüphe duymadım bile dediklerinden.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
Kişisel İleti
Nerden
