Da yeter artık.!Greenport bncede bişeyleri değiştirmeli artık.!Aga 31 bölüm oldu bizimkiler hala sevdiklerini söyleyemediler.! :D Artık bişeyler değişmeli felan.!
Aynen öyle =)
Harikaydı canım, Ekrem biraz cesaretini toplasa hiçte fena olmaz gibi ;) Devamını büyük bir merakla bekliyorum Umarım umduğumu bulurum =)
Da yeter artık.!Greenport bncede bişeyleri değiştirmeli artık.!Aga 31 bölüm oldu bizimkiler hala sevdiklerini söyleyemediler.! :D Artık bişeyler değişmeli felan.!
Aynen öyle =)
Harikaydı canım, Ekrem biraz cesaretini toplasa hiçte fena olmaz gibi ;) Devamını büyük bir merakla bekliyorum Umarım umduğumu bulurum =)
ya ben yeniyim ve hayat entrikadır(mı)diye bi senaryo yazdım.bakıp değerlendirirseniz sevinirim...özellikle gossip girl'ü sevenlerin bakamasını rica ediyorum
okuyom ama fazla yorum yapamıyom dersler yoğunlaşmaya başladı yetiştiremiyom zaten burdADA ESkisi kadar takılmıyom çok güsel yazıyosun devam et=)her bölümü merakla bekliyom=)
dadlu_seytan
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 651
Rep gücü : 655
Kayıt tarihi : 30/09/10
Kişisel İleti : qidén qitmiştir qittiqi qün bitmiştir bén qidéni déqiL qidén béni Kaybétmiştir...!!
Çevremden sesler duyuyordum ama gücümü toplayıp gözlerimi açamıyordum.Jipin arka koltuğunda kıvrılmış, uyanmaya çalışırken iki güçlü elin beni olduğum yerden çektiklerini ve sıcacık bir kucaklamanın bedenimi sardığını hissettim. Beni kollarına alanın kim olduğunu anlamam için bakmama gerek yoktu, kokusu çoktan çevremi sarmıştı bile.
Ekrem.
Yeniden bir şeyler konuşuluyordu etrafımda ama ben Ekrem’in beni kendine bastırması ve kokusunu içime çekiyor olmaktan öylesine mutluydum ki denilenleri dinlemedim bile.
Birkaç saniye sonra hafif hafif sallanmamızdan yürüdüğünü anladım, yüzüme çarpan rüzgar tuz ve yağmur kokuyordu. Güç bela gözlerimi açtım, benimkileri dikkatle izleyen bir çift mavi gözle karşılaştım.
‘’Greenport’a hoş geldin.’’ Ekrem gülümsedi.
Kendime engel olamadan esnedim. Konuşurken sesim hala yorgundu. ‘’Beni taşımana gerek yok zaten annen ve anneannene de bir merhaba demeliyim-‘’
‘’Hayır.’’ Başını iki yana salladı. ‘’Önce biraz uyuyacaksın.’’
‘’Nedenmiş o?’’ Küçük bir çocuk gibi kollarımı göğsümde kavuşturdum.
Bana gülümseyerek bakarken gözlerinde sıcacık bir ifade vardı. ‘’Yoksa bugün biz Greenport’u gezerken uykun gelir ve muhteşem yemekleri kaçırırsın.’’
Ona daha fazla karşı çıkmak isterdim ama bunun yararsız olacağını biliyordum –o da en az benim kadar inatçıydı- bu yüzden gözlerimi yeniden kapattım. Ama onun güzel gülüşüne yenildiğimi bilmemeliydi. ‘’Yemekleri kaçırmak pek de hoş bir seçenek değilmiş.’’ Kollarının sarsılışından güldüğünü anladım. ‘’Bu yaptığım saygısızlık.’’
‘’Dün iki bavul topladın ve Annem için de turta yaptın. Gece uykunu alamadın. Bu yüzden yaptıkların saygısızlık falan değil.’’
Sessizlik ve bir kapı açıldı. Birkaç saniye sonra Ekrem’in kollarının sıcaklığının yerini yorganın yumuşaklığı almıştı.
Başımı yumuşacık yastığa gömdüm. O sırada Ekrem’de üzerime yorganı örttü. ‘’Taşıdığın için teşekkürler.’’ Sesim gittikçe kısılıyordu. Ekrem’in gülüşü duyduğum son şey oldu..
~~
Uyandığımda pencereden görebildiğim kadarıyla gökyüzü bulutluydu. Üzerime Ayçin’den gizleyerek bavuluma tıktığım dar kotu ve mavi bir bluzle, beyaz bir kapüşonlu sweatshirt giydikten sonra aşağıya inmek üzere kapıyı açtım.
İçinde bulunduğum beyaz ve kahverengi tonlarının ağırlıklı olduğu ferah bir odadan geniş bir hole çıkmıştım. Terzioğlu ailesinin asaleti ve zenginliği her köşede insanı rahatsız etmeden, naif bir biçimde belli edilmişti.
Orijinal ve pahalı olduğundan emin olduğum tabloların dışında, duvarlara nesiller boyu yaşayıp ölmüş birçok aile üyesinin resimleri asılmıştı.
Evin geri kalanında da sıcak ama ağır renk tonları hakimdi. Beyaz, krem, bej, kemik rengi, kahverengi ve sütlü kahve.
‘’Sonunda uyuyan güzelimiz uyanmış.’’ Cihan gülerek mutfaktan çıktı ve kocaman kollarını bana doladı.
Şakacı bir tavırla kollarını ittim, kıkırdıyordum. ‘’Uzak dur koca adam tanışmam gereken insanlar var!’’
Cihan dramatik bir havayla gözlerini devirdi. ‘’Bana ayıracağınız tek bir saniyeniz bile yok mu prenses?’’
Tam yanıt verecektim ki Ayçin’in sabırsız sesini duydum. ‘’Cihan! İşten kaçmak yok! Eğer çevreyi gezmek istiyorsan şu sıcak çikolataları yapmalıyız!’’
Cihan’a onlara yardım edeceğimi söyledim, beraberce mutfağa geçtik, Sıcak çikolataları hazırlar ve dün yaptığım turtaları tabaklara koyarken mutfağın penceresinden arka bahçeyi ve biraz ilerideki büyük çardağı görebildiğimi fark ettim.
Orada Ekrem, annesi, anneannesi ve tanımadığım kahverengi saçlı küçük bir kız çocuğu battaniyelere sarınmış oturuyorlardı. Kız ile Ekrem aynı battaniyeleri paylaşıyorlardı; diğerlerinin sohbetlerinden tamamen kendilerini soyutlamış halde gülüşüyorlardı.
Ben izlerken Ekrem kızın burnuna dokundu ve onu kucaklayarak battaniyeyi daha da sıkıca sardı etrafına.
Bu manzara karşısında yüreğimin ısındığını hissettim.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: ♥♥ KADERİN ELLERİ ♥♥ [34.Bölüm Sayfa 154] 
