¤ۣۜ..¤|♥ÎmKâNSıZLâRı ßâ$âRıYoRuZ..! ♥| ¤ۣۜ..¤ “5. Bölüm” [‘Gönül Yarası’]
Ekrem hızla kapıyı açar ve içeri girer…Sevil yatakta yatıyordur…Hızla Sevil’in yanına gider…Sevil boncuk boncuk ter olmuştur…Ekrem hızla Sevil’in yanına oturur ve…;
-Sevil neyin var?...
Sevil konuşamıyordur bile…Sadece sayıklıyordur…Ekrem hızla elini Sevil’in anlına koyar ve…;
-Sevil sen yanıyosun…Hemen hastaneye gitmeliyiz…
Der ve hızla Sevil’i kucağına alır ve hızla kendi ceketini Sevil’in üzerine örter…Sevil donuyordur…Çünkü sıtma geliyordur…Ekrem’in kollarında kaybolmuştur neredeyse…Ekrem hızla Sevil’i arabasının arka koltuğuna yatırır ve hızla şoför koltuğuna geçip arabayı hastaneye doğru sürmeye başlar…
Birazdan hastaneye gelirler…Sevil içeride muayene oluyordur…Ekrem ise kapıda bekliyordur…Birazdan odadan doktor çıkar…Ekrem hızla kalkıp…;
-Nesi var?...
-Sevil Hanımın ateşi çok yüksek…40 derece…Nolduda bu kadar hasta oldu?...
Ekrem biraz düşünür…Ve sonra hatırlar…Yağmurda kaç kere sırılsıklam olup ıslandıklarını…Ve…;
-Yağmurdan dolayı üşüttü galiba…
-Hım…Neyse bu gece Sevil hanımı hastanemizde misafir etmek zorundayız…Çünkü ateşi çok yüksek…Kötü hastalıklara dönüşebilir…O yüzden bugece burada kalsa iyi olur…
-Tabi tabii…Görebilirmiyim onu?...
-Görebilirsiniz…Ama çok yormayın…
-Peki…
Der ve Ekrem Sevil’in yanına gelir…Sevil uyuyordur…Ekrem Sevil’in yanına oturur…Sevil’in elini tutar…;
-Sevil…O yağmurdaki sendin…Bilmiyorum sanıyorsun…Unuttu diyorsun…Ama unutmadım…Bende seni ilk gördüğüm anda aşık oldum…Ama sen benim hep Gizli Aşkı olarak kalmalısın…Ve kalıcaksın…
Der ve Sevil’in eline öpücük kondurur…Hızla odadan çıkar…
Ekrem odadan çıkar çıkmaz Ayçin’i arar…;
-Alo ayçin?...
-Efendim Ekrem?...
-Ayçin Sevil çok hasta…Şuan hastanedeyiz…Ateşi çok yüksek…Sende gelirmisin?...
-Ne?...Nolduda hasta oldu?...
-Üşüttü galiba…
-Tamam dur hemen geliyorum…Hangi hastenedesiniz?...
- _ _ _ _ _ Hastanesi…
-Tamam geliyorum…
Berkay&Gökçe…
Berkay ve Gökçe Amerikadadırlar…Orada akşam olduğundan yemek yiyorlardır…;
-Berkay biz ne zaman evlenicez?...
Bu söz Berkay’ın öksürmesine sebep olmuştur…Çünkü Berkay zaten evlidir ki…Ama Gökçe Berkay’ın evli olduğunu bilmiyordur…Berkay öksürmesini keser…Yoksa Gökçe bir şeyler sezicektir…;
-Hı…Bi-bilmem aşkım…
-Ya ben seni babamlarla tanıştırmak istiyorum…
-Ba-banlarlamı?...
-Evet…
-A-ama Gökçem biraz erken değil mi?...
-Eh sayılır…Ama olsun…
Berkay içinden şunları düşünüyordur…”Of eğer kabul etmezsem süphelenir…Ama kabul edersem olmaz…Çünkü Sevil var…Ah Berkay ah…Başına neler açtın…Ama nabıyım çok parasızdım…Paraya ihtiyacım vardı…Bende mecbur evlendim…Hep Sevil’de beni seviyordu…Ama seviyor –du…Şuan Ekrem’i seviyor…Adım gibi eminim…Onların aralarını açmam gerek…Aslında buraya hiç gelmemeliydim…Onları yalnız bırakmamalıydım…Ama gitmeseydim Gökçe süphelenirdi yine…Çok uyanık maşallah…Neyse en iyisi kabul ediyim…O gün bişeyler uydururuz…”…Berkay bunları düşünürken birden Gökçe’nin ona bağırdığının farkına varır…;
-Berkayyy!!...Nereye daldın ya ne düşünüyosun?...
-Hı…Yok babanların karşısına nasıl çıkıcam filan onu düşünüyodumda…
-Ay yani kabul ediyomusun?...
-Tabii kide sevgilim…Benim sevgilim beni ailesiyle tanıştırmak istiyicek ve ben kabul etmiyicem…Olucak iş mi?...
Gökçe hızla Berkay’ın yanına gider…Ve Berkay’a sarılarak…;
-Seni çok seviyorum aşkım…
-Bende seni…
Ayçin ve Cenker hızla hastaneye gelirler…Ekrem odanın önünde bekliyordur…Ayçin nefes nefese…;
-Sevil nerde?...
-Ayçin dur sakin ol…Sevil içerde uyuyor…
O sırada Cenker lfa girer…;
-Görebilirmiyiz peki?...
-Tabi tabi…Doktor çok yormamak şartıyla izin verdi…
-Tamam…Hadi gel Ayçin…
Der ve içeri girerler…Sevil uyuyordur ki…Birden kapı sesleriyle uyanır ve…;
-Ayçin?...Cenker?...Benim ne işim var burada?...
Ayçin hızla Sevil’in elini tutar ve…;
-Sevil iyimisin?...
-İyiyimde…Beni buraya kim getirdi?...
O sırada Cenker girer lafa…;
-Ekrem getirmiş…
-E-ekrem mi?...
-Evet Sevilim…Hadi sen yat dinlen…
-Ya ben eve gitmek istiyorum ama…Sevmiyorum burayı…
-Ya ama Sevil olmaz…Doktor izin vermeden olmaz…
-İzin vermedimi ki?...
-Ay bilmiyorum ki…Cenker Ekrem’i çağırsana ne demiş doktor öğrenelim…
-Tamam canım…
Der ve Cenker Ekremi alıp içeri getirir…;
-Efendim Ayçin?...
-Heh Ekrem…Doktor ne dedi?...
-Çok kötü üşütmüş…Uyanana kadar gözetim altında kalıcak…Yoksa hastalığı daha kötüye çevrilebilirmiş…
-Bak Sevil hanım duydunuz mu?...
-Ya ama dikkat ederseniz eğer…Uyanana kadar demiş…
-Of Sevil of!...
-Ben sorıyım isterseniz…
Sevil hızla…;
-Ay süper olur Ekrem ya…
Ekrem gülerek…;
-Tamam…
Der ve odadan çıkıp hızla doktorun yanına gider…Ayçin Cenker ve Sevil kalmıştır odada…Cenker…;
-Ya ben bi su alıp geliyorum…
Cenkerde odadan çıkar…Ayçin ve Sevil tektir…Ayçin…;
-Sevil Ekrem’i sevdiğin çok belli oluyo…
-Ya?...
-Evet…
-Ya ama nabıyım elimde değil…
-Ya biliyorum anlıyorum seni…Ama onu sevdiğini çok belli ediyosun…
-Of…Nababilirim belli etmemek için?...
-Bi kere onun gözlerinin içine asla bakma…Çünkü baktıkça daha da aşık oluyosun biliyorum…
-Peki…Başka…
-Onunla aynı ortamda durma…
-Oldu Ayçin…Onu unutmak istiyorum demedim…Sadece sevdiğimi pek belli etmiyicem dedim…
-Sevil hanım pardonda…Siz evlisiniz…
Sevil’in yüzü düşer…Ayçin dayanamaz ve…;
-Ya tamam üzülme öyle ama…
-Sen haklısın ben evliyim…Zaten oda kocamın arkadaşı…Nasıl oldu da aşık oldum ki ben ona…
-Ya Sevil…Ben öyle demek istemedim…
-Öyle demek istesende istemesende onu unutmalıyım…
-Ya hemen der demez unutabiliyosun dimi…Bak Sevil öyle bi demeyle unutulsaydı bu dünyada kimse aşktan acı çekmezdi…
Seville böyle konuşurlarken…Ekremde kapıdan onları dinliyordur…Aslında tam içeri giricektir…Ama Sevillerin kendisinden bahsettiğini duyunca vazgeçer…Ve dinlemeye başlar onları…Sevil…;
-Biliyorum ayçin…Bi demeyle unutulmuyor…Ama of ya ne biliyim…Berkay var…
-Sen Berkay’ı seviyomusun?...
-Hayır…
-Neden evlendin o zaman?...
-Ya o öyle kendimi atarım filan diye intihara kalkışınca bende seviyo sandım…Kabul ettim…
-E şimdi ne değişti?...
-Söyliyicem ama gülmiyiceksin…
-Ay tamam söyle…
-Ya hani sana demiştim ya kaç aydır rüyalar görüyorum diye…
-Evett…
-O rüyalardan sonra Berkay’dan soğudum…Bide bana hep soğuk davranıyo…
-Ya rüyalarda ne görüyosun bi anlatmadın Sevil ya…
-Çokmu merak ediyosun?...
-E yani…
-Tamam…Ya bak ben Berkay’la evlendiğimiz günden beri hemen hemen her gece Berkay’ın sarışın bi kadınla olduğunu görüyorum…
-Nası ya?...Ve sende inanıyomusun böyle rüyalara?...
-Ayçin biliyosun benim rüyalarımın hepsi çıkar…
-Of…Oda doğru…Ya ama takma bence yoktur öyle bişey ya…
-Ya varsa…
-Bilmiyorum…
O sırada Ekrem hala onları dinliyordur…Sevil’in dediklerini duyduktan sonra kendi kendine…;
-Demek Berkay efendi Sevil’i sarışın bi kadınla aldatıyor…Sen görürsün Berkay…Bende bu işin aslını öğrenicem…
Der ve o sırada Cenker gelir yanına ve merakla…;
-Eko nabıyosun burada?...
Ekrem birden panikler ve…;
-Hı…Şey…Yok bişey doktora söyledimde Sevil’e haber vericektim…
-Hı iyi…Hadi içeri girelim…
Derler ve kapıyı açarlar…Ayçin öksürür tamam susalım dercesine…Sevil’de Ekrem’e meraklı ve aşk dolu gözlerle bakıyordur…Ekrem…;
-Sevil doktora söyledim…
Sevil merakla…;
-Ne dedi?...
Ekrem gülerek…;
-Madem uyandı o zaman çıkabilir dedi…
Sevil o sevinçle…;
-Sağol Ekrem…Seni çok seviyorum…
Ayçin-Cenker ve Ekrem şok olurlar…Sevil hemen toparlar…;
-Ya-şey…Öyle değil…A-arkadaşça…
İşte o sözden sonra Ekrem’in başından aşağı kaynar sular dökülür…Sevil Ekrem’in yüz ifadelerinden Ekrem’in ne kadar üzüldüğünü anlar…Ve Sevil’de çok üzülür…Ayçin ise ikisi içinde üzülüyordur…Çünkü Ekrem’in Sevil’i…Sevil’inde Ekrem’i ne kadar çok sevdiğini biliyordur…Biraz sessizlik olur…Sevil o sessizliği bozar ve…;
-Of hadi gidelim ya sıkıldım…
Ayçin lafını hızla kesti Sevil’in…;
-Ya geceleyin ateşlenirsen?...
Ekrem lafa girdi o sırada…;
-Doktor ateşlenebilir dedi…Ama ateşlenince size vericeğim ilaçları içirin yarım saate etkisini gösterir dedi…
-Heh tamam işte hadi çıkalım…
-Of tamam…Cenker gel biz seninle taksi ayarlıyalım…
-Tamam…Ekrem ve Sevil hadi sizde gelsenize ne bakıyosunuz
Sevil direk lafa atılır…;
-Tamam ya geliyoruz…
-Tamam Cenker…Siz gidin ben Seville gelicem…
-Tamam…Hadi Ayçin…
Der ve Cenker ile Ayçin odadan çıkarlar…Ekrem Sevile bakar…Sevilde Ekreme…Sonra Sevil…;
-Ya Ekrem ben öyle demek istemedim…Arkadaşça ya-yani…
Ekrem arkadaş kelimesine çok sinir olmaya başlamıştır…Ve…Sinir ve kelimeleri bastırarak…;
-Önemli değil Sevil!........ nasıl olsa arkadaşız!...Onlarda biliyorlar…Değil mi?...
--Sevil--
Kelimeleri çok bastırdı…O da seviyor işte O da!...Ama benim seni unutmam gerek Berkaya bunu yapamam…Berkay beni seviyor…Yani galiba…Ama-a-ama…Berkay beni ya sevmiyorsa…Ya-ya beni aldatıyorsa…Ama Ekrem beni gerçekten seviyor…Hem Berkay direk benimle yatmak istedi…Ama Ekrem o gece üstüme düştüğünde bile beni öpmedi…Halbuki aramızda milimler vardı…Öpebilirdide…Ama öpmedi…Çünkü O, beni gerçekten seviyor…Ya Berkay?...O sırada Ekremin sesiyle irkildim…
-Sevil…Ordamısın?...
-Hı…Şey buradayım…Aklım Berkaya gitmişte…
--Sevil--
Berkaya gitmiş dediğim an…Ekremin suratı düşmüştü…Of ne kadar aptalım!...Ya çocuğu iki kez üst üste üzdüm ya…Halbuki ben onu çok seviyorum…Sevdiğim birini nasıl üzebilirim…Onu unutmalısın Sevil!...Unutmalısın!...Giderek onun canını yakmaktan başka bir şey yaptığın yok!...Onun mutlu olmasını istiyorsan Onu unut!...
Diye düşündü ve kendine geldi Sevil…Sonra ise Ekrem titreyen sesiyle konuşmaya başladı…;
-Cenkerler aşağıda…Bizi bekliyorlar…Sonra düşünürsün Berkayını!...
-Hı…Ta-tamam…
--Sevil--
Bu sefer çok sinirlendiği her halinden belliydi…Of Sevil of!...Eğer benim sevgilim olsaydı ve bir şeye bu kadar sinirlenseydi herhalde yapmıyıcağı kalmazdı…Çok sinirli şuan…Sanki biri ona bulaşsa parçalıyıcak gibi…Ama ben onu her haliyle seviyorum…O benim en büyük aşkım!...
Diye düşünürken ayağı kalkıp toparlanmaya başladı Sevil…Ekrem ise hala sinirliydi…Ellerini sinirden yumruk yapmıştı…Sevil korkuyordu yanından geçmeye…Ama sevsede dövsede Ekremi her şeyden çok seviyordu…Hazır olunca yavaş yavaş ve korku dolu gözlerle Ekrem’in yanına gitti…Ve önünde durup Ekreme doğru baktı…Ekrem’in siniri giderek yok oluyordu…Çünkü Sevil ile…Sevdiği…Aşık olduğu kadın ile göz gözeydiler…Ve Ekrem biraz daha aşık oluyordu Sevil’e…Güya Sevil onu kendinden soğutmaya hatta kendisi onu unutmaya çalışıcaktı…Ama böyle yaptığı sürece ne Ona unutturabilir…Nede kendi unutabilirdi Ekrem’i…Hatta aksine daha da fazla aşık oluyorlardı birbirlerine…Ne kadarda imkansızdı onların aşkı…Başarabiliceklermiydi imkansızları…
--Ekrem--
Niye bu kadar sevdim ki seni…Belkide…Diğerlerinden daha farklısın diye…Çünkü öbürleri hep benim peşimde…Hep onlar söylüyorlar beni sevdiklerini…Ama sen farklısın işte farklı!...Niye sen niye?...Niye benim arkadaşımın karısını sevdim ben…Keşke hiç gelmeseydim İstanbul’a…Şuan daha çok acı çekiyorum…Sen bana her şeyimi unutturdun be Sevil…Artık sensiz olmuyo…Şu saatten sonrada gidemiyorum işte olmuyo!...Sen beni öyle bağladın ki kendine…Yapamıyorum seni sevmeden…Ben anca ne zaman giderim biliyormusun…Senin beni sevmediğin zaman…
Sevil, Ekrem’in bir şeyler düşündüğü anladı…Dikkatlice Ekreme bakarak konuşmaya başladı…;
-Cenkerler aşağıda…Bizi bekliyordur…Sonra düşünürsün düşündüklerin!...
Dedi ve güldü Sevil…Ekreminde gülüceği geldi ve tebessüm etti…Çok sıcak bakıyordu Sevil’e…İkiside karşılıklı güldüler…Sonra Ekrem hızla yana doğru çekildi…Ve elini uzatarak…;
-Buyrun…Bayanlar önden…
Dedi…Sevil ise gülerek karşılık verdi…Ve odadan çıktı…Ekrem tam kapıdan çıkıcaktı ki…Odaya şöyle bir göz gezdirir…Ve ceketinin koltukta olduğunu görür…Ve hızla ceketi alır…Cekete şöyle bir bakar…Sonrada ceket yavaş yavaş yüzüne doğru gitmeye başlar…Ve en son durağı burnudur…Sevil’in kokusu sinmiştir Ceketine…Ceketi burnunun direği sızlayana kadar çeker Sevil’in kokusunu…O sırada birden Sevil içeri girer ve şokla…;
-E-ekrem?...
Ekrem birden ceketi indirir ve…;
-Be-ben…Şey…
Sevil durumu anlat ve Ekremi üzmemek…Onu zor durumda bırakmamak için…;
-Ayçinler bekliyoda…Biraz çabuk…
Der ve hemen odadan çıkar…Ekrem Sevil’in sırf onu zor durumda bırakmamak için lafı atladığını anlar ve aşkla gülümser arkasından…;
-Farklısın…Hemde çok farklı…
Der ve Sevil’in arkasından hızla çıkar…
Sevil son merdiven katını iniyordur…O sırada dışarıda yağmur yağıyordur…Ekrem ise para işlerini filan hallediyordur ki…Birden yağmur seslerini duyar…Ve hızla…;
-Tamam üstü kalsın gerek yok…
Der ve koşarak Sevil’in gittiği yere doğru gitmeye başlar…Çünkü araba uzaktadır…Ve Sevil’in yağmurda ıslanıp hastalığının tekrarlamasını istemiyordur…Koşarak Sevil’e yetişmeye çalışır…
Sevil çoktan hastaneden çıkmıştır…Yağmur çok hızlı ve sert bir şekilde yağıyordur…Sevil tüm gübüyle koşmaya çalışıyordur…Fakat hasta olduğundan dolayı pek gücü kalmamıştır…Zor gidiyordur…Öyle çok ıslanmıştır ki…Birden gözleri kararmaya başlar…Ayaklarının gücü gider…Ve tam yere düşüyordurki bir çift el…Onu belinden tutarak kucağına alır…Sevilin bayılmadan önceki son söylediyi şey şudur…;
-Ekrem…
--Sevil--
Uyandığımda kendi odamdaydım…Üstüm hala ıslaktı…Aynı üstüm üzerimdeydi…Ama yorgan ısıtmıştı beni…Başıma kadar kap kalın bir yorgan vardı üstümde…Ama beni buraya kim getirmişti ki…En son yağmurda koşmaya arabaya doğru gitmeye çalışıyordum…Sonra birden yere doğru düşüyordum ki…Bir çift el belimi kavradı…Son söylediğim söz “Ekrem”di…Şimdi fark ettim hala gözlerim kapalıydı…Hemen gözlerimi açtım ve karşımda…Bir çift mavi göz ile karşılaştım…Gözlerinde her bir duygu vardı…Korku-Endişe-Hüzün-Sevgi…Ve AŞK…Şimdi fark ettim…Ama ben titriyordum…Çok üşüyordum…
Birden Ekrem ayağı kalktı ve hızla Sevil’in yanına oturup…;
-Sevil…Sevil iyimisin?...
-İ-iyim…Sadece biraz üşü-düm…
-Du-dur…Ben sana sıcak bi içecek getiriyim…
Dedi ve hızla kalkıp mutfağa gitti Ekrem…Sevil kapıyı kitledi ve üzerine başka bir üst giydi…Yatağa yatıcaktı ki…Yatak elbiselerden dolayı ıslanmıştı…Kapının kilidini açtı…Ekrem hızla yanına gelip…;
-Sevil neden kalktın?...
-Ü-stümü giydim…Islaktı…
-Tamam gel yatırıyım…
Dedi ve yatağa doğru gidicekti ki…Sevil birden Ekrem’in elinden çekti…Ekrem arkasını döndü…Elleri hala birbirlerindeydi…Ekrem Sevil’in…Sevil de Ekremin gözlerinin içine bakıyordu…Sevil dayanamadı artık…Ve biraz daha kavradı Ekrem’in elini…Ondan sonra başladı diyiceklerini söylemeye…;
-Üstüm ıslak olduğundan dolayı…Ya-tak…Islanmış…
-Ama senin dinlenmem gerek…
-Koltukta yatıyım…
-Olmaz öyle…Gel benim odamda yat…
-Ne?!...
-Hadi gel…
Dedi ve Sevil’i kucağına aldı…Sevil ise hala tir tir titriyordu…Ekremin kucağında yine kaybolmuştu…Sarılmıştı Ekrem’e üşümekten…Kafasını göğsüne gömmüştü Ekrem’in…Ekrem ise hiç rahatsız değildi bu durumdan…Ekrem hızla Sevil’i odasına getirdi…Ve yatağa yatırdı…;
-Sevil, ben çarşafları değiştiriyim sen şuraya otur istersen…
Sevil yatağa yatmıştı bile…Hem o istemiyorduki çarşafların değişmesini…Ekremin kokusu sinmişti çarşafların üzerine…Sevile göre bu çarşaflar tüm çarşaflara bedeldi…O yüzden halsizce ama panikle şöyle cevap verdi Ekreme…;
-Yok…Gerek yok…Hem benim halim kalmadı…Uyusam iyi olucak…Hem benim senin yatağında yatmam kabahat…Sen nerede yatıcaksın ki…
-Sen beni merak etme…Ben yatarım…Ama sen rahatsın dimi?...
-Evet…
-Dur ben bi ıhlamura bakıyım…
Dedi ve Ekrem odadan çıkıp hızla mutfağı gitti…Sevil ise Ekremin çarşaflarını kokladı…Ekremin tüm kokusu sinmişti…Bugün değişmemişti çarşaflar…Çünkü bugün Ekrem meşguldü…Hemde Seville…Sevdiği kadınla meşguldü tüm gün…Onu ne kadarda önemsiyordu ama…
Sevil Ekremin yatağını kokladı…Sonra ise yatağa yayıldı…Ve gözlerini kapattı…
Birazdan Ekrem elinde ıhlamur ile odaya girdi…Sevil uyuyordu…Ekrem ise Sevil’i uyandırmaya kıyamadı…Ve ıhlamuru Sevil’in yanındaki sehbanın üzerine koydu…Ve Sevil’in uyanmasını beklemeye başladı…
Saat 12’yi geçiyordu…Sevil hala uyuyordu…Ekrem ise Sevil’i beklerken koltukta uyuya kalmıştı…Sevil biraz sonra uyandı…Ve Ekremi gördü…Koltukta uyuyordu Ekrem…Sevil ayağı kalktı…Kendi odasına gitmek için…Tam kapıyı açıyordu ki…Kapıyı açarken kapı gıcırtısı sesi geldi…Ve Ekrem birden uyandı…;
-Sevil?...Noldu?...
-Seni daha fazla rahatsız etmiyim…Ben odaya gidiyorum…
-Olmaz Sevil…Elbiselerin tüm ıslaklığı yayılmış…Daha fazla hasta olursun…Yat sen beni önemseme…
-Nasıl önemseme…Olur mu hiç öyle şey ya…Sen yat yatağında…
-Sevil gel…
Der ve Ekrem hızla kalkıp Sevil’i yatağına yatırır…Sonra yorganı Sevilin yüzüne kadar çekip…;
-Sakın bir daha gitmeye kalkma…Ben gidiyorum…Sen rahat rahat uyu…Hadi iyi geceler…
-Sanada…
Der Sevil…Ve Ekrem odadan çıkıp salona gider…Battaniye filan hiç bir şey almamıştır…Koltuğa öylece yatar…Ve gözlerini kapatıp uykuya dalar…
Gecenin bi yarısı Ekreme birden üşüme gelir…Ve kalkıp üzerine örtecek bir şeyler aramaya başlar…Tam aşağı inicektir ki…Birden kapının yanındaki askılıkta duran ceketine kaya gözü…Biraz cekete baktıktan sonra hızla ceketi alıp koltuğa tekrar yatar…Ve kafasını biraz kaldırıp üzerindeki ceketine bakar…Sonra ise ceketi üzerinden alıp…Koklar…;
-Her yerde senin kokun var…Herşey sensin…Heyşey…
Der ve cekete sımsıkı sarılıp uykuya doğru yol alır…
Sevili ise uyku tutmamıştır…Bir sağa bir sola dönüp duruyordur…Canı çok sıkılır…Ve merdivenlerden çıkıp salona gelir…Ekrem salondaki koltukta uyuyordur…Üstünde hiç bir şey yoktur…Ama göğsünde…Göğsünde elinde sıkarak tuttuğu bir ceket vardır…Bu ceket Sevil’in üzerine örttüğü cekettir…Sevil yavaşça Ekremin yanına gider…Ve yanına oturur…Sevil 1-2 saniye Ekremi izler…Sonra ise konuşmaya başlar…;
-O ceket benim üzerime örttüğün kokumun üzerine sindiği ceket…Senin ceketin…Bugün hastanede de anladım…Hep kokuyorsun…Sende beni seviyorsun biliyorum…Ama önümüzde imkansızlıklar çok…Ama unutmaki bende seni hiç kimseyi sevmediğim kadar seviyorum…
Der ve dayanamayıp Ekrem’in yanağına küçücük bir dokunuş gibi bir öpücük kondurur…Ekrem biraz kımıldamaya başlar…Sevil ise hızla Ekrem’in odasına geri döner…Ekrem Sevil gidince gözünü açar…Ve yanağında bir sıcaklık hisseder…Elini yanağına götürür…Sonra ise gülerek cekete bakar…Ve tekrar gözlerini kapatıp uykulara dalar…
Sevil ise hemen odaya girip Ekremin yatağına yatar…Yatağı koklar…Ve gözlerini kapatıp birbirlerini…Yarın olucakları düşünerek uyumaya başlarlar…
5. Bölüm Sonu
İşte onların aşkı imkansız…Ama kader bu…Belkide bir şeyler onları birleştirmeye yarar…Onlar birbirlerini çok seviyorlar…Hep birbirlerini delicesine seviyorlar…Bakalım gelecek bölümde neler neler olucak…Neler onları bekliyor…Hepsi ve daha fazlası yeni bölümlerde Sizlerle!...;)))
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
![İmkansızları Başarıyoruz [7. Bölüm Fragmanı..Sayfa:29] - Sayfa 7 I_vote_lcap](https://2img.net/s/t/15/91/78/i_vote_lcap.png){kind=small}
![İmkansızları Başarıyoruz [7. Bölüm Fragmanı..Sayfa:29] - Sayfa 7 I_vote_rcap](https://2img.net/s/t/15/91/78/i_vote_rcap.png){kind=small}
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: İmkansızları Başarıyoruz [7. Bölüm Fragmanı..Sayfa:29] 
Nerden
ÎmKâNSıZLâRı ßâ$âRıYoRuZ..! 
