başlık çok güzel öncelikle...
ve olaylar çok yaratıcı.
yeni bölümü acil bekliyorum =)

çok güzel

Çok gzl yaziyosun cnm ellerine saglık:D

öhöm öhöm buldum seni güzellik dün buralarda değildim o yüzden görmedim sanırım bu harika ötesi senaryonu her seferinde daha mı güzelleşiyor konuların bölümlerin yoksa ben kesinlikle beğeniceğimi düşünüp okuduğum için mi bayılıyorum yazılarına sen karar ver artık fragman kesmedi beni yazıver yeni bölümü hadi

fragman benide kesmedi yeni bölümmmmmmmmmm=)

beni de kesmediii.
hadi lütfen 2. bölüüüüüm,ve birazcık uzun tutulmuş bir 2. bölüm bekliyorum.

cnm çok merak ediyorum lütfen yeni bölüm

Hepinize Çoook Çook Tşk edriim (:
Yorumlarınızda Sizin gibi güzeel (:
Uzun mu ksamı bilmiyorum artık siz karar veriin (:
İYİ OKUMALAR , BOL YORUMLAR :D


2.Bölüm…
‘’Ama Sen Gidersen Ben Yine Juliet’imi Kaybederim’’

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu.
Bir çok insan gibi gözüme vuran güneş ışığıyla klasik bir şekilde uyanmadım yani.
Çünkü kalın perdelerim kapalıydı.
Normalde hiçbir güç beni istemedikçe bu yataktan kaldıramazdı.
Ama kalkmak zorundaydım.
Hızlıca kalktım ve perdeleri açtım.
Mütiş bir güneş ışığı hakim oldu bir anda odaya.
Ee bu da enerjimi yerine getirmişti.
Hemen lavaboya gittim.
Elimi yüzümü yıkadım.
Daha sonra aşağı indim.
buz dolabından çikolata aldım, ekmek ve kahvaltı bıçağını da aldıktan sonra keyifle çikolatamı yemeğe başladım.
O sırada kapı çaldı.
İsteksizce gidip açtım. Gelen Özgün ve Melike’den başka birisi değildi.
Kapıyı açtıktan sonra mutfağa geri döndüm.
Zaten salonumla mutfağım birleşikti.
Masama oturdum ve çikolata keyfime devam ettim.
Özgün yanıma oturdu. Melike ise karşıma geçti ve garip garip baktı bana.

T: Ne ?
M: Çocuk gibisin.
T: İyi işte ne güzel.
M: Ben ciddiyim.
T: ben de.

Sonra Özgün ağzı sulanmış bir şekilde çikolatama dadandı ve almaya çalıştı.
Tabi ben izin verir miyim! Hemen eline bir tane vurdum.

T: Benim o.
Ö: Ne olurdu biraz alsam ?
T: Elinin körü olurdu. Bırak bırak bırak. Benim o.
Ö: Öf. Melike bir şey söyle şuna ya.
M: Ne diyim ki al birini vur ötekine. İkiniz de çocuk gibisiniz.
Sen de çok yeme Türkü hanım.
T: Puf.
M: Hem sen daha hazır bile değilsin.
T: Tamam hazırlanırım.
M: Hadi çabuk.

Öf Melike ya! Kalktım tam gidecekken Özgün’ün çikolatama yaklaştığını gördüm.

T: Dokunma sakın. Fena olur!
Ö: Off!

Mutlu bir şekilde odama çıktım.
Çikolatamı da sağlama aldıktan sonra rahatça kıyafet seçebilirdim.
Dolabımı açtım ve uzunca bakmaya başladım.
Dolap fantezime bayılıyordum.
En çokta Bu kadar uzun kalmama sinir olan Melike’nin gelipte bir çırpıda bana kıyafet bulmasına.
Aynı şey oldu.
Melike geldi, dolabıma şöyle bir göz attı ve sonra kıyafetleri çıkartmaya başladı.
İşte hazırdım…
Beyaz bir pantolon, üzerine straplez pembe bir bluz, onun üzerine kot bir ceket, altına pembe kısa converseler. Saçlarımı tepeden topladım.
Evet güzel olmuştum. Zaten her zaman için melike’nin stiline bayılıyordum.

T: Çok sağol valla canım sende olmasan…
M: 2 saat dolabının başında kalırsın dimi
T: Evet.

Gülerek aşağı indik. Özgün’ü alıp çıktık…

***

Dün gecenin şokunu hala daha atamamıştım üzerimden.
Çalar saatimle uyandım.
Kalkıp elimi yüzümü yıkadım.
Sonra bir çırpıda kıyafetlerimi giydim.
Kahvaltı yapmadan çıktım evden…
Arabama binip gittim.
Aslında tam gittim de demiyelim.
Çünkü sabah trafiği yüzünden yolda kilitlenmiş durumdaydım.
Ve bu sıcakta bu trafik çekilmezdi.
Zor bela arabamı bir yere park ettim ve trafik bitene kadar dolanmaya karar verdim.
Denizin kokusu gerçekten de çok güzeldi.
Denizin kokusunu içime çeke çeke dolanırken.
Onu gördüm. Dün gece yine burada gördüğüm o Romeo’sunu kaybetmiş kızı.
Yine aynı bankta oturuyordu.
Yanına gittim ve yine hiç sormadan oturdum.
Ama bu sefer dönüp garip garip bakmadı.
Gözleri denize takılmış bir şekilde konuştu;

-Sen de Juliet’ini mi kaybettin ?
Ü: Neden sordun ?
-Tek başına dolandığına göre.
Ü: Yo ben kaybetmedim.
- …
Ü Çünkü hiç bulmadım…

Bu sözleri derken ona doğru göndüm…
Güneşin üzerine vuruşuyla çok güzel görünüyordu.
Simsiyah boncuk gibi gözleri.
Uzun siyah saçları ve kahkülleri vardı.
Bir süre sessizlik oldu.
Sonra;

-İnşallah bulursun Juliet’ini.

Diyerek kalktı.
Bu sefer gitmesine izin veremezdim.
Durdurdum hemen onu kolundan tuttuğum anda önce koluna sonra bana baktı.

Ü: Ben Juliet’imi bulduğumu düşünüyorum ama…
-İyi o zaman size mutluluklar.
Ü: Ama sen gidersen ben yine Juliet’imi kaybederim.
-Bu günler de kayıplar çok zaten ben de Romeo’mu kaybettim.

Diyerek gitti…
Bu seferde ne ismini, ne de onun hakkında bir bilgi öğrenebilmiştim.
Sadece dün gece ki gibi gidişini seyretmiştim…

Durdurdum hemen onu kolundan tuttuğum anda önce koluna sonra bana baktı.
bu kısım unuttuğum bir olayı aklıma getirdi,hatırlamasam daha iyiydi ama.. =)
yine muhteşem bir bölüm olmuş.
bilmiyorum ama bu hikaye bana çok sıcak geldi.hoşuma gidiyor.sanırım kafamın bir köşesinde böyle bir şeyler vardı.bu tür şeyler güzel gelmiştir hep bana.
çook muhteşem bir senaryo,muhteşem bir bölüm,tebrikler ne diyim

bitiyorum bu kızın senaryolarına harikasın güzellik merakla yeni bölümü beklemedeyim

yeni okuyucu
senaryon mükemmel
ellerine sağlık (:

şimdi okudum senaryonu çook güzel olmuş çok beğendim mükemmel yeni bölümleri merakla bekliyoruz...

Hepinize Çook Tşk Edriim (:


3.Bölümün FRAGMANI--

Ü: Anne ?
T: İlk defa...
Ü: Deli olduğunu bilmiyordum.
T: Hem istedin , hem de yemiyorsun!
Ü: Tamam dur silicem.
Ü: Anne Hayır !

ama böyle fragmanlar verdiğin sürece fragmanlar bizi hiç kesmeyecek =)
yb!yb!yb!

üfff ne güzel yazmışsın ya daldım gittim çok hoşuma gitti devam bizi bekletme lütfen

yeni okuyucu Çok güzel

ayy ne güzelll

İYİ OKUMALAR , BOL BOL BOL BOL YORUMLAR :D



3.Bölüm…
‘’Çok Tatlıydı’’

Yeni bir güne daha açtım gözlerimi…
Hemen üzerimi değiştirdim ve tam çıkıyordum ki annem aradı.
Acilen beni evinde beklediğini , çok önemli bir şey söyleyeceğini söyledi.
Ben de apar topar oraya gittim.
Eve girdiğim de Annem karşıladı beni.
Salona geçtik gerçektende çok önemli bir şey söyleyecek gibiydi.
Karşısına oturttu beni ve başladı konuşmaya;

H: Bak oğlum. Konuyu açmadan önce beni sonuna kadar dinlemeni istiyorum.
Ü: Tamam annecim.
H: Sözümü kesip gitmek yok.
Ü: Tamam annecim.
H: O gece o kadar hazırlık yapıldı. Sizin için. O kadar misafir, o kadar kişi.
Ü: Annecim bu konuyu konuşmasak ?
H: Bölmek yoktu ama!
Ü: Uff. Tamam.

Annem kendini sakin tutmaya çalışıyordu ama en sonunda dayanamayıp köpürmeye başladı.

H: Ya o kızı nikah masasında bırakıp nasıl gidebilirsin sen ?
Ü: Anne! Size söyledim daha önceden de, ben evlenmem diye!
H: Ama şirketin, bizim geleceğimiz içindi!
Ü: Anne ben sevmediğim biriyle evlenmem. Şirketin geleceği için de kendi hayatımı karartmam!
H: Ümit! Ya hiçbir şey olmamış gibi kızı nikah masasında bıraktın ve gittin! Hem de kızın senin arkandan o kadar bağırmasına rağmen.
Ü: İstenmediğim bir şeye zorlandığım zaman yapabileceklerimi gör anne!
H: Ümiiit! O kızla evleneceksin o kadar.
Ü: Anne hayır!
H: Ben diyeceğimi dedim. Eğer yapmazsan seni evlatlıktan reddederim.
Ü: Anne ?
H: Benim diyeceklerim bu kadar. Gidebilirsin.

Annem hızla odasına çıktı.
Çok şaşırmıştım annem bunları nasıl söylerdi!
Beni evlatlıktan reddetmek hah. Hem de şirketin geleceği için.
Offff….
Sinirle çıktım ve arabama bindim.
Sahile geldim tekrardan.
Gözlerim Juliet’i aradı.
Ama yoktu bu sefer o yoktu.
Sıkıntılı bir şekilde gittim ve aynı banka oturdum.

***

Kitapçı da fazla duramadım..
Çıktım dışarıya…
Durun size kitapçımı anlatayım…
Aslında ne bu kitapçıya ne de paraya ihtiyacım var .
Ama anne ve babamın ölümünü düşünüp sürekli üzüleceğime kendimi bir şeylere vermem daha iyi olurdu.
Bu yüzden açtım burayı.
2 kattı ahşaptan yapılmış şirin bir yer.
Özgün, Kaan ve ben işletiyorduk burayı.
Ama Kaan evlenince sadece Özgün’le biz işletiyoruz.
Melike ise bir reklam şirketinde çalışıyor.
Hayatımız böyle geçerken sahile gelmişim.
Ooo Romeo benden önce gelmiş.
Yanına gidiyorum ve bu sefer sormadan ben oturuyorum.
Dönüp mutlu bir şekilde bakıyor bana.
Sonra bende ona bakıp gülümsedim tabi oda…

-Ooo Juliet ilk defa geç kaldınız.
T: İlk defa…
-Sizi cezalandırmam lazım.
T: ?

O sıra oradan pamuk şekerci geçiyordu.
Ona baktı sonra bana baktı sonra bir daha ona baktı ve ne istediği anlaşılmıştı.

T: Tamam tamam.

Gidip iki tane pamuk şeker aldım.
Beraber yemeğe başladık.
Ama garip bir şey vardı.
Neydi biliyor musunuz ?
Ben yiyordum o ise beni izliyordu.

T: Hem istedin hem de yemiyorsun!

Elindekine baktı ve yemeğe başladı.
O kadar komik yiyordu ki ağzı burnu hep pamuk şeker olmuştu.
Kendimi tutamadım ve gülmeye başladım…
Hatta kahkaha atmaya.
Durup baktı bana uzunca…

-Deli olduğunu bilmiyordum.
T: Ben de pamuk şeker hayranı olduğunu.
-Hadi canım çok mu bulaştırmışım ?
T: Hem de çok şu burnunun haline bak!
-Tamam dur silicem.

Dedi ve aranmaya başladı.
Sanırsam mendil arıyordu.
Ararken tabi pamuk şekeri her yere sürdü.
Ve tabi mendil bulamadı.
Daha sonradan çantamdan çıkardığım mendili ona uzattım.
Gülümseyerek aldı ve yüzünü sildi.
Çok tatlıydı…