Sevil ; Günler su gibi akıp geçiyordu.Sınavlar başlamıştı.Hepimiz sınavlara yoğunlaştık.Bütün sınavlara birlikte çalışıyorduk.Çoğunluk Ekrem ve Sefa kendi aralarında çağışıyorlardı.Sefa'nın notları biraz düşük olduğu için Ekrem özel olarak geri kalmış gibi görünüyordu.Bilmediği konularda yardımcı oluyorduk.Polat sonki olaydan sonra bizimle uğraşmayı bırakmıştı.Arada tehtih mesajları alsakta, bizi huzursuz etmek içindi.Yaşadığımız bu kadar aksiyona göre, artık hayatlarımız monoton hale gelmişti.Hepimiz derslere ilgileniyorduk.Sınavlar sonuçlanınca emeğinizin karşılığını aldığımızı görmüştük.Ekrem'le ilişkimiz oldukça iyi gidiyordu.Gün geçtikçe Ekrem'i daha iyi tanıyordum.Beraber sık sık vakit geçiriyorduk.Sadece Ekrem'le değil, hep beraberdik artık.Melike'ye olandan sonra.En az iki kişi olmadan hiç bir yere gitmiyorduk.Tanıdıkça Zeynep'i çok sevmiştik.Çok komik espirili bir kızdı.Sefa'yla beraber kırıp geçiriyorlardı ortalığı.Sefa ve Ekrem söz verdikleri gibi hap dağıtımlarını bırakmışlardı.Cihan diğer satıcılara ulaşmak için bu işi sürdürüyordu.Kimleri yakaladığını ve nasıl gittiğini sorduğumuzda söylemiyordu.Erkekler kendi aralarında tutuyorlardı bu işi.Bizim daha fazla zarar görmemiz için ellerinden geleni yapıyorlardı.Sanki hepimizin için gün ışığı doğmuştu.Karanlıklar azalmıştı.Bakışımı valizimden kaldırarak pencereden dışarı baktım.Şiddetli bir fırtınayla kar yağıyordu.Bu gün karneleri almıştık.Yarı yıl tatili başlıyordu.Başımı yan tarafa çevirerek Tuğçe ve Melike'ye baktım. Sevil "Bütün eşyalarınızı aldınız mı?" Melike "Evet aldık." Tuğçe "Unutmak mümkün mü?" Valizimin fermuarını yavaşça kapattım. Sevil "Gidelim mi artık? Ben bütün almam gerekenleri aldım." Tuğçe "Ben zaten hazırım sizi bekliyorum." Kapıdan içeri giren ayak seslerini duyunca hepimizin bakışları kapıya yöneldi. Tuğçe "Ya delimisiniz siz?! Başınız belaya girecek!" Ekrem "Bi hazırlamadınız.Ağaç olduk dışarıda." Melike "Tamam.Bitti." Melike valizin fermuarını hızla kapatarak eline aldı. Sefa "Hem ne olacak ki.Biraz aksiyon hiç fena olmazdı." Ekrem "Aynen abicim ya hayatımız monotonlaştı." Sefa "Satıcı olmak zor bir işti gerçekten." Kapıdan içeri Zeynep girdi. Zeynep "Selam millet!" Ardındanda Cenker ve Cihan kapıdan içeri girdi. Cihan "Artık gitsek." Cenker "Niye burda duruyoruz ki?" Zeynep Cihan'a bakarak konuşmasını sürdürdü. Zeynep "İstemeyen gidebilir." Cihan Zeynep'e bakarak cevabı yapıştırdı. Cihan "Sen niye benle uğraşıyorsun." Zeynep "Ben ortaya attım ama alan almış." Cihan "Hayır.Beni sinirlendirmek için ortaya attın." Zeynep "Nasıl anlamak istiyorsan öyle anla." Ekrem "Çocuklar artık şu gerginliği düzeltseniz.Baksanıza yarı yıl tatiline girdik siz hala aynısınız." Tuğçe "Evet.Lütfen aranızdaki sorunu halledin artık." Sefa "Aynen abicim.Arkadaş mı olacaksınız.Sevgilimi olacaksınız ne olacaksanız olun." Zeynep alaylı bir şekilde gözlerini kısarak Cihan'a baktı. Zeynep "Bununla mı sevgili olacağım?" Ciddileşerek Zeynep'e döndüm. Sevil "Evet.Daha önce olmuştun." Zeynep "Ne demişler hata bir kere yapılır." Sefa "Şu ara düzeltme işini sizde üzerine alsanız iyi olur." Melike ve Cenker'i işaret ederek meşhur sırıtışını gözler önüne serdi. Melike "Bence.Onu birileri üstüne alınmalı." Melike Cenker'e imalıca baktı. Tuğçe "Mesaj yerine iletilmiştir." Sefa "Hadi çıkalım şurdan ya.Yapıştık kaldık." Hep beraber kızlar yatakhanesinden çıktık.Dış kapının önünde durduk.Berelerimizi başımıza geçiyorduk.Melike uzun ponponu olan beyaz beresini başına geçirdi.Zeynep sadece kulaklarını kapatan bir bant geçirmekle yetinmişti.Bende beremi başıma geçirdim.Bavullarımız elimizde okulun bahçesine çıkmıştık.Daha yağan tipi durmuştu.Hava sakin görünüyordu.Her yer kar doluydu.Ekrem Sefa'ya kaş göz işareti yapıyordu.Neden olduğunu anlayamamıştım.Kafama yediğim kar topuyla nedenini anlamıştım. Cenker "Hucummmm." Cihan "Kızlar erkeklere karşı." Zeynep "Bunu siz istediniz." Sevil "Pişman olacaksınız." Gözlerimi dikerek Ekrem'e baktım. Ekrem "Pişman etsene." Elimizdeki bavulları kenara bırakarak, bavullardan uzaklaştık.Hızlı bir şekilde kartopu yaparak birbirimize atıyoduk.Kaçıyorduk.Cenker'in attığı kartopu Melike'nin tam yüzüne isabet edince, Melike ufak bir çığlık attı. Melike "Ayy!" Cenker korkmuş gibi yaparak gözlerini kıstı. Cenker "Afedersin." Melike yüzündeki karkarı zorla temizledi.Yüzü kıp kızarık olmuştu. Melike "Afedersinmiş! Görürsün sen gününü!" Melike elinde tuttuğu kar topunu Cenker'in yüzüne yapıştırdı. Bizden uzaklaşmış olan Zeynep ve Cihan'a baktım.Oyuna iyice dalmışlardı.Tökezleye tökezleye yerden kar alarak birbirlerine atıyorlardı.Çok yakın mesafeden oynuyorlardı.Dip dibeylerdi.Uzaktada olsa sesleri geliyordu. Zeynep "Ahahahah.Yedin kafana topu." Cihan "Sende yüzüne yedin." Zeynep "Olabilir sen onuda yedin." Cihan "Gel buraya kaçma." Zeynep "Yakalarsan elindekini yapıştırırsın." Cihan hızla koşarak Zeynep'in önüne geçti.Kollarından tutarak kaçmasını önledi. Cihan "Böyle yakalarım işte." Zeynep kurtulmaya çalışırken buzun üstünde kayarak sert bir şekilde yere düştü. Cihan yere eğilip onu kaldırmak için elerini uzatınca, Zeynep ellerinden tutarak yan tarafa fırlattı.Kendi ayağa kalkmaya çalışırken Cihan düştüğü yerden ayağıyla çelme tarak yere düşmesini sağladı.Hızla düştüğü yerden kalkarak yerde oturan Zeynep'in bileklerini sıkıca tutarak etkisiz hale getirdi.İkiside katıla katıla gülerken göz göze gelince, ikiside durmuştu.Zeynep bir anda kurtulmak için çırpınmayı bırakmıştı.Göz göze uzun süre birbirlerine baktılar.Ekrem bana dönerek elideki kar topunu başına fırlattı.İsabet ettirmişti. Ekrem "Mutlu görünüyorlar değil mi?" Sevil "Evet." Gülerek yerden kar alarak Ekrem'e fırlattım.Sefa birden aramıza girerek.Elindeki kar topunu bana yapıştırdı.Tuğçe'de elinde büyütmüş olduğu kocaman kar toğunu Sefa'nın sırtında parçalanmasını sağladı. Sefa "Ah.Ne yapıyorsun kızım yaa.Adı üstüne kar topu oynuyoruz.Kar kayası değil." Tuğçe "Haha.Çok komik." Sefa "Komik olsun diye söylememiştim ama öyleyimdir.Ben yaa." Sefa kadar çapkınca bakıyordu ki, bu Tuğçe'nin sinirini bozmaya başlamıştı. Tuğçe "Şöyle bakmayı kes." Sefa "Nasıl bakıyormuşum?" Aynı bakışıyla bir daha Tuğçe'ye baktı. Tuğçe "Şöyle!" Sefa "Nasıl bakıyorum ki ben!" Tuğçe elindeki kar topunu sert bir şekilde Sefa'nın kafasında patlattı. Tuğçe "Bütün okul dönemi boyunca beni delirttin!" Tuğçe durmayarak ardından tekrardan Sefa'nın suratına kar topunu yapıştırdı. Sefa "Ahh.Ne yapıyormuşum ben.Normal davranıyorum." Tuğçe tekrardan kar topu alarak içindeki öfkesiyle tekrardan Sefa'ya fırlattı. Tuğçe "Sorunda bu! Senin farklı davranışların var.Gülüşün! Konuşman! Espirilerin!" Tuğçe sıralarken her defasında kar toplarını sinirle Sefa'ya atıyordu.Sefa kar topu atmayı kesmişti.Kendini korumaya bir yandan öfkeli bir şekilde konuşan Tuğçe'yi dinliyordu. Tuğçe "Bakışın! Hatta yürüyüşün! Bütün kızların ilgisini çekiyor." Sefa "Yakışıklı olduğumu onutmuş olabilrisin. :D" Tuğçe elinde yaptığı yeni kar topunu tekrardan Sefa'nın başına geçirdi. Sefa "Ahhh.Tuğçe yeter atıp durma." Tuğçe "Banane! Beğenmesinler ya! Beğenmesinler! Ba-na-ne! Olmasaymışsın yakışıklı felan! Bütün kızlar sana bakıyor! Beni delirtiyorlar! ve sende bir iki tanesine baktın!" Sefa elinde yaptığı kar topunu Tuğçe'ye fırlattı. Sefa "Ne! Ben mi bakmışım!" Tuğçe "Evet, sen!" Sefa ve Tuğçe kar topu atmayı bırakmışlardı.Bağıra bağıra tartışıyorlardı. Sefa "Ben kimseye bakmadım!" Tuğçe "Yanına gleen kızlarla konuştun!" Sefa "Ne alaka yaa! Bir şey sordular bi kere onlar!" Tuğçe "Ne sordular ha! Ne sordular.Sevgilin var mı diye mi sordular!" Sefa sakin bir şekilde Tuğçe'ye bakarak cevap verdi. Sefa "Aslında bakarsan onu sordular." Tuğçe "Bak gördünmü haklıyım! haklıyım işte! Haklıyım! Tuğçe Sefa'ya vurmaya başladı. Tuğçe "Haklıyım! Sen ne dedin kim bilir! Öldürücem seni Sefa!" Sefa "Ya yakışıklı olmuşsam benim ne suçum var! Git yapandan hesap sor!" Sefa Tuğçe'nin elini havada yakalayarak kendine çekti.Tuğçe vurmak için çırpınırken Sefa diğer elinide yakaladı. Sefa "Ne dedim biliyormusun! Benim bir sevgilim olduğunu ve onu çok sevdiğimi söyledim!" Melike ve Cenker'de durmuş bizim gibi.Bir Sefa ve Tuğçe'ye bir Zeynep ve Cihan'a bakıyorlardı. Tuğçe "İyi çünkü diğer türlü kafanı kırardım." Tuğçe sakinleşerek Sefa'ya baktı.Sefa'nın kızgın hali anında gitmişti.Tekrardan gülemey bile başlamıştı.Eğilerek Tuğçe'nin yanağından öptü. Sefa "İşte ona şüphem yok." Tuğçe durgun halinden çıkarak gülümsedi.Sefa'ya sarıldı.Sefa'da ellerini Tuğçe'nin beline doladı. Tuğçe "Seni seviyorum." Sefa "Bende Seni Seviyorum kıskanç cadı." Tuğçe "Kıskanırım! Çünkü haklıyım." Ekrem ökrürerek araya girdi. Ekrem "Kavganız bitti mi?" Zeynep ve Cihana baktı.Onlar hala birbirleriyle uğraşıyorlardı. Ekrem "Artık gitsek diyorum hane?" Melike ve Cenker yanımıza gelip durdular. Melike "Siz niye oynamadınız." Sevil "Sizi izlemek daha zevkli geldi." Ekrem "Yani özellikle Tuğçe'nin kıskanlık krizine girme kısmı.Süperdi.Tam videoluk!" Sevil "Sefanın dayak yediği desek daha doğru olur." Sefa "Ben dayak yemedim.Sadece dövmesine izin verdim." Cenker gülerek Sefa'ya baktı. Cenker "O dayak yediğin anlamına gelmiyor mu?" Cihan "Hadi gidelim." Cenker "Kızları yine yanlız bırakmayalım." Sefa "Haklısınız.Ben Tuğçe'yi evine kadar bırakacağım." Cenker "Cihan ben ve Zeynep birbirimize yakınız birlikte gideriz." Ekrem "Tamam.Melikeyi ben eve bırakırım.Sevil'ide bırakırım." Cenker "Tamam o zaman 15 gün sonra görüşürüz." Hepimiz bavullarımızı elimize aldık. Ekrem "Bakın.Düşünüyordumda.Okula başlıyacağımız pazar bize gelin.Sbah erkenden bizden geçeriz okula." Tuğçe "Olmaz ben gelemem.Evde olamamı isterler." Sevil "Aynı şekilde.Başka güne atsak.Mesela sonraki pazar. Ekrem "3 hafta sonra diyorsun yani." Sevil "Evet." Melike "Güzel fikir ya.Böyle toplanmış oluruz hep beraber." Tuğçe "Tamam bana uyar o zaman." Cenker "Hatta hafta sonu ful sizde oluruz." Cihan "Süper fikir bencede." Okulun bahçe çıkışına baktığımda, gördüğüm şey karşısında nabzım şakaklarımda atmaya başladı.Derin derin nefes alıyordum.Elimdeki bavulu yere düşürdüm. Tuğçe "Sevil neyin var?" Baktığım yere hızla dönüp baktılar. Sevil "Po-Polat." Yanında üç kişi daha vardı.Polat miğde bulandırıcı sırıtışıyla bize baktı.Olduğu yerde duruyordu. Zeynep "Pislik! Çıkmış dışarı!" Sefa Polat'ın duymayacağı şekilde Ekrem'e yaklaştı. Sefa "Ne yapacağız?" Cihan "Bizi sağlam bırakmayacaktır." Ekrem "Elimizi kolumuzu sallayarak çıkmamıza izin vermez.P*ç kurusu." Cenker "O zaman kavga ediyoruz." Ekrem "Olmaz.Kızlar var.Onlara zarar gelmemeli." Sakinleşmeye çalışırken, bir yandan hızlı nefes alıp verişimi düzeltmeye çalışıyordum. Cihan "Yanlarına gidelim.Kızlar gidene kadar onları oyalarız.Sonra kavga olur." Tuğçe "Hayır! Kavga olmayacak! Başka bir yolu olmalı!" Sevil "Evet! Polise haber verelim!" Ekrem "Bu hiç bir işe yaramaz istedikleri biziz.Siz değil ve daha fazla zarar görmeyeceksiniz." Melike "Nolur yapmayın!" Zeynep "Bende sizinle kabgaya kalabilir miyim?" Hepimiz dönüp Zeynep'e baktık. Cihan "Saçmalamayı kes Zeynep!" Sevil "O zaman bende kalabilirim! Biraz dövüş biliyorum!" Sefa "Saçma saçma konuşmayın ya!" Ekrem "Hayır! Hiç biriniz kalmıyorsunuz! ve direk eve gidiyorsunuz! Bizi beklemeyeceksiniz asla!" Sevil "Ama." Ekrem "Son diyeceğimi dedim." Tuğçe "Ya size birşey olursa." Sefa "40 dakika sonra cepten bizi arayın.Cevap vermezsek.Bulunduğumuz npktaya polis göndertin.Ama siz evde olacaksınız!" Cenker "Hazırmıyız abicim." Sefa "Ekrem yanında çakın var mı?" Ekrem "Var.Belki adil dövüşmek isterler." Sefa "Aksiyonu özlemiştik.Arada iyi oluyor." Ekrem "Hadi gidelim." Erkekler bizden ayrılarak yanyana yürümeye başladılar.Bizde dedikleri gibi onları takip ettik.Kapının çıkış kısmından yukarı doğru yürürken erkeklere baktık.Karşılarında dikiliyorlardı.Konuştukları çok açıktı ama seslerini duyamıyorduk.Polat birden çakısını cebinden çıkarttı.Zeynep bizi çekiştirdi. Zeynep "Hadi kızlar! Gidelim!" Hepimiz yerimizden kıpırdamamıştık. Zeynep "Hadiii! Kime diyorum!" Hepimiz yerimizden kıpırdayarak hızlı adımlarla ilerleyerek onların görebileceği uzaklıktan kaybolduk. Zeynep "Durun! Neyere gidiyorsunuz ya! Bir ortanız yok!" Zeynep "Çalıların arkasına çekiştirdi hepimizi." Melike "Bize gidin dediler." Zeynep "Hayır onları bırkamayız." Sevil "Haklı.Ya onlara bir şey olursa." Hepimiz gizlice aralardan bakarak ne olduğunu anlamaya çalışırken, nefeslerimizi sakinleştirmek için elimizden geleni yapıyorduk.
30.Bölüm Sonu.
fatime
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5234
Rep gücü : 1655
Kayıt tarihi : 10/10/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : binary madness
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Cuma Tem. 27, 2012 9:34 pm
Damarlarımda Akan Zehir - 31.Bölüm "Karın Üstündeki Kan Damlaları" Sevil ;
Saklandığımız yerden olanları izliyorduk.Hepsi elindeki çakıları yere attılar.Adil bir dövüş olacak gibi görünüyordu.Adil ama sert.Aralarında olan uzun bir konuşmadan sonra.Sefa'nın Polat'a yumruk atmasıyla, aynı saniye içinde ortalık savaş alanına dönmüştü.Ekrem'in son yumruk darbesiyle Polat serildiği yerden kalkamaz hale gelmişti.Yinede kavga bitmemişti.Yere düşen kalkıp tekrardan kavgaya karışıyordu.Zeynep'in endişeli sesi kulağımı tırmalamıştı. Zeynep "Cihan.Ci-han!" Zeynepin titrek sesiyle gözlerim Cihan'ı aradı.Çocuk yerden bıçağı almıştı.Cihan yerdeydi.Ağrılar içinde kıvranırken çocuk ayağa kalkıp hamle yapması için onu bekliyordu. Zeynep "B-ben gidiyorum." Melike "Hayır! Olmaz!" Sefa'nın yediği son darbede ağzından kanlar gelmeye başlamıştı. Tuğçe "Evet.Gidiyoruz." Sevil "Gidemeyiz! Bize çok kızarlar." Zeynep "Sevil, gitmezsem.Cihan hastanelik olacak! Siz burda kalın ben gidiyorum sadece!" Tuğçe "Hayır! Bende geliyorum! En azından dikkat dağıtırız." Zeynep sırt çantasını eline alarak fermuarını açtı. Zeynep "Benim sadece dikkat dağıtmaya pek niyetim yok." Zeynep sırf çantasından iki tae bateri sopası çıkarttı.İkiside büyük ve sağlamdı.Ağzımız açık bir şekilde Zeynep'e baktık. Zeynep "Ben gidiyorum." Zeynep hızla koşarak, Cihan'a bıçak yönelten çocuğun arkasından gitti.İki elindeki batesi sopasıyla aynı anda çocuğun kafasına geçirdi.Çocuk elindeki bışağı yere düşünce, Zeynep ayağıyla yerdeki bıçağı sürükleyerek uzak bir yere kaydırdı.Başını tutan çoğun tam sırt kısmına sert bir tekme attı.Aynı sanise içinde çocuğun yere kapaklanması bir oldu.Ne kadar uzak olsakta, Cihan'nın şaşkınlık ifadesi gayet belirgindi.Sol tarafındaki Ekrem'e çakı savuran çocuğa baktı.Olduğu yerde dönerek gücünü aldığı gibi çakı savuran çocuğun koluna sert bir şekilde elindeki sopayı geçirdi.Çocuk afallamış bir şekilde Zeynep'e baktı.Zeynep olduğu yerde yan açıdan dengesini alarak eline tekmesini savurdu.Çakı yere düşmüştü.Elindeki bateri sopasını iç açıdan dış açıya doğru sertçe savurarak çocuğun suratına vurdu.Çocuk düştü ve acılar içinde kıvranmaya başladı.Etrafına baktığında hepsinin yerde yığılmış bir şekilde olduğunu gördü.Bizimkiler ağzı burnu kan içinde yerlerdeydi.Polat'ın adamlarından ikisi baygınlık geçirmişti.Zeynep her ihtimale karşı yerdeki çakıları alarak uzağa fırlattı...... olduğumuz yerden çıkarak, hızla koşarak Zeynep'in yanına gittik. Melike "Oha! Kızım sen kesin uzun süreli bir dövüş kursuna gitmişsindir." Zeynep çarpık bir gülümsemeyle Melike'ye baktı. Zeynep "Tam üç yıl, 5 aydır." Tuğçe "Ben bu kadar olduğuna inanmıyorum." Zeynep "Biraz jimlastiğede gitmiştim." Melike saniyelerdir gözlerini Sefa'ya dikmiş bakıyordu. Melike "Kızlar Sefa kıpırdamıyor." Tuğçe "Kıpırdar kıpırdar." Zeynep korkulu gözlerle. Zeynep "Valla kıpırdamıyor." Tuğçe bir anda cidileşerek Sefa'nın önüne eğildi. Tuğçe "Sefaa." Elleriyle Sefa'yı sarsmıştı ama Sefa kıpırdamadı.Tuğçe'nin yüz hatlarının her birinde korku oluşmuştu. Tuğçe "Sefa kalksana.Sefa!" O kadar sarsmaya rağmen Sefa yerinden kıpırdamıyordu. Tuğçe "Sefa kalk yaa.Sefa!" Sefa'nın hiç bir yeri azda olsa kıpırdamıyordu.Tuğçe'nin korkudan gözleri doldu.Sesi ağlamaklı bir şekilde çıktı. Tuğçe "Kalaksana! Neden apral aptal sırıtmıyorsun!" Daha kuvvetli bir şekilde sarstı. Sefa "Çünkü şimdi sırıtıcam." Sefa klaktığı yerden doğrularak, yerde oturur halde ellerini yere dayadı.Tuğçe'nin kokudan istediği sırıtışını yüzüne takarak kocaman sırıttı.Tuğçe'nin gözlerinden ateş fışkırıyordu.Elini yumruk yaparak Sefa'nın koluna vurdu. Sefa "Aaaaaa!! Aaaaahh!!" Tuğçe "Ya sen nasıl böyle bir şeyle dalga geçersin! Ödüm bir yerlerime karıştı." Sefa acılar içinde dayanamayarak kahkaha attı. Sefa "Çok komikti ama sesin." Sefa yüzüdeki yumruk izlerinin acısına aldırmadan kahakaha atmaya devam ediyordu.Tuğçeyse çok sinirliydi. Tuğçe "Alıcağın olsun ya!" Sefa "Kıyamam sana korktun mu sen?" Sefa Tuğçe'nin yanağına küçük bir öpücük kondurdu. Yerde acılar içinde sızlanan Cenker kıpırdanarak konuşmaya başladı. Cenker "Oğlum öyle şaka mı olur? İnsanların aklını alıyorsun." Sevil "Hadi kızlar.Bizimkileri kaldıralım.Buradan biraz uzaklaşalım." Tuğçe "Evet.Şu salakların yanından uzaklaşalım." Melike koşarak Cenker'in yanına gidip eğildi. Melike "Cenker kalk hadi.İyimisin?" Elleriyle Cenker'in ellerinden tutararak sertçe çekiştirerek zor bir şekilde oturur hale getirdi.Yüzünde morluklar vardı.Bir dakika Ekrem nerdeydi? Korkular içinde olduğum yerde dönerek Ekrem'e bakındım.Yerde öylecene yatıyordu.Koşarak yanına gidip dizlerimin üstüne çömeldim.Ekrem'in yüzüne vurarak uyandırmaya çalıştım. Sevil "Ekrem.Ekrem kalk hadi.Ekrem." Yattığı yerden yavaşça gözlerini kıpırdatarak açtı.Konuşmaya çalışıyordu ama konuşamıyordu. Sevil "Ekrem abartma altı üstü dövdüler.Kalkarmısın lütfen beni korkutmak için numara yapma.Ekrem kalk!" Ekrem gözleri kısıt bir şekilde zorla gülümsedi.Bağırmak ve istesede yardım etmeyeceğimi söylemek için ayağa kalktığımda.Beynimin içinde atan nabzım ve derin derin nefes alışlarım bunu engelledi.Gördüğüm şey..Bembeyaz karın üstünde kanlardı.Beyaz eldivenime baktığımda aynı rekle karşılaştım ve kolum.Kolum kan olmuştu.Başımı eğerek korkular içinde Ekrem'e baktım.O kan ondan bulaşmıştı.Karın bölgesinin sağ tarafından sızan kan.Onun üstüne o kadar hızlı bir şekilde üstüne kapaklanınca fark etmemiştim.Ekrem yaralanmıştı.Ekrem'in karın bölgesinin sağ tarafından akan kan bembeyaz karların üstünde yollar çiziyordu.Bir anda, bütün sesler kulağıma boğuk boğuk gelemeye başladı.Sadece kalbimin atışını duya biliyordum.Gözlerimden durmak bilmeyenler yaşlar aklmaya başladı.Ardı arkası gelmiyordu.Bir anda geçirdiğim şokun etkisiyle ayaklarım boşaldı.Dizlerimin üstüne düştüm.Ayaklarımın üstüne oturdum.Elimi Ekrem'in kanlar akan bölgesine götürdüm.Nefes alamadığım bütün saniyelerin ardından içime doldurabildiğim kadar hava doldururken, hıçkırıklar içinde bunu dışarı çıkarttım. Sevil "E-Ekrem!" Sesimin çıktığı kadar cırlıyordum. Sevil "Ekrem!" Son kez cırlamamla boğazındaki bütün telllerin ağrıdan sızladığını hissettim.Gözlerimin buğuluyla zorla Ekrem'e baktım. Sevil "Ekrem uyan! Ekreeeeem!" Çığlıklarımın üstüne hepsi yerlerinden fırlayarak Ekrem'in başına üşüştü.Kendimi tutamayarak tekrardan çığlıklarımda boğuldum. Sevil "Uyan gerizekalı! Uyan!" Gözlerimi Sefa'ya çevirdiğimde gözlerinin kıp kırmızı olduğunu fark ettim.Melike'nin gözlerinden yaşlar akıyordu.Korkudan tir tir titrerken Cener ona sımsıkı sarıldı.Ekrem'in ceketini tutatak boyun kısmına kafamı gömdüm.Kokusunu içime derin derin çektim ve hıçkırıklarımın arasında bir kez daha boğuldum. Sevil "Uyan Ekrem! Uyan Aşkım! Bırakma Beni!" 31.Bölüm Sonu...
Damarlarımda Akan Zehir - Gizli Öfke - 32.Bölüm Sevil ;
İki çift kol beni Ekrem'den geri çekmeye çalışıyordu.Ne kadar durmak için dirensemde, o kadar kuvvetliydi ki kendimi ne kadar istemesemde Ekrem'in cansız gibi yatan bedenine bakarken bulmuştum.Beni geri çeken Sefa'ydı. Sefa "Sevil! Çekil üstünden!" Kendimi bir adım geri atmaya çalışırken kalçamın üstüne düştüm.Sefa hastanede çalışmasının verdiği deneyimle devreye girmişti. Sefa "Hepiniz ağlamayı kesin! Ekrem canıyla uğraşıyor ve hiç birinizin ağlaması onun için hiç bir işe yaramaz!" Tuğçe göz yaşlarını temizledi.Titreyen sesiyle zorlukla konuştu. Tuğçe "Hemen hastaneye götürelim." Cenker "Çabuk olmalıyız!" Sefa "Farkındayım! Bunu siz mi söylüyorsunuz! Cihan hemen buraya taksi bulup gel!" Cihan ağrılarına aldırmayarak olduğu yerden fırladı.Hızlı koşabildiği kadar caddeye doğru koştu.Başımı zorlukla Sefa'ya çevirdim.Kendimi konuşmak için olabildiğince zorladım. Sevil "Ha-Hangi gastaneye götüreceğiz?" Sefa "Bahadır abinin hastanesine." Zeynep "Sen uzun bir süre hastanede çalıştın.Bize yapamamız gerekenleri söyle." Sefa "Tamam.Bakın.Herşeyden önce sakin olun anlaştık mı? Zeynep hemen bavullardan gömlek gibi bir şey bul.Ekrem'in yarasına koyacağız.Kanaması var bunu durdurmamız gerek." Melike zorlukla ayağa kalktı. Melike "Ben bulurum." Melike koşarak bavulların olduğu yere gitti.Büyük bir kokuyla bir şeyler bulabilmek için her yeri değiyordu.Gözlerimi sağ tarafıma çevirdiğimde Polat'ın ve adamlarının ayılmaya başladığını gördüm.Zeynep bunu farkederek sinirli bir şekilde çocuğun tekinin soratına tekmesini geçirdi. Zeynep "Geberin!" Çocuğun ayılmasıyla tekrardan bayılması bir olmuştu.Polat'ın ayıldığını gören Cenker öfkeyle oturduğu yerden fırladı.Zeynep'in ileri fırlatmış olduğu çakılardan birini eline alarak Polat'ın üstüne oturdu.Çakıyı Polat'ın boğazına dayadı.O kadar sinirli görünüyordu ki.Hepimiz Cenker'in bu hareketinden korkmuştuk.Cenker Polat'ın yüzünü ellerinin arasında parçalayacak gibi sıkarken çenesinden tutarak başını Ekrem'in kanlar içinde yattığı yere çevirdi. Cenker "Bak! Görüyormusun!" Polat şok olmuş şekilde Ekrem'e bakarken, dayak yemiş olmasının verdiği acıyla sırıtmaya çalışarak Ekrem'e baktı.Cenker öfkesini koruyamıyordu.Ellerindeki çakıtı uzağa fırlatarak, bütün gücüyle Polat'ın yüzüne yumruk atmaya başladı. Cenker "Seni öldürürüm! Seni öldürürüm p*ç herif!" Cenker'in durmak bilmez yumrukları Polat'ın suratında patlıyordu.Zeynep ve Tuğçe Cenker'i Polat'ın üstünden çekmeye çalışsalarda başaramıyorlardı.Cenker öfkesini o kadar uzun süre içinde bastırmıştı ki.Dışına taşıyordu. Zeynep "Cenker yapma! Öldüreceksin!" Tuğçe "Bırak Cenker! Buna deymez!" Ekrem'le ilgilenen Sefa, sakin bir sesle Cenker'le konuştu. Sefa "Cenker Polatı bırak, birazdan polisler gelir ve başımız belaya girer." Cenker Sefa'yı duymazdan gelerek Polat'a yumruklarını indirmeye devam etti.Polat'ın ağzından ve burnundan kanlar akıyordu.Sefa oturduğu yerden hızla kalkarak Cenker'in kollarından geriye çekip fırlattı. Sefa "Yapma! Başımız yeteri kadar belada zaten! Dahada başımızı belaya sokma!" Cenker "Başımız yeterince belada zaten! Onu öldürsem ne kaybederim ki?!" Sefa "Yapma! Hapisemi girmek istiyorsun!" Melike elindeki gömlerle koşarak Sefa ve Cenker'in yanında durdu. Melike "Sefa al bunları." Sefa "Tamam.Bakın hemen üstünde uyuşturucu olanlar çıkartsın ve çöpe atsın.Her yeri temizleyin." Zeynep "Neden!" Sefa "Neden mi? Çünkü biz Ekrem'i hastaneye götürdüğümüz Polisler bize ne olduğunu soracak! Eğer Polat'lardan birisi üstümüzde uyuşturucu olduğunu söylerse üstümüzü ararlar! Üstündekileri büyük dozdaki uyuşturucu ve Ekrem'i bıçaklamaktan dolayı hapse gerecekler." Sefa hızla Ekrem'in yanına çömeldi.Paltosunun düğmelerini açtı ve yarasına beyaz gömlekleri çok fazla bastırmamak şartıyla tuttu.Ekrem yan tarafa doğru yatırdı. Sefa "Hadi Cihan.Hadi nerde kaldın!" Donmuş bir şekilde etrafımda koşuşturan insanları izliyordum.Sefa hiç kıpırdamadığımı fark ederek bana baktı. Sefa "Sevil iyimisin?" Vücudumun her zerresini kaplayan korku yüzünden hareket edemez, konuşamaz, hatta düşünemez hale gelmiştim. Sefa "Sevil! Cevap ver!" Sefa Zeynep'e bakarak bağırdı. Sefa "Zeynep! Sevil şoka girmiş.Şununla ilgilen!" Zeynep yanıma oturup ben sarstı. Zeynep "Sevil! Kendine gel hiç sırası değil!" Zeynep beni kendine getiremeyeceğini anlayınca yüzüme sertçe tokat attı.Bu tokat kendime gelmemi sağlamıştı.Tekrardan hıçkırıklar içinde ağlamaya başladım. Sefa "Sevil bana bak! Biz şimdi seninle taksiyle hastanye gideceğiz.Ekrem'i senin kucağına yatıracağım.Onun yan bir şekilde durmasını sağlayacaksın.Dilinin arkaya kaçmaması lazım.Bende ön koltukta otururken yolu tarif edeceğim!" Başımı anlamış bir şekilde Sefa'ya bakarak salladım. Tuğçe "Eşyalarımızı ne yapacağız?!" Sefa "Cihan burda kalır! Durumla ilgilenir! Polise haber versinde! Üstündeki mallarla haspe gitsinler!" Zeynep "Tamam ben Cihan'la kalırım eşyalarımızı bizim eve götürürüz.En yakın şuanda bizim orası." Sefa "Cenker siz Melike ve Tuğçe'yle arkadan taksiyle gelin! Melike.Ekrem'in babasına haber ver! Hemen!" Melike elleri birbirine dolaşmış bir şekilde cebindeki telefonu çıkartarak babasını aradı. Melike "Kahretsin açmıyor!" Sefa "Açana kadar dene!" Cihan sonunda taksi arabasıyla büyük bir hızla yanımızda durdu. Sefa "Oğlum şöför nerde!" Cihan "Taksi durağından kaptım geldim.Şöförle felan uğraşacak halim yoktu atlayın arabaya!" Sefa "Sen burda kalıp durumla ilgileniyorsun!" Cihan "Arabayı kim sürecek!" Sefa "Ben sürerim sürmeyi biliyorum." Cihan "Ehliyetin yok!" Sefa "Başlarım ehliyetine!" Cihan arabadan fırlayarak Ekrem'in yanına çömeldi. Cihan "Buz tutmuş." Sefa "Ne bekliyorsun! Karların üstünde yatıyor! Hadi el atında kaldıralım." Cenker Cihan ve Sefa Ekrem'i tutarak olabildiğince yavaş bir şekilde Ekrem'i havaya kaldırdılar ve taksinin içinde yatar pozisyonuna getirdiler.Cenker ve Cihan Ekrem'in düzgünce yatırırken Sefa bana bakarak bağırdı. Sefa "Sevil hemen buraya gel ve arka koltuğa otur! Tuğçe sende gel ön koltuğa otur." Tuğçe'yle yerlerimizden fırlayarak arabaya bindik.Ekremin başını yavaşça kaldırarak kucağıma yatmasını sağladım.Kapıyı kapattım.Sefa deli gibi ani hareketle Taksiyi çalıştırdı.Deli gibi hızlı sürüyordu.Bir yandanda dikiz aynasından bana bakarak bağıra bağıra konuşuyordu. Sefa "Sevil yan durmasını sağla!" Sevil "Ta-Tamam." Sefa tekrardan gazı kökledi.Karşısına çıkan kırmızı ışığı umursamadan vitesi dhaada hızlıya alarak gaza bastı. Tuğçe "Sefa' Kırmızı ışıkta geçtin!" Sefa sinirli bir şekilde Tuğçe'ye bakarak bağırdı. Sefa "Dalga mı geçiyorsun Tuğçe! Ekrem orda canıyla uğraşıyor." Sefa arabayı kullanırken elinin tekini arkaya atarak Ekrem'in elini sıkarak tuttu. Sefa "Dayan kardeşim! Dayan! Yetiştiricem seni! Dayan!" Sefa önüne çıkan bir arabayla aniden firene bastı.Tutunmasaydık ön koltuğa yapışmıştık.Sefa kornayı saniyelerce bırakmayarak basmasıyla.Araba önümüzden çekildi.Gazı tekrardan kökleyerek olabildiğince kısa sürede hastaneye gitmeye çalışıyordu.Kucağımda yatan Ekrem'e bakıyordum.Ayıktı ama konuşamıyordu.Çok güçsüz düşmüştü.Eğilerek alnına öpücük kondurdum. Sevil "Hadi dayan Ekrem.Çok az kaldı.Çok az kaldı." Sefa "Ayık mı?" Sevil "Evet ayık.Arada zor zor gözlerini açıyor." Sefa "Dayan kardeşim.Çok az kaldı.Bırakma kendini." Tuğçe oturduğu yerden arka koltuğa dönerek Ekrem'e baktı.Tekrardan önüne döndü.Sefa arabayı o akdar hızlı kullanıyordu ki.Sabah bütün yediklerimi dışarı çıkartasım gelmişti.Sefa ani bir frenle durduğunu farkedince hastanenin önüne geldiğimizin farkına vardım.Sefa kontağı döndürerek el frenini çekti.Hızla dışarı çıkarak acil kısmına koştu.Bizde peşinden çıkarak üstümüz kanlı bir şekilde Acil kısmına koşarak girdik. Sefa "Yardın edin! Yardın edin!" Hemşireler yerlerinden fırlayarak sedyeyi aldırlar.Sefada onlarla birlikle çekiyordu. Sefa "Biriniz doktora haber verin! Bahadır doktoru çağırın!" x "Beyefendi sakin olun! Biz ilgileniyoruz!" Üstüne doktor kıyafeti gibi yeşil önlükleri giymiş adamlar Ekrem'i yavaşça kaldırarak masaya yatırdılar.Hızla hastaneden içeri soktular.Sedyeyi olabildiğince fızlı itmeye çalışan hemşirelerden biri. x "Çok kan kaybetmiş.Kan grubu ne?!" Zorla konuşmaya çalıştım. Sevil "A Rh+. Benim kan grubumda A Rh+" x "Siz benimle gelin.Kana ihtiyacımız olacak!" Ekrem'i ameliyat haneye sokarlarken, hemşireyi takip ederek onun götürdüğü odaya gittim.Hemşire ortada duran yatağa yatmamı söyledi.Yavaşça hemşirenin gösterdiği yatağa uzandım.Koluma batırdığı iğneye aldırmayarak tavana baktım.Bir kaç dakika sonra kan alımı bitmiş olmalıydı ki.İğneyi kolumdan çekti.Sefa kapıdan içeri hızla girdi.Melike ve Cenker girdi.Kalkmaya çalışırken. Sefa "Sevil sen yat." Sevil "E-Ekrem.O nasıl?" Sefa "Doktorlar ameliyata aldı." Odaya hızlı bir şekilde beyaz gömlekli bir doktor girdi ve hemşireye dışarı çıkmasını söyledi.Doktor kapıyı kapattı. Sefa "Bahadır abi seninle konuşmam gerek." Bahadır "Beni neden çağırdın buraya." Sefa "Ekrem'le ilgileniyorlar mı?" Bahadır "İlgili kişiler başlarında.Senin mi arkadaşın Ekrem?" Sefa "Evet.Hepimizin arkadaşı.Bahadır abi seninle konuşamam gereken br şey var." Bahadır "Çocuklar bu nasıl oldu?" Sefa "Bahadır abi Ekrem'in sonuçlarına sen bakar mısın?" Bahadır "Ne farkeder bütün arkadaşlar bakabilir." Sefa "Lütfen Ekrem'in sonuçlarıyla sadece sen ilgilen." Bahadır "İlgilenirim tabi.Çocuklar sizde bir gariplik var." Sefa "Her şeyi anlatacağım Bahadır Abi ama ilk önce Ekrem'in yarası ne durumda." Bahadır "Bir şey söylemek için çok erken.Hemen hastanın ailesini çağırın.Çıkınca konuşacağız." Bahadır abi odanın kapısını açarak çıktı.Melike sinirle elindeki telefonu duvara fırlattı. Melike "Neden şu adam lanet olası telefonunu açmıyor!" Melike eğilerek telefonunu eline aldı. Sefa "Babanı ara! Aynı şirkette çalışmıyor mu babanız!?" Melike hızla babasını arayarak telefonu kulağına götürdü. Melike "Kahretsin! Oda açmıyor! Toplantıdalar heralde!" Sefa "Şirketi ara Melike!" Melike hızla telefonu tuşlayarak tekrardan kulağına götürdü. Melike "Melih Emiroğluyla görüşmek istiyorum.Hanfendi toplantıda olabilirler bu acil bir durum! Hanfendi telefon istemiyor olabilirler ama bu acil bir durum!" Sefa sinirle Melike'nin elinden telefonu kaparak kulağına götürdü. Sefa "Bana bak kadın! Bana o aptal sekreterlik şeylerini söylersen oraya gelir seni işinden attırırım! Hemen odaya gidiyorsun ve bu telefonu Melih Bey'e veriyorsun! Kes sesini! Telefonu veremezsen içeri gir ve çocuklarından birinin bıçakla ağır yaralandığını ve hastaneye kaldırıldığını söyle.Eğer bunu söylemezsen, ne zaman işten kavulursun sen düşün!" Sefa sinirle telefonu hoparlöye aldı.Kadın kapıyı çalarak içeri girdi. x "Rahatsız ettiğim için özür dilerim ama.." Melih "Kimsenin gelmemesini söyledik.Bunu anlamanın nesi zor?!" x "Melih bey telefonda bir çocuk var ve çocuklarınızdan birinin bıçakla ağır yaralandığını ve hastanede olduğunu söylüyor." Melih "Melike!" Hüseyin "Ekrem!" Telefondan büyük bir sandalye gıcırtıları gelmişti.Belliki ikiside telaşla ayağa kalkmıştı.Melike'nin babası telafonu eline almıştı. Melih "Alo!" Sefa "Nihayet size ulaşılabildi! Çocuklarınızdan biri içeride canıyla savaşıyor.Biz size ulaşmaya çalışıyoruz!" Melih "Ne oldu Melike'ye hangi hastanedesiniz!?" Sefa "Melike iyi! Ekrem ağır yaralı!" Melih "Hangi hastanedesinzi hemen geliyoruz." Melike sinirle telefonu eline aldı. Melike "Telefonunuzu açsaydınız! Çok size adres felan kendiniz bulun! Bay!" Melih "Melike! Melike kapatma telefonu! Kap-!" Melike sinirle telefonu kapatarak umursamazca kenara fırlattı. Sevil "Ya kızım delimisin sen?" Tuğçe "Ne yapıyorsun kızım?" Melike "Akılları başlarına gelsin! O kadar telefonları arandı açsalarmış! Umrumda değil! Nasıl bulurlarsa bulsunlar!" Sefa sinirle sırıtarak Melike'ye baktı. Sefa "Hepimiz birbirimizden daha deli olduk." Aniden Cihan ve Zeynep kapıdan içeri girdi. Cihan "Ekrem nasıl?! Sefa "Ameliyatta." Zeynep "Biz eşyaları bizim eve bıraktık ve polise haber verdik." Cihan "Polisler birazdan burada olur.Polat'ların ufak yaralarına şuanda hastanede bakıyorlar." Zeynep "Cenker çok kötü benzetmişsin Polat feci durumda." Cenker "Gebersin!" Bahadır abi odanın içine elindeki kağıtla içeri girdi.Yüzünde büyük bir öfke vardı.Direk Sefa'nın önünde dikildi. Bahadır "Sefa! Sefa bu sonuçlar ne!" Sefa "Heh.Bende bu konu hakkında konuşucaktım." Bahadır "Ekrem'in kanında uyuşturucu maddesi bulunuyor." Sefa "Evet az dozda olması lazım." Bahadır "Az dozda olmasının bir önemi yok bu çocuk bağımlı!" Sefa "Bak Bahadır abi.Sana söylemem gereken başka bir şey var." Bahadır "Evet.Çocuklar başka kimler uyuşturucu kullanıyor!" Sefa "Bahadır abi ben kullanıyorum başkada kimse yok!" Bahadır abi şaşkınlıkla Sefa'ya baktı.Çok sinirli görünüyordu.Sefa'nın suratına sert bir tokat patlattı. Bahadır "Sen nasıl böyle bir şey yaparsın! Bütün yaz boyunca burdaki insanları gördün! Hiç mi ders almadın!" Sefa yanağını tutarak sakin bir şekilde Bahadır abiye bakarak konuştu. Sefa "Ondan daha önce.Tanışmadan önce.O zamandan beri kullanıyordum.Lütfen bundan kismeye bahsetme.Lütfen." Bahadır "Hayır ben bir doktorum ve ne iletilmesi gerekiyorsa polislere ileteceğim!" Sefa "Lütfen Bahadır abi bunu yapma.Okulun sonlarına doğru tedavi olacağız.Kararlıyız.Şimdi olursa derslerimizi kötü etkiler." Bahadır abi sinirli bir şekilde odadan çıkarak gitti. Tuğçe "Sen iyimisin?" Zeyep "Nasıl sana tokat atar!" Sefa "Haklı bunu hakettim." Sefa odadan çıkmak için yönelirken suratının ortasına yumruk yedi.Bunlar Ekrem'in bıçaklandığı yerde baygınlıkla yatan Polat'ın adamlarıydı.Yüzlerinde yara bantları ve pamuklar vardı.Sefa acıyla düştüğü yerden kalkarken öfke püskürttü.Karşısında duran çocuğa büyün gücüyle yumruk attı.Ardından Cihan ve Cenker diğer çocuklara giriştiler.Hastanenin ortası savaç alanına dönmüştü. Sefa "Sizi gebertirim lan! Ekrem'i bıçakladınız! Gebertirim sizi!" x "Sizde Polat'ı komalık hale soktunuz! Şuanda baygın yatıyor!" Sefa "Gebersin lan gebesin! Gerbersin! Gebersin! Gebersin!" Sefa üstünde durduğu çocuğa bütün gücüyle yumruk atarken her yumruk atışında "gerbesin" diyordu. Tuğçe "Yapmayın!" Sevil "Durun! Yapmayın!" Cenker "Lan bu kadar dayak yetmedi mi?! Elimizde kalacaksınız!" Cihan "Bunların bedelini ağır ödeyeceksiniz!" Hastanedeki polisler sonunda ortaya çıkmışlardı.Uzun koridorun başından koşarak hızla bize doğru koşuyorlardı. Zeynep "Durun polisler geliyor!" Bizimkiler Polisler'in geldiğini umursamayarak bütün güçleiyle hastanenin ortasında, yerlerde Polat'ın arkadaşlarını dövüyorlardı. Polis "Hey! Durun!" Diğer polis arkadaşına bakarak bizimkileri Polat'ın adamlarının üstünden zorlukla kaldırdılar. Polis "Eh! Durun be! Bebe belik yeri oldu burası! Sizinle mi uğraşacağız be!" Sefa'nın kollarından tutan polis durunca kollarını bıraktı.Sefa'nın yüzünü yumruklarıyla kan gölüne çevirdiği çocuk yerden kalkarak yumruğunu Sefa'ya savurken Sefa başını yere eğince çocuğun yumruğu Polis'in suratında patladı.Sefa bir iki adım geri atarak sırıttı. Sefa "Biz mi bebe-belikmişiz? Güya Polis olacaksınız." Cenker dalgalı bir şekilde polise yumruk atan çocuğa baktı. Cenker "Dostum.Polise yumruk attın başın büyük dertte." Cihan "Yeterince başları beladaydı zaten." dedi çarpık bir gülümsemeyle hepimize bakarken.
32.Bölüm Sonu.
En son ƒєянαη* tarafından Salı Ağus. 07, 2012 11:18 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
07kubra
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 785
Rep gücü : 544
Kayıt tarihi : 21/01/11
Nerden : ORDAN
Kişisel İleti : ümit kantarcilar<
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Salı Ağus. 07, 2012 1:37 pm
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa 
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Kişisel İleti
