"Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa

Misafir

Ümit_İdiil demiş ki:: Süper bir bölümdüü ellerine sağlık

Beğenmene sevindim.
Teşekkürler...

Misafir

fatime demiş ki:: hmmm şimdi bu Tunç ve Sefa bir yerden tanışıyor sanırım.

iyi bir yer olmadığını düşünüyorum (:

Ekrem ve Sevil sahneleri niye böyle azaldı bu son bölümlerde ? ):

harika yazıyorsun devamını bekliyorum (:

Galiba öyle bakalım...
Bitirmem gerektiği için biraz es sahneleri biraz az oldu.
Teşekkürler...

**Kayıt tarihi** : 21/01/11

bölum harika , ama es sahnelleri biraz az mi sanki Very Happy

ins yeni bölum cabuk gelir Very Happy

**Kayıt tarihi** : 22/08/10

Harika bir bölümdü.Bayıldım.Tahminen Sefayla Tunç'un geçmişte kötü hatıraları var....

Misafir

07kubra demiş ki:: bölum harika , ama es sahnelleri biraz az mi sanki

ins yeni bölum cabuk gelir

Teşekkürler.Bu gün yada yarın gelecek...

Misafir

ekrem_nurcan demiş ki:: Harika bir bölümdü.Bayıldım.Tahminen Sefayla Tunç'un geçmişte kötü hatıraları var....

Beğenmene sevindim...Bakalım neler olacak göreceğiz...

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

hmmm bekliyoruz o zaman (:

Misafir

geliyor.

Misafir

Damalarımda Akan Zehir - 27.Bölüm

Tunç korku dolu gözlerle Sefa'ya baktı.
Tunç "A-Ablaa."
Birden kendini toparlayarak bana baktı.
Tunç "Ne işin var senin bununla."
Tuğçe "Neden bahsediyorsun.Ne demek ne işim var arkadaşım o benim."
Tunç "Bir satıcıyla mı arkadaşsın?"
Tuğçe "Satıcı derken?"
Tunç "Hap satıcı!"
Bu imkansızdı.Sefa'nın hap satıcısı olduğunu nerden biliyordu bu çocuk?
Sefa "Sen nasıl Tuğçe'nin kardeşi olarak hap alıyorsan, bende Tuğçe'nin arkadaşıyım."
Gözlerimi şaşkınca Tunç'a çevirdim.
Tuğçe "Ne! Tunç!"
Tunç sinirle Sefa'ya döndü.
Tunç "Ben hap kullanmıyorum!"
Sefa "Bu hap satın almış olduğu gerçeğini değiştirmiyor ama."
Sinirden burnumdan soluyordum.Ellerim titiriyordu.
"İkiniz! Hemen burda, bana ne olduğunu anlatın!"
Tunç "Neyini anlatayım ya! Yanındaki çocuk hap satıcısı işte!"
Sefa "Öyle mi olduk şimdide Tunç bey? Polatın elinden sizi kurtaran kimdi?"
Tunç "Sendin ama...."
Sinirlerimin verdiği gerginlikle Tunç'a birden bağırdım.
Tuğçe "Kes sesini!"
Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım.
Tuğçe "Sefa ne olduğunu anlat."
Sefa "Sen onu kardeşine sor istersen.
Tuğçe "Anlat Tunç! Yoksa elimde kalacaksın!"
Tunç korkmuş bir şekilde.Sessizleşti.
Tunç
"Şey.Benim hap kullanan bir arkadaşım vardı.Onunla beraber satıcıdan
hap alamaya gittik.Polat'tı galiba adı.Arkadaşın parası biraz eksik
olunca, bizi dövmeye kalktı.O sırada tam Sefa geldi.Onları
durdurdu.Paranın üstünü kendi cebinden tamamladı.Sonrada gitti."
Sefa "Aynen öyle yani."
Tunç "Her neyse! Sen bütün it kopuğu arkadaşım diye getirmek zorundamısın!"
Tuğçe "Kimmiş it kopuk akşam görücez."
Tunç dudağını ıssırarak dikkatle bana baktı.
"Söylemeyeceksin değil mi? Babamla anneme söylemeyeceksin.Eğer söylersen bende Sefa'nın hap satıcısı olduğunu söylerim!"
Tuğçe "Öyle bir şey yaparsan kafanı kırarım senin!"
Tunç "Söylemeyeceksin!"
Tuğçe "Doğru söyle! Kullanıyormusun!"
Tunç "Hayır!"
Derin bir nefes alarak yumruklarımı sıktım.Gözlerimi kapattım ve bir süre sakinleşmeye çalıştım.Gözlerimi açıp Tunç'a baktım.
Tuğçe "Bir daha asla böyle bir şeye girmeyeceksin.Anladın mı beni!"
Tunç ifadesizce yüzüme baktı.
Tunç "Girmeyede niyetim yok zaten."
Tuğçe
"Tamam.Anne ve babama söylemeyeceğim.Sende Sefa'yla ilgili birşey
kaçırmayacaksın ağzından.Sefa iki gün bizde yatılı misafir olarak
kalacak.Anlaştık mı? Çenen kapalı."
Tunç "Ne iki gün onunla aynı çatıda mı yatacağım."
Tuğçe "Tunç!"
Sefa konuşmamızı bölerek aramıza girdi.
Sefa "Tuğçe tamam canım, seni zor durumda bırakmak istemiyorum, ailecek bir haftasonu geçirin.Pazartesi görüşürüz.
Sefa iki adım geriye atıp bahçenin yoluna çıktı.Dış kapıya doğru ilerliyordu.
Tuğçe "Ya.Sefa gitmesene.Anneme haber verdim.Ne diyeceğim akşam."
Tunç hiç tahmin etmediğim bir şey yaparak evin kapısından dışarı fırladı.
Tunç "Dur."
Tunç'un söyleyişi çok komikti adını bile söylememişti.
Sefa aldırış etmeden yürümeye devam etti.
Tunç "Bu gece bizde kal.Böylece ödeşmiş oluruz.Kimseye borçlu kalmak istemem."
Sefa
ani bir şekilde durdu.Arkası dönük bir şekilde bir süre nefes
aldı.Yavaş adımlarla dönerek yanıma geldi.Gitmemesine sevinerek, sıkıca
boynuna sarıldım.
Tunç şaşırarak bize baktı.Gözleri dışına pörtlemişti.
Tunç "Siz sevgilimisiniz? Oha!"
İkimizde Tunç'un sesiyle beraber ayrıldık.
Tunç "İnanmıyorum sana abla! Hemde bir satıcıyla."
Tuğçe "Sefa'ya satıcı demeyi kes! Onun bir adı var! Ve o iyi biri!"
Tunç "Eminim öyledir."
Tuğçe "Senin derdin ne!"
Tunç "Hiç bir şey."
Sefa "Ben banyoyu kullana bilirmiyim?"
Sefa yukarı çık sağda.Sefa ağır adımlarla giderek banyoya girdi.Tunç askıdan kot ceketini alarak dış kapıya yöneldi.
Tunç "Ben akşam yemeğine dönerim."
Tuğçe "Hiç bir yere gitmiyorsun! Konuşacağız!"
Tunç
"Bak.Bana ikinizde on ton şey söyleceksiniz.Çenemi kapalı tutarım
anlaştık mı? Siz kapalı tutuğunuz sürece.Kiminle sevgili olduğun beni
ilgilendirmez."
Tunç'un yanına yaklaştım.
Tuğçe "Bunu her
erkek kankamı ve arkadaşlarımı canından bezdiren birimi söylüyor.Yada
ablasını her seferinde korumaya çalışan kardeşim mi?"
Tunç "Korumama gerek yok sen toslamışsın zaten.Sefa'da beni aşar."
Tuğçe "Ne yani böyle mi davranacaksın?"
Tunç "Ne yapmamı istiyorsun."
Tuğçe "En azından tanışmanızı."
Tunç "Ben Sefa'nın adını yeterince duydum.Tanıyorumda."
Tuğçe "Bir insanı çevrende duyduğun dedikodulara göre değerlendiremezsin."
Tunç "Her dedikoduda bir gerçeklik payı vardır."
Tuğçe "Bir yanlışın bütün doğruları götürmediğini hepimiz biliyoruz."
Tunç "Neden onu bu kadar çok tanımamı istiyorsun ki? Nasıl olsa geçici.İki gün sonra böyle biri olmayacak."
Tuğçe
"Sorunda bu ya.Zaten.Seni daha önce arkadaşlarımla tanıştırmak
istemedim bunu biliyorsun.Tanıştırmak istiyorum çünkü.Sefa abin geçici
değil."
Tunç "Sana öyle geliyordur."
Tuğçe "İyi peki hadi git.Bu gün senin futbol maçının olması lazım.İyi şanslar."
Tunç bir süre arkası dönük durdu.Elini kapıya koyarak geri döndü.
Tunç "Tamam.İki gün var tanışırız."
Dış kapıdan çıkaraki kapıyı sertçe kapattı.

Sevil ;

Ekrem'i izliyordum.Geldiğimizden beri aynı pozisyondaydı.
Sevil "Ne yani? Sen uyu diyemi geldik buraya."
Ekrem hıç kıpırdamadan, gözleri kapalı bir şekilde cevap verdi.
Ekrem "Huzur.Sevil.Huzur.Özlemişim bunu."
Sevil "Garip ama aynı fikirdeyiz."
Ekrem
başını puftan kaldırdı, gözlerini açarak bana baktı.Ağır adımlar ayağa
kalkıp, kenarda duran battaniyeyi eline aldı.Özenle çimenlerin üstüne
serdi, kendini battaniyenin üstüne atı verdi.
Ekrem "Gel ya puflardamı oturacağız."
Hızla
ayağa kalktım.Belimin üstüne doğru çıkmış olan penyeyi, düzelterek
aşağı indirdim.Rüzgardan darma dağın olmuş saçlarımın hepsini tutarak
sağ yanıma aldım.Ekrem'in üstünde oturduğu battaniyenin diğer kenarına
oturdum.
Ekrem "Bir şeyler yermisin?"
Sevil "Olabilir, açım aslında."
Ekrem "Tamam ne getirtelim?"
Sevil "Hamburger olur."
Ekrem "Tamam içecek ne istiyorsun?"
Sevil "Çay alalımda içimiz ısınsın."
Ekrem "Tamam."
Ekrem eline telefonu aldı.Bir kaç numara tuşlayarak kulağına tuttu.
Ekrem "İki hamburger ve iki çay istiyoruz."
Bir
garson bizim geçtiğimiz yerden geldi.Elinde tepsi vardı.Bizim
siparişlerimiz olmalıydı.Yanımıza yaklaşıp yere tepsiyi bıraktı.Hızlı
adımlarla yürüyerek gözden kayboldu.Ekrem direk tepsiyi ortamıza
koydu.Eline hamburgeri alarak kocaman ısırdı.
Sevil "Hava bayağı serin.Biz 2 saatten fazla duramayız burda."
Ekrem dayanamayarak sonunda patladı.
Ekrem "Öf.Sevil ne huzursuzsun ya! Geldiğimizden beri birşeyler diyorsun!"
Sevil "Sayenizde huzursuz olmaya alışmışım.Bu kadar huzur fazla geldi."
Ekrem "Bana bir şeyler söylemeden duramıyorsun değil mi?"
Sevil "Ne yapalım yani? Susmayamı geldik.?"
Ekrem "Sen ikimizin yerinede konuşuyorsun."
Sevil "İyi.Ben hamburgerime yoğunlaşarak konuşma işini sana bırakıyorum."
Hızla elime hamburgerimi alıp, kocaman bir ısırık aldım.Ekrem bana bakarak güldü.Başımı ne oldu dercesine salladım.
Ekrem "Daha hamburger yemeyi beceremiyorsun."
Sevil "Hı?"
Ekrem eline peçete alıp ağzımın kenarını sildi.
Ekrem "Şuna bak.Ağzını bile ben temizliyorum.Çocuk gibisin."
Alaycı bir şekilde Ekrem'in sesini taklit ettim.
Sevil "O zaman çocuk gibi bir kızla neden çıkıyorsun? Bu daha mantıklı bir soru değil mi?"
Ekrem "İki dakika laf sokmadan duramıyorsun dimi?"
Sevil "Ne alaka canım.Görende devamlı laf sokuyorum sanacak."
Ekrem "Geldiğinden beri ne yapıyordun?"
Sevil "Öf Ekrem ya! Benimle daha rahat kavga etmek içinmi buraya getirdin ha?
Baktın.Ortam açık hava kimsede yok.Duymazda.Ha birde....
Konuşmamı
tamamlayamadan bir şey beni susturdu.Bu Ekrem'in
dudaklarıydı.Kollarımdan tutarak, dudaklarını dudaklarıma sertçe
bastırdı.Tepkisine şaşırdığım için put misali kalmıştım.Dudaklarını
yavaşça öptüm.Ekrem kollarımı bıraktı, elimdeki hamburgeri alarak, el
yordamıyla tepsiye bıraktı.Ellerimi yavaş hareketlerle yukarı
kaldırdım.Ceketinin yakasından tutarak kendime doğru çektim.Bir anda
dudaklarımız uyum eşliğinde birbirleriyle dans etmeye başladı.Yüzümü
ellerinin arasına alarak dudaklarımı öpmeye devam etti.Yavaş yavaş yatar
pozisyonuna geçerken, ceketinden çok sert çekmiş olduğumu fark
ettim.Sağ elini yüzümden yavaş dokunuşlarla belime indirerek benim
yavaşça battaniyenin üstüne yatmamı sağladı.Sağ elini yavaş dokunuşlarla
yüzüme getirdi.Rüzgardan yüzümü kapatan perçemlerimi yavaşça eliyle
geri iterken, sol eliyle yavaşça yanağımı okşadı.Dudaklarımız daha sert
bir şekilde uyum içinde dans etmeey başlarken, iki elimle sıkmakta
olduğum bayyaniyeyi bırakarak, ağır hareketlerle Ekrem'in beline
koydum.Ellerimi belinde hissedince, daha sert bir şekilde beni kendine
bastırdı.Ellerim yavaş hareketlerle belinden yukarı çıkarken boynuna
geldiğimde kollarımı birbirine bağladım.Öpüşlerine her defasında hızla
karşılık verirken, kalbim dahada hızlı atmaya başladı.İçimde sanki
birşeyler kıpırdıyordu.Kelebekler uçuşuyordu.Ekrem zorlukla elleriyle
kollarımı birbirinden ayırarak geri çekildi.Bu kadar uzun bir öpüşmenin
ardından nefessiz kaldığımızı yeni farketmiştim.İkimizde derin derin
nefes alıp veriyorduk.Gözlerimi açtığımda, masmavi gözleriyle bana
baktığını gördüm.
Ekrem "Sen nasıl bir şeysin? Seninle beraber ne
yaparsak yapalım, kaçsak bile başımız belada bile olsa, huzurluyum
mutluyum.Huzursuzken bile mutluyum."
Ekrem'in gözlerine
baktım.Gözlerinde sevgi görüyordum.Gerçekten beni bu kadar çok mu
seviyordu? Nasıl bu kadar kendimi ona sevdirmeyi başarabilmiştim? Ya
kendim? Ne zaman bu kadar bağlanmıştım ona.Kaçmaya çalışırken ne ara bu
kadar tutulmuştum?
Ekrem "Benimle evlenirmisin?"
Gözlerim
hiç olmayacak derece açılmıştı.Ekrem'den duyduğum soru karşısında
neredeyse şaşkınlıktan ölebilirdim.Ekrem bana bir süre ciddi bir şekilde
baktı.Yüz ifadem o kadar komik olmalıydı ki sonunda dayanamayarak
kahkahayı patlattı.
Sevil "Sen benle dalgamı geçiyorsun?"
Ekrem "Yo hayır ben gayet ciddiyim.Yani, ileride benimle evlenmezmisin?"
Sevil "Mesela? Ne kadar ileri bir zaman."
Ekrem'in yüzü ciddileşti.
Ekrem "Mesela ben vücudumda bulunan Zehir'lerden arınınca, bir işim olunca."
Sevil "Hım bir 5-6 yıl diyorsun yani."
Ekrem "Yani."
Sevil "Bilmem.O zaman tekrardan sorarsan bunu bir daha düşünebilirim."
Ekrem "Düşmüştün yani?"
Ekrem imalı bakışlarla kaşlarını kaldırdı.
Sevil "Yok ne alakası var canım düşünmedim öyle birşey ben."
Ekrem "Hım.Peki cevabın ne olurdu?"
Sevil "Şu açıdan bak, belkide benden bir süre sonra sıkılacaksın ve böyle bir soru sormana gerek olmayacak."
Ekrem "Böyle birşey olmayacak."
Sevil "Hayat bu.Ne olup olmayacağını bilemeyiz."
Ekrem "Ben duygularımdan eminim.Sen pek emin değilsin gibi ama."
Sevil "Hayır.Eminim ama sana ilerisi için cevaplar sözler veremem."
Ekrem "Ben söz vermeni istemedim."
Sevil "Evet, seninle evlenirim."
Ekrem
yüzüne ufak bir gülümseme yayarak üzerimden çekildi.Elleriyle iki
ellerimi tutarak oturur, pozisyonuna gelmemi sağladı.Yavaşça ciddi bir
şekilde boynuma baktı.
Ekrem "Bu arada kolyen güzelmiş."
Sevil "İyide ben kolye takmadım ki."
Elimi
boynuma götürünce,boynumda bir kolyenin takılı olduğunu
hissettim.İyide ben kolye takmamıştım ki.Ekrem çapkın bir bakış atarak
yerde duran çayına yöneldi.
Sevil "Sen.Sen taktın değil mi? İyide ne ara taktın? Ben hissetmedim bile."
Ekrem "Öyle öpüşüyordun ki kendinden geçmiştin.Hissetmemen doğal."
Sevil "Ne ben mi? Diyene bak."
Ekrem "Ben inkar etmedim ki."
Sevil "Sihirbaz felanmısın?"
Ekrem "Değilim ama böyle şeylerde fena değilimdir."
Elimi boynuma götürdüm.Kolyenin nasıl bir şey olduğunu çözmeye çalışıyordum.
Sevil "Ya ben çıkartıyorum merak ettim."
Boynumdaki
kolyeyi hızla çıkartarak avucumun içine aldım.Kalp şeklinde çok zarif
bir kolyeydi.Üstünd taşları vardı.Fazlasıyla zevkli bir seçimdi.Kolyeye
bakarak gülümsemeden edemedim.
Sevil "Teşekkür ederim.Bu kolye gerçektende çok güzel."
Ekrem'in yanağına eğilerek öpücük kondurdum.
Ekrem
"Beğenmene sevindim.Alırken bayağı zorluk çektim.Çok çeşit vardı
seçemedim.Siz kızların ne çok ıvır zıvır şeyleri oluyor.Seçemedim."
Sevil "Öyle.Tekrardan takarmısın?"
Ekrem "Neden? Çıkartmasını biliyorsun kendin taksana."
Sevil "Bencede daha mantıklı ben takayım."
Ekrem "Ya tamam ver ben takarım."
Ekrem arkama geçti.Kolyeyi boynuma takarken saçlarımı kaldırdım.
Sevil "Ne çabuk taktın."
Ekrem "Hızlıyımdır."
O
sırada kuvvetli bir rüzgarın geldiğini hissettim.Saate baktığımda tam
bir buçuk saattir burada olduğumuzu ve birazdan havanın kararmak üzere
olduğunu anladım.

Tuğçe ;

Sefa'ya
evimizi gösterdikten sonra benim odamdaydık.Yerde oturuyorduk.Önümüzde
test kitapları vardı.İkimizde kafamızı gömmüş ciddi ciddi
çalışıyorduk.Çalışmayı nasıl beceriyorduk gerçekten anlamak güçtü.Birden
kapı çalınmaya başladı.Daha sonra şiddetli bir şekilde kapıya
vurulmaay başladı.Hızla ayapa kalkarak merdivenlerden aşağı
indim.Sefa'da bu gürültünün üzerine beni takip ederek aşağı indi.Kapıyı
açtığımda Tunç karşımdaydı.Yüzü kankar içerisindeydi.Birden panikle
çığlık attım.
Tuğçe "Ne oldu sana!"
Tunç "Ya sakin ol futbol oynarken yere düştüm kafamı çarptım sadece."
Tuğçe "Yürü! Hemen hastaneye gidiyoruz."
Tunç "Ya gerek yok yaa.1 saate annem eve gelir zaten."
Tuğçe "Bir saate o yara ne olur biliyormusun?! Mikrop kapar mikrop! Bu arada kafanı yarmışsın kanlar fışkırıyor resmen!"
Tunç "Her neyse hastaneye gitmem o kadar."
Tunç hızla içeri giderek salona girip oturdu.Elindeki bezle kafasına bastırıyordu.
Tuğçe "Hastaneye gidelim!"
Tunç "Hayır!"
Sefa kulağıma yaklaşarak yavaşça fısıldadı.
Sefa "Derdi ne bunun kafasını kırmış resmen.Neden gitmiyoruz hastaneye?"
Tuğçe "Doktorlardan korkuyor.Annemden başkasına baktırmıyor."
Sefa "Hadi ya? Doktor olmayanlardanda korkar mı?"
Tuğçe "Ne saçmalıyorsun sen."
Sefa "Dur bir dakika ben hallederim."
Sefa sesini yükselterek Tunç'a seslendi.
Sefa "Neden hastaneye gitmiyorsun.Korkuyormusun yoksa."
Tunç "Hayır.Korkmuyorum! Yok öyle birşey! Annem doktor neden gideyim ki?"
Sefa
"Annenin gelemsine çok var ve başın ağır gözüküyor.Eğer biraz daha
pansuman yapılmazsa, elindeki kirli şeyide hesaba katarsak mikrop kapma
olasılığı çok yüksek."
Tunç "Bunları sen enrden biliyorsun.Ayrıca korkmuyorum ben."
Sefa "İyi korkmuyorsan sorun yok.O zmaan bakmamda bir sorun olmaz heralde."
Tunç "Ne!"
Sefa "Tuğçe bana evinizde bulunan pansuman eşyalarını getirirmisin?"
Mutfağa
yönelerek hızla koştum.Pansuman eşyalarının hepsini elime aldım.Hızla
salona girdim.O sırada Sefa Tun'un tam yanına oturmuştu.
Sefa "Eline pamuk alarak, ilaçlara baktı.İçlerinden birtanesini seçerek pamuğa döktü."
Tunç "Ne yapıyorsun sen ya bırak! Doktormu kesildin başıma! Hem belki dikiş atılması gerek en biliyorsun!"
Sefa "Dikişlik bir yara değil bu kendi kendine kapanır.Çek şu elinide düzgünce bakayım şu yaraya."
Tunç "Nesin sen doktor mu?!"
Sefa
"Değilim ama bir hastanede 3 ay çalıştım.Bir doktorla aynı evde 5 ay
yaşadım.Bir sürü yarlaar temizledim.Yeterince açıklayıcı mı?"
Tuğçe "Hadi inat etmede baksın."
Tunç "Başımı belgesi olamayan kendini dokto zanneden birine emanet edemem!
Sefa "Korkuyorsun yani?"
Tunç "Korkmuyorum."
Sefa "Korkmuyorsan yapamam itiraz etmezdin."
Tunç "Korkmuyorum! Al yap."
Tunç elinde tuttuğu kumaş parçası yarasından çekti.
Tunç "Canımı yakma."
Sefa "Elimden geldiği kadar yavaş olacağım."
Sefa
yavaş hareketlerle yarayı temizledi.Sonrada ilaç kutusuna bakarak ne
olduğunu çözemediğim şeyi pamuğun üstüne döküp tekrardan yaraya
sürdü.Tunç aniden bağırdı.
Tunç "Aaaaaaaaa! Canım yanıyor."
Sefa "Sabret biraz bu yakacak."
Tunç "Annem olsaydı bu kadar yakmazdı."
Sefa "Ne alakası var! İlaç yakıyor canını ben değil! Annen olsada yakacaktı."
Tunç "Annem başka birşey bulurdu!"
Sefa "Ablanla ikiniz dik kafalının tekisiniz!"
Tunç "Yani! Başımla gel uğraş diye benmi zorladım!"
Sefa "İyilik yapmaya çalışıyorum ama hala mızlanıyorsun!"
Sefa yarasını bantlayarak ayağa kalktı.
Sefa "Tamamdır."

Melike ;

Yatakhanede
güzel bir uyku kestirmiştim.Eve gidecektim.Son eşyalarımı çantama
koyuyordum.Otobüse bindiğimde annemlere geleceğimi haber
verecektim.Telefonum çaldı.Cenker arıyordu.
Melike "Efendim Cenker."
Cenker "Cihan'la beraberiz.Bizde eve döneceğiz.Otobüse kadar sana eşlük edelim mi?
Melike "Ya aslında bavulumu eve götüreceğim.Yıkanacaklar var.Bana bir yardım etseniz."
Cenker "Tamam birazdan geliyoruz.Kızlar Yatakhanesinin çıkışında ol."
Melike "Tamam.Çabuk gelin."
Bir
elime ağır bavulumu alırken diğer elimlede çantamı tutarak
yatakhaneden çıktım.Kızlar yatakhanesinin önüne geldiğimde bavulumu
yavaşça yere bıraktım.Cenker ve Cihan'ı beklerken, esmer soğuk bir tip
yanıma yaklaştı.
X "Melike senmisin?"
Melike "Benimde siz kimsiniz?"
X "Yeşil gözlü olduğuna göre.Aradığım senindir heralde."
Melike "İyide beni neden aramıştınız?"
Çocuk aniden sert bir şekilde beni duvara yapıştırdı.
X "Çokta güzelmişsin yazık olacak."
Melike "Manyakmısın bıraksana beni!"
X "Kes sesini."
Kaçmak için kollarından kurtulmaay çalıştım ama nafileydi.Başımı duvara o kadar sert çarpmıştım ki.Zonkluyordu.
Melike "Sende kimsin?"
X "Polat abimin selamı var.Bu işa karışmayacaktınız.Başına büyük belalar aldınız.Bunun bedelini hepiniz ağır ödeyeceksiniz."
Melike "Allah belanızı versin!"
Sinirle suratına tükürdüm.Gözünün tekni kapayarak yüzünü koluna sildi.
X "Bu güzel yüze yazık olacak ama talimatlar bu."
Bilmediğim
birinin kolları arasında zorlukla çırpınıyordum hiç bir faydası
yoktu.Korkudan ağlamaya başlamıştım.Göz yaşlarım şığır şıpır
akıyorlardı.
Melike "Bırak beni."
X "Bırakacağım ama o güzel yüzünü, bir daha bulamayacaksın."
Çocuk
cebinden çakı çıkartarak, çakıyı açtı.Çakının keskin tarafıyla ilk
başta alnıma hafifçe değdirdi.Sonra indirerek yanaklarıma
dokundurdu.Bundan zevk aldığı çok belliydi.Yüzümü çizecekti.Çakıyı
yüzüme dokundurarak beni dahada korkutmaya çalışıyordu.İşe
yarıyorduda.Çakıyı çeneme deydirdiğinde.Hıçkırıklarım içinde
boğuluyordum.

27.Bölüm Sonu.

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

ah bölüm harika olmuş :D

kardeş kardeşe bu kadar benzer yani tuğçe&tunç ikilisi :D

önemli bir konu olan Sevil&ekreme gelirsek , şimdi Ekrem neden kızıyor Sevilime çok konuşuyor diye ? ):

suskun birisiyle gitsin sevgili olsun o zaman!

ama sonra öpüştüler orayı sevdim yani ikiside sapık ruhlu mu ne çıktı.

birbirlerini öpünce kavgayı gürültüyü unutuyorlar :D

birde kızların ağzından anlatıyorsun ya bi ara da erkeklerin ağzından anlatıp onların da duygularını alabilir miyiz? (:

Melikeme birşey yapmasınlar valla Ekremle Cenker çok asabi olurlar söyliyim yani :D
yeni bölümü bekliyorum (:

Misafir

Teşekkürler, beğenmene sevindim.
Öyle kardeşler benziyor.
Bilmem.Kızların ağzından anlatmayı daha çok seviyorum ben nedense.
Bakalım Melike'ye ne olacak....

**Kayıt tarihi** : 22/08/10

Yeni bölüm ne zaman gelecek?Büyük bir merak ve sabırsızlık varda bende.. Very Happy

**Kayıt tarihi** : 25/11/10

fatime demiş ki:: ah bölüm harika olmuş :D

kardeş kardeşe bu kadar benzer yani tuğçe&tunç ikilisi :D

önemli bir konu olan Sevil&ekreme gelirsek , şimdi Ekrem neden kızıyor Sevilime çok konuşuyor diye ? ):

suskun birisiyle gitsin sevgili olsun o zaman!

ama sonra öpüştüler orayı sevdim yani ikiside sapık ruhlu mu ne çıktı.

birbirlerini öpünce kavgayı gürültüyü unutuyorlar :D

birde kızların ağzından anlatıyorsun ya bi ara da erkeklerin ağzından anlatıp onların da duygularını alabilir miyiz? (:

Melikeme birşey yapmasınlar valla Ekremle Cenker çok asabi olurlar söyliyim yani :D
yeni bölümü bekliyorum (:

Misafir

ekrem_nurcan demiş ki:: Yeni bölüm ne zaman gelecek?Büyük bir merak ve sabırsızlık varda bende..

Teşekkürler.Beğenmenize sevindim.
Hiç bilemiyorum yine yoğunlaştım gibi bu aralar.

Misafir

Damarlarımda Akan Zehir - 28.Bölüm

X "Şşşş.Ağlama."
Melike "Bırak beni! Derdin ne benimle!"
X "Bu kadar güzel bir yüzede zarar vermekte kötü olacak."
Çocuk çakıyı yüzümde dolaştırırken korkudan gözlerimden damlalar akıyordu.Yüzümü çizecekti.Bir daha aynaya bile bakamaz hale gelecektim.Bunu düşünmek bile istemiyordum.Bunun korkusundan daha kötüsü olamazdı.
X "Vazgeçtim.Bu kadar güzel bir yüzü çizmeye gönlüm el vermedi nedense."
Korkudan titreyen dişlerimin arasında kendimi zorlayarak konuşmaya çalıştım.Sesim çırlıyor gibi çıkıyordu.
Melike "Pislik herif!"
Polat'ın emrinde olan çocuk çakıyı yüzümden çekerek kendide geri çekildi.Tam kaçmaya yeltenmişken beni tutuğu gibi tekrardan duvara yapıştırdı.Sol elimi sıkıca tutarak Çakının sivri yerini koluma koydu.Sert bir şekilde bastırırdığı yerlerden bir uyuşma geliyordu.Acı ve daha sonrası kan.Korkudan kıpırdayamaz halde buz gibi kesilmiştim.Bileklerimden aşağı, yere damla damla kan akıyordu.Sanki bütün dünya durmuştu.O yere damlayan her damlanın sesini duyuyordum.Göz kapaklarım ağırlaşmaya başladı.Başım şiddetle dönüyordu.Gözlerimi yavaşça kapatırken kolumdaki acı giderek derinleşiyordu.Kolumdaki acı bir anlığına durdu.Ağırlaşmış göz kapaklarımı yavaşça açarak ne olduğunu anlamaya çalıştım.Karşımda görmeyi tahmin ettiğim yüzü görememiştim.Bacaklarımın şiddetli titremesi üstüne daha fazla ayakta duramayacağımı anladım.Duvara dayanarak yavaş yavaş yere çömeldim ve kendimi taşın soğukluğuna bıraktım.Başımı güçlükle yana çevirdiğimde Cenker'i gördüm.Gözlerimi daha fazla açmaya çalışarak o tarafa baktım.Kolumu çizen çocuk ve Cenker'in kavga ettiklerini zar zor seçebildim.Cenker'in çocuğu ani çekmesi üzerine çakı masanın altındaki uzak noktaya fırlamıştı.Çocuk Cenker'den aldığı son darbede yere yığıldı.Cenker üstüne çıkarak, çocuğu en sert şekilde yumruklamaya devam ediyordu.Durmuyordu.Yumrukları hızlı, güçlü ve sertti.Çocuğun neresinden aktığını bilmediğim yüzünden kanlar akıyordu.Göz kapaklarım zorlukla kapandı.Tekrardan açmak için kendimi zorladım.Cenker'e dikkatle baktığımda, yüzünde hiç görmediğim ifadeyi gördüm.Bu öfkeydi.Koridorun başından beri koşrak bize hızla yaklaşan Cihan, Cenker'in kollarından tutarak onu zaptetmeye çalışıyordu.Cihan büyük zorlukla üstünden alabilmeyi başara bilmişti.Zorlukla yutkundum.Sesimin çıkıp çıkmayacağına emin olamadan konuşmaya çalıştım.
Melike "Cen-ker."
Sesim hayliyle kısık çıkmıştı.Cenker bir anda öfkesinden arınarak başını yukarı kaldırdı ve bana baktı.Yüzünü endişe kaplamıştı.Cihan'ın elinden kendini kurtarak hızla yanıma koştu.Birden önüme oturdu.Yüzümü ellerinin arasına aldı.
Cenker "Melike! Melike beni duyuyormusun?! Melikeee!"
Beni sertçe şarsmaya başladı.Büyük bir şoktaydım.Beni o akdar sert sarsıyordu ki canım yanmaya başlamıştı.Birden durdu, sol koluma baktı.Her yer kanlarla doluydu.Eteğim gömleğim.Halada aklamaya devam ediyordu.Cenker hızlı hareketlerle üstündeki ceketini ve gömleğini çıkarttı.Hızla ceketini üstüne tekrardan giydi.Elinde tuttuğu gömleği alarak kanlar içinde olan koluma hızla sardı.Tekrardan yüzümü iki elinin arasına aldı.Korkuyla yüzüme baktıç
Cenker "Melike cevap ver! Melike!"
Etraftaki bütün sesler yavaş yavaş gidiyordu.Bakış açım iyicene bulanırken, göz kapaklarım yavaşça aşağı düştü.Gerisi kocaman bir boşluktu.

3 Saat Sonra...

Melike ;
Gözlerimi zorlukla açmaya çalıştım.Bakışım bulanıktı.Bembeyaz.Görüntü netleşince tavana baktığımın farkına vardım.Başımı yavaş hareketlerle yan tarafa çevirdiğimde Cenker'i gördüm.Hızla oturduğu yerden ayağı kalkarak yanıma geldip elimi tuttu.
Cenker "Melike uyandı.Çocuklar."
Yavaşça başımı diğer tafa çevirdiğimde bizimleri gördüm.Hepsi buradaydı.Sevil korku dolu gözlerle bana bakıyordu.Ekrem endişeli gözlerle bana baktı.Sefa'nın yüzünde sıkıntılı bir ifade oluşmuştu.Tuğçe korkudan ağlamamak için kendini zor tutuyordu.Bu belliydi.Bakışlarımı yavaşça sızlamakta olan sol koluma baktım.Sargı bezleriyle yaranın etrafı üstü kapatılmış ve etraflarından bantlanmıştı.Odaya dikaktle bakınca buranın bir bir ev olduğunu anladım.İyide burası neresiydi?
Melike "Ba-bana ne oldu?"
Kısık bir ses tonuyla konuşabilmiştim.
Cenker "Bayıldın.Seni taşıyarak getirmek zorunda kaldım."
Melike "Burası neresi?"
Tuğçe "Korkma, bizim evdesiniz.Sana annem baktı.Koluna gereken bütün tedaviyi yaptı.Hatta çok iyi dikiş bile atılmadı."
Melike "Ben.Dikiş atılır diye düşünmüştüm."
Tuğçe "Fazla hareket ettirmezsen kendi toparlayabileceğini söyledi."
Cenker "Buraya gelişimizi hatırlıyormusun?"
Melike "Kesik kesik.Taksiye binişimiz.İnişimiz."
Elinde büyük bir bardak tutarak mutfaktan çıkan alımlı, güzel bir bayan uzaktan bana gülümsedi.Sakin adımlarla yanıma gelerek.Elindeki bardağı sehbanın üzerine koydu.Yanımda duran sandalyeye otudu.
Tuğçe "Melike.Bu Annem.Adı Berna.Aynı zamanda doktor."
Cihan "Seninle o ilgilendi."
Cenker "Biz korkudan ne yapacağımızı bilemeyince.Sefa'yı aradım.Tuğçe'de buraya gelmemizi söyledi ve buraya geldik."
Berna "Eveet.Nasılsın bakalım iyimisin?"
Melike "İyiyim.biraz kolum sızlıyor sadece."
Berna "Sana biraz ilaç vererek uyumanı sağladım.Sakinleşmen için.3 saatir uyuyorsun."
Melike "Annem ve babama haber vermediniz değil mi?"
Berna "Ben haber verelim dedim ama çocuklar beni tuttu.Çok telaşlanacaklarını söylediler."
Melike "Evet.En iyisi olmuş.Çok korkarkardı."
Tuğçe "Melike bu gece bizde misafirsin.Başka şansın yok.Yarın eve gidersin.Telefonla birazdan anne ve babana haber verirsin."
Berna "Biraz daha dinlensen iyi olur, bayağı kan kaybetmişsin ve fazlasıyla korkmuşsun.Bu yüzden kendini yorgun hissetmen çok doğal.Kolun gayet iyi durumda, dikiş atmadım ama kolunu bir süre kullanmaman gerekecek.Sehbanın üzerine koyduğu bardağı eline alarak bana uzattı.
Berna "Bitki çayı.İyi gelir."
Sağ elimle yavaşça tutarak bardağı aldım.Bir yudum olarak yanımdaki sehbaya bıraktım.
Berna "Annecim, arkadaşını senin odana çıkartın.Orası daha iyi olur.Burası çok ayak altı.Bende yemekleri hazırlıyorum zaten.Benim odamdan 3 çekmeceden temiz çarşaf al.Senin yatağına geçir.Orada yatsın."
Tuğçe sessizce cevap verdi.
Tuğçe "Tamam."

Sevil ;
Berna "Aaa.Hadi.Hepiniz, cenaze evinde gibi davramayı bırakın lütfen.Arkadaşınız gayet iyi.Sadece biraz yorgun buda normal.Kendini çabuk toparlayacaktır."
Sefa ortayı canlandırmak istercesine konuşmaay başladı.
Sefa "Hadi Melike'yi yukarı taşıyalım."
Ekrem yavaşça Sefa'ya ve Cihan'a eğildi.
Ekrem "Cenker varken o iş bize düşmez abicim."
Sefa her zamanki sırıtışını yüzüne taktı.
Sefa "Doğru."
Melike itiraf ederek söze atladı.
Melike "Bir kere ben kendim çıkabilirim."
Tuğçe "Doğru çıkabilir."
Melike hızla ayağa kalktı.Dengesini toparlayamadı, tam düşecekken.Cenker kucağına aldı.
Cenker "Daha ayakta durmayı beceremiyorsun sen."
Cenker sırıtarak alayla Melike'ye baktı.
Cihan "Tuğçe, hadi önden çıkta hazırla sen."
Tuğçe koşarak medivenlerden çıktı.
Cenker sanki kucağında Melike yokmuşçasına hızlı adımlarla merdivenden çıktı.Hepimiz oturduğumuz yerlerden ayaklanarak sırayla yukarı çıktık.Büyük bir villaydı gerçekten.
Cenker "Tuğçe nerdesin?"
Tuğçe "Dümdüz gelin."
Tuğçe'nin sesinin geldiği tarafa,karşımızdaki odaya yürüdük.
Cenker Melike'yi kucağından indirdi ve kendinden destek alarak ayakta durmasını sağladı.Tuğçe elinden geldiği kadar çabuk bir biçimde kendi yatağındaki çarşafları değiştiriyordu.Son olarak temiz battaniyeye çarşaf geçirmesiyle bitmişti.
Tuğçe "Hazır yat bakalım."
Melike Cenker'den destek alarak yavaşça yatağa oturdu.Kulağıma azda olsa müzik sesi geliyordu.Bu odadan olmadığı kesindi.Berna Hanım hızla yürüyerek odaya girdi.
Berna "Öyle oturmak felan yok küçük hanım.Yatıp uyuyacaksın."
Melike "Tamam ama ilk önce aileme haber verseydim.Merak ederler beni."
Melike etrafa bakındı.
Melike "Telefonum nerde benim?"
Cihan "Ben kendi cebime koymuştum."
Telefonu cebinden çıkartarak Melikeye uzattı.Melike sakince telefonu eline alıp numarayı tuşladı ve kulağına götürdü.Sesinin olabildiğince iyi çıkması için baya uğraşıyordu bu belliydi.
Melike "Annecim.Nasılısın? Ben bugün bir arkadaşımda kalacağım.Ailesi tanışmak için yemeğe davet etti.Babamı ikna edersin sen işte.Tamam.Tamam ben adreslerini mesaj olarak atarım.Hadi görüşürüz."
Melike telefonu derin bir nefes alarak kapattı ve Tuğçe'ye uzattı.
Melike "Tuğçe evinizin adresini yazıp anneme mesaj olarak gönderirmisin?"
Tuğçe "Tamam."
Berna "Hadi.Çocuklar arkadaşınız biraz daha dinlensin.Yemekten sonra, onada bir tepsi hazırlayıp yukarı çıkartırız."
Tuğçe "Anne şu müzik sesiniz kapattırırmısın? Yine açmış sonuna kadar."
Berna "Ah.Tabi, ben hemen bakıyorum.Geldiğimden beri Tunç'uda görmedim.Bir bakayım."
Sefa nedenini bilmediğim bir telaşla, Tuğçe'nin koluna vurdu.
Tuğçe "Şey annecim.Tunç bu gün ufak bir kaza atlatmış.Başını yaralamış."
Berna "Ben bir gidip ilgileneyim.Sonrada buraya gönderirim."
Berna hanım hızlı adımlarla odadan çıkarakyan taraftaki odanın kapısını açıp içeri girdi ve kapıyı kapattı.
Melike "Sizide panik yaptım kusura bakmayın."
Sefa "Ya artık neler olduğunu anlatacakmısınız? Bu bir kaza değil hepimiz biliyoruz."
Cenker yavaş yavaş kızarmaya başlamıştı.Bu yüzündeki öfkeydi.
Cenker "Polat'ın adamı yaptı bunu."
Cihan "Merak etmeyin ben okulun önündeki polislere teslim ettim.Biraz zor oldu ama."
Sevil "Neden zor oldu?"
Cihan "Cenker çocuğun ağzını yüzünü dağıttı."
Melike "Onlar hayal değil, gerçekmiş demek.Ben hiç Cenker'i böyle görmemiştim."
Sefa "Çocuk korkmuştur tabi her tarafın kan olunca, eline koluna hakim olamamıştır."
Cihan "Ne yalan söyliyeyim ben bile bir an için öldüreceğini düşünmüştüm."
Ekrem "Herkesin bir damarı vardır.Ona basınca hiç iyi şeyler olmaz.Cenker'in damarıda Melike."
Tuğçe "Bu iş gerçekten çok ciddileşmeye başladı.Artık hiç birimzin yanlız kalmamaı gerek."
Ekrem "Bence sizin Erkeksiz kalmamanız gerek desek daha doğru."
Sefa "Hepsi bizim suçumuz, bizim yüzümüden bunların hepsi başımıza geldi."
Sevil "Alakası yok.Ben Polat'a yumruk atmasaydım bunları hiç biri olmayacaktı."
Cihan "Her neyse sene sonuna kadar biraz dişimizi sıkalım.Sonra rahatız.Başka okul.Hepimiz için başka bir hayat."
Yandaki kapının açılmasıyla hepimiz birden sustuk.İçeri Tuğçe'nin annesi girdi.Ardındanda içeri bir çocuk girdi.Bizden bir kaç yaş küçük olmalıydı.
Berna "Tuğçe.Tunç'un yarasını nerede temizlettiniz?"
Tuğçe "Şey aslında, Sefa temizledi."
Berna Hanım gülen bir tavırla Tunç'a baktı.
Berna "Demek ki dalga geçmiyormuşsun benle küçük adam."
Tunç "Yok anne geçmiyorum.Sen inanmadın."
Berna "Peki Sefa kim?"
Kadın haklıydı, daha adımızı bile bilmiyordu.Telaşla Melike'yi eve getirdiğimizde Berna Hanım yoktu.Tuğçe arayınca gelmişti.Tanışma fırsatı bile bulamamıştık.Banamı öyle geliyordu yoksa Sefa öne çıkmaktan çekiniyormuydu? Sefa sonunda nihayet sesini çıkartabilmişti.
Sefa "Benim."
Berna Hanım gülümseyerek Sefa'ya baktı.Aynı sevecenliğiyle konuşmaya başladı.
Berna "Bir yerlerde eğitim almış olabilirmisin?"
Sefa "Şey, aslında evet."
Berna "Evet.Bantlayış biçiminden bile belli oluyor."
Sefa "Ben aslında sadece 3 ay hastanede çalıştım.Yardımcı olarak."
Berna "Yinede çoğu şeyi öğrenmişsindir."
Sefa "Öyle oldu.Güzel bir deneyimdi."
Berna "Doktorluk düşünüyorsun heralde."
Sefa "İnşallah."
Bu kısa konuşda başımı Ekrem'e çevirdim.Gülmemek için kendini zor tuttuğu belliydi.Melike'de yattığı yerdenyorgunca gülümsüyordu.Sonunda Tuğçe araya girdi.
Tuğçe "Anne.Ben daha arkadaşlarımla tanıştırmadım seni fark ettimde."
Tuğçe elini sıradan uzatarak bizi tanıtmaya başladı.
Tuğçe "Melike'yi zaten biliyorsun, bu Cenker, bu Ekrem, Sevil, Cihan ve Sefa.
Berna "Hoşgeldiniz çocuklar.Tanıştığıma memnun oldum.Telaşeli bir giriş olunca tanışma fırsatımız olmadı.
Arka planda duran Tunç'ta sonunda bir tepki vermişti.
Tunç "Oha.Bütün sınıfınımı getirdin abla."
Tuğçe "Ya, Tunç zevzek zevzek konuşma.Odandan çıkmıyorsun bir şey bildiğin yok bare sus."
Berna "Siz bu kadar kişi mi takılıyorsunuz okulda?"
Sevil "Aslında birde Zeynep var, ama ona haber vermedik.Şuanda taşınıyorlar gelemezdi."
Tunç "Bu arada ben daha hiç birinizi tanımıyorum.Sefa dışında.Çünkü gündüz bir tek o vardı.Evimize ne ara bu kadar kişi girdi hiç duymamışım."
Tunç'un konuşmasıyla, Berna Hanım bakışlarını Sefa'ya çevirdi.Sefa bunu anlayarak bakışlarını başka yere kaçırmıştı.Hepimiz gülememk için kendimizi zor tutuyorduk.Berna Hanım bir süre Sefa'ya baktı.
Berna "Evet.Hepiniz yemeğe kalıyorsunuz değil mi? Ona göre salondaki masayı hazırlıyorum."
Cihan "Ben gideceğim, evden beklerler beni."
Berna "Yemek yiyip gitseydin oğlum."
Cihan "Yok benim gitmem gerek, abime sözüm var."
Berna "Tamam o zaman, sen bilirsin.Hepinizin kalmasından memnun olurum."
Tuğçe bize dönerek baktı.
Tuğçe "Kalıyorsunuz bu akşam değil mi?"
Cenker'e dönüp baktım.Ne yapması gerektiği konusunda kararsızdı.
Sevil "Biz kalıyoruzda.Cenker?"
Tuğçe "Cenker sende istersen bu gece burada kal.Yarın Melike'yle beraber gidersin."
Cenker "Çok kalabalık olmadık mı?"
Tuğçe "Ne olacak yerimzi var nasıl olsa."
Berna "Yeri sorun etmeyin ayarlarız."
Cenker "Tamam, kalırım o zaman."
Berna "Hadi çocuklar hepimiz bu odadan çıkalım.Melike'de dinlensin."Tek sıra halinde hepimiz odadan çıktık.Tuğçe gece lambasını yaktı ve odanın ışığını kapattı.
Tuğçe "Kapıyı çekiyorum ses gelemesin."
Melike "Tamam."
Hepimiz koridorun önünde dikiliyorduk.
Berna "Tunç'un odasına geçin."
Hep beraber Tunç'un odasına geçtik.
Berna "Siz keyfinize bakın ben yemeği hazırlamaya gidiyorum çocuklar."
Tuğçe "Ben sana yardım edeyim anne."
Sevil "Benimde bir faydam olur heralde."
Odadan çıkarak kapıyı kapattık.Erkekleri içeride bırkamıştık.Berna hanım merdivenlerden inerken gözünü Tuğçe'den ayırmayarak gülümsüyordu.Tuğçe farkederek annesine baktı.
Tuğçe "Anne niye bana öyle bakıyorsun?"
Berna "Yakışıklı çocukmuş?"
Tuğçe şaşırmış bir şekilde ağzını açmak yada açmamak konusunda kararsız kalmıştı.Sonunda dayanamayarak açmıştı.
Tuğçe "Kim?"
Berna "Sefa."
Berna Hanım gülmeye başlayarak kızına baktı.
Tuğçe "Anne saçmalama yaa."
Berna "Ben mi saçmalıyorum?"
Tuğçe "Anne bak dalga geçme benimle yaa.Hem aramızda sandığın gibi bir şey yok."
Berna "Ne sanmışım ben?"
Berna Hanım gülerek mutfağa girdi.Bir ablada mutfakta yemekleri hazırlıyordu.
Tuğçe "Anneeee.Yok öyle bir şey ya!"
Bende gülerek Tuğçe'ye bakıyordum.Farketmeden kızarmaya başlamıştı.
Berna "Bir şey olmadığı için mi kızarıp duruyorsun."
Tuğçe elini yüzüne götüdü.
Tuğçe "Anne sen dalga geçme ya benle!"
Berna "Ben dalga geçmiyorum.Sen bir şey yok diye ısrar diyorsun.Doğal olarak kızarıyorsun."
Tuğçe "Utandırırsan tabiki kızarırım."
Berna "Seda'cım.Sen sofrayı hazırlamaya başlarmısın ben yemeklere bakarım."
Seda "Tabi ki."
Seda abla mutfaktan elindeki tabaklarla çıktı.
Berna Hanım kızına gülümseyerek sarıldı.
Berna "Gel buraya cadı şey.Doğru düzgün eve gelmiyorsun özlüyorum."
Tuğçe annesine sım sıkı sarıldı.
Tuğçe "Bende seni çok özledim anne."
Berna hanım Tuğçe'ye sarılırken bana göz kırptı.
Berna "Benim kızım aşık olmuş."
Tuğçe birden annesinden ayrılarak öldürücü bakışlarla baktı.Berna Hanım bundan çok zevk alıyordu.Gülmesinden belliydi.
Tuğçe "Anne yeter ama."
Berna "Annelerin gözünden bir şey kaçmaz küçük hanım."
Tuğçe "Ne var yani aşık olmuş olabilirim."
Berna "Olamaz demedim ki."
Berna Hanım gülerek kızına baktı.
Tuğçe "Anne seninde diline düştük yani."
Berna "Baban ne diyecek bakalım."
Tuğçe "Sakın.Babam bilmesin ya.Kıskançtır babam.Şimdi uğraşır felan Sefa'yla."
Berna "Doğru doğru söylemiyelim.Bu arada baban bu hafta sonu evde yok.İş görüşmesi için şehir dışına çıktı."
Tuğçe "Tamda denk gelmiş."
Berna "Hadi kızlar sizde şu salataları sofraya taşıyın.Sonra yukarı çıkarsınız.Mutfakta yapılacak başka birşey yok nasıl olsa."
Tuğçe'yle salataları kaparak salona gittik.Daha doğru evi bilmediğim için Tuğçe'nin peşinden gidiyordum.Salona girdiğimizde kocaman olduğunu fark ettim.Yavaşça elimdeki tbaakları masaya bıraktım.
Sevil "Eviniz çok güzelmiş."
Tuğçe "Teşekkürler.Hadi çocukların yanına gidelim."
Yürüyerek koridorun sonundaki merdivenlere yöneldik.
Sevil "Annen.Çok şeker bir kadın."
Tuğçe "Öyledir ama dalga konusu oldum yaa."
Sevil "Olacak o kadar."
Merdivenleri çıkınca, Cenker'le karşılaştık.Odadan yeni çıkmıştı.
Tuğçe "Cenker nereye?"
Cenker "Melike'ye bakacağım."
Tuğçe gülümseyerek Cenker'e baktı.
Tuğçe "Tamam."
Biz Tunç'un odasına girerken, Cenker'de melike'nin yatmakta olduğu odaya yavaşça girdi.

Cenker ;
Kapıdan yavaşça girerek kapıyı kapattım.Belkide uyumuştu ama onu yinede görmek istiyordum.Sessiz adımClarla yaklaşırken, Melike'nin kıpırdandığını gördüm.Yorgun bir ses tonuyla fısıldadı.
Melike "Cenker."
Yanına giderek, yatağının yanına yavaşça otudum.
Cenker "İyimisin?"
Melike "İyiyim."
Yavaşça yaralı olmayan sağ elini elime alarak tuttum.
Cenker "Beni çok korkuttun."
Yüzünün önüne gelen saçını yavaşça geriye ittim.
Melike "Sende beni korkuttun.Çocuğu döverken."
Cenker "Kendimi kaybetmiştim.O anda bende korkuyordum."
Yorgun bir yüz ifadesiyle gülümsemeye çalışarak bana baktı.
Cenker "Melike ben...Beni gerçekten çok korkuttun.Keşke biraz daha erken elseydim.Bunlar olmayacaktı."
Melike "Senin suçun değildi.Ben erken çıkmıştım."
Yavaşça eğilerek her zaman yapmak istediğim ve yapamadığım şeyi yaptım.Dudaklarına ufacık bir öpücük kondurdum.Yavaşça geriye çekildim.Yüzünde şaşkınlık ifadesi kaplıydı...... yıllardır arkadaştık.Bu tepkiyi vermesi normaldi.
Cenker "Melike.Seni seviyorum ve bu arkadaşlıktan fazlası."
Melike "Bende seni seviyorum ama arkadaş olarak değil."
Gülümseyerek alnına bir öpücük kondurdum.
Cenker "Hadi biraz dinlen.Daha sonra konuşuruz."
Kapıdan yavaşça çıkarak kapıyı kapattım.

Sevil ;
Tuğçe'yle içeri girdiğimizden beri sessizce oturuyorduk.
Tunç "Başka hap bağımlısı olan var mı aranızda?"
Hepimiz birbirimize baktık.
Ekrem "Bu nerden biliyor Tuğçe?"
Tuğçe "Sefa'yı tanıyormuş."
Tunç "Cevap vermediniz."
Ekrem "Ben ve Sefa dışında kullanan yok."
Tunç korkmuş bir şekilde Ekrem'e baktı.
Ekrem "Merak etme.Hiç birinize zarar vermeyiz.Öyle biri değiliz."
Tunç "Tanımadığım için endişelenmem doğal heralde.Bu akşam aynı odada uyuyacağımızı düşünürsek."
Sefa "Boşver zamanla tanırsın zaten bizi."
Berna Hanım yemek yememiz için aşağıdan bize seslenmişti.
Berna "Hadi çocuklar hep beraber aşağı gelin."
Hep beraber aşağı indik.Cihan hepimize veda ederek evden çıktı.Bizde salona kurulmuş büyük ve üstünde her çeşit yemek bulunan sofraya oturduk.Sohbet ederek güzel yemeklerin hepsinden aldık.Tuğçe'nin annesi çok tatlı bir kadındı.O yüzden hepimiz çok rahattık.Sefa'da biraz gergin görünsede.Sonuan doğru açılmaya başlamıştı.Bizi kahkahalara boğan espirileri her zaman ki gibi havada uçuşuyordu.Yemekten sonra Berna Hanım dinlenmek için odasına çekildi.Seda ablada heryerin dağınıklığını topladıktan sonra Tuğçe'ye haber vererek evden çıktı.Hepimiz oturma odasındaydık.Melike'nin başına gelenler için hepimiz üzülsekte bir aradaydık.Her günümüz birbirinden hareketli geçiyordu.Korku ve endişeli.Tuğçe ve ben bilgisayardan film izliyorduk.Erkeklerde televizyonda maç oyunu oynuyorlardı.Ekrem, Tunç'a yenilince ayağa kalktı.Ekrem'in yerine Sefa oturdu.Ekrem yanımıza gelrek biraz filme baktı.Arkamdan sarılarak yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu.Gülümseyerek, masmavi olan gözlerine baktım.Gözlerinin içi parlıyordu.Onu böyle görmek beni mutlu ediyordu.Gözlerinde hiç bir yerde bulamadığım huzuru buluyordum.Hepimizin uykusu geldiğinde Tuğçe yataklarımı hazırladı.Ben ve Tuğçe Melike'yle aynı oda yattık.Sefa Tuğçe'nin odasında yatacaktı.Cenker ve Ekrem'de oturma odasında yatacaktı.Günün yorgunluğu üzerine hepimiz başımızı yastığa koyduk.Sağ tarafıma doğru yatarken elimi boynumdaki kolyeye görüdüm.Parmaklarımın arasına alarak dudaklarıma değdirerek gezindirdim.Ekrem'in bu gün beni götürdüğü yeri ve geçirdiğimiz zamanı düşündüm.Yüzüme istemsiz bir sırıtma yerleşmişti.Dişimle alt dudağımı ısırdım.O anda telefonuma gelen mesaj sesiyle telefonuma yöneldi.Elime aldım.Mesaj kayıtlı olmayan bir numaran gelmişti.Mesajı açtım.
"Melike'nin koluna yaptırdığım x işareti nasıl? Güzel değil mi? Her gördüğünüzde beni hatırlayacağınız bir iz.Berna Hanım iyi doktordur.Hepinizin Tuğçe'nin evinde kalmasıda güvenli ama iki kişi galina sizinle değil.Cihan abisiyle.Zeynep hastanede.Onu tek bırakmanı size biraz pahalıya patladı. Her zaman gölgeniz gibi sizin yanınızda olacağım ama siz beni asla göremeyeceksiniz."
Gönderen "Görünmez Hayalet"
Yatağımdan fırlıyarak ayağa kalktım.Koşarak ışığı açtım.Göğüs kafesim hızla inip çıkıyordu.Zeynep'e ne olmuş olabilirdi? Herşeyden önce durumu nasıldı?

28.Bölüm Sonu.

**Kayıt tarihi** : 25/11/10

Süpersin, canım. Devamını büyük bir merakla bekliyorum. =D

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

süper olmuş (:

şu Polata iyice kıl olmaya başladım !

Yani niye hep Seville uğraşıyor gitsin Tuğçeyle uğraşsın :D

Mellikeye üzüldüm bir yandan da sevindim (:

Cenkerle nihayet sevgili oldular :D

yeni bölümü bekliyorum (:

**Kayıt tarihi** : 20/01/11

Ben geldiiim Very Happy

Uzun zamandır giremiyordum foruma.Senaryolar bölümüne girer girmez gözlerim hemen Damarlarımda Akan Zehir 'i aradı.
Birkaç bölüm eksiklerim vardı , okurum çabucak biter diyordum birde baktım ki gerçekten bayağı bir eksiklerim varmış Very Happy

Nihayet kapatabildim tüm eksiklerimi. Her bölümün ayrı ayrı , bambaşka güzellikleri var.Gerçekten muhteşem yazıyorsun..
Hele 27.Bölüm'de ki Ekrem & Sevil sahneleri yok mu ? BA-YIL-DIM !
Off , şu Polat da her yerden çıkıyor haaa. Crying or Very sad

Bi kurtulamadılar gitti şu uyuzdan. Evil or Very Mad

Bizimkiler Polat'ın elinden daha çok çekecekler anlaşılan Sad

Bölümleri keyifle okudum , çok güzeldi.Emeğine , yüreğine ,klavyene sağlık Crying or Very sad

Yeni bölümü 4 gözle bekliyorum... Smile

Misafir

Beğenmenize sevindim.Galiba herkes Polat'ı öldürmek, hatta işkenceler yapmak istiyor.

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

Öldürünce kurtulur biz işkence yapmak istiyoruz o Polata "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa - Sayfa 39 3268751438

**Kayıt tarihi** : 22/08/10

Harika bölümdü.Yeni bölümü büyük bir merak ve sabırsızlıkla bekliyorum...

Misafir

Birazdan geliyor yeni bölüm.
Beğenmenize sevindim.

Misafir

Damarlarımda Akan Zehir - Buz Öpücük -29.Bölüm

Sevil ;

Işığı açar açmaz.Tuğçe'de ani kalkışımla yatağından çıktı.Melike'de uyanıktı.
Melike "Kızlar ne oldu? Neden yaktınız ışığı?"
Gözlerimden akan yaşlar korku kaplıydı.
Tuğçe "Sevil ne oldu? İyimisin!?"
Elimdeki telefonu zorlukla Tuğçe'ye uzattım.Yavaş yavaş okudu.Okudukça yüzü değişti.Oda perişan olmuş durumdaydı.Zorlukla Melike'ye uzattı telefonu.Melike bitkin bir şekilde okurdu.Bu gün yaşadıklarının verdiği korkuyla, hıçkırarak ağlamaya başladı.
Tuğçe "Melike! Sakin ol! Ağlama! Ağlama diyorum sana!"
Tuğçe yüzündeki öfkeyle dönerek bana baktı.
Tuğçe "Sende ağlama Sevil! Sil o göz yaşlarını! O na istediğini vermeyin! Bunu husisi yapıyor! Güçsüz olmayın! Çünkü güçsüz değiliz! Güçsüz olan o! Sözleriyle bizim huzurumuzu kaçırmak istiyor!"
Sevil "Ya Zeynep'e kötü bir şey yaptıysa?"
Tuğçe "Tamam.Arayacağız.Sevil sen Sefa'lara seslen."
Sevil "Ya uyumuşlarsa?"
Tuğçe "Uyandır Sevil!"
Hızlı ama sessiz adımlarla odadan çıkarak, Tunç'un odasına girdim.İkiside çoktan uyumuştu.Sefa'nın baş ucuna gidip, dürttüm.Zorlukla gözleirni açarak bana baktı.
Sefa "Ne oldu yaa? Rüyanda beni mi gördün?"
Beni Tuğçe sandığı belliydi.Uyku sersemiyle sırıtıyordu.Gözlerini iyice açınca tanıdı.
Sefa "Sevil! Noldu? Birine birşey mi oldu yoksa!"
Sevil "Sessiz ol! Tunç'u uyandıracaksın! Çabuk bizim odaya gel."
Sefa "Ne oldu?"
Sevil "Sefa on kere tekrarlatma bana.Çabuk!"
Parmak uçlarımda koşarak oturma odasının kapısında durdum.Yavaşça kapıyı açtım.Koşarak Ekrem'in baş ucuna gittim.Ne güzel uyuyordu masum masum.Yavaşça eğilerek yanağını okşadım.Yavaşça eğilerek öpücük kondurdum.Kafamı toparlamaya çalışarak için ciddiyetini tekrardna hatırladım.Ekrem'i sertçe dürttüm.Karşı kanepedeki Cenker'in yanına gittim.Sert bir şekilde dürttüm.İkiside kıpırdanmaya başladı.Cenker daha çabuk uyanmıştı.Gözlerini zorlukla açtı.
Cenker "Sevil? Melike'ye birşeymi oldu yoksa!"
Ani hareketle ayağa fırlarken, ayağını ortadan duran sehbaya çarptı.Çokta olmasada gürültü çıkmıştı.Çıkan gürültüyle Ekrem aniden ayağa fırladı.
Ekrem "Ne oluyor!"
Cenker "Kusura bakma ben ayağımı çarptımda."
Ekrem "Dikkatli olsana abicim!"
Sevil "Hiç vaktimiz yok! Çabuk bizim odamıza gelin!"
Ekrem "Odamıza gelin derken."
Ekrem bana bakarak çapkınca bakış attı.Elimi Ekrem'in başında sertçe patlattım.
Sevil "Konu ciddi! Polat'la ilgili!"
Hızlıca odadan çıkarak, Tuğçe'nin odasına girdim.Sefa gelmişti.Melike'yi sakinleştirmeye çalışıyorlardı.Melike'nin halini gören Cenker kapıdan içeri hızla girip, Melike'nin yanına oturdu.Hıçkırıklarla ağlayan Melike'ye sımsıkı sarıldı.
Cenker "Şşşş.Ağlama.Canım benim."
Ekrem uykusu açılmış bir şekilde en ciddi haliyla bize baktı.
Ekrem "Biri hemen bize ne olduğunu anlatsın."
Elimdeki telefonu Ekrem'e uzattım.
Sevil "Mesajı oku."
Melike'ye sımsıkı sarılan Cenker, uykusu açılmış şekilde konuştu.
Cenker "Sesli okudu Ekrem."
Ekrem ""Melike'nin koluna yaptırdığım x işareti nasıl? Güzel değil mi? Her gördüğünüzde beni hatırlayacağınız bir iz.Berna Hanım iyi doktordur.Hepinizin Tuğçe'nin evinde kalmasıda güvenli ama iki kişi galina sizinle değil.Cihan abisiyle.Zeynep hastanede.Onu tek bırakmanı size biraz pahalıya patladı. Her zaman gölgeniz gibi sizin yanınızda olacağım ama siz beni asla göremeyeceksiniz."Gönderen "Görünmez Hayalet"
Ekrem'in mavi gözlerinde oluşan öfke, bakışları beni korkutmuştu.
Sefa "Şerefsiz!"
Cenker "Güçlü olun.Onun isteğide o! Onu sevindirmeyin.Melike ağlama artık."
Melike "Zeynep'e ne olmuş olabilir."
Cenker "Tamam, öğreneceğiz ama sakinle tamam mı?"
Ekrem "Sevil.Hemen Zeynep'i ara."
Telefonu bana uzattı.Zeynep'in numarasını tuşlayarak aradım.Telefon hemen açıldı.Telefonu hoparloye aldım.
Sevil "Alo! Zeynep iyimisin?!"
Zeynep "İyiyim, iyiyimde yanlız hastanedeyim."
Sevil "Ne oldu çabuk anlat."
Zeynep "Ya evi yerleştirdik.Ben ekmek alamaya çıkmıştım.Beni sıkıştırdılar.Elinde bıçak boğazıma dayadılar bende, öyle bir durumda çocuğu dövdüm.Fazla kaçırmışım galiba.Hastaneye kaldırmak zorunda kaldık.Birde kafasına sert bir demirle vurunca."
Sevil "Ha sen sağlamsın yani sorun yok."
Ekrem ve Sefa sırıtmaya başladılar.İşi dalgaya çevirmeye başlamışlardı bile.
Ekrem "Ellerine sağlık Zeynep."
Sefa "Zeynep'te baya eli sert çıktı."
Ekrem "Helal olsun sana!"
Cenker "Biz sana ne oldu diye aramıştık.Sen çocuğu dövmüşsün."
Zeynep "Yok ben sağlamım ya.Kolay kolay dayak yermiyim öyle."
Melike "İyi olmana çok sevindim bana olanlardan sonra kokrmuştum."
Zeynep "Ne olduki sana?"
Ekrem "Melike'nin elini kolunu bıçakla çizdiler."
Zeynep "Ne! İyimisin Melike?!"
Melike "İyiyim ben."
Zeynep "Ben gayet iyiym.Birazdan evede döneceğim."
Sevil "Tamam."
Zeynep "Hey.Çocuk burda yatıyorken.Kolunu çizmemi istermisiniz?"
Sevil "E.Yuh artık."
Ekrem "Ana.Yapabilirmisin ki?"
Sefa "Kralsın be.Zeynep! Hadi göreyim seni!"
Cenker "Ciddimisiniz?"
Zeynep "Ben çok ciddiyim.Yaparım yani.Melike'ye dokunmuşlar sonuçta.Ne olacak sanki zaten hastanede."
Sefa "Tamam çiz.Ha bu arada x işareti yap tam sol koluna."
Ekrem "Sonra fotoğrafını çek ve benim telefona gönder tamam mı?"
Zeynep "Tamam.Hadi Pazartesi görüşürüz kapatıyorum."
Sevil "Görüşürüz."
Sefa elini yumruk yaparak, Ekrem'in omzuna vurdu.İkiside gülüyorlardı.Ekrem dönerek Melike'ye baktı.
Ekrem "Ağlama kız.Bak intikamını bile alıyoruz."
Melike zorla gülümsedi.
Ekrem cebindeki telefonun titremesiyle hemen telefonunu çıkarttı.Ekrana bakınca gülümsedi.
Ekrem "Sevil telefonu versene."
Telefonu elimden aldı.Kendi telefonuna bakarak bir şeyler yazmaya başladı.Sefa sırıtarak ona baktı.
Sefa "Tahmin ettiğim şeyi mi yapıyorsun?" :D
Ekrem "Aynen.Tamda tahmin ettiğin şeyi yapıyorum."
Sevil "Ne yapıyorsun?"
Ekrem "Sana mesaj atan numaraya Zeynep'in gönderdiği fotoğrafı gönderiyorum."
Cenker "Umarım bir daha bulaşmaz."
Ekrem "Almıştır resmi.Arıyorum."
Ekrem numarayı tuşlayarak hoparloye aldı.Telefon bir kaç çalımdan sonra açıldı ve Ekrem karşı tarafın konuşmasına izin vermeden alaycı ve neşeli ses tonuyla konuşmaya başladı.
Ekrem "Nasıl? Beğendin mi? Yaptığını? Çok yakışmış değil mi işarette."
Polat "Ulan sizi var ya!"
Ekrem "Ne o paşam.Çok mu öfkelendin? Çok mu dokundu kanına.Tabi.Bir kıza zarar vermek kolaydır ama bir kızın bir erkeğe zarar vermesi.Çok dokunur."
Polat "Siz bittiniz!"
Ekrem "Sen durmadığın sürece bizde durmayacağız.Savaş mı istiyorsun.Al sana savaş."
Polat "O Zeynep'in işi bitti! Hepinizin bitti! Artık size hiç bir şey yapılmayacak! Buradan bir çıkayım, kendim ilgileneceğim!"
Sefa "Bekleriz."
Ekrem Polat'ın suratına telefonu kapattı.Ardından gülerek bize baktı.
Ekrem "Bu onu durdurur."
Cenker "Yinede onun lafına güvenerek kimseyi yanlış bırakamayız."
Sefa "Doğru.Kızlar kesinlikle yanlız gezmeyecek.Böyle bir olaydan sonra asla."
Ekrem "Özellikle Zeynep'e saracaktır."
Sefa "Haklısın ama kızın korunmaya ihtiyacı yok, karşı tarafın korunmaya ihtiyacı var."
Sefa sırıtarak Tuğçe'ye baktı.
Tuğçe "Oh.İçim rahatladı ya."
Sevil "Gerçekten benimde."
Tuğçe "Hadi çıkın odadan biz uyuyacağız."
Ekrem "Hadi abicim çıkalım.Uykum bölündü."
Sevil "Aman.Ne kıymetlide uykun varmış."
Cenker Melike'nin alnına öpücük kondordu.Oturduğu yerden kalkarak Melike'nin uzanmasını bekledi ve üzerine battaniyeyi örttü.
Ekrem "Neyse iyi geceler sarılması yapalım."
Tuğçe "O ne yaa.Saçmalama Ekrem."
Sevil "Hadi uzayın odadan yaa."
Sefa "İyi geceler kızlar.Ben gidiyorum."
Hepsi sıra halinde odadan çıktı.Kapıyı kapatarak, yavaşça ışığı kapattım.Kapı tekrardan tıklatıldı.Hızla kapıyı açarak karidora baktım.Kolumdan biri tutarak beni koridora çekti.Koridoru aydınlatan loş ışıkta dikkatlice karşımdakine baktım.Ekrem'di.
Sevil "Ya ne ani ani çekiyorsun beni!"
Ekrem "İyi geceler öpücüğümü almadan uyumam."
Sevil "Öpücük möpücük yok unut sen onu."
Ekrem "Zorla yanımda uyuturum seni görürsün o zmaan gününü."
Sevil "Git uyu Ekrem!"
Kollarının arasından sıyrılarak, Tuğçe'nin odasının kapısı açtım.Tekrardan kolumdan tutularak koridora çekilmem bir olmuştu ama bu sefer farklıydı.Dudaklarımda soğukluk hissediyordum.Dikkatimi vermeye çalıştığımda bu soğukluğun Ekrem'in dudakları olduğunu fark ettim.Ellerimi kollarına koydum.Buz gibiydi.Neredeyse kışa yaklaşıyorduk.Doğal olarak geceleride soğuk oluyordu.Isıtmak istercesine kollarını sıktım.Bu soğukluk hissi içimde garip bir ürperti oluşturmuştu.Dudaklarımdaki soğukluğu öperek karşılık verdim.Yavaşça geri çekilerek kulağıma eğildi.
Ekrem "İyi geceler Prenses."
Parmak uçlarımda havalanarak Ekrem'in soğuk olan dudaklarını öptüm.Geri çekilerek gözlerine baktım.Karanlıkta bile masmavi parlayan o gözleri, içimdeki kıpırtıların havalanmasına sebep oluyordu.
Sevil "İyi geceler Maviş."
Tuğçe'nin kapısını son defa olarak açtım ve içeri girerek hızla kapıyı kapattım.Kapının arkasına yaslandım.Yüzümdeki istemsiz gülümsemeye engel olamıyordum.
Tuğçe "Nihayet geldin."
Melike "Ayrılamıyorlar ki."
Melike'nin loş ışıktaki yorgun gülümsemesini görüyordum.
Tuğçe "Hadi analt ne yaptınız sabah.Ner gitiniz."
Yavaş adımlarla yürüyerek yatağımın üstüne oturdum.
Sevil "Gizli bir şeydi.Herkese açık olamayan bir çay bahçesi."
Tuğçe "Eee.Naptınız anlatsana."
Sevil "Napalım.Canım yemek felan yedik."
Melike "Hadi canım, gerçekten mi?"
Elimi boynuma götürdüm.
Sevil "Bana bu kolyeyi almış."
Tuğçe eğilerek kolyeye baktı.
Tuğçe "Çok zarif bir kolye gerçekten."
Melike "Ekrem zevklidir."
Sevil "Bende çok beğendim.Çok özel bir kolye benim için."
Tuğçe "Artık uyuyalım mı? Saat çok geç oldu."
Sevil "Haklısın.Melike'de dinlensin."
Yatağımın içine girerek, başını yastığa koydum.Gözlerimi huzurla kapattım.Bu Zeynep'in iyi olmasının huzuruydu.En çokta bu gün güzel olan şeylerin huzuruydu.Yavaşça huzurlu bir şekilde uykular alemine daldım.

Sevil ;

Ani bir sesle kafamı masadan kaldırdım.Yinemi ilk derste uyumuştum.Bu gün pazartesiyedi.İki gün hızla geçmişti.Gözlerimi açarak ne olduğunu anlamaya çalıştım.Yanımda Tuğçe oturuyordu.Şu sınav sonrasında aynı sınıfa düşmüştük.Önümüzdeki sırada Ekrem oturuyordu.Yanı boştu.Koridordan bir hocanın sesleri geliyordu.Bu Sanem hocaydı.
Sanem Hoca "Terbiyesiz! Ahlaksız herif! Zerre kadar terbiye kalmamış artık sizde!"
x "Ahhh! Hocam çekmeyin kulağımı."
Sesin tanıdık gelmesiyle, dönerek Tuğçe'ye baktım.Şaşırmış şekilde bana bakıyordu.Ekrem'de şaşkınlıkla arkasına dönüp bize baktı.Birbirimize bakıyorduk.Bu Sefa'nın sesiydi.
Sefa "Ahh! Hocam yapmayın!"
Sanem Hoca "Benle dalga geçmek ha! Terbiyesiz herif!"
Sanem Hoca Sefa'nın kulağına asılı, ateş püskürten gözlerle bizim sınıfa girdi.
Çiğdem Hoca'nın dersindeydik.
Sanem Hoca "Dersinizi bölüyorum afedersiniz Hocam."
Çiğdem "Önemli değil gelin."
Sefa "Hocam siz sohbet ederken bana kulağımı geri verseniz."
Sanem Hoca "Sus Sefa! Daha fazla benim sinirlerimi attırma!"
Sefa "Aaaaaa! Hocam çekmeyin kulağım kopacak.Tek kulakla gezeceğim okulda."
Sanem Hoca "Kapa Çeneni!"
Sefa kızarmış bir şekilde Sanem hocaya baktı.
Sefa "Tamam hocam sustum."
Çiğdem Hoca "Sorun nedir?"
Sanem Hoca "Bu edepsiz! Ders başladığından beri bana ders işlettirmiyor! Salak salak espirileriyle bütün sınıfı güldürerek kimsenin derse konsantire olmamasını sağlıyor.Kaçıncı uyarışım dinlemedi.Neymiş bey efendi! Bu sınıfa gelmek istiyormuş.Emri olur!"
Ekrem Sanem hocanın sinirini bölerek konuştu.
Ekrem "Hocam ayıp ediyorsunuz.Sefa'nın espirileri her zaman sağlamdır."
Sanem Hoca "Espiri dersindemiyiz! Konumu bile işleyemiyorum bu soytarı yüzünden!"
Sanem Hoca Çiğdem Hocaya dönerek konuştu.
Sanem Hoca "Müdür yardımcısı.Bu sınıfa getirmemi söyledi.Bu sınıfta derse katılacak bugün."
Sanem Hoca Sefa'nın kulağını bıraktı.Sefa hızla kıp kızarık oaln kulağını ovuşturdu.
Sefa "Hocam ne gerek vardı bu kadar eziyete.Ta derse girmeden önce başından dedim.Bu sınıfa geleyim diye.Bakın boşu boşuna Müdür Yardımcı'nın odasını gezdik.Güzel eliniz yoruldu kulağımı çekmekten."
Sefa eğilerek bir prens misali Sanem Hoca'nın kulağını çekmiş olan eline öpücük kondurdu.
Ardından bütün sınıfta "Oooooo." sesleri yükselmeye başlamıştı.
Sefa "Güzel ellerinizi yorduk ama afedersiniz."
Sanem Hoca'nın sinirinden zerre kadar eser kalmamıştı.Hatta gülümsemişti.
Senem Hoca "Git otur.Seni gözü görmesin bu gün.Fena sinirlendirdin beni."
Sefa tek kulağı kızarık bir şekilde yürüyerek bize doğru yaklaştı.Tam önümüze Ekrem'in yanına oturdu.Başını Tuğçe'ye çevirdiğimde ateş püskürten gözlerle Sefa'ya bakmakta olduğunu fark etti.Sefa Ekrem'e sırıtarak bakarken.Tuğçe sesini en ince haline getirerek Sefa'nın taklidini yapmakla yetindi.
Tuğçe "Güzel ellerinizi yorduk ama afedersiniz."
Sefa arkasına dönerek sırıtarak Tuğçe'ye baktı.
Tuğçe "Dön önüne!!"
Bizim sıramızın yanındaki sıranın ön çapraz tarafındaki kız, Sefa'nın daha demin yaptığı şeyden dolayı hayranlıkla onu izliyordu.Tuğçe bunu farkedince, sinirleri dahada artmıştı.Patlamak üzere olan bir bomba gibiydi artık.Kıza bakarak sinirle konuştu.
Tuğçe "Ne bakıyorsun lan! Dön önüne beynini patlatıcam şimdi Gerizekalı!
Kız suratı düşük bir şekilde önüne dönerken Sefa'da ne yaptığını farkederek arkasına dönüp ateş püskürten Tuğçe'ye gülerek baktı.Masanın üstünden arka tarafa doğru eğilerek Tuğçe'nin yanağından hızla öptü.Çapraz taraftaki kızda bunu görerek büyük bir hışımla önüne döndü.Tuğçe çok sinirliydi.Bu sinirle birilerine zarar verebilirdi.Yanağından öpen Sefa'yı hızla itti.
Tuğçe "Ne yapıyorsun ya!"
Sefa yerine oturdu, sırıtmasını hala yüzünden silmemişti.
Tuğçe "Önüne dön!"
Sefa "Tamam ya.Dönüyoruz kızma."

29.Bölüm Sonu....

**Kayıt tarihi** : 21/01/11

hahaha super bölumduu bayildim gercekten.

sefa muthisss yaaa Very Happy

yeni bölum hemen gelsin Very Happy

ellerine saglik Very Happy

es sahnellerine BAYILDIM Very Happy

**Kayıt tarihi** : 20/01/11

Sefa komedi yaaaa Very Happy

Valla ne yalan söyleyeyim bu bölümde ki favorim Zeynep'ti.Polat'ın hakkından anca Zeynep gelir Crying or Very sad

Bölüm sanki kısa gibi geldi bana ya.Okumaya doyamıyorum kiiii.Okudukça , okuyasım geliyor.Yine şahane bir bölümdü.Emeklerine sağlık kraliçem , döktürmüşsün gene Crying or Very sad

Senin bu senaryoyu dizi yapsan izlenme rekorları kırar yeminle Crying or Very sad

Eline , koluna sağlık.Uykusuzluğuma iyi geldi bu bölüm Very Happy

Yeni bölüm en kısa zaman da bekliyorum Very Happy