"Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa

**Kayıt tarihi** : 22/08/10

Harika ötesi olmuş yeni bölümü merakla bekliyorum....

**Kayıt tarihi** : 25/11/10

fatime demiş ki:: Çok güzel olmuş (:

Karşılarına Sefalrın çıkacağını falan tahmin etmiştim (:

Birde Ekrem Sevil sahnesi falan ama böyle de gayet güzeldi (:

Sevilin kabuslarına bir türlü anlam veremedim birinde Ekrem gel diyordu Sevil gitmiyordu.Şimdide Sevil gidiyor Ekrem gelmiyor. (:

Fazla naz aşık usandırır (:

Sadede gelirsem bölüm çok güzel eline sağlık (:

**Kayıt tarihi** : 22/08/10

Yeni bölüm ne zaman gelecek...

Misafir

Diğerkinin Finalini yeni yazdığım için biraz bekleteceğim sizi.

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

uygun olduğun zaman yazarsın (:

Misafir

Damarlarımda Akan Zehir - Sınıf - 23.Bölüm

Sevil ;

Kuvvetli
bir ses başımı masadan kaldırmamı sağlamıştı.Bir dakika sıra mı?
Ha.Doğru ben sınıftaydım.Derse girmiştim.En arkalardan boş sıraya
oturmuştum.Hoca çoktan ders anlatmaya başlamıştı.Bir şeyler zırvalıyordu
her zaman gibi.Ekrem ortalarda yoktu.İlk dersti ama ortalarda yok.Can
sıkıntısından başımı sıraya koymuştum.O anda uykuya dalmış
olmalıydım.Şimdiki zilde tenefüs zili olmalıydı.Gözlerimi büyük bir
güçlükle açmaya çabaladım.Sonunda açılmışlardı.Başımı yanımda duran
sıraya çevirdim.Biri oturmuş olmalıydı.Altıncı hissi öyle olduğunu
söylüyordu.Masanın üstüne kolunu dayamış bir şekilde beni izleyen bir
çift gözle karşılaştım.Mavi.Mavi gözler.Ağmı açarak sonunda konuşmayı
becerebilmiştim.
Sevil "Ekrem."
Ekrem "Uyandın mı prenses."
Sevil "Sen yoktun.Ne ara geldin?"
Kolundaki saate bakarak cevap verdi.
Ekrem "Yirmi dakika kadar önce.Geldiğimde uyuyordun."
Sevil "Neden geç geldin?"
Ekrem "Biraz işim vardı."
Sevil "Ne işi?"
Ekrem "Denizin telefonlarımıza düzenlediği şeyi iptal ettirmek için."
Sevil "Tenefüs arasındada yaptırabilirdin değil mi?"
Ekrem
"O delinin ne yapacağı belli olmaz.Ne kadar çabuk etkisiz hale
getirirse o kadar diyerekten iptal ettirdim.Hayırdır? Benimi bekledin?"
Sevil "Yok canım ne bekleyeceğim.Ders işte değil mi? Öyle sıkılmış uyuya kalmışım."
Ekrem "Sen şuna seni beklerken uyuya kaldım desene."
Ekrem gülerek bana baktı.
Sevil "Ne var bekledim olamaz mı yani?"
Ekrem "Olamaz demedim ki? Onu sen dedin."
Gülümsemesinden çok eğlendiği belliydi.Bende gülerek cevap verdim.
Sevil "Beni sinir etme bak çok kötü olur."
Ekrem "Öyle mi? Ne olur mesela Prenses."
Sevil "Bilmem mesela kafana darbeler yiye bilirsin."
Masanın
üstünde duran kalemliği elime aldım.Ekrem'in kafasına vurmak için
yöneldim.Hızlı bir hareketle bileğimi kavradı etkisiz hale
getirdi.Başını yaklaştırarak bana baktı.
Ekrem "Ya etkisiz hale getirirsem?"
Sevil "Çareler tükenmez."
Ekrem "Mesela."
Gözlerimin
içine öyle güzel bakıyordu ki, içimde hiç hissetmemiş olduğum
kıpırdılar hissediyordum.Sanki karnımda kelebekler uçuşuyor misali buna
uygun olurdu.
Sevil "Mesela.Bunun gibi."
Ayağımı tekme atmak
için havaya kaldırdım.Bir anda bacaklarının arasına sıkıştırarak bu
seferde ayağımı etkisiz hale getirdi.Sırıtarak bana baktı.Eğlencesine
tuz biber olmuştum.
Ekrem "Eee? Başka var mı?"
Hızlı bir hareketle boş olan elimle arkadan kitap aldım.Sert bir şekilde kafasına geçirdim.
Ekrem "Ahh."
Sevil "Bak varmış demek.Nasıl oldu?"
Kafasının
acımasıyla tutuğu elimi ve ayağımı bıraktı.Acısına yönelmiş
gibiydi.Zafer gülümsemesiyle otuz iki diş sıratarak Ekreme baktım.Bir
süre öyle durduktan sonra.Başını kaldırarak bana baktı.
Ekrem "Ben bunun altında kalmam ama."
Sevil "Hımm.Öyle mi? Naparsın mesela."
Ekrem
yavaşça iki eliyle ellerimin bileklerini sıkıca tuttu.Bacaklarıylada
Ayaklarımın ikisinide sıkıştırarak etkisiz hale getirdi.Şimdi işte
gerçekten savunmasız kalmıştım.Kurtulmak için debelenmeye başladım.
Ekrem "Noldu prenses.Savunmasız kaldınız galiba."
Sevil "Nasıl olsa kurtulacağım."
Kurtulmak için hızla ellerimi çekiştirmeye başladım.Bilekleri çok güçlüydü.Kurtulamıyordum.
Sevil "Ya.Ekrem bırak yaa."
Ekrem "Hani kurtulacaktın?"
Sevil "Senin o koca ellerin küçük bileklerimi kelepçe gibi sıkıştırırsa tabi kurtulamam."
Ekrem "Bana koca elli diyorsun bide.Cık.Cık.Cık.Prenses.Anlaşma bulacağınıza.Yangına körükle gidiyorsunuz."
Sevil "Doğrular."
Ekrem "Ne doğrular?"
Sevil "Kacaman ellerinin olması."
Ekrem "Benim ellerim kocaman değil senin bileklerin küçük prenses."
Sevil "Ne demişler bükemediğin eli öpeceksin."
Ekrem "Elimi mi öpeceksin? Daha o kad....."
Ani
bir hareketle sertçe Ekrem'in dudaklarına yapıştım.Konuşması yarım
kalmıştı.Şaşırmıştı.Böyle bir tepki beklemiyordu.Sertçe öperek geri
çekildim.Nefessiz kalmış olduğumu fark etmiştim.Gözlerinin içine
baktım.Sonra dudaklarına.Dudakları kızarmıştı.O kadar sert öpmüştüm
ki.Bu yüzden olmalıydı.Çok tatlı ve şaşkın görünüyordu.Bu bende onu
tekrardan öpme isteği uyandırıyordu.
Sevil "Yeterince ikna edicimiyim sence?"
Ekrem "Aslında değilsin.Olamamanı seviyorum."
Sevil "Beceriksiz diyorsun yani."
Ekrem "Becerisiz olmanı seviyorum."
Sevil "Niye? Sen bir düzüne kızla öpüştün galiba."
Ekrem "Hayır.İlk öptüğüm kız sensin."
Ufak bir kahkaha atarak sinir bozucu bir şekilde Ekrem'e baktım.
Sevil "Buna inanmamımı bekliyorsun?"
Ekrem "Evet."
Ekrem çok ciddi bir şekilde bana baktı.
Sevil "Ciddisin."
Ekrem "Evet."
Sevil "Neyse bıraksana beni."
Ekrem "Bana bir söz verirsen bırakırım."
Sevil "Ne sözü?"
Ekrem "Hayatının sonuna kadar öptüğün tek insan olarak kalacaksam.Bırakırım."
Sevil "Ne!"
Sinirli bir şekilde Ekrem'e baktım.Bu ne biçim bir sözdü böyle?
Ekrem "Ne ne?"
Sevil "Böyle saçma bir şey için söz vermeyeceğim."
Ekrem "Bırakmayacağım.O zaman."
Sevil "Sanki herkesi öpüyorum!"
Ekrem "İyi işte öpüyorsun demedim söz ver dedim."
Sevil "Elinden gelse.Zorla beni tutacaksın!"
Ekrem "Sana Aşığım!"
Sevil "Bende sana! Ama böyle saçma bir şey için söz istemiyorum."
Ekrem "Ben istiyorum."
Sevil "Tamam.Söz oldu mu?!"
Ekrem "Oldu."
Ekrem ellerimi ve ayaklarımı bıraktı.Beni çok sinirlendirmişti.Böyle bir söz istemesine gerçekten sinirlenmiştim.
Ekrem "Benden başkasıyla olmanı düşünemiyorum."
Sevil "Sende başkasıyla olmayı düşünmüyorum!"
Ekrem "Sevil benim nasıl biri olduğumu biliyorsun.Bu yolda dayanamayıp yorulabilirsin."
Sevil "Yorulsanda ben senin yanında olacağım.Yorulduğumda bırakmak için tutmadım ben senin elini!"
Ekrem "Tamam sakin ol."
Sevil "Hayır ya! Sen bana böyle bir şeyi nasıl söylersin!"
Ekrem "Daha iki güne kadar elimi tutmak istemeyen, beni sevmediğini söyleyen birine söylüyorum bunu Sevil!"
Sevil "Özür dilerim."
Ekrem "Tamam boşver."
Oturduğu yerden ayağa kalkarak.
Ekrem "Tenefüs ben biraz bizimkilerin yanına uğrayacağım."
Sevil "Bende geleceğim."
Ayağa
kalktım.Koridora çıktık.Yan yana yürüyerek.Melikelerin sınıfına
yürümeye başladık.Elimle Ekrem'in boşlukta salanan elini sıkıca
tuttum.Başını çevirerek gözleriyle bana baktı.Sınıftaki gerginliğini
hala üzerinde taşıyordu.Yanağına eğilerek küçük bir öpücük
kondurdum.Oradan kulağına eğildim.
Sevil "Seni Seviyorum Mavi gözlü prensim."
Gözlerinin
içi tekrardan parmaya başlamıştı.Kollarını belime dolayarak sımsıkı
sarıldı.Bende kollarımı boynuna dolayarak sımsıkı sarıldım.Kulağına
doğru tekrardan konuştum.
Sevil "Ne olursa olsun sonuna kadar seninleyim."
Sarılmayı bıraktı.Elimi tuttu.Gülen gözlerle bana baktı.Bir öksürürk sesi gözlerimizi sesin geldiği tarafa yöneltti.
Sefa "Sarılmanız bittiyse hani bizide görseniz."
Ekrem "Sen nerden çıktın oğlum yaa.Bir rahat yok."
Melike "Asıl siz nerdesniz yaa.Ders başlıyacak birazdan neredeyse."
Sefa "Ders o kadar güzelmiş ki ayrılamamışlar sınıftan :D"
Ekrem "Aynen.Dediği gibiydi."
Ekremle Sefa sırıtarak birbirlerine baktılar.
Cenker "Yemek saatinde buluyoruz yemekhanede."
Tuğçe "İki saat sonra."
Uzaktan bize bağıran bir ses yanımıza yaklaşıyordu.Kafalarımızı çevirdik.
Zeynep "Müjdemi isterimm!"
Sefa "Noldu kız?! Bune sevinç?"
Zeynep "Polat karakollarda sürünüyor.Büyük ihtimalle içeri girecek. :D"
Ekrem "İşte süper haber diye buna derim."
Zeynep "Bu arada bana mal versenize."
Sefa "Kızım bağırmasana okulun ortasında!"
Ekrem "Ses tonuna dikkat et Zeynep hanım."
Cihan "Vayy.Toplanmışız."
Zeynep "Eksik kal!"
Zeynep arka taraftan gelen Cihan'a sinirle baktı.
Cihan "Bu gün cuma okuldan sonra.Evlerinize gidecekmisiniz?"
Ekrem "Ben gitmeyeceğim."
Cihan "Bende gitmiyorum."
Tuğçe "Giden var mı diye sorsanız daha mantıklı olurdu. :D"
Zeynep "Ben gideceğm.Daha doğrusu gitmek zorundayım.Bizimkiler taşınacakalarmış.Onlara yardıma gideceğim."
Melike "Yardıma gelelim mi?"
Zeynep "Sağolun da gerek yok"
Tuğçe "Nereye taşınıyorsunuz."
Zeynep ".... villalarına taşanıyormuşuz.Bi villaları eksikti."
Cihan "Ne! Dibimemi taşınıyorsun."
Cihan sırıtarak Zeynep'e baktı.
Cenker "Bizim tarafamı taşınıyorsunuz. :D"
Zeynep "Allahımm.Şakamı bu yaa!"
Zilin çalma sesiyle hepimiz kendimize gelmiştik.
Ekrem "Eveet.Derse."
Melike "Bu ders sınıflar belli olacaktı dimi?"
Cenker "Evet."
Ekrem "Neyse sınıflara dönelim."
Ekrem'le
birlikte hızlı adımlarla sınıfa döndük.Sıramıza oturduk.Ardından hoca
içeri girdi ve hızla kağıtları dağıttı.İlk önce benim kağıdımı
verdi.Hemen dereceme baktım.Bir sınıf düşmüştüm.Salak kafam böyle bir
şeyi nasıl yapmıştım.Ekrem!le aynı sınıfta değildik kesin.Ekreme döndüm.
Sevil "Sen aynımısın?"
Ekrem "Hayır.Bir sınıf düştüm."
Sevil "Ne! Ama sen.Nasıl olur."
Ekrem gülerek bana baktı.
Ekrem "Senin şıklarının aynısı yaptım."
Sevil "A-ama nası.Ya sen delimisin!"
Ekrem "Evet.Deliyim.İyikide deliyim ne güzel aynı sınıftayız işte."
Sevine
gülümseyerek Ekreme baktım.Aslında ona kızmam gerekiyordu ama aynı
sınıfta olacağımız için mutlu olmuştum.Acaba bizimkiler hangi sınıfa
düşmüştü? Onlarıda çok merak ediyordum.
Sevil "Sefa, Tuğçe, Melike, Cenker, Cihan ve Zeynep hangi sınıfa düştüler acaba."
Ekrem "Aşkım neden.Tek tek isimlerini sayıyorsun.Bizimkiler de gitsin işte."
Gülerek Ekreme baktım.
Sevil "Aşkım mı?"
Ekrem "Evet.Ne oldu?"
Sevil "Hiçç.Garip geldi sadece."
Ekrem "Garip gelmiş gibi değilde.Sanki daha çok hoşuna gitmiş gibi duruyorsun."
Sevil "Ekreem."
Ekrem ciddi durmaya çalışarak cevap verdi.
Ekrem "Efendim."
Sevil "Beni sinirlendirme."
Ekrem "Sen sinirlenmiyorsun ki utanıyorsun."
Sevil "Öff.Her neyse işte."
Sınıftaki hoparlörden müdürün sesi gelemey başladı.
Müdür
"Bu gün bütün öğretmenlerin toplantısı vardır.O yüzden Zilden sonraki
bütün dersler iptal edilmiştir.İsteyen evlerine gidebilir.Yemekhanenin
saatide değişmiştir.Zilden sonra yemekler çıkacaktır.İyi günler."
Sevil "Süpermişş!"
Ekrem "Sevil senden bir şey istesem."
Sevil "Ne.Noldu?"
Ekrem "Evet.Gidecekmisin.Bu gün?"
Sevil "Hayır.Yarın gitmeyi düşünüyorum.Bir şey mi oldu?"
Ekrem "Bu günü benimle geçirirmisin?"
Sevil "Ha?"
Ekrem "Yani.Beraber dışarıda birşeyler yaparız."
Sevil "Olur.Gelirim."
Ekrem "Yemekte çocuklarla buluştuktan sonra.Dışarı çıkalım o zaman."
Kulağımıza
kuvvetli bir zil sesi gelmesiyle bütün sınıf ayaklandı.Ekrem'le
eşyalarımızı toparlayarak.Sınıftan çıktık.Yatakhanelere eşyalrı bıraktık
ve Yemekhanenin önünde durduk.Tabaklarımızı alarak yemeklerimizi almaya
başladık.Sırtımda sert bir el hissettim.
Tuğçe "Hangi sınıfa düştünüz."
Sevil "Bir alt sınıfa düştük maalesef ki."
Sefa "İkiniz birden mi?"
Ekrem "Seville aynı şıkları işaretleyince öyle oldu."
Ekrem sırıtarak Sefaya baktı.
Sefa "Haydaa."
Sevil "Bunun nesi var böyle."
Tuğçe "Ya sormayın en üst sınıfa uçmuşta.Yanlız kalacağım diye şey yapıyor."
Sevil "Sen.Hangi sınıfa düştün?"
Tuğçe "Sizinle aynı sınıfa."
Yemeklerimizi alarak.Cenker'in, Melike'nin ve Cihan'ın oturduğu masanın yanına gittik.Tabaklarımızı bırakarak oturduk.
Melike "Cenker'le en üst sınıftayız!"
Sevil "Bizde bir alt sınıfa düştük.Ekrem'le.Bu benimle aynı şıkları işaretlemiş."
Cihan "Bende en üst sınıftayım."
Cenker "Aynı sınıftayız yane."
Sefa"Oha.Ne olmuş lan.Bütün sınıflar alt üst olmuş.Beklenmeyen derecelerde herkes."
Tuğçe "Öyle oldu.Helede senin en üst sınıfa fırlaman."
Ekrem "Kesin kopya çektin dimi?"
Sefa "Ya ben bir şey yapmadım.Kıza gülümseyince kız bütün cevapları verdi ben napıyım.E bakmamakta ayıp olurdu yane. :D "
Tuğçe Sefanın kolunu sertçe cimcikledi.
Tuğçe "Sefa seni gebertirim!"
Sefa "Aşkım sakin ol yaa.Zaten ben bir sınıf düşücem merak etme ne yapayım ineklerin içersinde.
Cihan "Ayıp oluyor yani."
Melike "Yani.Aynı sınıftayız."
Zeynep "Selam milleeet.Durun ben siz sormadan söyliyeyimm.En üst sınıftayım! Süper değil mi!"
Melike "Tebrik ederim."
Sefa "Süpermiş.Gerçekten Cihan'la aynı sınıfta olman süpermiş. :D Süperin ve ötesi yani :D"
Zeynep "Beni ilgilendirmiyor.Ben derslerime odaklı olacağım."
Ekrem "Çocuklar sohbetinize doyum olmaz ama biz kalksak."
Melike "Seville mi?
Sefa "Ekrem sen söyle bir gelsene seninle birşey konuşacağım.
Ekrem ve Sefa uzak bir kenara gittiler.Uzun süre konuştular.Yanımıza döndüler.
Ekrem "Tamam.Hep beraber gidiyoruz.
Zeynep "Ben gelemem.Eve gideceğim."
Ekrem "Seni bırakırız 3 saat sonra evine sende geliyorsun."
Melike "Nereye?"
Sefa "Süpriz kızım süpriz.Adı üstüne."
Sefa koşarak yemekhaneden ayrıldı.
Tuğçe "Nereye giti bu?"
Ekrem "Gelir şimdi."
Koşarak aynı dakikanın içinde Sefa içeri girdi elinde bir sürü yazma vardı.
Zeynep "Napacaksınız bunları yaa."
Sefa "Bütün kızların gözünü bağlıyoruz ve götürüyoruz."
Sevil "Ya delirdiniz mi? Açıkken gidelim nereye gideceksek."
Sefa "Olmaz."
Ekrem "Ya güvenin bize."
Melike "İyi madem öyle olsun."
Sefa ve Ekrem sıradan hepimizin gözünü bağladılar.Bizi kollarımızdan girerek uzun bir süre yürüttüler.
Zeynep "Yaa.Yeter yürümekten ölücem şimdi!
Ekrem "Tamam durun!
Melike "Yeter haa! Şimdi gözüm kapalı dövücem sizi!
Sefa "Amma söylediniz açın ya!"
Sinirle gözümdeki yazmayı çektim.Çekmemle bir ağzım şaşkınlıktan kocaman açılmıştı...... koskoca denizin ortasındaydık.

23.Bölüm Sonu.

**Kayıt tarihi** : 22/08/10

Harika bir bölümdü..Yeni bölümü büyük bir merakla bekliyorum.Bizi fazla bekletme... Very Happy

**Kayıt tarihi** : 25/11/10

Çok güzel olmuş, canım... Bayıldım...

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

Ekremim işte ya romantik çocuk "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa - Sayfa 38 277638789

Sevilide utandırıyor ya çok hoşuma gitti :D

Bölüm harika olmuş denizin ortasında ne işleri var onuda merak ettim :D

Yeni bölümü bekliyorum (:

**Kayıt tarihi** : 22/06/11

fatime demiş ki:: Ekremim işte ya romantik çocuk

Sevilide utandırıyor ya çok hoşuma gitti :D

Bölüm harika olmuş denizin ortasında ne işleri var onuda merak ettim :D

Yeni bölümü bekliyorum (:

Misafir

Teşekkürler.
Beğenmenize sevindim.

Misafir

Damarlarımda Akan Zehir - 24.Bölüm

Sevil ;

Melike "Aaaa! Ne işimiz var bizim burda."
Zeynep "İmdaaaaat' Kaçırıyorlar!"
Cenker ani bir hareketle Zeynep'in ağzını kapadı.
Cenker "Kızım manyakmısın ne bağırıyorsun!"
Tuğçe "Açıklama yaparsanız sevineceğiz."
Cihan "Tekne işte neyini açıklayacağız?"
Tuğçe "O kadarını anladıkta ne işimiz var bu teknede."
Sefa "Ne güzel deniz işte.Sizdede zevk yok."
Tuğçe "Göstericem sana zevki!"
Sefa "Göstersene. :D"
Ekrem "Amma vıdı vıdı ettiniz.Sefa yanaş abicim kıyıya atalım bunları.Memnun olmadı bunlar."
Ortada
büyük bir tartışma çıkmaya başlamıştı.Yaptıkları süpriz güzeldi ama bu
kadar aksiyondan sonra herşeyi garip karşılar olmuştuk.
Sevil "Ya tamam ne güzel hep beraberiz işte.Oturun kızlar.Boğaz manzarası var."
Tuğçe "Yani gözlerim o kadar çok kapalı kalmış ki.Göremiyorum!"
Melike "Biri hemen burda ne olduğunu aç! Durun bir dakika."
Ekrem "Ne oldu Melike'cim.Sanki hafızan çalışmaya başladı gibi."
Melike "Dur bir dakika yaa.Ekrem bu babanın teknesi değil mi? Hane biz bi kere binmiştik."
Ekrem "Evet.Çok iyi."
Melike "3 yıl önce felandı."
Zeynep "Ya.Benim gitmem lazım eve, daha doğrusu yeni siteye."
Ekrem
"Tamam.Zaten o site karşı tarafta değil mi? Bu trafikte karşıyamı
geçeceksin? Biz seni sitenin yakınlarında bir yerde bırakırız."
Zeynep "İyi o zaman."
Zeynep Sefa'ya döndü.
Zeynep "Sefa sen bana."
Sefa "Ya öff.Başka satıcımı yok ya okulda!"
Zeynep "Napıyım! Bir tek seni tanıyorum!"
Sefa "Bak Ekrem var.Cihan var."
Ekrem gözlerini kaçırarak denize baktı.
Zeynep "Ya ver işte.Sen!"
Sefa "Tamam.Kalk."
Zeynep "Nereye ya."
Sefa "Şöyle köşeye gel köşeye!"
Sefa'yla
Zeynep teknenin en köşesine gittiler.Bir şeyler yapmamız
lazımdi.Bunları bu illetten kurtarmalıydık.Bunu kendileride
istiyordu.Artık bir şeyler yapmalıydık.Sefa Zeynep'e ufak bir poşet
uzakmıştı.Zeynep'te rakamını göremediğim bir para uzattı.Sefa parayı,
Zeynep'te ufak poşeti cebine attıktan sonra tekrardan yanımıza
geldiler.Boş olan teknenin ortasına oturdular.Tekneye
baktım.Beyazdı.Lüks bir tekneydi.Dizilerde gördüğümüz teknelere
benziyordu.Binmeyi isteyipte asla binemeyeceğiniz türden.Başta herkes
şikayet etsede herkesin keyfi yerine gelmeye başlamıştı.Herkes güneş
karşısında mayışıyordu.Havalar tam sıcak olmadığı için üzerimizde
ceketler vardı.Melike sessizliği bozarak konuşmaya başlamıştı.
Melike
"Ya biz.O kadar olaya gittik.O kadar şey yaptık.Farkettimde, aslında
çok birbirimizi tanımıyoruz.Ailelerimizi, nerede yaşadığımızı, neler
yaptığımızı, nelerden hoşlandığımızı.Birbirimize sırtımızı yasladık
neredeyse ama hala birbirimizi çok tanımıyoruz."
Tuğçe "Eee.Hadi başlayın o zaman."
Cihan "Ekrem başlasın."
Ekrem hüzünle gözlerini denize çevirdi.Uzun bir süre baktıve kafasını Melikeye çevirdi.
Ekrem "Sen benim yerime anlatırmısın."
Melike
"Tamam.Biz Ekremle çocukluk arkadaşıyız.Aynı yerde
oturuyoruz.Evlerimiz yakın.Ekrem'in babası iş adamı zengin.Villada
yaşıyorlar.Annesi küçükken öldü.Babasını sevmiyor."
Ekrem "Nefret ediyor demek daha doğru olur."
Cihan "Yani sen bu kadar zenginsin ve haftasonu eve gitmiyorsun.Neden?"
Cenker "Aynen.Her imkanın varsa neden bütün hayatın okul."
Ekrem
"Annem öldükten sonra o evde zor yaşadım.Sokaklarda geçti hep.Bazen
Melike'lerde kaldım.Çoğu zaman evi sadece yatmak için kullandım.Bir otel
gibi.O adamın yüzünü bile görmek istemiyorum.Annem hastayken onu
aldattı.Hemde bizim evde.Bende yatılı okul fırsatını kullandım.Düzgün
bir hayata başlamak istedim.Yeni bir hayat dedim ama olmadı.Melikede bu
okuldaydı nasıl olsa kardeşimde burdaydı.Gayet
iyiydi.Herşey.Mutluydum.Sonra... Sonrasını biliyorsunuz zaten.Her şey
mutlu devam etmedi.Başım bir türlü boktan kurtulmadı."
Melike "Ben Sefa'nın hayatını merak ediyorum.En neşelimiz.En şakacımız.Ailesi hakkında hiç bir şey bilmiyoruz."
Tuğçe "Bende bilmiyorum.Sevgilisiyim güya."
Sefa "Ben konuşmak istemiyorum.Devam edin siz."
Ekrem "Ben bile bilmiyorum lan.Senin hayatın ne? Nesindir.Necisindir? Nerde yaşarsın?"
Sefa "Bu konuda konuşmayacağımı söylemiştim!"
Sevil
"Tamam en son Sefa anlatır.Benim babam öldü.Annemle yaşıyoruz.Öyle
geçinip gidiyoruz.Klasik bir hayatımız var.Galiba hayatımdaki en büyük
aksiyon bu okula geçmek oldu.Zeynep sen anlatsana."
Zeynep
"Benimkide normal hayat işte.Annem babam orta gelirin biraz üstünde
aileler.Bu okula geçtim yeni.O kadar hayatım.Birde sinir bozucu bir
erkek kardeşim var.Adı Selim.Benden bir yaş küçük." başka okulda."
Cenker
"Benimkini biliyorsunuz.Zaten Cadı bir kız kardeşim var.Cihanla aynı
mahalledeyiz.Cihan bir kaç apartman ötemizde oturuyor."
Hepimizin kafası cihana çevrilmişti bu seferde.
Cihan
"Abimle beraberiz.Annem babam daha 1 yıl önce öldüler.Abim büyük
çalışıyor.Daha annem biz küçükken öldü.Babamda bir şirkette
çalışıyordu.Şöfördü.Bir çatışma çıkmış ve ağır yaralanmış.Hastaneye
kaldırdılar ama yetiştiremediler.Öldüren adamı bulamadılar hala
arıyorlar ama ortalarda yok.Kimlik belli herşey belli."
Sevil "Sen bu yüzden mi.Polis olmak istiyorsun."
Cihan "Evet.Yapamadıkları şeyleri yapmak istiyorum."
Zeynep üzgün bir şekilde baktı.Gözlerini kaçırdı.
Tuğçe
"Bizde normal bir aileyiz işte.İki yaş küçük erkek kardeşim
var.Annemle babam bize düşkünlerdir.Özellikle benim üstüme
titrerler.Klasik normal aile hayatı."
Sevil "En son Sefa kaldı."
Ekrem "Hadi abicim seni dinliyoruz."
Sefa "Anlatacak bir şeyim yok."
Cenker "Sefa.Seni tanımamız lazım."
Sefa
"Konuşacak bir şeyim yok! Anlatabildin mi?! Yok! Ne şaşahalı bir
hayatım nede normal bir hayatım yok! Evim yok! Annem babam yok! Ailem
yok! Anlatabildim mi! Yok!
Sefa farkında olmadan avazı çıktığı
kadar bağırmaya başlamıştı.O kadar kuvvetli bağırıyordu ki.Boynundaki
büyün damarları dışına çıkmış, suratı kıpkırmızı olmuştu.Hepimiz Sefa'yı
ilk defa böyle görüyorduk.Galiba o şakacı Sefa'nın altında neler
vardıda biz görememiştik.Tuğçe bile korkmuştu.İlk bağırmaya başladığında
irkilmişti.Sert çıkışınsan sonra ses tonunu en kısığa almıştı şimdide
sanki.
Sefa "Uçak kazası.Öldüler.İkisi birden.Ben çok
küçüktüm.Yetiştirme yurduna yerleştirdiler.Amcam yurt dışında ailesiyle
beraber.İşte babamla ortaklardı.İş ona kaldı ve parasının yarısını bana
gönderiyor.Bu okuldayım.Bir gün sokakta geziniyordum.Yolumu
kestiler.Dövdüler.En yakındaki hastaneye gittim.Orda bana genç bir
doktor baktı.O benim abim oldu.Yardım etti.Her başım sıkıştığında ona
gittim.Oda ayrı evde yaşıyor.Evi boşmuş o gece beni o şekilde evine
götürdü.Sonraki gün gitmek için yeltendim.İzin vermedi.Az bir para
karşılığında odasını tuttum.Sonra doktor olmak istedim.Bataklığın içine
batmıştım.Doktor olduğu için farklı zamanlarda evine hastalar
geliyordu.Gece yarısı dövülerek öldürülecek olan iki adam
getirildi.Komşular getirmiş.O gün ikisine birden bakarken bende yardım
ettim.O anda elime almak istediğim mesleğin doktorluk olduğunu
anladım.İyilik yapmanın nasıl bir duygu olduğunu tattım.Okul tatile
girince tekrardan Bahadır abinin yanına döneceğim.Bu kadar başkada bir
şey sormayın."
Sefa oturduğu yerden kalkarak hızla teknenin bizden
ufak en uç kısmına gitti.Oturdu.Başını iki elinin arasına aldı.Öylece
oturmaya başladı.Birbirimize baktığımız hepimizin perişan olduğunu
gördüm.Tuğçenin gözlerinden yaşlar süzülüyordu.Ekrem'in gözleri son
reddesine kadar dolmuş durumdaydı.Yumruklarını sıkıyordu.Melike
hüzünlüce öylece bakıyordu.Cenker elindeki çubukla oynuyordu.Zeynep uzun
bir süredir aynı noktaya bakıyordu.Cihan gözünü denizden
ayırmıyordu.Tuğçe yerinden kaltı.Gözlerini temizledi.Yavaş adımlarla
Sefa'nın yanına gitti.Tam arkasında durdu.Arka eğilerek yere eğilerek
sarıldı.Sefa başını kollarının arasından ağırarak kollarıyla Tuğçe'nin
kollarını tuttu.Koluna ufak bir öpücük kondurdu.Uzaktan görmemize rağmen
Sefa'nın gözlerinin kıpkırmızı olduğunu görüyordum.Nasıl bir hayattı
bu böyle? Hepizin hayatında hüzün vardı.Bir yerlerinde illaki.Sanki
hayat hepimizi bilerek bir araya getirmişti.Hepimiz yaralıydık.Hayat en
büyük haksızlığıda Sefa'ya yapmıştı.Bizi kahkahalara boğan her zaman
gülen ve güldüren çocuğa.Aslında her sırıtışında, gülüşünde acı
gizliymiş...... görememişiz.

24.Bölüm Sonu...

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

Sefanın olayı mantıklı bence her gülümsemenin ardında bir hüzün yatıyor.

Bölüm çok güzel olmuş bizi ağlatmayı mı planlıyorsun ne? :D

Yeni bölümü bekliyorum (:

**Kayıt tarihi** : 21/01/11

gercekten cok guzeldi bölum. sefaya acidim yaa yazikk Sad

yeni bölum cabuk gelsin lutfen Very Happy

**Kayıt tarihi** : 25/11/10

fatime demiş ki:: Sefanın olayı mantıklı bence her gülümsemenin ardında bir hüzün yatıyor.

Bölüm çok güzel olmuş bizi ağlatmayı mı planlıyorsun ne? :D

Yeni bölümü bekliyorum (:

Misafir

Teşekkürler...
Beğenmenize sevindim.

Misafir

Damarlarımda Akan Zehir - 25.Bölüm

Uzun bir ölümcül sessizliğin sonunda.Zeynep sessizliği bozdu.
Zeynep "Şey.Artık beni indirseniz iyi olacak."
Ekrem donuk bir yüz ifadesiyle ayağa kalktı.
Ekrem "Tamam.Şu kıyı iyi mi? Nasıl?"
Zeynep "Şu ilerideki sanki daha iyi.Daha yakın.Orada durabilirmisin?"
Ekrem "Tamam olur."
Yavaş
yavaş kıyıya yaklaşırken herkes sessizliğini koruyordu.Sefa'yla Tuğçe
bizden uzak bir köşede oturuyorlardı.Sefa hala kendine gelmeye
çalışıyordu.Yıllarca unutmaya çalıştığı şeyleri.Bir kez daha itiraf
ettirmiştik.Tekne kıyının önünde durdu.Zeynep hızlı adımlarla hareket
ederek çantasını aldı.Bir yerini acıtmamaya dikkat ederek aşağı
atladı.Bize dönerek el salladı.
Zeynep "Pazartesi görüşürüz."
Sefa sonunda Zeynep'e seslendi.
Sefa "Pazartesi ilk işin yeni bir satıcı bulmak olsun."
Sefa
sırıtarak Zeynep'e baktı.Bu kadar rahat bağırmasının nedeni etrafta
kimselerin olmamasındandı.Zeynep gülerek Sefa'ya cevap verdi.
Zeynep "Cihan'la Ekrem var ya.Gerek yok."
Zeynep
koşarak otobüs durağında durmuş olan otobüse yetişti.Sefa tam
eskisigibi olmasada daha iyi görünüyordu.Tuğçe'yle beraber oturduğumuz
yere geldiler.Bağdaş kurarak oturdular.Ekrem tekneyi hareket ettirmekle
meşguldü.
Cenker "Oğlum sen nerden öğrendin.Kullanmayı?"
Ekrem yüzüne çarpan soğuk güneşle gözünü kısarak cevap verdi.Sırıtmasınıda yüzüne takmıştı.
Ekrem "Öğrenmedim."
Cihan gülerek Ekreme baktı.
Cihan "Nasıl?! Bilmiyorsun ve sen kullanıyorsun.Nasıl iş o."
Ekrem "İlk kullanışım."
Sefa "Cihan çocuk doğuştan yetenekli.Dur bendede vardır belki yetenek."
Sefa oturduğu yerden kalkarak Ekrem'in yanına gitti.
Ekrem "Bak bu ileri bu geri.Şunlar ayarları."
Sefa
"Eee.Kolaymış bu.Sefa birden ileri gitmek için basınca hepimiz
oturduğumuz yerden yarım metre geri kaydık.Melike oturduğu köşeden
teknenin içine düştü."
Melike "Yavaş be! Sizin yüzünüzden kolumu sakatlıyacağım."
Tuğçe gülerek Ekrem'e seslendi.
Tuğçe "Ya öf Ekrem şuna verme tekne felan.Yoksa hepimiz denize uçacağız."
Ekrem "Haa.Evet bak o çok doğru.Birde sizi soğuk denizlerden toplıyamayız."
Cihan "Artık düşeni Sefa toplar."
Melike "Hem daha konuşmalarımız bitmedi.Biraz daha açılın ve buraya gelin."
Sefa "Konuşacak ne kaldı ki?"
Melike imalı bir şekilde Cihan'a baktı.
Melike "Mesela Cihan'ın neden Zeynep'i bırakıp gittiğinden konuşabiliriz."
Cihan "Konuşmak istemiyorum."
Sevil "Biz istiyoruz ama.Benim tanıdığım Cihan'ın o gece Tuğçe'yi tek başına bırakması için büyük bir nedeni vardır."
Cihan "Varda."
Sefa "Hadi.Dökül abicim.Ben bile döküldüm."
Cihan
"Onu orada bırakmak zorundaydım.Çünkü..Çünkü Polat Zeynep'i bana karşı
kullanırdı.Zeynep'in başı belaya girerdi.Onu orda bırakarak Zeynep'e
değer vermediğimi gösterdim."
Melike "Zaten vermiyorsunda."
Cihan "Hayır veriyorum."
Melike "Öyle mi?"
Cihan "Evet öyle.Yakalanmayacağını biliyordum.Çünkü o Zeynep.Her zaman herşeyden kurtulur."
Sevil "Nasıl yani.Buna güvenerek mi.Bıraktın onu."
Cihan "Sen söyle Sevil.Beraber kaçırıldınız ve ben yüzde yüz eminimki.O tek olsa ordan kaçmanın bir yolunu bulurdu."
Sevil "Şey.Doğrusu evet.Ben Ekrem'i arayarak vakit kaybettim."
Cihan "Zeynep'i hafife almayın.O çok zeki bir kız.Özel dövüş dersi aldı ve birinci geldi.Beyni zehir gibi çalışıyor."
Sevil "3 adamı birden halletmişti.Haklısın galiba."
Tuğçe "Peki.Hapa nasıl başladı? İsteyerek başlamamıştır heralde."
Sefa "Hayır isteyerek kullanıyor."
Cihan "Evet.Sen nasıl anladın bunu?"
Sefa "Ben o kadar çok insan gördüm ki.Zorunda alanları anlarım."
Cihan
"Aslında.Polat aklına girmiş.Anlatmıştı.Zor bir dönem geçiriyormuş ve
bu durumdada Polat'ın kanına girmemesi zor olmamıştır."
Kıyılardan uzaklaştık.Ekrem tekneyi durdurdu.Sefa'yla birlikte yanımıza gerek oturdular.
Sefa "Kılasik.Polat piçlikleri yani."
Sevil "Peki siz ne zaman kadar bunlara dahil olacaksınız?"
Ekrem "Neye?"
Melike "Sevil'in neyden bahsettiğini hepimiz çok iyi biliyoruz."
Tuğçe "Hap satmaya ve hap kullanmaya ne zamana kadar devam edeceksiniz?"
Ekrem "Lise bitene kadar."
Tuğçe "Delirdiniz mi? O zaman kadar ya daha çok kullanmaya başlarsanız.Ya ileriye giderse."
Ekrem "Bize dikkatli bak Tuğçe.Ne kadar uzun zamandır kullanıcıyız farkındamısın?"
Melike "Olabilir.Zararın neresinden dönerseniz kardır."
Ekrem
"Bunu yapamayız.Okulumuz ne olacak? Mezun olduktan sonra.Kimse
farketmeden bu işi halletmeye çalışacağız.Gerekirse Üniversiteye bir yıl
geç başlarız.Sen nediyorsun Sefa."
Sefa "Ben seninle aynı fikirde değilim."
Ekrem "Nasıl?!"
Sefa "İlk önce kurtulmamız gerektiğini düşünüyorum."
Ekrem "Ama okul? Okul ne olacak?"
Sefa "Dediğini ha lise bitince yapmışız ha şimdi? İkiside bir yıl kaybı değil mi?"
Ekrem
"Üniversite yeni bir hayat demek.Tedavi olacağız.Olduk diyelim.Bu
okulda okumaya devam ettiğimizde tekrardan başlama tehlikemiz var."
Sefa "Başka bir yatılı okula geçeriz.Çok mu zor.Notlarımız iyi.Bu pislik yerden kurtuluruz.Yeni bir hayat.Değişen ne?"
Ekrem "Yine bu yılın sonuna kadar beklemeliyiz."
Sefa "2 yıldan daha uzun değil ama ben şimdi giderim tedavi olmaya diyorsan.Ben dünden razıyım."
Ekrem "Yapma Sefa.Tdavinin ne kadar süreceğini bilmiyoruz.Zor yolalrdan geçeceğiz.Aynı şey değil."
Sefa
"Hayır.Ekrem Melike'ninde dediği gibi.Zararın neresinden dönersek
kardır diye düşünüyorum.Eğer bi ay sonra gidersek.Bir daha ki seneye
kadar kendimizi toplamamız çok yüksek."
Ekrem "Bunun kolay bir süreç olmadığını biliyorsun.Yıllar bile sürebiliyor!"
Sefa "Yada sadece bir kaç ay."
Ekrem "Herşeyin iyisinden düşünüemezsin."
Sefa "İyisinden düşünmezsen.Hiç bir şey olmaz.Umdunda."
Ekrem "Hayır.Sefa! Kesinlikle bu yıl sonuna kadar böyle bir şey düşünmüyorum!"
Sefa "Kendine gel Ekrem! Eğitim bir şekilde devam edecek zaten!"
Ekrem "O adamın bunu duymasını istemiyorum!"
Sefa "Tek düşündüğün bumu?!"
Ekrem
"Evet! Bu! O adam yıllarca babalık yapmadı! Şimdi gelip o koridor
köşelerinde.Bir halt olmadın! Senden adam olmaz! Karşılığı bumuydu!
Sözlerine tahammül edecek ne gücüm nede tahammulüm var!"
Sefa "Eninde sonunda öğrenecek! Değişen ne!"
Ekrem "Sen bunu anlayamazsın Sefa! Ne demek olduğunu bilmiyorsun!"
Sefa
"Doğru! Ben anlayamam! Babam yok değil mi! Sana göre özgürüm! Senin o
baba demek istemediğin sahip olduğun şeye ben sahip değilim!"
Sefa'nın
bu sözleri Ekrem'in suratına tokat gibi çarpmıştı.Bunu
görebiliyorduk.Hepimiz sessizce ayakta sinirle ikisinin tartışmasını
izliyorduk.İkisininde beynine kanlar hücum etmişti.
Sefa "Senin o baba demediğin adamın sana verdiği güç yeter!"
Ekrem "Bana kimse güç vermiyor! Kapa çeneni Sefa! Kapa Çeneni!"
Sefa "Eşitiz işte! Öyle baba olacağına olmasın diyorsun! Seninde yok!"
Ekrem
"Evet.Yok! Ben babamı sileli yıllar oldu! ve o zor zamanlarımda elimi
tutmamış birini.Sırf zorunda olduğu için yanımda olamsını istemiyorum!"
Sefa "Yeter lan! Seninle tartışmayacağım! Ne halin varsa gör! Ben bundan sonra dağıtıcı felan değilim! Bu işte yokum!
Ekrem "Bende yokum! Yakalanırsak! İşin içinden çıkamayız!"
Melike "İşte bu süper!"
Sefa ve Ekrem başlarını çevirerek Melike'ye baktı.
Sevil "Sonunda burda olduğumuzu farkettiniz nihayet."
Sefa "Tartışıyoruz ne bekliyorsun!"
Melike "Yumruk yumruğa girmediğiniz kalmadi bir."
Tuğçe "Siz farkında değilsiniz ama."
Ekrem "Neyin farkında değilmişiz!"
Sefa "Neyin farkında değilmişiz!"
Ekrem ve Sefa aynı anda sinirle Tuğçe'ye aynı anda bağırarak konuştular.
Tuğçe "Güya tartışıyorsunuz.Neden tartışıyorsunuz farkındamısınız.Aynı anda tedavi olmak için."
Sefa "Bunu anlamış olmana çok sevindim!"
Sevil
"Çünkü onlar kardeşler.Bunları beraber atlatacaklarına inanıyorlar.En
büyük güçleride birbirleri.Çünkü birbirlerini anlayan bir tek ikisi
var.Onlar ne kadar farketmek istemeselerde.Her zaman birbirlerinden
destek aldılar.Ekrem Sefa'ya düşmanca bakarken bile.Birbirlerinden güç
alıyorlar."
Ekrem ve Sefa sakince birbirlerine baktılar.Kafalarını
çevirerek bize baktılar.Sinirleri geçmişti.Sefa söylediğim şeyi
değiştirmeye çalışarak ısrar etti.
Sefa "Aynı fikirde değiliz.Ben hemen başlıyalım tedaviye diyorum."
Ekrem "Ya sen istemiyordun tedavi felan görmek!"
Sefa "2 ay içinde neler kazandığımızın farkındamısın sen!"
Ekrem "Değilim! Ne kazanmışız!"
Sefa
"Dost! Canını verebilecek dostlar! Tuğçe'yi kazandım! Tuğçe'yle
birlikte umut kazandım! Bunca beraber yaptığımız şey sonunda.İnanç
kazandım! Ve benim için yeterli! Bence sende neleri kazandığının farkına
var artık!
Ekrem "Yıl sonuna kadar olmaz!"
Melike "Şimdilik
bu konu kapansın mı? kısa bir süre için.Şimdilik satıcılık yapmamanızda
bir şey.Bir hafta sonra sınavlar var onları bir halledelim."
Sefa "Tamam."
Sevil "Senin planın ne Cihan.Bu okulda olmanın bir nedeni var değil mi?"
Cihan
"Bu okulun işeri çok karışık her yerde pislik var.Satıcılar
kullanıcılar.Liste çıkarmak zor olacak ve kanıt toplamam lazım.Sene
sonuna kadar anca çıkar herşey ortaya."
Ekrem "Tamam.Gidip
vermeden önce bize söylersin.Biz kendi isteiğimizle pislikler çıkmadan
önce gidelim.Okul birbirine çok karışacak."
Sefa "Öyle.Bizim bilmediğimiz satıcılar bile vardır büyük ihtimalle."
Sefa sessizleşti.Kafasına önüne eğdi bir süre sonra yukarı kaldırdı.
Sefa "Baksanıza."
Cihan ve Melike ne oldu anlamında başını salladılar.
Sefa "O zaman bizi ziyarete gelirmisiniz.Her hafta sonu."
Melike gözlerindeki hüzünle gülümsedi.Hepimiz aynı şekildeydik.
Cenker "Saçmalamasanıza lan.Tabi gelicez.Bırakırmıyız sizi.Sizsiz olmaz."
Ekrem "Destek alacağımzı bi sizler varsınız."
Sevil "Devamlı yanınızda olacağız.Bırakmayacağız."
Melike "Siz gitmeden önce.Bizde yatılı okul mu değiştirsek? İş iyicene tehlikelendi.Polat'lar peşimizi felan bırakmazlarsa."
Sevil "En güzeli hepimiz için yeni bir okul."
Cihan "Evet.En son bende değiştireceğim."
Tuğçe "Ya Zeynep? Onu ne yapacağız?"
Cihan "Onu ben ikna etmeye çalışacağım.Tedavisi için."
Melike
"Tamam.Ya siz şöyle temiz, pak bir okul araştırsanıza.İyi eğitim.Böyle
pislik olmayan bir yer.Nasıl? Sizin kolunuz uzundur.Hep beraber karar
verelim."
Ekrem "Tamam.Biz üçümzü bir araştıralım."
Sefa sırıtarak Ekrem'e baktı.
Sefa "Ne diyeceğiz oğlum.Hiç has satmadığınız bir okul varmı diyeceğiz."
Cihan "Öf.Tama yaa.Ben hallederim.Amam konuştunuz."
Ekrem "Süper atıştırmalık birşeyler var ortaya hazırlayalım mı?"
Melike "Öf.Siz oturun biz hallederiz.Kalk Tuğça hanım."
Tuğçe "Öyle olsun bakalım."
Kulağıma
tanıdık bir moledi geldi.Telefonumun melodisiydi.Ekrana baktığımda
gizli bir numara olduğunu gördüm.Ayağa kalkarak teknenin en uzak
köşesine gittim.Telefonu açtım.
Sevil "Alo."
Ses gelmiyordu.
Sevil "Alo? Alo!"
x "Keyfiniz yerinizde mi güzelim."
Duyduğum sesle ellerim zangır zangır titremeye başladı.Bu tanıdık ses.Polat'a aitti.
Sevil "Po-Polat."
x
"Evet.Çabuk tanıdın güzelim.Keyinizi çıkarın.Şimdi içerideyim.Adamlarım
var ama sessiz kalacağım.Bir süre huzurluca vakit geçirin.Çıktığımda
kendim ilgileneceğim.Ha.Tabi arada küçük süprizlerim olacak size.Eğlence
daha yeni başlıyor."
Sevil "Allah belanı versin! Allah belanı versin!"
Kendimden geçmiş bir şekilde denizin ortasında çığırırken.Herkes koşarak yanıma geldi.
Sevil "Allah belanı versin Polat."
Ekrem "Elimden telefonu alarak direk hoparlöre aldı."
Polat'ın kocaman kahkaha atışlarını hoparlörde herkes duyuyordu artık.Ekrem ve Sefa'nın yüzünden ateşler fışkırıyordu adeta.
Polat "İyi vakit geçirin güzelim.Sene sonuna doğru buradan çıkacağım ve hiç iyi şeyler olmayacak."
Ekrem "Evet! Yıl sonunda büyük bir bomba patlayacak seni.Şerefsiz! Her şey daha yeni başladı!"
Ekrem elindeki telefon sinirle kapattı.Evet.Doğruydu.Yıl sonunda doğru büyük bir bomba patlayacaktı.Hepimiz artık buna emindik.

25.Bölüm Sonu...

Dipnot:
Hadi buda size Pazar kıyağım olsun.Bol bol yorumlarınızı ve
beğenilerinizi bekliyorum.Ne kadar çok yorum ve beğeni olursa yeni bölüm
o kadar çabuk gelicektir.Birde yeni hikaye planım var fantastik.Ne
dersiniz? Bir de onun için yorumlarınızı alayım.

**Kayıt tarihi** : 21/01/11

bölum super olmus cok begendim . ellerine saglik Very Happy

Misafir

Teşekkürler beğenmene sevindim.

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

çok güzel olmuş.

polattan kurtuluş yok mu arkadaş? :D

yeni hikayeye başla bence çünkü gerçekten güzel yazıyorsun (:

yeni bölümü bekliyorum (:

Misafir

Teşekkürler yeni bölüm birazdan...

Misafir

Damarlarımda Akan Zehir - Gizli Park - 26.Bölüm

Melike "Biz bu heriften kurtulamıyacakmıyız ya!"
Sefa "Öyle görünüyor."
Sevil "En iyisi elimizi çabuk tutup bu okuldan gitmek."
Cihan "Olmaz sene sonuna kadar gitmeyin.Herşey ortaya çıktığın kimse size bulaşamıyacak."
Cenker "Başka ne dedi Sevil?"
Sevil "Çıkınca sizinle ben ilgileneceğim dedi.Arada küçük süprizlerim olacak dedi.Öf.Bilmiyorum."
Tuğçe "Yani.Bizimle uğraşacak."
Melike "Adamları ya Sevil gibi birimizi kaçırmaya kalkarsa?"
Ekrem "Bakın kesinlikle tek dolaşmak yok anlaştık mı? Kimse tek dolaşmayacak."
Ekrem sinirlice yere baktı.Başını kaldırarak sinirini yumruklarını arasına sıkıştırmak ister gibi ellerini sıktırdı.Sefada sıkıntılı bir ses tonuyla Ekrem'e katıldı.
Sefa "Evet.Kesinlikle tek olmak yok."
Melike "Ya.Şu tekneden insek gerçekten tadımız kaçtı."
Sevil "Evet.İnelim.Gerçekten miğdem bulanmaya başladı."
Solgun gözlerimle titreyen ellerime baktım.Soğuktan mı titriyorlardı, yoksa korkudan mı çözememiştim.
Ekrem "Tamam.İnelim."
Ekrem yavaş adımlarla yürüyerek tekneyi hareket ettirmek için içeri girdi.Okula en yakın olan kıyıya doğru yavaş yavaş giderken, derin derin nefes alıp veriyordum.Miğdemdeki o kusma hissinden kurtulmaya çalışıyordum.Melike garipliğimi fark etmişti.Ağır hareketlerle yanıma geldi, destek olmak istercesine kolunu omzuma attı.
Melike "Her şey iyi olacak inan bana."
Melike'nin yüzüme bakmasına aldırış etmeden.Denizde yavaş bir şekilde giden bir tekeneye baktım.
Sevil "Evet, belki geçecek ama biz daha çok acı çekeceğiz."
Melike "Evet, ama sonunda aydınlık bir gün ışığı bizi bekliyor."
Sevil "Ya.Aydınlığa ulaşamadan yarı yolda kalırsak? Birbirimizen koparsak."
Tuğçe "Böyle birşey olmayacak.İzin vermeyeceğiz."
Sesimizi uzaktan dinleyen Tuğçe, hızlı adımlarla yanımıza geldi.Oda okulunu Melike'nin omzuma atarak denize, uzaklara baktı.
Tuğçe "Beraber kaldığımız sürece hep direneceğiz.Ve bizi hiç bir şey durduramayacak."
Sevil "Bunu inanmayı o kadar istiyorum ki."
Yavaş yavaş yıkıya yaklaşıyorduk.Artık herşey eskisinden daha net ve daha büyüktü.Yavaşça başımı havaya kaldırdım ve derin bir hava çektim içime.Bir kaç dakika öylece durdum.Kafamı kıyıyı görme mesafesinde indirdiğimde yanaşmakta olduğumuzu gördüm.Sonunda Tekne durmuştu.Eşyalarımızı aldık ve hızlı adımlarla hep beraber aşağıya indik.Ekrem teknenin anahtarını kıyıda duran iri yapılı, kaslı devasa derecede uzun olan adama verdi.
x "Ekrem Bey.Bunu babanız öğrenirse çok kızacak."
Ekrem "O zaman sen kızmaması için çeneni kapalı tutarsın."
Ekrem anahtarı adamın eline tutuşturduktan sonra koşarak yanımıza geldi.
Ekrem "Eee? Ne yapıyoruz? Ayrılıyormuyuz?"
Tuğçe ifadesizce bize bakarak cevao verdi.
Tuğçe "Ben eve gitmeye karar verdim."
Melikede yüzündeki gülümsemesiyle Tuğçe'yi devam ettirdi.
Melike "Bende eve gideceğim.Bizimkileri görsem iyi olacak."
Sefa yüzündeki sıkıntılı ifadeyle Tuğçe'ye bakarak konuştu.
Sefa "Ne zaman döneceksin?"
Tuğçe "Pazar akşama doğru dönerim heralde."
Sefa "Tamam.Telefonun devamlı açık olsun.Aradığımda, aradığımızda ulaşabilelim."
Tuğçe düşünceli bir şekilde Sefa'ya baktı.İki elini sıkıntılı bir şekilde ovuşturdu.Bir şeyler söylemek isteyipte söylemiyordu.Bu çok belliydi.
Tuğçe "Sefa.Şey ben düşündümde...Yani.."
Sefa ne dercesine başını salladı.
Tuğçe "Bu hafta sonu bizde kalsana."
Tuğçe'nin son cümlesiyle.Ekrem'in masmavi gözlerinin dışına fırlarmışçasına açılması bir oldu.Cenker ve Melike'ninde aynı durumda olmadığını söylemek yalan olurdu.
Sefa "Anlamadım nasıl yani?"
Tuğçe cevap vermeye çalışırken Sefa o meşhur sırıtışını yüzüne takarak konuşma devam etti.
Sefa "Seni istemeye mi? Geleyim. :D"
Tuğçe sıkıntıyla yere bakarken, birden başını yerden kaldırdı ve kahkaha atmamak için kendini tutan Sefa'ya baktı.Sefa'nın dalga geçtiğini görünce Elindeki çantayı alarak başına geçirdi.
Tuğçe "Ya ne dalga geçiyorsun ya! Yok birde kayın validem ve kayın pederimle tanışmaya geliyorum deseydin!"
Sefa iki kat sırıtmasını arttırarak Tuğçe'ye sinir edici bakışlarıyla ve sinir eden ses tonuyla cevap verdi.
Sefa "Ha.Yani.Öyle olduğunu kabul ediyorsun."
Tuğçe usanmış bir ifadeyle sağ elini başına koydu.Sefa'yla yarışamazdınız.Gerçekten bu imkansızdı.
Tuğçe "Hayır Sefa.Ben öyle bir şey demiyorum.Bunu sen diyorsun.Arkadaşım olarak hafta sonu seni evime davet ediyorum."
Sefa "Peki ben arkadaşın mıyım?"
Tuğçe "Tabiki değilsin! Annemle babama bakın bu benim sevgilim onu eve getirdim diyecek halim yok değil mi!"
Sefa "Doğru sende haklısın."
Tuğçe "Her neyse! Geliyormusun?! Gelmiyormusun?!"
Sefa "Ben gelirimde annenlere sen sor ilk istersen.Evinizde bir erkek arkadaşının kalmasına izin verecekmi bakalım."
Tuğçe "Verir ya.8.Sınıfta bir kaç Erkek ağırlamışlardı annemler."
Ekrem "Vay.Tuğçe hanım vayy."
Sefa "8.Sınıfta kaç kişiyle çıktın!"
Tuğçe "Kankalarımdı! Kimseyle çıkmadım!"
Tuğçe telefonunu eline alarak bir kaç tuşa bastı ve telefonu kulağına götürdü.
Tuğçe "Alo.Annecim.İyiyim ben.Bu gün eve geleceğimde.Evdemisiniz? aşkam işten sonra döneceksiniz yani.Ben eve bir arkadaşımı getirecektimde, okuldan.Hı, evet.Pazar akşamı beraber döneceğiz okula.Yatılı kalacak yani.Tamam müsaitiz diyorsun yani.Evde birileri var mı anahtarı unutmuşumda ben? Kardeşimle Seda ablamı var? Tamam o zaman.Şey...Birde..Ya arkadaşım varya.İşte o Erkek.Sorun olur mu? Yo-Yok yaa.Anne ya! Saçma sapan konuşma! Hadi akşam görüşürüz kapatıyorum.Bende Seni Seviyorum."
Tuğçe telefonu kulağından çekerek sinirle kapatma tuşuna bastı.Sefa, Ekrem, Cihan ve Cenker kıpkırmızılardı.İçinde gülme krizlerini tutmak için çaba sarfediyorlardı.Ekrem sonunda dayanamayarak bombayı patlattı.Onunla beraber hepsi kahkahalarla gülmeye başladılar.Sefa'nın hali aynı gülmekten yerlere yapmak tabiriyle aynıydı.Melike ve bende onlara katılarak gülmeye başlamıştık.
Tuğçe "Ne gülüyorsunuz be! Sanki çok komik!"
Sevil "Bence gayet komik."
Melike "Doğruyu söyle Tuğçe.Erkek arkadaşın mı diye sordu değil mi.?"
Tuğçe "Ya iyi ki bi.Evimize birini davet ettik ya!"
Ekrem gülmesini kesmeye çalışarak zorla kafasını kaldırdı ve Tuğçe'ye baktı.
Ekrem "Hiç bizi davet etmiyorsun Tuğçe hayırdır?"
Tekrardan kaldığı yerden gülmeye devam etti.
Tuğçe "Buyrun gelin.Ev geniş.Hem çokta mutlu olurum.Akşam yemeğindeki gergin havadan kurtulmuş olurum."
Sevil "Ciddi ciddi davet ediyorsun yani."
Tuğçe "Evet.Hem ailemlede tanışmış olurusunuz."
Cihan alaylı bir şekilde konuşmaya başladı.
Cihan "Bizim tanışmamız çok gerekli değilde.Sefa için ilerde lazım olur."
Tuğçe "Eee.Nediyorsunuz.Hep beraber gerçiyormuyuz bize akşam."
Melike "Ben gelemem.Eve gitmeliyim.Tabi akşam gideceğim.Biraz uyuyayımda."
Cenker "Aynı şekilde.Bizimkiler evde görmek ister bizi."
Cihan "Ben abime gideceğim."
Sevil "Ya aslında ben annemden izin alıp gelirim."
Sefa "Noluyo ya.Kızların içinde tek mi bırakacaksınız beni? Hadi abicim sizde gelin."
Ekrem "Ben zaten eve uğramıyorum.Bende gelebilirim."
Melike "Neyse çocuklar size kolay gelsin.Ben okula döneyim.Uyuyacağım."
Cihan "Sende iyice uykucu çıktın."
Tuğçe "Ya hep beraber geçelim okula.Ders kitaplarını alırız."
Ekrem "Yanlız biz sizinle hemen gelmeyiz.Sevil'le beraber bir yere gideceğiz."
Tuğçe "Günler kısa.İki saat sonra hava kararır.
Ekrem "Akşam yemeğine yetişiriz."
Melike "Tamam.Biz ayrılalım o zaman.Çok...."
Sefa Melike'nin sözünü kesti.
Sefa"Uykun var.
Cenker güzel gülüşüyle Melike'ye bakar.
Cenker "Uykucu Pandam benimm."
Melike "Ne yani ben Pandamıyım?"
Cenker "Evet.Çok sevimlisin."
Sefa"Hadi görüşürüz.Çocuklar."
Hepsi arabaların gelişi ve gidişine bakarak karşı tarafa geçti.Ekrem'le ikimiz baş başa kalmıştık.
Sevil "Evet.Ekrem bey.Neyere gidiyoruz?"
Ekrem beni hayran bırakan gülüşüyle bana bakarak gülümsedi.
Ekrem "Süpriz prenses."
Sevil "Umarım bu sefer gözümü bağlamazsın."
Ekrem "Iıı.Yok.Bağlamam.Yani bağlamıyacağım."
Uzun bir süre yürüdükten sonra, ağaçlık bir yere geldik.İlk defa görüyordum.İlerledikçe bir parkın içine girdiğimizi fark ettim.Havuzlu güzel bir parktı.Boş sayılırdı.Herkesin tercih edebileceği bir yer değildi.
Sevil "Vay canına.Burası ne kadar güzel."
Yavaşça elimden tutarak beni yavaşça çekiştirdi.
Ekrem "Hadi gel duracağımız yer burası değil."
Beni eliyle çekiştirdiği yere doğru ilerledim.Kocaman bir ağaç vardı.Dalları yere sarkan ve gövdesini kapatan bir ağaç.Ekrem elleriyle dalları itti.
Ekrem "Hadi geç."
Sevil "Ah.Ağacın içindemi oturacağız."
Ekrem "Ya.Ne çok konuşuyorsun sen.Yürüsene."
Dalları elimle kaldırdim, eğilerek geçtim biraz başım eğik bir şekilde yürüdüm.Dimdik bulduğum bir alanda kafamı kaldırdım.Gözlerimle etrafa baktığımda.Yüzümdeki şaşkınlık ifadesiyle ağzım açılmıştı.Burası çok güzeldi.Gizli bahçeydi burası.Yuvarlak bir alan.Her tarafı ağaçlarla çevriliydi.Kocamandı.En üst taraftaki ağacın ordan başlayıp en aşağıdaki ağacın dibinde biten bir dere vardı.Etrafta puflar vardı.
Sevil "Burası çok güzel."
Ekrem "Beğendin mi?"
Sevil "Evet...Burası gerçekten.Burası harika."
Ekrem "Beğenmene sevindim."
Sevil "Böyle bir yer olduğunu bilmiyordum."
Ekrem "Herkes bilmez.Burdaki kafe sahibine ait gelen özel müşterileri bilir birde bazı çalışanları..
Sevil "Peki sen nereden biliyorsun?"
Ekrem "Ben...Bir yıl önce burada çalıştım.Kafa dağıtmak için yaz boyu çalıştım."
Sevil "Bundan bana hiç bahsetmemiştin."
Ekrem "Konuşacak zamanımız mı oldu sanki.Buranın sahibi beni çok sever.Rica edince izin verdi."
Sevil "Vay canına.Gerçekten.Etkilendim.Böyle bir yer hiç görmemiştim."
Ekrem "Buranın en güzel yanlarından bir tanesi.Dere sesinden başka bir ses duyulmaması."
Ekrem elimden çekiştirdi.
Ekrem "Hadii.Oturalım.Ayaktamı dikileceğiz?"
Elimi bırakarak.Dere kenarından duran pufun üstüne kendini attı.Ekrem'in tam karşısında duran, derenin yanındaki pufa oturdum.Başını havaya kaldırarak güneşli ama soğuk olan havaya baktı.Mutlulukla gülümsedi.Onu böyle gülümserken görmek, beni çok mutlu ediyordu.Keşke hep böyle mutlulukla gülseydi.Kendimi farketmeden gülerken bulmuştum.Mutluydum.Ekrem mutlu olduğu sürece, güldüğü sürece mutluydum.Ekrem'in tam karşısında duran, derenin yanındaki pufa oturdum.

Tuğçe ;

Sefa'yla birlikte yürüyerek bizim eve doğu gidiyorduk.Az önce otobüsten inmmiştik.Birazda yürüyerek gitmemiz gerekiyordu.Biraz düşünceli görünüyordu.
Tuğçe "Sefa neyin var? Düşünceli görünüyorsun."
Sefa "Anne ve babana hayatımın neresini anlatmama gerektiğinin doğru olduğunu düşünüyorum."
Tuğçe "Hepsini, haplar dışında.Hepsini anlatabilirsin."
Sefa "Biliyorsun.Benim hayatım seninkinden ok farklı ve...."
Tuğçe "Bak annem ve babam öyle insanlar değillerdir.Annem bir hastanede çalışıyor ve doktor biliyormusun?"
Sefa "Ciddimisin? Neden daha önce söylemedin."
Tuğçe "Bilmem aklıma gelmemiştir heralde.Babamda bir şirkette çalışıyor.İkisi eve yarım saat arayla dönüyorlar.Yarım saat önce annem.Yarım saat sonr babam eve geliyor.Benden iki yaş küçük kardeşim var.Adı Tunç.Seda bala var hizmetlimiz."
Sonunda uzun bir yürümenin ardından.Evin kapısının önündeydik.
Sefa "Bir dakika eviniz villa mı? Sade bir hayat derken bundan mı bahsediyordun sen?"
Tuğçe "Abartma allah aşkına Sefa.Ufak bahçeli 5 odalı bir şey."
Sefa "Benim gördüğüm bütün evlerden yeterince büyük."
Sefa'ya bakarak gülümsedim.Yanağına eğilerek minicik bir öpücük kondurdum.Bu hareketimin üstüne sıkıca bana sarıldı.Ellerini belimde hissetmek çok güzel bir duyguydu.Yavaşça ayrıldım.
Tuğçe "Hadi içeri girelim."
Bahçenin kapısını açarak içeri girdim.Ufak bir bahçemiz vardı.Bir kısmında oturma gurubu diğer tarafındada bahçe salıncaklarından vardı.Tunç'un kaykayı tam ortada duruyordu.
Tuğçe "Ah.Bu çocuk hiç eşyalarını düzgün koymayı öğrenemeyecek mi? Kazık akdar lise öğrencisi oldu."
Sefa sırıtarak bana bakıyordu.
Tuğçe "Gülme.Tunç erkek arkadaşlarımdan hoşlanmaz.Bütün kankalarımın burnundan getirdi."
Sefa "Sorun yok, bende şeytan tüyü var.Eninde sonunda herkesle iyi anlaşırım."
Tuğçe "Göreceğiz."
Kapıya yapıştırılmış olan kağıdı elime aldım.
Ben dişçiye gittim. -Seda Ablanız
İçeriden gürültülü bir biçimde müzik sesleri geliyordu.
Tuğçe "Ah.Yinemi son ses müzik açtı bu çocuk."
Elimi zilin üstüne götürdüm.Devamlı basılı tuttum.
Sefa "Tuğçe dur artık.Kulaklarım gitti."
Tuğçe "Tunç bey başka türlü duymaz."
Sonunda kapı açılmıştı.Müzik sesi artık daha kuvvetli geliyordu.O kadar kuvvetliydi ki kendi konuşmamı zor duyuyordum.Tunç elindeki kumandayla müziği kapattı.
Tunç "Vay.Vay.Abla? Sen eve uğrarmıydın?"
Tuğçe "Ha! Ha! Çok komik."
Tunç suratıma ifadesizce bakarak yine yakındı.
Tunç "Yine mi ark..."
Sefa'ya başını çevirip bakmasıyla.Konuşması birden durdu.Gözlerini şaşkınca açarak Sefa'ya baktı.Yüzündeki dehşeti sadece bir iki kez görmüştüm.Bu onlara hiç benzemiyordu.Sefa'ya dönüp baktığında.Onunda ağzının son reddeye kadar açık olduğunu gördüm.Gözlerindeki şaşkınlık ifadesiyle Tunç'a bakıyordu.
Tunç "Aman allahım!"
Sefa elini saçlarının arasına götürerek kendini canını yakmak istercesine sertçe kaşıdı.Sinirli mi? Yoksa şaşkın mı? olduğunu bilemediğim yüz ifadesiyle.Tunç'a tekrardan baktı.
Sefa "Şimdi boku yedik."

26.Bölüm Sonu...

Misafir

İyi okumalar.

**Kayıt tarihi** : 22/06/11

Süper bir bölümdüü ellerine sağlık

**Kayıt tarihi** : 10/10/10

hmmm şimdi bu Tunç ve Sefa bir yerden tanışıyor sanırım.

iyi bir yer olmadığını düşünüyorum (:

Ekrem ve Sevil sahneleri niye böyle azaldı bu son bölümlerde ? ):

harika yazıyorsun devamını bekliyorum (: