OHA! Bayıldım bölüme. Ekremle Sevil bambaşka ya,özellikle son kısma bittim. Ah o sahne dışarıda olsaydı ne olurdu Dehşet yazıyosun,ellerine sağlık (: Yeni bölüm ne zamanaa ? (:
fatime
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5234
Rep gücü : 1655
Kayıt tarihi : 10/10/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : binary madness
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Cuma Haz. 15, 2012 7:06 pm
OHA! Bayıldım bölüme. Ekremle Sevil bambaşka ya,özellikle son kısma bittim. Ah o sahne dışarıda olsaydı ne olurdu Dehşet yazıyosun,ellerine sağlık (: Yeni bölüm ne zamanaa ? (:
Misafir
Misafir
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Salı Haz. 19, 2012 11:25 pm
Sevil ; Dikkatimiz dağılmıştı.Okulun bahçesinde, gece yarısında böylece durmak hiçte güvenli değildi.Ekrem elimden tutarak hızla yürümeye başladı.Bende ister istemez peşinden koşuyordum.Yemekhanenin açık olan canıma geldik.Ekrem ilk önce benim girmeme yardım etti.Daha sonra kenki hızlı bir şekilde içeri atladı.Zifiri karanlık olan koridorda hızlı ama sessiz adımlarla yürümeye başladık.Zorda olsa önümüzü seçiyorduk.Ekrem birden kolumu tutarak beni durdurdu.Ne oludu diye sormak istiyordum ama konuşmamız kesinlikle tehlikeli olabilirdi.Etrafı dinler gibi bir hali vardı.Karanlıkta bir süre birbirimizin hızlı nefes alıp verişlerimizi dinledik.Kulağıma birden rahatsız verici bir ses geldi.Aniden irkildim.Bu koridorun başından gelen bir ayak sesiydi.Ayak sesleri bize 25 metre kadar uzaktı ama yavaş yavaş bize doğru yaklaşıyordu.Ekrem birden kolumdan çekerek beni sağ tarafa sürükledi.Bir kapı açtı beni kolumdan sürükleyerek içeri soktu.Kendide içeri girerek kapıyı yavaşça kapattı.Hizmetliler kilidi kapının arkasında unutmuşlardı.Yavaşça döndürerek kapıyı kilitledi."Etrafıma bakındım.Burası.Burası bana tanıdık geliyordu.Bura okula geldiğim ilk günlerde Melike'yle Ekrem ve Sefa'yı camdan içeri çekerek polisin aramaların elinden kurtardığımız yerdi ama bu yetmemişti.Kilitli kapıyı açmaya çalıştıklarında.Ekrem'le ikimiz dolaba.Melike ve Sefa'da çöp kutularına girmişlerdi.Şimdi o çöp kutuları yoktu.Ayak sesleri git gide netleşmeye başlamıştı.Ekrem kolumdan tutarak hızla dolabın kapaklarını açtı beni içeri soktu.Kendide içeri girerek kapakları kapattı.Aynı yerdeydik.Herşeyin başladığı yerdeydik ve yine yanyanaydık.Ekrem'in hızla nefes alıp verişi yüzümü okşuyordu.Konuşmaya çalışarak ağzımı açtım.Kısık sesle konuşmaya çalıştım. Sevil "E-Ekrem." Kısık sesle bana karşılık verdi. Ekrem "Efendim." Sevil "Aynı yerdeyiz." Yüzümü iki elinin arasına aldı. Ekrem "Evet.Herşeyin başladığı yerdeyiz." Alnıma ufacık bir öpücük kondurdu. Sevil "O zaman bunların olabileceğini hayal bile edemezdim." Ekrem "Bende.O zaman olduğu gibi bu seferde kurtulacağız." Birden yüksek sesle Ekremin cebindeki telefonu çalmaya başladı.İkimiz birden irkildik.Ekrem panikle telefonunu cebinden çıkartarak kapattı.Sinirle elini yumruk yaparak ısırdı.Dışarıda yürüyen ayak sesleri kapının önünde durmuştu.Gözlerim dolmaya başlamıştı.Bu sefer başaramamıştık.Yakalanacaktık.Gözümden bir damla yaş akarken. Sevil "Bu sefer yakalanacağız.Her şey bitti." Ekrem "Hayır.Bitmiş olamaz.Bu seferde kurtulacağız." Sevil "Hayır bu sefer bitti." Ağlıyordum.Çünkü hiç iyi şeyler olmayacaktı.Ben belki sadece okuldan atılacaktım ama hap olayları bir öğrenilirse Ekrem'in başı yanacaktı.Hemde benim yüzümden bunu kaldıramazdım.Kendim için değil, onun için ağlıyordum.Ekrem alnıma ufak bir öpücük kondurdu. Ekrem "Sakin ol.Başladığımız yerdeyiz ve herşey daha yeni başlıyor.Başlamadan bitemez." Kapının önünde duran ayak sesleri harekete geçmiş durumdaydı.Kapıyı açmaya çalışıyordu ama kapı kilitliydi.Ekrem dolabın kapaklarını yavaşçça itti ve aniden dışarı çıktı.Bu çocuk ne yapıyordu böyle sadece kendini yakacaktı.Kapakları tekrardan kapatmaya çalışırken hızla kapakları ittim ve dışarı çıktım. Sevil "Ne yaptığını sanıyorsun sen!" Ekrem "Sadece ben yanacağım." Sevil "Böyle bir şeye izin vermem.Yakalanacaksak beraber yakalanacağız.Bitecekse beraber bitecek her şey." Sesim kısıktı ama fazlasıyla öfkeli çıkıyordu.Ekrem bana bakarken gözü arkamdaki bir yere takıldı.Sonra gözlerini gülerek bana çevirdi. Ekrem "Belkide daha bitmemiştir." Kolumdan tutarak hızla canımın yanına sürükledi.Hızla camı açtı ve dışarı atladı.Ben içeride öylece duruyordum. Ekrem "Atlasana!" Donup kalmış halimden kurtularak camdan atladım.Ekrem elimden tutarak hızla koşmaya başladı. Ekrem "Tekrardan arka kapıdan yatakhanelere ulaşmaya çalışalım.Hızlı olsak iyi olur." Okulun çevresinden dolanarak girdiğimiz aynı camdan tekrardan girdik ve diğer koridoru kullanarak hızla.Yatakhanenin katına çıktık.Bu sefer başarmıştık.Birden durduk.Yada başardığımızı sanmıştık.Karşımızda dimdik yüzü belli olmayan iki kişi duruyordu.Ne olurdu yatakhaneye kolayca girip yataklarımıza yatsaydık.Herşey tam tıkırında gidiyordu ama bu sefer sandığımız gibi olmamıştı.Ekrem'in ellerinin titremeye başladığını farkettim.Daha sıkı bir şekilde tutarak sıktım.Vücudu zehiri istemeye başlamıştı.İkimizde, yüzünü seçemediğimiz iki kişiye karşı dikkatle bakıyorduk.
21.Bölüm Sonu...
En son ƒєянαη* tarafından Çarş. Haz. 20, 2012 5:04 am tarihinde değiştirildi, toplamda 2 kere değiştirildi
_' TürkÜmit ' _
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 698
Rep gücü : 2702
Kayıt tarihi : 15/01/11
Nerden : Bursa
Kişisel İleti : Kantarcılar ♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Salı Haz. 19, 2012 11:41 pm
OHA! Bayıldım bölüme. Ekremle Sevil bambaşka ya,özellikle son kısma bittim. Ah o sahne dışarıda olsaydı ne olurdu Dehşet yazıyosun,ellerine sağlık (: Yeni bölüm ne zamanaa ? (:
07kubra
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 785
Rep gücü : 544
Kayıt tarihi : 21/01/11
Nerden : ORDAN
Kişisel İleti : ümit kantarcilar<
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Çarş. Haz. 20, 2012 7:33 am
Karşımızdaki iki kişinin bizimkilerden olması için dua ediyorduk.İki tane kişi dibimizde duruyordu.Konuşmaya cesaret edemiyorduk.Sonunda karşı taraftan beklediğimiz ses geldi. Melike "Hey nerdesiniz siz.?" Sesin tanıdık olması nedeniyle büyük bir rahatlamayla tutuğumuz nefesleri geri verdik. Ekrem "Ya siz delirdiniz mi! Aklımızı alıyordunuz!" Cenker "Dakikalardır sizi bekliyoruz.Gelmediniz." Sevil "Az daha yakalanıyorduk." Ekrem "Eğer biraz daha burada kalırsak bu sefer gerçekten yakalanacağız." Cenker "Evet.Abicim haklısın.Hadi gidelim.Yatakhanenin girişinde konuşuruz." Ekrem elimden tutarak beni çekiştirdi.Dördümüz hızla merdivenlerden çıkarak yatakhaneye kadar sessiz adımlarla koştuk.Çok uykum gelmişti.Gözlerime yavaş yavaş bir ağırlık çöküyordu.Yatakhanenin önünde durduk.Hepimizin üstünden yorgunluk akıyordu.Melike bana bakarak konuşmaya başladı. Melike "Çocuklar yarın yemekhanede öğlen yemeğinde konuşuruz.Hepimiz çok yorgunuz.Her an hangi köşeden kimin çıkacağı belli değil." Ekrem "Evet.Konuşmanın sırası değil.Yarın konuşuruz." Ekrem yanıma yaklaştı.Alnıma eğilerek ufak bir öpücük kondurdu.Geri çekilerek gözlerime baktı. Ekrem "İyi geceler." Uykulu bir şekilde cevap vermemek için beynimi toparlamaya çalıştım. Sevil "İyi geceler." Ekrem ve Cenker yavaş adımlarla ilerleyerek Erkekler Yatakhanesine girdiler.Bizde Melike'yle kendi odamıza gittik.Yavaşça kapıyı kapattık.Loş bir ışık vardı.Bu odanın ortasından geliyordu.Bütün yatakhane odalarının ortasında büyük bir masa vardı.Ortasındada etrafı aydınlatan loş bir ışık.Ses çıkarmamaya çalışarak yataklarımızın yanına gittik.Dolaptan pijamalarımızı aldık.Tuğçe çoktan pijamalarını giymişti.Yatağın üstünde telefona bakıyordu.Bizi görünce gülümsedi.Biz pijamalarımızı giyerken yavaş adımlarla yanımıza yaklaştı. Tuğçe "Nerede kaldınız?" Sevil "Az daha yakalanıyorduk." Tuğçe "Ne! Kime yakalanıyordunuz?" Sevil "Bilmiyorum." Tuğçe "Bak sizi görmediğine eminsin değil mi?" Sevil "Hayır görmedi.Saklandık çünkü." Melike "Nereye?" Üstümden çıkardığım kıyafetleri düzgün bir şekilde katlarken kafamı Melike'ye çevirerek cevap verdim. Sevil "Hani biz bir keresinde Sefa'yı ve Ekrem'i kurtarmıştık.Temizlik malzemeleri olan bir oda vardı.Siz sefayla karton çöplerin arasına girmiştiniz.Biz Ekrem'le dolaba girmiştik." Melike "Ne! Oraya mı saklandınız!" Sevil "Evet.Dolaba girdik ama Ekremin tlefonu birden çaldı.Kendimizi ele verdik." Tuğçe "Olamaz!" Sevil "Dolaptan hızla çıkarak.Camdan dışarı kaçtık.Arka taraftan dolanarak tam içeri girdik ki.Bu seferde Melike'yle Cenker karşımıza dikildi." Tuğçe "Allahım.Bu nasıl bir gündü böyle.Kabus gibi." Melike "Gerçekten çok uzun bir gündü kızlar.Bu günü asla unutamayacağım." Sevil "Ve dahada gün bitmedi." Tuğçe "Artık uyusak.Beş saat sonra uyanmamız gerekicek.Sersem gibi okulda gideceğiz." Sevil "Madem geç yatıyoruz bari sabah için bütün eşyalarımızı hazırlıyalım.Bir saat fazladan uyuruz." Tuğçe "Evet.Haklısın." Tuğçe dolabının kapağını açtı.İçinden bir kaç tane ders kitabı seçip kenara ayırdı.Bende dolabımdan yedekte bulunan okul eteğimi ve gömleğimi aldım.Düzgün kalması için askılığa asarak dolaba koydum.Hızlı bir şekilde yatağımın üstüne oturdum.Telefonumu elime alarak saati kurdum.Kafamı Melike'ye çevirdim.Melike'de kirlenmiş olan ayakkabılarını temizlemekle meşguldu.Ayağa kalktı. Melike "Sonunda işimiz bitti." Tuğçe "Hadi kızlar uyuyalım.İyi geceler.Ben daha fazla duramayacağım." Sevil "İyi geceler.Gerçekten çok uzun ve yorucu bir gündü." Tuğçe "Yoruculuk derken verdiğin kararlar mı?" Sevil "Anlamadım?" Tuğçe "Ekrem'den ayrı durmamak gibi mesela." Sevil "Onu zaten seviyordum." Tuğçe "Ama ondan uzak durma konusunda kendinden çok emindin." Sevil "Evet.Belki öyle ama o beni kurtarmak için geldi." Tuğçe "Borçlu hissettiğinden yani." Sevil "Hayır! Tabikide öyle değil!" Tuğçe "Ya nasıl Sevil.?" Sevil "Ne olursa olsun onun yanında olacağım! Sonuna kadar! Beni anladın mı!" Tuğçe "Ya sen hala ağzındaki baklayı çıkartmıyorsun!" Sevil "Tamam! Kabul! Pişman oldum! Ekrem sandığımdanda iyi biri.Beni seviyor! Ve ben aptallık ettim! Oldu mu!" Tuğçe "BunLarı bana söyliyeceğine.Ekrem'e söyle." Sevil "Söyleyeceğim." Oturduğum yerden kalkarak Tuğçenin yanına gittim.Yatağının üstüne oturdum.Yüzümü önüme eğdim. Sevil "Bak.Ben hatalarımın farkındayım.Ben ne olursa olsun sonuna kadar Ekrem'in yanına olacağım.Onu bırakmayacağım." Tuğçe yavaşça elimi tuttu. Tuğçe "Afedersin biraz gerginim." Sevil "Hayır.Siz haklıydınız.Ben hatalıydım." Tuğçenin elinin altından elimi çekerek.Yavaşça Tuğçe'ye sarıldım.Oda bana sarıldı. Melikeden esneme sesleri geliyordu. Melike "Yeter artık! Yatalım! Ben şimdi size bir sarılıcam göreceksiniz!" Tuğçeyle birbirimizden ayrıldık.Sırıtarak birbirimize baktık.İkimizde aynı şeyi düşünüyor olmalıydık.Hızlıca ayağa kalkarak Melike'nin yanına gittik.İkimiz birden Sıkıca Melike'ye sarıldık.Melike'nin nefes almaya çalışmalarını gülürek izliyorduk. Melike "Ayy.Bırakınn! Boğuluyorum! Ayy!" Tuğçe "Arabayı ne güzelde sürermiştee." Melike ortamızdan kurtulmaya çalışarak debelendi ama bir faydası yoktu. Melike "Ay bıraksanıza ya boğulucam!" Sevil "Evet.Tuğçe haklısın ne güzel sürdü dimi?" Tuğçe'yle gülerek Melike'ye baktık. Melike "Ben zaten güzel sürüyordum.Ekrem ortalığı yaygaraya verdi." Melike normal halinden fazlasıyla kaprisli görünüyordu.Melike'ye sarılmayı bırakarak geriye çekildim. Sevil "Ya sen neden bu gün böylesin.Gelenler gelmiş sana!" Tuğçe Melike'ye göz kırparak cevap verdi. Tuğçe "Ona Cenker gelmiştir." Melike "Evet.Çok doğru! Sinirimi alt üst etti benim! Bütün yol boyunca çileden çıkarttı!" Tuğçe aşıkmış gibi derin bir iç çekti ve Melike'ye üzgünce baktı. Tuğçe "Napsın.Meli'cim.Çocuk aşık." Melike ciddi bir tavırla.Bizden kurtularak yatağının içine girdi. Melike "Öyleyse söyler!" Tuğçe "Neyse.Bende uyuyayım bari." Sevil "Tuğçe Sefa'dan sana şebeklik bulaşmış olabilir mi biraz?" Tuğçe "Yani.Mümkün." Melike'nin yatağından kalkarak kendi yatağıma gittim.İçine girerek üstümü örttüm. Tuğçe "Bende bu sefer gerçekten uyuyorum.İyi geceler." Sevil "İyi geceler." Gözlerimi kapatarak rahatlamaya çalıştım.Bu günün gerginliklerimi üstümden atmaya çalıştım ve kendimi bilinmeyen uykunun derinliklerine bıraktım.Yada kabusun derinliklerinemi demeliydim. Gözlerimi açtım.Etraf bembeyazdı.Sisliydi.Ayaklarıma baktım.Boşlukta duruyordum.Sislerin arasında buğulu bir yüz görüyordum.Bu Ekremdi.Koşarak yanına gittim.Tam boynuna atlayıp sarılacakken beni durdurdu. Ekrem "Hayır.Sevil yaklaşma." Sevil "A-ama neden?" Ekrem "Olmaz.Biz aynı değiliz.Bu şekilde birbirimize zarar veririz." Sevil "Ben seni bir daha bırakmam." Ekrem "Olmaz.Şimdi değil." Sisli boşluğun içinde bir iki geri adım attı. Ekrem "Seni Seviyorum ama yaklaşma." İleri doğru iki adım attım. Ekrem "Yaklaşma." Benden uzaklaşmaya çalışarak bir adım geri attı.İkinci adımını atarken boşluğun içinde kayarak karanlığa düştü.Çığlıklarım bötün boşlukta yankıanıyordu. Sevil "Ekreeeeemm." Gözlerimi açarak etrafa bakındım.Yatağımın içinde oturuyordum.Kabus görmüştüm.Terler içinde yanıyordum.Göğüs kafesim bir inip bir kalkıyordu.Melike hızla koşarak yanıma çömeldi. Melike "Sevil.Sevil iyimisin! Tamam.Geçti kabus gördün." Yatağımın kenarında duran su dolu bardağı bana uzattı.Terlemiş olan güçsüz elimle bardağı elime alarak bir iki yudum içtim.Etrafıma bakındım.Güneş doğmuştu.Yeni bir güne başlamıştık.Hangi sınıfa düşeceğimizi öğreneceğimiz gün.Yaptığım salaklık yüzünden onunla aynı sınıfa düşme ihtimalim çok düşüktü.
22.Bölüm Sonu...
fatime
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5234
Rep gücü : 1655
Kayıt tarihi : 10/10/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : binary madness
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa C.tesi Haz. 23, 2012 7:46 pm
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa 
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
SUPER OLMUSS 
