Bir kaç dakika içinde bizimkiler Polat'ın bütün adamlarını evire çevire dövmüşlerdi.Ekrem, Cenker, Sefa ve Cihan hızını alamayarak çok sert darbeler vurmuşlardı.Hepsi aldığı darbelerden dolayı bayılmak üzereydi.Sefa son darbesini vurarak adamı yere yapıştırmıştı.O kadar sert vurmuştu ki kendiside dengesini alamayarak düşmüştü.Sırıtarak yerden kalktı. Sefa "Son adamda benim." Ekrem pek gülmüyordu.İş ciddiliğini koruyordu. Ekrem "Hadi gidelim! Çabuk olalım.Peşimize takılacaklar!" Sevil "O kızı alalım!" Cihan "Tamam ben gidiyorum!" Ekrem "Tamam.Biz arabaya gidiyoruz.Orada buluşalım!" Cihan "Bir dakika.Sevil kızın kilitlendiği odanın anahtarı nerede?" Sevil "Polatın cebinde." Sefa "Hayda Polat'ta baygın yukarıdaki odada yatıyor." Cenker "Oranın anahtarı nerde?" Ekrem "Tuğçe'de kaldı o." Sefa "Tamam.Ben hallederim.Kasılmayın dostlar.Sakin olun." Ekrem "Sefa kapa çeneni! Nasıl sakin olalım ya! Kaç tane adam dövdük! Polise basılacağız göreceksin sakin olmayı!" Sefa "Tamam ya Sakin." Ekrem "Ya inin aşağı! Cihan git al ilgilen şu kızla.Birde başımıza kız çıktı.Bende şunları bağlıyayım odaya.Sevil sende onlarla in arabaya." Sevil "Ben burada kalacağım." Ekrem "Sevil arabaya git!" Sevil "Bağırmayı kesermisin artık." Ekrem "Kesemem!" Cihan "Hadi gidelim ya!" Hep beraber odadan çıktık.Koşarak ansansöre binip otelden çıktık. Sevil "Araba nerde?!" Cihan "Farkedilmemek için ileriye parkettik." Hızla koşarak arabanın yanına gittik.Cihan kapıyı açtı. Cihan "Tuğçe Polatın odasının anahtarını ver." Tuğçe "Ne yapacaksın odada." Cihan "Polatın cebinde bir anahtar varmış oda anahtarı." Tuğçe düşünceli gözlerle Cihan'a baktı. Tuğçe "İyide biz Polat'ın ceplerini boşalttık.Dediğiniz anahtar bende galiba." Tuğçe elini öndeki cebine atarak anahtarı çıkardı.Hızlıca Cihan'a uzattı. Tuğçe "34 nolu oda." Melike "İyide ne var o odada.Neden gidiyorsun?" Cihan hızlıca anahtarı cebine atarak bize döndü. Cihan "Benim hemen gitmem lazım.Sevil anlatsın!" Cihan olabildiğince hızlı bir şekilde koşarak gözden kayboldu.Açıklama yapmak için kızlara döndüm.Melike ve Tuğçe meraklı ve endişeli gözlerle benden açıklama bekliyorlardı.Melike şaşkınlığından biraz olsun kurtulmaya çalıştı.Arabanın içinden çıkarak boynuma atladı.Sıkıca bana sarıldı.Bende sıkıca sarıldım. Melike "Sen iyimisin?" Sevil "Evet iyiyim." Tuğçe oturduğu yerden kalktı.Yavaş adımlarla yanımıza geldi.Beni Melike'nin kollarından kurtararak kendi sarıldı. Tuğçe "Bir şey yapmadılar değil mi sana?" Sevil "Hayır gayet iyiyim ben." Melike "Bunlar nasıl oldu hala şaşkınım." Sevil "Ben asıl sizin burada olmanıza çok şaşkınım." Cenker ve Sefa öksürerek bize baktılar.Bir yandanda birbirlerine bakarak çarpık çarpık sırıttılar. Cenker "Bizde burdayız hane." Sefa "Tamam abicim boşver.Korkmuşlardır şimdi kendilerine gelsinler biraz dimi?" Melike "Sefa sanki siz hiç korkmadınız." Sefa "Ne korkucam yaa.Bizim ekremle hayatımız devamlı böyle aksiyonlu." Cenker "Abartma.Bu kadarda olamaz." Sefa "Gerçe benim elim ayağım daha çok dolanmalıydı bu aksiyonda ama Ekrem'inki daha fazlaydı." Cenker "Sen ona eli ayağına dolanmakmı diyorsun.Çocuk resmen korkudan titredi be." Sefa "Yani doğal olarak.Melike'nin başına böyle bir şey gelse.Seninde elin ayağın titremez mi?" Melike soru dolu gözlerle Sefaya ve Cenkere baktı. Melike "Benim ne alakam var?" Cenker anlamıyormuş gibi davranarak aynı soruyu Sefaya birde kendisi yöneltti. Cenker "Bende anlamadım? Ne alakası var?" Sefa "Yani değer açısından.Melike hepimizden daha değerli senin için değil mi?" Melike "Ne yani benim başıma böyle bir şey gelse.Korkmazmıydın Cenker." Sefa bu gergin konuyu zevzekliğe çevirmeye çalıştı.Sırıtarak Cenkere baktı. Sefa "Yoksa senin için Melike değersiz mi?" Cenker "Yok öyle bir şey! Sefa kapa çeneni! Ortalığı bulandırma şu durumda!" Melike "Bulanıklık öyle mi? Ben bulanıklığım öyle mi?!" Melike öldürücü bakışlarıyla Cenker'e baktı.Siniri yüzünden okunuyordu.Sefa şu durumda ne kadar sırıtmasına engel olmak istesede olamıyordu.Tuğçe ve bende gülmemizi durdurmaya çalışsakta durduramıyorduk. Cenker "Ne alakası var Melike! Nerden çıkartıyorsun bunları!" Melike "Bilmem acaba nerden?!" Cenker "Sanki bilmiyorsun benim için ne kadar değerli olduğunu!" Melike sert bir şekilde Cenkere bakış attı.Sefada gülmekten kızarmış suratını düzeltmek için elinden gelen çabayı versede düzeltemiyordu. Melike "Biliyormuyum!" Cenker "Bilmiyormusun!" Melike "Evet.Bilmiyorum!" Cenker'inde fazlasıyla sinirlenmiş olduğu yüzünden belliydi.Melike'ye sesini fazlasıyla yükseltmişti. Cenker "İyi! Gösterdiğim zaman görürsün! Tabi görürmüsün o ayrı! Hani bazı şeyleri göremiyorsun ya! Onuda görmezsin belki!" Melike "Buda ne demek ya! Ne demek istiyorsun sen.Açık konuşsana benimle." Sevil '"Ya tamam sakin olun.Burası ne yeri nede sırası tartışmak için." Tuğçe "Haklı."
Cihan ; Koşarak merdivenlerden yukarı çıktım.Elimdeki anahtarın üstünde yazılı numaraya bakarak kapının önünde durdum.Hızlı bir şekilde kapıyı açarak içeri daldım.Sandalyeye bağlanmış şekilde duran kız, kıpırtıdan yere devrilmişti.Ağzıyla garip sesler çıkartıyordu.Yanına gidip dizlerimi yere koyarak üstüne oturdum.Kızın ağzındaki bantı hızlı bir şekilde açtım.Bu kızın dış görünüşü ve saçları bana tanıdık geliyordu.Kızın ağzı banttan kurtulur kurtulmaz.Bağırmaktan tizleşmiş sesiyle tekrardan bağırdı. x "Yavaş çıkarsana bantı gerizekalı!" Bu ses bana tanıdık geliyordu.Yoksa bu. Cihan "Bağırmayı kes!" x "Beni yerden kaldırsana gerizekalı!" Cihan "Ya kapa çeneni kızım! Delimisin nesin!" x "Kaldır beni gerizekalı!" Cihan "Çattık ya!" Sandalyenin kenarlarından tutarak kaldırdım.Kızın sesi tanıdık gelsede kim olduğunu çıkaramadım.Uzun saçları yüzünü kapatmıştı. x "Çöz beni!" Cihan "Çeneni kapatmazsan çözmem!" x "Çööz!" Cihan "Sus! Çözüyoruz işte!" Ayaklarına bağlı ipin düğümü çok sıkıydı.Cebimden çıkardığım çakıyla ayağındaki ipleri kestim. x "Biraz hızlı ol!" Bu kız artık canımı sıkmaya başlamıştı.Bıçağı yere bırakarak yüzünü kapatan saçlarını hızlıca arkaya savurdum.Burnuma parfümünün kokusu geldi.Kızın yüzüne sinirli bir şekilde dikkatle baktım.Tanıdığımda şaşkınlığımı alamayarak gözlerimi dikkatle açtım.Onunda şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.Ağızı açık kalmıştı. Cihan "Sen!" x "Cihan! Allah cezanı versin!" Cihan "Hiç değişmemişsin hala aynısın!" x "Çöz beni göstereceğim sana gününü!" Cihan "Dur ya! Dur! Rahat dur bi! Tepinip durmada çözeyim!" Hızla arkaya giderek elindeki ipleri bıçakla kestim.Hızla oturduğu yerden fırlıyarak ip izleri olmuş olan bileklerini yüzünü eksiterek ovuşturdu.Hızla ayağa kalkarak çakıyı cebime koydum.Bileklerindeki acı biraz geçince önüne gelen saçlarını geriye atarak öldürücü bakışlarıyla bana baktı. Cihan "İyimisin?" Sorumun üstüne sinirleri iyice gerildi.Hızla bana doğru yaklaştı.Ellerini yumruk yaparak göğüs kısmlarıma yumruklamaya başladı.Kendini alamayarak suratıma okkalı bir tokat yapıştırdı. Cihan "Ah! Ne yapıyorsun delirdin mi?!" x "Kes sesini! Beni nasıl orada yanlız bırakıp gidersin! Senin yüzünden az kalsın yakalanacaktım!" Cihan "Kafayımı yedin sen! Bir yıl önce olmuş olayın hıncınımı çıkartıyorsun benden!" x "Seni aptal! Bencil! Pislik! Beni resmen kullandın!" Yumruklarını ve teklemelerini her yerime savuruyordu. Cihan "Buradan çıkmamız gerek.İstanbul'da devam edersin." x "Sen pisliksin! Pislik! Birde beni seviyormuş gibi yaptın! Beni o tehlikede o gün bırakıp gittin!" Cihan "Bıraktım.Evet.! Ne oldu?! Gayet iyisin yakalanmamışsın bile.!" x "Kapa o koca çeneni! Kapa!" Bir tane daha tokat geçirmek üzereyken bileğinden sıkıca tutarak kendime çektim.Burun buruna gelmiştik. Cihan "Gitmemiz gerek yakalanacağız! İstanbul'da devam edersin." x "Seninle şurdan şuraya adım atmam!" Çarpık bir gülümsemeyle yüzüne baktım. Cihan "Adım atmazsın ama gelirsin dimi?" x "Neden bahsediyorsun sen!" Cihan "Bundan." Eğilerek bacaklarından tuttuğum gibi karnını omzuma koyarak ters bir şekilde kucakladım.Baş aşağı bir şekilde çırpınmaya başlamıştı. x "Bırak beni! Bıraaaak!" Cihan "Gitmemiz gerek." x "İndir beni gerizekalı!" Otel odasının kapısını açarak koridordan hızlıca ansansöre bindim. x "İndir beni!" Cihan "Tepinip durma Zeynep! Peşimizde adamlar var! Bu konuya İstanbulda devam edersin!" Zeynep "Öyle mi?! Sen o zamanda kaçıp gidersin! Yaptığın gibi! Ödlek!" Cihan "Bu sefer kaçmam.Konuşuruz.Artık tepinmeyi bırak." Zeynep "Beni yere indir! Sırtında taşı diyen kim!" Cihan "Rahat durursan indiririm." Zeynep "Tamam bırak.Senin sırtında durmaktan iyidir." Cihan "Burdan bakınca gayet memnun gibi görünüyordun." Çarpık bir gülümsemeyle ona baktım.Sinirle yumruğunu sırtıma geçirdi.Acıyla kıvrandım.Bu kızın elleri çok sertti. Cihan "Ahh." Zeynep "İndir beni!" Yavaşça yere eğilerek Zeynep'i indirdim.Bir kaç adım geri giderek tepe taklak olmuş saçlarını geriye attı.Bileğindeki tokasını eline alarak at kuyruk yaptık.Böyle daha iyi olmuştu.Yüzünü görebiliyordum.Tepe taklak durmaktan suratına kan gelmiş, yanakları pembeleşmişti. Zeynep "Evet plan ne." Cihan "Şimdi ansansör açılır açılmaz koşacağız en hızlı şekilde koşarak beni takip edeceksin." Zeynep "Tamam." Oldukça sakinleşmişti.Demin ki hırçın halinden eser yoktu.Utangaç kızarmış çocuklar gibi ansansörün durmasını bekliyordu.
Ekrem ;
Dakikalardır arabanın yanında Cihan'ı bekliyorduk ama gelmiyordu.Endişelenmeye başlamıştık.Biraz daha burada kalırsak yakalanmamız söz konusuydu. Ekrem "Nerede kaldı bunlar?" Sefa "Anca abicim gelirler birazdan." Gözlerimi Cenker ve Melike'ye çevirdim.Bir şeyler olduğu çok belliydi.İkiside çok kızgındı.Cenker'in artık bir şeyleri açıklama zamanı gelmişti.Hepimiz Melike'yi sevdiğini anlayabiliyorduk.Ona her bakışında bu gözlerinden okunuyordu.Gözlerimi çevirerek Sefa'ya baktım.Oda gayet sakindi.Bu adamı anlamak zordu zaten.Hiç olmayacak yerlerde sakin ve umursamaz olabiliyordu.Belkide bu iyiydi.Hepimiz soğukkanlılığımızı ona borçluyduk.Tuğçe'de başını Sefa'nın omzuna koymuş Cihan'ın gelmesini bekliyordu.Gözlerimi tekrardan arabanın ön tarafına dayanmış pozisyonda duran Sevil'e kaydırdım.Bana bakıyordu.Dikkatlice.Gözleri sanki söylenecek bir çok şeyin sözcüsüydü.Benim baktığımı görünce.Zorda olsa gülümsemeye çalıştı.Bu durumda ne kadar gülümseyebilirdi ki? Benden uzakta olmasına rağmen hızlı adımlarla yanına gittim.Yavaşça ellerini tuttum.Soğuktan buz gibi olmuşlardı.Sıkarak ısıtmaya çalıştım.Başta ellerine baktı.Sonra yüzünü yukarı kaldırarak gözlerime baktı.Kakülleri rüzgardan savruluyordu. Ekrem "İyimisin?" Zorla gülümsemeye çalışarak. Sevil "Sayende." Ellerini ellerimden kurtarmaya çalışarak.Geri çekti ve kollarını boynuma dolayarak sımsıkı sarıldı. Sevil "Olabileceğim kadar iyiyim." Beline ellerimi dolayarak sımsıkı sardım. Ekrem "Sana bir şey yaptılar mı?" Sevil "Hayır tam vaktinde geldiniz." Çenesini omzuma koydu. Ekrem "Korktum." Sevil "Bende korktum." Ekrem "Korkman doğal.Kaçırıldın sonuçta.Kim olsa korkardı." Sevil "En çokta neyden korktum biliyormusun?" Ekrem "Neyden?" Ellerini boynumdan gevişeterek ayrıldı.Benim ellerim hala beline sımsıkı sarılıydı.Gözlerimin içine baktı. Sevil "En çokta söylediğim yalanların yükünü taşırken korktum.Bir daha hiç doğruyu söyleyememekten." Ekrem "Bu yüzden mi.Telefonda Seni Seviyorum diye haykırdın." Sevil "Evet.Çünkü bu yalanın yükünü taşımak herşeyden daha zordu.Seni Seviyorum." Başını önüne eğerek yere baktı.Birazda utanmış görünüyordu.Elimle çenesinden tutarak bana bakmasını sağladım. Ekrem "Bende seni.Bak.Bir yolunu bulacağız tamam mı? Ortak bir yol." Sadece başını sallamakla yetindi.Bu huzurun ardından.Nerede olduğumu hatırlatan bir ses kulağımda yankılandı. Cihan "Ekreeem.Sefaaaa.!" Hepimiz sesin geldiği yöne döndük.Cihan ve yanında bir kız uzaktan bize doğru koşuyorlardı ve arkalarındada 4 tane adam vardı.Cihan kızın elini tutarak daha hızlı bir şekilde koşmaya çalıştılar.Mesafeler daralıyordu. Cihan "Arabaya binin! Arabayı çalıştırın! Bagajı açın!" Sefa "Bu çocuk 60 saniye içinde bunları nasıl yamamızı bekliyor. :D" Tuğçe tip tip Sefa'ya bakarak. Tuğçe "Zevzekliğin hiç sırası değil Sefa!" Herkes telaşla arabanın kendisine en yakın olan tarafına bindi.Ben ön koltuktaydım.Hepimiz sığmıştık bagajıda arkadan hemen açtım.Her şey tamamdı ama önümüzde daha büyük bir sorun vardı.Şöför koltuğunda Melike oturuyordu.Şaşkın şaşkın oraya nasıl binmiş olduğuna bakıyordu. Ekrem "Melike! Oturacak başka yermi bulamadın!" Melike "Ben.Ben ne yapacağım!" Tuğçe "Oturdun madem süreceksin." Sevil "Şöförcülüğün nasıl?" Ekrem "En son bildiğime göre berattı." Sevil "Hadi Melike bas şu gaza.Yapabilirsin." Cenker "Hadi yaparsın." Ekrem "Sakin ol tamam mı.Bak yer değiştirecek kadar vaktimiz yok." Tuğçe "Çabuk olun yaklaşıyorlar!" Sefa:Kusacağız desene. :D Melike:Yeteeeeeeeeeeeeeeeeer !!! Kapayın çenenizi !!
19.Bölüm Sonu.
En son ƒєянαη* tarafından Ptsi Haz. 11, 2012 4:46 am tarihinde değiştirildi, toplamda 1 kere değiştirildi
~Masal~
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 2000
Rep gücü : 2050
Kayıt tarihi : 10/02/11
Nerden : DÖNGELLİ CEZAEVİNDEN ''SuSkUnLaR''
Kişisel İleti : emre aydınn
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Ptsi Haz. 11, 2012 4:44 am
Buradan da yorum yapmak isterdi canım Söylediğim gibi çok çok hoş yani bu bölümü diğer bölümlerden daha çok sevdim. Çünkü bu bölümde Cihan&Zeynep vardır.
Ümit_İdiil
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 821
Rep gücü : 339
Kayıt tarihi : 22/06/11
Nerden : Ankaraa :)
Kişisel İleti : Gülümsee :*
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Salı Haz. 12, 2012 8:06 am
Buradan da yorum yapmak isterdi canım Söylediğim gibi çok çok hoş yani bu bölümü diğer bölümlerden daha çok sevdim. Çünkü bu bölümde Cihan&Zeynep vardır.
Teşekkürlerr (: Zeyneple Cihanda çok tatlıdırlar (:
_' TürkÜmit ' _
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 698
Rep gücü : 2702
Kayıt tarihi : 15/01/11
Nerden : Bursa
Kişisel İleti : Kantarcılar ♥
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Çarş. Haz. 13, 2012 12:52 pm
Off bayılıyorum şu senaryoya ya,uzun zamandır girmemiştim hemen kapattım eksikliklerimi (: Sevil ve Ekrem sahneleri o kadar güzel ki... Tam kıvamında ne çok ciddi ne çok cıvık. Diğer olaylarda muhteşem. Yani senaryo müthiş,bölümde müthişti (: Ellerine sağlık,cuma gününü iple çekiyorum (:
fatime
Cinsiyet :
Mesaj Sayısı : 5234
Rep gücü : 1655
Kayıt tarihi : 10/10/10
Nerden : İstanbul
Kişisel İleti : binary madness
Sevdiği Karekter :
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa Çarş. Haz. 13, 2012 6:55 pm
Melike sesi çıktığı kadar bağırdı.Hepimizin bir ağızdan konuşması bir anda kesilmişti.Yardımcı olmaya çalışıyorduk ama bu üstünde büyük bir baskı yapmış olmalıydı.Arkaya baktığımda Cihanla kız son sürat koşarak arabaya yaklaşıyorlardı. Melike "Tamam.Yapabilirim.Sürerim." Ekreme dönerek kelimeleri yüzüne çarpmak istercesine konuşmaya başladı. Melike "Bu yaz babamla araba sürdük.Bana uzun süre Araba kullanma dersi verdi.Çok mükemmel olmasada kullana biliyorum." Ekrem "Tamam.Hadi Melike çalıştır şu arabayı artık!" Melike "Arabaya atlar atlamaz çalıştıracağım." Ekrem "Bir anda hızlanamazsın.Görmüyormusun adamlar var." Melike "Ekrem kapa çeneni.Siz sıkı tutunun yeter." Başımı arkaya çevirdim.Arabaya çok yaklaşmışlardı. Sevil "Çok az kaldı.Sefa Cenker Cihan'la kızı elinden tutun.Melike ani gaza basınca düşme tehlikesi yaşamasınlar.Cihan ve ellele beraber koşarak gelen kız hızlarını alamayarak arabaya atladılar.Çok hızlı koştukları için Cihan atlayınca arabaya kafsını çarpmıştı.Cihanın elinden Sefa, kızın elindende Cenker tutmuştu." Sevil "Bindiler!" Ekrem "Melike bas gaza!" Melike arabayı çalıştırdı.Birden gaza basınca araba son sürat gitmeye başladı.O kadar ani hızlanmıştık ki.Tutmasaydık hepimizin içi dışına çıkabilirdi.Melikeninde dediği gibi.Sefa ve Cenker ellerinden tutmasaydı açık olan bagajdan savrulabilirlerdi.Adamlar çok geride kalmışlardı.Br süre koşsalarda sonunda pes edip durmuşlardı. Sevil "Adamlardan zaklaştık.Duralım.Bagajı kapatalım.Hemde Cihan geçsin şöför koltuğuna." Ekrem tam konuşmaya başlarken Melike konuşmasına izin vermeden. Melike "Her ihtimale karşı biraz gidelim.Sonra dururuz." Sefa "Ne kadar abarttınız.Gayet iyi kullanıyor işte kız." Melike "Bir kere adın çıkınca öyle oluyor." Sefa sırıtarak Melikeye cevap verdi. Sefa "Adın çıkacağına canın çıksın diyorsun yani." Melike Ekrem'e laf çarparak cevap verdi. Melike "Aynen öyle." Ekrem "Ne bileyim allahallah.En son kötü kullanıyordun." Melike "O zaman bilmeden konuşmıyacaksın." Ekrem" Hadi dur.Uzaklaştık zaten." Melike "Bak ileride benzinlik var orada duralım.Bayağı gideceğiz su ve atıştırıcak bir şeyler alalım." Sevil "Evet.Ben açım." Zeynep "Benim Wc'yi kullanmam gerek." Hepimiz kulağımıza gelen yabancı sesin sahibine dönerek baktık. Zeynep "Niye herkes bana bakıyor.Allahallah." Cihan gülerek Zeynep'e bakar. Cihan "Bu boğuk ses kimden çıktı diye bakıyorlar." Zeynep "Ne alakası var tanımadıkları için bakıyorlar." Cihan "Kendini tanıt o zaman." Sefa gözlerini kısarak kıza baktı. Sefa "Sen.Senin ne işin var burada?" Zeynep "Yine mi sen ya.Her olayda bitiyorsun.Neyse iyi oldu.Az kalmıştı haplardan.Durunca verirsin." Sefa "Kızım başıma belamısın sen ya!" Sevil "Kullanıcısın yani?" Zeynep "Evet." Tuğçe "Artık adını söylermisin." Zeynep "Neyse.Benim adım Zeynep.Çok güzel bir tanışma olmadı ama.Kısmet böyleymiş." Tuğçe "Siz nerden tanışıyorsunuz?" Zeynep "Sefa okuldaki satıcılardan bende ondan alıyorum." Ekrem arkasına dönerek Zeynep'e baktı. Ekrem "Sen kullanıcısında ben seni nasıl görmedim?" Zeynep "Okula geleli fazla olmadı.Geçen senenin sonlarında geldim.O zaman Sefayı buldum.Zaten.Başka kimsedende hap almadım." Cihan "Hayret halbuki çok kavgacısındır nasıl olduda burdaki kimse seni tanımıyor." Zeynep "Kapa çeneni Cihan.Kavgacı olabilirim ama en azından insanlara yalan söyleyip kandırmıyorum." Cihan "Yine döndün dolaştın aynı konuya geldin." Melike aniden durdu. Melike "Hadi geldik.İnin." Zeynep Cihan'a cevap vermiyerek açık olan bagajdan atladı.Bizde kapıları açarak arabadan indik.Zeynep hızla sol taraftaki lavobaya girdi. Ekrem "İnmişken hepimiz ihtiyaçlarını karşılasa iyi olur bir daha durmayacağız." Cenker "Tamam.O zaman biz Cihanla gidip bir şeyler alalım." Tuğçe ve Melikeyle beraber ağır adımlarla yürüyerek tuvalete girdik.Girdiğimizde Zeynep'in ağzına hap attığını gördük.Fazla rahattı.Aldırmadan çeşmeyi açarak elini yüzünü yıkadı.Aynaya dönerek kendime baktım.Berbat görünüyordum.Çeşmeyi açtım.Elime yüzüme su çarptım.Kabus gibiydi.Nihayet herşeyi atlatmıştık.Hala bitmemişti.Yatakhaneye varıp yatana kadar kabus bitmeyecekti.Zeynep konuşmaya başlayınca hepimiz ona döndük. Zeynep "Odada beni o herifin elinden kurtardın.Sağol." Sevil "Önemli değil.Fazlasıyla elin ağır gibi görünüyor." Zeynep "Senin ki sanki farksız." Sevil "Haklısın." Zeynep "Polat seni niye kaçırdı?" Sevil "Polat'ın suratına yumruk atıp burnunu kanatınca.Kendine yediremedi galiba." Zeynep "Vay be.Yumruk attın ha.İyiymiş." Sevil "Peki senin hikayen ne?" Zeynep "Polat'ı uzun süredir tanırım.Acık bir anlatımla sevgilisi rolünü oynıyarak mal sızdırdım.Diğer okulda.Tabi anlayınca peşimi bırakmadı." Sevil "Kandırdın yani." Elini yıkayan Tuğçe'ye Zeynep'e döndü. Tuğçe "Cihan'la nerden tanışıyorsun?" Zeynep "Afedersiniz ama Sevil dışında hiç birinizin adını bilmiyorum.Adlarınızı söyleseniz." Melike "Ben Melike." Tuğçe "Ben Tuğçe." Zeynep "Sefa'nın sevgilisimisin?" Tuğçe "Nereden anladın?" Zeynep "Sefa'yla daha önceden tanıştığımızı duyunca kıskanç bakışlarından." Melike "Evet.Cihan'ı nerden tanıyorsun?" Zeynep "Eski okuldan.Biz sevgiliydik." Zeynep gözleriyle yeri inceleyerek düşünceli bir bakışla.Kafasını kaldırıp biz baktı. Zeynep "Daha doğrusu ben öyle sanmıştım." Melike "Nasıl yani?" Zeynep tuvaletin aynasına gdönerek saçlarını düzeltti. Zeynep "Çok karışık bir konu." Tuğçe "Bize güvenebilirsin." Zeynep "Evet.Aynısını Cihan'da demişti." Sevil "Hadi." Zeynep "Peki.Tamam.Dediğim gibi.Ben Polat'ı eskiden beri tanıtım.Cihan'ıda biliyorsunuz.Polat'ın peşindeydi.Ben o zamanlar öyle olduğunu bilmiyordum.Bir gün buluşma yeri ayarladık ve Cihan polisi çağırmış.Sonra benide orada bırakıp ortalıktan tüydü.Bende zor durumda kaldım.Tuvaletin penceresinden kaçtım.Polat'ta bir şekilde kaçmış ve yakalanamadı.Belki bu sefer yakalanır." Sevil "Nasıl yani? Bu olaydan sonra görüşmediniz mi?" Zeynep "Hayır.Sonra Cihan okuldan ayrıldı zaten.Başka okula gitti.O okulunda bütün pisliklerini çözüp ordanda ayrılmış.En son bu akdar duydum.Benide okulda rahat bırakmadıkları için okul değiştirerek yatılı okula geçtim.Evden kurtulmak içinde." Tuğçe "Hiç şu zehirden kurtulmayı düşündün mü?" Zeynep "Hepimiz düşünmüşüzdür.Defalarca ama çoğumuz başaramaz.Çoğumuz o kadar güçlü değilizdir." Melike "İrade gerektiren bir şey." Tuğçe "Nasıl kullanmaya başladın?" Zeynep "Bunu daha sonra konuşsak.Gitmemiz gereken uzun bir yol var.Bütün okulda ayaklanmıştır.Bu kadar kişinin yokluğunu farketmişlerdir heralde." Tuğçe "Hepsi ayarlandı.Rahat olun." Sevil "Hadi çıkalım." Hepimiz hızlı adımlarla tuvaletten çıkarak arabanın yanına gittik.Cihan şöför koltuğuna geçmişti bile.Ekrem ön koltuktaydı. Cenker "Eee nasıl oturacağız?" Ekrem "Melikeyle siz bagaja geçin.Diğerkilerde arka koltuğa işte. Melike "Neden biz arkaya oturuyormuşuz." Sefa "Ya geçin işte.Birde onumu tartışacağız." Melike "Tamam." Melike ve Cenker bagaja binerken bizde arka koltuğa yerleştik.Arkaya dönerek ikisinede baktım.İkisindende çıt çıkmıyordu.Hala ikiside konuşmuyorlardı.Uzun sürede konuşmayacak gibi görünüyorlardı.Cihan arabayı çalıştırdı.Yavaş yavaş hızlanıyorduk.Kafamı cama yasladım.Uykum gelmeye başlamıştı.Biraz kestirseydim kimseye zararı olmazdı.Gözlerimi kapattım huzurlu bie şekilde kendimi uykuya bıraktım.
3 Saat sonra...
Melike ;
İki sattir yoldaydık.Herkes uyumuştu.Uyumayan bir tek ben,Cenker ve arabayı süren Cihandı.Okula yaklaşmıştık.Daha demin İstanbul tabelasını görmüştüm.İstanbul'a girmiştik.Başımı cama yaslayarak dışarıya baktım.Cenker'e hala sinirliydim.Akşam dedikleride neydi? Ben neyi görmüyordum.Her neyse bile beni suçlamaya hakkı yoktu.Belki anlamıyorumdur ama açıklamayanda oydu.Arabanın içi fazlasıyla soğuktu.Hala kıştan çıkamamıştık.Geceleri ayrı bir soğuk oluyordu.Benim yapımda çok hassastı zaten.Vücudumu kaplayan serinlikle birden ürperdim.Kollarımı ovuşturmaya başladım.Üstüme birden rüzgar geldi.Bir şey üstümü örtmüştü.Kafamı çevirip baktığımda bunun Cenkerin montu olduğunu farkettim.Cenker örtmüştü. Çabuk üşüdüğümü biliyordu.Gözlerine baktım.Anlamsızdı.Boş boş bakıyordu. Melike "Sağol." Cenker "Önemli değil.Soğuğa karşı hasas olduğunu biliyorum." Melike "Evet hassasım." Cenker "Gerçe bildiğim şey sadece soğuğa karşı hasas olman değil." Melike "Doğru birbirimizi tanıyacak kadar uzun süredir arkadaşız." Cenker "Evet arkadaşız.Uzun süredir.Fazla uzun süredir." Tekrardan sinirlemeye başlamıştım.Bu çocuğun cümlelerimle ne alıp veremediği vardı? Canımı fazlasıyla sıkmaya başlamıştı bu imaları.Önceden böyle değildik.Ekremin ve Sefa'nın olaylarına dahil olduğumuzdan beri çok şey değişmişti sanki. Melike "Sen ne ima etmeye çalışıyorsun Cenker? Derdin ne senin?" Cenker "Hiç bir şey." Melike "Öyle mi? Hiç bir şey." Cenker "Evet.Hiç bir şey." Melike "Derdin hiç bir şeyse imalı konuşmalarını kesersen sevinirim!" Cenker "Ben imalı konuşmuyorum." Melike "Yeter artık.Benimle böyle konuşmaktan vazgeç." Cenker "Nasıl konuşuyormuşum?" Melike "Soğuk.Sanki suç işlemişimde cezalandırıyormuşsun gibi! Nedenini söylemeyeceksen.Benimlede böyle konuşamazsın." Cenker "Burası konuşmak için ne yeri nede zamanı." Melike "Bence tartışmak içinde ne yeri ne zamanı." Sefa tartışmamızın verdiği gürültü sebebiyle uykusundan uyanmıştı.Kafasını arkaya uzatarak uykulu gözleriyle bize baktı.Sefa'nın kıpırdanışının ardından Tuğçe'de uyanıp arkaya döndü. Sefa:Bi susmadınız ya.Vıdı.Vıdı.Vıdı.Ne çeneniz var ya.Derdiniz ne sizin tartışıp duruyorsunuz.Çenesizler gibi :D Bu çoçuğun yersiz zevzeklikleri beni deli ediyordu.Daha yeni uyanmış.Tek gözüyle bize bakarken bile uykulu uykulu sırıtabiliyordu ama bu hali çok komikti.Sanki sırıtışı ağır çekime alınmış gibiydi.Bende dayanamayarak Sefanın bu haline gülmekten kendimi alı koyamadım. Melike "Kapa çeneni Sefa! :D" Cenker "Abicim ne çok konuşuyorsun ya.Tek gözün açıkken bile sırıtıyorsun.Bide ağır çekim gibisin aynı. :D" Sefa "Oğlum öyle oluyor tabi.Uykuda ağır çekime geçiyoruz.Sırıtırken bakakerken felan :D" Gözlerimi Tuğçe'ye çevirdim.Gülerek Sefa'ya bakıyordu.Uykusuda Sefa sayesinde açılmış gibiydi.Sefanın yanağına eğilip kocaman bir öpücük kondurdu.Sefa neye uğradığını şaşırmıştı.Diğer gözünüde birden açarak kafasını hızla Tuğçeye çevirdi. Tuğçe "Ağır çekimini yesinler senin." Sefa sırıtarak Tuğçe'ye baktı.Sonra kafasını döndürerek bana baktı. Sefa "Melike uyku sersemiyle çok tatlı oluyor demi Tuğçe.Bide uysal oluyor. :D" Tuğçe "Ben her zaman tatlıyım.Senin uyku sersemiyken naziklik hormonun geliyor sadece o kadar. :D" Melike "Hıı.Yaaa.Yaaa :D" Cenker "O kadar kız öpmüş karşılığını ver bari. :D" Sefa "Bana akıl verene bak.Sende daha kıza açılamadın oğlum.Hareket bekliyoruz." Sefa göz kırparak Cenkere baktı. Melike "Kıza açılamadı derken?" Sefa "Ben Cihan'a diyordum onu.Cenkere değil yani." Cenker elindeki su şişesini Sefa'ya fırlatı. Sefa "Ahh." Sefa eliyle kafasını ovuşturmaya başladı. Sefa "Niye attın yaa." Cenker "Hani uyku sersemiyle bazı şeyleri yanlış söylüyorsun ya! Akılının yerine gelmesi amaçlı." Tuğçe şişeyi eline alarak Cenkerin kafasına fırlattı. Tuğçe "Ne fırlatıyorsun be!" Cenker "Aman sevgiliside pek kıymetli." Sefa Tuğçe'nin Cenkere sinirlenişine dikkatle bakar.Acısı geçtiği için tekrardan sırıtır.Tuğçe'nin yanağına kocaman bir öpücük kondurur. Sefa "Sevgilisinede kıyamazmış." Tuğçe gülerek kafasını Sefa'ya çevirdi.Ön koltuktan yeni kıpırtılar geliyordu.Anlaşılan biri daha uyanmıştı. Sevil "Ne oluyor yaa.10 kere öpücük sesi geldi.Uyku uyuyoruz şurda biraz saygı yaa." Sevil büzüştüğü yerden doğrularak gözlerini açmaya çalıştı. Sefa "İki kere gelmiş olması gerek.O sekiz tanesi rüyanda olmuşturda sen burdan sanmışsındır.Artık rüyanda kimi sekiz kere öpüp duruyorduysan." Sefa en büyük sırıtışını yüzüne yayarak Sevil'e baktı.Sevil Sefa'nın bu konuşmasından rahatsız olduğu belliydi.Uyku sersemliğinden hızlı bir şekilde kurtuldu. Sevil "Rüyamda kimi öpüyormuşum ben be! Salak!" Sevil sesini yükseltmişti.Şuanda hepimizin içinde kahkaha bombası vardı.İçimizde tutmak için büyük bir güç sarfediyorduk.Cenker ve Sefa'nın yüzü kıp kırmızı olmuştu.Her an patlaya bilirlerdi.Ön koltuktanda Cihan sonunda bize katılmıştı. Cihan "Harbiden kim kimi öpüyormuş :D" Ön koltukta büzüşmüş olan Ekrem'de gözleri kapalı bir şekilde uykulu şekilde konuşarak.Olaya dahil olmuştu. Ekrem "Harbiden kim kimi öpüyormuş." Hepimiz kafamızı Ekrem'in oturduğu koltuğa çevirerek Ekrem'e baktık.Sonunda herkesin içindeki bomba son reddeye gelmişti ve birden hepimiz patlayı vermiştik.Hepimiz kahkahalarla gülüyorduk.Suratlarımız kıp kırmızı olmuştu.Kahkahamızın yüksekliğinden Ekrem'in uykusu tamamen açılmıştı.Cenkerle dizlerimizin üstüne basarak ön tarafa dikkatle baktık.Ekrem oturduğu yerden arkaya dönerek tek gözüyle bize baktı. Ekrem "Kafayımı yediniz ya.Ne oluyor?"
Sevil ;
Sefa'nın söyledikleri sinirimin tepeye atmasını sağlamıştı.Uykulu bir insanlada uğraşılırmıydı canım.Ekrem'in son söylediği şeyle.Herkes gülme krizine girmişti.Hatta benim bile sinirli halim gitmişti.Sırıtmaya başlamıştım.Ekrem arkasına dönerek uykulu bir biçimde bize baktı.Tek gözü açıktı.Yüzünde uykunun vermiş olduğu o güzel sevimlilik vardı.Kesinlikle uykudan sonra çok tatlıydı.O uykulu mavi gözlerine bakmaktan kendimi alı koyamadım.Ekrem ciddileşerek. Ekrem "Kim kimi öpüyormuş?" Sefa "Sevil rüyasında birini 8 kere öpmüşte onu konuşuyorduk." Ekrem "Kimi öpüyormuş?" Sinirle Sefaya döndüm.Bu çocuk ortalığı karıştırmaya ne meraklıydı.Yerde olan su şişesini alarak.Sefanın kafasına geçirdim. Sevil "Sefa kapa çeneni! Uydurup durma ya!" Sefa "Ahhhh!" Tekrardan kafasına vurdum. Sevil "Kapa çeneni kapa! Hem sen öpüyordun Tuğçe'yi beni ne katıyorsun ya! Tuğçe bir şeyde şuna ya!" Tuğçe "Aşkım.Bak sen ortalığı bu gün yeterince bulandırdın.İki kişiyi kavga ettirdin zaten canım benim.Kotanı doldurdun.Sevil'le Ekrem'den nasibini alma bence." Sefa sırıtarak tuğçeye bakmasını sürdürdü.Birden cidileşerek ses tonunu bebek sesine aitmiş gibi yaptı. Sefa "Almiimmm." Tuğçe gülerek Sefaya baktı. Tuğçe "Alma." Sefa Ekrem'e döndü. Sefa "Neyse Ekrem sende bi dahaki rüyanda öpersin :D" Ekrem "Ben seni şimdi bi öpücem.! Böyle yumruklarım karışacak işin içine böyle yanaklarına yanaklarına! Güzel bir kızatıklık bırakıcak!" Arabanın bu kadar gürültülü olmasına rağmen hala uyumakta olan Zeynepe baktım. Sevil "Zeynep'e bakın ya.Kız hala uyuyor.Bu kadar kahkahaya sese rağmen." Cihan "Uyur.Top patlasa bile uyanmaz o Sevil.Uyanıncada çok asabi olur. Melike arka taraftan atılarak Cihanla konuşmaya başladı. Melike "Uyandığında asabi olduğuna kadar biliyorsunda.Neden bırakıp gittin kızı?" Tuğçe "Evet.Cihan bu gün dinledik Zeynep'ten hikayenizi." Sefa "Bi hikayelerimi varmış?" Sevil "Sana yakıştıramadım Cihan.Sen bir kızla oynayacak biri değilsin." Arka taraftan Cenker olaya atıldı. Cenker "Değilde zaten Sevil.Cihan öyle biri değil.İşi Cihan'ın tarafından dinlemeden yorum yapmayın." Tuğçe "Ne olursa olsun.Bu polis çağırıpta onu ortada bırakıp sonrada bir daha hiç aramamasının doğru olduğunu kanıtlamaz." Cihan "Sizinde tam olarak bilmediğiniz bir şey hakkında yorum yapmanızın doğru olduğunu kanıtlamaz.Evet belki yanlıştı.Hataydı ama nedenlerimde vardı.Neyse.Kimse farketmedi ama okula geldik. Ekrem "O kadar oldumu be." Sevil "Bide şimdi gizlice yatakhanelere girmek var." Sefa "Gireriz yaa.O kadar seni pisikopatların elinden kurtarmışız omu zoruna gitti yani." Sevil "Gerçekten.Konu çok dağıldı.Ben.Hepinize çok teşekkür ederim.Benim için oralara kadar geldiniz.Kendimide bu yüzden kötü hissediyorum." Sefa "Ya sen kötü ol diye söylemedim ben.Hem sen niye kendini kötü hissediyorsun.Bizim yüzümüzden kaçırdılar seni." Cihan "Artık inelim.Saat 1 oldu.Çok geç.Yarın dersimiz var ve hepimiz pestil gibiyiz." Melike "Yarın seviye sınav sonuları açıklanıcaktı değil mi?" Tuğçe "Yarın Cuma.Evet.Cuma günü açıklanacaktı." Sevil "Ben hiç merak etmiyorum.Yapmamam gereken bir hata yaptım zaten." Cenker "Ekrem hayırdır sesin soluğun çıkmıyor." Ekrem "Hala ayılamadım ben ondandır.Hadi inelim hiç birimiz ses yapmıyalım.Dikkatli olun.Yemekhanenin bir canımı bizim için açık bıraktılar.Oradan gireceksiniz ama kısım kısım girelim.Dikkat çekmiyelim." Sevil "Bu arada Zeynep hala uyuyor." Cihan "Tamam ben ilgileniim Zeynep'le." Ekrem "İkili ikili gidelim.Odalara varınca mesaj atın sonra iki kişi gider.Tuğçeyle Melike gitsin.Sonra Cenkerle Sefa gider.Cihanle Zeynep en arkada biz." Tuğçe "Tamam.Yarın yemekhanede görüşürüz." Tuğçeyle Melike sessiz ve hızlı bir şekilde içeri gittiler.Cihan'da arka koltukta uyuyan Zeynepin yanına gitti.Yanına sessizce oturdu.Bir süre baktı.Yüzüne düşen saçlarını yavaşça geriye doğru attı.Yavaşça eğildi ve alnına ufacık bir öpücük kondurdu.Yanlış görmemiştim değil mi? Cihan "Zeynep.Uyan hadi.Zeynep." Bir yandanda kolundan sarsıyordu.Uykusu gerçekten çok derindi.Nihayet uyana bilmişti.Cenkerle Sefa'da hızla içeri gittiler.Zeynep'le Cihan'da arabadan inmişti.Cihan eski soğukluğunu koruyordu.Sanki daha demin Zeynep'e anlamlı dolu gözlerle bakan o değildi.Zeynep'te ciddiliğini koruyordu.Biraz beklemenin ardından mesaj geldi ve Zeynep'le Cihan yavaş hareketlerle okul bahçesinden içeri girdiler.Ekremle ikimiz kalmıştık.Ekrem bana döndü. Ekrem "Konuşmamız gereken çok şey var." Sevil "Evet." Ekrem "Beklerken.Biryerlerden başlamaya ne dersin." Sevil "Şimdi konuşmasak.Kendimi o kadar yorgun ve bitkin hissediyorum ki.Sadece uyumak istiyorum." Ekrem "Haklısın.Yarın konuşalım.Bende yorgunum." Sevil "Beni neden kurtarmaya geldin? Gelmeyebilirdin." Ekrem "Hani yarın konuşacaktık.Ayrıca beni arayıp resmen yardım istedin nasıl seni orada bırakabilirdim ki? Hangimiz bırakabilirdik." Sevil "Ya yardım isteyemeseydim.Gelmeyecekmiydin." Ekrem "Tabi ki hayır Sevil.Benim aklım çıktı.Senin kaçırıldığını duyunca.Normal mi davrandığımı sanıyorsun." Sevil "Öyle demek istemedim sadece.Gelmeme seçeneğinde vardı bunu demek istiyordum.Sen benim hiç bir şeyim değildin.Onca olaylar.Sana davranışlarım." Ekrem "Bunların hiç biri seni sevdiğimi değiştirmiyor ama.Bir ad olmasına gerek yok.Hislerde bir çok şey var.Yetmez mi?" Sevil "Ben.." Ne diyeceğimi bilememiştim.Susmam mı gerekiyordu konuşmam mı bilmiyordum. Ekrem "Hadi bizde girelim.Mesaj geldi Cihan'dan." Hızlı ve yavaş bir şekilde yürüyerek okulun bahçesincen içeri olabildiğince sessiz bir biçimde girdik.Yavaş yavaş.Okulun bahçesinden yemekhane tarafına doğru yürümeye başladık.Ben bunu bir kere daha içimde tutamayacağımı anlamıştım.Belki biliyordu evet ama bu yaptığım bencillikti.Bencillik yapmıştım.Duygularımı artık hiç bir şekilde saklıyamazdım.Kaçırılana kadar farkına varamamıştım ama o odada saatlerce dururken düşünme fırsatım olmuştu.O benim hayatıma bir anda girmişti.Bir anda girdiği gibide bir anda herşeyim olmuştu.Ekremin kolundan yavaşta tutarak kendime döndürdüm ne oldu dercesine bakıyordu yüzüme.Parmak uçlarıma havalanarak kollarımı Ekremin boynuna doladım.Çok hızlı bir şekilde dudaklarına yapıştım.Utancımdan kızarıyordum.Böyle şeyler hayatımda ilk defa başıma geliyordu.Bir anda şaşırmıştı.Dudaklarıma ufacık bir karşılık verdi ve geri çekildi.Bunu arabanın yanında yapsaydım.Daha uzun sürebilirdi ama burası yeri değildi.Yanağıma ufacık bir öpücük kondurdu.Kollarım boynundan ayırmayarak ona sımsıkı sarıldım.Kulağına yavaşça eğildim, tek gerçek olan ve tek söylemek istediğim şeyi kulağına fısıldadım. Sevil "Seni seviyorum Maviş."
20.Bölüm Sonu.
"Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: "Damarlarımda Akan Zehir" | 32.Bölüm; Gizli Öfke - 143.Sayfa 
