Gözlerimi açtığımda gün ağırıyor havaalanı ise kalabalıklaşıyordu. Kalkıp herşeyimi kontrol ettim. Yanımda bir bayan daha vardı. Bavulumu ona emanet edip ilerideki büfeye doğru ilerlerdim.
Her sabah ki gibi kahve içmem gerekiyordu. Bunu yapmadan tamamen uyanamam. Büfeden kahve alıp ilerlemeye devam ettim. Köşede bir kapı vardı evet sanırım dışarıya açılıyordu. Kapıyı itekleyerek açtım dışarıda 2-3 kişi vardı bazısı telefon ile konuşuyor bazısı sigarasını içiyordu. Bende kolonlardan bir tanesine yaslanıp tek elimde kahve diğer elimlede cebimden sigara paketini çıkarmaya uğraşıyordum. Sonunda paketi çıkarabildim ve içinden bir tane alıp dudaklarıma aldım. Şimdi sıra ateş bulmaktaydı. Paketin içinde çakmak yoktu cepleri aradım çantama baktım ama yok. Harika! Her zaman ki gibi çakmağı unutmuştum. Tam o sırada önümde bir çakmak belirdi ucunda ise ateş. Yavaşça sigramın ucunu yakıp derin bir nefes çektim ardından o kişiye döndüm. Tahmin ettiğim gibi bir erkekti. Ve tamamen sırıtıyordu. Off olamaz!
"Teşekkür ederim" diyip kafamı çevirdim.
O ise hiç bir şey söylemeden sırıtmaya devam ediyordu.

Sigaramı çabucak bitirip yere attım ve kahvemdende son yudumu alıp köşedeki çöp tenekesine bırakarak içeriye girdim. Banka doğru ilerledim ve az ileride oturan kadından 'teşekkür' ederek bavulumu aldım. Tekrardan geçip yerime oturdum uçağın kalkmasına pek yoktu. Ama daha erkendi yinede. Etrafıma bakınırken karşımdaki bankta tanıdık bir ağız ile karşılaştım. Tam karşımda yine aynı çocuk sırıtıp duruyordu. Kurtuluş yok mu senden ya? Aslında yakışıklı çocuk. Of türkü! Ümit'e gidiyorsun, unutma! (hayır gitmesende olur yani biz bakarız ümüte xD ) Bavulumuda alarak ayağa kalktım ve ilerideki banklardan birine oturdum. Çok geçmeden süpriz ağız tekrar karşıma geçti. Tekrar ayağa kalkıp bu sefer Bay ağız'a doğru ilerledim
"Peşimi bırak! Yoksa başın belya girer!"
Diyerek işlemleri tamamlamak adına yürümeye başladım. Çaktırmadan Bay Ağız'a baktığımda hala sırıttığını gördüm. Ne kadar da sinir bozucu.

***

Uçakta ki koltuğuma yerleştim. Cam kenarıydı vede acayip konforluydu. Rahat rahat ümitime gidebilirim artık. Çıkartıp tekrardan telefonuma baktım. Biraz sonra yanıma birinin oturduğunu fark ettim.

Süpriz Ağız?! Yine mi bu ya! Sakız mıdır nedir! Hışımla kendisine döndüm
"Sakın bir kelime dahi etme! Sakın!"
Tekrar arkama yaslandım ama yok bu çocuk hala daha sırıtıyor. Gözlerimi kapatıp sakin olmaya çalışarak tekrardan kendisiyle muhatap oldum
"Sırıtmayıda kes!"
Tek gözümü açıp ona baktım,talimatı mı yerine getirmişti. Oh be!