Bir önce ki yorumda Özgür Türkü'den hoşlanıyor mu diye sorma gafletine düştüğüm için bağışla benim Ece'm Artık ucundan acık bile vermezsin bana tüh gitti gül gibi çocuk Bölüm yine dehşet Ümit yine hazır cevap Ama acıyorum Türkü'ye ben olsam bayılırdım o sarılma anında zaten ben olsam Türkü kadar sakin durabilirmiydim orası meçhul ama neyse işte Dilara'm dert etme ben sanada bulurum bir tane Hadi yeni bölüm gelsin okuma aşkım kabardı
Hohoho Özgür beniimm Teşekkür ederim :D Türkü dayanıklı kızdır o daha nelere dayanacak nelere Yeni bölüm yorumlardan sonra gelir canım
Girdap 12.Bölüm; Sıcak Temas Pencereden sızan güneş, onun karşısındayken kanın işgaliyle kızaran yanaklarım kadar yakmasa da fazla sıcaklığı ile beni uyandırmayı başarmıştı. Bu rahatsız edici değildi. Dünden sonra hiçbir şey beni mutsuz edemezdi. Dün.. İnatla düşünmeyi ertelediğim birkaç şeyi hatırladım. Onun sözleri, karmaşık hali ve konuşmadan kaçınması. Onda tuhaf olan bir şeyler vardı ve çözememem için uğraşıyordu. Ya da gerçekten önemsemiyordu. Dediği gibi sadece ‘yaşıyordu’… Belirsizlikler daima nefretime mahkum olmuştu. Bilinmeyenler diyarı bana göre değildi. Kalkmamıştım henüz. Pencereden sızan, uzun güneş ışıklarında deşifre olan toz zerrecikleri düşüncelerime alan sağlıyordu. Çözüme ulaşmayan ve sonu gelmeyen düşüncelerime biraz daha zaman ayırırsam işe geç kalma riskine girecektim. Hemen kalkıp giyinmeye karar verdim. Bugün biraz özensem iyi olurdu. Gösteriş yapabileceğim fazla kıyafetim yoktu ama özendiğimi gösterecek her zamankinden farklı bir şeyler buldum. Pembe ve dekolteli bir bluz altına koyu renk kotlarımdan birini giydim. Üzerime deri ceketimi seçip kenara bıraktım yine de biraz serin olabilirdi sabah saatlerinde. Hiçbir zaman ilgi alanıma girmeyen alışveriş olgusuna başvurmam gerektiği açıktı. Kendimi bir saatçik sıkıp üzerime iyi bir şeyler almalıydım. Giyindikten sonra kapıyı açmamla beraber beni baştan çıkaran omlet kokusu ile yüzleştim. Özgür yine iş başındaydı anlaşılan. Bunu fırsat bilip banyoyu biraz meşgul edebilirdim. Çantamdan birkaç ürünle sınırla küçük makyaj çantasını aldım ve banyoya gittim. Bir şey unutmuştum. Zor zamanlarımın en sadık teknoloji ürünü. Düzleştiricim. Odama dönüp onu aldıktan sonra tekrar banyodaydım. Zaten dün sabah dizginlediğim saçlarımın bozulan yerlerini düzeltip uçlarına biraz dalga vermiştim. Hafif bir makyaj ve bir iki aksesuardan sonra midemi mutlu edebilirdim. Koridordan dönerek salondaki mutfağa girdim. Özgür bana arkası dönük ocakta bir şeylerle uğraşıyordu. “ Günaydıııın ! “ Ah neşemin nereden geldiğini tahmin etmek çocuk oyuncağıydı. “ Hey ! Günaydın.” Arkasını dönmeden konuşmuştu. “ Birde tadına baksan bayılırsın.” İşini bitirmiş olacak ki elinde omlet dolu tavayla döndü. Beni görünce yüzündeki gülümseme aniden soldu. Ne yaptığımı anlamaya çalışıyordum ki konuşmaya başladı. Şaşkındı. “ Vay canına ! Harika görünüyorsun !” Sözlerinin üzerine gülümsemesi beni rahatlatmıştı. Aynı zamanda da utandırmıştı. “ Ah yapma Özgür, her zamanki gibi sıradan bir şeyler işte.” Utanmamı bastırmaya çalışıyordum. “ Dur bakayım, sen makyaj mı yaptın ?” “ Makyaj denirse. Sadece biraz renk katayım dedim.” Gerçekten böyleymiş gibi umarsızca omuz silkmiştim. “ Seni ilk defa bu kadar ‘renkli’ görüyorum. Aslında belli-” Renkli kısmını bastırarak söylemişti. Özgür’ ü durdurmanın tam zamanıydı. “ Offff !Özgür, şu lanet olası kahvaltıyı yapalım ve çıkalım yoksa gecikeceğiz. Ve sende lanet çeneni açma !” Beni sinirlendirmek onun hoşuna gidiyordu. Bunu alışkanlık haline getirmese iyi olurdu. Çünkü bundan hoşlanan tek kişi değildi ve fazlasına sinirlerim dayanmazdı. “ Tamam, sustum. Bu harika omletin tadında kaybolmana izin vereceğim.” “ Ah sonunda ! Teşekkürler.” “ Rica ederim.” Harika kahvaltının ardından birlikte işlerimize gitmek için evden çıktık. Yolda yaktığım sigaranın üzerine bir kez daha Özgür’ ü susturmam gerekmişti. Ah bu çenesi beni deli etmeye başlamıştı. Sigaranın zararlarını bende biliyordum elbette ama sevdiğim bir şeyden neden vazgeçecektim ki ? Sigara içmeyi seviyordum ve ne zaman bu sevgi biter ya da bırakmaya karar verirsem o zamana kadar içmekten kimse beni alıkoyamazdı. Ona da aynen böyle söylediğimde pes ettiğini görmek sevindirici olmuştu. Yine aynı ayrıma geldiğimizde ‘az iç’ diye benimle uğraşarak restorana kaçmıştı. Bende içeri girmiş bana verdikleri giriş kartını gösterdikten sonra en üst kata asansör ile çıkmaya karar vermiştim. Aşağıdan geliyordu. Birkaç dakika sonra asansör geldi ve kapı açıldı. Kerim içerdeydi. Görünce gülümsedim ve içeri girdim. “ Günaydın Kerim.” O beni gördüğüne pek sevinmiş gibi durmuyordu. Anlam verememiştim. Yine. “ Gerçekten oldukça hızlısın Türkü.” Ne ? Bu cümleyi ikinci kez duyuyordum. İlk söyleyen Özgür’ dü ama Özgür’ ün kastettiğiyle bir ilgisi olduğunu düşünmemiştim. “ Anlamadım ?” Ona baktığımda onaylamaz bir ifadeyle başını iki yana sallıyordu. Elindeki gazeteyi bana tutuşturarak konuşmaya devam etti. “ Bunu açıp okursan anlarsın. Gerçekten işi istediğini sanmıştım.” Sadece gazeteyi normal boyutlarına getirmem yetmişti. İlk sayfada küçük denilemeyecek bir köşede resmimi gördüm. Şaşkın bakıyordum, karşımda da o vardı. Resimde sırtı dönüktü tabii. ‘Bay Muzur’un Yeni Kızı !!! ‘ Ah tanrım ! Lanet olsun ! “ Ah Kerim abartmışlar sadece teşekkür etmemi istemişti, yani bende istedim tabii. Gerçekten yanlış anlama var ortada.” Telaşlıca açıklamaya başlamıştım. “ Evet tahmin edebiliyorum. Her zamanki Ümit. Daha dikkatli ol Türkü, imajımızı zedelemene izin vermem. Zira uyarı bende yalnızca bir kereden ibarettir. “ Her zamanki Ümit ? “ Tamam söz veriyorum yanlış bir şey yapmayacağım. “
Onu ilk tanıdığım oda ikinci kattaydı ama o orda inmemişti. Ben son sözümü söylediğimde inmişti. Elimdeki gazeteye bakakalmıştım. Asansörden indikten sonra stüdyonun kapısındaydım ama açamıyordum. Karşılarına çıkmaya utanıyordum. Bu haberden sonra herkesin Kerim gibi düşüneceğini biliyordum. Arkamdan gelen sesin ahengi ile döndüm. O karşımdaydı yine bütün pırıltısıyla. “ Selam.” Sesindeki kadifemsi ton dünyanın en şanslı kulaklarına sahip olduğumu düşündürüyordu. Görüntüsü ise inanılmazlığını ve mükemmelliğini koruyordu. “ Selam. Gazeteyi gördün mü ? “ endişeli çıkmıştı sesim. “ Ah evet. Bekliyordum zaten.” Şaşırmamıştı. “ Kerim biraz kızgındı. Dikkatli olmamı söyledi.” “ Olursun öyleyse. Arabam otoparkta. Akşam beraber çıkarız. “ Gamsızdı, durumu çoktandır kanıksadığı belli oluyordu. “ Yine yakalanmamız hiç iyi olmaz ama.” “ Merak etme en güvenli giriş-çıkışları yapacağız.” “ Sana güveniyorum. Ama şimdi içerdeki herkes Kerim gibi yanlış anlamıştır, girmeye korkuyorum açıkçası.” “ Onlara aldırış etme. Gerçekten ne düşündükleri umurumda değil. Hadi bakalım iş zamanı.” Gülümsemiş ve kapıyı açıp içeri girmişti. Neden onun kadar rahat olamıyordum ki !? Korkuyla onu takip ederek içeri girdim. Ah tanrım ! Beraber içeri girmemiz her şeyi daha berbat edecekti. Zaten yanlış olan iyice yanlış olacaktı. Ama bunu içeri girmeden düşünmem gerekiyordu. Artık çok geçti. Lanet olsun ! Bir süre başımı yerden kaldırmamıştım ama daha sonra merak duygusuna yenilerek etrafıma bakınmaya başlamıştım. Kimsenin ilgisini çekmemiştik. Kimse bize bakmıyordu. Belki de geldiğimizi görmemişlerdi. Ya da belki hala haberi görmemişlerdi. Rahat bir oh çekerek işimin başına geçtim.
Gün boyunca yine söyleneni yapmıştım. Kimsenin tavrında bir değişiklik yoktu. Daha sonra gördüğüm şey aklımı karıştırmıştı. Masalardan topladığım birkaç tane farklı ajanstan gazeteler haberi gördüklerini söylüyordu. Ama hala bir değişiklik yoktu, herkes dün olduğu gibiydi…Akşama kadar derin düşünceler içinde çalışmıştım. Onunla pek göz göze gelme ya da karşılaşma şansım olmamıştı. Her zamanki gibiydi oda. Belki fazla yorgun olduğundan dünkü gibi sürekli bakmıyordu. İşler bittiğinde beraber otoparka indik. Beraber çıktık ama yine herkes olduğu gibiydi. Ben asansör konusunda diretmiştim ve yine merdivenleri kullanmıştık. Hala hazır değildim çünkü. Arabaya bindiğimizde sessizdim. Evet hep resmini gördüğüm arabanın içinde onunla oturuyordum şu an. Her şey ne kadar hızlı gelişmişti böyle. Ama gariplikler peşimi bırakmıyordu. Onca anlaşılması zor duruma gün geçtikçe yenileri ekleniyordu. Yol boyunca düşüncelerimle boğuşarak dışarıyı izlemiştim. Stüdyodakilerin her zamanki gibi oluşları anormaldi. Ve Kerim’ in söylediği… ‘Her zamanki Ümit’ demişti. Bu garip karmaşadan Ümit’ in sesi ile uyanmıştım. “ Geldik.” Gülümseyerek bakıyordu. Bende gülümsedim. Birçok villanın olduğu lüks bir siteye girmiştik. Bir evin önünde durmuş ve arabadan inmiştik. Bahçenin içinden geçerek evin kapısına geldik. Robert kapıyı açtığında merakımı gizlemeyerek içeri girer girmez evi inceleyeme başladım. Kapı direk salona çıkıyordu. Hemen sol köşede merdiven vardı ve evin ortasına doğru sağ tarafta bahçeye açılan cam kapı vardı. Mutfak yine salondaydı. Severdim bu tarz evleri. Genellikle beyaz tonlarındaydı mobilyalar. Merdivenin olduğu duvar tarafında televizyon ve sinema sistemi gibi bir şey vardı. Televizyon küçük sehpasıyla birlikte duvarı kaplayan çok raflı dolaba gömülüydü. Hemen karşısında da karşılıklı kare şeklinde yerleştirilmiş oturma takımı vardı. Ev geniş ve ferah olmasına rağmen mobilya ile dolduracak kadar büyük değildi. Yalnız yaşayan bir adama uygundu. Oturma grubunu biraz geçince mutfağın girişi vardı. Küçük giriş yanından mutfağı mutfakla evi ayıran uzun masa başlıyordu. Ya da bar da denilebilir. Mutfağın içinde de küçük ayrı bir masa vardı zaten. “ Evet burası benim küçük krallığım.” Küçük krallık…. Benim odama seslenişim de böyleydi bu benzerlik beni hem şaşırtmış hem de güldürmüştü. “ Neye güldün ? “ Gülümsüyor bir yandan da meraklı gözleriyle tepkilerimi inceliyordu. “ Hiç….Bir zamanlar bir odam vardı ve orası da benim küçük krallığımdı. Yani böyle söylerdim odam için hep. Senden duyunca komik bir tesadüf oldu.” “ Hmmm… Peki o zaman ben yukarı çıkıp üstümü değiştireyim sonra yemek hazırlarız beraber. Ben yapacağım demiştim ama bir yardımcıya hayır demem.” “ Ah tabii ki. “ O yukarı çıkınca televizyonun arkasındaki tüm duvarı kapsayan raflara yöneldim. Çok fazla film ve müzik dvdleri vardı. Bir aktör için normal diye düşünmüştüm. Dvdlere oranla daha az olan kitaplar duvarın sonundaki rafları kapsıyordu. Orayı da inceleyecektim ki seksi dolandırıcı geldi. “ Evet. Buyurun Türkü hanım, sizi mutfağa doğru alayım.” Üzerine daha rahat keten bir pantolon ve birde sade ama şık bir tişört giymişti. Bu zamana kadar giydiklerine dikkat etmek için fırsatım olmamıştı. Gerçekten zevkliydi giyim konusunda. “ Peki Bay Kantarcılar. Buyuralım bakalım. “ Gülerek mutfağa ilerledik. “ Ben malzemeleri almıştım. Spagetti meşhur yemeklerimden biridir, yemediğinde pişman olacağın türden. “ “ Vaay yemek-ler-inden biri demek. Umarım iyi bir aşçısındır. Aksi takdirde dilimden düşmez.” “ Bilmez miyim hiç ? Neyse ki iyi bir aşçıyım. “ Bir yandan konuşurken ocağa spagetti için su koymuştu bir tencerede. “ Bu su kaynayana kadar önce salatayı yapalım. Sonra da sosunu hazırlayacağım. İşin püf noktası.” Göz kırpmıştı son cümlesinden sonra. Sonra dolaptan salata için malzemeleri çıkardı ve lavaboda yıkamaya başladı. Yanında duruyordum, sol tarafında. Yeşillikleri tek tek dikkatle yıkıyor sağ tarafındaki süzgece bırakıyordu. “ Demek iyi bir aşçısın. Nedense bundan senin kadar emin olamıyorum. “ Kahkaha atarak benim solumda duran doğrama tahtasını almak için uzandı. Keşke rica etseydi de ben verseydim. Uzanmasıyla birlikte yüzlerimiz arasında neredeyse bir cm kalmıştı. Oda bunu fark etmişti ve öylece duraklamıştı. Gözleri dudaklarım ve gözlerim arasında gidip geliyordu. Bende mekik dokuyordum gözleri ve dudakları arasında. Kalbim atma hızı konusunda rekor kırıyordu. Zor bir yutkunmadan sonra bayılma hissini azaltmayı başardım. Ama o arayı kapatmak için daha da yakınlaştıkça heyecanım tavan yapmıştı. Daha da yakınlaşıyordu. Daha da…. Beni öpmek için isteyerek, bilerek yakınlaşıyordu. Kalbim ağzımdan fırlayıp çıkacak gibiydi. Daha da yakınlaştı ve dudağının sıcağını hissetmeye başlamıştım. Neredeyse dudaklarımız birbirine değiyordu ki bizi bölecek bir şey oldu. Hemen geri çekilecek miydi yoksa her zamanki aldırmaz haliyle bizi bölen şeyi umursamayıp öpücüğünü gerçekleştirecek miydi ?
Ha kabul ediyosun yani kötü olduğunu. Ben sana ne diyim bilmiyorum ki. Ama bence Ümit sandığımız kadar iyi niyetli değil. Ben size söylüyorum bunun altından bişey çıkacakk. Evide ne güzel tarif etmişsin Nesli gitmiş gibi Neyse Ellerine Sağlık Kötü Cadı!
Ha kabul ediyosun yani kötü olduğunu. Ben sana ne diyim bilmiyorum ki. Ama bence Ümit sandığımız kadar iyi niyetli değil. Ben size söylüyorum bunun altından bişey çıkacakk. Evide ne güzel tarif etmişsin Nesli gitmiş gibi Neyse Ellerine Sağlık Kötü Cadı!
Tabii ki de "Yaşasın Kötülük!" Ümit , Coşkun coşkun Tabii gittim gördüm gezdim Teşekkür ederim Cadıcığım (:
muhteşem bir bölümdü bu sonunda beklediğim ilk temas gerçekleşti ama ben nedense ümitten bir türlü emin olamıyorum sevgisinden bakalım neler olacak yeni bölümü merakla bekliyorum
Eceeeee :D Ben çok kötüyüm benden iyi bir okuyucu olmaz biliyorum :D Kaçırdığım bölümleri az önce bitirdim. Bitirdim bitirmesinede !! :D Kızım orda bırakılır mı :D Çıldırtacak mısın bizi. Hemen isterim yeni bölüm. İsteriiiiiim, isteriiiiiim. Ne böldü ya daha o var kafamda :D Çok güzeldi hepsi.Bekliyorum YB ü.
(yeni okuyucu) bütün bölümleri bir çırpıda okudum ececiğim hızına da yetişilmiyor maşallah o senaryodan bu senayoya en heyecanlı yerindende kesilmez ya çatlarım ama yb merakla bekliyorum ayrıca bütün bölümlere ayrı ayrı resimler koyman spr olmuş ellerine emeğine sağlık
Kötü olduğunu kabul etmen cidden güzel bişiiii. Biz sıcak temas olucak diye bekliyoooz sen hoooop kesiveriyon yine. Herşeye rağmen çok güzel bir bölümdüüü Gelen kişiyi merak ediyorum. Belkide ümitin köpeği falan vardın
Kötü olduğunu kabul etmen cidden güzel bişiiii. Biz sıcak temas olucak diye bekliyoooz sen hoooop kesiveriyon yine. Herşeye rağmen çok güzel bir bölümdüüü Gelen kişiyi merak ediyorum. Belkide ümitin köpeği falan vardın
Hohoho , evet köpeği çok güzel böler değil mi bunu? Adı da Makinee Her nsey , sağol canım (=
Ama yapışır mı bu Ece benim ne hayallerim vardı. Kendimi Yeşilçam filmlerindeki duyguları oynanmış kız gibi hissettim Süper yerde kesmişsin yani herşey asılı kaldı Umarım yeni bölüm yakında gelirde ben du boşluk hissinden kurtulutum Herşeye rağmen harikaydı ellerine sağlık (:
Daha da yakınlaşıyordu. Daha da…. Beni öpmek için isteyerek, bilerek yakınlaşıyordu. Kalbim ağzımdan fırlayıp çıkacak gibiydi. Daha da yakınlaştı ve dudağının sıcağını hissetmeye başlamıştım. Neredeyse dudaklarımız birbirine değiyordu ki bizi bölecek bir şey oldu. Hemen geri çekilecek miydi yoksa her zamanki aldırmaz haliyle bizi bölen şeyi umursamayıp öpücüğünü gerçekleştirecek miydi ? Çalan zilin sesini kapıya vuran yumruklar alınca oflayarak döndü ve gitti. Hala şoktaydım hele bir de son anda tüm nefesini yüzüme vermesi zaten bozuk olan dengemi tamamen yok etmişti. Yine de gözlerim onu takip etmekten kendini alamıyordu. Kapıyı bıkarak açtığında biraz şaşırmıştı. Bende öyle. Onun şaşkınlığı ile aynı nedenle mi bilmiyordum. Ama benim nedenim kapıda duran sinirli kadının çekiciliğiydi. Sarı saçları, düzgün fiziği, güzel gözleri, bu bakımlı hali ve muhteşem güzelliği ile karşı konulamaz duruyordu. Öfkeyle konuşmaya başladı, beni fark etmemişti. “ Ümit ! Neden telefonlarıma cevap vermiyorsun !? Senin neyin var böyle !?” Bu kadın da kim şimdi ? “ Tanrı aşkına Ceyda senin burada ne işin var !?” Ümit hala umursamazdı. Ama öfkesini, bıkkınlığını gizlemiyordu. Şaşkınca onları izliyor, olanları anlamaya çalışıyordum. Kadın beni fark etti. Öfkeyle Ümit’i iterek bana doğru yaklaştı. “ Hey sen haberlerdeki kızsın ! Ne arıyorsun burada hemen cevap ver bana !” Bu kadın zaten ilk öpücüğümün direkten dönmesine sebep olmuştu. Bir de gelip bana bu şekilde bağırması ile öpücüğün eritmiş ruh halinden kurtulup öfke ile sert kız durumuna geçmiştim. “ Seni ilgilendirdiğini sanmıyorum. Ama en azından burada istenen biriyim.” Kadın –kadın diyorum çünkü 25’ in üzerinde gibi duruyordu.- öfke ile bana yaklaşırken Ümit’in verdiğim cevaba sırıttığını gördüm. Ah gelse de keşke saçlarını eline versem diye düşünüyordum ki Ümit hızla gelerek kadını kolundan kapıya kadar sürükledi. “ Senin sorunun ne Ceyda ? Kendini bu şekilde küçük düşürüyorsun, git buradan. Ve aramayı da kes.” Ümit sakin ama tehlikeli konuşmuştu. Kadın bir anda ağlamaya başladı. Hıçkırarak konuşuyordu. “ Ben ben sanmıştım ki…o geceden sonra…. Neden beni aramadın Ümit !? Neden telefonlarımı açmadın ?” O gece ? “ Bir gece geçirdik diye karım falan olduğunu mu düşündün ? Siz kadınlar… Sadece bir geceydi Ceyda beni bir daha arama. Evime de bir daha gelirsen bu kadar nazil olmayacağımı aklında bulundur.” Nazik mi ? Nazik olduğunu mu sanıyordu ? Çok sinirlenmiştim. Şok ve öfke bir arada kontrolü ele geçiriyorlardı. Kadın kapıdan çıktı ve Ümit arkasından kapattı. Daha sonra yanıma geldi. Tepkisizliğimi fark etmiyordu ya da ‘yine’ önemsemiyordu. Elini yanağımda gezdirerek yüzünü yine yüzüme yakınlaştırmaya başladı. “ Nerde kalmıştık ?” (Ümit şimdi yazarım felan tamamda ben olsam bende çakardım bir tane asfsads) Vay oldukça iyi oyuncuymuş. Ne sanıyordu beni ? Bu olanlar yaşanmamış gibi davranmayacağımı biliyor olmalıydı. Tekrardan yüzlerimiz arasındaki mesafe neredeyse yok olmuştu, dudakları sıcaklığını hissettirmeye başlamıştı. İçimdeki koca isteğe rağmen iki elimle göğsüne bastırarak onu ittim. Hem küçümser hem de şaşkın bir bakışla ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. “ Farklı uyruklardan tek gecelik kadınlar koleksiyonu ha ? Beni de onlardan biri gibi düşündüğüne inanamıyorum ! Şimdi akıl almaz yakınlığının nedeni anlaşılıyor. Neye üzülüyorum biliyor musun ? Hayallerim senin layık olamayacağın kadar temiz ve saftı. Bu kadar kör olduğum için kendime kızıyorum. Sana afiyet olsun, ben yiyeceğimi yedim!” Çantamı salondaki koltuktan alarak kapıya ilerledim. “ Türkü, hey dursana sen yanlış anladın, türkü lütfen gerçekten bu çok saçma.” Arkamdan kapıya kadar gelerek bu sözleri söylemişti. Ama cevap vermeden çıkıp yürümeye başladım. Gözyaşlarıma çıkmamı bekledikleri için teşekkür ediyordum içten içe. Hayal kırıklığı altında eziliyordum. Ne kadar da saf biriydim. Özgür… haklıydı ve bunu ona söylemek utançla boğulmama neden olurdu. Yürüyordum. Amaçsız, acılı ve öfkeli bir halde. Gözyaşlarıma engel olmuyordum. Hak etmiştim bunu. Aşkın kör ettiği gözlerimin açılışı gerçekten acı verici olmuştu. Aşk… acının tohumu…. Bir yandan da kıskançlık hükmediyordu hislerime. Demek her gece başka kadınlarla olan biriydi benim hayallerimdeki bu adam. Ümit’i o kadına dokunurken düşünmeye başlamıştım birden. Acı kendini daha fazla hissettirmeye başladı. Beklentilerim darağacındaydı. Yok oluşlarını izlemiştim. Nereye yürüdüğümü bilmiyordum. Gördüğüm bir taksiyi durdurmak üzereyken yüzümde patlayan bir flaş ile sıçramıştım. Bir de paparazziler eksikti. Onun evine kadar takip etmişlerdi belli ki. Taksiye binip adresi söyledim. Şoför yüzümdeki tuzlu suya dikkat etmişti. Göz göze gelmemek için dışarıyı izlemeye başladım. Tek bir ses duymak istemiyordum. Bu sefer akan yola gözyaşlarım eşlik ediyordu. En zoru geldi aklıma o an. Ben hala onu deli gibi seviyordum evet. Ve bir o kadarda öfkeliydim. Ruhum iki ucun arasında gel-git yaşıyordu yine. Her şeye rağmen onunla aynı ortamda alışmak bütün gün karşı karşıya gelmek zorundaydım. Zorluklar yine hayatıma yapışmıştı. Eve gidince Özgür’ ün uyuyor olması büyük şanstı. Hiç ses çıkarmadan odama gidip kendimi yatağa attım. Ağlarken uyuya kalmak en doğru yoldu o an…
Sabah kalktığımda Özgür’ e bir şeyler almam gerektiğini o yüzden erken çıkacağımı söyleyip evden ayrılmıştım. Aksi takdirde suratsızlığımı ve şişen gözlerimi sorgulamaya kalkacaktı ve ben iyi bir yalancı değildim. Oda öyle demişti değil mi…? Binanın girişine geldiğimde girmek için ilk defa bu kadar az heyecan duyuyordum. Onu sevmekten vazgeçtiğim için değil, aşkım bittiğinden değil sadece acıyı uyandıracaktım. Yine de içeri girdim tabii ki. İşten ayrılmak aklımın ucundan bile geçmiyordu. Aşıktım çünkü. Onunlayken onsuzluğu yaşayacak kadar aşıktım. İçeri girdim ve kaçınılmaz sona ulaştım. Stüdyodaydı oda. Gözlerine bakmak sonum olurdu. Rutin işlerimi yapıyor ama başımı asla onun olduğu yöne çevirmiyordum. Kaçıyordum, yakınından bile geçmiyordum. Ağlamamak gerçekten zordu ama dayanıyordum. Dün gece onun öpücüğünü reddetmiş bir dirence sahiptim ve şimdide bunu başarabilirdim. Ona bakmamaya alışmıştım. Yanımda dikilenin kim olduğunu koca ayaklarından anladım. Neden işimi zorlaştırmak için uğraşıyordu ki !? “ Türkü neden böyle davrandığını anlayamıyorum. “ “ Ah gerçekten mi ? Tabii durup dururken böyle davranmam anlamsız geliyordur (!)” O konuşmaya başladığında yüzümü ona dönmüş belki öfkeli olduğumu görürde kaçar diye kaşlarımı çatmıştım. “ Tanrım ! Bak her şeyi yanlış anladın. O eski bir arkadaşımdı. Sarhoş olduğum anlardan birini kullanmış. Durum böyle olunca bir süre onunla çıkmak zorunda kalmıştım. Sonra dayanamadım ona ve bitirdim. Oda peşimi bırakmadı. Kaba olmaktan başka çarem yoktu. Ama düşündüğün gibi biri olmadığıma emin olabilirsin. Ve senin için o şekilde düşünmediğime de.” Bu umursamaz adam gelip bana bu şekilde açıklama yapıyordu demek. Bir gerçeklik payı olmalıydı o zaman. “ Sen… ciddi misin ?” “ Tabi ki ciddiyim aptal ! Ah gerçekten üzgünüm bu yanlış anlaşılma için.” “ Ben ben ne diyeceğimi bilmiyorum gerçekten aptal gibi davran-“ Parmağı ile dudaklarıma dokunmuş susturmuştu beni. “ Evet aptal şey. Biraz sussan iyi olur. Yarım kalan bir işimiz var.” Gülerek yüzünü yaklaştırdı yine. Aman tanrım. Bu üçüncü eğer yine sonuca ulaşamazsak lanetlendiğimi düşünecektim. Yaklaştı, yaklaştı ve dudaklarının nazik dokunuşu ile eriyişimi izledi. Öpüşüyorduk resmen. Karşı koymuyordum, bölünmüyorduk da. Aşkım dile gelmişti bu öpücükle, yaşıyordu. Nefesinin inanılmaz kokusu, dudaklarının çileğimsi tadı….(Ben olsam çikolatamsı diye düşünürdüm,ımmm nefis asgadf) Hepsi gerçekti. Öpüşüyorduk….
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
yeni bölümü merakla bekliyorum devamm :D
yeni bölümü merakla bekliyorum
