7 bölüm sonramı biz ölürüz ya olmaz cık cık daha erken kavuşsunlar zaten o makas benden alıncak alp kirizi geçirir ölür dirilir beğin kanaması geçirir öllür birde Ümiti tekrar görünce ölürüm canım ya ne 14. bölümü
Asansör kapanınca elimde olmayan bir sinir ile bir tekme geçirmiştim. Bu hem iyi hemde kötü bir şeydi. İyiydi çünkü eski Türkü kesinlikle böyle davranırdı. Kötü tarafı ise;Bu işte ters giden bir şeyler vardı. Şu an annem olsaydı "Bir ergen gibi davranma Türkü" derdi. Ailem... Onları özlemiştim evet. Ama hiç aramamışlardı. Bende onlaro aramak için yüz bulamamıştım kendimde. Ters giden şeyler... Ona ait olan kalbimi dinledim,hala onun ismini sayıklıyordu. Ama sinirliydim. Hemde oldukça. Bu küstah tavrı ve sözleri sinirlenmeme yetmiş vede artmıştı bile. Artık eski Türkü'yü anmak yerine tamamen öyle olmuştum. 'Haydi bakalım göster kendini.' diyerek derin bir nefes aldım
Kerim'in isteğini yerine getirdikten sonra en üst kattaki stüdyoyda işe başlayacağımı söylemişti. En üst katta iki oda bulunuyordu. İşimin olduğu odaya girdiğimde büyülenmiştim. Koskocaman bir odaydı.Oda bile denemez hatta. İki stüdyo bulunuyordu. Canlı gibi duran tarafa yöneldim. Yani işimin olduğu yere. Stüdyo şefi olduğunu tahmin ettiğim kadının yanına gittim. Çok sevecen ve sıcak birine benziyordu. Ona yeni çalışan olduğumu söylediğimde elindeki kağıtları oyunculara verme mi istedi. Oyuncular makyajlarını yapıyorlardı. Yani yaptırıyorlardı.Kulis bile yoktu. Sadece uzun bir masa önünde aynalar ve konforlu sandalyeler. Oyuncuların işi bitince kalktılar. Çoğunu tanıyordum eğer buraya onun uğruna gelmiş olmasaydım cazip gelebilirlerdi. Yanlarına ilerleyip kağıtları verdim.teşekkür edip çekimin olacağıalana yöneldiler bende masaya bir göz gezdirdim. Çeşit çeşit makyaj malzemeleri ve daha neler neler masanın üzerindeydi. Ayrıca çok...dağınıktı!Benim düzen hastası yanım buna izin veremezdi. Masaya giriştim. Fön makinelerini,saç fırçalarını,makyaj malzemelerini boyutlarına göre sıralamaya başladım. Arada aklıma o geliyordu ve kaşlarım huysuz bir tatlılıkla çatılıyordu. Acaba bu gün onu yine görebilirmiyim..? Düşüncelerimi bölen omzuma iki kez ritmik bir şekilde parmakla vurulan elin sahibi olmuştu. Arkamı döndüm ve karşımdakine baktım.
"Ah sen miydin?" Görüş alanıma muzipçe bakan gözleriyle girmesi tüm dengemi bozmuştu,ama yansıtmamak konusunda kararlıydım. Sakin ve biraz hoşnutsuz bir ifade hakimdi yüz hatlarıma. Onu gördüğüm için dünyanın en mutlu insanıydım tabii ki o anda. Ama bir yandanda son sözünü hatırladıkça 'hıh gıcık işte n'olucak." diyordum. Çelişkili... Daha da garibi ben burda onu bir daha görmeyi düşünürken onun beni bulmasıydı. Anlaşılmazdı.. "Evet benim. Ne arıyorsun burada? Yoksa yeni işin bu stüdyoda mı?" Kaşlarını konuşurken kaldırmıştı ve iyice açılan gözleri üzerimde dolaşıyordu. Bir insan evladı bana söyleyebilir mi bu durumdayken nasıl sağlıklı düşünebilirim ki? (bizim kız tribünlerede oynamaya başladı şhiklkikşjihk) "Bu stüdyoda evet. Evet de asıl sen ne arıyorsun burada?" Onun alt katlarda bir yerde olması gerekmiyormuydu? Tanrım! "Ben de yan stüdyodayım ama burada olmamam için bir kusur mu vardı?" Bu bir soru değildi.Resmen alay ediyordu. Sakin ol..sakin... Dur bir saniye. Ne dedi? Yan stüdyo! Benim tamamen işime yoğunlaşmam gerekiyordu. O hemen yan stüdyomdayken nasıl yapabilirim ki? O orada ustaca rolünü sergileyecek arada şebeklikler yapıcak(çoğu zaman) ve bir sürü kızla haşır neşir olucak bende burda 'Baygın kız' olarak kalıcam öyle mi? Şaşkınlıkla açılan sadece gözlerim olmamıştı. Ağzımında açıldığının farkına varmıştım. Yan stüdyoya bakıyor ve yeni yeni işlere giriştiklerini görüyordum. Yalnızca temizliğe başlamışlardı. Hala daha sinek bekleyen ağzımı kapatıp yavaşça Ümit'e doğru döndüm. Öyle bir gülüyordu ki mutlu olup erimek yerine daha da sinirleniyordum. "Hadi ama buna sevinmediğini söyleyemezsin" nasıl bir egoydu bu? Şişmemiş resmen pompalanmış! Ve hemen ardından yükselen bir kahkaha. Bu tamamen yumuşamam için çok güzel bir neden olabilirdi ama izin veremem. "Ha-hayır. Şaşırdım sadece." diye kendimi savunabilmiştim. Tabii ki de kekeleyerek. "Tabii anlıyorum. Şu hayranlık mevzuları." Gerçekten anlıyormuş gibi başını sallamıştı. Ama bir halttan haberi yoktu. Her solukta öfke doğuyordu içime. Hayranlık mevzularıda ne demekti? "Aslında anlayabildiğinden emin değilim çünkü hayranlıkla bir ilgisi yok." Sözlerim onu güldürdü. Sonra iç çekti ve "Tatlı ve huysuzsun. Bu hoş. Ah ne diyorum eğer istersen senin için Kerim ile konuşabilirim.Yani yan stüdyoya geçmen hakkında." Cümleyi tekrar tekrar kafamdan geçirdim. Tatlı ve huysuz demişti benim için. Beni öyle bulmuştu. Hoş denilebilir. Ne yani onunla aynı yerdemi çalışmamızı istiyordu? Yan yana. Dip dibe. Bu fırsatı kaçıramam. "Be-ben bilmiyorum. Yani Kerim'i kızdırmak istemem." Gerçekten de Kerim şu "tersi pistir" tiplerine benziyor... "Ah Kerim'in bu sevimli ve küçük kıza sinirleneceğini sanmıyorum. Hem o beni kırmaz merak etme." O karşımda durmuş tüm bu sözleri sıralarken içimde kopan fırtınadan bihaberdi. Ve neden böyle davrandığına aklım ermiyordu bir türlü. Küçük kız… Umarım bana tatlı küçük kız kardeş gözüyle bakmıyordur. Tamam beni beğendiği, hoşlandığı bir kadın olarak görmesini elbette beklemiyordum ama en azından genç bir kız olduğumu kabul ettirebilirdim. “ Aslında küçük demek saçma olur 19 yaşındaki bir yetişkine” İçimdeki her yeri yıkan fırtınayı hala sadece ben biliyordum. Dışardan bakıldığında sakin göründüğüme emindim. Sadece biraz şaşkın. Ama son sözlerimde gülümsemeyi başarmıştım. “ Gerçekten mi ? Beni suçlayamazsın o zaman, yaşını göstermiyorsun. Tüm bu güzelliğine ve çekiciliğine rağmen küçük gösteriyorsun.” Gülümsemişti. Hem bu sözlerinin hem de gülümsemesinin etkisiyle bayılma eşiğine gelmiştim yine ama yalnızca kendi zihnimde. Şaka mı bu ? Bu kez bir cimcikleme girişiminde bulunmama gerek yoktu. Rüyada olmadığımdan emindim. Ama tüm bu olanlar saçmaydı. Ümit Kantarcılar’ ın beni bulup uzun bir konuşma içine girmesi, onunla aynı yerde çalışmamı istemesi, bana çekici ve güzel demesi gerçek olamayacak kadar anlamsız geliyordu. Bu kadar şans gerçek hayatta mümkün müydü ? Değildi bana göre. O halde sadece kabullenmeli ve normal olduğunu düşünmeliydim. Ama gözlerimle buluşan, her bir çizgisinde her bir noktasında ayrı ayrı kaybolduğum muhteşem gözleri buna izin vermiyordu. Sessizliğim ona fazla gelmiş olmalıydı. Ellerimi dalgın gözlerimin önünde sallayarak konuştu. “ Hey burada mısın ?” Garipsemişti halimi. Hayret yine hoşuna gider diye düşünmüştüm. Ama yüzündeki ifade de merak vardı. “ Ah evet. Peki o halde Kerim ile konuşabilirsin. Eğer sorun olmayacaksa.” Bu tür bir durumu hayallerimde bile yaşatmamıştım. Ama şimdi tüm gerçekliğiyle bu anın içindeydim. “ Güven bana bir sorun çıkmayacak. Ben gidip haber vereyim ona. Daha sonra seni bulur, sonucu söylerim. Sonuç belli aslında evet diyecek tabii ki ama fazla tedirginsin madem ben gelene kadar burada kal.” Bunu neden bana yapıyordu ki? Karmaşık. Çok fazla. “ Tamam buradayım. Teşekkür ederim.” Tatlılıkla gülümsemiştim. Bünyem bu olanlara dayanabiliyordu. İyi. Türkü buydu nasılsa. “ Hey bana borçlusun. Kuru kuru bir teşekkürde hesabını kapatmıyor. Bunu ödemenin bir yolunu bulacağım. Neyse ben gidiyorum. Bekle beni.” Çok tatlıydı. Borcunu ödemem için nasıl bir yol bulacaktı ki ? Ona ne verebilirdim? Gerçekten merak etmeye başlamıştım. Gidişini takip eden gözlerim arkasından kapıyı kapatmasıyla daha yakına odaklandı. Birden karşımdaki aynaya yansıyan kıza baktım. Hmmm, çekici ve güzel demek. Aynı zamanda da tatlı ve huysuz. Garip, çok garip….
İşte bol diyaloglu Türkü-Ümit'li bir bölüm (: İyi okumalar ~
muhteşem olmuş gerçekten türkünü içinde kendisiyle sürekli savaşması çok hoşuma gidiyor ümitte hoşlanıyor diye düşünüyorum ümitin isteyeceği şey bir akşam yemeği olabilir çok güzel yazmışsın yeni bölümü bekliyorum
geç okudum canım kusura bakma alışverişe gitmiştim eve yeni geldim çok güzel olmuş ya türkünün yerinde olmak vardı gerçi o kadar olmasa da o yaşadığı fırtınayı bende yaşadım içimde ama canım Ümit ne düşünyor ? :D
muhteşem olmuş gerçekten türkünü içinde kendisiyle sürekli savaşması çok hoşuma gidiyor ümitte hoşlanıyor diye düşünüyorum ümitin isteyeceği şey bir akşam yemeği olabilir çok güzel yazmışsın yeni bölümü bekliyorum
geç okudum canım kusura bakma alışverişe gitmiştim eve yeni geldim çok güzel olmuş ya türkünün yerinde olmak vardı gerçi o kadar olmasa da o yaşadığı fırtınayı bende yaşadım içimde ama canım Ümit ne düşünyor ? :D
Teşekkür ederim , Ümit'in düşünceleri çok daha sonra...
geç okudum canım kusura bakma alışverişe gitmiştim eve yeni geldim çok güzel olmuş ya türkünün yerinde olmak vardı gerçi o kadar olmasa da o yaşadığı fırtınayı bende yaşadım içimde ama canım Ümit ne düşünyor ? :D
Teşekkür ederim , Ümit'in düşünceleri çok daha sonra...
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
yeni bölümü bekliyorum
