“ Aaaaaooovv” Bağırışımla birlikte yanımdaki iki yakışıklı da koruma iç güdüleri ile kollarımdan tuttular. Sonra ikisi de aynı anda aynı cümleyi kurdular. “ Ne ? Ne oldu ?” Telaşlanmışlardı. Aynı sözü söyleyip aynı hızla bana sarıldıkları için göz göze gelmişlerdi. Ümit bu duruma sinirlenmişti. “ Taş. Yani sanırım. Ayağıma battı da. “ “ Ah.. Ayağına cam da batabilirdi. Lütfen şu ayakkabılarını giyer misin? Zaten gelmek üzereyiz. “ Ümit bu sözleri söylemek için ağzını açmıştı ki Özgür hızlı davrandı. Ümit’ in sinirden somurttuğunu görebiliyordum açıkça. Sinirlendiğinde ne kadar seksi oluyordu böyle ah.. “ Peki giysem iyi olacak. “ Bir yandan ayakkabıları giymek için cebelleşirken söze devam ettim. “ Ümit senin için sorun olmasın ? Yani aslında benim içinde öyle. Yine paparazzi kurbanı olursak hiç iyi olmaz. Kerim direk kovar sanırım. “ “ Ah sanmıyorum. Yani onun pek takılacağı yerler olmadığından magazinciler sorun olmaz. Oralarda bulunmazlar yani.” Özgür, Ümit’ in konuşmasına fırsat vermiyordu, ah bu çocuk gerçekten sinirini bozuyordu onun. Daha sonra tebrik etmeliydim başarısı için. “ Hmm öyle diyorsan…” Gülümsemiştim Özgür’ e bakarak. Ümit gözlerini benden ayırmıyordu. “ Evet geldik zaten işte burası.” Özgür önünde durduğumuz ışıklı bir kapıyı işaret ediyordu. Bir bar. “ Çok şirin görünüyor. “ “ Evet içerisi daha güzel.” Özgür haklıydı. İçerisi çok güzeldi. Sevimli ve kalabalık bir bardı. Dans edenlerin arasından ilerleyerek bardaki taburelere yerleştik. Özgür içeceklerimizi söylemişti. Üçümüz de birayı tercih etmiştik. İçebildiğim tek asitli içecek. Bira. Birkaç dakikalık sessizlikten sonra Özgür lavaboya gitmek için müsaade istemişti. Ümit sanki derin bir oh çeker gibiydi. Bense ümit’ in bakışlarından kaçmak için arkasındaki bir şeylerle ilgilenmeye başladım. O sırada birkaç tabure arkasında oturan çocuğun bana bakışlarını fark ettim. Gülümsüyordu. Normalde oldukça sert bakardım ama bu bir fırsat olabilirdi. “ Bugün çok güzelsin.” Sonunda konuşmaya fırsat bulduğu için rahatlamıştı. “ Teşekkür ederim. Bu gece için biraz özendim doğrusu. Beğenmene sevindim. “ İkinci cümlem yine kaşlarını çatmasına neden olmuştu. “ Demek öyle, anladım. Topuklu ayakkabıları hiç sevmezsin diye biliyordum. Giydiğine göre oldukça özel bir gece olmalı. “ İşte bu soruya cevap vermek zor olacaktı. Hayır desem olmazdı özendiğimi düşünmesi iyiydi. Evet desem bu iyice üzülmesine neden olurdu. Ama bundan bana ne ki ? “ Evet biraz…öyle de denebilir. Yani-“ Beni kesen çocuk yanıma gelmişti sözümü keserek konuşmaya başladı. “ Selam, dans etmek ister misin ?” Aslında rakip olacak kadar yakışıklı değildi ama sonuçta sadece yemdi. Ümit çocuğa öfkeyle baktıktan sonra gözleri benimle buluştu. Kaşlarını kaldırmış merakla bakıyordu. Gülümsedim ve Ümit’ e bakarak konuştum. “ Ah tabii çok isterim. “ çocuk elimden tutarak kalkmama yardım etmişti. Biz dans pistine ilerlerken müzik değişmişti. Slow bir müzik çalıyordu. Dans etmeyi beceremezdim zaten böylesi daha iyiydi. Sağa, sola adımlar atarak dönmenin nesi kötü olabilirdi ki ? Çocuk ellerini belime doladı. Benim ellerimde omuzlarındaydı haliyle. Ellerimi başının arkasında birleştirdim. Aramızda mesafe kalmasına dikkat ediyordum. Ümit ile yaşadıklarımdan sonra kim olursa olsun bir erkeğin dokunuşu beni tiksindiriyordu. Kendimden tiksiniyordum hatta. Ama bu plan için gerekliydi. Sadece katlanmam gerekiyordu. Gözlerim istemsizce Ümit’ e kaymıştı. Yanına birkaç kız gelmişti. Ah, hayranlar ! Harika. Ama pas vermiyordu. Söylediklerine başını sallayıp beni izliyordu. Baktığımı görmemesi için bakışlarımı başka yöne çevirdim. Dans ettiğim çocuk bir iki dans adımından sonra bedenimi kendine doğru çekmeye başladı. Direniyordum ama benden güçlüydü. Ah aptalca bir fikirdi anlaşılan. Beni kendine iyice yaklaştırmak için baskı uygulayıp duruyordu. Kollarından kurtulmaya karar vermiştim ama bırakmamakta ısrar ediyordu. Lanet olası sapık ! Elleri belimden kalçama kaydığında var gücümle iki bacağının arasına bir tekme indirdim diz kapağımla. Birden bağırarak vurduğum yeri tutmaya başladı. Karşımda kıvranıyordu. Gözleri bana kaydığında inanamaz bir ifadeyle baktı. “ Seni sürtük ! “ Bağırarak yaklaştı. Elini vurmak için kaldırdığını görmüştüm sonrasında kendimi sakınmak için korkuyla ellerimi siper edinip yüzümü kapatmıştım. Birkaç saniye öylece bekledikten sonra narin ve uzun parmaklarını elimde hissettim. Ellerimi indirdiğinde karşıma duran mükemmel yüzünü de görmüştüm. Gülümseyerek bakıyordu. “ Gidelim buradan. “ Tam o sapığın nerde olduğunu soracaktım ki yerden güçlükle kalktığını gördüm. Ümit ona kafa atmış olmalıydı. Kaşı patlamıştı, yüzü kanlar içindeydi. Korkuyla başımı salladım. Gitmek için hareket etmiştik. Birden Ümit’ in belimde hissettiğim eli yok olmuştu. Ah tanrım , sapık pes etmeyecekti. Ümit’ i çevirip bir yumruk geçirmişti çenesine. Bana da vurmuş gibi hissetmiştim. Ümit sapık heriften daha cüsseliydi yere yığılmamıştı. Bir yumruk atmıştı oda adama. Birbirleriyle boğuşmaya başlamışlardı. Bağırıyordum. Durun diye değil. Sapık olana bağırıyordum. “ Seni gerizekalı, sapık ! Bıraksana onu !” Olduğum yerde dikilmiyordum. Onlar boğuştukça yer değiştiriyordu, bende peşlerinden telaşla koşturuyordum. Çok öfkelenmiştim. Beni taciz etmesi bir yana ona vuruyordu. Aklıma mükemmel bir fikir geldi. Ayağımdaki ayakkabılara baktım. Haince sırıttım. “ Sen şimdi görürsün ! “ Bağırırken ayakkabımın tekini çıkardım ve burnundan tuttum. Sonra arkasına geçip sivri topukla kafasına vurmaya başladım. Delirmiş gibiydim. Bir yandan küfrediyor bir yandan da topuğu kafasına geçiyordum. Diğer elimle de dek gelen her yerine vuruyordum. Adam Ümit’ le boğuşmayı bırakmıştı. Kafasını tutuyor darbelerimden kaçmaya çalışıyordu. Ama durmuyordum, çok öfkeliydim. Adam sadece kendini korumak için çabalıyordu artık. Ümit ise beni durdurmak için kollarımı yakalamaya çalışıyordu ama nafile. Adama vurmaya devam ediyordum, hak etmişti. Adam bağırışlarım arasında hala benden kaçmaya çalışıyordu. Birden ayaklarım yerden kesildi. Savurduğum darbeler boşluğa gitmeye başlamıştı. Ah tanrım ! Ümit beni omuzlamıştı resmen. Onun için ağır olup olmadığım aklıma gelmişti. Yürüyordu. Bedenimin üstü kısmı omzundan aşağı sarkıyordu. “ Hey beni indirir misin !? Henüz işim bitmedi ! “ “ Yeter Türkü adamı mahvettin. Bence dersini almıştır. “ Durmuyordu bardan çıkmak için yürüyordu. Birden gözüme sıkı poposu çarptı. Ayakkabı hala elimdeydi. Çok fonksiyonlu ayakkabımın topuğunu birde onun poposuna geçirdim. Adama vurduğumdan daha hafifti tabi ki. “ Ahhh. Hey bu da neydi şimdi ? Bana neden vurdun ?” “ Bilmiyorum ! “ Dedim hırsla. Kıkırdamasını duymuştum. Kapıdan çıkmıştık, dışarıdaydık. Hala omzundaydım. “ Artık indirir misin beni ?” “ Eğer indiğinde o ayakkabıyı giyme sözü verirsen indiririm. Elindeyken çok tehlikeli oluyorsun. “ Sözlerine gülmüştüm sessizce. “ Tamam söz.” Beni yavaş ve kibar bir şekilde yere bıraktı. Yere indiğimde çatık kaşlarımın altından ona bakıyordum. Çocuk gibi davrandığımı düşünüyordu kuşkusuz. Kaşlarını kaldırarak elimdeki ayakkabıyı işaret etti. Gülüyordu. Bense hala somurtan bakışlarımı koruyordum. Ayakkabımı giydim. Bir eksiklik hissediyordum. “ Özgür, onu unuttuk ! “ “ Ah evet. Gerçi oda bizi unutmuşa benziyor. Bir insan lavaboda bu kadar zaman ne yapabilir ki ? Bence hazır unutmuşken gidelim biz. “ Hınzırca sırıtıyordu. Öfkeli bir bakış attım. O sırada barın kapısı açıldı. İçerden gelen beyaz ışık Ümit’ in yüzündeki yaraların ciddi olduğunu görmeme neden olmuştu. Çatık kaşlarımdaki sinir yerini endişeye ve üzüntüye bırakmıştı. Elimle çenesine dokundum. “ Ahh.” Gerçekten canı yanıyordu. İçim cız etmişti. Beni korumak için dayak yemişti. Ah keşke daha önce bu kadar düşünceli olabilseydi.. “ Doktora gitmeliyiz.” Elimi hafifçe yarasının etrafında gezdirmiştim. Pürüzsüz tenine kendimi kaptırmadan elimi geri çektim. Barın kapısını açan Özgür’ müş. Yanımıza geldi. Ümit sözüne devam etti. “ Olmaz gidemem. Yani bu şekilde görüntülenme riskini göze alamam. Zaten bir şeyim yok iyiyim. “ “ Olmaz Ümit. Tamam o zaman bize gidelim, pansuman falan yaparız. “ “ Hey noldu size böyle ?” “ Özgür allah aşkına bu kadar zamandır lavaboda ne yapıyorsun ? “ “ Şey biraz midemi bozmuşum sanırım. Ne oldu böyle ? “ Utanarak söylemişti sözlerini. “ Türkü hanım dans etmek için yanındaki ben ya da sen yerine bir başka adamı tercih etti. Adam da onu taciz etti. Sonra Devrim adamın hayalarına tekme attı, adam tam ona vurmak üzereyken benim yumruğumu yedi. Sonra boğuşmaya başladık. Birden Türkü yeni silahıyla adamın kafasına vurmaya başladı. Sonra adam sadece kurtulmak için çabaladı. Durduramayınca onu omzuma attım ve çıktık. “ Ümit bu sözleri söylerken gözlerini benden ayırmamıştı. Sözleri Özgür’ e idi ama gözleri gözlerimdeydi. “ Evet çuval gibi beni omzuna attın” Çocuk gibi bakmıştım yine. “ Yeni silahı mı ?” Özgür merak etmişti silahımın ne olduğunu. Ümit başıyla ayakkabımı işaret etti. Özgür kahkahalara boğulmaya başlamıştı. “ Vahşi güzel ha ? Hırçın kız adamı topuklunla mı kaçırdın? Hahaha “ Ümit sakince bana bakıyordu. Hala. Sinirlenmiştim. Başka bir adamı tercih etmişmişim… “ Evet Özgür aynen öyle yaptım ve gülmeyi kesmezsen ayakkabı yine ayağımdan çıkabilir ! “ Tehdit dolu bakışlarımı da gördükten sonra ciddiyetimi anlamıştı Özgür. Güçlükle de olsa gülmeyi bıraktı. “ Tamam kızma hemen. Hadi o zaman gidelim buradan. Ümit sağ ol dostum yokluğumu aratmadığın için. “ İşte bu mükemmeldi. Ümit buna çok sinirlenmişti. Yüzünü de buruşturmuştu. Çünkü Özgür sözleriyle aslında beni koruması gerekenin kendisi olduğunu ima etmişti. Bu çok şey ifade ederdi. Ümit’ in öfkesi yüzünün her noktasında barizdi. “ Ben eve gitsem iyi olacak.” Öfkeyle soluyarak söylemişti. “ Ah hayır ! Seni bu şekilde göndereceğimi sanıyorsan yanılıyorsun. Hadi eve gidiyoruz. “ Cevap vermesini beklemeden yürümeye başladım. Arkamdan geliyorlardı. Köşeyi dönünce bir taksi durdurdum. Ümit yanıma oturmuştu bu sefer. Özgür’ de ön koltuğa geçmişti. Ümit’ e hiç bakmamaya gayret etmiştim yol boyunca. Yine de yaralarına gözüm çarpmıştı. Gerçekten üzülmüştüm haline. Eve geldiğimizde hemen Özgür’ e talimat vermiştim. Mutfağa geçip kaşının kenarındaki şişliği indirmek için buz istedim. Ümit’ i kolundan çekiştirerek salona sürükledim. “ Uzan şuraya.” Koltuğu işaret etmiştim. “ Türkü saçmalama. Ameliyat edecekmişsin gibi davranmana gerek yok gayet iyiyim. “ “ Ümit görüyorsun ki ayakkabılarım ayağım da değil. “ “ Tamam tamam hemen yatıyorum. “ Gizlice güldüm tehdidime kanmasına. Özgür elinde bir beze sardığı buzla salona doğru girdi. “ Al bakalım doktor hanım.” “ Bugün ikinizde fazla saçmaladığınızın farkında mısınız ? “ Elinden aldığım buzu dikkatle Ümit’ in şişen kaşına değdirmeye başladım. Uzandığı koltuğun kenarına oturuyordum. “Ahhhh” Yine canı yanmıştı. Birden panikledim. “ Özür dilerim, ah çok afedersin acıttım mı ?” İlgimden hoşnut olduğunu yüzündeki sevinç dolu gülümsemeden görüyordum. Başını salladı hayır anlamında. Kendimi toparladım yumuşadığımı hissetmemesi gerekiyordu. Git dediği günü hatırlamayı emrettim beynime. Tekrar buzu alnına bastırdım. Bu sefer cidden sertti. “ Ahhhhh, Türkü sakin olur musun ? “ Kendime kızdım. Canını yakmak istemiyordum bu şekilde ama aklıma gelince o gün kendime hakim olamamıştım. Utanmıştım davranışım yüzünden. “ Şey… Üzgünüm. Ben şu buzu yenileyip geleyim.” Sadece kaçmak içindi. Umutla bakan gözlerinden… “ Ben de birer kahve yapayım.” Özgür ile birlikte mutfağa girmiştik. “ Vay be ! Demek senin için kavga etti ha ? Bu herif sana aşık. “ “ Ah ciddi misin ? O zaman gidip affettiğimi söyleyeyim. “ Gözlerimi devirerek başımı sallamıştım onaylamayan ifademle. “ Ama plan ? “ “ Off Özgür. Şu çeneni biraz kapatsana. Ciddi değildim. Bu konuyu açma duyabilir.” “ Ah tamam haklısın.” Buzu yenileyip salona döndüm. Ve bir çift gözün ancak büyük bir şansla görebileceği dünyanın en güzel görüntüsü ile karşılaştım. Uyumuştu… Melek gibiydi. Saçlarını çok özlemiştim. Her şeyini. Kokusunu. Dayanamayıp saçlarını okşamaya başladım. Sonra parmaklarım harika yüzüne kaymıştı. Gülümsediğimi fark ettim. Şefkatle ona bakıyordum. Gece boyunca sadece onu izleyebilirdim. Onu izleyerek sabahladığım ilk gün olmazdı. Ama yapamazdım. Beni o şekilde yakalayabilirdi. Odamdan bir örtü getirip üzerine örttüm. Sonra ışığı kapatarak mutfağa gittim. “ Uyumuş.” “ Hmmm. E haliyle senin için yoruldu zavallıcık. “ “ Özgür bazen çok boş konuşabildiğini söylemiş miydim ? Neyse bende yatayım. Gerçekten yorgun hissediyorum. “ “ Tabi vahşi güzel senin yorulmanda doğal.” Kıkırdamasına bıkkın bir bakış attım. Sonra odama doğru yol aldım. Gerçekten yorgun hissediyordum, kanepeme uzanır uzanmaz göz kapaklarım pes etmişti. Rüyamda onu görmeyi diledim…
Tenimde bir sıcaklık vardı. Tam olarak uyanmamıştım ama penceremden sızan güneşin işi olduğunu biliyordum. Gözlerimi açmadan gerindim. Hoşnut bir inleme çıktı ağzımdan. “ Immmm…” “Günaydın “ Sesle birlikte aniden gözlerimi açtım. “ Ümit ? “ Gülümseyerek karşımda duruyordu. Odamda, yatağımın kenarına oturmuş beni izliyordu. Ne zamandan beri buradaydı…?
Oha! spr muhteşem harika olmuş cnm dvm ellerine sağlık.. Türküde az değilmiş özgüne diyecek laf bulamıyorum Ümit in türküyü kıskanması çok hoştu yb merakla bekliyorum
Çok çok çok çok güzel :D Sapık adama bak sen nasılda aldı kafaya darbeyi :D Şu türkünün çok amaçlı topuklu ayakkabısınıda çok merak ettim ya toğugu baya sivri sanırım :D
25. Bölüm; Ahtapot Ümit Esmer, pürüzsüz teninde gezinen güneş ışığını kıskandım. Bir zamanlar elime geçen bu şansı mahvettiğim için kendime kızmaya başlayalı çok olmuştu. Tüm ihtişamıyla bir nefes kadar uzağımdaydı ama dokunamıyordum. Böyle masum uyuyan bir varlık daha görmemiştim. Teninin açıkta kalan kısımları beni kendine çekiyordu. Sadece ona dokunabilmeyi isterdim. Sadece ipeksi saçlarının tenimde gezinmesi bile yeterliydi. Üzerinde ip askılı dar bir bluz ve el kadar bir şort vardı. Daha önceki izleme deneyimlerimden öğrendiğim kadarıyla üstünü sürekli açardı uykusunda. Gece geldiğimde de açıktı. Üzerini örtüp yatağının kenarına oturmuştum. Tüm gece onu izlemiştim. Öyle güzeldi ki güneşin görkemini bile bastırmıştı. Doğduğunu fark etmemiştim, görüntüsünde kaybolurken… Tatlı bir inlemeyle gerindi. Gözleri kapalıydı. “ Günaydın “ Sözüm üzerine aniden gözlerini açtı. “ Ümit ? “ Şaşırmıştı beni gördüğüne. Sadece gülümsedim. Yatakta doğruldu. Doğrulmasıyla yüzü bana iyice yakınlaşmıştı. Dudakları ile aramda çok az bir mesafe kalmıştı. Fark etmiş olacak ki biraz geri çekilerek oturdu. Hala benden kaçıyordu. “ Ne yapıyorsun burada ?” Ellerini dağılmış saçlarının arasında gezdirmeye başladı. Uyku mahmurluğunun bir insana bu kadar yakıştığına ilk defa şahit oluyordum. “ Şey.. uyanmıştım ve… bilmiyorum burada buldum kendimi.” Manidar bir gülümseme oluştu yüzünde. “ Ne zamandan beri buradasın ? “ “ En son karanlıktı. Güneşin doğduğunu fark etmemişim. “ Bu cümleden sonra gözleri gözlerimde takılı kaldı. Uzun diyebileceğim bir süre boyunca. Kendine gelmek, şaşkınlığını toparlamak için başını silkeledi. “ Yani bütün gece başımda durup beni mi izledin ? “ “ Evet, sanırım. Sadece izlemedim aynı zamanda dinledim de. “ “ Ne ? Nasıl ? “ Numaramı yutardı umarım. “ Sayıklıyordun. Adımı ve…” “ Ve ne ?” Telaşa kapıldığını görebiliyordum. “ Beni sevdiğini söylüyordun. “ Onaylamaz bir ifade ile gülümseyerek başını salladı. “ Uykumda konuşmadığımı bilecek kadar kendimi tanıdığımı söyleyebilirim. “ güldüm sözlerine. “ Belki bilinç altın benim için bir istisna geçmiştir. Olamaz mı ? “ “ Olamaz. “ İşe yaramamıştı. “ Ah peki. Öyle olsun. Bu arada teşekkür ederim. “ “ Ne için ?” “ Dün olanlar. Yani gerek yoktu tabii ama yine de beni korumaya çalıştığın için teşekkür ederim. Ayrıca yaralarımla ilgilendiğin için. Bir de gece uyuya kalmama rağmen uyandırıp göndermediğin için. “ Olanlardan sonra bunu da bekleyebilirdim. Eğer uyandırıp gitmemi isteseydi anlardım. Normal gelirdi. “ Öncelikle yanlışın var. Seni korumaya çalışmadım o adam beni taciz etti ve dersini aldı. Aslında ben teşekkür etmeliyim sen beni korudun. Yani benim yüzümden dayak yedin öylece gitmene izin veremezdim. Ödeştik sayabilirsin. “ İnkar ediyordu. Halbuki adamın bana vurduğu darbelerden sonra devreye girmişti. Ah ne zaman bitecek bu durum… “ Peki dediğin gibi olsun. “ Gülerek söylememin nedeni kendimi tutamıyor olmamdan ziyade inanmadığımı bilmesiydi. “ Artık çıksan da giyinsem diyorum. “ “ Tabii rahat bırakmak isterdim ama çıkamam.” Hınzırca sırıttım. “ Buda ne demek şimdi ? “ “ Bu çıkamam demek. Yani gidemem, buradayım.” Bıkkınca başını salladı beni geçerek yataktan kalktı ve kapıya ilerledi. “ Bal gibide çıkarsın. “ Sözünü tamamladıktan sonra elini kapının koluna attı. İlk denemesinde açılmadı. Gözleri üzerime kaydı. Hızla tekrar tekrar denedi. “ Sen-sen ne yaptın ? “ Şüpheyle bakıyordu. “ Pek bir şey yaptım denilemez. “ “ İkimizi bu odaya kilitlediğini söyleme ! “ “ İkimizi bu odaya kilitlemedim. “ “ Ümit ! “ “ Ne? Yalan söyleme demedin ki, sadece ikimizi bu odaya kilitlemediğimi söylememi istedin. “ Sinirlenmişti. Onu sinirlendirmek en başından beri hoşuma gidiyordu. Sinirlendiğinde çatık kaşlarının altından dudaklarını büzerek bakması gördüğüm en sevimli şeydi. Ona bu kadar kısa sürede bağlanmam böylesine değişmem gerçekten beni şaşırtıyordu. “ Neden bana bunu yaptığını sorabilir miyim ? “ Ellerini göğsünde birleştirmiş ciddiyetle sormuştu sorusunu. Ayağa kalkarak yanına gittim. Yakınlaşmamızdan tedirgin olduğu belliydi. Heyecanlı olduğunu hissedebiliyordum kollarını indirdi. İyice yaklaştım ve gözünün önüne gelen bir tutam saçını elimle düzelttim. “ Çünkü sana aşığım.” Kendini kaptırmak istemediği belliydi. Hızla karşımdan çekildi. Gittiği yöne döndüm. “ Evet bunu daha önce tartışmıştık. Ve sana güvenmeyeceğimi biliyorsun. Hem ben sadece kalıyorum ama daha fazlasını bekleme demiştim sana değil mi ? “ Sözlerinde haklıydı. Ama yaralanmıştım. Bana güvenmezse benimle olamazdı ki… “ Bana güvenmen için ne yapmam gerekiyor ? Her şeye hazırım Türkü seni seviyorum. Beni sevdiğini de biliyorum. Birlikteyken ne kadar sevdiğini anlamıştım. Ve tanık olduğum o aşk bir kerede silinip atılmayacak kadar unutulamayacak kadar büyüktü. Lütfen bunu bize yapma…” Gözleri dalmıştı. Yüzüne bir hüzün çökmüştü. Gözleri benimle buluştu. “ Sana güvenmem için ne yapman gerektiğini bilmiyorum Ümit… Neyse bu konuyu kapatalım işe geç kalacağım giyinsem iyi olur. Ciddiyim. “ Asında bütün gün bu odaya onunla hapsolmak tercihimdi. Hatta planlarım da o yöndeydi. Ama bu inatçı keçinin kapıyı bir şekilde açacağını veya açtıracağını biliyordum. En azından söylemek istediklerimi söyleyebilmiştim. Bunu düşünüp yüzüne bakarken dayanamayıp yine konuştu. “ Yoksa Özgür’ e sesleneceğim. “ Harika ! Yine Özgür. “ Özgür özgür özgür… Biliyor musun sıkıldım bu Özgür olayından. Gevezenin teki. Aranızda bir şey mi var ? “ Sinirlenmiştim. Özgür’ ün kendisine katlanmak yetmiyormuş Türkü’ nün Özgür sevdası çıkmıştı bir de başıma. Olduğu yerden ilerledi ve bana yaklaştı. “ Ne o sinirlendin mi ? “ Sesindeki kinayeyi hissedebiliyordum. İyice yaklaşıyordu yüzüme doğru. Daha da yaklaştı. Dudaklarının sıcağını hissedebiliyordum. Böyle davranıyor olması beni heyecanlandırmıştı bu iyiydi. Yaklaşan ve özlediğim dudaklarını öpmek için başımı hareket ettirdim. Tam dudakları ile buluşmak üzereydim ki aniden geri çekildi. Ah amacını şimdi anlamıştım. Boşlukta kalan halime güldü. “ Hadi Ümit. Gerçekten işe geç kalmak istemiyorum.” Hayal kırıklığı ile sonuçlanan öpme girişiminden sonra inadımı kırması daha da kolay olmuştu. Cebimden anahtarı çıkardım ve kapıyı açtım. Özgür’ e daha fazla katlanmak istemiyordum. Zaten eve gidip üzerimi falan değiştirmem gerekiyordu. Belki bir duş. “ Peki. Ben de gideyim, önce eve geçip üzerimi falan değiştiririm. Stüdyoda görüşürüz. “ “ Kahvaltı edip öyle gitseydin. Ümit, Özgür harika bir aşçı ! Hazırladığı harika kahvaltıdan mahrum kalmak istemezsin inan bana.” Hayranlıkla söylediği söz üzerine gerçekten öfkeli olan bir bakış attım. Oda kaşlarını kaldırarak başını salladı. “ Ah, peki tamam görüşürüz.” Arkama bile bakmadan evden çıktım.
Bu Özgür iyice sinirlerimi bozuyordu. İmalı sözleri bir yana konuşmama fırsat vermiyordu. Sözlerimi çalıyordu. Gizli bir rekabet içindeymişiz gibi hissediyordum. Ya da rekabet yoktu. Belki de onların arasında bir şeyler vardı. Bu bilinmezlik canımı sıkıyordu. Ve Türkü’ ye olan aşkım gün geçtikçe büyüyordu. Hele birde aynı evde kaldığını bildiğim bir rakip söz konusu olunca kıskançlığım tarif edilemez bir hal alıyordu. Nasıl böyle aşık bir adama dönüşmüştüm… Bu onun sihriydi. Beni de kendi gibi saf, temiz ve iyi birine çevirmişti. Devrim… Onun güvenini kazanmanın bir yolunu bulmalıydım…
Stüdyoya her zamankinden biraz geç gelmiştim. Herkes işinin başındaydı Türkü de öyle. Neşeliydi. İlgisi bana hiç yönelmiyordu. Herkesle iletişim halindeydi. İşini yaptığı anların dışında birileriyle ayakta sohbet ederken de görebiliyordum onu. Boş olduğum ve dalgınca onu izlediğim anlardan biriydi. Bir elin beni dürttüğünü hissettim. “ Ümit uyuyor musun ? “ Meltem rol arkadaşım. “ Hayır sadece gözüm dalmış. Ne oldu ? “ “ Seninle konuşmak istediğim bir konu var.” Bu kadınla yanlış bir şey yaşamamıştım. Türkü’ deb sonra hayatıma kimseyi sokmadım. Tek gecelik bile olsa. Ama Meltem daha öncede hayatıma girmemişti. İş konuşmak istese bu şekilde isteğini dile getirmez direk konuya geçerdi. Daha önce örnekleri olmuştu. “ Tamam konuşalım o halde, nedir konu ? “ “ Burada olmaz Ümit daha sakin bir yere gitmeliyiz.” Bu daha da ilginçti. Konuşmak istediği şeyin işle ilgisi olmadığı kesinleşmişti. Tekrar konuştu. “ Bak ne diyeceğim benim kostüm odasına uğramam gerekiyordu. Oraya gidelim. Hem gider işimi hallederim hem de seninle konuşuruz.” Gerçekten merak etmeye başlamıştım. “ Tamam” Gülümsedi ve gidelim diyen bir hareketle başını salladı. Beraber stüdyodan çıkarak yürüdük. Kostüm odasına gelmiştik. İçeri girdik. “ Evet Meltem, gerçekten merak ettim konuyu. Nedir sorun ?” Gülümsedi sadece. Dikiliyorduk kostüm askılıklarının arasında.Kapının uzağında değildik. Birden yürümeye başladı. Normal değildi hızlı adımlar atıyordu. Sonra ben ne olduğunu anlayamadan kadını üzerimde buldum. Dudakları ısrarla benimkilere ulaşmaya çalışıyordu onu ittim. “ Sen ne yapıyorsun ? Meltem bu da ne demek şimdi !? “ Tekrar bir saldırıya daha uğradım. Tanrım bu kadın benden ne istiyordu. Fazla güçlü olduğunu söyleyebilirdim. Ellerini boynuma dolamıştı, dudakları da inatla savaşıyordu beni öpebilmek için. Bu ahtapot kadını üzerimden atmak için bu kadar zorlandığıma inanamıyordum. Güçsüz veya cılız değildim ama ne kadar itsem de geri yapışıyordu sülük gibi. Çırpınışlarım arasında açılan kapının sesini duydum. Meltem de durmuştu. Nihayet. Kapıya bakmıştık aynı anda. " Türkü..."
Kanka ? Kanka ? Ağzım açık kaldı diyebilirim. Ümit'e burdan şunu söylemek istiyorum: Sen de istiyorsun açık konuş susma. Meltem çok taşmış açıkçası. Uh yani. Aşırı beğendim, süper olmuş, harika vs. Ellerine sağlık kanka yine müthiş.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Girdap 34. Bölüm; " Ambargo "97.sayfa 
<3
