~ 5. BÖLÜM ~İyot kokusu her zaman sakinleştirmişti onu. Yine öyle yapıyordu. Denizin tuzlu kokusunu içine çektikçe rahatlıyordu. Birkaç adım daha atarak önündeki denize daha da yaklaştı. Bir adım daha atsa buluşacaktı onunla. Ama kafasından bu gibi düşünceler geçmiyordu. Tek istediği rahatlayabilmekti. Gözlerini kapatıp denizin kokusunu derince içine çekti.
. . .
Ümit sahile geldiğinde oldukça sinirliydi. Rahatlayabileceği tek yer olan sahile gelmişti işte. Arabasından indi ve sahil boyunca yürümeye başladı. Martılar denizin üstünden balık topluyor, karınlarını doyurmaya çalışıyorlardı. Bir an için ilerdeki kız çarptı Ümit’in gözüne. Beline sarkan saçlarıyla tıpkı dün geceki kızı andırıyordu. Biraz daha yaklaştı genç kıza Ümit ve o an farketti ki bu kız o kızdı. İntihar etmeye çalışıyordu. Bu düşünceler kendisinden daha da nerfret etmesine yol açtı Ümit’in. Kendini lanet olası bir pislik gibi hissediyordu. Bu düşüncelerini hemen bir kenara bırakıp kıza doğru koşmaya başladı. Kolundan tuttuğu gibi kendine çekti ve sımsıkı sarıldı. Türkü neler olduğunu anlayamıyordu. Çok korkmuştu. Güçlükle gözlerini açabildiğinde bu manyağın dün geceki pislik olduğunu gördü. Hayatında sinirlenmediği kadar çok sinirlenmişti.
Türkü:Ne oluyor ya.?
Ümit:Asıl sana sormalı? Napıyorsun.?
Türkü:Deniz havası almakta mı suç oldu?
Ümit:Yalan söyleme, intihar edecektin.!
Türkü:Saçmalama, hayatımda intihar etmeyi hiç düşünmedim, düşünmeyi de düşünmüyorum.
Ümit:Ama.. Ama ben.. Gördüm.. Yani sen…
Türkü:Bana bak, bir daha bana dokunursan.!
Ümit:Hey, bekle lütfen.! Seninle konuşmak istediğim çok önemli bir konu var.
Türkü:Neymiş.?
Ümit:Gel, oturalım önce.
Türkü:Çok fazla zamanım yok ama.
. . .
Türkü:Evet, seni dinliyorum.
Ümit:Bak, ben evliyim…
Türkü:Kısa kes.
Ümit:Off, sen beni hiç dinlemeyecek misin.?
Türkü:Pekala, dinliyorum.
Ümit:Ben evliyim ve çocuğum olmasını çok istiyorum.
Türkü:Bana ne yaa, git karınla konuş bu konuyu.
Ümit:Sorun da bu ya zaten. Karımı sevmiyorum. Zaten onun çocuğu da olamaz. Ben çocuğumun senden olmasını istiyorum.
Türkü:E yuh artık.!
Ümit:İstediğin kadar para veririm.
Türkü:Ne kadar?
Ümit:Çocuğu doğur, 500.000 $’ı hesabında bil.
Türkü:Kabul.
Ümit:Haa.. Bu arada adın neydi?
Türkü:Türkü…
Ümit:Benimki de Ümit, tanıştığıma memnun oldum.
Türkü:Bende Ümit, seninle çok zevkli dakikalarımız geçecek.
Ümit: Bundan hiç süphem yok.
Türkü gülümsedi ve elini uzatti Ümit'e.
Türkü: Ne zaman istersen.
Ümit: Aksam arayacagim seni.
Türkü: Bekliyor olacagim.
Elin çekip oradan uzaklasti Türkü. Para insana neler yaptiriyor diye düsündü kendi kendine. Sirf para karsiliginda bir çocuk tasiyacakti, bu çocuk kendi canindan bir parça olmasina ragmen 9 ay sonunda onun kokusunu bile alamadan baska birine verecekti. Peki bunlari göze alabilecek miydi ? Ama fazla dert etmiyordu bunu, sonunda alacagi parayi düsünüyordu.
. . . . . . .
Ümit eve neseli bir sekilde girmisti. Bütün yüzünü kaplayan gülümsemeye engel olamiyordu bir türlü. Hizlica yatak odasina çikti karisina haberi vermek için.
Ümit: Zeyneeeeeep!
Zeynep: Noldu Ümit?
Ümit: Buldum Zeynep buldum! Hatta kabul etti.
Zeynep: Ne buldun? Neyi kabul etti? Otur suraya bir sakinles Ümit.
Ümit çocuklar gibi seviniyordu. Zeynep'in yanina oturdu yatagin üzerine.
Ümit: Ya hani demistim ya tasiyici anne filan diye, iste o kisiyi buldum.
Zeynep biraz bozulur gibi oldu. Ama bir an düsündü. Fena bir fikir degildi bu. Hem dogumla ugrasmayacakti, hemde bebek tasimak gibi bir sIkIntisi olmayacakti. Zeynep'e sadece o bebege bakmak düsüyordu.
Zeynep: Kim bu kadin?
Ümit: Kimligini bosver simdi ne yapacaksin onu, çocugumuz olacak ya!
Zeynep: Sevindim.
Ümit: Ne yani bu kadar mi?
Zeynep: Ne dememi bekliyorsun Ümit?! Baska bir kadinla iliskiye gireceksin.
Ümit: Ikimiz için, huzurumuz için ama.
Zeynep: Tamam Ümit.
Ümit: Zeynep yapma böyle ya.
Zeynep elini Ümit'in yanagina yerlestirdi ve gülümsedi.
Zeynep: Tamam Ümit'cigim bir sey demiyorum. Ne zaman yapacaksiniz?
Ümit: Daha belli degil, aksam arayacagim.
. . . . . . . . . . .
Türkü Melike'nin yanina gitmisti. Ona anlatip anlatmamasi gerektigini bilmiyordu. Ama ondan saklayamazdi bunu, onunda fikrini almak istiyordu.
Türkü: Melike ben sana bir sey söyleyecegim ..
Melike: Söyle minik kusum.
Türkü: Ben bugün bir teklif aldim..
Melike: Evlenme teklifi mi?
Türkü: Yok baska bir sey..
Melike: Kim seninle çikmak istiyor?
Türkü: Öyle bir sey degil Melike.
Melike: Ne teklifi Türkü çatlatma, is teklifi mi ne?
Türkü: Bir sussan söylemeyi düsünüyorum.
Melike: Tamam hadi söyle.
Türkü: Annelik teklifi.
Melike: Ne teklifi ?
Türkü: Yani benden tasiyici anne olmam isteniyor.
Melike: Neeee ?! Kabul etmedin degil mi ?
Türkü: Ettim.
Melike: Ne yaptin sen Türkü!
Türkü: Cok para veriyor ama.
Melike: Parasi umrumda bile degil. Nasil yaparsin böyle bir seyi? Bedenini nasil satarsin?
Türkü: Melike lütfen.. Ben kabul ettim bir kere, yapacagim.
Melike: Peki hangi pislik yapti bu teklifi ?
Türkü: Hani o barda ki çocuk var ya, iste o.
Melike: Basimiza bela oldu zaten o!
Türkü ayaga kalkti ve Melike'yi dinlemeden odasina çikti. Basi çok agriyordu hemen uyumak istiyordu.
. . . . . . . . . . .
Türkü uyandiginda disariya bakti. Her yer karanlikti. Ne çok uyumustu. Telefonun tus kilidini açip saate bakti. 22.34'dü. Telefonu elindeyken titremeye basladi. Bir kaç gün önce arayan numara tekrar ariyordu. Ümit oldugunu biliyordu. Cevap verdi aramaya.
Türkü: Efendim.
Ümit: Alo Türkü.
Türkü: Evet Ümit.
Ümit: Müsait misin ?
Türkü: Evet söyle.
Ümit: Sabah konustugumuz meseleyle ilgili.
Türkü: Dinliyorum seni.
Ümit: ....... hoteline gelir misin ?
Türkü: Simdi mi ?
Ümit: Evet, bir an önce bitirelim bu isi.
Türkü: Tamam çikiyorum simdi.
Ümit: Tamam da seeeey..
Türkü: Noldu?
Ümit: Güzel seyler giyin diyecektim..
Türkü minik bir kahkaha atti.
Türkü: Merak etme tatlim sen.
Ümit: Tamam o zaman bekliyorum.
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Kişisel İleti
Sevdiği Karekter
Konu: Geri: Çok Sevdiğim Bir Yalandın 5. Bölüm ♥. Sf:18 (physikçi ve SevdaEkrem.) 
Nerden
vay be türküye bak sen hiç beklemezdim kız para için neler yapıyor bundan sonra olacakları merakla yeni bölümü bekliyorum 
