Hayal kırıklarıma bir yenisi daha eklemiştim. Gecenin karanlığına dalmış, Denizin sonsuzluğuna bakıp, elimdeki taşı oturduğum bankın boş yerine vuruyordum. Sahilde gezen pek fazla kişi yoktu. Olanda garip garip bakıyordu. Çünkü ; ‘ Üzerimde siyah, uzun ve bol bir elbise, abartılı bir saç ve makyaj, Şık bir çanta ve apartman topuklarla oturuyordum burada. Yavaşça yanıma biri geldi ve sormadan oturdu. Dönüp garip garip baktım ona. Baktığımı fark edince konuşmaya başladı;
- Ee Juliet napıyorsun burada ?
Gerçekten de şaşırmıştım. Daha sonra kendimi rahat bırakarak içimden geleni söyledim ;
T: Romeo’mu kaybettim. - Romeo’nu burada mı bekliyorsun ? T: Beklemiyorum. - Niye ? T: Çünkü gelmiyecek! - Neden ? T: Şuan kendine bulduğu Juliet’iyle evlenme töreninde. - Hayatta bir Juliet vardır. Onun bulduğu kesin sahtedir. T: Ona göre gerçek. - Şunu unutma sakın ; Hayatta sadece bir tane Juliet vardır. T: Sen de şunu unutma; Hayatta herkesin bir Juliet’i vardır.
İYİ OKUMALAR , BOL YORUMLAR :D UMARIM BEĞENİRSİNİZ...
En son Eda~ tarafından Ptsi Ara. 26, 2011 6:32 am tarihinde değiştirildi, toplamda 5 kere değiştirildi
Yorumlar İçin Çok Tşkürleer (: TANITIMIM YOK, ŞUNU SÖYLEYEBİLİRİM HEPSİ 24 YAŞINDA... İLK BÖLÜMDEN BİR KISIM KOYMUŞTUM ŞİMDİ ONLA BERABER DEVAMINI KOYUYORUM... İYİ OKUMALAR , BOL YORUMLAR :D
MÜSAİTSENİZ SİZE AŞIK OLABİLİR MİYİM ?
Hayal kırıklarıma bir yenisi daha eklemiştim. Gecenin karanlığına dalmış, Denizin sonsuzluğuna bakıp, elimdeki taşı oturduğum bankın boş yerine vuruyordum. Sahilde gezen pek fazla kişi yoktu. Olanda garip garip bakıyordu. Çünkü ; ‘ Üzerimde siyah, uzun ve bol bir elbise, abartılı bir saç ve makyaj, Şık bir çanta ve apartman topuklarla oturuyordum burada. Yavaşça yanıma biri geldi ve sormadan oturdu. Dönüp garip garip baktım ona. Baktığımı fark edince konuşmaya başladı;
- Ee Juliet napıyorsun burada ?
Gerçekten de şaşırmıştım. Daha sonra kendimi rahat bırakarak içimden geleni söyledim ;
T: Romeo’mu kaybettim. - Romeo’nu burada mı bekliyorsun ? T: Beklemiyorum. - Niye ? T: Çünkü gelmiyecek! - Neden ? T: Şuan kendine bulduğu Juliet’iyle evlenme töreninde. - Hayatta bir Juliet vardır. Onun bulduğu kesin sahtedir. T: Ona göre gerçek. - Şunu unutma sakın ; Hayatta sadece bir tane Juliet vardır. T: Sen de şunu unutma; Hayatta herkesin bir Juliet’i vardır.
Diyerek gülümseyerek kalktım ve yürümeye başladım. Aslında kötü olmam lazımdı. Çünkü aşık olduğum adamın nikah şahidiydim. Aslında kötü olmamam lazımdı da. Çünkü ilk önce bize gelip evleniyorum dediğinde bitmişti bu iş. Sadece kalbimin biraz canı yanıyor o kadar… Ama unutacağıma söz veriyorum… Düğüne geri döndüm. Herkesin keyfi yerindeydi. O ise çok ama çok mutluydu. Karısıyla mutlulukla misafirlere ‘’hoşgeldiniz’’ diyorlardı. Şimdi sıra bizim masadaydı. Gözleri ışıl ışıl parlıyordu. Bizim masaya gelince biraz rahatladı ve kravatını biraz gevşetti. Özgün alaycı bir gülümsemeyle konuşmaya başladı ;
Ö: Vay be kardeşim, evlendim ha. K: Evlendim valla…
Evet evlenmişti. Hem de benim şahitliğimle… Hala daha şaşırıyordum kendime. O an ağlayarak o düğünü nasıl terk etmediğime, Veya, Orada bayılıp kalmadığıma gerçektende şaşırıyordum. Böyle düşüncelerle dalmış gitmişim. Kaan’ın o mutlu sesiyle kendime geldim;
K: Bir sorun mu var canım ? T: Aa, yok. K: Mutsuz görünüyorsun ? T: yo yoo. Tam tersine çok mutluyum sadece dalmışım o kadar. K: Peki…
Sonradan eşi çağırdı onu yanına ve gitti… Ayrıldı yanımdan… Her zaman olduğu gibi benden ayrıldı ve sevdiğine Juliet’ine gitti… Juliet ? Ah, o çocuktan dilime dolaştı. Sahi ya nasıl çıktı o çocuk karşıma öyle ! Şaşkınlıktan tam yüzüne bakamamıştım bile. Yarım yamalak gördüğüm kadarıyla ; ‘ kumral’dı. Gözlerini tam göremedim geceden. Ama uzun boyluydu ve takım elbiseliydi. Her halde oda bir düğünden geliyordu… Ara sıra dünyadan uzaklaşıp hayallerime ve düşüncelerime dalıyorum. Sağolsun Melike hemen koluma vurarak beni geri getiriyor. Yapma bunu Melike. Sen de biliyorsun burada olmak istemediğimi neden beni düğüne konsantre etmeye çalışıyorsun ki ! İşte gene görüyorum Kaan’ın ve eşinin o mutlu yüzünü… Her ne kadar üzülmüyorum desem de . Evet üzülüyordum. Ama kesinlikle buna bir çare bulmak zorundaydım. Mesela unutabilirdim Ya da, Gereksiz bir şey gibi görüp unutmaya çalışabilirdim. Evet evet. Bunu yapabilirdim. Gereksiz, kullanılmış bir mendil gibi çöpe atmalıydım onu. Ya da, Her karanlıkta kaldığımda, yakıp yakıp söndürdüğüm, eritip bitirdiğim bir mum… Artık gereksiz ne varsa oda benim için o olmalıydı. Daha fazlasına dayanamazdım. Sinirle çıktım düğünden, hemen bir taksi çevirip evime gittim. İçeriye girdiğim de ilk olarak ışıkları yaktım. Sonra odama çıktım, ayakkabılarımı çıkarttım, çantamla birlikte bir köşeye fırlattım. Sonra sinirle saçlarımı açtım. Makyajımı sildim. Üzerimi de değiştirdikten sonra yatağıma oturdum. İlk önce boş boş baktım etrafa sonra, Farkında olmadan gözümden bir yaş süzüldü. Evimdeydim ve hiç kimse yoktu. Kendimi tutmamım da bir alemi yoktu. Hüngür hüngür ağlamaya başladım. Hem ağlıyor hem de sözler veriyordum kendime. Ama bu sefer ki sözler kesinlikle tutulacak sözlerdi. -Bir daha kimseye bağlanmayacaktım. -Ama bir daha kimseye bağlanmam için ilk önce bağlandığım kişiden kurtulmam lazımdı. -açıkçası bir doktora gidip acilen kalbimi aldırmam lazımdı. -Ama ilk önce yarın olmalıydı. Hiç düşünmeden kendimi geri doğru attım ve uykuya daldım…
Ptsi Eyl. 02, 2024 11:15 pm
Cinsiyet
Mesaj Sayısı
Rep gücü
Kayıt tarihi
Nerden
Sevdiği Karekter
Konu: MÜSAİTSENİZ SİZE AŞIK OLABİLİR MİYİM ?-Sezon Finali. 
Kişisel İleti
çok beğendim yeni bölüm bekliyorum
